Դիտել ողջ տարբերակը : Արցախի հիմնախնդիրը
Ռուսաստանը շատ ավելի մեծ գլխացավեր է ունենալու շուտով քան ինչ որ մանր մունր Ադրբեջան, Բաքու ջեյրաններով։ Իրաքի ու Իրանի նաֆթն ու գազը կարող է սկսել դրուս գալ համաշխարհային շուկա ու գները այքան ինչնեն, որ Ռուսները սոված մնան ինչպես 90ականներին։
Ռուսների միակ հույսը Չինաստանի ու Հնդկաստանի տնտեսական աճի վերականգնում է, որ գոնէ նաֆթի գները մնան նույնը ու այդ առումով Նաբուկոն նրաց ավելի քիչ է խանգարում եթե չի օգնում լրացուցիչ գնորդներ ստեղծել Իրանի ու Միջին ասիայի գազի համար, որ առնող շատ լինի ու գինը չիջնի։
Հիմա հետաքրքիր է Սերբիայի նախագահի կողմից Արցախի մասին բան կասվի թե ոչ։ Հետաքրքիր կլինի եթե Կոսովոյում հնարավոր հանրաքվեի ու դրա հիման վրա անկախացման մասին Սերբերն արտահայտվեն, դրանով նրանք Եվրոպայի իրենց անդամակցությունը կդարձնեն շատ հավանական, նույնիսկ Թուրքիայից շուտ կդառնան անդամ, իսկ ամենակարևորը Ադրբեջանը այլևս հնար չի ունենա հրաժարվի Արցախի անկախությունը ընդունելու հետ, թեկուզ և լրացուցիչ հանրաքվեի պայմանով։
Ռուսական զենքերը ապեր: Պատերազմ տեսած, փորձված ու հուսալի ռուսական զենքերը:
Կալաշնիկովի ավտոմատը ամենաշատ մարդ սպանած զենքն ա: +ահագին լավ տանկեր, զենիթահրթիռային կոմպլեքսներ, կապի միջոցներ, զորքերի ղեկավարման բունկերներ, ժամանակակից հակադիպուկահարային զենքեր, հրետանի, նույնիսկ մի թեթև ավիացիա ունենք ու երկիր-երկիր փոքր հեռավորության հրթիռներ: Դրանք դեռ օֆիցալ տվյալներն եմ ասում, իրականում ավելի շատ ունենք:
Հարձակման ժամանակ, ժամանակակից մարտում պետք է հարձակվողը 5 -ապատիկ գերազանցի պաշտպանվողին քանակով ու սպառազինությամբ: Էդ դեռ մինիմում պահանջն ա + լավ տակտիկա ու մարտական ոգի որ ունեցավ բանակը, հաստատ 7 անգամ գերազանցելն էլ արդյունք չի տա:
Իմ ձառայության ժամանակ սպաները ու գեներալները հենց դրա մասին էին խոսում միշտ: Ասում էին դուխներդ տեղը պահեք ու լավ սովորեք ձեր զենքերն ու մասնագիտությունը, մեկ ա թուրքը մեզնից հարուստ ա ու շատ, մենք մենակ մարտական ոգով ու պաշտպանողական մարտի լավ տակտիկայով ենք հաղթելու:
Էլմո յան, որ մտես Google earth ու զումով հասնես երրորդ մասի աերոպորտին, կարաս տոչնի հաշվես, թե Հայաստանը քանի ինքնաթիռ ունի. Քանի որ շրջակայքում անգարներ չկան, կարծում եմ, որ եղածի մեծ մասն էլ անսարք կոմուֆլյաժ է.
Քննարկումներում հիմնական շեշտը դրվում է նաբուկոյի կամ, միայն ռուսական առևտրային շահերի վրա. Իմ կարծիքով խաղը գեօքաղաքական է.
Գերտերությունների խաղը դեռ որ հայերի օգտին է եղել, քանի որ Թուրքիա- Ադրբեջան սահմանային կապի առաջացումը շատ գլոբալ փոփոխություն է, որին բոլորն են դեմ. Ղարաբաղը այդ առումով բուֆերի դեր է խաղացել, բայց եթե հանկարծ զորքերը ետ քաշվեցին, ապա մեղրին գրավելը արդեն կդառնա ոչ թե ադրբեջանական, այլ թուրքական խնդիր. Եթե այս վտանգը չլիներ, ղարաբաղը հարյուր անգամ հետ էին տվել ադրբեջանին. Մենք էդ հարցում օբյեկտ դարձանք, երբ ԼՏՊ-ն Ղարաբաղին խորթ զավակի պես շպրտեց, թե հարցը ոչ թե հողային է, այլ ինքնորոշման. Մինչև հիմա էլ էդ աբսուրդը հայկական քաղաքական մտքի հիմքն է, թե եթե Ղարաբաղը կողմ դառնա, հարցը կլուծվի.
Քաղաքականություն մտած ցանկացած մարդ էլ շատ լավ գիտի մեր պատմությունն էլ, սովետինն էլ, թուրք ու ազերիներինն էլ. Ոչ մեկի էլ մենք չէինք կարող ու սրանից հետո էլ չենք կարողանալու ֆռռացնել, թե ինքնորոշման հարց է. Դա միայն մի դեպքում է հնարավոր, եթե հռչակվի ու ապացուցվի, որ ղարաբաղցին ու հայերը տարբեր ազգեր են.
Ջայլամ-ջայլամ խաղալն էլ չափ ունի. Բոլորն արդեն ապշած են մեր փալասության վրա. Ուրեմն վրացին ու թուրքը հանգիստ կարող է այլ ազգերին իր ստրուկը համարել, պատերազմ սկսել ու մարսել, իսկ մենք էնքան ենք ստորացրել ինքներս մեզ, որ ասում ենք, Հայաստանն ու ղարաբաղը դրանք տարբեր բաներ էնք, մենք չկանք, էս դուք, էս ղարաբաղը, էս ադրբեջանը- իրար հետ լեզու գտեք. Ու դրա մասին գրում են դոկտոր կոչվածներ, ընդիմության փրկարարներ- զզվելի է.
Սրանից դեն ստորաքարշություն պատկերացնելն անհնար է. Ավելի լավ է պարտվենք որպես որպես թույլ ազգ, քան թե հերթական անգամ զիջենք որպես դեբիլ, տհաս ու վախկոտ ջայլամ.
Էլմո յան, որ մտես Google earth ու զումով հասնես երրորդ մասի աերոպորտին, կարաս տոչնի հաշվես, թե Հայաստանը քանի ինքնաթիռ ունի. Քանի որ շրջակայքում անգարներ չկան, կարծում եմ, որ եղածի մեծ մասն էլ անսարք կոմուֆլյաժ է.
Քննարկումներում հիմնական շեշտը դրվում է նաբուկոյի կամ, միայն ռուսական առևտրային շահերի վրա. Իմ կարծիքով խաղը գեօքաղաքական է.
Գերտերությունների խաղը դեռ որ հայերի օգտին է եղել, քանի որ Թուրքիա- Ադրբեջան սահմանային կապի առաջացումը շատ գլոբալ փոփոխություն է, որին բոլորն են դեմ. Ղարաբաղը այդ առումով բուֆերի դեր է խաղացել, բայց եթե հանկարծ զորքերը ետ քաշվեցին, ապա մեղրին գրավելը արդեն կդառնա ոչ թե ադրբեջանական, այլ թուրքական խնդիր. Եթե այս վտանգը չլիներ, ղարաբաղը հարյուր անգամ հետ էին տվել ադրբեջանին. Մենք էդ հարցում օբյեկտ դարձանք, երբ ԼՏՊ-ն Ղարաբաղին խորթ զավակի պես շպրտեց, թե հարցը ոչ թե հողային է, այլ ինքնորոշման. Մինչև հիմա էլ էդ աբսուրդը հայկական քաղաքական մտքի հիմքն է, թե եթե Ղարաբաղը կողմ դառնա, հարցը կլուծվի.
Քաղաքականություն մտած ցանկացած մարդ էլ շատ լավ գիտի մեր պատմությունն էլ, սովետինն էլ, թուրք ու ազերիներինն էլ. Ոչ մեկի էլ մենք չէինք կարող ու սրանից հետո էլ չենք կարողանալու ֆռռացնել, թե ինքնորոշման հարց է. Դա միայն մի դեպքում է հնարավոր, եթե հռչակվի ու ապացուցվի, որ ղարաբաղցին ու հայերը տարբեր ազգեր են.
Ջայլամ-ջայլամ խաղալն էլ չափ ունի. Բոլորն արդեն ապշած են մեր փալասության վրա. Ուրեմն վրացին ու թուրքը հանգիստ կարող է այլ ազգերին իր ստրուկը համարել, պատերազմ սկսել ու մարսել, իսկ մենք էնքան ենք ստորացրել ինքներս մեզ, որ ասում ենք, Հայաստանն ու ղարաբաղը դրանք տարբեր բաներ էնք, մենք չկանք, էս դուք, էս ղարաբաղը, էս ադրբեջանը- իրար հետ լեզու գտեք. Ու դրա մասին գրում են դոկտոր կոչվածներ, ընդիմության փրկարարներ- զզվելի է.
Սրանից դեն ստորաքարշություն պատկերացնելն անհնար է. Ավելի լավ է պարտվենք որպես որպես թույլ ազգ, քան թե հերթական անգամ զիջենք որպես դեբիլ, տհաս ու վախկոտ ջայլամ.
Մենք հենց աշխարահաքաղաքական տեսակետից ենք նայել, ուղղակի փուլերով...Իսկ առաջին փուլը Ռուսաստանի հարցն է Արևմուքտի համար...
Իսկ ինձ հետաքրքիր է թե էտ Ղարաբաղին լիիրավ բանակցային կողմ սարքելով Լևոնը ոնց շպրտեց Ղարաբաղին?? Երբեք Հայաստանը չի ասել որ Ղարաբաղը մենակ է հարցը լուծելու, նման բան չես կարող ապացուցել: Հայաստանը միշտ էլ Ղարաբաղին մեջքին կանգնած է եղել ու հիմա էլ Հայաստանի բանակ է նաև պաշտպանում ԼՂՀ- ի սահմանները...
Պետք ա ընենց քաղաքականություն վարես որի տակից կարող ես դուրս գալ, հիմնավորես հո զգացմունքններով չի...
Որ մարդ լինեին… որ քթի ծայրից ու կազնինոների սեղանների ծայրից էն կողմ տեսնեին… քիչ կթալանեին, պետական ծառայողների աշխատավարձը կարգին կբարձրացնեին, կաշառակերության վերջը կտային, օրենքով կաշխատեին, Ղարաբաղն էլ իր հարակից շրջաններով կսահմանեին ազատ տնտեսական գոտի։ Ղարաբաղի տարածքում բոլոր տնտեսվարող սուբյեկտներին, գյուղացիներին կազատեին բոլոր հարկերից։ Լիքը մարդ կգնար կլցվեր այնտեղ։ Բոլորի իրավունքները հավասարապես կպաշտպանեին չոր օրենքով, Ղարաբաղը կզարգանար գոնե մի 10 տարի, էդ ժամանակ նոր հարկերը մանրից թող մտցնեին։ Սաղ աշխարհը կտեսներ որ Ղարաբաղի համար այսպես լավ է։ Ազերներին էլ կասեին ուր են ձեր փախստականները, թող գան, ապրեն Ղարաբաղում, թույլ ենք տալիս։ Անվտանգությունն էլ երաշխավորում ենք, Ղարաբաղի քաղաքացու իրավունքները լրիվ պաշտպանված են… Դժգոհություններ կա՞ն… Բայց դե որ մարդ լինեին… իշխանավորները, որ դատարկ գլուխներով ու լիքը ախորժակով դարձել են երկրի տեր ու քայքայում են երկիրը…
Որ մարդ լինեին
Լսում ես կարճ մի պատասխան` ուշ է....:(
Չեմ կարծում: Նախ ազերիները էդքան պլոճիկ չունեն, երկրորդն էլ Հայաստանը իրա հերոսներին դատում ու հալածում ա: Ես չեմ ուզում էս երկրում հերոս, կամ վիրավոր ազատամարտիկ դառնամ: Առավել ևս ընտանիքս զոհված ազատամարտիկի ընտանիք չեմ ուզում դառնա: Ո՞վ ա իրան մասին հոգալու, ես տան միակ տղան եմ:
Տեսել ենք, ոնց են մնացած զոհվածների ընտանիքներին պահել:
Եթե խոսքի ազատություն լինի, ազատամարտիկները ու առավել ևս զոհվածնեիր ընտանիքները նման վիճակում չեն հայտնվի։
Բայց այսօրվա լեգիտիմշիկները նահատակ ազատամարտիկներից էլ են վախենում, քանի որ նրանց փառքի վրա են իշխանության եկել ու անուն հանել ...
Կրկնվեմ, հանգիստ եղեք ոչ լեգիտիմշիկները ոչ սերժանտները ոչ էլ առավել ևս ալիեվշինան պատերազմ չեն կարող սկսել - դա քաղաքական խարակիրի կլինի նրանց համար, առաջինը իրենք են «զոհվելու» - իշխանությունից զրկվելու են...
Մենք հենց աշխարահաքաղաքական տեսակետից ենք նայել, ուղղակի փուլերով...Իսկ առաջին փուլը Ռուսաստանի հարցն է Արևմուքտի համար...
Իսկ ինձ հետաքրքիր է թե էտ Ղարաբաղին լիիրավ բանակցային կողմ սարքելով Լևոնը ոնց շպրտեց Ղարաբաղին?? Երբեք Հայաստանը չի ասել որ Ղարաբաղը մենակ է հարցը լուծելու, նման բան չես կարող ապացուցել: Հայաստանը միշտ էլ Ղարաբաղին մեջքին կանգնած է եղել ու հիմա էլ Հայաստանի բանակ է նաև պաշտպանում ԼՂՀ- ի սահմանները...
Պետք ա ընենց քաղաքականություն վարես որի տակից կարող ես դուրս գալ, հիմնավորես հո զգացմունքններով չի...
Իսկ Ղարաբաղի ինքնորոշումը որպես Հայաստանից դուրս առանձին միավոր հռչակելը որպես նպատակ ինչ էր, որ դեն շպրտել չէր՞: Բանակցություններում Ղարաբաղ-Ադրբեջան ֆորմատն առաջ տանելն ինչ էր, որ դեն շպրտել չէր՞:
Էնքան են ասել Ղարաբաղյան կողմ, ղարաբաղյան կողմ, որ բոլորի մոտ հիպնոսացված վիճակ է ստեղծված:
Ինչ Ղարաբաղյան կողմի մասին է խոսքը՞ Պատերազմի շրջադարձը Ղափանի լեզվակը գրավելուց չսկսվեց՞, Հայաստան-Ադրբեջան դեմ հանդիման կռվից չսկսվեց՞, Ղափանն ու Գորիսը օր ու գիշեր գրադի հարվածների տակ էին: Հայերն էլ առանց մեծ սպարապետի, հարձակման անցան ու գրավեցին ադրբեջանական տարածքը:
Հայկական բանակն էր կռվում Ղարաբաղում, մինչև հիմա Հայաստանի տղաներն են ծառայում Ղարաբաղում, հայաստանյան փողն է Էնտեղ ֆռում, Հայաստան- Ղարաբաղը 100 տոկոս իրար միացաց մարմիններ են, Ղարաբաղցիք եկել հայաստանի տերն են դարձել, իսկ մենք ուզում ենք գործի մեջ մտած միջազգային կողմերին հարիֆացնել թե հարցը Հայաստանինը չէ՞:
Հա իհարկե հարցը հայաստանինը չէ, եթե մենք լվանում ենք մեր ձեռքերը, թքում մեր զոհերի ու զրկանքների վրա ու առոք փառոք Ղարաբաղը հետ հանձնում թուրքերին: Ես դա նորմալ լուծում կհամարեմ եթե հայաստան հասած բոլոր ղարաբաղցիք անխտիր իրենց քոչով ցվրվեն հետ: Թե չէ սա ինչ լուծում է- համ զոհ տաս, համ բոմժ դառնաս, համ էլ տականքներին հավաքես քո գլխին որպես տեր:
Պատերազմում հաղթելը դա միակ փաստարկն էր: Միջպետական սահմանների գերակշիռ մասը պատերազմի և հետագա բանակցություններում հաղթելու արդյունք է եղել: Միայն հայերին է թվում, թե պատերազմում հաղթելուց հետո դեռ պետք է ինչ որ մեկից տարիներով մուրաս ինչ որ թղթեր ու աղաչես, որ քեզ բանի տեղ դնեն: Նորմալ տրամաբանությունը թքած ունի Էդպիսի հաղթողի վրա:
Հաղթել էիր, հաղթածդ մարսեիր, որ ոչ մեկի մտքով չանցներ ախորժակ ցուցաբերելու: Եթե «հաղթած» սպարապետը զբաղված էր ընտրություն կեղծելով, արդյունքն էլ սա էր լինելու: Հենց էդ քաջարի զավակի կերած բողկերի արդյունք է այսօրվա մեր անտակ դեգրադացիան:
Մենք պարտվել ենք ինքներս մեզ: Մենք պատրաստ չէինք և հիմա էլ պատրաստ չենք հաղթելու: Հաղթող կողմը Ղարաբաղից չէր փախնի հայաստան կամ ավելի հեռու:
Հաղթող կողմը են գլխից շատ պարզ կնստեր կհաշվեր փոխադարձ փախստականներին ընկած հողերի տարբերությունը ու Հայաստան –ադրբեջան քյասար հողային բազարը կպարտադրեր, այլ ոչ թե 20 տարի դրսում կզած ման կգար, իսկ ներսում էլ ընտրություն կեղծելով ու ազգակիցների թալանով չէր զբաղվի:
Մենք իսկի մի մրջյունի տակից էլ դուրս եկող չենք, ուր մնաց ղարաբաղի հարցի տակից դուրս գանք.
Իսկ Ղարաբաղի ինքնորոշումը որպես Հայաստանից դուրս առանձին միավոր հռչակելը որպես նպատակ ինչ էր, որ դեն շպրտել չէր՞: Բանակցություններում Ղարաբաղ-Ադրբեջան ֆորմատն առաջ տանելն ինչ էր, որ դեն շպրտել չէր՞:
Էնքան են ասել Ղարաբաղյան կողմ, ղարաբաղյան կողմ, որ բոլորի մոտ հիպնոսացված վիճակ է ստեղծված:
Ինչ Ղարաբաղյան կողմի մասին է խոսքը՞
Բիձա Արցախի առանձին պետություն լինելը ՄԻԱԿ լուծումն է, որի համեմատ ուրիշ ու բոլորի հայ, թուրք ռուս ժողովուրդները համար ընդունելի տարբերակ ոչ ոք առաջարկել չի կարող...
Արցախը ինքնուրույն պիտի դառնա ու անի այն, որ ոչ Հայաստանն է անում ոչ Ադրբեջանը - ստեղծի բազմազգ պետություն ուր հայերից բացի ուրիշները - օրինակ հենց թուրքերը, քրդերը, թաթերը... խաղաղ կապրեն։
Քանիցս ասել եմ, եթե Արցախի հանրապետությունը հայտարարությամբ հանդես գա, որ պարտրաստ է ընդունել բոլոր փախստականներին անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելությունից, բնակության իրավունք տա այն պայմանով, որ ներգաղթողը Արցախի հանրապետությունը ճանաչի ու նրա քաղաքացիություն ընդունելու դիմում ներկայացնի, միջազգային հիմնադրամ էլ, չէ Լինսի դրամ էլ չէ Եվրոդրամ Հնդկական յուան էլ կտան, որ Արցախը դառնա պետություն այս տարածքում։
Թշվառների ադրբեջանցի փախստականների հարցն էլ կլուծվի կպրծնեն Ալիեվի լացու կոցից, հայերն էլ շատ չեն նեղանա, որ իրենց հողը տալիս են թուրքերին, դրանք կլինեն Արցախի քաղաքացիներ։
Բայց դե որոշ առումով Արցախցիք էլ զռ ու ինչպես ամեն հայ – գերադասում են մենակով օգտվեն կամ ոչ մեկին չտան, ինչը և Հայաստանում այսօր ակընհայտ երևում է - մարդա իր դաչեն, ջիպը, բաղչեն ու մենաշնորհը....
Ցավոք սրտի և Հայաստանի և Ադրբեջանը այսօր ազգատյատյությանինց կուրացած ժողովրդի պետություն է դարձել ու այդ ազգատյացությունը նույնիսկ սփյուռքահայերի մեջ է իշխում, դրանից էլ նորմալ միջազգային մակարդակում հարգելի իշխանություն ու պետություն չի ծնվում։
Ամեն ինչը գալիս է զոհի սինդրոմից, երբ զոհին կարգավիճակը հնարավորություններ է տալիս ու առավել ևս իշխանություն իրեն տանջողի, սպանողի, մորթողի նկատմամբ։ Նման դեպքում ոչ օրենք, ոչ կարգ, ոչ դատ հասկացողություններ դեր չեն խաղում, մոռանում է զոհը արդարության իր կոչերը ու սկսում ինքնադատաստան տեսնել....
Դա եմ տեսնում այսօրվա Սամվել Բաբայանների "Քուռ կգնանք" հայտարարությունների մեջ - ասա գնում ես ընդեղ ԻՆՉ անես, թիկունք ունես որ այդ տարածքները պահես՞ 94ին Նախիջևան էլ կարող էինք մտնել, բայց ինչ էինք ստանալու բացի Թուրքիայի ու Պարսկաստանի հետ գլխացավանքից՞
ՈՒժեղե է նա, որ ի վիճակի է իրեն զսպել ուժ չկիրառել ու առանց դրա հարցը լուծում է....
Բիձա Արցախի առանձին պետություն լինելը ՄԻԱԿ լուծումն է, որի համեմատ ուրիշ ու բոլորի հայ, թուրք ռուս ժողովուրդները համար ընդունելի տարբերակ ոչ ոք առաջարկել չի կարող...
Արցախը ինքնուրույն պիտի դառնա ու անի այն, որ ոչ Հայաստանն է անում ոչ Ադրբեջանը - ստեղծի բազմազգ պետություն ուր հայերից բացի ուրիշները - օրինակ հենց թուրքերը, քրդերը, թաթերը... խաղաղ կապրեն։
Քանիցս ասել եմ, եթե Արցախի հանրապետությունը հայտարարությամբ հանդես գա, որ պարտրաստ է ընդունել բոլոր փախստականներին անկախ ազգային ու կրոնական պատկանելությունից, բնակության իրավունք տա այն պայմանով, որ ներգաղթողը Արցախի հանրապետությունը ճանաչի ու նրա քաղաքացիություն ընդունելու դիմում ներկայացնի, միջազգային հիմնադրամ էլ, չէ Լինսի դրամ էլ չէ Եվրոդրամ Հնդկական յուան էլ կտան, որ Արցախը դառնա պետություն այս տարածքում։
Թշվառների ադրբեջանցի փախստականների հարցն էլ կլուծվի կպրծնեն Ալիեվի լացու կոցից, հայերն էլ շատ չեն նեղանա, որ իրենց հողը տալիս են թուրքերին, դրանք կլինեն Արցախի քաղաքացիներ։
Բայց դե որոշ առումով Արցախցիք էլ զռ ու ինչպես ամեն հայ – գերադասում են մենակով օգտվեն կամ ոչ մեկին չտան, ինչը և Հայաստանում այսօր ակընհայտ երևում է - մարդա իր դաչեն, ջիպը, բաղչեն ու մենաշնորհը....
Ցավոք սրտի և Հայաստանի և Ադրբեջանը այսօր ազգատյատյությանինց կուրացած ժողովրդի պետություն է դարձել ու այդ ազգատյացությունը նույնիսկ սփյուռքահայերի մեջ է իշխում, դրանից էլ նորմալ միջազգային մակարդակում հարգելի իշխանություն ու պետություն չի ծնվում։
Ամեն ինչը գալիս է զոհի սինդրոմից, երբ զոհին կարգավիճակը հնարավորություններ է տալիս ու առավել ևս իշխանություն իրեն տանջողի, սպանողի, մորթողի նկատմամբ։ Նման դեպքում ոչ օրենք, ոչ կարգ, ոչ դատ հասկացողություններ դեր չեն խաղում, մոռանում է զոհը արդարության իր կոչերը ու սկսում ինքնադատաստան տեսնել....
Դա եմ տեսնում այսօրվա Սամվել Բաբայանների "Քուռ կգնանք" հայտարարությունների մեջ - ասա գնում ես ընդեղ ԻՆՉ անես, թիկունք ունես որ այդ տարածքները պահես՞ 94ին Նախիջևան էլ կարող էինք մտնել, բայց ինչ էինք ստանալու բացի Թուրքիայի ու Պարսկաստանի հետ գլխացավանքից՞
ՈՒժեղե է նա, որ ի վիճակի է իրեն զսպել ուժ չկիրառել ու առանց դրա հարցը լուծում է....
Աշխարհում գոնե մի օրինակ-նախադեպ կա, երբ չորս ու կես հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքով, ամբողջությամբ մեկ թշնամական երկրի ներսում որպես անկլավ պետություն գոյություն ունենա՞.
Իսկ Սամվել Բաբայանը իր անձնական հարցերն է լուծում. Տղան ընկել է փափկասուն, ամենաթող հայաստանյան մթնոլորտ, անկապ ու մեծ-մեծ խոսում է, մի զարմացիր.
Աշխարհում գոնե մի օրինակ-նախադեպ կա, երբ չորս ու կես հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքով, ամբողջությամբ մեկ թշնամական երկրի ներսում որպես անկլավ պետություն գոյություն ունենա՞.
Իսկ Սամվել Բաբայանը իր անձնական հարցերն է լուծում. Տղան ընկել է փափկասուն, ամենաթող հայաստանյան մթնոլորտ, անկապ ու մեծ-մեծ խոսում է, մի զարմացիր.
Սամվել Բաբայանին ընենց քվոտաներ են տրվել, որ ինքը հիմա ինչ որ ասեն, դա էլ կխոսի: իզուր ես համարում որ ինքը անկապ ա խոսում, լավ էլ կապնված ա ինքը Սերոժի հետ ;)
Սամվել Բաբայանին ընենց քվոտաներ են տրվել, որ ինքը հիմա ինչ որ ասեն, դա էլ կխոսի: իզուր ես համարում որ ինքը անկապ ա խոսում, լավ էլ կապնված ա ինքը Սերոժի հետ ;)
Համաձայն եմ, բայց ոչ միայն Սերոժի.
Ողջ կլանն է մի թիմ. Իրա ր դեմ խաղեր տալը են գլխից էր թատրոն.
Համաձայն եմ, բայց ոչ միայն Սերոժի.
Ողջ կլանն է մի թիմ. Իրա ր դեմ խաղեր տալը են գլխից էր թատրոն.
Շատ անգամ նույնիսկ դա ոչ թե թատրոն է, այլ կենդանի իմպրովիզ: Ասենք ժողովրդից մեծ երևակայություն ունեցողները սկսում են ֆանտազիռոված անել օրինակ Սերժ -ամենակարող թեմայով: Կլանն էլ դրան չի խանգարում, հաշվարկելով որ դա իրեն օգտին է, ու նույնիսկ մի քանի "կենդանի" օրինակներ բերում Սերոժի ամենակարողության:
…
վերջապես ե՞րբ է մեր ժողովուրդը միահամուռ ասելու, որ Սերոժը "մերկ է":
Էդ խեղկատակ , հերթական քաջնազարացուին դարձրինք ամենակալ. ու հիմա էլ վախվխելով "պայքարում ենք" նրա դեմ:
…
"Թագավորը մերկ է: " Սա պետք է լինի կարծում եմ հետագա պայքարի հիմնական թեզը:
Աշխարհում գոնե մի օրինակ-նախադեպ կա, երբ չորս ու կես հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքով, ամբողջությամբ մեկ թշնամական երկրի ներսում որպես անկլավ պետություն գոյություն ունենա՞.
Իսկ Սամվել Բաբայանը իր անձնական հարցերն է լուծում. Տղան ընկել է փափկասուն, ամենաթող հայաստանյան մթնոլորտ, անկապ ու մեծ-մեծ խոսում է, մի զարմացիր.
Կա, կոչվում է Շվեյցարիա - ունի 4 պետական լեզու, անորոշ ազգության բնակչություն պատրաստ ամեն րոպե դիմակայել թշնամուն սեփական պատուհանից, քանի որ բոլոր տղամարդիք անընդմեջ զին ծառայության մեջ են ի զեն տանը թե զորամասում, անհասանելի սարերի ճանապարհներ ու ամենավստահելի բանկային համակարգ....
Արցախում այդ ամենից միայն բանկային համակարգը առայժմ անհնար է իրականացնել, մնացածշ մեկը մեկին կա ԲԱՇԱՐՈՂ չկա ստեղծի նման երկրի, քանի որ ՏԳԵՏ, ԱՊԱՇՆՈՐՀ, ԻՆՔՆԱՍԻՐԱՀԱՐՎԱԾ ապուշներ են իշխում Արցախում ու Հայաստանում։
Սամվել Բաբայանն էլ չեմ կարծում թե ինչ որ հարցեր է լուծում երբ ասում է կգնա Քուռ, դա ամեն հայի էությունն է առանց երկար վերլուծություններ քայլեր կատարել, հետո զոռի պահել ու երբեք տեղի չտալ ու չընդունել, որ կարող է իմաստ չունի գոչել գոռալ ու դրա համար զոհաբերել առանց այն էլ փոքր քանակի հայությանը։ Նա ուղղակի գիտի, որ տեղը գա իր այդ մտքին աջակցողներ լինելու են ու քիչ չեն լինելու - վերջ ի վերջո ՄՈՒՌ հանելը ամեն մարդկային էակի մեջ նստած է ու անխուսափելի է։ Բայց դրանից օգտվելը ու վոինություն անելը տանել սաղի գլուխն ուտելը հերոսություն չի....
ՈՒրիշ կերպ ասած։
Այն որ ասում է «եթե ադրբեջանցիք պատերազմ սկսեն 2 միլլիոն փախստական էլ կունենա» դրանով ոչ միայն իր դեմ է լարում հասարակ ադրբեջանի ազգաբնակչությանը, այլ բոլոր հայերի, որ նայեք հայերը գալիս են ձեզ ձեր տներից հանեն։
Պիտի ասվի «եթե ադրբեջանի կառավարությունը իր ժողովրդին պատերազմի մեջ ներքաշի մենք ստիպված կլինենք այդ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆԸ ոչնչացնել ու միլլիոնավոր ադրբեջանցիների կազատենք դրանցից, կուզեն թող գան մեր իշխանության տակ ապրեն, իրանց անվտանգությունը կապահովվենք, կտեղավորեն, հնարավորություններ կստեղծենք, որ խաղաղության մեջ ապերեն, կամ թող նոեմալ իշխանություն ստեղծեն, որ խաղաղություն և ոչ թե պատերազմի ձգտի»։
Իհարկե, սերժանտները Բաքվի իշխանություններին չեն ոչնչացնի, քանի որ նրանց հետ շատ լավ էլ յոլա են գնում ու սրանք Հայաստնանում նրանք էլ Ադրբեջանի տարածքում ժողովրդին խոշտանգում են։ Մեկի գոյությունը մյուսի լինելու պայմանն է, իրարից անկախ նրանք չեն կարող գոյություն ունենալ, մեկը եթե անհետանա, մյուսը չի կարողանա երկար գոյատևել, դրանից էլ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆԵՐԻ հետ են կռիվ անում, իսկ իրար տեսնելուց ԶԲԵՐՈՎ ժպտում են։
http://xronika.az/uploads/photo_archive/ilxam-aliev-serzh-sargsyan-dmitrij-medvedev.jpg
Ես չեմ հիշում որ Տեր-Պետրոսյանը չէ նույնիսկ նրանից առաջ կոմկուսի նախագահները Ադրբեջանի նախագահների հետ սիլի բիլի անեին, քանի որ ժողովրդի կողմից կոնկրետ նպատակով էին իշխանության նշանակված ու ոչ թե իրենց հարցերն էին լուծում անկախ նրանից ինչ սատանայի հետ պիտի պայմանագիր կնքեին....
Կա, կոչվում է Շվեյցարիա - ունի 4 պետական լեզու, անորոշ ազգության բնակչություն պատրաստ ամեն րոպե դիմակայել թշնամուն սեփական պատուհանից, քանի որ բոլոր տղամարդիք անընդմեջ զին ծառայության մեջ են ի զեն տանը թե զորամասում, անհասանելի սարերի ճանապարհներ ու ամենավստահելի բանկային համակարգ....
Արցախում այդ ամենից միայն բանկային համակարգը առայժմ անհնար է իրականացնել, մնացածշ մեկը մեկին կա ԲԱՇԱՐՈՂ չկա ստեղծի նման երկրի, քանի որ ՏԳԵՏ, ԱՊԱՇՆՈՐՀ, ԻՆՔՆԱՍԻՐԱՀԱՐՎԱԾ ապուշներ են իշխում Արցախում ու Հայաստանում։
Սամվել Բաբայանն էլ չեմ կարծում թե ինչ որ հարցեր է լուծում երբ ասում է կգնա Քուռ, դա ամեն հայի էությունն է առանց երկար վերլուծություններ քայլեր կատարել, հետո զոռի պահել ու երբեք տեղի չտալ ու չընդունել, որ կարող է իմաստ չունի գոչել գոռալ ու դրա համար զոհաբերել առանց այն էլ փոքր քանակի հայությանը։ Նա ուղղակի գիտի, որ տեղը գա իր այդ մտքին աջակցողներ լինելու են ու քիչ չեն լինելու - վերջ ի վերջո ՄՈՒՌ հանելը ամեն մարդկային էակի մեջ նստած է ու անխուսափելի է։ Բայց դրանից օգտվելը ու վոինություն անելը տանել սաղի գլուխն ուտելը հերոսություն չի....
ՈՒրիշ կերպ ասած։
Այն որ ասում է «եթե ադրբեջանցիք պատերազմ սկսեն 2 միլլիոն փախստական էլ կունենա» դրանով ոչ միայն իր դեմ է լարում հասարակ ադրբեջանի ազգաբնակչությանը, այլ բոլոր հայերի, որ նայեք հայերը գալիս են ձեզ ձեր տներից հանեն։
Պիտի ասվի «եթե ադրբեջանի կառավարությունը իր ժողովրդին պատերազմի մեջ ներքաշի մենք ստիպված կլինենք այդ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆԸ ոչնչացնել ու միլլիոնավոր ադրբեջանցիների կազատենք դրանցից, կուզեն թող գան մեր իշխանության տակ ապրեն, իրանց անվտանգությունը կապահովվենք, կտեղավորեն, հնարավորություններ կստեղծենք, որ խաղաղության մեջ ապերեն, կամ թող նոեմալ իշխանություն ստեղծեն, որ խաղաղություն և ոչ թե պատերազմի ձգտի»։
Իհարկե, սերժանտները Բաքվի իշխանություններին չեն ոչնչացնի, քանի որ նրանց հետ շատ լավ էլ յոլա են գնում ու սրանք Հայաստնանում նրանք էլ Ադրբեջանի տարածքում ժողովրդին խոշտանգում են։ Մեկի գոյությունը մյուսի լինելու պայմանն է, իրարից անկախ նրանք չեն կարող գոյություն ունենալ, մեկը եթե անհետանա, մյուսը չի կարողանա երկար գոյատևել, դրանից էլ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆԵՐԻ հետ են կռիվ անում, իսկ իրար տեսնելուց ԶԲԵՐՈՎ ժպտում են։
http://xronika.az/uploads/photo_archive/ilxam-aliev-serzh-sargsyan-dmitrij-medvedev.jpg
Ես չեմ հիշում որ Տեր-Պետրոսյանը չէ նույնիսկ նրանից առաջ կոմկուսի նախագահները Ադրբեջանի նախագահների հետ սիլի բիլի անեին, քանի որ ժողովրդի կողմից կոնկրետ նպատակով էին իշխանության նշանակված ու ոչ թե իրենց հարցերն էին լուծում անկախ նրանից ինչ սատանայի հետ պիտի պայմանագիր կնքեին....
Հետաքրքրիր ես գրել.
Միաjն տեղեկության համար ասեմ, որ Շվեյցարիան 41 հազար 285 քառակուսի կիլոմետր տարածք ունի, գտնվում է Եվրոպայի կենտոնում և սահմանակից է չորս լուրջ երկրների /Ֆրանսիա, Իտալիա, Ավստրիա, Գերմանիա/.
Այսինքն Ղարաբաղից տասը անգամ մեծ է և անկլավ չէ.
Ժամանակին հասկացել է իր դիրքի պրոբլեմները և վաղուց հայտարարված չեզոքության քաղաքականություն է վարում և իր հարևաններից ոչ մեկին թշնամի չէ. Տնտեսության առումով գտել է արտակարգ լուծումներ /ժամացույցների արտադրություն և բանկային ծառայություններ/ .Ժողովուրդն էլ տիրապետում է իր բոլոր հարևանների լեզուներին.
Չնայած այդ ամենին, քո ասած իր տնային ծառայության մեջ գտնվող զորքն էլ ունի, որ որևէ մեկի գժությանը ոչ թե մարդասիրական լոզունգներով այլ զենքով պատասխանի
Օրինակդ էնքան էլ լավը չէր.
Այլ, ադեկվատ օրինակ կա՞
Հետաքրքրիր ես գրել.
Միաjն տեղեկության համար ասեմ, որ Շվեյցարիան 41 հազար 285 քառակուսի կիլոմետր տարածք ունի, գտնվում է Եվրոպայի կենտոնում և սահմանակից է չորս լուրջ երկրների /Ֆրանսիա, Իտալիա, Ավստրիա, Գերմանիա/.
Այսինքն Ղարաբաղից տասը անգամ մեծ է և անկլավ չէ.
Ժամանակին հասկացել է իր դիրքի պրոբլեմները և վաղուց հայտարարված չեզոքության քաղաքականություն է վարում և իր հարևաններից ոչ մեկին թշնամի չէ. Տնտեսության առումով գտել է արտակարգ լուծումներ /ժամացույցների արտադրություն և բանկային ծառայություններ/ .Ժողովուրդն էլ տիրապետում է իր բոլոր հարևանների լեզուներին.
Չնայած այդ ամենին, քո ասած իր տնային ծառայության մեջ գտնվող զորքն էլ ունի, որ որևէ մեկի գժությանը ոչ թե մարդասիրական լոզունգներով այլ զենքով պատասխանի
Օրինակդ էնքան էլ լավը չէր.
Այլ, ադեկվատ օրինակ կա՞
Այլ օրինակի կարիք չունենք ու Արցախի լուծումը չի էլ կարող հիմնվել ինչ որ արդեն գոյություն ունեցող լուծման վրա։ Շվեյցարիայի կայացման օրինակը ուղղակի ամենամոտն է այն տարբերակին, որ լինելու է Արցախում կամ Արցախ պետությունը գոյություն չի ունենալու...
Արցախը Հայաստանի, Իրանի ու Ադրբեջանի հետ սահմանակից է ու հենց այն վիճակում է ինչ Շվեյցարիան իր կայացման ժամանակ - բոլոր իր սահմանակից պետությունները նրա նկատմամբ հավակնություններ ու ոտնձգություններ ունեին ու իրենց միացնելու ձգտում։
Անկախ նրանից մեկը լավ տեր կլիներ իսկ մյուսը վատը, նրանք անկախացել են ու կարողացել են բազմազգությունը գերակայելի դարձնել, սերմանելով զգացմունք բոլոր ազգերին, որոնք հիմա Շվեյցարիայի քաղաքացի են, որ դա իրենց հայրենիքն է ու իրենք են ՏԵՐԸ և որ դա գերադասելի է քան ինչ որ երրորդ պետություն, որ ինչ ինչ ազգային, լեզվական կապեր ունի իրենց հետ գա ու պարտադրի իր կառավարումը ու բարգերը նրանց գլխին իսկ իրենք հուսան, որ մեծ ախպեր է չի նեղացնի։
Հարցը տարածքային կամ սահմանային չափանիշները չեն, այլ անկախության ու ճիշտ նկատեցիր չեզոքության սկզբունքը, որը հենց գնահատելով Շվեյցարայի սահմանակից պետությունները բոլորը հրաժարվել են այդ տարածքի ու ազգությունների իրենցով անելուց, այն պայմանով, որ ուրիշներն էլ այդ ոտնձգությունները չեն կատարի։
Արցախի լուծումն էլ դրանում է, որ տարածաշրջանի բոլոր պետությունները ՆԵՐԱՌՅԱԼ Հայաստանը հրաժարվեն իրենց հավակնություններից այդ տարածքների ու այնտեղ ապրողների վրա։
Ակնհայտ է, որ այսօր ոչ Հայաստանի, ոչ առավել ևս Ադրբեջանի կամ Իրանի կամ Թուրքիայի, էլ չասած Ռուսաստանի կարգերն ու բարքերը գերադասելի են մյուս երկրինից ու հարցը միայն նանում է, ով դրանցից ամենալավնէ նա պիտի ստանա Արցախը։ Լավ ու վատի մեջ ընտրություններ կատարլու դեպքում առաջ են գալիս ամեն տեսակ աբսուրդ չափանիշներ, որոնցով մեկել ստացվում է որ Ադրբեջանը ավելի լավն է ու տալիս են իրեն, մեկել պարզվում է Ռուսաստանն է ավելի լավը, ուրեմն տալսի են իրեն... Հավերժ կռվախնձոր....
Բայց եթե արցախցիք չեն գիտակցում իրենց ընձեռնված այդ մեծ արժեքը, դառնալ կովկասյան ազգերի անվտանգության հանգրվան ու մենակ կամ հայկական են ուզում լինել կամ մենակ թրքական կամ մենակ ռուսական ապա երբեք չեն ստանա համաձայնություն ԲՈԼՈՐԻ, որ իրենք գոյություն ունենան ու միշտ լինելու է մի դժգոհող կողմ, որն իրեն համարելու է անբավարարված։
Այլ օրինակի կարիք չունենք ու Արցախի լուծումը չի էլ կարող հիմնվել ինչ որ արդեն գոյություն ունեցող լուծման վրա։ Շվեյցարիայի կայացման օրինակը ուղղակի ամենամոտն է այն տարբերակին, որ լինելու է Արցախում կամ Արցախ պետությունը գոյություն չի ունենալու...
։
Իմ կարծիքով կամ-ից հետո գրած վերջին հինգ բառերդ շատ մոտ են իրականությանը…
Մարդ կա, կարծում է, թե կոճիթելով ու զապոյով տանկ կքաշի ցեխից կհանի…
Ներող կլինես, ես մի քիչ այլ կարծիքի եմ…
Այլ օրինակի կարիք չունենք ու Արցախի լուծումը չի էլ կարող հիմնվել ինչ որ արդեն գոյություն ունեցող լուծման վրա։ Շվեյցարիայի կայացման օրինակը ուղղակի ամենամոտն է այն տարբերակին, որ լինելու է Արցախում կամ Արցախ պետությունը գոյություն չի ունենալու...
։
Վոտեր ջան, հուսով եմ որ հումորով ես ընկալել կոճիթելի ու զապոյի մասին պատմությունը: Երբեմն չափազանցված համեմատությունը ավելի համոզիչ է լինում:
2 տարվա հնության տվյալներով Շվեյցարիան աշխարհում 6 -րդն էր իր կենսամակարդակով /$88.422,21 տարեկան մեկ մարդու հաշվարկով/, Լյուքսեմբուրգից, Նորվեգիայից, Կատարից, Իսլանդիայից ու Իռլանդիայից հետո:
Եթե նույնիսկ մի կողմ թողնենք Ղարաբաղ- Շվեյցարիա անդունդային տարբերությունները ցանկացած ոլորտում / տնտեսական, ֆինանսական, տեխնոլոգիական, հասարակական, ազգային, կուլտուրական , մասշտաբային, տեղային և այլն/, միայն մի հատիկ հարց տանք մեզ,- բա էդ մյուս մեծ ու փոքր երկրները /ներառյալ ԱՄՆ-ը, Ռուսաստանը, Հայաստանը, Ադրբեջանը, կամ Վրաստանը / ինչու չեն ընդօրինակում ու դառնում դրախտ, ինչումն է բանը՞:
Պատճառն այն է, որ ամեն արդյունքի հասած ազգ սերունդների շարունական ջանքերի կամ որևէ մի հանճարեղ առաջնորդի աներևակայելի շնորքով է ստեղծել իր բարեկեցությունը:
Մենք սերունդների ընթացքում գործերը վարի ենք տվել, իսկ առաջնորդի առումով էլ արդեն նույնիսկ տեսական հույսերն են բացառված: Դրա համար էլ ես հոռետես եմ այս հարցում:
Վոտեր ջան, հուսով եմ որ հումորով ես ընկալել կոճիթելի ու զապոյի մասին պատմությունը: Երբեմն չափազանցված համեմատությունը ավելի համոզիչ է լինում:
2 տարվա հնության տվյալներով Շվեյցարիան աշխարհում 6 -րդն էր իր կենսամակարդակով /$88.422,21 տարեկան մեկ մարդու հաշվարկով/, Լյուքսեմբուրգից, Նորվեգիայից, Կատարից, Իսլանդիայից ու Իռլանդիայից հետո:
Եթե նույնիսկ մի կողմ թողնենք Ղարաբաղ- Շվեյցարիա անդունդային տարբերությունները ցանկացած ոլորտում / տնտեսական, ֆինանսական, տեխնոլոգիական, հասարակական, ազգային, կուլտուրական , մասշտաբային, տեղային և այլն/, միայն մի հատիկ հարց տանք մեզ,- բա էդ մյուս մեծ ու փոքր երկրները /ներառյալ ԱՄՆ-ը, Ռուսաստանը, Հայաստանը, Ադրբեջանը, կամ Վրաստանը / ինչու չեն ընդօրինակում ու դառնում դրախտ, ինչումն է բանը՞:
Պատճառն այն է, որ ամեն արդյունքի հասած ազգ սերունդների շարունական ջանքերի կամ որևէ մի հանճարեղ առաջնորդի աներևակայելի շնորքով է ստեղծել իր բարեկեցությունը:
Մենք սերունդների ընթացքում գործերը վարի ենք տվել, իսկ առաջնորդի առումով էլ արդեն նույնիսկ տեսական հույսերն են բացառված: Դրա համար էլ ես հոռետես եմ այս հարցում:
ԱՄՆ վաղուց է ընդօրինակել, ամբողջ Եվրոպան է ընդորինակել ու հիմա նույնիսկ Վրացիներին ԱՄՆ փոխ նախագահը մի շաբաթ առաջ հենց դա ասեց - դարձեք անդրկովկասյան ժողովուրդների կոնֆեդերացիա։
Դրանով Ջավախքի հարցն էլ է նորմալ փակվելու, իրանք Ջավախքի հայերը մեծ խանդավառությամբ են ընդունել այդ լուրը։
Սամցխե-Ջավախքի եւ Քվեմո Քարթլիի հայկական հասարակական կազմակերպությունների խորհուրդն հանդես է եկել հայտարարությամբ:
«Վրաստանի Սամցխե-Ջավախքի եւ Քվեմո Քարթլի տարածաշրջանների հայկական հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչների խորհուրդը քննության առնելով երկրում եւ նրա շուրջ ընթացող ներկա քաղաքական ու հասարակական գործընթացները, այսօր եւս վերահաստատում է նախկինում Վրաստանի պետական կառուցաձեւի վերաբերյալ ընդունած իր տեսակետն ու համոզմունքը, այն է` Վրաստանի պետության բարգավաճման, հզորացման ու զարգացման ապագան` ուղղակիորեն կապված է լինելու դաշնային կառուցաձեւ ունենալու հետ:
Դաշնային համակարգով Վրաստանը վերակազմավորելու հիմքում տրվելու են երկրում ազգային համախումբ եւ ավանդաբար ապրող ազգությունների առկայությունը, որոնց ազգային, մշակութային եւ քաղաքացիական իրավունքների պաշտպանվածության հիմնական երաշխիք կարող են դառնալ դաշնության սուբյեկտները` ինքնավարութունները: Այդպիսի կարգավիճակի անհետաձգելի պահանջ է զգացվում նաեւ մեր տարածաշրջանում ապրող հայերիս համար:
Վրաստանի դաշնային, ժողովրրդավարական կառուցաձեւ ունենալու անհրաժեշտության մասին իրենց դրական կարծիքներն են հայտնել տարբեր երկրների, այդ թվում նաեւ Վրաստանի բազում առաջադեմ քաղաքական, պետական, հասարակական գործիչներ, կազմակերպությունների, միավորումների, ոչ կառավարական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ:
Այդպիսի գաղափար առաջ քաշվեց նաեւ հուլիսի 23-ին Վրաստանի պառլամենտում ելույթ ունեցող, ԱՄՆ-ի փոխնախագահ Ջո Բայդենի կողմից. ՙՎերահամարկման պատերազմական տարբերակ գոյություն չունի, միայն խաղաղ եւ բարգավաճ Վրաստանը կարող է տարածքային ամբողջականությունը վերականգնելու ապագա ունենալ, Աբխազիային եւ Հարավային Օսեթիային ցույց տալ այնպիսի Վրաստան, որտեղ նրանք կարող են լինել ազատ եւ որտեղ իրենց բնակչությունը կարող է բարգավաճել, որտեղ նրանք կարող են օգտվել դաշնային համակարգի շրջանակներում գործող ինքնավարությունից...՚:
Մենք ողջունում ենք պարոն Բայդենի դաշնային Վրաստան ստեղծելու առաջարկը, որը, համոզված ենք, ԱՄՆ-ի ադմինիստրացիայի կարծիքի արտահայտությունն է: Սակայն նրա ելույթում արհեստականորեն մոռացության մատնվեցին Վրաստանում ապրող այն ազգային փոքրամասնությունները, որոնք ոչ պակաս իրավունքներ ունեն դաշնության անդամ ինքնավարություններ ձեւավորելու խնդրում:
Պարոն Ջո Բայդենի եւ ԱՄՆ-ի ադմինիսդրացիայի վերոնշյալ գնահատականը մեկ անգամ եւս հաստատում է դեռեւս քսաներրորդ դարի վերջերից սկսած մեր կողմից Վրաստանի դաշնային կառուցաձեւ ունենալու անհրաժեշտության վերաբերյալ առաջարկությունների նպատակահարմարությունը:
Մեր ընտրած քաղաքական պայքարի ճանապարհով մենք ակտիվ մասնակցություն ենք բերելու Վրաստանին դաշնային կառուցաձեւով օժտելու եւ Ջավախքը այդ դաշնության լիիրավ միավոր դարձնելուն ուղղված գործընթացներին:
Մեր ընտրած ուղին արդար է եւ ուղղված է Վրաստանը ժողովրդավարական, բարգավաճ, հզոր երկիր ձեւավորելուն:
Համոզված ենք, որ ազգամիջյան փոխհանդուրժողականությունը պարտա¬դիր պահանջ է լինելու Վրաստանի բոլոր ազգությունների քաղաքացիներիս համար»,-ասված է հայտարարության մեջ:
Այնպես որ Ղարաբաղյան ու ցանկացած այլ կովկասյան հողի կռիվների լուծումը կա ու դա անկախ ԿՈՆՖԵԴԵՐԱՏԻՎ պետություն է։
Արցախի պիտի դառնա ՈՉ հայերին ՈՉ թուրքերին ոչ էլ մյուսների պետության ՄԱՍ այլ լինի բոլորի կողմից աջակցվող պետություն այդ դեպքում Շվեյցարիարի հետ սար ու ձորի տարբերությունը կրճատել էլ կկարողանանք։
Սրան միայն նա կարող է դեմ լինել, ով չի ցանկանում, որ կովկասում մարդիկ խաղաղ ապրեն, այլ միայն իր համար է ամեն ինչ ուզում պահել, չկիսվել։
Անկասկած դա մեկ սերնդի ընթացքում չի որ լինելու է, բայց ինչ որ ժամանակ պիտի սկսեն, որ օր օրի լավացնեն իրականություն դարձնեն........
ԱՄՆ վաղուց է ընդօրինակել, ամբողջ Եվրոպան է ընդորինակել ու հիմա նույնիսկ Վրացիներին ԱՄՆ փոխ նախագահը մի շաբաթ առաջ հենց դա ասեց - դարձեք անդրկովկասյան ժողովուրդների կոնֆեդերացիա։
Դրանով Ջավախքի հարցն էլ է նորմալ փակվելու, իրանք Ջավախքի հայերը մեծ խանդավառությամբ են ընդունել այդ լուրը։
Այնպես որ Ղարաբաղյան ու ցանկացած այլ կովկասյան հողի կռիվների լուծումը կա ու դա անկախ ԿՈՆՖԵԴԵՐԱՏԻՎ պետություն է։
Արցախի պիտի դառնա ՈՉ հայերին ՈՉ թուրքերին ոչ էլ մյուսների պետության ՄԱՍ այլ լինի բոլորի կողմից աջակցվող պետություն այդ դեպքում Շվեյցարիարի հետ սար ու ձորի տարբերությունը կրճատել էլ կկարողանանք։
Սրան միայն նա կարող է դեմ լինել, ով չի ցանկանում, որ կովկասում մարդիկ խաղաղ ապրեն, այլ միայն իր համար է ամեն ինչ ուզում պահել, չկիսվել։
Անկասկած դա մեկ սերնդի ընթացքում չի որ լինելու է, բայց ինչ որ ժամանակ պիտի սկսեն, որ օր օրի լավացնեն իրականություն դարձնեն........
Վոտեր ջան, ԱՄՆ-ը կոնֆեդերացիա չէ: Դեկլարատիվ իբր թե միություն է, ու շտատներն էլ իբր ազատ են միությունից դուրս գալու, բայց դա բացահայտ բլեֆ է: Վերջերս Տեքսասը, որը ամենաբարձր ինքնուրույնություն ունեցողն է համարվում, մի 2 տող հնչեցրեց այդ մասին, կենտրոնից ու այլ կողմերից անասելի վայնասուն բարձրացավ:
Ցավոք սրտի քաղաքականությունը ոչ թե բարի ցանկությունների, այլ շահերի վրա է հիմնված: Բայդենն ասել է այն, ինչ այս պահին ձեռնտու է վրացիներին ու թուրքերին և դեմ է հայերին ու ռուսներին: Բայց տարօրինակն այն է որ քո տրամաբանությամբ հենց հայերն են պատրաստ դրանից ոգևորվելու:
Առհասարակ, ցանկացած երկրում իշխանությունները շարժվում են շահերով: Նորմալ երկրներում նրանք առաջին հերթին իրենց անձնական , հետո պետական, և վերջին հերթին հասարակության շահերն են պաշտպանում: Մեր պես քրչոտ երկրում նրանք մենակ իրենց անձնական շահերն են հետապնդում:
Բայց դեռ չէի տեսել, որ ընդիմությունը իշխանություններից բեթար լինի, ու այլ երկրների քաղաքական խաղերը իրենը համարի: Լենինը նման փորձ արեց, բայց նա ելնում էր համաշխարհային պրոլոտարիատի շահերից:
Թշնամական միջավայրում կոնֆեդերացիային կողմ լինելն ու դրա մեջ փրկություն տեսնելը, դա ընդիմության համար մեղմ ասած հեչ լավ բան չի:
Հարցը լավ կամ վատ ուզելը չէ, հարցը իրատես լինելն է:
Ես փորձել էի քննարկել ԼՏՊ-ի Ղարաբաղյան լուծման տրամաբանմության էությունը: Դուրս եկավ, որ ԼՏՊ-ի առաջարկը դեռ փառք է: Որ կա մտածողության այլ բևեռ, որը շատ ավելի հեռու է իրականությունից:
Բաքվի առափնյա ծովում մարդ է խեղդվելիս եղել, որին ականատես են եղել մոտ 50 հոգի։ Խեղդվողը օգնություն է կանչել, ոչ ոք օգնության փորձ իսկ չի արել, և դեռ ավելին՝ այդ կենդանիները խրխնջացել ու կատակել են հետաքրքրությամբ դիտելով խեղդվողի ճիգերը, մինչև վերջինս անհայտացել է ջրերում։ Մի քիչ սպասելուց հետո էլ ցրվել են, համարելով հետաքրքիր օրն ավարտված։ Ոստիկանության կամ որևէ փրկարար ջոկատի մասին որևէ խոսք չկա, վերջինս սրանք երևի չունեն էլ։ Այս մասին պատմում է հենց իրենց «կատաղած» day.az թերթը` Люди на Бакинском бульваре смеялись над человеком, который тонул... (http://day.az/news/society/166745.html), որը առիթ–անառիթ նվաստացնում է հայերի եղած–չեղածը։
Ասածս ինչ է. Ինչի՞ համար են այս, կներեք արտահայտությանս, ուռոդները Ղարաբաղի պահանջներ ներկայացնում։ Որովհետև Ստալինը վախտին այդպե՞ս է ուզել։ Թե՞ ադրբեջանցի փախստականների մասին են գիշեր–ցերեկ մտածում, տեղավորելու խնդիր ունեն։ Նետեք Կասպից ծովը, թող խեղդվեն, ու վրաներն էլ խրխնջացեք, համբալնե՛ր։ Ամեն դեպքում հաստատ Ղարաբաղի ժողովրդի մասին ու թեկուզ հենց իրենց ժողովդրի մասին հայերից շատ չեն մտածում, որովհետև հայերը իրենցից հազար գլուխ ավելի մարդ են, համենայն դեպս մեզ մոտ հասարակ մարդկանց մեջ անտարբերությունը գուցե կա, բայց տականքության այդ աստիճանին երբեք չի հասել։
Հ.Գ. Չեմ ուզում իհարկե «կպնել» մի ողջ ազգի, քանզի համոզված եմ, որ ազերների մեջ լիքը նորմալ մադրիկ կան, բայց 50 հատ անասուն հավաքված մի տեղ ու նման վերաբերմունք, դա նշանակում է, որ հավանականությունը թե ազերիները կռվում համախմբված ու անձնվեր են դարձել, չնչին է։ Դրա համար էլ հայերից 3-4 անգամ զինտեխնիկայի ու կենդանի ուժի առվելությամբ պարտություն տարան, ու էլի կտանեն։
Ղարաբաղը ցանկացած ստատուսով Ադրբեջանին հանձնելը իմ ամենամեղմ կարծիքով դավաճանություն կլինի, դա նշանակում է Ղարաբաղի ժողովրդին բերել ճիշտ նույն կարգավիճակին, ինչ ուներ 89 թվից առաջ՝ ազերի ղեկավարության համար երրորդ տեսակի կենդանիների կարգավիճակի։ Չգիտեմ, բայց մեր էս մեկ հոգավորի խաղերը վաղուց վերջ տալու ժամանակն է, սրա մեջ էլ էն 50 հոգու գեներից կա աչքիս։
Վոտեր, բա ինձ էլ կանչեիք:
Համեմատությունդ շատ լավն է հենց կայացող միջնադարյան Կոնֆեդերացիայի հետ: Վայրենի բարքեր էին, անկուշտ հարևաններ, դաժան աղքատություն (մինչև 1-ին համաշխարհային պատերազմը):
Չեզոքությունն այն տաղանդավոր կուտն էր, որ այս երկիրը գտավ՝ բոլորին բավարարելու ու կերակրելու համար: Չէ՞ որ այսպիսի տարածք բոլորին էլ պետք է՝ մի տեղ ոտք ունենան դնելու իրար դնգստելուց, համ էլ փողն ապահով պահեն:
Միայն...ես միշտ համեմատել եմ և նմանացրել Շվեյցարիայի լուծումները...ամբողջ Հայաստանի հնարավորություններին, ոչ թե միայն Արցախի: Միավորման պարագայում ...
Բայց բոլոր նկարագրություններդ փայլուն են ու նման:ok
Բիձա, Նորմալ երկրներում նրանք առաջին հերթին իրենց անձնական , հետո պետական, և վերջին հերթին հասարակության շահերն են պաշտպանում:
Կարող ես բարձր ծիծաղել ու չհավատալ, բայց Շվեյցարիայում առաջին հերթին հասարակականն է, հետո՝ դրան նպաստող պետականը, հետո՝ անձնականը: Եվ ամբողջ բնակչությունը հավատում է իր կառավարության հենց այդ կարգին:
Վոտեր, դու ուզում ես ասել՝ կովկասյան տարբեր ժողովուրդների կոնֆեդերացիա՞: Մեկ ընդհանուր կազմվածք՝ ինքնակառավարումով՞:
Դժվար է պատկերացնել...թերևս (մնալով Շվեյցարիայում), Բեռնը, Ուրին, Լուցեռնը մտերիմ ընկերներ չեն եղել մինչև միավորվելը, տարբեր շահերով և մեծ ախորժակներով: Բայց միևնույն է, գտել են ընդհանուր լեզու՝ գերմանա-ֆրանսիացուն լարելու համար:
Ո՞րը կլինի մեր ռեգիոնի ընդհանուրը, ռուս-ամերիկյան լուծը՞:
Կարող ես բարձր ծիծաղել ու չհավատալ, բայց Շվեյցարիայում առաջին հերթին հասարակականն է, հետո՝ դրան նպաստող պետականը, հետո՝ անձնականը: Եվ ամբողջ բնակչությունը հավատում է իր կառավարության հենց այդ կարգին:
ես միջինն էի ի նկատի ունեցել, ուր թե ամերիկան է, թե ռուսատանը, և թե թուրքիան:
Վոտեր ջան, ԱՄՆ-ը կոնֆեդերացիա չէ: Դեկլարատիվ իբր թե միություն է, ու շտատներն էլ իբր ազատ են միությունից դուրս գալու, բայց դա բացահայտ բլեֆ է: Վերջերս Տեքսասը, որը ամենաբարձր ինքնուրույնություն ունեցողն է համարվում, մի 2 տող հնչեցրեց այդ մասին, կենտրոնից ու այլ կողմերից անասելի վայնասուն բարձրացավ:
Ցավոք սրտի քաղաքականությունը ոչ թե բարի ցանկությունների, այլ շահերի վրա է հիմնված: Բայդենն ասել է այն, ինչ այս պահին ձեռնտու է վրացիներին ու թուրքերին և դեմ է հայերին ու ռուսներին: Բայց տարօրինակն այն է որ քո տրամաբանությամբ հենց հայերն են պատրաստ դրանից ոգևորվելու:
Առհասարակ, ցանկացած երկրում իշխանությունները շարժվում են շահերով: Նորմալ երկրներում նրանք առաջին հերթին իրենց անձնական , հետո պետական, և վերջին հերթին հասարակության շահերն են պաշտպանում: Մեր պես քրչոտ երկրում նրանք մենակ իրենց անձնական շահերն են հետապնդում:
Բայց դեռ չէի տեսել, որ ընդիմությունը իշխանություններից բեթար լինի, ու այլ երկրների քաղաքական խաղերը իրենը համարի: Լենինը նման փորձ արեց, բայց նա ելնում էր համաշխարհային պրոլոտարիատի շահերից:
Թշնամական միջավայրում կոնֆեդերացիային կողմ լինելն ու դրա մեջ փրկություն տեսնելը, դա ընդիմության համար մեղմ ասած հեչ լավ բան չի:
Հարցը լավ կամ վատ ուզելը չէ, հարցը իրատես լինելն է:
Ես փորձել էի քննարկել ԼՏՊ-ի Ղարաբաղյան լուծման տրամաբանմության էությունը: Դուրս եկավ, որ ԼՏՊ-ի առաջարկը դեռ փառք է: Որ կա մտածողության այլ բևեռ, որը շատ ավելի հեռու է իրականությունից:
Լավ էլի Բիձա, թող լինի այդ օրենքները ԱՄՆի նման, որ ամեն նահանգ իր անգամ քրեական օրենսգիրքը գրի ու թող դրանից չօգտվեն։
Պոպուլիզմ է, արդարացնել կոնֆեդերատիվ կարգերի բացակայությունը նրանով, որ դրանից մեկ է չեն օգտվելու։
ԼՏՊի Ղարաբաղի լուծում գոյություն չունի – դա անցած էտապ է ու կիրառելի էր այն պահի համար, երբ բացի Արցախից, ոչ մեկ անկախության չեր ձգտում, իրականում Արցխան էլ չէր ձգտում։
Հիմա անկախության չձգտելը, Կոսովոների, Աբխազիայի, Օսեթիայի առկայության դեպքում ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ է, դրանից էլ կոնֆեդերատիվ համակարգը և Վրաստանի և Արցախ և Ադրբեջան պետության գոյության միակ հնարավորությունն են – ուրիշ ապագա չկա...
Վոտեր, դու ուզում ես ասել՝ կովկասյան տարբեր ժողովուրդների կոնֆեդերացիա՞: Մեկ ընդհանուր կազմվածք՝ ինքնակառավարումով՞:
Դժվար է պատկերացնել...թերևս (մնալով Շվեյցարիայում), Բեռնը, Ուրին, Լուցեռնը մտերիմ ընկերներ չեն եղել մինչև միավորվելը, տարբեր շահերով և մեծ ախորժակներով: Բայց միևնույն է, գտել են ընդհանուր լեզու՝ գերմանա-ֆրանսիացուն լարելու համար:
Ո՞րը կլինի մեր ռեգիոնի ընդհանուրը, ռուս-ամերիկյան լուծը՞:
Մեկ ընդհանուր կոնֆեդերացիա կովկասում դեռ երկար չի լինի, եթե ընդհանրապես անհնար է, քանի որ ավելի արագ Եվրոմիության անդամ կդառնանք, քան կովկասյան կոնֆեդերացիա։
Մեզ ընդհանուր հետաքրքրություններ ու ընդհանուր թշնամին է պակասում – չունենք ու դրանից իրար հետ ենք թշնամություն անում։
Վրացիների հետ դա մրցակցության տեսքով է արտահայտվում թուրքերի հետ ընդհուպ արյունահեղության։
Շվեցարացի կանտոնները ունենալով բացարձակ տարբեր օրենքներ, լեզուներ, բարքեր իրար հետ չեն մրցակցում, այլ ընդհանուր շահեր ունեն, պաշտպանվելու բոլորից և Գերմանացի ֆյուրերներից, և Ավստրիացի թագաժառանգներից և Իտալացի դուչեներից էլ չասած Ֆրանսիացի ազգայնամոլներից – ֆրանսիացիք Եվրոպայում գերմանացիներից էլ ազգայնամոլ են, չհաշված Անգլիան, որը ես Եվրոպա չեմ համարում։
Այդ նույնանման ընդհանուր շահը ունեն ադրբեջանի ժողովուրդները – թրքացումից պաշտպանվելու ու վրաստանի ժողովուրդները վրացացումից պաշտպանվելու համար։ Այդ հիմքի վրա Արցախը կարող է դառնալ կարևոր դեր խաղացող երկիր, գնտելով շատ աջակիցների։ Բայց դրա համար իրենք Արցախցիք պիտի պատրաստ լինեն հրաժարվել.
ա.Արցախը միայն հայերի համար, ազգայնամոլ, կասեի ՖԱՇԻՍՏԱԿԱՆ դիրքորոշումից,
բ. չլինեն Հայաստանի կցորդ գիտակցեն, որ Հայաստանի շահերը կարող են և շատ դեպքերում նույնիսկ չհամնկնել իրենց շահերի հետ, ինչը այս օրերին ուղղակի զռռում է։
Բայց այսօրվա ինքնասիրահարված ստեփանակերտից ղրգած բալեքի, իրենց միակ տղամարդ համարողների ու Հայաստանում դվիժենի անողների հույսին են մնացել...
Արցախցիք, պիտի հիշեն Հայաստանը իրենց կաջակցի նույնիսկ, եթե իրենք պետականորեն Անկախ լինեն, բայց պիտի տանեն իրենց ԱՆԿԱԽ խաղաքականությունը ու չզարմանան, որ ինչ որ տեղ հակասեն Հայաստանի շահերին։
Երբ ասում են Արցախը Հայաստան չէ, դա դեռ չի նշանակում Հայաստանը թքած ունի Արցախի վրա, ուղղակի Հայաստանը Արցախը պահել ՉԻ ԿԱՐՈՂ, եթե այնտեղ բացի Արդբեջանի շահերից ավելի մեծ շահեր սկսեն դեր ղաղալ ու այսօր դրա առաջ ենք կանգնած։
Բայց Ադրբեջանի այսօրվա հանրապետությանն էլ տալը ԱԲՍՈՒՐԴ է, դա էլ թույլ չենք տա, ԱՄՆ ու Ռուսաստանը աստված չեն, մենք էլ Աբրահամ չենք, որ հանուն մեր հավատի հաստատման սեփական երեխաին զոհենք։
Բայց Ադրբեջանի այսօրվա հանրապետությանն էլ տալը ԱԲՍՈՒՐԴ է, դա էլ թույլ չենք տա, ԱՄՆ ու Ռուսաստանը աստված չեն, մենք էլ Աբրահամ չենք, որ հանուն մեր հավատի հաստատման սեփական երեխաին զոհենք։
:)
եթե տալն ու չտալը ես ու դու ու Ակումբն ենք որոշելու, ապա չենք տա հաստատ: Սակայն եթե այդպես լիներ, այսինքն մենք դա որոշելու լինեինք /թեկուզ ոչ ուղղակի ձևով/ ապա մեր երկիրն էլ Երկիր կլիներ :) :
հիմա էտ հարցերը պետք է որոշեն Քոչն ու Սերոժը իրանց ոհմակներով: Իսկ իրենց ոհմակները իրենց լիդեռների գլխավորությամբ , օրինակ լիքը փողեր ունեն դրանծ ԱՄՆ, Ռուսաստամ ,Կանադա … ու Եվրոպա: հիմա եթե իրանց դեմ տան իրանց միլիոնները մի կողմից ու Արցածը մյուս կողմից, հաստատ /100000000000000 տոկոս ;)/ համոզված եմ որ իրենց փողերն են ընտրելու:
Եթե ինչ որ մեկը դրանում կասկածում է, ապա թող հիմնավորի :)
Հ.Գ. նրանցից շատերը իրենց մորն էլ կդավաճանեն, հանուն իրենց "քրտինքով աշխատած" միլիոնների:
:)
եթե տալն ու չտալը ես ու դու ու Ակումբն ենք որոշելու, ապա չենք տա հաստատ: Սակայն եթե այդպես լիներ, այսինքն մենք դա որոշելու լինեինք /թեկուզ ոչ ուղղակի ձևով/ ապա մեր երկիրն էլ Երկիր կլիներ :) :
հիմա էտ հարցերը պետք է որոշեն Քոչն ու Սերոժը իրանց ոհմակներով: Իսկ իրենց ոհմակները իրենց լիդեռների գլխավորությամբ , օրինակ լիքը փողեր ունեն դրանծ ԱՄՆ, Ռուսաստամ ,Կանադա … ու Եվրոպա: հիմա եթե իրանց դեմ տան իրանց միլիոնները մի կողմից ու Արցածը մյուս կողմից, հաստատ /100000000000000 տոկոս ;)/ համոզված եմ որ իրենց փողերն են ընտրելու:
Եթե ինչ որ մեկը դրանում կասկածում է, ապա թող հիմնավորի :)
Հ.Գ. նրանցից շատերը իրենց մորն էլ կդավաճանեն, հանուն իրենց "քրտինքով աշխատած" միլիոնների:
Հուսամ կատակ ես անում, թե չէ չեմ հավատում, որ կա որևէ հայ, որ կարող է թույլ տալ իր փոխարեն ուրիշները ինչ որ բան որոշեն։
Քոչերն, Սերոժները ու ԼՏՊները ինչքան ուզում են թող թուղթ ստորագրեն ու տոկոսով փող ստանան, Արցախը տվողը ՄԵՆՔ ենք հենց դու, ես ակումբցիք ու մնացած երիտասարդները, որոնք են վայելելու ապագան ու ոչ թե թոշակի անցած քաքական գործիչները...
Եթե աղջկատ փախցնեն ու իմանաս աղջիկդ չի ուզում դրան, մեկա ՏԱԼՈՒ ես, որովհետև բարեկամ, հարևան ազգականներդ որոշել են, որ նա արդեն փախցրած փչացրած ա ու ուրիշ ուզող չի լինի՞՞՞՞
Անկասկած փողով շատ հայերի կարելի է գնել, ու ես իզուր չեմ բոլորի աչքերը մազոլ անում Հայաստանը Վաճառվու է (http://www.akumb.am/showthread.php?t=46753) պնդումներով, դա է միակ վտանգը, որ կարող է քայքայել վերացնել Հայաստան պետությունը ու ստիպի հայերը նորից գնան թուրքի ստրուկ դառնան։
Հուսամ կատակ ես անում, թե չէ չեմ հավատում, որ կա որևէ հայ, որ կարող է թույլ տալ իր փոխարեն ուրիշները ինչ որ բան որոշեն։
երևի դու ես կատակ անում: էս տեղյակ չես՞ թե Հայաստանում ով ա որոշում ու ոնց ա որոշում:
ինչ ա, կարծում ես ժողովուրդն ա մեծամասնականով որշումներ կայացնում Հայաստանոմ՞
Հիմա անկախության չձգտելը, Կոսովոների, Աբխազիայի, Օսեթիայի առկայության դեպքում ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ է, դրանից էլ կոնֆեդերատիվ համակարգը և Վրաստանի և Արցախ և Ադրբեջան պետության գոյության միակ հնարավորությունն են – ուրիշ ապագա չկա...
Վոտեր յան, Կոսովոն դա սերբերին կզացնելու տարբերակ էր, որը պարտադրվեց աշխարհի ուժեղների կողմից ու կապ չունի ինքնորոշման հետ.
Աբխազներն ու օսերը վրացիներից տարբեր ժողովուրդներ են և ինքնորոշման իրավունք տեսականորեն ունեն. Ղարաբաղցիք, եթե մի 30000 դեռ մնացել է էնտեղ, հայ են… Ղարաբաղն էլ կպած է Հայաստանին…
Ցանկացած ոչ- դեբիլ միջազգային բրոքերի համար էլ պարզ է, որ սա հայ-ադրբեջանական տարածքային վեճ է… Ինչքան ուզում ես արհեստական սխեմաներ գծիր, հարցը լուծվելու է հայ-ադրբեջանական տրամաբանության մեջ… Այլ հարց է, որ մինչև հիմա դրսերին ձեռնտու չի եղել հարցի լուծումը և հույս ունեմ թե դա դեռ որ այդպես է…
Եկեք սթափ նայենք հարցին… Հիմա լուծումը ադրբեջանը պարտադրում է մեզ չերեզ միջնորդ, քանի որ դա շատ ավելի էժան է, քյասար ու վերջնական: Պայմանն էնպիսին է, որ միջնորդներին ադրբեջանը կոմիսիոննի չի տալիս, ասում է, Հայաստանից վերցրեք: Քանի որ Հայաստանի լավ տղերքը իրենց հաշվին կոմիսիոննի տալու մտադրություն չունեն, սրանք էլ ուզում են Հայստանից մի բան էլ ավել կտրեն տան ադրբեջանին որ ի վերջո կոմիսիոննի ծախսերը փակվեն:
Հիմա հենց էդ բազարներն են:
Էնպես որ Քոչը համ ղարաբաղն է տալու, համ դրսում փողերն է պահելու, համ էլ Հայաստանում -իշխանությունը…
Դարերով էդպես եղել է, էդպես էլ գնալու է… Միշտ դրսերում մեր վրա բազար են արել ու բոլորով էլ շահել են, Որովհետև մենք մեր ներսի տականքին միշտ մեր գլխի վրա ենք պահել, ասել ենք գնա տղա ջան, բազար արա, մեզ ֆիզիկապես փրկիր, ու էլ բեթարից ազատիր…
Ղարաբաղի հետ վերջին անգամ դա սկսվել է դեռ 1988-89 թվերին ու շարունակվել է անընդհատ մինչև այսօր:
Վոտեր յան, Կոսովոն դա սերբերին կզացնելու տարբերակ էր, ...Ղարաբաղն էլ կպած է Հայաստանին…
Կոսովոն կպած է Ալբանիաին, ժողովուրդն էլ իրեն կոսովո-ալբանացի է կոչում: Բայց հարց երբեք չի եղել Կոսովոն միացնել Ալբանիային, քաղաքական տեսակետից անհնար լուծում էր (համ էլ հո գիժ չե՞ն, Ալբանիան սոված ու չլոտված զկրտում է)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c3/Albania-map.gif
Վոտեր, բայց ինձ դուր եկավ Կովկասյան Կոնֆեդերացիայի միտքը: Ինչքան էլ հսկայակն են տարբերությունները, բայց միայն մեծ համայնքով, չեչենից՝ հայ, մենք կարող ենք գտնել ընդհանուր նպատակ (կամ՝ թշնամի): Մեր մտածելակերպն ավելի մոտ ու հասկանալի է իրար, քան շվեցարական Ժնևցու ու Ցյուրիխցունը:)
Քոչերն, Սերոժները ու ԼՏՊները ինչքան ուզում են թող թուղթ ստորագրեն ու տոկոսով փող ստանան, Արցախը տվողը ՄԵՆՔ ենք հենց դու, ես ակումբցիք ու մնացած երիտասարդները, որոնք են վայելելու ապագան ու ոչ թե թոշակի անցած քաքական գործիչները...
իիիհ, ընկեր, էտ երիտասարդության որևէ բան պահելու էնտուզիազմն ինչ-որ չի երևում: Մենակ մեծ մեծ խոսելով չի, ծովից ծով, աստղադիտարան .. բլահ բլահ բլահ .. փաստն այն է, որ մենք իրականում կամաց կամաց Ղարաբաղը տալիս ենք, ու չգիտենք էլ թե ում ենք տալիս, ու երևի էական նշանակություն էլ չունի, թե ում ենք տալու: Իրականում նախկին 15 տարվա ընթացքում Ղարաբաղը դատարկվել է, արդեն մարդ չի մնացել ապրելու: Հայաստանն ա դատարկվում, ով ա Ղարաբաղը պահելու: Հեսա կգան մի քանի հոգի ու կթռնեն, բա ՆԺդեհը սենց ասեց, Դրոն նենց արեց, մեր պապերը սենց սարքեցին: Արա հո մենակ ասելով ու երգելով չի: Փաստը նրանում է, որ հինգ հազարով ձայնը վաճառող քաղաքացին, ու իրեն արժանի ամեն ինչ գռփող իշխանությունը այս պահին ոչ մի մոտիվացիա չունեն Ղարաբաղը պահելու: Լավ գին տղով լինի, ազգովի տալու ենք: Պռոստը գին տվող չկա: Էտ էլ նրանից ա, որ նորմալ բազար անող չունենք: Սերոժը գիտի քաղաքականությունը ղումար ա, երկու հատ շուստրի բլեֆով բանկը տանելու ա:
Հուսամ կատակ ես անում, թե չէ չեմ հավատում, որ կա որևէ հայ, որ կարող է թույլ տալ իր փոխարեն ուրիշները ինչ որ բան որոշեն։
Քոչերն, Սերոժները ու ԼՏՊները ինչքան ուզում են թող թուղթ ստորագրեն ու տոկոսով փող ստանան, Արցախը տվողը ՄԵՆՔ ենք հենց դու, ես ակումբցիք ու մնացած երիտասարդները, որոնք են վայելելու ապագան ու ոչ թե թոշակի անցած քաքական գործիչները...
Եթե աղջկատ փախցնեն ու իմանաս աղջիկդ չի ուզում դրան, մեկա ՏԱԼՈՒ ես, որովհետև բարեկամ, հարևան ազգականներդ որոշել են, որ նա արդեն փախցրած փչացրած ա ու ուրիշ ուզող չի լինի՞՞՞՞
voter, ողջունելի է, իհարկե, նման կարծիքը, սակայն բացարձակապես իրատեսական չէ: Եթե Սերժ Սարգսյանը ինչ-որ հայավնաս փաստաթուղթ ստորագրի հակամարտության վերաբերյալ, ու այդ փաստաթղթի իրագործման այսպես ասած «գարանտ» լինի թեկուզ Ռուսաստանը (այսինքն՝ հարցի լուծումը Ռուսաստանին ձեռնտու լինի), ամեն ինչ վերջացած է: Ես համաձայն եմ Տրիբունի այն մտքի հետ, որ այսօր բնավ էլ ամբողջ աղգը չէ, որ վեր կկանգնի ու կբողոքի նման բանի դեմ: Սակայն եթե անգամ ամբողջ Հայաստանը միահամուռ քայլի դեպի ռազմաճակատ, էլի ոչ մի բան չի ստացվի: Էս դեպքում կոնֆլիկտը չի մնա արդեն միայն հայ-ադրբեջանական: Մի կողմում կլինի Հայաստանը՝ մենակ, մյուս կողմում՝ Ռուսաստանն ու միջազգային կառույցների աջակցությունը: Հիշու՞մ ես անցած տարվա ռուս-վրացական պատերազմը. պատերազմն էլ չէ, ջարդը (ցավալի է, բայց՝ փաստ): Նույնը կկրկնվի այստեղ: Եթե անգամ ղարաբաղյան հարցը ստանա այնպիսի լուծում, որը ձեռնտու կլինի նաև ԱՄՆ-ին, այսինքն՝ Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն կոնսենսուսի գան այս խնդրում, անգամ այս դեպքում (ավելին՝ հատկապե՛ս այս դեպքում) Ռուսաստանը հայկական կողմից բողոքներ լինելիս մեկ վայրկյան անգամ չի հապաղի Ղարաբաղ ու ապա՝ Հայաստան զորք մտցնելուց:
Արի խոստովանենք, որ Հայաստանի դերակատարությունը բանակցային գործընթացում շատ չնչին է, եթե միայն դեռ գոյություն ունի. ամեն ինչ որոշում է Ռուսաստանը: Փաստաթուղթ ստորագրողն էլ է ՌՖ-ն լինելու՝ Սերժ Սարգսյանի (կամ մեկ ուրիշի) ձեռքով: Իսկ Ռուսաստանը իր «աճեցրած» համաձայնագիրը կպաշտպանի իր ողջ ռազմական ուժով, մի՛ կասկածիր: Ընդհուպ մինչև երկրորդ Ցխինվալը, քանի որ Ռուսաստանի համար այսօր տարածաշրջանում իր ազդեցությունը պահպանելը կենսական՝ ազգային ու տարածքային անվտանգությանը համարժեք խնդիր է:
Վոտեր յան, Կոսովոն դա սերբերին կզացնելու տարբերակ էր, որը պարտադրվեց աշխարհի ուժեղների կողմից ու կապ չունի ինքնորոշման հետ.
Աբխազներն ու օսերը վրացիներից տարբեր ժողովուրդներ են և ինքնորոշման իրավունք տեսականորեն ունեն. Ղարաբաղցիք, եթե մի 30000 դեռ մնացել է էնտեղ, հայ են… Ղարաբաղն էլ կպած է Հայաստանին…
Ցանկացած ոչ- դեբիլ միջազգային բրոքերի համար էլ պարզ է, որ սա հայ-ադրբեջանական տարածքային վեճ է… Ինչքան ուզում ես արհեստական սխեմաներ գծիր, հարցը լուծվելու է հայ-ադրբեջանական տրամաբանության մեջ… Այլ հարց է, որ մինչև հիմա դրսերին ձեռնտու չի եղել հարցի լուծումը և հույս ունեմ թե դա դեռ որ այդպես է…
Եկեք սթափ նայենք հարցին… Հիմա լուծումը ադրբեջանը պարտադրում է մեզ չերեզ միջնորդ, քանի որ դա շատ ավելի էժան է, քյասար ու վերջնական: Պայմանն էնպիսին է, որ միջնորդներին ադրբեջանը կոմիսիոննի չի տալիս, ասում է, Հայաստանից վերցրեք: Քանի որ Հայաստանի լավ տղերքը իրենց հաշվին կոմիսիոննի տալու մտադրություն չունեն, սրանք էլ ուզում են Հայստանից մի բան էլ ավել կտրեն տան ադրբեջանին որ ի վերջո կոմիսիոննի ծախսերը փակվեն:
Հիմա հենց էդ բազարներն են:
Էնպես որ Քոչը համ ղարաբաղն է տալու, համ դրսում փողերն է պահելու, համ էլ Հայաստանում -իշխանությունը…
Դարերով էդպես եղել է, էդպես էլ գնալու է… Միշտ դրսերում մեր վրա բազար են արել ու բոլորով էլ շահել են, Որովհետև մենք մեր ներսի տականքին միշտ մեր գլխի վրա ենք պահել, ասել ենք գնա տղա ջան, բազար արա, մեզ ֆիզիկապես փրկիր, ու էլ բեթարից ազատիր…
Ղարաբաղի հետ վերջին անգամ դա սկսվել է դեռ 1988-89 թվերին ու շարունակվել է անընդհատ մինչև այսօր:
Բոլորովին էլ պարզ չէ ու Կոսովոյի, Աբխիազիայի Օսեթիայի անկախությունը սրա նրա կզցնելու համար էլ արած լինեն, մեկա ԱՐԴԵՆ ԱՐԵԼ են։
Պարզ ա Արցախի անկախությունը որ սկսենք բրդել, ամեն մեկը ինչ որ մեկին կզցնելու համար կճանաչի կամ չի ճանաչի։
Բայց հարցը դրանում չէ, թե ուրիշները ինչու ու ինչ պարագաների ու վեճերի ռակուրսում են Արցախը դիտարկում, անկախ այդ ամենից ինչից Արցախի համար այս ամբողջ թոհ ու բոհը անիմաստություն կլինի եթե իրենք հրաժարվեն անկախ լինելուց ու խաղաղ ապրելուց, որը միայն ու միայն կիրականանա եթե իրենց հարևանությամբ ապրել ՑԱՆԿԱՑՈՂՆԵՐԻ հետ իրենք լեզու գտնեն։
Հիմա Արցախը կարող է հասարակ ադրբեջանցուն ՏԱԼ ինչ որ բան, տուն հող կարգավիճակ, փոխարենը պիտի պահանջի ճանաչեն այդ մարդիկ իրենց որպես Արցախի անկախ պետության քաղաքացի։
Եթե մարդկանց քանակ լինի, որոնք անկախ կրոնական, ռասսային ու ազգային պատկանելիությունից ցանկանան գան ապրեն Արցախում, ոնց որ իրենց կյանքի գնով աֆրիկայից ու թուրքիայից նավորով կյանք վտանգելով ՈՒԶՈՒՄ են գան հասնեն Շվեցարիա, այդ ժամանակ ուզեն չուզեն բոլորն էլ կընդունեն, որ Արցախը պետություն է, որտեղ մարդ արարածը պիտի ապրի իր ուզածով ու իրենք այդ փաստի հետ պիտի բոլորը հաշվի նստեն։
Մակլեր բրոկերները ինձ չեն հետաքրքրում, ես նրանդ դարդին չեմ, այլ իմ հայրենիքի կայացման ու ԻՐԱԿԱՆ լուծում գտնելու մտքեր եմ արտահայտում...
երևի դու ես կատակ անում: էս տեղյակ չես՞ թե Հայաստանում ով ա որոշում ու ոնց ա որոշում:
ինչ ա, կարծում ես ժողովուրդն ա մեծամասնականով որշումներ կայացնում Հայաստանոմ՞
Երևվի դեռ չես գիտակցել, որ ով էլ ինչ էլ որոշի առանց ժողովրդի մեծամասնության ոչ մի որոշում չի իրականանա։
Մեկ անձը առավելագույնս 300 կիլո ճարպ ու կես կիլո ուղեղով չի կարող ստիպել մի քանի միլլիոնի անել այն ինչ ինքն է որոշել, եթե այդ միլլիոնը ուրիշ բան են ուզում – շալվարը կհանեն էլ կհագցնեն էլ իրան էլ կստիպեն իրա ոչխարները ինքը խորովի ու ինքն էլ ուտի ու ձեն չհանի։
իիիհ, ընկեր, էտ երիտասարդության որևէ բան պահելու էնտուզիազմն ինչ-որ չի երևում: Մենակ մեծ մեծ խոսելով չի, ծովից ծով, աստղադիտարան .. բլահ բլահ բլահ .. փաստն այն է, որ մենք իրականում կամաց կամաց Ղարաբաղը տալիս ենք, ու չգիտենք էլ թե ում ենք տալիս, ու երևի էական նշանակություն էլ չունի, թե ում ենք տալու: Իրականում նախկին 15 տարվա ընթացքում Ղարաբաղը դատարկվել է, արդեն մարդ չի մնացել ապրելու: Հայաստանն ա դատարկվում, ով ա Ղարաբաղը պահելու: Հեսա կգան մի քանի հոգի ու կթռնեն, բա ՆԺդեհը սենց ասեց, Դրոն նենց արեց, մեր պապերը սենց սարքեցին: Արա հո մենակ ասելով ու երգելով չի: Փաստը նրանում է, որ հինգ հազարով ձայնը վաճառող քաղաքացին, ու իրեն արժանի ամեն ինչ գռփող իշխանությունը այս պահին ոչ մի մոտիվացիա չունեն Ղարաբաղը պահելու: Լավ գին տղով լինի, ազգովի տալու ենք: Պռոստը գին տվող չկա: Էտ էլ նրանից ա, որ նորմալ բազար անող չունենք: Սերոժը գիտի քաղաքականությունը ղումար ա, երկու հատ շուստրի բլեֆով բանկը տանելու ա:
Հայաստանի դատարկվելը առանձին թեմա ու այստեղ նրբություն կա – Արցախը ընդհամենը պատճառ է Հայաստանից գնացողների համար, բայց հիմնական պատճառը չէ։ Իսկ եթե ցանկանում ես ընդհամենը հաստատեմ, որ հա Հայաստանը այսօր ի վիճակի չէ պահել Արցախը, դա արդեն ասել եմ ու չեմ էլ ժխտելու, բայց հենց դրանից էլ հանգել եմ այն եզրակացության, որ Արցախը պիտի իր հույսը չդնի միայն Հայաստանի վրա եթե ուզում է գոյություն ունենալ։
Արցախին իր գոյության համար պետք է համաձայնություն բոլոր իրեն շրջապատողներից, ոչ միայն հայերից։
voter, ողջունելի է, իհարկե, նման կարծիքը, սակայն բացարձակապես իրատեսական չէ: Եթե Սերժ Սարգսյանը ինչ-որ հայավնաս փաստաթուղթ ստորագրի հակամարտության վերաբերյալ, ու այդ փաստաթղթի իրագործման այսպես ասած «գարանտ» լինի թեկուզ Ռուսաստանը (այսինքն՝ հարցի լուծումը Ռուսաստանին ձեռնտու լինի), ամեն ինչ վերջացած է: Ես համաձայն եմ Տրիբունի այն մտքի հետ, որ այսօր բնավ էլ ամբողջ աղգը չէ, որ վեր կկանգնի ու կբողոքի նման բանի դեմ: Սակայն եթե անգամ ամբողջ Հայաստանը միահամուռ քայլի դեպի ռազմաճակատ, էլի ոչ մի բան չի ստացվի: Էս դեպքում կոնֆլիկտը չի մնա արդեն միայն հայ-ադրբեջանական: Մի կողմում կլինի Հայաստանը՝ մենակ, մյուս կողմում՝ Ռուսաստանն ու միջազգային կառույցների աջակցությունը: Հիշու՞մ ես անցած տարվա ռուս-վրացական պատերազմը. պատերազմն էլ չէ, ջարդը (ցավալի է, բայց՝ փաստ): Նույնը կկրկնվի այստեղ: Եթե անգամ ղարաբաղյան հարցը ստանա այնպիսի լուծում, որը ձեռնտու կլինի նաև ԱՄՆ-ին, այսինքն՝ Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն կոնսենսուսի գան այս խնդրում, անգամ այս դեպքում (ավելին՝ հատկապե՛ս այս դեպքում) Ռուսաստանը հայկական կողմից բողոքներ լինելիս մեկ վայրկյան անգամ չի հապաղի Ղարաբաղ ու ապա՝ Հայաստան զորք մտցնելուց:
Արի խոստովանենք, որ Հայաստանի դերակատարությունը բանակցային գործընթացում շատ չնչին է, եթե միայն դեռ գոյություն ունի. ամեն ինչ որոշում է Ռուսաստանը: Փաստաթուղթ ստորագրողն էլ է ՌՖ-ն լինելու՝ Սերժ Սարգսյանի (կամ մեկ ուրիշի) ձեռքով: Իսկ Ռուսաստանը իր «աճեցրած» համաձայնագիրը կպաշտպանի իր ողջ ռազմական ուժով, մի՛ կասկածիր: Ընդհուպ մինչև երկրորդ Ցխինվալը, քանի որ Ռուսաստանի համար այսօր տարածաշրջանում իր ազդեցությունը պահպանելը կենսական՝ ազգային ու տարածքային անվտանգությանը համարժեք խնդիր է:
Կարծում ես Ռուսաստանը պլոճիկ կունենար մտներ Վրաստան եթե Օսեթները ու Աբխազները ու մնացած հարևան ազգերը իրար հարգեին, իրար անկախ ու ազատ ապրել ու գոյատևելու համաձայնության գային ու ոչ մեկ ոչ մեկի վրա ոտնձգություն չկազմակերպեր՞
Պարզ է, որ եթե հայերը բոլորով էլ դուրս գան նոր Սարդարապատի ամենաշատը մի առ ժամանակով կհետաձեն Արցախի պետականության ոչնչացման իրագործումը ու ավելիին չեն հասնի։
Բայց արդյոք, Արցախի վերաբերյալ որևէ սերժ, յոժ կամ արջ, տո թեկուզ տուալետում մարդ մաչիտ անող որոշում կարող է կայացնել ու այն իրագործել, եթե Արցախ պետությունը բոլոր անդրկովկասյան ազգերի համար ազատության ու անկախության սիմվոլ լինի։
Միգուցե դեռ հայերը չեն հասունացել, բայց ենթագիտակցաբար արդեն զգում են որ «ղարաբաղը մերն ա» կարգախոսը ուտոպիայա – մենք այդքան ուժ չունենք որ ՄԵՆԱԿՈՎ այն հավերժ պահենք, համակիրներ, դաշնակիցներ պիտի փնտրենք մեր հարևան ազգերի մեջ ու այսօրվա դրությունից ավելի լավ չի կարող լինել, երբ բոլոր ազգերին սկսած հյուսիսային կովկասից վերջացրաց թուրքական ու պարսից ծոցով ճնշում են չեն թողնու անկախանան իսկ մենք ով անկախացում է ուզում սկսենք իրար հետ լեզու գտնել, իրար գոյատևելու ու ազատ սեփական լեզուն պահելու, դավանանքը ունենալու ապահովություն տանք։
Դա չպիտի լինի այսօր ինչ որ պետական ընդհանուր կառուցվածքների տեսքով, կովկասյան կամ միջին արևելյան, կոնֆեդերացիա, բավարար է, որ մեկը մյուսին աջակցի, տնտեսական ու դիվանագիտական հարաբերություններ ստեղծի...
Իսկ հայաստան ԽՍՀՄ ժամանակ զորք մտցվել էր ու ինչ արին՞ ինչ կարող են անեն՞
Ազգային ազատագրական պայքարի դեմ զորք չես կարող կիրառել – Արցախը ցավող ազգային ազատագրական պայքարը նվիրել է Հայաստանին, բայց Հայաստանը արդեն անկախ պետություն է,....
voter, համաձայն եմ, որ Հայաստանում ու Ղարաբաղում դեմոկրատական արժեքների հաստատման դեպքում մենք որոշ չափով դուրս կգանք Ռուսական ազդեցության ոլորտից ու ինքստինքյան կմտնենք արդեն ամերիկյան ճամբարի մեջ՝ որպես բնական-գաղափարական դաշնակից, մանավանդ որ՝ ԱՄՆ-ն այսօր հենց այդպիսի՝ գաղափարապես ձուլելու քաղաքականություն է վարում ամբողջ աշխարհում: Ու այս դեպքում Ռուսաստանին կզսպեր ոչ թե այն, որ հայերը բարի-դրացիական են իրենց հարևանների հետ. բնով ոչ. այլ հենց ԱՄՆ-ն, քանի որ ԱՄՆ-ին խիստ ձեռնտու է իրեն, այլ ոչ Ռուսաստանին ենթարկվող Հայաստանը, մանավանդ՝ եթե հարցը դիտարկենք Իրանի, Իսրայելի ու Թուրքիայի հետ Ամերիկայի ունեցած հարաբերությունների լույսի ներքո: Ամեն դեպքում տեսնում եմ, որ դու էլ ես համաձայնվում, որ միայն Ղարաբաղի կամ Հայաստանի բնակչության ձայնը վճռորոշ չի կարող լինել՝ հիմա:
Փաստն այն է, որ Ռուսաստանին ձեռնտու է իր սահմանամերձ երկրներում կոնֆլիկտային իրավիճակներ ունենալը, քանի որ ցանկացած կոնֆլիկտ ենթադրում է միջազգային բեմում քաղաքական խաղ, իսկ Ռուսաստանը բավականին մեծ խաղացող է: Հակառակը՝ Եվրոպային ու Ամերիկային կոնֆլիկտներ պետք չեն. կա էներգակիրների հարցը, կա Իրանի հարցը և այլն: Եվ, ի վերջո, եթե Եվրոպան ու Ամերիկան (Եվրոպայի անունը «իներցիայով» եմ տալիս. սա համեմատաբար այնքան էլ ծանրակշիռ ֆիգուր չէ) կարող են շատ երկրներ դեպի իրենց գրավեն տնտեսաքաղաքական միջոցներով, Ռուսաստանը դրա ռեսուրսը չունի. շատ դեպքերում միակ լուծումը ՌՖ-ի համար կարող է մնալ միայն զինված ագրեսիան:
Ի դեպ՝ նախորդ գրառմանս վերաբերյալ ուրիշ՝ ավելի հավանական սցենար անցավ մտքովս. Հայաստանի բողոքի դեպքում նույնիսկ զորք մտցնելու կարիք չի լինի. բավական է միայն փակել մի քանի կենսական անհրաժեշտության բաների «կռանթները» ու վերջ: Գազ, հեռահաղորդակցություն, էլեկտրաէներգիա, երկաթուղի... Գրեթե ամեն ինչ, մի խոսքով, քանի որ Հայաստանում ստրատեգիական նշանակություն ունեցող ոչ մի կառույց այլևս հայկական չէ: Կարող է անգամ Մեծամորի ատոմակայանում չնչին վթար լինի, ո՞վ իմանա. դա էլ են, չէ՞, ռուս մասնագետները աշխատացնում:
Երևվի դեռ չես գիտակցել, որ ով էլ ինչ էլ որոշի առանց ժողովրդի մեծամասնության ոչ մի որոշում չի իրականանա։
Մեկ անձը առավելագույնս 300 կիլո ճարպ ու կես կիլո ուղեղով չի կարող ստիպել մի քանի միլլիոնի անել այն ինչ ինքն է որոշել, եթե այդ միլլիոնը ուրիշ բան են ուզում – շալվարը կհանեն էլ կհագցնեն էլ իրան էլ կստիպեն իրա ոչխարները ինքը խորովի ու ինքն էլ ուտի ու ձեն չհանի։
:o քո ասելով այսինքն դուրս ա գալիս, որ հենց ժողովրդի մեծամասնության կամքով ա որոշվել, որ սկզբից Քոչը պետք ա 8 տարի նախագահի, հետո էլ Սերոը՞
շատ հետաքրքիր ա, որ քո տեսակետը ու Սերոժենց տեսակետը իրար հետ համընկնում ա:
…
ու ասեմ, որ Սերոժի հարցը հիմա շատ ավելի կարևոր ա, քան թե Արցախի հարցը, քանի որ Սերոժից ու իրա ոհմակից ա կախված էսօր ոչ միայն Արցախի /այսինքն Հայաստանի մի մասի/ այլ նաև ամբողջ Հայաստանի ճակատագիրը, որը հիմնականում արդեն հանձնվել ա ուրիշ սուբեկտի տնօրինման /ոնց որ դու ես ասում, վաճառքի ա հանվել
…
գիտես ինչ կա… եթե հարցը մեծ- մեծ բռթելն ա /չնեղանաս :)/ ապա դա մի դժվարև բան չի, ու ով ասես կարա դա անի /իրա բառապաշարի սահմաններում/: Որ դնի ասի որ մենք ենք որոշում: իսկ ինչ՞ն ա ինքը որոշում: սկսենց հասարակ հարցերից ու գնանք խոշորը: եթե ասենք էսօր մի հատ ֆեոդալ-օլիգարխ որոշի որ մեր պոչկեն պետք ա վեկալել որպես իմպլանտանտ, ապա դրան դեմ կանգնող մենակ կարա մի ուրիշ ֆեոդալ-օլիգարխ:
Հ.Գ. վերջին օրինակս օդից չեմ վերցրել, այլ ռեալ օրինակ ա, թե հիմա ինչ ա կատարվում Չինաստանում մի ազգային-կրոնական խմբավորման հանդեպ:
Հ.Գ. Հայ կանանց մի զգալի մասը Թուրքիայում ու Էմիրաթներում պոռնկությամբ ա զբաղվում հենց էսօրվա իշխանականների ցնակությամբ ու դաժե հրամանով: դե գնա սրան էլ դեմ կանգնի: … Արի լինենք ռեալիստ ու ինչ որ կա իրականում, Րաֆու "Սամվելի"- ոճով բանաստեղծության չվերաճենք: Դա անհարիր է ըստ ինձ ինտելեկտ ունեցեղ մարդուն
:)
Ազգային ազատագրական պայքարի դեմ զորք չես կարող կիրառել
Ինչու ??? Չեչյան բա ինչ արեցին: Հիմա էլ նույն բանը Ինգուշետիայում են անելու...
Հարգելի Վոտեր Հայաստանում/Ղարաբաղում ապրող ժողովուրդը ոչինչ չի որոշում... մեր դժբախտությունների հիմնական պատճառը այն է, որ չի էլ ուզում որոշել:
ՔԱՂՔԵՆԻ
Արցախյան պատերազմի մասնակից, կոնտուզիա տարած եւ մասամբ լսողությունը կորցրած ճանաչված երգահանին մի օր լրագրողը հարցրեց. «Կուզենայի՞ք, որ Ձեր նորածին որդին լինի հոր նման. քաջաբար պաշտպանի հայրենիքը, երաժիշտ դառնա»: Պատասխան. «Թող որդիս մարդ դառնա. կարեւորը դա է: Իսկ մասնգիտության եւ կյանքի ուղու նրա ընտրությունը ես կպաշտպանեմ»:
Ոչ քաղաքացիական՝ ավտորիտար հասարակություններում քաղաքացի չկա. կա հարազատ ընտրանի ու հպատակ, եւ խորթ՝ բուրժուա, որի կարգախոսը «Մարդ դառնալն» է: Բուրժուադեմոկրատական հասարակական վերափոխումների առանցքում մարդն է: Հասարակական անցման շրջանում կարեւոր է առաջին հայացքից խորթ կաղապար-ձեւի մեջ մարդուն տեսնելն այնպես, ինչպես հեքիաթի հերոսն է գորտի, օձի, հրեշի, քարի կտորի մեջ մարդ տեսնում: Կախարդանքը պարզ է: Երբ դիմացինիդ մարդու տեղ չես դնում, նա էլ քեզ մարդու տեղ չի դնում, ու երկուսդ աննկատ դառնում եք անտարբերություն-քար, լավագույն դեպքում՝ գայլ: Իսկ երբ ուղիղ նայես դիմացինիդ աչքերի մեջ ու տեսնես քեզ հավասար, քեզ պես ազատ, ու հարգանքի-ուշադրության արժանի անկրկնելի մարդուն, նա դարավոր կախարդանքից վայրկենապես դուրս կգա, ու եթե նույնիսկ մինչ այդ հակառակորդդ էր, դրանից հետո ցանկություն կհայտնի ամենահերոսիդ հետ կիսել իր թագավորությունը, որովհետեւ իրար ոչնչացնելու իմաստն է կորում: Հասարակության-Պետության հանդեպ պարտավորություններում քաղաքացիները հավասար են: Քրիստոնեական ոսկե կանոնը հավասարություն եւ արդարություն հաստատելու լավագույն բանաձեւերից է: Սակայն հավասարությունը ոչ բոլորին է պետք: Անկախության եւ Ժողովրդավարության հետ չհաշտվող կայսրության հպատակի մելանխոլիան կոմունիստական հասարակական դիրքը կորցրած կեղծ-պատրանքային խավի ներկայացուցիչ մտավորականին եթերային թեւեր է տվել: Քաղաքացիական հասարակությունում մտածողի, գրողի, գիտնականի հասարակական դերը ոչնչով բարձր-ցածր չէ հացթուխի, գործարանատիրոջ, առեւտրականի, ատաղձագործի դերից: Նրանցից ոչ մեկն ավելի կամ պակաս չի մտածում իր, իր մերձավորների, երկրի, մարդու, գործի, վաղվա մասին: Ավելին՝ այսօր արհեստավորը, առեւտրականն իր վարքի մեջ շատ ավելի ազատ է, քան գիտնականն ու արվեստագետը, բայց ժողովրդական խեղված ընկալմամբ ազատության պայքարի հերոսը պետք է կրթված լինի, շատ լավ խոսի, պարտադիր մի քանի լեզու իմանա: Նաեւ այդ պատճառով մարտիմեկյան 10 զոհերը չեն ընկալվում որպես ազատության պայքարի մարտիրոսներ: Մարտի 1-ի բարիկադներին կողք-կողքի կանգնած տարբեր կրթություն եւ մասնագիտություն ունեցող մարդկանց ի՞նչն էր միավորել. ընդհանուր ներկա՞ն, վա՞ղը, ատելությո՞ւնը, դեմոկրատիա՞ն, գա՞յլը, շեկ շու՞նը: Մի գուցե Մա՞րդը:
Երբ 20 տարի առաջ մի պաշտոնական գրության մեջ կիրառեցինք պարոն բառը, հասցեատեր պաշտոնյան ընկավ հիստերիայի մեջ. նրան թվացել էր, թե գլխին սարքում են, որ «հակասովետական» հանեն: Այն ժամանակ վստահ էինք, որ նոր հասարակության գլխավոր հերոսը լինելու է բուրժուան, եւ քաղաքացիական հասարակություն ձեւավորելու ճանապարհին նա հպատակից շուտ է քաղաքացի դառնալու:
Պրոֆեսիոնալի նկատմամբ պատշաճ, հաստատուն վերաբերմունքը բնական է, բայց նրանից ոչ ոք չի պահանջում հասարակական-քաղաքական գործընթացների նկատմամբ հատուկ կարծիք ունենալ: Նոմենկլատուրային կառավարման ավանդույթների տրամաբանությամբ` օրվա գավառամիտ իշխանն ու նրա հպատակը երբեմնի հանրային առաջատարին այնպես են բարձել, որ խեղճը պարզապես ճկռել է` մտնելով կոլորիտային մունետիկի կամ «ողբերգական էշի» կերպարի մեջ: Հանրային խնդիրները հասկանալու եւ հասարակության վարքը բացատրելու անհաջող փորձերից հետո որոշ մտավորականներ հանգել են ծայրահեղ եզրակացության, թե իրենք իբր այլ տեսակ են, իսկ ոմանք՝ ուրիշ-օտար-անդաստիարակ-հաստավիզ-ուռածգլուխ-փուչ:
Քաղաքացիական հասարակությունը չի բաժանվում մարդկային որակական տեսակների եւ ոչ էլ դասակարգերի, կաստաների կամ նման խմբերի: Նոր հասարակությունում Մարդուց զատ այլ մարդկային տեսակ չկա: Բոլորը հավասար են, ունեն քաղաքացու տիտղոս, եւ յուրաքանչյուրին դիմելու ձեւը նույնն է՝ պարոն: Ո՞վ չի կարող Խաչատուր Սուքիասյանին դիմել պարոնով: Օրինակ. «Պարոն Սուքիասյան, ինչու՞ է փակվել Թումանյան փողոցի «Պիցցա դի Ռոմա» սրճարանը»: Իսկ ինչու՞ չես կարող բոմժին, մուրացկանին ասել. «Պարոն բոմժ, վերցրու այս մի շիշ օղին ու հացը», կամ փողոցային աղջկան ասել. «Շնորհակալություն օրիորդ, հաճելի էր, քեզ ուղեկցեմ նու՞յն տեղը»: Չես կարող, որովհետեւ քեզ թվում է, թե դու ու՜ր, նրանք ու՜ր: Բա որ այդ ուրիշ տեսակի մարդը քո ատելությունից ուժ առնի ու վաղը դառնա պատգամավոր, նախարար ու նախագահ, ի՞նչ է, նրանց հպատակվելու՞ ես, ինչպես հպատակվում էիր Ստալինին, Քոչարյանին, Սարգսյանին, թե՞ դառնալու ես անծրագիր ընդդիմություն, եւ մղելու ես քո տեսակի պահպանման կենաց-մահու պայքար-պայքարը` թունդ-անխնա հայհոյելով ուրիշին ու հազար տարի հուսալով, որ պապիկ դարձած արքայազնը մի օր սպիտակ առագաստը պարզած գալու է, պոռնիկների ու բոմժերի պաշտպան ռուսական զորքերին դուրս է հանելու եւ վերականգնելու է Անկախությունն ու ժողովրդավարությունը:
ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար
Տղերք, խիստ տեսականացնելով, միջազգայնացնելով կամ ռուսներին ու մյուսներին ամենակարող հրեշ սարքելով մտել ենք չափազանցության գիրկը:
Տեսնում եմ որ եղած փաստարկները շատերին չեն բավարարում տեսնելու անկախ Ղարաբաղի սնանկությունը:
Եկեք փորձենք մնալ շահերի ու սթափ տրամաբանության սահմաններում, այսինքն այն դաշտում ուր որ միջազգային բոլոր սուբյեկտներն են գործում և հասկանանք թե մենք ինչի տեր ենք, ինչ կարող ենք տալ ու վերցնել:
1- Ես ելնում եմ այն նախապայմանից, որ Հայաստանի գոյությունը դեռ որ ձեռնտու է գերտերություններին և նրանք անում են հնարավորը հայաստանի կենսունակությունը ապահովելու համար: Հետևաբար Հայաստանի իրավունքները այդ առումով լիովին են պաշտպանված: Հայաստանի իշխանություն ասածն էլ ներսում էնքան Քաջ Նազար կտրած է, որ լրիվ ձեռ է տալիս դրսերին:
2- Դժվար է ասել, թե հիմա դրսում ինչպես է գնահատվում Հայաստանի կենսունակությունը տարածքային առումով, բայց ես տեսնում եմ, որ ժամանակին գոբլի ծրագիրը հենց ամերիկացիք դրին մի կողմ, Ռուսներն են դրան դեմ, Իրանը, Չինացիք / նրանք կրակն են ընկել ույգուրների ձեռք և զարմանալի չի լինի, եթե վաղը տեսնենք, որ Չինաստանը հանդես կգա որպես թուրքիա- ադրբեջան մերձեցման ակտիվ հակառակորդ/ : Էնպես որ եթե հայաստանն ինքը մի էշություն չարեց, հենց էնպես Ղարաբաղը մեզանից չեն վերցնի տան ադրբեջանին: Ոչ մեկը դեռ դրան պատրաստ չէ:
3- Ըստ վերը նշվածի, Հայաստանի հետագա նորմալ գոյությունը որոշակի տարածական երաշխիքներ է պահանջում: Հետևաբար հիմա ղարաբաղի հարցը ավելի լայն առումով քննարկվում է ոչ թե Ղարաբաղի ինքնորոշման այլ հենց Հայաստանի հետագա տարածական հարցերի հետ կապված: Ղարաբաղը այն չալաղաջն է, որից ինչ որ կտոր պոկելով Հայաստանը հետագայում ավելի մեծ կայունություն կունենա:
4-Եթե մենք Ղարաբաղը քննարկում ենք որպես ինքնուրույն սուբյեկտ անիրական տարբերակը, ապա Հայաստանի դիրքերին ենք խփում: Այդպիսի ղարաբաղը հավերժ է մնալու որպես մեր վզից կախված մի այլանդակ մանուկ, որը լափելու է Հայաստանը, էստեղ մշտապես գեներալների իշխանություն է մնալու ու անարգված ժողովուրդ:
5- Հարցը պետք է դիտարկվի քյասար Հայաստան-ադրբեջան բազարի շրջանակներում ըստ փոխադարձ փախստականների քանակի և նրանց հասնող հողային իրավունքների: Դա միջնորդների համար լրիվ ընկալելի լեզու է և հանգուցալուծման բոլորին ձեռ տվող մոտեցում:
6- Ժամանակին ԼՏՊ-ն բազմաթիվ արհեստական էլեմենտներ է մտցրել հայկական մտածելակերպ ու դրանցից շատերը այսօր ոնց որ գենետիկորեն մտած լինեն մեր գենոմի մեջ: Դրանցից առաջինը դա այն թեզն էր, թե Գորբաչը այլ ճանապարհ չունի, կամ ղարաբաղը պետք է տա, կամ տանկերը քշի մեզ վրա: Գորբաչը ոչ մեկն արեց, ոչ էլ մյուսը: Այդ սև սպիտակ, առանց գույների մտածելակերպը մնացել է մեր մտածողության մեջ ու ավիրում է մեզ:
Հաջորդը դա անկախ Ղարաբաղի իդեան էր, -պարզվեց մեծ բլեֆ է: «անկախ» ղարաբաղցիները եկան լցվեցին, գրավեցին հայաստանը ու մեզ կոխեցին ես ——-ը,
Հաջորդը դա միայն սահմանադրական ճանապարհով իշխանափոխության հասնելն էր: Տեսնում ենք թե ուր ենք հասել:
Պետք է ձերբազատվել ԼՏՊ-ական տեսական, արհեստական մոտեցումներից ու ռեալ նայել հարցերին: Հայաստանը շանս ուներ միայն ղարաբաղը կցելու իրեն: Բայց գյադեքը էնքան անտաղանդ դուրս եկան, որ հիմա Էդ հարցը համարյա թե փակել են: Եթե շարունակվի անկախ ղարաբաղի իդեան, ապա այդ տարբերակը առհասարակ կփակվի:
Հետագա մոտեցումը կարող է լինել Ղարաբաղը կիսելով, հարմարեցնելով, Հայաստանի ու ադրբեջանի մեջ բաժանելը, նոր միջպետական սահմաններ գծելը ներառյալ, լաչին, քելբաջարը ի հաշիվ ղարաբաղյան որոշ տարածքների: Դա հազար անգամ ավելի լավ տարբերակ է ստից անկախ կոչվածից, որովհետև Հայաստանին իրական ռեալ տարածք է տալու:
Ի վերջո հիշենք, որ պատմության մեջ միշտ էլ հետպատերազմյան պայմանագրերը կնքվում են տարածքային ձևափոխումներով: Եթե մենք նույնիսկ դա հասկանալու ընդունակ չենք ու համառորեն կանգնելու ենք անկախ ղարաբաղ անիրական տեսական տարբերակի վրա, ապա հարցերը լուծվելու են լրիվ ի վնաս մեզ:
Հետագա մոտեցումը կարող է լինել Ղարաբաղը կիսելով, հարմարեցնելով, Հայաստանի ու ադրբեջանի մեջ բաժանելը, նոր միջպետական սահմաններ գծելը ներառյալ, լաչին, քելբաջարը ի հաշիվ ղարաբաղյան որոշ տարածքների: Դա հազար անգամ ավելի լավ տարբերակ է ստից անկախ կոչվածից, որովհետև Հայաստանին իրական ռեալ տարածք է տալու:
Ի վերջո հիշենք, որ պատմության մեջ միշտ էլ հետպատերազմյան պայմանագրերը կնքվում են տարածքային ձևափոխումներով: Եթե մենք նույնիսկ դա հասկանալու ընդունակ չենք ու համառորեն կանգնելու ենք անկախ ղարաբաղ անիրական տեսական տարբերակի վրա, ապա հարցերը լուծվելու են լրիվ ի վնաս մեզ
Մի հատ նամակ գրի Սերժին կամ չգիտեմ ում, կարող ա ընդունի քո առաջարկը...
Կներեք, մի քիչ թռուցիկ եմ կարդացել ձեր մտքերը, բայց խայտառակ պարտվողական ելևէջներ եմ նկատում;) Ասենք Հայստանը Արցախը չի կարողանա պահել, եթե գերտերությունների շահերը գերակա դառնան, կամ Արցախը կտան առանց հայերիս համաձայնության, կամ հայերս կտանք… Աչքիս հերթական ցեղասպանության համար հող ենք հա՞ նախապատրաստում։ Պարոնայք, Արցախը դա գառաժի համար տարածք չի, որ պահենք, կամ տանք, էնտեղ դեռ մարդիկ են ապրում, էդ մարդկանց համար երևի հետաքրքիր է, ով է իրենց անվտանգությունն ու իրավուքները պաշտպանելու, ու ում են իրենք հարկեր վճարելու, ու ով է իրենց շահերը քաղաքական ասպարեզում ներկայացնելու։ Ադրբեջանն է հա՞ Արցախը կարողանալու պահել, որ տարեկան 2-3 միլիոն խոպանչի է ուղարկում Ռուսաստան։ Գերտերությունները երևի հայկական բանակից լավ են հա՞ պահելու Արցախի ժողովրդի անվտանգությունը։ Հիմա պատկերացրեք, դուք Ղարաբաղում, ասենք՝ Հադրութում եք ապրում, ու ղումարբազը ստորագրում է մի պայմանագիր, որով դու Ադրբեջանի կազմում բարձր ինքնավարություն ունես։ Ու գնաց կաշը, սկսում են բազար անել, դու իրավունք ունե՞ս Ադրբեջանի խորհրդարանի ընտրություններին մասնակցելու, դրամներիդ դիմաց քեզ մի քանի մանաթ այնուամենայնիվ տա՞ն, թե՞ չտան, դու Ադրբեջքանի տարածք իրավունք ունե՞ս մտնալու, թե՞ չէ, ի վերջո դու իրենց պետք ես թե՞ չէ… Գոնե փորձում ե՞ք այս «մանրուքների» մեջ խորանալ, հայեր։ Արցախը եթե Ադրբեջանին պետք է, ապա պետք է առանց հայերի, Ալիևի համար իրենք ազերներն են գլխացավանք, մնաց հայերի մասին մտածի… Իհարկե իմ համոզմամբ Սերժն ու Ալիևը պարզապես կլոունություն են անում իրենց դերը արտաքին աշխարհում մեծացնելու, դրսից պատառներ կպցնելու, իրենց ժողովուրդներին երկարաժամկետ կտավատ անելու ու իշխանությունները երկարատև պահելու համար։ Արցախ–շոուից լավ միջոց դրա համար նրանք չունեն։ Սակայն եթե հանկարծ ու այս թեման փորձի հատել գործնականության սահմանը, ապա իմացեք, որ այստեղից միայն պատերազմի հոտ է գալիս, ուրիշ ոչ մի կերպ Արցախի հարցում տեղաշարժեր չեն լինի, քանի որ Ադրբեջանը չափազանց հեռու է դեմոկրատականությունից՝ իր երկրում այսպես ասած «զգալի ազգային փոքրամասնություն» պահելու ու իրավունքների հավասարություն ապահովելու համար։ ԱՆՀՆԱՐ Է։ Ներկա պահին լավագույն լուծումը ստատուս քվոն պահպանելն է, մինչև այս երկու երկրներից գոնե մեկում զգալի բեկում առաջանա դեպի ժողովրդավարություն, իսկ դա կառաջանա բնական ճանապարհով, երբ դիկտատուրան կքայքայվի, իսկ դիկտատուրաները ի վերջո քայքայվում են։ Այդ ժամանակ էլ նոր քաղաքակիրթ ճանապարհով կկարողանան որոշել Արցախի կարգավիճակը։ Իսկ հիմա բոլոր նման բազարների ելքը միայն պատերազմն է, որը ազերիների ու հայերի համար բնականաբար լրիվ անհեթեթ է լինելու, երկու կողմերը կունենան միայն կորուստներ, իսկ Ռուսաստանն ու եվրոպաները կամ կշահեն, կամ կկորցնեն, կախված՝ թե ով ինչքանի զենք կծախի երկուսին ու հետո զորքերը ինչ չափաբաժիններով կլցվեն տարածաշրջան։ Դրա համար մեր երկու ղումարբազները (ասում են Ալիև կրտսերն էլ կարգին ղումարբազ է) լավ կլինի իրենց կլոունությունները փորձեն այնպես անել, որ վերջին խազին չհասնեն, քանի որ հասնելուց հետո իրենց իսկ գոյությունը կասկածի տակ են դնելու, 50/50 հավանականությամբ, ու թող չհոխորտան։
Իսկ Արցախի իշխանությունները լավ կլինի օգտագործեն իրենց շանսը՝ ինքնուրույն ապացուցելու իրենց կենսունակությունն ու զարգացման միտումերը, որպեսզի հետագա կարգավիճակի մասին «հարցեր լուծողների» հոխորտանքները հնարավորինս սահմանափակվեն։ Չնայած, իրենք էլ կարող են շարունակել կլունությունը, պարզապես վերոհիշյալ խնդիրները լուծելու համար մինչև յա էշը սատկի, յա՝ էշատերը։ Իսկ Ղարաբաղի հարցը շատերի համար մշուշոտվում է որպես տարածքների խնդիր, Ղարաբաղի հարցը իրականում ծնվել է որպես դեմոգրաֆիկ կամ միջազգային խնդիր, և առաջացել է, քանի որ Ադրբեջանի ոչ կոմպետենտ իշխանությունները դրսևորել են ֆաշիստական գործունեություն, և Ղարաբաղի հայկական բնակչությունը ինքնապաշտպանվել է։ Ինչ վերաբերում է Ղարաբաղի տարածքների ազգային պատկանելությանը, ապա այն իր գրեթե ողջ պատմության ընթացքում եղել է հայկական, այդ մասին սկսած հին արաբների գրություններից մինչև ռուսական ու եվրոպական աղբյուրները վկայում են։ Իսկ տարածքներ զավթելու միջնադարյան ավանդույթների մոդան վաղուց անցել է։
Wiki-ում Ղարաբաղի հակամարտությունն ու պատմությունը գուցե սխալներ էլ են պարունակում, սակայն մեծամասամբ իմ կարծիքով ճշմարտանման են, խորհուրդ կտամ կարդալ, ինձ թվում է շատերի համար հասկանալի կլինի Ղարաբաղը տալու կամ չտալու մասին բարձր պաշտոնատար անձանց կողմից քննարկման առարկա հանդիսանալու անհեթեթությունը, մեղմ ասած։
История Нагорного Карабаха (http://ru.wikipedia.org/wiki/История_Нагорного_Карабаха)
Карабахский конфликт (http://ru.wikipedia.org/wiki/Карабахский_конфликт)
Վիշապ ջան այդ պարտվողականը շատ հարաբերական է...Բայց ինձ հետաքրքիր է, թե այդ պարտվողական տրամադրոթյուններին դու ինչ ես հակադրում, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի ինչին է պետք, թե քանի որ Ադրբեջանում դիկտատուրա է, ուրեմն նա չի կարող ապահովվել ղարաբաղցինների իրավունքննները, հետևաբար Օբաման կամ Մեդվեդևը գիշեր չեն քնի, ոչ մի դեպքում թույլ չեն տա որ Ղարաբաղը Ադրբեջանինը լինի???
Ապեր սխեման ավելի քան պարզ է...Հայկական ուժերը հետ են քաշվում, որոշվում է Ղ, Ճ, Մ գյուղերում ազերիններ են ապրելու, Բ,Դ, Ս տեղերում` հայեր: Զորքերն են բերում դնում որ համ ներսում իրար հետ կռիվ-կռիվ չխաղաղան, համ էլ ասենք Հասյատանը իրան ագրեսիվ չպահի...Օբշի փող են քցվում Ղարաբաղում տուն-մուն են սարքում...Հիմա ղարաբաղցի գյուղացու համար ինչ տարբերութունը իրա տված փողը Բակոի ջեբն ա գնում թե Ալիևի: Ինքը մեկա շատ բան չունի, մի կտոր հող: Ստեղ չի ցանւոմ տեղ կտան կգնա ընդեղ կցանի:Իրա վիճակը մեկա նույնն ա...Հլա նույնիսկ կարողա ավելի լավ լինի`սուբսիադիաններ, փող-մող կտան:
Ալիևի ինչին ա պետք ցեղասպանություն անի? Թող ղարաբաղցի գյուղացին իրա համարա աշխատի էլի ինչ ա եղել...Չի ուզում թող թողի գնա:Արդեն շատերը գնացել են: Կբարիշացնեն լավ էլ կապրեն, ոնց որ ապրել են.
Պատերազմ կարող ա լինի, բայց ոչ թե Ալիևի կամ Սերժի ցանկությամբ կամ առավել ևս Բակոի...
voter, համաձայն եմ, որ Հայաստանում ու Ղարաբաղում դեմոկրատական արժեքների հաստատման դեպքում մենք որոշ չափով դուրս կգանք Ռուսական ազդեցության ոլորտից ու ինքստինքյան կմտնենք արդեն ամերիկյան ճամբարի մեջ՝ որպես բնական-գաղափարական դաշնակից, մանավանդ որ՝ ԱՄՆ-ն այսօր հենց այդպիսի՝ գաղափարապես ձուլելու քաղաքականություն է վարում ամբողջ աշխարհում: Ու այս դեպքում Ռուսաստանին կզսպեր ոչ թե այն, որ հայերը բարի-դրացիական են իրենց հարևանների հետ. բնով ոչ. այլ հենց ԱՄՆ-ն, քանի որ ԱՄՆ-ին խիստ ձեռնտու է իրեն, այլ ոչ Ռուսաստանին ենթարկվող Հայաստանը, մանավանդ՝ եթե հարցը դիտարկենք Իրանի, Իսրայելի ու Թուրքիայի հետ Ամերիկայի ունեցած հարաբերությունների լույսի ներքո: Ամեն դեպքում տեսնում եմ, որ դու էլ ես համաձայնվում, որ միայն Ղարաբաղի կամ Հայաստանի բնակչության ձայնը վճռորոշ չի կարող լինել՝ հիմա:
:think երևի էլի խուճուճ եմ գրել ու լրիվ ուրիշ տպավորություն էն թողել մտքերս։ Չնայած համոզված եմ, որ ԱՄՆի ազդեցության տակ անցնելու մասին ես չեմ գրել ու առավել ևս Ղարաբաղի կամ Հայաստանի բնակչության ձայնի ՀԵՆՑ վճռորոշ լինելու մասին եմ համոզում։ Իմ ասածը նրանում է, որ այդ ձայները ՔԻՉ են ավելին է պետք։
Պնդումս նա է, որ ոչ մի ԱՄՆի, ոչ Ռուսաստանի ոչ էլ Թուրքերի ձայնը դեր չի կարող այլևս խաղալ, եթե տեղում իրար հետ համաձայնության գան հայերը, քրդերը, ասորիները, թաթերը, ավարները, լեզգիները, թալիշները ևյլն...
Այդ իսկ համաձայնությունը կանխելու համար և Ռուսաստանը և ԱՄՆ չեչեններին ֆինանսավորել է, որ նրանք համը հանեն իրենցից կովկասի տերեր երևակայեն ու մնացած ազգերին իրենց ենթարկելու տպավորություն ստեղծեն, հետո էլ Վրացիներին ու Ադրբեջանին էին ֆինանսավորում նույն իմպերիալիստական մոտեցումներով շարժվելու ու փոքրամասնությունների հալածանքների քաղաքականությունը շարունակելու համար։
Կարծում եմ Հայաստանը ազգային փոքրամասնությունների անկախության ձգտումները ամեն կերպ պիտի աջակցի ու անի դա Արցախի պետականության միջոցով։
Փաստն այն է, որ Ռուսաստանին ձեռնտու է իր սահմանամերձ երկրներում կոնֆլիկտային իրավիճակներ ունենալը, քանի որ ցանկացած կոնֆլիկտ ենթադրում է միջազգային բեմում քաղաքական խաղ, իսկ Ռուսաստանը բավականին մեծ խաղացող է: Հակառակը՝ Եվրոպային ու Ամերիկային կոնֆլիկտներ պետք չեն. կա էներգակիրների հարցը, կա Իրանի հարցը և այլն: Եվ, ի վերջո, եթե Եվրոպան ու Ամերիկան (Եվրոպայի անունը «իներցիայով» եմ տալիս. սա համեմատաբար այնքան էլ ծանրակշիռ ֆիգուր չէ) կարող են շատ երկրներ դեպի իրենց գրավեն տնտեսաքաղաքական միջոցներով, Ռուսաստանը դրա ռեսուրսը չունի. շատ դեպքերում միակ լուծումը ՌՖ-ի համար կարող է մնալ միայն զինված ագրեսիան:
ԱՄՆ–ն նույնքանով կոնֆլիկտի պղտոր ջրում ձուկ որսալու ցանկություն ունի ինչ Ռուսաստանը։
Եվրոպան դա չի կարող ունենալ, քանի որ ընդհանուր միասնական քաղաքականություն չունի։ Իսկ եթե ունենա, հավանականությունը չնչին է, որ իմպերիալիստական նկրտումներ կարող է ունենալ Եվրեպան, քանի որ ազգայնամոլ իմպերիալիստների հարաբերական քանակը Եվրոպայում 3-4 է ի համեմատ 27 Եվրո-անդամի, իսկ եվրոպական պրեզիդենտ ու միանձնյա ղեկավար, որը կարևոր գործոն է միապետական նկրտումներ իրականացնելու համար, երբեք չի լինի Եվրոպայում։
Ի դեպ՝ նախորդ գրառմանս վերաբերյալ ուրիշ՝ ավելի հավանական սցենար անցավ մտքովս. Հայաստանի բողոքի դեպքում նույնիսկ զորք մտցնելու կարիք չի լինի. բավական է միայն փակել մի քանի կենսական անհրաժեշտության բաների «կռանթները» ու վերջ: Գազ, հեռահաղորդակցություն, էլեկտրաէներգիա, երկաթուղի... Գրեթե ամեն ինչ, մի խոսքով, քանի որ Հայաստանում ստրատեգիական նշանակություն ունեցող ոչ մի կառույց այլևս հայկական չէ: Կարող է անգամ Մեծամորի ատոմակայանում չնչին վթար լինի, ո՞վ իմանա. դա էլ են, չէ՞, ռուս մասնագետները աշխատացնում:
Դա արդեն անցել էնք, ապրել ենք... Առավելագույնը էն նույն, կռիսները որ այն ժամանակ թռնում էին Մոսկվա վաննա ընդունելու, էլի կթռնեն իսկ մնացողները կմնան։ Իհարկե երկար ժամանակ դա տևել չի կարող, բայց դրա համար էլ ռեսուրսով հարուստ երկրների միջև միշտ մրցակցություն կա, ընդհամենը անհրաժեշտ կլինի դիմանալ այնքան, մինչև նրանցից մեկն ու մեկը չշտապի ուրիշից առաջ դաշնակցային հարաբերություններ սկել իր ազդեցությունը մեր վրա ունենալու համար։
Իրանի վերաբերմունքը քրդական հարցի նկատմամբ շատ բան է փոխելու, եթե արդեն չի փոխել, այն առումով, որ նրանք հյուսիսային Իրաքում Քրդստանի դե ֆակտո գոյությունը ընդունում են և ոչ թե թուրքական գեներալների նման ներվային հա պատճառ են ման գալիս կրակեն քրդստանի ուղղությամբ...
Ես հույս ունեմ, որ Իրանը ազգային փոքրամասնությունների անկախացման կողմնակիցն է, հասկանալով, որ դրանով նա ավելի շատ ազդեցություն է ձեռք բերում այդ իսկ փոքրամասնությունների ու նրանց տիրապետության տակ գտնվող տարածքների վրա, ինչպես հիմա հարավային Իրաքը լրիվ իր ազդեցության տակ է...
:o քո ասելով այսինքն դուրս ա գալիս, որ հենց ժողովրդի մեծամասնության կամքով ա որոշվել, որ սկզբից Քոչը պետք ա 8 տարի նախագահի, հետո էլ Սերոը՞
շատ հետաքրքիր ա, որ քո տեսակետը ու Սերոժենց տեսակետը իրար հետ համընկնում ա:
…
ու ասեմ, որ Սերոժի հարցը հիմա շատ ավելի կարևոր ա, քան թե Արցախի հարցը, քանի որ Սերոժից ու իրա ոհմակից ա կախված էսօր ոչ միայն Արցախի /այսինքն Հայաստանի մի մասի/ այլ նաև ամբողջ Հայաստանի ճակատագիրը, որը հիմնականում արդեն հանձնվել ա ուրիշ սուբեկտի տնօրինման /ոնց որ դու ես ասում, վաճառքի ա հանվել
…
գիտես ինչ կա… եթե հարցը մեծ- մեծ բռթելն ա /չնեղանաս :)/ ապա դա մի դժվարև բան չի, ու ով ասես կարա դա անի /իրա բառապաշարի սահմաններում/: Որ դնի ասի որ մենք ենք որոշում: իսկ ինչ՞ն ա ինքը որոշում: սկսենց հասարակ հարցերից ու գնանք խոշորը: եթե ասենք էսօր մի հատ ֆեոդալ-օլիգարխ որոշի որ մեր պոչկեն պետք ա վեկալել որպես իմպլանտանտ, ապա դրան դեմ կանգնող մենակ կարա մի ուրիշ ֆեոդալ-օլիգարխ:
Հ.Գ. վերջին օրինակս օդից չեմ վերցրել, այլ ռեալ օրինակ ա, թե հիմա ինչ ա կատարվում Չինաստանում մի ազգային-կրոնական խմբավորման հանդեպ:
Հ.Գ. Հայ կանանց մի զգալի մասը Թուրքիայում ու Էմիրաթներում պոռնկությամբ ա զբաղվում հենց էսօրվա իշխանականների ցնակությամբ ու դաժե հրամանով: դե գնա սրան էլ դեմ կանգնի: … Արի լինենք ռեալիստ ու ինչ որ կա իրականում, Րաֆու "Սամվելի"- ոճով բանաստեղծության չվերաճենք: Դա անհարիր է ըստ ինձ ինտելեկտ ունեցեղ մարդուն
:)
Հարցը մանրացնում էս, քոսքը չի գնում անհատ անձերի կյանքի համար որոշումներ կայացնելու մասին։ Եթե մեկ 10 20 հոգու կյանքի պայմանների մասին է որոշում կայացվում, մեկ մարդը պիստալետով կարող է այդքանին ստիպել իր ուզածը անեն։
Այստեղ քննարկում ենք միլլիոնների համար կարևորվող հարցը, այն է Արցախի։
Բերածդ օրինակը, Քոչարյանի, Սարգսյանի ղեկավար լինելու, չի հակասում իմ պնդումներին, ժողովրդի մեծամասնությունը իսկապես որոշել է, որ ԹՔԱԾ ուներ արդեն 10 տարի ով կլինի ինչքան մածուն կուտի, քանի որ դա բնական երևույթ է, մինչև դանակը ոսկոռին չհասնի ոչ մեկն էլ տեղից չի շարժվում։ Ներկա ընդիմության շարժումը ու ժողովրդին քնից հանելը կարծում ես ինչու համար է, եթե ոչ ՓՈԽԵԼՈՒ մեծամասնության վերաբերմունքը առօրյային։
Մեծամասնությունը եթե որոշում է, ապա այդ որոշումը իրականանում է։ Հիմիկվա Հայստանյան ղեկավարույթունը մեծամասնության անտարբերության արդյունքն է, դրանից էլ իրենք իրենց հանգիստ են զգում։
Բայց ինչպես տեսնում ես այդ հանգստությունը գերագնահատեցին սկսեցին իրանց գլխից մեծ բաներ անել ու հեսա գալու ա գլխներին կամ սուսիկ փուսիկ մեծամասնության որոշմանը կենթարկվեն...
Ինչու ??? Չեչյան բա ինչ արեցին: Հիմա էլ նույն բանը Ինգուշետիայում են անելու...
Հարգելի Վոտեր Հայաստանում/Ղարաբաղում ապրող ժողովուրդը ոչինչ չի որոշում... մեր դժբախտությունների հիմնական պատճառը այն է, որ չի էլ ուզում որոշել:
Դու տեկեղություն ունես, թե Չեչնիայում ով է որոշում ինչպես պիտի մարդիկ ապրեն՞ - սխալվում ես, եթե կարծում ես Մոսկվան Չեչնյայում ինչ որ բան է որոշում, բացի նրանից, թե իր եմիսարներից ով քանի զինվոր ու թիկնապահ պահելու իրավունք ունի, որ իրան հաջորդ օրը չսատկացնեն։
Ինքդ քեզ հակասեցիր վերջում, բայց կարծում եմ արդեն մոտ էս իրականությանը, ինչը ես հենց սկզբից պնդում եմ «ՉԻ ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ՈՐՈՇԵԼ», եթե սկսի որոշել, դրանից այնքան բան կփոխվի ու անկախ Ռուսաստանի ու ԱՄնի ցանկությունից...
Դու տեկեղություն ունես, թե Չեչնիայում ով է որոշում ինչպես պիտի մարդիկ ապրեն՞ - սխալվում ես, եթե կարծում ես Մոսկվան Չեչնյայում ինչ որ բան է որոշում, բացի նրանից, թե իր եմիսարներից ով քանի զինվոր ու թիկնապահ պահելու իրավունք ունի, որ իրան հաջորդ օրը չսատկացնեն։
Ինքդ քեզ հակասեցիր վերջում, բայց կարծում եմ արդեն մոտ էս իրականությանը, ինչը ես հենց սկզբից պնդում եմ «ՉԻ ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ՈՐՈՇԵԼ», եթե սկսի որոշել, դրանից այնքան բան կփոխվի ու անկախ Ռուսաստանի ու ԱՄնի ցանկությունից...
Խոսքը հետևյալն էր, արդյոք ազատագրական պայքարի դեպքում հնարավոր է զորք կիրառել? Կար Չեչկանյում նման պայքար, զորք կիրառեցին ու մնաց Ռուսաստանի կազմի մեջ...մնացածը էական չի, թե ով է որոշում թո Չեչնյաւոմ ով ոնց երեխա ունենա...
Որտեղ էր հակասությունը????
......
2-... Չինաստանը հանդես կգա որպես թուրքիա- ադրբեջան մերձեցման ակտիվ հակառակորդ/...
3- .... ղարաբաղի հարցը ավելի լայն առումով քննարկվում է ոչ թե Ղարաբաղի ինքնորոշման այլ հենց Հայաստանի հետագա տարածքային հարցերի հետ կապված:
....
4-Եթե մենք Ղարաբաղը քննարկում ենք որպես ինքնուրույն սուբյեկտ անիրական տարբերակը, ապա Հայաստանի դիրքերին ենք խփում: Այդպիսի ղարաբաղը հավերժ է մնալու որպես մեր վզից կախված մի այլանդակ մանուկ, որը լափելու է Հայաստանը, էստեղ մշտապես գեներալների իշխանություն է մնալու ու անարգված ժողովուրդ:
5- Հարցը պետք է դիտարկվի քյասար Հայաստան-ադրբեջան բազարի շրջանակներում ըստ փոխադարձ փախստականների քանակի և նրանց հասնող հողային իրավունքների: Դա միջնորդների համար լրիվ ընկալելի լեզու է և հանգուցալուծման բոլորին ձեռ տվող մոտեցում:
6- Ժամանակին ԼՏՊ-ն բազմաթիվ արհեստական էլեմենտներ է մտցրել հայկական մտածելակերպ ու դրանցից շատերը այսօր ոնց որ գենետիկորեն մտած լինեն մեր գենոմի մեջ: Դրանցից առաջինը դա այն թեզն էր, թե Գորբաչը այլ ճանապարհ չունի, կամ ղարաբաղը պետք է տա, կամ տանկերը քշի մեզ վրա: Գորբաչը ոչ մեկն արեց, ոչ էլ մյուսը: Այդ սև սպիտակ, առանց գույների մտածելակերպը մնացել է մեր մտածողության մեջ ու ավիրում է մեզ:
Չիունաստանը չի կարող հանդես գալ ադրբեջանի շահերի ԴԵՄ, քանի որ ոչ միայն ույգուրների այլև տիբեթի հարց ունի, այստեղ նույն ազգերի ինքնորոշման հարցն է....
Հայաստանի համարա Արցախը ոչ մի տարածքային առավելություն չունի բացառությամբ եթե ամբողջ Արցախը և լեռնային և հարթավայրային ընդհուպ մինչև Քուռ չմիացնես...
Արցախի դե ֆակտո միացումը Հայաստանին ինչը տեղի ունեցավ 1998ին հենց հանգեցրել է Արցախի ազդեցության մեծացմանը Հայաստանում։ Երևանից լրիվ կախյալ վիճակը Արցախի հենց հանգեցնում է անիմաստության Ստեփանակերտում ինչ որ մտքեր անգամ արտահայտել, քանի որ այնտեղ այլևս ոչինչ չի որոշվում ինչպես Լոռու մարզում ոչինչ չի որոշվում... Երևում է շատերը չեն գիտակցել, որ Արցախը վաղուց Հայաստանի մաս է ու հետևանքները ՄԻԱՅՆ մեր համար Արցախը պահելու ձգտումները հիմա ճաշակում ենք։
Հայաստանը Ադրբեջան պետությունը չի ճանաչել ու չպիտի ճանաչի ու առավել ևս նրա հետ հարաբերություններ, առ ու ծախ անել ՉԻ կարելի, դրանով կլարենք մեր դեմ բոլոր ազգային փոքրամասնություններին, որոնց զոռով, փողով, սապոգով պահում են այդ պետականության սահմաններում։
Միջնորդների համար ընդնունելի տարբերակը, փախստականների հարցը իր վրա վերցնող պետությունն է, որը պիտի լինի Արցախը ու նրան այդ դեպքում շատ շատերը կաջակցեն, որ նա այդ տարածքում ստեղծի այդ փախստականների հարցը լուծող տարբերակ - պետություն նրանց բոլորի համար։
Կիսվել ես ինձ են քեզ, կհանգեցնի նոր ԲԵՌԼԻՆՅԱՆ ՊԱՏԻ ստեղծմանը, իսկ ԱՄՆ ու Եվրոպան դա չեն ցանկանում, նրանց ԱՄԲՈՂՋն է պետք և ոչ թե - հայերը ձեզ, վրացիք մեզ, հայերը ձեզ թուրքերը մեզ....
Գորբաչովի տանկեր չքշելու մասին թեզը լրիվ հիասթափեզրեց, ԲԻՋԱ իսկապես լսած չկաս ԿՈԼՑՈ օպերացիայի մասին, Արցախի հարփավայրային գյուղերի «պասպորտնի կանտրոլ» հայտարարություններով հայաթափման մասին, ադրբեջանին անվճար ամբողջ անդրկովկասյան կորպուսի ռազմամթերքի հանձնման մասին, ռուս սպաների ադրբեջանական բանակ զինվորագրման մասին՞՞՞՞՞
Թե կարծում ես բաքուն այդքան ինքնագլուխ էր որ այդ ամբողջ հակահայկական գործողությունները ինքը կազմակերպեր՞
Անկախ Արցախ եղել է մինչև 1998ը, բայց քանի որ որոշ մարդիկ Հայաստանում չեին գիտակցում, որ այդ անկախությունը արժեք է ու միայն «ղարաբաղը ՄԵՐՆ է» թմրած ազգայնամոլ կոչերով էին շարժվում ու ցանկանում կցել այն Հայաստանին, որպես նրա մաս, ԼՏՊին հեռացրին ու Արցախը կցին Հայաստանին, նրա նախագահին էլ Քոչարյանին էլ դրին համայն հայող նախագահ, հայաստանի քաղաքացիներն էլ բանակում ծառայելուց ներառյալ Արցախի սահմաններն են պաշտպանում ....
Դրանից դեն Արցախը Հայաստանին ոնց էս պատկերացնում որ կցեն՞ Թե իսկապես համարում ես, որ Արցախը այսօր ԱՆԿԱԽ է ու դրանից անկախ լինել չի կարող՞
Խոսքը հետևյալն էր, արդյոք ազատագրական պայքարի դեպքում հնարավոր է զորք կիրառել? Կար Չեչկանյում նման պայքար, զորք կիրառեցին ու մնաց Ռուսաստանի կազմի մեջ...մնացածը էական չի, թե ով է որոշում թո Չեչնյաւոմ ով ոնց երեխա ունենա...
Որտեղ էր հակասությունը????
Չեչնյայում ազատագրական պայքար կար դրա համար նրանք անկախացան ու ոչինչ էլ ռուսները անել չեին կարող բացի փաստելուց «վերցրեք այնքան ինքնիշխանություն, որքան կարող եք» Բ.Ելցին։
«Берите суверенитета столько, сколько вы его сможете проглотить. Не хочу быть тормозом в развитии национального самосознания каждой республики» Ельцин Б.Н. ;8 августа 1990 ;на встрече с общественностью Казани
Ինչու սկսվեց ու ում էր պետք չեչենների իսլամիզացիան ու մյուս հարևան ժողովուրդների նկատմամբ իրենց ոտնձգությունները, քչերն էին մինչ օրս գիտակցում ու իրենց հարցնում - բա չեչենին ինգուշետիայի, օսեթիայի հողերը պետք էր։
Դուդայեվին ոչնչացրին ու ազգային ազատագրական պայքարը վերածեցին բանդիտական հարձակումների, որ պատճառ ունենան հողին հավասարեցնեն երկիրը, քանի որ ազգային ազատագրական պայքարի դեմ զորք կիրառել ռուսները չէին կարող ու չկարողացան առաջին պատերազմական գործողությունների ժամանակ, անասելի կորուսներ կրեցին ու պոչները քաշին գնացին։
Բայց պատճառ էին ման գալիս հետ գալու։
Երբ սկսեցին Դաղստանում անմեղ մարդկանց ու հիվանդանոցներ գրավել, ռուսաստանում բնակելի շենքեր պայթել - հիմք ստեղծվեց «мочить в сортире» օպերացիա իրականացնել ու պնդել, որ բանդիտների դեմ են կռվում, քանի որ նորից եմ պնդում ԱԶԳԱՅԻՆ ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ պայքարի դեմ զորք չես կարող կիրառել, դա միանգամից բացահայտում է միապետական ձգտումներդ ու միջազգային ասպարեզում յոլա չես գնա, կնգնես 80ականների ԽՍՀՄ օրին կքայքայվես, ծակ պանիր կդառնա Ռուսաստանը։
Այդ քայքայումն է պետք, որ Արցախը կազմակերպի, իր գոյությունը որպես ադրբեջանում ապրող ժողովուրդների ազգային ազատագրական պայքար տանող պետություն կայացնի և ոչ թե «ես հողը հայկական պապականա, մենակ 7 պորտ մաքուր հայը պիտի այստեղ ապրի, մնացածը պտի ջհանդամվեն»....
Այսօրվա ազգայնամոլական կարգախոսով «Արցախը մենակ հայերի համար ու են էլ են հայերի, որ Երևանի հետ լավ են» Հայաստանը ՔԱՔՆ է ընգել ու դառել օկուպանտ ու ինչքան էլ համոզենք, որ մենք ուղտ չենք, մեր ազգային ազատագրական պայքարն ենք տարել, որ գոյատևենք, հարցնում եմ, բա լավ հիմա հետ կընդունեք նրանց, ով ուզումա գա իրա հին տանը ապրի - մատներս կծում ձեն չենք հանում կամ անկապ կմկմում ենք, փաստացի հաստատելով մեր ցանկությունը ինչ որ մեկին իրա տնից զրկելու ու նրա ունեցվածքին տիրանալու պրոպագանդան, որ ադրբեջանը տանում է աշխարհով մեկ...
Երբ սկսեցին Դաղստանում անմեղ մարդկանց ու հիվանդանոցներ գրավել, ռուսաստանում բնակելի շենքեր պայթել - հիմք ստեղծվեց «мочить в сортире» օպերացիա իրականացնել ու պնդել, որ բանդիտների դեմ են կռվում, քանի որ նորից եմ պնդում ԱԶԳԱՅԻՆ ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ պայքարի դեմ զորք չես կարող կիրառել, դա միանգամից բացահայտում է միապետական ձգտումներդ ու միջազգային ասպարեզում յոլա չես գնա, կնգնես 80ականների ԽՍՀՄ օրին կքայքայվես, ծակ պանիր կդառնա Ռուսաստանը։
Հա հիմա կարծես հասկացա ինչ ես ասում...Դու ասում ես, որ բացահայտ դուրս գալ ազատագրական պայքարի դեմ ճիշտ չի` քաղաքական տեսակտետից, բայց ոչ այն պատճառով, որ զենք կիրառելով հնարավոր չի այն ճնշել...Ուղղակի պատճառը, ավելի ճիշտ մեկնաբանությունը այլ պետք է լինի:
Մեծամասնությունը եթե որոշում է, ապա այդ որոշումը իրականանում է։ Հիմիկվա Հայստանյան ղեկավարույթունը մեծամասնության անտարբերության արդյունքն է, դրանից էլ իրենք իրենց հանգիստ են զգում։
Համաձայն եմ, ևս մի անգամ նշեմ, որ ԼՏՊ շարժումը չի հասնում իր ցանկացածին հենց այդ պատճառով՝ նա մեծամասնության, համազգային չէ: Համենայն դեպս՝ դեռ:
Զենքը լավ է, բայց մեր քանակությամբ՝ անբավարար: Սխալվում եք, եթե կարծում, որ Շվեյցարիան իր օրինակելի բանակով կարող է պաշտպանել իր նեյտրալիտետը: Հիտլերին որ պետք լիներ, երկու օրում կգրավեր երկիրը: Ամենաուժեղ պաշտպանությունը քաղաքական և տնտեսական լծակներն են: Հիտլերին շատ ավելի հարմար էր ունենալ ազատ ու նեյտրալ Շվ., որտեղ ինքն էլ, հակառակորդներն էլ անվտանգ կպահեին հափշտակած փողը, քան գրավել այդ մի կտոր լեռնային տարածքը, անվստահ շահույթ ստանալ ( իսկ տեղացի ժողովուրդն ակնհայտ ագրեսսիա հաստատ չէր դիմանա), մի օր էլ նորից կորցնել:
Մի այդպիսի հզոր, բոլորին հմայիչ լծակ պիտի առաջարկի Հայաստանը Արցախի հետ լինելու դեպքում (միայն Արցախն ախր շատ փոքր է), որ նրան հանգիստ թողնեն, որ մեծերն իրենք հոգան իրենց հարմարավետ կետի անկախության մասին:
Հարցը մանրացնում էս, քոսքը չի գնում անհատ անձերի կյանքի համար որոշումներ կայացնելու մասին։ Եթե մեկ 10 20 հոգու կյանքի պայմանների մասին է որոշում կայացվում, մեկ մարդը պիստալետով կարող է այդքանին ստիպել իր ուզածը անեն։
մարդը կարող է նաև 50000 կազմակերպված, մինչև ատամները զինված զորքով 3000000 անզենին ստիպել անելկ են, ինչ որ ինքը ուզի, ընթուպ տկլորանալ ու հրապարակում տրնգի պարել: ինչ էլ անում են հաջողությամբ հայկական թագավորիկները 1991, 1992-ից սկսած:
Այստեղ քննարկում ենք միլլիոնների համար կարևորվող հարցը, այն է Արցախի։
Բերածդ օրինակը, Քոչարյանի, Սարգսյանի ղեկավար լինելու, չի հակասում իմ պնդումներին, ժողովրդի մեծամասնությունը իսկապես որոշել է, որ ԹՔԱԾ ուներ արդեն 10 տարի ով կլինի ինչքան մածուն կուտի, քանի որ դա բնական երևույթ է, մինչև դանակը ոսկոռին չհասնի ոչ մեկն էլ տեղից չի շարժվում։ Ներկա ընդիմության շարժումը ու ժողովրդին քնից հանելը կարծում ես ինչու համար է, եթե ոչ ՓՈԽԵԼՈՒ մեծամասնության վերաբերմունքը առօրյային։
Հայաստանում մեծամասնություն ասածը ամորֆ է արդեն 2000 տարի ու հլա երկար էլ ամորֆ մնալու է: Էտ ամորֆ մասսային է, որ ով ոնց ուզում ձևափոխում է: մի վախտ ա լինում,. որ ասենք "թաղեմ քյոռ Լևոնի բոյը", ու մի վախտ հետո էլ "Լևոնիս ցավը տանեմ":
Դա հենց էտ ամորֆույթան վիճակի վառ արտահայտումն է:
…
հիմա կասես, որ սաղ աշխարհում էլ ըտենց ա: բայց ասեմ, որ ըտենց չի, որովհետև "սաղ" աշխարհում կա քչից-շատից գիտակից միջին խավ /գերակշիռ խավ/: ու հիմա էտ խավի մեջ եր Նիքսոնը խաղեր տվող մտավ, էլ երբեք ինքը նորմալ մարդու կերպարի տակ չի մտնի:
Մեծամասնությունը եթե որոշում է, ապա այդ որոշումը իրականանում է։ Հիմիկվա Հայստանյան ղեկավարույթունը մեծամասնության անտարբերության արդյունքն է, դրանից էլ իրենք իրենց հանգիստ են զգում։
Հայաստանի պես բանանային երկրներում որոշում ա ՌՈՒՍԸ, ու իրա ԶԵՆՔԸ /ալֆա, կամ նմամատիպ իր զիբիլներով/:
Արցախի պատերազմը ու հիմիկվա կարգավիճակը լրիվ որոշեց ռուսը: ու ելի որոշելու ա ռուսը: ցավոք սրտի: որովհետև էն ժամանակ անզեն էինք ու անկազմակերպ: իսկ հիմա լրիվ տկլոր ենք, անկազմակերպ ու հլա պլուս դրան էլ ղեկավարի աթոռին նստածները ու պետական ապարատը ծայրից-ծայր հոտած, կոռումպացված, ծախված: սենց պետություն ունեցողը մաքսիմում կարա երազի, որ հանկարծ էլի խառը ժամանակներ չլինի, որ մի նոր ցեղասպանությունից Աստված իրեն ազատի:
…
ռեալ բաներից խոսեք… Շվեցարիա… Հոլանդիա… տռը-պռը…
էս դուք մի հատ աչքերներտ բացեք ու նայեք, թե ինչի մեջ ենք նստած, ինչ քաքի: ոնց որ քաքի բոչկի մեջ նստած մեկը կողքի քաքի բոչկի մեջ նստածի հետ քննարկի, թե կոմսի պարահանդեսին ինչ շորեր հագնի որ լավ լինի:
…
ԱՆՀՆԱՐ Է։ Ներկա պահին լավագույն լուծումը ստատուս քվոն պահպանելն է, մինչև այս երկու երկրներից գոնե մեկում զգալի բեկում առաջանա դեպի ժողովրդավարություն, իսկ դա կառաջանա բնական ճանապարհով, երբ դիկտատուրան կքայքայվի, իսկ դիկտատուրաները ի վերջո քայքայվում են։ Այդ ժամանակ էլ նոր քաղաքակիրթ ճանապարհով կկարողանան որոշել Արցախի կարգավիճակը։
Իսկ Ղարաբաղի հարցը շատերի համար մշուշոտվում է որպես տարածքների խնդիր, Ղարաբաղի հարցը իրականում ծնվել է որպես դեմոգրաֆիկ կամ միջազգային խնդիր, և առաջացել է, քանի որ Ադրբեջանի ոչ կոմպետենտ իշխանությունները դրսևորել են ֆաշիստական գործունեություն, և Ղարաբաղի հայկական բնակչությունը ինքնապաշտպանվել է։ Ինչ վերաբերում է Ղարաբաղի տարածքների ազգային պատկանելությանը, ապա այն իր գրեթե ողջ պատմության ընթացքում եղել է հայկական, այդ մասին սկսած հին արաբների գրություններից մինչև ռուսական ու եվրոպական աղբյուրները վկայում են։ Իսկ տարածքներ զավթելու միջնադարյան ավանդույթների մոդան վաղուց անցել է։
Wiki-ում Ղարաբաղի հակամարտությունն ու պատմությունը գուցե սխալներ էլ են պարունակում, սակայն մեծամասամբ իմ կարծիքով ճշմարտանման են, խորհուրդ կտամ կարդալ, ինձ թվում է շատերի համար հասկանալի կլինի Ղարաբաղը տալու կամ չտալու մասին բարձր պաշտոնատար անձանց կողմից քննարկման առարկա հանդիսանալու անհեթեթությունը, մեղմ ասած։
[/URL]
Վիշապ ջան դժվարանում եմ քո դիտանկյունից հարցը քննարկել
Վիշապ ջան այդ պարտվողականը շատ հարաբերական է...Բայց ինձ հետաքրքիր է, թե այդ պարտվողական տրամադրոթյուններին դու ինչ ես հակադրում, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի ինչին է պետք, թե քանի որ Ադրբեջանում դիկտատուրա է, ուրեմն նա չի կարող ապահովվել ղարաբաղցինների իրավունքննները, հետևաբար Օբաման կամ Մեդվեդևը գիշեր չեն քնի, ոչ մի դեպքում թույլ չեն տա որ Ղարաբաղը Ադրբեջանինը լինի???
Ապեր սխեման ավելի քան պարզ է...Հայկական ուժերը հետ են քաշվում, որոշվում է Ղ, Ճ, Մ գյուղերում ազերիններ են ապրելու, Բ,Դ, Ս տեղերում` հայեր: Զորքերն են բերում դնում որ համ ներսում իրար հետ կռիվ-կռիվ չխաղաղան, համ էլ ասենք Հասյատանը իրան ագրեսիվ չպահի...Օբշի փող են քցվում Ղարաբաղում տուն-մուն են սարքում...Հիմա ղարաբաղցի գյուղացու համար ինչ տարբերութունը իրա տված փողը Բակոի ջեբն ա գնում թե Ալիևի: Ինքը մեկա շատ բան չունի, մի կտոր հող: Ստեղ չի ցանւոմ տեղ կտան կգնա ընդեղ կցանի:Իրա վիճակը մեկա նույնն ա...Հլա նույնիսկ կարողա ավելի լավ լինի`սուբսիադիաններ, փող-մող կտան:
Ալիևի ինչին ա պետք ցեղասպանություն անի? Թող ղարաբաղցի գյուղացին իրա համարա աշխատի էլի ինչ ա եղել...Չի ուզում թող թողի գնա:Արդեն շատերը գնացել են: Կբարիշացնեն լավ էլ կապրեն, ոնց որ ապրել են.
Պատերազմ կարող ա լինի, բայց ոչ թե Ալիևի կամ Սերժի ցանկությամբ կամ առավել ևս Բակոի...
Ռամմեր ջան, նախորդ 542 գրառմանդ հեգնանքն ու այս գրառման տրամբանությունը իրար չեն բռնում.
Չիունաստանը չի կարող հանդես գալ ադրբեջանի շահերի ԴԵՄ, քանի որ ոչ միայն ույգուրների այլև տիբեթի հարց ունի, այստեղ նույն ազգերի ինքնորոշման հարցն է....
Հայաստանի համարա Արցախը ոչ մի տարածքային առավելություն չունի բացառությամբ եթե ամբողջ Արցախը և լեռնային և հարթավայրային ընդհուպ մինչև Քուռ չմիացնես...
Հայաստանը Ադրբեջան պետությունը չի ճանաչել ու չպիտի ճանաչի ու առավել ևս նրա հետ հարաբերություններ, առ ու ծախ անել ՉԻ կարելի, դրանով կլարենք մեր դեմ բոլոր ազգային փոքրամասնություններին, որոնց զոռով, փողով, սապոգով պահում են այդ պետականության սահմաններում։
Անկախ Արցախ եղել է մինչև 1998ը, բայց քանի որ որոշ մարդիկ Հայաստանում չեին գիտակցում, որ այդ անկախությունը արժեք է ու միայն «ղարաբաղը ՄԵՐՆ է» թմրած ազգայնամոլ կոչերով էին շարժվում ու ցանկանում կցել այն Հայաստանին, որպես նրա մաս, ԼՏՊին հեռացրին ու Արցախը կցին Հայաստանին, նրա նախագահին էլ Քոչարյանին էլ դրին համայն հայող նախագահ, հայաստանի քաղաքացիներն էլ բանակում ծառայելուց ներառյալ Արցախի սահմաններն են պաշտպանում ....
Դրանից դեն Արցախը Հայաստանին ոնց էս պատկերացնում որ կցեն՞ Թե իսկապես համարում ես, որ Արցախը այսօր ԱՆԿԱԽ է ու դրանից անկախ լինել չի կարող՞
Վոտեր , ույգուրները թուրքերի նախահայրերն են. Եթե Տիբեթի հարցը ինքնորոշման հարց է, ապա ույգուրների հարցը թուրանի ու Սիբիրի
Ամեն երկիր իր փաստական տարածքներով է բնութագրվում, այլ ոչ թե հարևան երկրներում եղած ազգակից ավտոնոմիաներով.
Հայաստանը ոչ միայն փաստացի ճանաչել է, այլ վաղուց կզած է ադրբեջանի դեմ ցանկացած միջազգային ատյանում.
Դու իհարկե ճիշտ ես, հիշում եմ, որ մինչև 1998 ղարաբաղյան փող կար շրջանառության մեջ, Ղարաբաղը անկախ երկիր էր. բա ոնց.
ԼՏՊ-ն էլ արդար հաղթել էր ընտրություններում ու , աշխարհով մեկ ֆռֆռում էր որպես դեմոկրատ ստրատեգ ու ազգայնամոլները ամեն ինչ վարի տվին. Գնացին ԼՏՊ-ի կամքին հակառակ Ռոբին բերին կարգեցին թագավոր ու ըտեղից կաշը գնաց.
Ես թքած ունեմ արցախի սպասվելիք, անիրական, արհեստական-կեղծ ստատուսի վրա. Նույնիսկ եթե հրաշքով դա կատարվի մի երկու տարի հետո էնտեղ ոչ մի հայ չի մնալու. Մենք տարածք պահող ազգ չենք, մենք նույն մեկ քառակուսի մետրի համար հարևան հայի կոկորդ կրծող ազգ ենք. Դրա համար էլ իմ համար լավ ելք կլինի, որ եղածից հայաստանը գոնե մի պատառ փախցնի. Սա պարտվողականություն չի, սա իրականության հետ հաշվի նստել է կոչվում.
Հայ գեներալ կոչվածների փորերի չափսը գնահատած կաս՞ Կռիվներից մի երկու տարի հետո էդ ջահել տղերքն արդեն աներևակայելի մեծության փորեր գցեցին. դրանք են քո հողը պահողը՞ , ռոբը, սերժը, որ մեկը՞.
Եթե հիմիկվա արցախ ասածը բացի գեներալների անմշակ տարածքներից ու էնտեղ մնացած նախկին քսան տոկոս խեղճուկրակ ժողովրդից նաև այլ բան է քեզ համար, ապա մենք տարբեր բաների մասին ենք խոսում.
:think երևի էլի խուճուճ եմ գրել ու լրիվ ուրիշ տպավորություն էն թողել մտքերս։ Չնայած համոզված եմ, որ ԱՄՆի ազդեցության տակ անցնելու մասին ես չեմ գրել ու առավել ևս Ղարաբաղի կամ Հայաստանի բնակչության ձայնի ՀԵՆՑ վճռորոշ լինելու մասին եմ համոզում։ Իմ ասածը նրանում է, որ այդ ձայները ՔԻՉ են ավելին է պետք։
Պնդումս նա է, որ ոչ մի ԱՄՆի, ոչ Ռուսաստանի ոչ էլ Թուրքերի ձայնը դեր չի կարող այլևս խաղալ, եթե տեղում իրար հետ համաձայնության գան հայերը, քրդերը, ասորիները, թաթերը, ավարները, լեզգիները, թալիշները ևյլն...
Այդ իսկ համաձայնությունը կանխելու համար և Ռուսաստանը և ԱՄՆ չեչեններին ֆինանսավորել է, որ նրանք համը հանեն իրենցից կովկասի տերեր երևակայեն ու մնացած ազգերին իրենց ենթարկելու տպավորություն ստեղծեն, հետո էլ Վրացիներին ու Ադրբեջանին էին ֆինանսավորում նույն իմպերիալիստական մոտեցումներով շարժվելու ու փոքրամասնությունների հալածանքների քաղաքականությունը շարունակելու համար։
Կարծում եմ Հայաստանը ազգային փոքրամասնությունների անկախության ձգտումները ամեն կերպ պիտի աջակցի ու անի դա Արցախի պետականության միջոցով։
Նման համաձայնությունը կարող է դառնալ խանգարող, բայց ոչ վճռորոշ հանգամանք: Չնայած՝ այդպիսի բանի գոյությունն ինքնին աբսուրդ կլինի: Սկզբունքորեն պարզապես չի կարող նման համաձայնություն գոյություն ունենալ: Իսկ գրածդ վերջին նախադասությունը ընդհանրապես ուտոպիայի բնագավառից է: Տեսականորեն՝ ճիշտ գաղափար է, բան չունեմ ասելու, բայց գործնականում... Գործնականում Հայաստանը ձայնազուրկ է, խամաճիկ. բոլոր թելերը Ռուսաստանի ձեռքում են: Դու պատկերացնու՞մ ես, որ հանկարծ մի օր Սերժ Սարգսյանը Հայլուրի ուղիղ եթերով հայտարարի, որ ՀՀ-ն աջակցում է եղբայրական չեչեն ժողովրդին իրենք արդարացի ու սուրբ պայքարում՝ ընդդեմ ռուս զավթիչների: Զավեշտ է, չէ՞:
ԱՄՆ–ն նույնքանով կոնֆլիկտի պղտոր ջրում ձուկ որսալու ցանկություն ունի ինչ Ռուսաստանը։
Համաձայն չեմ՝ այն իմաստով, ինչ որ դու ես գրել: Իսկ դու, եթե չեմ սխալվում, ԱՄՆ-ի «պղտոր ջուր» ասելով հասկանում ես կրկին պատերազմ: Պատերազմը (ավելին՝ ցանկացած անհանգստությունը) այսօր ոչ մի տնտեսապես հզոր երկրի ձեռնտու չէ: Հարց լուծելու բազմաթիվ այլ լծակներ կան, ու ԱՄՆ-ն հաջողությամբ օգտվում է դրանցից՝ պատերազմական քաղաքականություն կիրառելով միայն ամենածայրահեղ դեպքում, երբ մնացած բոլոր միջոցները սպառված են (Իրաքում, օրինակ): Ավելին՝ նման երկրների շահերին հակառակ է ոչ միայն այն, որ իրենք պատերազմեն, այլ նաև ցանկացած թեժ իրադրություն գոնե իրենց ազդեցության տակ գտնվող տարածաշրջաններում: Կարծում ես՝ ԱՄՆ-ն սիրով ու գուրգուրանքո՞վ է նայում Իսրայել-պաղեստինյան կոնֆլիկտին: Բնավ ոչ: Կամ երազու՞մ է Իրաքում զորք պահել: Իհարկե՝ ոչ: ԱՄՆ-ին շատ ավելի ձեռնտու կինի, եթե նույն Իսրայելը այս պահին ոչ մի ուրիշ «գլխացավանք» չունենա՝ Իրանին ավելի լիարժեք հակակշիռ դառնալու համար (թե չէ՝ Պաղեստին, Գազա, Հոլանյան բարձունքներ, Լիբանան, Հզբոլլա, Եգիպտոս, տո եսիմինչ...), իսկ իրաքցիները իրենց նավթը ոչ թե M4-ի հրացանափողի տակ տան ԱՄՆ-ին, այլ կամավոր՝ իրենք ամերիկամետ նախագահի ցանկությամբ: Նույնն է Ղարաբաղի, Հայաստանի ու Ադրբեջանի դեպքը:
Դա արդեն անցել էնք, ապրել ենք... Առավելագույնը էն նույն, կռիսները որ այն ժամանակ թռնում էին Մոսկվա վաննա ընդունելու, էլի կթռնեն իսկ մնացողները կմնան։ Իհարկե երկար ժամանակ դա տևել չի կարող, բայց դրա համար էլ ռեսուրսով հարուստ երկրների միջև միշտ մրցակցություն կա, ընդհամենը անհրաժեշտ կլինի դիմանալ այնքան, մինչև նրանցից մեկն ու մեկը չշտապի ուրիշից առաջ դաշնակցային հարաբերություններ սկել իր ազդեցությունը մեր վրա ունենալու համար։
Լրիվ նույն բանը չի կարող եղած լինել: Անգամ անկախության առաջին տարիները կարող են դրախտ թվալ այն բանի հետ համեմատած, ինչ կարող է լինել: Դու հիշիր, թե քանի կարևորագույն օբյեկտ է դրանից հետո ծախվել ռուսներին:
Իրանի վերաբերմունքը քրդական հարցի նկատմամբ շատ բան է փոխելու, եթե արդեն չի փոխել, այն առումով, որ նրանք հյուսիսային Իրաքում Քրդստանի դե ֆակտո գոյությունը ընդունում են և ոչ թե թուրքական գեներալների նման ներվային հա պատճառ են ման գալիս կրակեն քրդստանի ուղղությամբ...
Ես հույս ունեմ, որ Իրանը ազգային փոքրամասնությունների անկախացման կողմնակիցն է, հասկանալով, որ դրանով նա ավելի շատ ազդեցություն է ձեռք բերում այդ իսկ փոքրամասնությունների ու նրանց տիրապետության տակ գտնվող տարածքների վրա, ինչպես հիմա հարավային Իրաքը լրիվ իր ազդեցության տակ է...
Իրանը խիստ մեծ տրամաչափի խաղացող է հիմա տարածաշրջանում ու կարող է է՛լ ավելի մեծ դառնալ (Ռուսաստանին հավասար), եթե թոթափի այսօրվա կրոնական պարտադրանքներն ու «դեմոկրատականացվի»: Քրդական հարցը Իրանը, բնականաբար, օգտագործում է ոչ թե հանուն քրդերի, այլ ընդդեմ Թուրքիայի: Ամեն դեպքում՝ Հայաստանի համար Իրանի աջակցությունը ստանալը անչափ կարևոր է հիմա:
…
Ես թքած ունեմ արցախի սպասվելիք, անիրական, արհեստական-կեղծ ստատուսի վրա. Նույնիսկ եթե հրաշքով դա կատարվի մի երկու տարի հետո էնտեղ ոչ մի հայ չի մնալու. Մենք տարածք պահող ազգ չենք, մենք նույն մեկ քառակուսի մետրի համար հարևան հայի կոկորդ կրծող ազգ ենք. Դրա համար էլ իմ համար լավ ելք կլինի, որ եղածից հայաստանը գոնե մի պատառ փախցնի. Սա պարտվողականություն չի, սա իրականության հետ հաշվի նստել է կոչվում.
Հայ գեներալ կոչվածների փորերի չափսը գնահատած կաս՞ Կռիվներից մի երկու տարի հետո էդ ջահել տղերքն արդեն աներևակայելի մեծության փորեր գցեցին. դրանք են քո հողը պահողը՞ , ռոբը, սերժը, որ մեկը՞.
Եթե հիմիկվա արցախ ասածը բացի գեներալների անմշակ տարածքներից ու էնտեղ մնացած նախկին քսան տոկոս խեղճուկրակ ժողովրդից նաև այլ բան է քեզ համար, ապա մենք տարբեր բաների մասին ենք խոսում.
Բիձ, մի հատ հակառակ կողմից նայիր։ Եթե Արցախը տրվցվի Ադրբեջանին, ի՞նչ ես կարծում, Արցախի գետերով սկսելու է կարագ ու մեղր հոսել, ու ազերները գալու են Արցախ յուղի մեջ ապրելու՞։ Լինելու է նույն տականքությունը, և դեռ ազգային բախումների վտանգն էլ քեզ նվեր, քեզ թվում է միջազգային ուժերը կգան ու տարածքում օրինականություն կհաստատե՞ն։ Նպատակները ճիշտ հակառակն են, ամեն մեկը ուզում է իր ուժային դիրքերը հաստատել տարածքում, ու բոլորն էլ թքած ունեն այնտեղի բնակչության վրա։ Դրա համար առավել ևս ներկայիս ստատուս–քվոն ամենակայֆ տարբերակն է, մինչև բնական ճանապարհով կողմերից մեկը բացահայտ առավելություն ստանա քաղաքական–տնտեսական–իրավական դաշտում, կամ էլ հենց Արցախը ի վերջո բնական ճանապարհով ինքնադրսևորվի, նորմալ կառավարություն–տնտեսություն–դրվածք ձևավորի, իր սեփական հունով զարգանա ու դառնա Հայաստան–Ադրբեջան փոխհարաբերությունների կապող օղակ։ Սա իդեալական մոդելն է իմ կարծիքով, քանզի հիմա ոչ Հայաստանն է պատրաստ իրականում զիջումներ անել, ոչ Ադրբեջանն է պատրաստ այդ հողերը ընդունել, քանի որ երկուսն էլ այնտեղի բնակչության ստատուսի որևէ իրավական մոդել ու անվտանգության սահմանումներ չունեն։ Էդ մադրիդյան սկզբուքները վերացական լոլոներ են, դրանցից միայն պատերազմի հոտ է գալիս։ Կարճ ասած, իմ կարծիքով երկու տարբերակ կա, կամ պահպանել սատուս–քվոն անորոշ երկար ժամանակով ու պոչ խաղացնել միջազգային կառույցների առաջ, կամ էլ պատերազմել ու վերջում տարածաշրջանի վերահսկումը հանձնել կամ Ռուսաստանին, կամ եվրոպոսներին, կամ էլ երկուսը հենց այստեղ իրար միս կուտեն ու կսկսվի Ռուսաստան–ՆԱՏՕ–ԱՄՆ–Իրան կաշը խիստ անորոշ ելքով, որտեղ ազերներն ու հայերը ոտի տակ ընկած թնդանոթի միս են դառնալու։ Սերժն ու Ալիևը թեկուզ իրենց իշխանությունն ու անձնական անվտանգությունը պահելու համար պիտի իրար հետ ներքին պայմանավորվածություն ունենան ու կրակի վրա յուղ չավելացնեն։ Հայերը հենց այնպես չեն կզի ազերների մանիպուլյացիաների առաջ, եթե նույնիսկ Հայաստանը բարձր մակարդակով կազմակերպի հողերի հանձնումը, ապա արցախցիները թեկուզ 10–20000 հոգու սահմաններում կանցնեն պարտիզանական գործողությունների, ադրբեջանական կառավարությունը դրան կդրդի, չկասկածես, էնտեղ ոչ մեկն էլ ֆիլանտրոպիայով չի տառապում, որ կարողանա հրաժարվել ազերի–հայ ջոկողությունից, մանավանդ որ հենց այդ կառավարությունը հակահայ մթնոլորտի թեժացման պատասխանատուն է։ Ու այդտեղ հակազդեցությունը կուժեղանա, ու պատերազմը «նաղդ» է։ Մի խոսքով երկու ապիկար ղեկավարներն էլ կրակի հետ են խաղում, թերևս չհասկանալով, որ հոշոտվելու են հենց իրենց ստեղծած թոհուբոհից։ Դժվար չի գուշակելը, որ սրանք եթե մի բան անեն, ապա վատ են անելու, ավելի լավ է չանեն ու մեռնեն իրենց մահով ու իրենց հետ էլ բազմաթիվ անմեղների քարշ չտան այն աշխարհ։
Վ
Ապեր սխեման ավելի քան պարզ է...[B]Հայկական ուժերը հետ են քաշվում, որոշվում է Ղ, Ճ, Մ գյուղերում ազերիններ են ապրելու, Բ,Դ, Ս տեղերում` հայեր: Զորքերն են բերում դնում որ համ ներսում իրար հետ կռիվ-կռիվ չխաղաղան, համ էլ ասենք Հասյատանը իրան ագրեսիվ չպահի...Օբշի փող են քցվում Ղարաբաղում տուն-մուն են սարքում...Հիմա ղարաբաղցի գյուղացու համար ինչ տարբերութունը իրա տված փողը Բակոի ջեբն ա գնում թե Ալիևի:
Ալիևի ինչին ա պետք ցեղասպանություն անի? Թող ղարաբաղցի գյուղացին իրա համարա աշխատի էլի ինչ ա եղել...Չի ուզում թող թողի գնա:Արդեն շատերը գնացել են: Կբարիշացնեն լավ էլ կապրեն, ոնց որ ապրել են.
Պատերազմ կարող ա լինի, բայց ոչ թե Ալիևի կամ Սերժի ցանկությամբ կամ առավել ևս Բակոի...
Խուճուճ ես գրել, դրա համար պարզ չէր…
Ես չեմ առաջարկել զորքերը հետ քաշել ու մարդկանց ազգային պատկանելությամբ բաժանելով, նրանց վերաբնակեցնելուց հետո հայերին թողնել ադրբեջանի ղեկավարության տակ…
Ես առաջարկել էի, որ այդ բաժանումից հետո Հայաստան-ադրբեջան սահմանը գծվի ըստ բաժանման գծի… Արանքում այլևս Ղարաբաղ չի մնում, տարածքը բաժանվում է կողմերի միջև ըստ պայմանագրի…
Ես հասկանում եմ, որ հայերը հետպատերազմյան պայմանագիր կյանքում մշակած ու ստորագրած չկան… Մենք միայն ուրիշների թելադրածի տակ ենք ընդունակ ստորագրելու… Հետո էլ մաուզերով դեբոշ սարքելու ու հավերժ հայրենասերի դիմակի տակ մտած ժողովրդի արյուն ծծելու…
Ոնց հասկանում եմ, Պարույրը նման մի բան է առաջարկում… Չգիտեմ, թե ով Պարույրին ինչի մեջ կմեղադրի, բայց մի բանում -ռազբիրատի մեջ, նա անգերազանցելի է…
Լավ էլ հասկացել է որ հասել է հայ-ադրբեջանական վերջնական ռազբիրատի պահը և իր հստակ դիրքն է հայտնում ի տարբերություն մկան ծակեր մտած մյուսների…
Հարգելիներս, էդ ԿարաԲաղը տալու պահը կարաք չքննարկեք, չենք տալու... մի թիզ էլ չենք տալու... արխային էղեք: :)
Բիձ, Եթե Արցախը տրվցվի Ադրբեջանին, ի՞նչ ես կարծում, Արցախի գետերով սկսելու է կարագ ու մեղր հոսել, ու ազերները գալու են Արցախ յուղի մեջ ապրելու՞։ .
Նպատակները ճիշտ հակառակն են, ամեն մեկը ուզում է իր ուժային դիրքերը հաստատել տարածքում, ու բոլորն էլ թքած ունեն այնտեղի բնակչության վրա։
Դրա համար առավել ևս ներկայիս ստատուս–քվոն ամենակայֆ տարբերակն է,
Կարճ ասած, իմ կարծիքով երկու տարբերակ կա, կամ պահպանել սատուս–քվոն անորոշ երկար ժամանակով ու պոչ խաղացնել միջազգային կառույցների առաջ, կամ էլ պատերազմել ու վերջում տարածաշրջանի վերահսկումը հանձնել կամ Ռուսաստանին, կամ եվրոպոսներին, կամ էլ երկուսը հենց այստեղ իրար միս կուտեն ու կսկսվի Ռուսաստան–ՆԱՏՕ–ԱՄՆ–Իրան կաշը խիստ անորոշ ելքով, որտեղ ազերներն ու հայերը ոտի տակ ընկած թնդանոթի միս են դառնալու։
եթե նույնիսկ Հայաստանը բարձր մակարդակով կազմակերպի հողերի հանձնումը, ապա արցախցիները թեկուզ 10–20000 հոգու սահմաններում կանցնեն պարտիզանական գործողությունների, ադրբեջանական կառավարությունը դրան կդրդի, չկասկածես, ։
Վիշապ ջան իմ ասածը ավելի պարզեցրել եմ նախորդ- Ռամմերին պատասխան գրառման մեջ…
Նորից եմ կրկնում ես ղարաբաղը չեմ առաջարկում տալ, այլ առաջարկում եմ մի անգամ թասիբ ունենալ ու ջայլամությունից անցնել ռեալ սուբյեկտի ինքնագիտակցության ու եղած հնարավորի սահմաններում պայմանագիր ստորագրել տարածքների բաժանման մասին…
Էդքան անորոշ եմ գրել՞
Քո դիրքորոշումներում պետական մոտեցումը չկա, մարդասիրական- ազգային զգայական մոտեցումն է միայն… Նման բան աշխարհում գոյություն չունի, պետությունների հարաբերությունների հարց է, ոչ թե ժողովուրդների, կամ մարդկանց… Ազգերը քաղաքական սուբյեկտ չեն…
Մինչև հիմա միայն հրեաներին է հաջողվել բացարձակապես նույնացնել հրեական ազգային և պետական շահերն ու նպատակները և ուրիշներին էլ պարտադրել դա… Բայց ի տարբերություն հրեաների մենք մեր միլիոն ու կեսանոց գենոցիդի ձեռը կրակն ենք ընկել…
Ինչ ասեմ, քննարկում , քննարկում ենք, բայց հարցը ֆոկուսի չի գալիս, Ուր ասես մտնում ելնում ենք, բացի էությանը մոտենալուց…
Հա հիմա կարծես հասկացա ինչ ես ասում...Դու ասում ես, որ բացահայտ դուրս գալ ազատագրական պայքարի դեմ ճիշտ չի` քաղաքական տեսակտետից, բայց ոչ այն պատճառով, որ զենք կիրառելով հնարավոր չի այն ճնշել...Ուղղակի պատճառը, ավելի ճիշտ մեկնաբանությունը այլ պետք է լինի:
Եթե ինքնասպանության շեմին կանգնի Ռուսաստանը կարող է ատոմային էլ կիրառել Չեչնյաի հարցը փակելու համար, բայց դրանից հետո նա այլևս գոյություն չի ունենա։
Այդ առումով ԼՏՊի մանեվրները ու Հայաստանի անկախության ձգձգելը 90ականներին ճիշտ էին, որ մեր ազգային ազատագրական պայքարը սատկող կատաղած գազանի ԽՍՀՄի վերջին ձգռտումների զոհ չդառնար։
Բայց Արցախի անկախացումը ձգելը այնքան, որ նաֆթը Ադրբեջանում պրծնի սխալ է, Ադրբեջան պետությունը չի պրծնի, քանի դեռ ճանապարհները այնտեղով են անցնում։ Ժամանակն է զբաղվել այդ պետության քայքայմամբ, ձգտել ազգային ազատագրական պայքարի հանել բոլոր ժողովուրդներին, ապաստան տալով նրանց ղեկավարներին Արցախում, ղեկավարելով նրանց պայքարը Արցախից։
Համաձայն եմ, ևս մի անգամ նշեմ, որ ԼՏՊ շարժումը չի հասնում իր ցանկացածին հենց այդ պատճառով՝ նա մեծամասնության, համազգային չէ: Համենայն դեպս՝ դեռ:
Զենքը լավ է, բայց մեր քանակությամբ՝ անբավարար: Սխալվում եք, եթե կարծում, որ Շվեյցարիան իր օրինակելի բանակով կարող է պաշտպանել իր նեյտրալիտետը: Հիտլերին որ պետք լիներ, երկու օրում կգրավեր երկիրը: Ամենաուժեղ պաշտպանությունը քաղաքական և տնտեսական լծակներն են: Հիտլերին շատ ավելի հարմար էր ունենալ ազատ ու նեյտրալ Շվ., որտեղ ինքն էլ, հակառակորդներն էլ անվտանգ կպահեին հափշտակած փողը, քան գրավել այդ մի կտոր լեռնային տարածքը, անվստահ շահույթ ստանալ ( իսկ տեղացի ժողովուրդն ակնհայտ ագրեսսիա հաստատ չէր դիմանա), մի օր էլ նորից կորցնել:
Մի այդպիսի հզոր, բոլորին հմայիչ լծակ պիտի առաջարկի Հայաստանը Արցախի հետ լինելու դեպքում (միայն Արցախն ախր շատ փոքր է), որ նրան հանգիստ թողնեն, որ մեծերն իրենք հոգան իրենց հարմարավետ կետի անկախության մասին:
Կովկասի հաար Արցախը շատ ել մեծ է, իսկ ավելի մեծ պետական կառուցվածք, որտեղ իսկապես բազմազգի բնակչությունը խաղաղ ապրի, անհնար եմ համարում...
մարդը կարող է նաև 50000 կազմակերպված, մինչև ատամները զինված զորքով 3000000 անզենին ստիպել անելկ են, ինչ որ ինքը ուզի, ընթուպ տկլորանալ ու հրապարակում տրնգի պարել: ինչ էլ անում են հաջողությամբ հայկական թագավորիկները 1991, 1992-ից սկսած:
Հայաստանում մեծամասնություն ասածը ամորֆ է արդեն 2000 տարի ու հլա երկար էլ ամորֆ մնալու է: Էտ ամորֆ մասսային է, որ ով ոնց ուզում ձևափոխում է: մի վախտ ա լինում,. որ ասենք "թաղեմ քյոռ Լևոնի բոյը", ու մի վախտ հետո էլ "Լևոնիս ցավը տանեմ":
Դա հենց էտ ամորֆույթան վիճակի վառ արտահայտումն է:
…
հիմա կասես, որ սաղ աշխարհում էլ ըտենց ա: բայց ասեմ, որ ըտենց չի, որովհետև "սաղ" աշխարհում կա քչից-շատից գիտակից միջին խավ /գերակշիռ խավ/: ու հիմա էտ խավի մեջ եր Նիքսոնը խաղեր տվող մտավ, էլ երբեք ինքը նորմալ մարդու կերպարի տակ չի մտնի:
Հայաստանի պես բանանային երկրներում որոշում ա ՌՈՒՍԸ, ու իրա ԶԵՆՔԸ /ալֆա, կամ նմամատիպ իր զիբիլներով/:
Արցախի պատերազմը ու հիմիկվա կարգավիճակը լրիվ որոշեց ռուսը: ու ելի որոշելու ա ռուսը: ցավոք սրտի: որովհետև էն ժամանակ անզեն էինք ու անկազմակերպ: իսկ հիմա լրիվ տկլոր ենք, անկազմակերպ ու հլա պլուս դրան էլ ղեկավարի աթոռին նստածները ու պետական ապարատը ծայրից-ծայր հոտած, կոռումպացված, ծախված: սենց պետություն ունեցողը մաքսիմում կարա երազի, որ հանկարծ էլի խառը ժամանակներ չլինի, որ մի նոր ցեղասպանությունից Աստված իրեն ազատի:
…
ռեալ բաներից խոսեք… Շվեցարիա… Հոլանդիա… տռը-պռը…
էս դուք մի հատ աչքերներտ բացեք ու նայեք, թե ինչի մեջ ենք նստած, ինչ քաքի: ոնց որ քաքի բոչկի մեջ նստած մեկը կողքի քաքի բոչկի մեջ նստածի հետ քննարկի, թե կոմսի պարահանդեսին ինչ շորեր հագնի որ լավ լինի:
…
Միայն այն փաստը, որ վերջերս խոսվում է այն մասին, որ Մարտի 1-ին հնարավոր է, որ ոստիկանին ժողովրդի վրա կրակելու հրամանին չնազանդվելու համար գնդակահարել է ինքը ոստիկանության ուժերի ղեկավարը, խոսում է այն մասին, որ նման բան անհնար է – 50 հազարի 3000000 դեմ այն էլ սեփական ազգի չես հանի, սկի կասկածում եմ, որ 500ից ավելի մարդ կարողանան հանեն, բայց դրա մասին արդեն կարծեմ գրել եմ, իզուր չէին խոսակցությունները, որ Արցախից են մարդ բերել, սահմանից են մարդ բերել, հաբռգածների թիկնապահներին են խառնել։
Ինքդ գրում ես, որ կա ինչ որ ամորֆ զանգված ինքդ էլ պնդու ես, թե մեկի որոշելով է, էլ ռուս էլ պարսիկ էլ յանկի, բայց չես գիտակցում, որ մեկ է չես ազատվում այդ փաստից, որ մեկ է եթե քո պնդմամբ մեկը որոշի, ապա այդ որոշումշ ի կատար ածելը հնարավոր է միայն այդ ամորֆին համոզելուց հետո։
Իսկ համոզելը թագավորական «գյադեք ես յան գյադեք են յան» հրամանով չի լինում, բացատրական պարզաբանման դաստիարակման մեծ ջանքեր են պետք, որտեղ էլ հենց շունը թաքնված է – ամեն տեգետ միտք ու անտրամաբանական ցանկություն չես կարող համոզել, բացատրել պարզաբանել դաստիարակել, կզռռա որ էշություն է կամ հակասում է այդ ամորֆի շահերին ու ոչինչի էլ չես հասնի։
Եթե դա գիտակցես, կհասկանաս ինչու է խոսքի ազատությունը ամենից կարևոր ազատությունը Եվրոպաներում ԱՄՆներում, հուշեմ, քանի որ խոսքի ազատությունը սահմանափակելով կարելի է խուսափել պարզաբանումների անհրաժեշտությունից, ասում ես ու ցվրվում, որ հարցեր չտան, իսկ հարց տվողին, թե բայց կներեք չհասկացա, բանտարկում, ոչնչացնում ես։ Այդ իսկ պատճառո խոսքի ազատության համար բանտարկյալ ունենալը լակմուսային թղթիկ է, որ ցույց է տալիս, ղեկավարույունը ՏԳԵՏ ու ՎԱԽԿՈՏ է, իր մտքերը ի վիճակի չէ տրամաբանորեն բացատրել համոզել, խուսափում է դրա համար ազատ բանավեճից....
Վոտեր , ույգուրները թուրքերի նախահայրերն են. Եթե Տիբեթի հարցը ինքնորոշման հարց է, ապա ույգուրների հարցը թուրանի ու Սիբիրի
Ամեն երկիր իր փաստական տարածքներով է բնութագրվում, այլ ոչ թե հարևան երկրներում եղած ազգակից ավտոնոմիաներով.
Հայաստանը ոչ միայն փաստացի ճանաչել է, այլ վաղուց կզած է ադրբեջանի դեմ ցանկացած միջազգային ատյանում.
Դու իհարկե ճիշտ ես, հիշում եմ, որ մինչև 1998 ղարաբաղյան փող կար շրջանառության մեջ, Ղարաբաղը անկախ երկիր էր. բա ոնց.
ԼՏՊ-ն էլ արդար հաղթել էր ընտրություններում ու , աշխարհով մեկ ֆռֆռում էր որպես դեմոկրատ ստրատեգ ու ազգայնամոլները ամեն ինչ վարի տվին. Գնացին ԼՏՊ-ի կամքին հակառակ Ռոբին բերին կարգեցին թագավոր ու ըտեղից կաշը գնաց.
Ես թքած ունեմ արցախի սպասվելիք, անիրական, արհեստական-կեղծ ստատուսի վրա. Նույնիսկ եթե հրաշքով դա կատարվի մի երկու տարի հետո էնտեղ ոչ մի հայ չի մնալու. Մենք տարածք պահող ազգ չենք, մենք նույն մեկ քառակուսի մետրի համար հարևան հայի կոկորդ կրծող ազգ ենք. Դրա համար էլ իմ համար լավ ելք կլինի, որ եղածից հայաստանը գոնե մի պատառ փախցնի. Սա պարտվողականություն չի, սա իրականության հետ հաշվի նստել է կոչվում.
Հայ գեներալ կոչվածների փորերի չափսը գնահատած կաս՞ Կռիվներից մի երկու տարի հետո էդ ջահել տղերքն արդեն աներևակայելի մեծության փորեր գցեցին. դրանք են քո հողը պահողը՞ , ռոբը, սերժը, որ մեկը՞.
Եթե հիմիկվա արցախ ասածը բացի գեներալների անմշակ տարածքներից ու էնտեղ մնացած նախկին քսան տոկոս խեղճուկրակ ժողովրդից նաև այլ բան է քեզ համար, ապա մենք տարբեր բաների մասին ենք խոսում.
Ինչ ասեմ, միամիտ անտեղյակություն – ոչ գաղափար ունես, ինչու համար են ույգուրները բողոքում, ոչ էլ պատկերացում ունես, կամ երևի չես ուզում հիշել, որ Ղարաբաղյան պետությունը 1994ին ինքը Ադրբեջանը ու Ռուսաստանը անուղղակի ճանաչել են ու խաղաղության պայմանագիր կնքել, էլ չասած ԼՏՊ –Արցախ խմորումների մասին, որոնց պատճառով մինչև հիմա լարում են ղարաբաղցիներին հայաստանի ու ԼՏՊի ղեկավարած ընդիմության դեմ, հերիքա ԼՏՊի նկարը իրանց ցույց տան։
Ինքնավարություն են Արցախցիք բանակ են ստեղծել եկել Հայաստանը իրենց են միացրել –այդպես ձևակերպեմ միգուցե համաձայնվես, որ Արցախը անկախ պետություն է եղել....
Իսկ հայերի անընդունակության հարցում, կարծում եմ ու հուսով եմ քո ասած անբարտավանությունը ու ազգայնամոլությունը կվերացվի, առավել ևս եթե հասկացնեն իրենց, որ այլընտրանք չունեն, պիտի ազգայնամոլություն չանեն այլ ընդունեն քրդերին, ուդիններին, թաթերին Արցախ բնակության ու միասին անկախ պետականություն ստեղծեն։
Եթե հայերը ուրիշների հետ յոլա գնացող չեն, զարմանալի է, ինչու են աշխարհով մեկ սուս փուս ապրու ուրիշների հետ....
Ինչ ասեմ, միամիտ անտեղյակություն – ոչ գաղափար ունես, ինչու համար են ույգուրները բողոքում, ոչ էլ պատկերացում ունես, կամ երևի չես ուզում հիշել, որ Ղարաբաղյան պետությունը 1994ին ինքը Ադրբեջանը ու Ռուսաստանը անուղղակի ճանաչել են ու խաղաղության պայմանագիր կնքել, էլ չասած ԼՏՊ –Արցախ խմորումների մասին, որոնց պատճառով մինչև հիմա լարում են ղարաբաղցիներին հայաստանի ու ԼՏՊի ղեկավարած ընդիմության դեմ, հերիքա ԼՏՊի նկարը իրանց ցույց տան։
Ինքնավարություն են Արցախցիք բանակ են ստեղծել եկել Հայաստանը իրենց են միացրել –այդպես ձևակերպեմ միգուցե համաձայնվես, որ Արցախը անկախ պետություն է եղել....
Իսկ հայերի անընդունակության հարցում, կարծում եմ ու հուսով եմ քո ասած անբարտավանությունը ու ազգայնամոլությունը կվերացվի, առավել ևս եթե հասկացնեն իրենց, որ այլընտրանք չունեն, պիտի ազգայնամոլություն չանեն այլ ընդունեն քրդերին, ուդիններին, թաթերին Արցախ բնակության ու միասին անկախ պետականություն ստեղծեն։
Եթե հայերը ուրիշների հետ յոլա գնացող չեն, զարմանալի է, ինչու են աշխարհով մեկ սուս փուս ապրու ուրիշների հետ....
Դե իհարկե, բացի քեզանից էլ ով գիտի ույգուրների ուզածի մասին՞, կամ էլ թե չէ Ղարաբաղի բանակով Հայաստանը գրավելու մասին…
Ես իհարկե գիտեմ Հայաստանը ղարաբաղցիների կողմից գրավելու մասին, բայց չգիտեի, որ ղարաբաղյան բանակն է մտել ու մեզ գրավել, կարծում էի թե էն հերոս տղեն է դրանց համոզելով բերել…
Ես օրինակ չգիտեմ, թե էստեղ Ղարաբաղի հարցի քննարկման մեջ եղածներից քանիսն է ղարաբաղցի ու քանիսն է իսկապես միամիտ… Ես շատ բան չգիտեմ…
Հուսով եմ,որ դու առաջինը կլինես, որ կտեղափոխվես ու կբնակվես քո պատկերացրած այդ տեսական Շվեյցարիա-Ղարաբաղում… Մենք էլ կգանք, մի- մի թաս թթի օղի կխմենք ու կօրհնենք նման սկիզբը…
Իսկ դե ուրիշ երկրներում հայերն ախպեր, քո ասած լավ էլ սուս ու փուս են, հենց ըտենց- սուս ու փուս-փուս-փուս……………
Նման համաձայնությունը կարող է դառնալ խանգարող, բայց ոչ վճռորոշ հանգամանք: Չնայած՝ այդպիսի բանի գոյությունն ինքնին աբսուրդ կլինի: Սկզբունքորեն պարզապես չի կարող նման համաձայնություն գոյություն ունենալ: Իսկ գրածդ վերջին նախադասությունը ընդհանրապես ուտոպիայի բնագավառից է: Տեսականորեն՝ ճիշտ գաղափար է, բան չունեմ ասելու, բայց գործնականում... Գործնականում Հայաստանը ձայնազուրկ է, խամաճիկ. բոլոր թելերը Ռուսաստանի ձեռքում են: Դու պատկերացնու՞մ ես, որ հանկարծ մի օր Սերժ Սարգսյանը Հայլուրի ուղիղ եթերով հայտարարի, որ ՀՀ-ն աջակցում է եղբայրական չեչեն ժողովրդին իրենք արդարացի ու սուրբ պայքարում՝ ընդդեմ ռուս զավթիչների: Զավեշտ է, չէ՞:
Համաձայն չեմ՝ այն իմաստով, ինչ որ դու ես գրել: Իսկ դու, եթե չեմ սխալվում, ԱՄՆ-ի «պղտոր ջուր» ասելով հասկանում ես կրկին պատերազմ: Պատերազմը (ավելին՝ ցանկացած անհանգստությունը) այսօր ոչ մի տնտեսապես հզոր երկրի ձեռնտու չէ: Հարց լուծելու բազմաթիվ այլ լծակներ կան, ու ԱՄՆ-ն հաջողությամբ օգտվում է դրանցից՝ պատերազմական քաղաքականություն կիրառելով միայն ամենածայրահեղ դեպքում, երբ մնացած բոլոր միջոցները սպառված են (Իրաքում, օրինակ): Ավելին՝ նման երկրների շահերին հակառակ է ոչ միայն այն, որ իրենք պատերազմեն, այլ նաև ցանկացած թեժ իրադրություն գոնե իրենց ազդեցության տակ գտնվող տարածաշրջաններում: Կարծում ես՝ ԱՄՆ-ն սիրով ու գուրգուրանքո՞վ է նայում Իսրայել-պաղեստինյան կոնֆլիկտին: Բնավ ոչ: Կամ երազու՞մ է Իրաքում զորք պահել: Իհարկե՝ ոչ: ԱՄՆ-ին շատ ավելի ձեռնտու կինի, եթե նույն Իսրայելը այս պահին ոչ մի ուրիշ «գլխացավանք» չունենա՝ Իրանին ավելի լիարժեք հակակշիռ դառնալու համար (թե չէ՝ Պաղեստին, Գազա, Հոլանյան բարձունքներ, Լիբանան, Հզբոլլա, Եգիպտոս, տո եսիմինչ...), իսկ իրաքցիները իրենց նավթը ոչ թե M4-ի հրացանափողի տակ տան ԱՄՆ-ին, այլ կամավոր՝ իրենք ամերիկամետ նախագահի ցանկությամբ: Նույնն է Ղարաբաղի, Հայաստանի ու Ադրբեջանի դեպքը:
Լրիվ նույն բանը չի կարող եղած լինել: Անգամ անկախության առաջին տարիները կարող են դրախտ թվալ այն բանի հետ համեմատած, ինչ կարող է լինել: Դու հիշիր, թե քանի կարևորագույն օբյեկտ է դրանից հետո ծախվել ռուսներին:
Իրանը խիստ մեծ տրամաչափի խաղացող է հիմա տարածաշրջանում ու կարող է է՛լ ավելի մեծ դառնալ (Ռուսաստանին հավասար), եթե թոթափի այսօրվա կրոնական պարտադրանքներն ու «դեմոկրատականացվի»: Քրդական հարցը Իրանը, բնականաբար, օգտագործում է ոչ թե հանուն քրդերի, այլ ընդդեմ Թուրքիայի: Ամեն դեպքում՝ Հայաստանի համար Իրանի աջակցությունը ստանալը անչափ կարևոր է հիմա:
Որ բանը բանից անցնում է Սահակաշվիլիին էլ է մեդալ տալիս, այնպես որ ուտոպիա չէ, բայց և Չեչենների ազգային ազատագրական պայքար այսօր գոյություն էլ չունի, քանի որ չեչեն ժողովուրդը խարակիրի է եղել, խեղդվել գերտերությունների խաղերի մեջ։
Բայցի դրանից Հայաստաից չի պահանջվում աջակցություն այլ Արցախից, իսկ Հայաստանը կմիջնորդի օրինակ և Օսեթների և Լեզգիների և Ինգուշների և Աբխազների անկախությանը...
Մի թեթև կոչ անեմ զսպվածության, որովհետև մի քիչ լարվածության մթնոլորտ ա զգավցում:
Մի քիչ էլ համաձայնվեմ այս խոսքերի հետ
Ես իհարկե գիտեմ Հայաստանը ղարաբաղցիների կողմից գրավելու մասին
Մի քիչ էլ ավելացնեմ, որ Հայաստանը սկուտեղի վրա հանձնվեց ղարաբաղցիներին ու հայաստանցի որոշ պնդաճակատների: Լևոնի փայլուն գաղափարների մատաղ:
Դե իհարկե, բացի քեզանից էլ ով գիտի ույգուրների ուզածի մասին՞, կամ էլ թե չէ Ղարաբաղի բանակով Հայաստանը գրավելու մասին…
Ես իհարկե գիտեմ Հայաստանը ղարաբաղցիների կողմից գրավելու մասին, բայց չգիտեի, որ ղարաբաղյան բանակն է մտել ու մեզ գրավել, կարծում էի թե էն հերոս տղեն է դրանց համոզելով բերել…
Ես օրինակ չգիտեմ, թե էստեղ Ղարաբաղի հարցի քննարկման մեջ եղածներից քանիսն է ղարաբաղցի ու քանիսն է իսկապես միամիտ… Ես շատ բան չգիտեմ…
Հուսով եմ,որ դու առաջինը կլինես, որ կտեղափոխվես ու կբնակվես քո պատկերացրած այդ տեսական Շվեյցարիա-Ղարաբաղում… Մենք էլ կգանք, մի- մի թաս թթի օղի կխմենք ու կօրհնենք նման սկիզբը…
Իսկ դե ուրիշ երկրներում հայերն ախպեր, քո ասած լավ էլ սուս ու փուս են, հենց ըտենց- սուս ու փուս-փուս-փուս……………
Հերոս տղեն ԼՏՊին «դավաճանել» է, երբ Քոչարյանի ու Արցախի հետ ռազբիրատի հարց է կանգած եղել դրա համար հատուկ կտրել դրել եմ նրա ելույթի դրվակը։
http://www.youtube.com/watch?v=cDrqpDghToc
ԼՏՊն սուս փուս հեռացել է ու հանձնել Հայաստանը Արցախին, իսկ ինպես դա այլևս անվանել, քան մի պետության կողմից մյուսի գրավում, ինչից էլ հետևում է որ Արցախը ԱՆԿԱԽ է եղել, նույնիսկ եթե Ղարաբաղադրամ չի ունեցել։
ՈՒյգուրների մասին էլ նորից կրկնեմ – միամտություն է պնդել, թե նրանք որպես թուրքերի նախնիներ գալիս են թուրան սարքեն։ Թուրքիան ուր~ ույգուրները ուր~։ Իսկ որ Էրդողանը մարդասեր ա պլստում ասում ա մեր ույգուր եղբայրներին ցեղասպանություն են անում, դրանից ույգուրներին ոչ տաք ոչ սառը....
Հերոս տղեն ԼՏՊին «դավաճանել» է, երբ Քոչարյանի ու Արցախի հետ ռազբիրատի հարց է կանգած եղել դրա համար հատուկ կտրել դրել եմ նրա ելույթի դրվակը։
http://www.youtube.com/watch?v=cDrqpDghToc
ԼՏՊն սուս փուս հեռացել է ու հանձնել Հայաստանը Արցախին, իսկ ինպես դա այլևս անվանել, քան մի պետության կողմից մյուսի գրավում, ինչից էլ հետևում է որ Արցախը ԱՆԿԱԽ է եղել, նույնիսկ եթե Ղարաբաղադրամ չի ունեցել։
ՈՒյգուրների մասին էլ նորից կրկնեմ – միամտություն է պնդել, թե նրանք որպես թուրքերի նախնիներ գալիս են թուրան սարքեն։ Թուրքիան ուր~ ույգուրները ուր~։ Իսկ որ Էրդողանը մարդասեր ա պլստում ասում ա մեր ույգուր եղբայրներին ցեղասպանություն են անում, դրանից ույգուրներին ոչ տաք ոչ սառը....
Իմ հանրակացարանային տարիներին կողքի սենյակում ույգուր էր ապրում, որը ազատ հաղորդակցվում էր ադրբեջանցիների հետ թուրքերենով… Իրար ախպեր տղերք էին…
Սիբիրի մեծ մասը բնակեցված է էթնիկ թուրքերով… Ինչպես կա արաբական աշխարհ հասկացությունը, էնպես էլ հիմա կիրառություն է մտնում "թուրքական աշխարհ" տերմինը…
Հատուկ ԼՏՊ-ի հրաժարականի մասին հեքիաթներով հիպնոսացվածներին թեկուզ կրկնվելով, բայց հիշեցնեմ պատմությունը…Ոչ մի ռազբիրատ չի եղել, էդ պահին ղարաբաղի հարց առհասարակ չի եղել,
- ԼՏՊ-ի հեռանալը որևէ կապ չունի Ղարաբաղի հարցի հետ, այն ամբողջովին ոչ լեգիտիմության հետևանք էր…
Վազգենին հենց ԼՏՊ-ն ուղարկեց որ Ռոբին բերի որպես վարչապետ, որպեսզի Բագրատյանին ժերտվա տալով հանդարտեցնի կեղծված ընտրություններից հետո ստեղծված հայաստանյան լարված մթնոլորտը, և ինչ որ ձևով հետին պլան մղի իր ոչ լեգիտիմության հարցը… Հետագայում, երբ արդեն երջանկահիշատակ կաթողիկոսն էլ նույնիսկ չկարողացավ նրա համար արտասահմանյան գոնե մի հատիկ հրավերք կազմակերպել, ինքը սկսեց խաղարկել Ղարաբաղյան խաղաքարտը…
Հիշենք դա 1997-ի սեպտեմբերն էր, Ղարաբաղում հանդարտություն էր, մեկ էլ չեղած տեղը Էկրաններին հայտնվեց ԼՏՊ-ն ու ասեց Ղարաբաղում գնում եմ զիջումների…Դա հաշվարկված էր դրսի համար… Նա մտածում էր, որ ղարաբաղում զիջումների գնալով դրսից լեգիտիմություն կստանա… Դրսից ձեն հանող չեղավ, ԼՏՊ-ն ստիպված մի ամիս հետո նույն բանը արդեն գրեց գրավոր-թերթում…
Նորից լռություն… Պարզ էր, որ նրա հաշվարկը սխալ էր, այդ պահին դրսում բացվի ադրբեջանից ոչ մեկին ղարաբաղ տալը պետք չէր, դրա համար հենց դրսից դոբրո եկավ, թե էդ ղարաբաղ տվողին մի հատ դեն շպրտեք, տեղը ղայդին տղա դրեք…
Էդ ընթացքում արդեն Վազգենն ու Վանոն իրար հրմշտելով քացով ԼՏՊ- դուռը բացելով էին մտնում նրա կաբինետ… ԼՏՊ-ին այլ բան չէր մնում, քան հրաժարականի գնալ…
Վազգենն էլ Ռոբին հարիֆի տեղ դրած ժամանակավոր գործի դրեց, մինչև պաշտոնն իրենով անի… Սա է այդ կեղտոտ պատմության իրական կողմը
Հիմա դու քո վերսիան ես նորից առաջ տանելու… Քո գործն է…
Անկախ ղարաբաղ կամ արցախ նույնիսկ մի վայրկյան գոյություն չի ունեցել… կռված տղերքը կպատմեն քեզ ճշմարտությունը, եթե հետաքրքրվես…
Սա է այդ կեղտոտ պատմության իրական կողմը
ես կավելացնեմ, որ դրանից հետո Լևոնը ու իրա էն ժամանակավա թայֆեն /բացի իրան կովկասի խաշոռի հռչակած Վանոյի/ ստացավ կայուն կարգավիճակ իրանց արած թալանին չկպնելու ու հլա մի բան էլ պետական բոլոր հասանելի միջոցներից իրանց հնարավոր շան փայ լափը ստանալու առումով: իսկ Լևոնն էլ իրա էքս թագավորական կարգավիճակը իրա բոլոր առք ու փառքերով: Լևոնը ոնց որ դրսի հրամանով դուրս եկավ պալատից, նույն ձև էլ դրսի հրամանով սրնից մեկ ու կես տարի առաջ մտավ խաղի մեջ:
Թվում է քաղաքականությունում վերցրածս արձակուրդից դուրս գալու պահը հասունացել է, ինչը ուղիղ համեմատական է «փաստարկված» գրառումների կտրուկ շատանալու հետ: Մնում է պարզել, հավես ունե՞մ, թե՞ չէ :)
Ես թքած ունեմ արցախի սպասվելիք, անիրական, արհեստական-կեղծ ստատուսի վրա. Նույնիսկ եթե հրաշքով դա կատարվի մի երկու տարի հետո էնտեղ ոչ մի հայ չի մնալու. Մենք տարածք պահող ազգ չենք, մենք նույն մեկ քառակուսի մետրի համար հարևան հայի կոկորդ կրծող ազգ ենք. Դրա համար էլ իմ համար լավ ելք կլինի, որ եղածից հայաստանը գոնե մի պատառ փախցնի. Սա պարտվողականություն չի, սա իրականության հետ հաշվի նստել է կոչվում.
Հայ գեներալ կոչվածների փորերի չափսը գնահատած կաս՞ Կռիվներից մի երկու տարի հետո էդ ջահել տղերքն արդեն աներևակայելի մեծության փորեր գցեցին. դրանք են քո հողը պահողը՞ , ռոբը, սերժը, որ մեկը՞.
Եթե հիմիկվա արցախ ասածը բացի գեներալների անմշակ տարածքներից ու էնտեղ մնացած նախկին քսան տոկոս խեղճուկրակ ժողովրդից նաև այլ բան է քեզ համար, ապա մենք տարբեր բաների մասին ենք խոսում.
Ինչի ես գրառումս ընդունում որպես հեգնանք Բիձ ջան?;)
Այս գրառումդ լրիվ իրատեսական է ու ես էլ էի դա ասում եմ որ մենք ազգովի, ընդհանուր ունակ չենք այսօր որոշում կայացնելու լուրջ խնդիրների շուրջ...Քաղաքացի չենք էլի: Ու քանի որ կարծես դա բոլորս էլ հասկացել ենք, այսինքն հիվանդությունը ախտորոշված է, մնում է բուժվնեք:)
Վերջերս այս նյութը ընկավ ձեռքս...Պատերազմի վերջին մասի, խաղաղության պայմանագրի մասին է:
Ինձ համար շատ հետաքրքիր էր Ադրբեջանի վարքագիծը, դիվանագիտությունը այս պռոցեսի ընթացքում: Նյութ մեծ է: Ամբողջությամբ միանգամից չեմ տեղադրում:
Պատերազմի շարունակումն անթույլատրելի է
Ղարաբաղյան հակամարտության ողջ պատմության մեջ 1994թ. նշանակալի տարի է եղել: ՀՀ նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը Ամանորի ուղերձում որպես երկրի առջեւ ծառացած գլխավոր խնդիր մատնանշեց ԼՂ-ում խաղաղության հաստատումը եւ հակամարտության կարգավորումը: Պատերազմի շարունակումը նա գնահատեց որպես հայ ժողովրդի անվտանգությանն ու բարօրությանը սպառնացող վտանգ, քանի որ շարունակվում էր Հայաստանի շրջափակումը, եւ չէին բացառվում մեր պետության նկատմամբ պատժամիջոցների կիրառումը: Ադրբեջանական զորքերը ռազմաճակատի ամբողջ երկայնքով անընդմեջ հարձակումներ էին գործում: Հայկական բանակի ստորաբաժանումները հաջողությամբ դիմագրավում էին: Հաշվի չառնելով կենդանի ուժի եւ տեխնիկայի կորուստները՝ ադրբեջանական բանակի հրամանատարությունը նոր գրոհներ էր ձեռնարկում: Մինչեւ 1994թ. հունվարը ներկայացվել էին խաղաղության հաստատման նախաձեռնություններ թե՛ ԵԱՀԽ-ի (այժմ` ԵԱՀԿ), թե՛ ՌԴ-ի կողմից, եւ Լ.Տեր-Պետրոսյանը կոչ էր անում համախմբել ջանքերը եւ հույս հայտնում, որ ժամանակի հետ դրանք կմիահյուսվեն, քանի որ ոչ թե հակասում, այլ` լրացնում են իրար: Թեեւ ԵԱՀԽ-ի եւ ՌԴ-ի պլանները բազմաթիվ հարցերում համընկնում էին, սակայն ունեին էական տարբերություն՝ ռուսական նախաձեռնությունում առկա էր խաղաղարար ուժեր տեղաբաշխելու հարցը՝ որպես ռազմական գործողությունները չվերսկսելու երաշխիք: Հատկանշական է, որ ԼՂՀ-ն եւ ՀՀ-ն համաձայնել են այդ երկու պլաններին, իսկ Ադրբեջանը մերժել է դրանք: Սա հաստատել է նաեւ ԼՂՀ պաշտպանության պետական կոմիտեի նախագահ Ռ.Քոչարյանը՝ 1994թ. հունվարի 10-ին ռուսաստանյան հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցում. «Մասնակցում ենք բոլոր խաղաղարար ձեռնարկումներին, որոնք առաջարկվում են ԵԱՀԽ-ի կամ ՌԴ-ի կողմից, ոչ մի անգամ ղարաբաղյան կողմը չի հրաժարվել բանակցություններին մասնակցելուց», «հիմա ճիշտ կլիներ սառեցնել պատերազմը, եթե անհրաժեշտ է` մտցնել բաժանարար ուժեր, որոնք պարզապես կկանգնեցնեին մարտնչող կողմերին, եւ ընթանային բանակցություններ կարգավիճակի, փոխհարաբերությունների շուրջ, գտնվեին փոխընդունելի որոշումներ, Ադրբեջանի հետ ինչ-որ պայմանագրային հարաբերություններ»:
Պատերազմական գործողությունների շարունակման պատճառով թե՛ հայաստանցիները, թե՛ արցախցիները լարում են իրենց ուժերը: Ղարաբաղյան ուժերը կասեցնում են ադրբեջանցիների հարձակումները: Երկու կողմերն էլ ծանր կորուստներ են կրում: Այդ օրերին Եվրամիության նախագահը դիմում է Ադրբեջանին եւ մտահոգություն հայտնում հակամարտության ընդլայնման վտանգի առիթով: Նա կողմերին կոչ է անում դադարեցնել մարտական գործողությունները, կատարել ՄԱԿ-ի բանաձեւի պահանջները եւ վերսկսել բանակցությունները ԵԱՀԽ ՄԽ-ի շրջանակներում: 1994թ. հունվարի 28-ին Երեւան է ժամանում ՌԴ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպան Վլադիմիր Կազիմիրովը: Հենց օդանավակայանում ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպան, ՀՀ ազգային անվտանգության պետական վարչության պետ Դավիթ Շահնազարյանի հետ բանակցություններից հետո նա անմիջապես մեկնում է Ստեփանակերտ: Ստեփանակերտում Կազիմիրովի գտնվելու պահին ադրբեջանական օդուժը խախտում է ԼՂՀ օդային տարածքը: Վերադառնալով Երեւան՝ Վլադիմիր Կազիմիրովը Դավիթ Շահնազարյանի, ԱԳ նախարար Վահան Փափազյանի, այնուհետեւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հետ քննարկում է կարգավորման ռուսական նախաձեռնությունը, որի իմաստը փետրվարի 1-ից ռազմական գործողությունների դադարեցումն է: Հայկական կողմերի պատասխանը դրական է, իսկ պաշտոնական Բաքուն նախապայման է դնում. «Եթե Հայաստանը պարտավորվի իր զորքերը դուրս բերել Ադրբեջանի տարածքից, ապա մենք մեր հերթին պատրաստ ենք անհապաղ ձեռնամուխ լինել բանակցությունների եւ համաձայնագիր ստորագրել» (Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Հ.Հասանով): Անզիջում կեցվածք է արտահայտում նաեւ Ադրբեջանի արտաքին քաղաքականության գծով պետնախարար Վ.Գուլուզադեն. «Ադրբեջանական կողմը մտադիր չէ դադարեցնել ռազմական գործողությունները, քանի դեռ հանրապետության տարածքը զավթված է հայկական ուժերի կողմից»: Այսպիսով, Վ.Կազիմիրովի հունվարյան առաքելությունը տապալվում է ադրբեջանական կողմի մեղքով. դա է արձանագրում Դ.Շահնազարյանի տարածած հայտարարությունը. «Ադրբեջանը հերթական անգամ ձախողեց ԼՂ-ում ժամանակավոր եւ համընդհանուր հրադադար հաստատելու Ռուսաստանի նորացված նախաձեռնությունն այնպես, ինչպես որ Բաքվի կողմից մերժվել էին ԵԱՀԽ-ի խաղաղարար ջանքերը», - ամրագրվում է հայտարարությունում եւ արվում տրամաբանական եզրակացություն՝ «Ադրբեջանը փնտրում է ղարաբաղյան հարցի բացառապես ռազմական լուծում»:
( շարունակելի)
Իմ հանրակացարանային տարիներին կողքի սենյակում ույգուր էր ապրում, որը ազատ հաղորդակցվում էր ադրբեջանցիների հետ թուրքերենով… Իրար ախպեր տղերք էին…
Սիբիրի մեծ մասը բնակեցված է էթնիկ թուրքերով… Ինչպես կա արաբական աշխարհ հասկացությունը, էնպես էլ հիմա կիրառություն է մտնում "թուրքական աշխարհ" տերմինը…
Հատուկ ԼՏՊ-ի հրաժարականի մասին հեքիաթներով հիպնոսացվածներին թեկուզ կրկնվելով, բայց հիշեցնեմ պատմությունը…Ոչ մի ռազբիրատ չի եղել, էդ պահին ղարաբաղի հարց առհասարակ չի եղել,
- ԼՏՊ-ի հեռանալը որևէ կապ չունի Ղարաբաղի հարցի հետ, այն ամբողջովին ոչ լեգիտիմության հետևանք էր…
....
Անկախ ղարաբաղ կամ արցախ նույնիսկ մի վայրկյան գոյություն չի ունեցել… կռված տղերքը կպատմեն քեզ ճշմարտությունը, եթե հետաքրքրվես…
Ինչ վերսիա - հրադադարի տակ Արցախ պետության ստորագրությունը վերսիա է՞ Կռված վոինները դիվանագետ են դառել ու միջազգային օրենքների գիտակ դրա համար էլ սենք քաքի մեջ ենք հայտնվել....
ԼՏՊի իշխանությունից հանելը Արցախի պետականության առանձին անկախ լինելը ինչով է ժխտում կամ հաստատում՞
ՈՒյգուրների չինաստանում անկախության ու ինքնավարության պահանջը ինչ կապ ունի իրենց ադրբեջանցի կամ թուրքալեզու մյուս ազգերի հետ բարեկամության հետ՞ Ասում եմ չէ, Երդողանը ախպերություն է ուզում անել, թող ասի ՈՒյգուրներին ճանաչում եմ անկախ պետություն։ ՉԻ կարա... Իսկ Արցախը կարա...
Դե գնա ու դրանից հետո թուրան, ֆլան, ֆստան սարքի...
Արցախից ինչ է գնում թալիշիստան, ավարստան, քրդստան կամ լեզգիստանի անկախությունը ճանաչի՞ Մենակ են որ Ալիեվի հետ հարաբերությունները կփչանան ու ադրբեջանում թոհ ու բոհ կսկսվի։ Բայց դա ում պետք չի որ Ալիեվի հետ հարաբերությունները փչանան, Արցախին՞, իհարկե ոչ, Ալիեվի հետ հարաբերությունները Երևանում պպզած արցախի էմիսարների համար են պետք, հարաբերությունները կփչանան Բաքվի հետ իշխանությունը ու փողերը վարի կգնան իրանց ոչ մեկ բանի տեղ չի դնի։
Փաստացի Արցախի անկախության համար շահավետ ընթացքը - ադրբեջանի քայքայումը, Երևանին շահավետ չի, որտեղ էլ այդ երկու Արցախ ու Հայաստան պետությունների հակասությունը ու իրարից անկախ լինելը փաստվում է։
Այսինքն Արցախի ու Հայաստանի շահերը վաղուց ձուլված են ու Ղարաբաղը վաղուց մերնա, բայց դրանից որ Արցախը մենակ ՄԵՐՆ ա ոչ մի խեր էլ չենք ստացել, բացի օկուպանտի ու ազգայնամոլ դաշնակի կարգավիճակից....
Արցախի որպես նույնիսկ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՑ անկախ պետության տարիների մասին... Կամ ինչպես ստացվեց, որ հրադադարի պայմանագիրը կնքելու համար Արցախի ստորագրության անհրաժեշտությունը կար իսկ Արցախի հետ այնքան էին արդեն հաշվի նստում, որ Հայաստանն էլ Արցախինը դարձավ....
http://ar-vest.livejournal.com/151429.html
http://ar-vest.livejournal.com/151705.html
http://ar-vest.livejournal.com/151850.html
http://ar-vest.livejournal.com/152172.html
http://ar-vest.livejournal.com/152453.html
Ադրբեջանը համաձայնվել է բոլոր Մադրիդյան առաջարկությունների հետ
«Սկզբում պետք է ազատագրվեն 5 կամ 6 շրջանները, հաջորդ փուլում` մեկ կամ երկու շրջան: Ապա կմեկնարկի փախստականների վերադարձի գործընթացը, կտեղակայվեն խաղաղապահները, կսկսվի տարածքների բարեկարգումը: Փախստականների վերադարձին, խաղաղապահների տեղակայմանը եւ հաղորդակցության ուղիների վերաբացմանը կհաջորդի Ղարաբաղի ինքնավարության հարցի լուծումը` Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության սկզբունքի շրջանակներում», - ասել է Նովրուզ Մամեդովը:
http://www.armenialiberty.org/articleprintview/1792151.html
Հետաքրքիր է հիմա սերժանտները ու լեգիտիմշիկներ հաբռգածները ինչ են երգելու, մինչև հիմա հույս ունեին, որ Բաքուն վարի է տալու, իսկ իրանք «ուզած չուզած» համաձայնվելու էին ամեն ինչ նորից սկսեն...
Իսկ Բաքուն ասում է, մենք համաձայն ենք նույնիսկ, որ պիտի կարիդոր լինի, բա հարցը 10 տարի կարողա ձգվի, պիտի կարիդոր լինի։ Այ երբ այդ կարիդորով բոլոր հայերը կքոչեն Արցախից, հետո էտ երկու շրջանն էլ կվերադարձվի ադրբեջանցիքին ու նրանք էլ ամբողջ կյարաբախը կբնակեցնեն, կբազմանան ու մի 10 տարի հետո շատ պետք ա ամերկաներին, ռեֆերենդում էլ կանենք ու միաձայն կմնանք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության կազմում....
Երևումա սերժանտների ու հաբռգածների վիճակը պալաժենի ա ասելու բան չունեն, քանի որ նույնիսկ պանարմենիանում արդեն ՀԱԿի կարծիքն են ներկայացնում էն էլ մեկ չէ երկու չէ բազմաթիվ անգամ
Հայաստանում ՊԼՈՒՐԱԼԻԶՄ ա, խաբար չենք
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35084
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35085
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35083
Բացի դրանից Րաֆֆի Հովհանիսյանի վարկաբեկումը կասկածում եմ, որ այդ իսկ առումով են սկսել ՀՀԿականները, քանի որ գիտակցում են, որ ԼՏՊին որպես Արցախի փրկարար հաստատ ոչ մեկ չի ընտրելու ու գալու է ժողովուրդը հանգի Րաֆֆիի թեկնածությանը, որը վաղուց հայտնի Արցախի անկախության մունետիկն է։
Նոր ընտրությունները օր օրի անխուսափելի են դառնում, ուզում են ամենահավանական ու ժողովրդի կողմից իրական ընտրվելու ունակ նախագահական թեկնածուին միքիչ կծոտեն իրենց հոգեվարգից առաջ մուռ հանեն, թե տեսեք հայեր ոչ մեկն էլ լավը չի...
Երևումա սերժանտների ու հաբռգածների վիճակը պալաժենի ա ասելու բան չունեն, քանի որ նույնիսկ պանարմենիանում արդեն ՀԱԿի կարծիքն են ներկայացնում էն էլ մեկ չէ երկու չէ բազմաթիվ անգամ
Հայաստանում ՊԼՈՒՐԱԼԻԶՄ ա, խաբար չենք
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35084
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35085
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=35083
Բացի դրանից Րաֆֆի Հովհանիսյանի վարկաբեկումը կասկածում եմ, որ այդ իսկ առումով են սկսել ՀՀԿականները, քանի որ գիտակցում են, որ ԼՏՊին որպես Արցախի փրկարար հաստատ ոչ մեկ չի ընտրելու ու գալու է ժողովուրդը հանգի Րաֆֆիի թեկնածությանը, որը վաղուց հայտնի Արցախի անկախության մունետիկն է։
Նոր ընտրությունները օր օրի անխուսափելի են դառնում, ուզում են ամենահավանական ու ժողովրդի կողմից իրական ընտրվելու ունակ նախագահական թեկնածուին միքիչ կծոտեն իրենց հոգեվարգից առաջ մուռ հանեն, թե տեսեք հայեր ոչ մեկն էլ լավը չի...
Րաֆֆին է ամենահավանակը? Ներողություն իսկ ինչու???
Էս օֆֆտոպ չի...մի րոպե...
Տվեք ինձ կալաշնիկով և ես կհասնեմ բաքու...:aggressive:goblin Եկեք Ադրբեջանը գրավենք էլի: Հա բայց ինչ կլինի որ?
Քաղաքացի չենք էլի: Ու քանի որ կարծես դա բոլորս էլ հասկացել ենք, այսինքն հիվանդությունը ախտորոշված է, մնում է բուժվնեք:)
Ռամմեր ջան, ասում ես հավատամ, թե բոլորն են հասկացած՞
:)
Ռամմեր ջան, ասում ես հավատամ, թե բոլորն են հասկացած՞
:)
Ինչ-որ բանի հավատալուց առաջ պետք է այն կասկածի տակ առնել, հետո փարատել կասկածը, հետո նոր հավատալ: Կասկածի-հավատի այս տեսությունը կիրառելի է գիտական ուսումնասիրության դեպքում, բայց հասարակական-թիմային-մարդկային հարաբերություններում այն կատարյալ ծուղակ է: Կասկածի որդը թիմը քայքայելու, մարդկային-գործնական հարաբերությունները փչացնելու լավագույն ձեւն է:
Ֆրանսիական գիլիոտինային սարսափը հիմնված էր կասկածի վրա:Բանակի ոգին կոտրվում է դավաճանի փնտրումով: Ընկերությունը պառակտելու համար կասկածի տակ է առնվում մեկի մաքրությունը:
Հայ այլախոհների թափը 70-ականների վերջին կոտրվեց ոչ թե ԿԳԲ-ի, այլ կասկածի մթնոլորտի ճնշման տակ: ԿԳԲ-ում տրված առաջին հարցն այս էր. "Գիտե՞ս, որ ձեր մեջ մենք մարդ ունենք": Պայքարում ձախողվում է նա, ով հաղթանակի ճանապարհ փնտրելու փոխարեն սեփական ճակատում դավաճան է փնտրում: Մութ սենյակում սեւ կատու փնտրելը ոչ միայն անիմաստ, այլեւ վտանգավոր զբաղմունք է: Վաղուց հայտնի բան է. "Համակիրների շարքերում փնտրեք դավաճանին եւ նա անպայման կբացահայտվի, նույնիսկ եթե մինչեւ ձեր փնտրելը նա չկար":
Երբ կասկածում ես դիմացինիդ, նա էլ սկսում է քեզ կասկածել եւ, պրագմատիզմի տեսության կանոնների համաձայն, գործը միառժամանակ կանգնում է:Գործն առաջ տանելու համար պետք է հավատալ:
Մեր ժողովուրդն արժանի է երջանիկ ապրելու ոչ թե միլիոն տարի հետո, այլ այսօր: Դրա համար ենք ձգտում վերականգնել Անկախությունն ու Ժողովրդավարությունը, ռուսական զորքերն եւ բազաները դուրս հանել մեր երկրից, ինչպես Իրաքից դուրս են բերվում ամերիկյան զորքերը: Այս մեծ գործի իրականացման ճանապարհի ամենավտանգավոր խութը կասկածն է թիմակցի, համակիրի, պայքարողի նկատմամբ, իսկ հավաքական հաջողության հասնելու գրավականը հավատն է, փոխադարձ վստահությունն է, հարգանք-սերը: Սատանան հենց չսիրելն ու կասկածելն է:
Ինչ-որ բանի հավատալուց առաջ պետք է այն կասկածի տակ առնել, հետո փարատել կասկածը, հետո նոր հավատալ: Կասկածի-հավատի այս տեսությունը կիրառելի է գիտական ուսումնասիրության դեպքում, բայց հասարակական-թիմային-մարդկային հարաբերություններում այն կատարյալ ծուղակ է: Կասկածի որդը թիմը քայքայելու, մարդկային-գործնական հարաբերությունները փչացնելու լավագույն ձեւն է:
Ֆրանսիական գիլիոտինային սարսափը հիմնված էր կասկածի վրա:Բանակի ոգին կոտրվում է դավաճանի փնտրումով: Ընկերությունը պառակտելու համար կասկածի տակ է առնվում մեկի մաքրությունը:
Հայ այլախոհների թափը 70-ականների վերջին կոտրվեց ոչ թե ԿԳԲ-ի, այլ կասկածի մթնոլորտի ճնշման տակ: ԿԳԲ-ում տրված առաջին հարցն այս էր. "Գիտե՞ս, որ ձեր մեջ մենք մարդ ունենք": Պայքարում ձախողվում է նա, ով հաղթանակի ճանապարհ փնտրելու փոխարեն սեփական ճակատում դավաճան է փնտրում: Մութ սենյակում սեւ կատու փնտրելը ոչ միայն անիմաստ, այլեւ վտանգավոր զբաղմունք է: Վաղուց հայտնի բան է. "Համակիրների շարքերում փնտրեք դավաճանին եւ նա անպայման կբացահայտվի, նույնիսկ եթե մինչեւ ձեր փնտրելը նա չկար":
Երբ կասկածում ես դիմացինիդ, նա էլ սկսում է քեզ կասկածել եւ, պրագմատիզմի տեսության կանոնների համաձայն, գործը միառժամանակ կանգնում է:Գործն առաջ տանելու համար պետք է հավատալ:
Մեր ժողովուրդն արժանի է երջանիկ ապրելու ոչ թե միլիոն տարի հետո, այլ այսօր: Դրա համար ենք ձգտում վերականգնել Անկախությունն ու Ժողովրդավարությունը, ռուսական զորքերն եւ բազաները դուրս հանել մեր երկրից, ինչպես Իրաքից դուրս են բերվում ամերիկյան զորքերը: Այս մեծ գործի իրականացման ճանապարհի ամենավտանգավոր խութը կասկածն է թիմակցի, համակիրի, պայքարողի նկատմամբ, իսկ հավաքական հաջողության հասնելու գրավականը հավատն է, փոխադարձ վստահությունն է, հարգանք-սերը: Սատանան հենց չսիրելն ու կասկածելն է:
Ես չեմ հասկանում, ռուսական զորքն ինչ որ մեկին հիմա խանգարում է? Մեր ժողովուրդին հիմա մի բան է պետք, վերականգնել իր արժեքներն ու հայացքները, որպեսզի կարողանանք վանկարկել "Հայ ժողովուրդ", "Մեր ժողովուրդ" արտահայտությունները: Թե չէ եկել ենք ընկել սար ու ձորեր... Հավատացեք, եթե մենք էսօր սկսենք վերականգնել մեր արժեքներն ու ամեն ինչը, դա ավելի շատ ՌԴ-ին կանհանգստացնի, կավելացնի հարգանքը մեր ժողովուրդի նկատմամբ/չնայած էդ հարգանքը դեռ նախկին սերունդներից մի քիչ մնացել է/, քան թե որ ասենք հանի քո զորքը մեր երկրից:
Հետո էլի եմ ասում, ամեն մարդ իրա վենդերն իրա յորղանի ի գորա պիտի մեկնի...
Վրաստանն ինչ օր ընկավ, իրան դրել էր իրա երազած Երկրի տեղ:
Րաֆֆին է ամենահավանակը? Ներողություն իսկ ինչու???
Էս օֆֆտոպ չի...մի րոպե...
Տվեք ինձ կալաշնիկով և ես կհասնեմ բաքու...:aggressive:goblin Եկեք Ադրբեջանը գրավենք էլի: Հա բայց ինչ կլինի որ?
Եթե Սերժանտները հրաժարական տան բացի Րաֆֆից էլ ինչ թեկնածու կա, որ կասի Արցախը կպահեմ ու հայ ժողովրդի հավատա՞
Ինչ-որ բանի հավատալուց առաջ պետք է այն կասկածի տակ առնել, հետո փարատել կասկածը, հետո նոր հավատալ: Կասկածի-հավատի այս տեսությունը կիրառելի է գիտական ուսումնասիրության դեպքում, բայց հասարակական-թիմային-մարդկային հարաբերություններում այն կատարյալ ծուղակ է: Կասկածի որդը թիմը քայքայելու, մարդկային-գործնական հարաբերությունները փչացնելու լավագույն ձեւն է:
Ֆրանսիական գիլիոտինային սարսափը հիմնված էր կասկածի վրա:Բանակի ոգին կոտրվում է դավաճանի փնտրումով: Ընկերությունը պառակտելու համար կասկածի տակ է առնվում մեկի մաքրությունը:
Հայ այլախոհների թափը 70-ականների վերջին կոտրվեց ոչ թե ԿԳԲ-ի, այլ կասկածի մթնոլորտի ճնշման տակ: ԿԳԲ-ում տրված առաջին հարցն այս էր. "Գիտե՞ս, որ ձեր մեջ մենք մարդ ունենք": Պայքարում ձախողվում է նա, ով հաղթանակի ճանապարհ փնտրելու փոխարեն սեփական ճակատում դավաճան է փնտրում: Մութ սենյակում սեւ կատու փնտրելը ոչ միայն անիմաստ, այլեւ վտանգավոր զբաղմունք է: Վաղուց հայտնի բան է. "Համակիրների շարքերում փնտրեք դավաճանին եւ նա անպայման կբացահայտվի, նույնիսկ եթե մինչեւ ձեր փնտրելը նա չկար":
Երբ կասկածում ես դիմացինիդ, նա էլ սկսում է քեզ կասկածել եւ, պրագմատիզմի տեսության կանոնների համաձայն, գործը միառժամանակ կանգնում է:Գործն առաջ տանելու համար պետք է հավատալ:
Մեր ժողովուրդն արժանի է երջանիկ ապրելու ոչ թե միլիոն տարի հետո, այլ այսօր: Դրա համար ենք ձգտում վերականգնել Անկախությունն ու Ժողովրդավարությունը, ռուսական զորքերն եւ բազաները դուրս հանել մեր երկրից, ինչպես Իրաքից դուրս են բերվում ամերիկյան զորքերը: Այս մեծ գործի իրականացման ճանապարհի ամենավտանգավոր խութը կասկածն է թիմակցի, համակիրի, պայքարողի նկատմամբ, իսկ հավաքական հաջողության հասնելու գրավականը հավատն է, փոխադարձ վստահությունն է, հարգանք-սերը: Սատանան հենց չսիրելն ու կասկածելն է:
Ռամմեր յան, շատ լավ տեսական վերլուծություն ես արել:
Չէի կարծում թե իմ հումորով տրված հարցին նման լրջությամբ կվերաբերես:
Բայց քանի որ այդ հարցն ինքնին կարևոր է, ես էլ նշեմ իմ ելակետերը:,
Դու կենտրոնական ես դարձրել հավատի հարցը թիմի, ընկերության, համակիրների շրջանակում և դրա վրա կերտել ես քաղաքականության մեջ նպատակին հասնելու բանաձևը: Ես այլ կարծիքի եմ: Քաղաքականության մեջ կենտրոնական է ոչ թե հավատը, այլ շահը: Հավատը դա իսկապես թիմի գործելակերպի հիմքն է: Բայց մենք քննարկում ենք քաղաքական գործընթացներ, որոնք ունեն այլ շարժիչ ուժեր և տրամաբանություն:
Բացի այդ-
1-Կայքում ոչ թե թիմ է գործում, այլ առանձին անհատներ են, որոնք իրենց կարծիքն են արտահայտում տարբեր հարցերի վերաբերյալ:
2-Թիմ ասածը իրականում ուղղահայաց ենթակայություն կառույց է: Շատ առողջ մթնոլորտի դեպքում հնարավոր է, որ թիմի անդամներին թվա, թե բոլորը հավասար են, բայց նույնիսկ այդ դեպքում կա մի լիդեր, որը մնալով ստվերում, ղեկավարում է, կարգավորում է թիմային գործելաոճը: Սպորտում դա մարզիչն է, այլ դեպքերում ոչ ֆորմալ լիդերը:
3-Ազգային հարցերում թիմային զգացողություն է գոյանում, բայց այն իրականում ոչ թե թիմային վիճակ է /թիմը կոչված է կոնկրետ գործի համար/ այլ զգայական, գործ չպարտադրող, լոզունգային:
4- Քաղաքականության մեջ վիճակն այլ է: Քանի որ գործում են մեծ թվով շահ հետապնդող անհատներ, բնականորեն առաջ է գալիս որոշում ընդունելու անհրաժեշտությունը: Որոշում ընդունելու տրամաբանությունն այնպիսին է, որ այն պահանջում է լիդեր: Հենց այնպես լիդերը չի կարող գոյություն ունենալ, այն պետք է իզոլացված, շերտավորված լինի ներքևներից: Իսկույն գոյանում է ղեկավարող կառույց, որը ներկայացնում է լիդերի առաջին թաղանթը: Այդ վերին կառույցն արդեն կարող է դառնալ թիմ իր լիդերով, և գործել հանուն հռչակված նպատակների, բայց և կարող է դառնալ որջ, կախված ներքևների կեցվածքից:
5- Մենք մի անգամ իբր թե թիմ ստեղծեցինք, որը որջի ստադիան անցնելով վեր ածվեց խունտայի:
Հիմա էլ, այսքանից հետո եթե նորից եկել, հասել ենք նույն ելակետային մտածելակերպին, դա լավ չէ: Քաղաքականությունը ոչ թե թիմային դաշտ է, այլ անհատների դաշտ: Եթե այդ դաշտում ներքևներում կանգնած են իրենց շահերով ղեկավարվող անհատ քաղաքացիները, ապա վերևում քաղաքակիրթ լիդեր է ծնվում և գործում: Իսկ եթե ներքևում ազգային զգացմունքներով տոգորված «թիմ» է կանգնած, ապա թող ու փախիր- դժոխք է ստեղծվելու:
Ես էլ, դու էլ, այս կայքում եղած բոլորն էլ, անհատներ են իրենց տարբեր ելակետային պատկերացումներով ու շահերով: Հենց դա է առողջը, ելքը:
Թիմը ձևավորվում է միայն այն դեպքում, երբ այն որոշակի տևական հատված իրագործում է իր նպատակները և չկոտորակվելով շարունակում է գործել նույն նպատակների շուրջ: Մենք ազգովի բազմիցս ապացուցել ենք, որ դժվարությամբ ենք գործում թիմով:
Մի շտապիր այս, միայն հեռակա քննարկումներով միացած մարդկանց թիմ կոչել և հույս ունենալ, թե միայն թիմային հավատով սարեր ենք շրջելու:
…
Հատուկ ԼՏՊ-ի հրաժարականի մասին հեքիաթներով հիպնոսացվածներին թեկուզ կրկնվելով, բայց հիշեցնեմ պատմությունը…Ոչ մի ռազբիրատ չի եղել, էդ պահին ղարաբաղի հարց առհասարակ չի եղել,
- ԼՏՊ-ի հեռանալը որևէ կապ չունի Ղարաբաղի հարցի հետ, այն ամբողջովին ոչ լեգիտիմության հետևանք էր…
Վազգենին հենց ԼՏՊ-ն ուղարկեց որ Ռոբին բերի որպես վարչապետ, որպեսզի Բագրատյանին ժերտվա տալով հանդարտեցնի կեղծված ընտրություններից հետո ստեղծված հայաստանյան լարված մթնոլորտը, և ինչ որ ձևով հետին պլան մղի իր ոչ լեգիտիմության հարցը… Հետագայում, երբ արդեն երջանկահիշատակ կաթողիկոսն էլ նույնիսկ չկարողացավ նրա համար արտասահմանյան գոնե մի հատիկ հրավերք կազմակերպել, ինքը սկսեց խաղարկել Ղարաբաղյան խաղաքարտը…
Հիշենք դա 1997-ի սեպտեմբերն էր, Ղարաբաղում հանդարտություն էր, մեկ էլ չեղած տեղը Էկրաններին հայտնվեց ԼՏՊ-ն ու ասեց Ղարաբաղում գնում եմ զիջումների…Դա հաշվարկված էր դրսի համար… Նա մտածում էր, որ ղարաբաղում զիջումների գնալով դրսից լեգիտիմություն կստանա… Դրսից ձեն հանող չեղավ, ԼՏՊ-ն ստիպված մի ամիս հետո նույն բանը արդեն գրեց գրավոր-թերթում…
Նորից լռություն… Պարզ էր, որ նրա հաշվարկը սխալ էր, այդ պահին դրսում բացվի ադրբեջանից ոչ մեկին ղարաբաղ տալը պետք չէր, դրա համար հենց դրսից դոբրո եկավ, թե էդ ղարաբաղ տվողին մի հատ դեն շպրտեք, տեղը ղայդին տղա դրեք…
Էդ ընթացքում արդեն Վազգենն ու Վանոն իրար հրմշտելով քացով ԼՏՊ- դուռը բացելով էին մտնում նրա կաբինետ… ԼՏՊ-ին այլ բան չէր մնում, քան հրաժարականի գնալ…
Վազգենն էլ Ռոբին հարիֆի տեղ դրած ժամանակավոր գործի դրեց, մինչև պաշտոնն իրենով անի… Սա է այդ կեղտոտ պատմության իրական կողմը
Հիմա դու քո վերսիան ես նորից առաջ տանելու… Քո գործն է…
Անկախ ղարաբաղ կամ արցախ նույնիսկ մի վայրկյան գոյություն չի ունեցել… կռված տղերքը կպատմեն քեզ ճշմարտությունը, եթե հետաքրքրվես…
Բիձ ներիր, բայց քեզնից այսպիսի «վազգենմանուկյանական» կարծիք չէի սպասում;) Ինձ թվում է դու աղավաղում ես պատմությունը. Նախ Տեր–Պետրոսյանի լեգիտիմությունը այն ժամանակ ակտուալ չէր, Վազգեն Մանուկյանի հետ առանձնապես այդքան հույսեր չէին կապում, ինչքան որ մեծ էր դժգոհությունը սոցիալական–տնտեսական կարգավիճակից, դա 96 թվին էր:)
97 թվին ОБСЕ (Организация по безопасности и сотрудничеству в Европе) եռյակը Ղարբաղի հակամարտությունը լուծելու նոր փաթեթ առաջարկեց, որից էլ սկսվեցին աժիոտաժները, եթե հիշում ես:P Տեր–Պետրոսյանը կողմ էր ОБСЕ–ի առաջարկին, համարելով որ քանի Ադրբեջանը թուլացած է քան երբևէ, այս հարցը կարելի է լուծել, ու որի դեմ դոշ տվեցին մարդիկ, որոնց մեծամասնությունը հիմա հանդերձյան աշխարհում է, ինչպես նաև դեմ էին Քոչարյանը և նույն ինքը՝ Սերժ Սարգսյանը, որը հիմա բոլորիս համոզում է, որ Մադրիդյան սկզբունքները լավ են, և որոնք իմ կարծիքով տարբերվում են այն ժամանակվա ОБСЕ–ի պլանից միայն նրանով, որ այն ժամանակ Հայաստանի դիրքերը միջազգային ասպարեզում շատ ավելի ուժեղ էին, քան հիմա, իս Ադրբեջանի պարագայում ճիշտ հակառակը, այսինքն դեռ այն ժամանակ գուցե կարելի էր ավելիին հասնել նվազագույն կորուստներով։ Միայն այն փաստը, որ Տեր–Պետրոսյանը համաձայն էր քո ասած «դրսի»՝ ԱՄՆ–ի, Ռուսաստանի և Ֆրանսիաի՝ հանձինս ОБСЕ–ի պլանին, իսկ Հայաստանի ընդդիմություն կոչվածները՝ ոչ, դա արդեն վկայում է, որ քո «դրսից աջակցություն» ստանալու համար Տեր–Պետրոսյանի «խաղերի» մասին ենթադրությունը անհիմն է։ Եվ մի «փոքրիկ» նյուանս, սա իմիջայլոց։ Ռուսաստանը ԱՄՆ–ի ու Ֆրանսիայի նախաձեռնություններին թեպետ մասնակցում էր, բայց քողարկված դժկամությամբ, Տեր–Պետրոսյանի արևմտյան կոմպլեմենտարիզմը այդքան էլ Ռուսաստանի սրտով չէր, և չի, դրա համար էլ պաշտոնական Ռուսաստանը առնվազն խրախուսող հայրիկի հայացքով «հետևեց» 99–ի Հոկտեմբերի 27–ի, և 08–ի մարտի մեկի իրադարձություններին, բայց սա ուրիշ երգից է արդեն…
Բիձ ներիր, բայց քեզնից այսպիսի «վազգենմանուկյանական» կարծիք չէի սպասում;) Ինձ թվում է դու աղավաղում ես պատմությունը. Նախ Տեր–Պետրոսյանի լեգիտիմությունը այն ժամանակ ակտուալ չէր, Վազգեն Մանուկյանի հետ առանձնապես այդքան հույսեր չէին կապում, ինչքան որ մեծ էր դժգոհությունը սոցիալական–տնտեսական կարգավիճակից, դա 96 թվին էր:)
97 թվին ОБСЕ (Организация по безопасности и сотрудничеству в Европе) եռյակը Ղարբաղի հակամարտությունը լուծելու նոր փաթեթ առաջարկեց, որից էլ սկսվեցին աժիոտաժները, եթե հիշում ես:P Տեր–Պետրոսյանը կողմ էր ОБСЕ–ի առաջարկին, համարելով որ քանի Ադրբեջանը թուլացած է քան երբևէ, այս հարցը կարելի է լուծել, ու որի դեմ դոշ տվեցին մարդիկ, որոնց մեծամասնությունը հիմա հանդերձյան աշխարհում է, ինչպես նաև դեմ էին Քոչարյանը և նույն ինքը՝ Սերժ Սարգսյանը, որը հիմա բոլորիս համոզում է, որ Մադրիդյան սկզբունքները լավ են, և որոնք իմ կարծիքով տարբերվում են այն ժամանակվա ОБСЕ–ի պլանից միայն նրանով, որ այն ժամանակ Հայաստանի դիրքերը միջազգային ասպարեզում շատ ավելի ուժեղ էին, քան հիմա, իս Ադրբեջանի պարագայում ճիշտ հակառակը, այսինքն դեռ այն ժամանակ գուցե կարելի էր ավելիին հասնել նվազագույն կորուստներով։ Միայն այն փաստը, որ Տեր–Պետրոսյանը համաձայն էր քո ասած «դրսի»՝ ԱՄՆ–ի, Ռուսաստանի և Ֆրանսիաի՝ հանձինս ОБСЕ–ի պլանին, իսկ Հայաստանի ընդդիմություն կոչվածները՝ ոչ, դա արդեն վկայում է, որ քո «դրսից աջակցություն» ստանալու համար Տեր–Պետրոսյանի «խաղերի» մասին ենթադրությունը անհիմն է։ Եվ մի «փոքրիկ» նյուանս, սա իմիջայլոց։ Ռուսաստանը ԱՄՆ–ի ու Ֆրանսիայի նախաձեռնություններին թեպետ մասնակցում էր, բայց քողարկված դժկամությամբ, Տեր–Պետրոսյանի արևմտյան կոմպլեմենտարիզմը այդքան էլ Ռուսաստանի սրտով չէր, և չի, դրա համար էլ պաշտոնական Ռուսաստանը առնվազն խրախուսող հայրիկի հայացքով «հետևեց» 99–ի Հոկտեմբերի 27–ի, և 08–ի մարտի մեկի իրադարձություններին, բայց սա ուրիշ երգից է արդեն…
Վիշապ,
ԼՏՊ-ի լեգիտիմությունը ոչ թե Մանուկյանի խնդիրն էր, այլ հենց ԼՏՊ-ի: Վազգենը պարտվել մի կողմ էր քաշվել: ԼՏՊ-ի ոչ լեգիտիմությունն էր, որ թե իր պալատում, թե իր շրջապատում, թե երկրում և թե դրսում մնացել էր որպես արդյունք:
Նմանապես , հիմա Սերժի ոչ լեգիտիմությունը թեև մեր ամոթն է, բայց և Սերժի տրագեդիան է, որը մնալու է նրա մեջ որպես վիրավոր գազանի վերք իր ամբողջ կյանքում և այդ վերքի թույնը նրան երբեք հանգիստ չի տալու:
Ուրեմն եթե մի 5 տարի անց որևէ մեկը Սերժի ոչ լեգիտիմությունը քննարկի, ուրեմն նա պետք է դիտարկվի որպես ԼՏՊ-ական՞:
Ես նկարագրել էի 1997 թվի աշնան դեպքերի իմ հասկացած խորքային դրդապատճառները: ՕԲՍԵ-ն ամեն տարի էլ ինչ որ բան առաջարկել է: Դու բերել այդ հերթական թղթի կտորը դրել ես ԼՏՊ-ի խանգարված գործելաոճի կենտրոնում ու ուզում ես այդ լուրջ խնդիրը նորից պարտակես ԼՏՊ-ական դեմագոգիայի խորքերում՞:
Երկու տարի առաջ մարդիկ ընդունեցին ԼՏՊ-ի կիսատ- պռատ խոստովանությունը ու ասեցին լավ, եթե դու ինքդ պատրաստ էս քո բերած աղետից մեզ ազատել, գանք քեզ օգնենք, որ դա անես: Սա է եղել,
Բայց ես տեսնում եմ, որ հիմա դու և ուրիշ շատերը նորից առաջ եք քաշում ԼՏՊ-ի սրբության հարցը:
Ես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարելի է մեկի հին ոչ-լեգիտիմությունը, նրա գործած խայտառակ արարքներն ու դրա հետևանքով մեր գլխին եկած անվերջ դժբախտությունները լրիվ մարսել, ու հիմա էլ նրան պաշտպանելով քննարկել նոր ոչ-լեգիտիմի բերած աղետները:
Հիմա արդեն, վերջին ընտրություններից մեկ ու կես տարի անց, երկու ոչ-ընտիրներն էլ իմ համար նույնն են: Գումարած դրան, այսօրվա ԼՏՊ-ն նաև 1997-ի Վազգենն է:
Իմ տեսադաշտում սրբեր չկան, խորհուրդ կտամ կրոնականից իջնենք քաղաքականը.
Իսկ Վիշապը ինչ-որ տեղ սրբության հարց ա՞ բարձրացրել :think:
Թեմայի շրջանակում ԼՏՊ-ն հաստատ ՍՍ-ից ու ՌՔ-ից ավելի շատ բան ա արել ու, ինձ համար, ավելի լավ թեկնածու ա:
Իսկ Վիշապը ինչ-որ տեղ սրբության հարց ա՞ բարձրացրել :think:
Թեմայի շրջանակում ԼՏՊ-ն հաստատ ՍՍ-ից ու ՌՔ-ից ավելի շատ բան ա արել ու, ինձ համար, ավելի լավ թեկնածու ա:
Հայկո ջան, Էս քսան տարվա մեջ հայաստանի քաղաքական պատկերասրահը միայն սրբերով է լցված… Չես նկատել՞. Ընտրությունների կեղծման կուլտուրան Հայաստան ներդրածներն այսօր սուրբ չեն՞,
Եթե դեպքերից 13 տարի հետո էլ հարցի քննարկմանը մոտենում են պիտակավորմամբ, բա էլ ոնց ասես՞ .
ԼՏՊ-ին մարդիկ ներել են, բայց դա չի նշանակում, որ հիմա էլ պետք է սրբագրվեն նրա արածներն ու չարածները. Հենց դա էի նկատի ունեցել, ասելով որ ԼՏՊ-ի սրբացման հարց է առաջ տարվում.
Հայկո ջան, Էս քսան տարվա մեջ հայաստանի քաղաքական պատկերասրահը միայն սրբերով է լցված… Չես նկատել՞. Ընտրությունների կեղծման կուլտուրան Հայաստան ներդրածներն այսօր սուրբ չեն՞,
Եթե դեպքերից 13 տարի հետո էլ հարցի քննարկմանը մոտենում են պիտակավորմամբ, բա էլ ոնց ասես՞ .
ԼՏՊ-ին մարդիկ ներել են, բայց դա չի նշանակում, որ հիմա էլ պետք է սրբագրվեն նրա արածներն ու չարածները. Հենց դա էի նկատի ունեցել, ասելով որ ԼՏՊ-ի սրբացման հարց է առաջ տարվում.
Բիձա, իմ համեստ դիտարկումներով՝ թեմայում դու միակ մարդն ես, ով գործածում է «սուրբ» բառը: Չեմ ուզում շատ ծավալվեմ, շատ գրեմ անձնավորման, պիտակավորման ու ուրիշ «-ավորումների» մասին, շատ է ասվել ու քննարկվել, մեկը՝ հենց իմ կողմից: Իսկ սրբացումը ու անձի պաշտամունքը կեղծ քաղաքական կատեգորիաներ են (ազգային գաղափարախոսության նման, Լևոնի ականջը կանչի :) ): Ես ինձ հոգևոր հովիվ չեմ ընտրում, նախագահ եմ ընտրում՝ հստակ գիտակցելով նախագահի բոլոր իրավունքներն ու, մանավանդ, պարտականությունները:
…ՕԲՍԵ-ն ամեն տարի էլ ինչ որ բան առաջարկել է: Դու բերել այդ հերթական թղթի կտորը դրել ես ԼՏՊ-ի խանգարված գործելաոճի կենտրոնում ու ուզում ես այդ լուրջ խնդիրը նորից պարտակես ԼՏՊ-ական դեմագոգիայի խորքերում՞:
Երկու տարի առաջ մարդիկ ընդունեցին ԼՏՊ-ի կիսատ- պռատ խոստովանությունը ու ասեցին լավ, եթե դու ինքդ պատրաստ էս քո բերած աղետից մեզ ազատել, գանք քեզ օգնենք, որ դա անես: Սա է եղել,
Ոչ: Կխնդրեի այդ ամենի մասին փնտրել տարբեր աղբյուրներում, որպեսզի օդի մեջ չզրուցենք: Ներիր, ժամանակ ունենալու դեպքում կտամ հղումները:
Բայց ես տեսնում եմ, որ հիմա դու և ուրիշ շատերը նորից առաջ եք քաշում ԼՏՊ-ի սրբության հարցը:
Ես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարելի է մեկի հին ոչ-լեգիտիմությունը, նրա գործած խայտառակ արարքներն ու դրա հետևանքով մեր գլխին եկած անվերջ դժբախտությունները լրիվ մարսել, ու հիմա էլ նրան պաշտպանելով քննարկել նոր ոչ-լեգիտիմի բերած աղետները:
Հիմա արդեն, վերջին ընտրություններից մեկ ու կես տարի անց, երկու ոչ-ընտիրներն էլ իմ համար նույնն են: Գումարած դրան, այսօրվա ԼՏՊ-ն նաև 1997-ի Վազգենն է:
Իմ տեսադաշտում սրբեր չկան, խորհուրդ կտամ կրոնականից իջնենք քաղաքականը.
Ես տեսնում եմ, որ դու քո տպավորությունները փորձում ես փաստերի տեղ սղացնել, ոչ ոք ԼՏՊ-ի սրբության հարց չի քաշում, կխնդրեմ փոքր-ինչ ավելի զուսպ լինել արտահայտություններում, կարծես սրբացման ոչ մի միտում չկա իմ տեսակետում: Չեմ ուզում պատմության ու եղելիության փոխարեն սկսենք մեր հուզական պոռթկումները քննարկել: 96-ի ընտրությունները և Ղարաբաղի հակամարտությունը տարբեր խնդիրներ են և իրար հետ կապ չունեն: Լեգիտիմության հարց լուծելու խնդիր Տեր-Պետրոսյանը չի ունեցել, հակառակ դեպքում նրանից հետո գոնե պիտի Մանուկյանը դառնար նախագահ, կամ առնվազն պիտի ընդվզեր, որ Քոչարյանը հանգիստ ընդունեց նախագահի պարտականությունները, հետո էլ ընտրություններում հաղթեց, Մանուկյանը պարզապես չկար, մինչև օրս էլ չկա որպես քաղաքական գործիչ:
Այս կարծիքիցս չի հետևում որ Տեր-Պետրոսյանը սուրբ է. եթե շները կատուներին չեն սիրում, և կատուները ոջլոտ են, դա չի նշանակում որ շները ոջլոտ չեն, կամ հակառակը, դա նշանակում է, որ շները կատուներին չեն սիրում և կատուները ոջլոտ են ու վերջ: Անհիմն ենթադրություններ մի արա խնդրեմ:
Ու իմիջայլոց, քաղաքականության մասին որպես անհատների դաշտ քո տեսակետի հետ էլ համաձայն չեմ, եթե թիմ չկա և վստահություն չկա, և բոլորը իրենց անհատական շահերի մասին են մտածում առանց ընդհանուրի շահի մեջ իրենց շահերը տեսնելու կարողության, անհասկանալի է, թե ինչպես է այդ «քաղաքակիրթ» լիդերը ծնվում:
Մոդերատորական: Որպեսզի չխճճվեմ ձեր ահռելի մեծ գրառումների մեջ ու տառ-տառ կարդալով օֆտոպը մաքրեմ, քանի երկար չի ծավալվել, եկեք համաձայնության գանք:
Դուք չեք օֆտոպում, ես ձեզ չեմ տուգանում:
Բիձա, կարող ես կարդալ օրինակ այստեղ՝ Сванте КОРНЕЛЛ - Конфликт в Нагорном Карабахе: динамика и перспективы решения (http://www.sakharov-museum.ru/publications/azrus//az_015.htm), տարբեր հղումներ կան, կարող ես համեմատել:
Մոդերատորական: Թեմայից դուրս գրառումները տուգանվել ու ջնջվել են: Խնդրում եմ մի օֆտոպեք և ձեր անձնագրում նոր տուգանային միավորներ չեն հայտնվի:
Բիձա, կարող ես կարդալ օրինակ այստեղ՝ Сванте КОРНЕЛЛ - Конфликт в Нагорном Карабахе: динамика и перспективы решения (http://www.sakharov-museum.ru/publications/azrus//az_015.htm), տարբեր հղումներ կան, կարող ես համեմատել:
Եթե ես իմ տեսածը, լսածը ու իմացածը անգլիացու գրածով պիտի սրբագրեմ, ապա էստեղ քննարկում անելու իմաստը որն է՞,
Ես պարզ գրել էի, որ ԼՏՊ-ն հանդես եկավ Ղարաբաղում կոնցեպտուալ զիջումների առաջարկով. Մինչև դա էլ բազմաթիվ միջնորդական առաջարկներ էին եղել, Ոչ ոք նրանից չէր պահանջում, որպեսզի տրվի կոնցեպտուալ զիջողական պատասախան.
Իմ համոզմունքն է, որ նա ելքեր էր փնտրում ոչ-լեգիտիմության բարդություններից. Բացի դա էլ, եթե տեղյակ ես այն ժամանակվա Հայաստանի ներքին կյանքին կհիշես, որ մեծ հակասություններ կային Վանոյի և Վազգենի միջև. Այդ օրերին Ռոբերտի, սերժի անունները որպես ակտիվ դերակատարներ մակերեսին չէին, փոխարենը Վանոն բացահայտորեն խոսում էր Ղարաբաղցիների Հայաստանը իրենցով անելու վտանգի մասին ու նույնիսկ Վազգենին նամակով զգուշացրեց այդ մասին,
Բացի նշվածը, ոչ մի երկիր առաջին դեմքի մակարդակով նման էքսպերիմենտներ չի անում. Իսկ եթե հասարակական կարծիք փոխելու խնդիր էր դրված, ապա դա ևս պետք է արվեր ավելի մեղմ ձևերով.
Հենց այն որ ԼՏՊ-ն գերադասեց այդ քայլով վա-բանկ գնալ, ցույց է տալիս, որ նա այլևս չէր դիմանում իր վիճակի թուլություններին.
Իհարկե ԼՏՊ-ն վաղուց էր ուզում պարզություն մտցնել Ղարաբաղի խնդրում, .բայց նա ոչ թե այդ խնդրի զոհը, այլ դեպի դուրս ուղղված իր սխալ հաշվարկի զոհը դարձավ.
Դրա ապացույցն է նաև այն, որ ԼՏՊ-ն ին ելույթով և հոդվածով արդեն տվել էր իր կարծիքը, եթե ՕԲՍԵ-ն իսկապես շահագրգրված էր հարցի լուծմամբ, ապա ինչու մինչև լրիվ իշխանափոխություն ոչ մի ձայն այդ կողմերից չեղավ ի պաշտպանություն ԼՏՊ. Հենց ռադիոներով ու այլ միջոցներով հազար ու մի ձև կար միջամտելու, ժողովրդին համոզելու, վազգեն և մյուս "դիմադրողներին" մկան ծակը կոխելու. Ինչու չարվեց՞.
Որն էր այդ լռության տրամաբանությունը՞
Mephistopheles
06.08.2009, 08:49
Եթե ես իմ տեսածը, լսածը ու իմացածը անգլիացու գրածով պիտի սրբագրեմ, ապա էստեղ քննարկում անելու իմաստը որն է՞,
Ես պարզ գրել էի, որ ԼՏՊ-ն հանդես եկավ Ղարաբաղում կոնցեպտուալ զիջումների առաջարկով. Մինչև դա էլ բազմաթիվ միջնորդական առաջարկներ էին եղել, Ոչ ոք նրանից չէր պահանջում, որպեսզի տրվի կոնցեպտուալ զիջողական պատասախան.
Իմ համոզմունքն է, որ նա ելքեր էր փնտրում ոչ-լեգիտիմության բարդություններից. Բացի դա էլ, եթե տեղյակ ես այն ժամանակվա Հայաստանի ներքին կյանքին կհիշես, որ մեծ հակասություններ կային Վանոյի և Վազգենի միջև. Այդ օրերին Ռոբերտի, սերժի անունները որպես ակտիվ դերակատարներ մակերեսին չէին, փոխարենը Վանոն բացահայտորեն խոսում էր Ղարաբաղցիների Հայաստանը իրենցով անելու վտանգի մասին ու նույնիսկ Վազգենին նամակով զգուշացրեց այդ մասին,
Բացի նշվածը, ոչ մի երկիր առաջին դեմքի մակարդակով նման էքսպերիմենտներ չի անում. Իսկ եթե հասարակական կարծիք փոխելու խնդիր էր դրված, ապա դա ևս պետք է արվեր ավելի մեղմ ձևերով.
Հենց այն որ ԼՏՊ-ն գերադասեց այդ քայլով վա-բանկ գնալ, ցույց է տալիս, որ նա այլևս չէր դիմանում իր վիճակի թուլություններին.
Իհարկե ԼՏՊ-ն վաղուց էր ուզում պարզություն մտցնել Ղարաբաղի խնդրում, .բայց նա ոչ թե այդ խնդրի զոհը, այլ դեպի դուրս ուղղված իր սխալ հաշվարկի զոհը դարձավ.
Դրա ապացույցն է նաև այն, որ ԼՏՊ-ն ին ելույթով և հոդվածով արդեն տվել էր իր կարծիքը, եթե ՕԲՍԵ-ն իսկապես շահագրգրված էր հարցի լուծմամբ, ապա ինչու մինչև լրիվ իշխանափոխություն ոչ մի ձայն այդ կողմերից չեղավ ի պաշտպանություն ԼՏՊ. Հենց ռադիոներով ու այլ միջոցներով հազար ու մի ձև կար միջամտելու, ժողովրդին համոզելու, վազգեն և մյուս "դիմադրողներին" մկան ծակը կոխելու. Ինչու չարվեց՞.
Որն էր այդ լռության տրամաբանությունը՞
ԼՏՊ-ն ոչ մի անգամ էլ զիջման մասին չի խոսել, առավել ևս "կոնցեպտուալ"… խոսքը միշտ էլ եղել է փոխզիջման մասին… ես խնդրում եմ էս բանը հիշես… քո ասելով ականատես ես եղել, բայց էս ամենակարևոր մասը չես հիշում…
ԼՏՊ-ի ասածը էս էր … մենք պետք է փոխզիջման գնանք քանի դեռ ուժեղ ենք, փոխզիջման են գնում երբ ուժեղ են լինում… ժամանակը մեր օգտին չի աշխատում և խնդիրը պետք է լուծվեր քանի դեռ իրադրությունը մեր օգտին էր, այսինքն նավթատարները դեռ կառուցված չէին, ադրբեջանը քաղաքական անկայուն վիճակում էր, Հայաստանը ռազմականապես ուժեղ էր և Եվրոպայի աչքում ժողովրդավարության կղզյակ էր համարվում… եթե մենք այն ժամանակ կարողանայինք խնդիրը լուծել, թեկուզ առանց Ղարաբաղի կարգավիճակի, ապա այսօր նավթատարը կանցներ Հայաստանով և Ադրբեջանը շատ ավելի կախված կլիներ մեզնից, որովհետև դա էր լինելու նրա եկամտի աղբյուրը… մինչդեռ այսօր նրանք կարող են հավերժ սպասել… նավթատարը մեզ շրջանցում է, ինչպես նաև մնացած բոլոր տարածաշրջանային ծրագրերը, որոնք մեզ եկամուտ կբերեին ու բլոկադան էլ չէր լինի… իսկ մենք գնալով աղքատանում ու դեգրադացվում ենք, կանգնում փակուղու առաջ… կարող ա՞ տենց չի…
ԼՏՊ-ն լեգիտիմության հարց չի լուծել… եթե լուծած լիներ ապա գոնե մի շրջան նրանից հետո Հայաստանում լեգիտիմ իշխանություն կլիներ, նախագահն էլ ձեր ուզած Վազգեն Մանուկյանը կլիներ… բայց ոնց որ տեսնում ես ԼՏՊ-ից հետո լեգիտիմության պակասը գնալով աճել ա …
Հարգելիներս քանի որ խոսք գնաց, թե ով ինչ էր ուզում զիջել, ես կտեղադրեմ նյութի երկրորդ մասը...Խնդրում եմ կարդացեք, որպեսզի ռեալ հասկանանք թե որտեղից է սկսվել և ինչպես եղավ, որ հասանք այս օրվան: Առաջին մասը 39-րդ էջում է:
Պատերազմի շարունակումն անթույլատրելի է - 2
1994թ. փետրվարի 8-ին պաշտոնական այցով Լոնդոն ժամանած Լ.Տեր-Պետրոսյանը հայտնում է, որ կարգավորման փոխզիջումային տարբերակը ավելի իրական է, սակայն առկա հոգեբանական պայմաններում ո՛չ հայկական, ո՛չ ադրբեջանական կողմը պատրաստ չի փոխզիջման, եւ մինչեւ չավարտվի պատերազմը՝ ԼՂ կարգավիճակի վերաբերյալ վեճերը է՛լ ավելի կխորացնեն զինված հակամարտությունը: ՀՀ նախագահը նաեւ հաստատում է ադրբեջանական բանակում հազարավոր աֆղան մոջահեդների, նախկին խորհրդային օդաչուների, տանկիստների, թուրք ռազմական խորհրդականների ու սպաների առկայությունը ղարաբաղյան պատերազմում: Փետրվարի 18-ին ՌԴ պաշտպանության նախարար Պավել Գրաչովի նախաձեռնությամբ Մոսկվայում անցկացվում են բանակցություններ` նոր ծրագրի շուրջ, որոնց մասնակցում են Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Մ.Մամեդովը, ԼՂ բանակի ներկայացուցիչ Բ.Սահակյանը, ՀՀ պաշտպանության նախարար Ս.Սարգսյանը եւ Վ.Կազիմիրովը: Ձեռք է բերվում քառակողմ պայմանավորվածություն (Հայաստան, ԼՂ, Ադրբեջան, ՌԴ), ըստ որի՝ մարտի 1-ին ծրագրվում է զինադադարի հաստատում, կողմերի տարանջատում, բոլոր "օտարերկրյա զորքերի" եւ վարձկանների դուրսբերում հակամարտության գոտուց, պատանդների եւ ռազմագերիների փոխանակում: Ձեռք բերված համաձայնությունից օրեր անց նախ Երեւան, ապա Բաքու են ժամանում Վ.Կազիմիրովը եւ ՌԴ պաշտպանության նախարարի տեղակալ, գեներալ-գնդապետ Գ.Կոնդրատեւը` հայաստանյան ղեկավարության հետ մոսկովյան արձանագրությանն առնչվող հարցերը քննարկելու նպատակով: Հայկական կողմը կրկին խաղաղասիրաբար է տրամադրված եւ համաձայնություն է հայտնում մարտի 1-ից հրադադար հաստատելու առնչությամբ, իսկ ադրբեջանական կողմի վերաբերմունքը դարձյալ բացասական է, մասնավորապես` խաղաղարար ուժերի տեղակայման հարցում: Իսկ Ադրբեջանը շարունակում է հավատարիմ մնալ «կրակը թեժ պահելու» գործելաոճին. մարտի 1-ին գնդակոծվում են ոչ միայն ղարաբաղյան դիրքերը, այլեւ զինված բախումներ են հրահրվում Հայաստանի հյուսիսարեւելյան սահմաններում: Ուստի, Մոսկվայի հովանու ներքո ընթացող բանակցությունները մտնում են փակուղի:
ԵԱՀԽ Մինսկի խումբը ակտիվանում է
Այս ժամանակահատվածում նկատելի է դառնում ԵԱՀԽ ՄԽ-ի ակտիվացումը: Մարտի սկզբին ԵԱՀԽ ՄԽ պատվիրակությունը՝ Յան Էլիասոնի գլխավորությամբ, ժամանում է նախ Բաքու, ապա Ստեփանակերտ եւ Երեւան: Հայկական կողմերը շեշտում են, որ խաղաղարար ջանքերը առավել ադյունավետ կլինեն, եթե միջնորդական նախաձեռնությունները ներառվեն միջազգային կազմակերպությունների, մասնավորապես՝ ԵԱՀԽ շրջանակներում, հանդես գան համադրված` խաղաղարար մեկ պլանով: Յ.Էլիասոնը պատրաստակամություն է հայտնում աշխուժացնել ՄԽ-ի գործընթացը, հակասություն չի տեսնում ՌԴ-ի եւ ԵԱՀԽ-ի խաղաղարար ջանքերի միջեւ: Մարտի 9-ին ՄԱԿ-ի ԱԽ-ում անցկացված դռնփակ քննարկման արդյունքում խոր անհանգստություն է արտահայտվում հակամարտության շարունակման եւ լարվածության պահպանման առնչությամբ: 1994թ. մարտի վերջին Մոսկվայում, Վ.Կազիմիրովի միջնորդությամբ, բանակցություններ են կայանում ԼՂՀ, ՀՀ եւ Ադրբեջանի ներկայացուցիչների միջեւ: Ընդ որում, առաջին անգամ դրանց մասնակցում են ԵԱՀԽ ՄԽ նախագահի տեղակալ Մաթիաս Մոսբերգը, ԵԱՀԽ դիտորդական առաքելության ղեկավար, գեներալ Ավանտե Բերգը: Վ.Կազիմիրովը ներկայացնում է համաձայնագրի նախագիծը, որով նախատեսվում էր վերջին պատերազմական գործողությունների ընթացքում գրավված որոշ տարածքների ազատում, նաեւ՝ Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի եւ ԼՂՀ շրջափակման վերացում: Որոշվում է կողմերի առաջարկությունների փաստաթուղթը ուղարկել Հայաստանի, ԼՂՀ-ի եւ Ադրբեջանի իշխանություններին: Ռուսաստանը ձգտում է իր ձեռքում պահել նախաձեռնությունը եւ, դրան միջազգային հնչեղություն հաղորդելու նպատակով, միջնորդական գործունեության մեջ ներգրավում է ԱՊՀ միջխորհրդարանական վեհաժողովին: Մարտի 31-ին տարածաշրջան է ժամանում հատուկ այդ նպատակով ստեղծված ԱՊՀ ՄԽԽՎ պատվիրակությունը՝ Ղրղզստանի խորհրդարանի նախագահ Մ.Շերիմկուլովի գլխավորությամբ: Պատվիրակության կազմում է նաեւ Վ.Կազիմիրովը: Հայաստանը եւ ԼՂՀ-ն փորձում են կայուն երաշխիքներ ստեղծել զինադադարի հաստատման համար եւ որպես այդպիսին դիտում բաժանարար ուժերի եւ դիտորդների տեղաբաշխումը եւ ԼՂ կարգավիճակի վերաբերյալ բանակցությունների ծավալում, ընդ որում՝ ԼՂ-ի, որպես հակամարտության լիիրավ կողմի, մասնակցությամբ:
(Շարունակելի)
Եթե ես իմ տեսածը, լսածը ու իմացածը անգլիացու գրածով պիտի սրբագրեմ, ապա էստեղ քննարկում անելու իմաստը որն է՞,
Նախ անգլիացի չի, շվեդ է;) Բայց դա մի կողմ, դու ասում ես.
Հիշենք դա 1997-ի սեպտեմբերն էր, Ղարաբաղում հանդարտություն էր, մեկ էլ չեղած տեղը Էկրաններին հայտնվեց ԼՏՊ-ն ու ասեց Ղարաբաղում գնում եմ զիջումների…
Ուրեմն լավ չես հիշում հարգելի ընկեր, դրա համար էլ հիշողությունդ թարմացնելու համար հղումներ եմ տալիս, որ կարդաս համեմատես։ Ուրեմն այդ 1997 թվի սեպտեմբերի 20–ից 24–ը Մինսկի խումբը առաջարկում է հայտնի փուլային տարբերակը, և Տեր–Պետրոսյանը դրանից երկու օր հետո՝ սեպտեմբերի 26–ին ելույթ է ունենում և մամուլի ասուլիսում բանավեճ է ծավալվում լրագրողների հետ։ Չեղած տե՞ղ է ըստ քեզ…
… Իհարկե ԼՏՊ-ն վաղուց էր ուզում պարզություն մտցնել Ղարաբաղի խնդրում, .բայց նա ոչ թե այդ խնդրի զոհը, այլ դեպի դուրս ուղղված իր սխալ հաշվարկի զոհը դարձավ.
Դրա ապացույցն է նաև այն, որ ԼՏՊ-ն ին ելույթով և հոդվածով արդեն տվել էր իր կարծիքը, եթե ՕԲՍԵ-ն իսկապես շահագրգրված էր հարցի լուծմամբ, ապա ինչու մինչև լրիվ իշխանափոխություն ոչ մի ձայն այդ կողմերից չեղավ ի պաշտպանություն ԼՏՊ. Հենց ռադիոներով ու այլ միջոցներով հազար ու մի ձև կար միջամտելու, ժողովրդին համոզելու, վազգեն և մյուս "դիմադրողներին" մկան ծակը կոխելու. Ինչու չարվեց՞.
Որն էր այդ լռության տրամաբանությունը՞
Ուրեմն հարգելիս, իհարկե մենք սովոր ենք քաղաքական հարցերում ամեն տեսակի բլթոցներ ու անիմաստ մտքեր լսել ասենք գալուստսահակյանների նման «գործիչներից», սակայն առաջարկում եմ այդ ավանդույնթները չշարունակել այստեղ ու հնարավորինս տրաբանական մտքեր արտահայտել։ Ի՞նչ է նշանակում «պարզություն մտցնել Ղարաբաղի խնդրում», այդ մեզ՝ ռամիկ գյուղացիներիս համար էր գուցե մշուշոտ, քաղաքական ասպարեզում ամեն ինչ ավելի քան պարզ էր։ Խնդիր կար Ղարաբաղի ժողովրդի անվտանգության հարցը և Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը լուծելու և միարժամանակ հարևանի հետ պայմանագիր ստորագրելու ու հետագա փոխհարաբերությունները բարելավելու։ Քանի դեռ երկաթը տաք էր՝ Հայաստանը Ռուսաստանի մանկլավիկը չէր ղեկավարում, ազերիների նաֆթն էլ դեռ Սուփսա չէր հասել։ Ոչ մի բարդ բան չկա, որպեսզի պարզությունից խոսենք։ Իսկ ԵԱՀԿ–ի կողմից լռության մասին տեսակետդ անհասկանալի է, փաստորեն ըստ քեզ ԵԱՀԿ–ն պիտի ռադիոներով ու թռուցիկներով պիտի մեր ժողովրդին համոզեր որ Տեր–Պետրոսյանը ճիշտ է, դիմադրողներին էլ ծակը կոխեր:) Լուրջ չի, այդպես որ մտածենք, ԵԱՀԿ–ն վաղուց լուծել էր Ղարաբաղի խնդիրը հայերին ու ադրբեջանցիներին համոզելով, դիմադրողներին էլ ծակը կոխելով։ Ինչևէ եթե այստեղ հումոր կար, ապա ես չհասկացա։ Ղարաբաղի հարցը տարվեց այլ ուղղությամբ, երբ այդ «դիմադրողներից» շատերը, որ մի քիչ ուշոտ պիտի ջոկեին եվրոպական ազդեցության առավելությունը ռուսականի նկատմամբ, գնացին այն աշխարհ, և Ռուսաստանը տիրեց Հայաստանի եղած–չեղած ռազմավարական ու տնտեսական ունեցվածքին։ Եվ դրա համար էլ ամեն անգամ Սերժ Սարգսյանը եվրոպոսների հետ որևէ հարաբերություն ունենալուց հետո և երբեմն էլ նաև առաջ վազեվազ գնում է Մոսկվա «աչոտ» տալու։ Եվ Ռուսաստանը ամեն ինչ անում է, որպեսզի քո ասած «պարզությունը» այդպես էլ չմտցվի, մինչև Ռուսաստանը համոզվածություն չունենա, որ խնդիրը լուծվելուց հետո տարածաշրջանում ինքն է ազդեցության առավելությունը ունենալու։ Այդպիսով այս խմորը դեռ երկար ջուր կքաշի հնարավոր բարդացումներով ու սրացումներով, ռուսների հետ այլ կերպ անհնար է։ Աջարիայի ու Աբխազիայի օրինակները քեզ նվեր։
erewanski
06.08.2009, 12:45
ղարաբաղը թղթով տվել են ու մնումա հուսալ որ երկրապահ ջոկատը ոտի կհելնի թե չե .......................
ղարաբաղը թղթով տվել են ու մնումա հուսալ որ երկրապահ ջոկատը ոտի կհելնի թե չե .......................
Անհիմնա արտահայտություններ մի արեք: ԿարաԲաղի մասին էդքան շատ եք մտածում, Երևանի հարցերն էլ չենք կարում լուծել:
Ոչ ՍՍ-ն ա բանի պետք, Ոչ ՌՔ-ն, ոչ էլ ԼՏՊ-ն... կրակն ա ընկել ժողովուրդը սրանց Ձեռը, էն Վարդան Պետրոսյանի ասած, արա դե մի քիչ ՅԱՆ տվեք, մենք էլ ապրենք էլի...:hands
Կարաբաղը մերն է եղել, մերն է, ու մերն ա լինելու... ավելի լավ է, ստեղ քննադատելու փոխարեն առաջարկենք մեր տեսակետները, այդ հակամարտության լուծման ասպարեզում, թե չէ նպատակ չի հետապնդում Ձեր որդեգրած բանավեճերը, ափսոս է էդքան ժամանակի կորուստը:
erewanski
06.08.2009, 13:18
իմ տեսակետն էնա որ ղարաբաղի հանձնումն նօռ շրջափակման պատերազմի և սյունիքով ադրբեջանին դեպի նախիջեվան տանող ուղղու սկիզմը կլինի
իմ տեսակետն էնա որ ղարաբաղի հանձնումն նօռ շրջափակման պատերազմի և սյունիքով ադրբեջանին դեպի նախիջեվան տանող ուղղու սկիզմը կլինի
Համաձայն եմ, բայց ով ասեց, թե հանձնում ենք ԿարաԲաղը?
erewanski
06.08.2009, 13:50
դե եթե հանձնվի
Մի նկատառում: Սթափ վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ներկա իրավիճակը կարող է կրկնել 1920թ. աշնան ժամանակահատվածը: Հիշենք, որ այն ժամանակ բառացիորեն առանց ոչ մի կրակոցի կորցրինք Կարսը` իսկ մինչ այդ ջախջախվել էր մայիսյան ապստամբությունը , երկրում բարոյազրկված մթնոլորտ էր, տնտեսության անկում, պետական կառույցները կաթվածահար էին եղած, բանակը ցանկություն չուներ պատերազմել...
Ի դեպ, որպես ինֆո` Թուրքիան շատ արագ` 3-4 ամիս հետո վերադարձրեց ռազմակալած Գյումրին ու 1921թ. պայմանագրերով ամրագրեց Կարսի մարզի զավթումը` դեռ մի բան էլ Իգդիր-Սուրմալուն նվեր ստացավ ռուսներից: Որովհետեւ հայտնի իրողություն է, որ պատերազմից հետո պայմանագրերը կնքվում են շատ արագ` միանգամից պատերազմական գործողությունների ավարտից հետո , քանի դեռ հաղթող կողմն է թելադրողը,- նա զիջում է ինչ-որ մի բան` ձեռք բերելով այն, ինչ ուզում է: Պայմանագրի չկնքելը` արժեզրկում է հաղթանակը` դիվիդենտներ տալով արդեն պարտված կողմին: ՀՀ-ն չգնաց սեպարատ պայմանագրի կնքմանը Թուրքիայի հետ 1920թ. հուլիս-օգոստոսին` 1914թ. սահմաններով, եւ այժմ ունենք այն ինչ ունենք: Խորհելու տեղիք կա, չէ?
erewanski
06.08.2009, 14:33
Մի նկատառում: Սթափ վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ներկա իրավիճակը կարող է կրկնել 1920թ. աշնան ժամանակահատվածը: Հիշենք, որ այն ժամանակ բառացիորեն առանց ոչ մի կրակոցի կորցրինք Կարսը` իսկ մինչ այդ ջախջախվել էր մայիսյան ապստամբությունը , երկրում բարոյազրկված մթնոլորտ էր, տնտեսության անկում, պետական կառույցները կաթվածահար էին եղած, բանակը ցանկություն չուներ պատերազմել...
Ի դեպ, որպես ինֆո` Թուրքիան շատ արագ` 3-4 ամիս հետո վերադարձրեց ռազմակալած Գյումրին ու 1921թ. պայմանագրերով ամրագրեց Կարսի մարզի զավթումը` դեռ մի բան էլ Իգդիր-Սուրմալուն նվեր ստացավ ռուսներից: Որովհետեւ հայտնի իրողություն է, որ պատերազմից հետո պայմանագրերը կնքվում են շատ արագ` միանգամից պատերազմական գործողությունների ավարտից հետո , քանի դեռ հաղթող կողմն է թելադրողը,- նա զիջում է ինչ-որ մի բան` ձեռք բերելով այն, ինչ ուզում է: Պայմանագրի չկնքելը` արժեզրկում է հաղթանակը` դիվիդենտներ տալով արդեն պարտված կողմին: ՀՀ-ն չգնաց սեպարատ պայմանագրի կնքմանը Թուրքիայի հետ 1920թ. հուլիս-օգոստոսին` 1914թ. սահմաններով, եւ այժմ ունենք այն ինչ ունենք: Խորհելու տեղիք կա, չէ?
շատ միթե պապերի սխալը կրկնվում է
շատ միթե պապերի սխալը կրկնվում է
Ես ուղղակի ցանկանում եմ, որ սթափ ընկալվի մեր իրավիճակը, իսկ ելքեր դեռ կան` բայց վիրտուոզ դիվանագիտության դեպքում,..
erewanski
06.08.2009, 14:51
ինչը բացակայումա
Պանիկա պետք չի տարածել։ Այսօրվա իրավիճակը Հայաստանի անվտանգության համար 1920 թ.ի հետ համեմատելի չէ։ Ոչինչ էլ չենք կորցնի, ոչ մի ռազմական գործողություններ Հայաստան-Թուրքիա ճակատում չեն լինի։
Միակ վտանգը հիմա Վրաստան-Ադրբեջան ճակատում է, որտեղ Ռուսները անկայություն ստեղծելու հրաման կտան Հայաստանին, եթե Թուրքիայ հետ Պուտինի այսօրվա բանակցությունները չհաջողվեն ու Թուրքերը չհամաձայնվեն Ռուսական խողովակաշարի կառուցման ու փաստացի Նաբուկոի պլանների թաղման հետ։
Այսինքն պատերազմ Թուրքերի հետ Ռուսները չեն թողնի, որ լինի դա Ռուսաստանի համար չափազանց անօգուտ հետևանքների կարող է հանգեցնել, բայց Հայաստանի կողմից Օսեթիայի, Աբխազիայի ու Արցախի ճանաչում, Ռուսաստանի կողմից Արցախի ճանաչում շատ հավանական է որ սկսվի մի նպատակով, պատերազմ հրահրել Հայաստանի-Վրաստանի-Ադրբեջանի միջև ու անդրկովկասում ԱՄՆի ու Եվրոպայի պլանները Նաբուկոներ անցացնելու ու դեպի միջին ասիա գնալու պլանները տապալվեն։
Կրկնվեմ, դա կարող է լինել, եթե թուրքերը երկու որ մի մաշիկ դնեն ու ասեն չէ, թույլ չենք տալիս ուկրաինան շրջանցող գազատար կառուցել։ Վերջինս այսօրվա թուրքական կառավարության կողմից անհավանական է, որ արվի քանի որ նրանք հանուն ԱՄՆի շահերի ռուսաստանի հետ հակամարտության այլևս չեն գնա, այնտեղ արդեն ԱՄՆի փողերով պահովող անօրինական կառավարիչներ չեն այլ ժողովրդի ընտրյալներ։
Արցախի հարցը սրացել է, քանի որ ադրբեւանցիք այնուամենայնիվ հասան իրենց նպատակին, թուրքիային ստիպեցին իր արտաքին քաղաքականության մեջ Բաքվի շահերը կարևորել։ Ինձ թվում է Մադրիդյան սկզբունքների, որով փաստացի Ադրբեջանի շահերն են միայն պաշտպանվում, այսքան կարևորվել են հենց թուրքերի ջանքերով։ Դրանով նրանք փորձում են գոնէ շնից մազ պոկեն իրենց անելանելի վիճակում - պիտի համաձայնվեն Ռուսներին թույլատրեն գազատար սարքեն իրենց ջրերում, ոչ մի ճար չունեն։
Հայ-Թուրքական մերձեցումը նույն այս օպերայից էր, Սերժ Սարգսյանը ի վնաս հայ ժողովրդի զուտ Մոսկվայի հրամանով սկսեց այս ֆուտբոլը, նվիրելով այն ամենը ինչ թուրքերը կերազեին ու հիմա եկել է ՎՃԱՐԵԼՈՒ ժամանակը, Պուտինը գնացել է թուրքերից պահանջի մուծվեն։
Իհարկե թուրքերը երես էին առել ու արդեն շատ բան են ուզում ներառյալ որ Արցախը իրենց բռատան Բաքվին պիտի Ռուսները տան։ Ռուսներն էլ կարծում եմ թատրոն են սկսել, մադրիդյան սկզբունքների համար Մեդվեդևը հռչակագիրը ստորագրել է բայց ինքը չի գնում Թուրքիա այլ Պուտինը իսկ հայտնի է, որ վերջին շրջանում Մեդվեդև Պուտին «հակադրությունների» թատրոն գոյություն ունի, միթոմ թե իրանք ամեն ինչ չի որ իրար արածների մեջ իրար հավանում են։
Կարճ ասած հենց այդ Պուծինի այցի պատճառով - այցի նախապատրաստման համար էր Սերժ Սարգսյանի հանկարծակի կոշտ «տղայությունը», թե չեմ գա ֆուտբոլ նայելու, եթե սահմանը չբացեք։ Նրան ասել էին, Մոսկվայից ֆաս, սկսել է հաչալ թե «մեծ ախպեր պուծինիս լսեք ու ինչ ուզումա տվեք, թե չէ ձեր մայլեն էլ չեմ գա»։
Մնում է սպասենք տեսնենք թուրքերը այս ամենից ինչ են սովորել։ Եթե բան չեն սովորել ու սահմանը չբացեն անկախ Արցախից ոչ արցախ կունենա, ոչ Նաբուկո ու կասկածում եմ, որ Իրանում էլ կսկվի խիստ թոհ ու բոհ հետագայում Իրաքի վրա անցնող ու ոչ միայն Քրդստանի վրա ծավալվող այլ Թալիշտանի անկախությունը ճանաչող ու Ադրբեջանի, Վրաստանի ու Իրաք պետության գոյությունը դադարող, եթե ընդհանրապես Թուրքերը դիմանան Քրդստանի անկախությանը ու իրենց երկրում կաշը չսկսվի...
Անհիմնա արտահայտություններ մի արեք: ԿարաԲաղի մասին էդքան շատ եք մտածում, Երևանի հարցերն էլ չենք կարում լուծել:
Ոչ ՍՍ-ն ա բանի պետք, Ոչ ՌՔ-ն, ոչ էլ ԼՏՊ-ն... կրակն ա ընկել ժողովուրդը սրանց Ձեռը, էն Վարդան Պետրոսյանի ասած, արա դե մի քիչ ՅԱՆ տվեք, մենք էլ ապրենք էլի...:hands
Կարաբաղը մերն է եղել, մերն է, ու մերն ա լինելու... ավելի լավ է, ստեղ քննադատելու փոխարեն առաջարկենք մեր տեսակետները, այդ հակամարտության լուծման ասպարեզում, թե չէ նպատակ չի հետապնդում Ձեր որդեգրած բանավեճերը, ափսոս է էդքան ժամանակի կորուստը:
Առաջարկիր, լսում եմ:
Իմ տեսակետը ես տարբեր թեմաներում, ասել և ակնարկել եմ... էլ չեմ ուզում կրկնվել:
Իմ տեսակետը ես տարբեր թեմաներում, ասել և ակնարկել եմ... էլ չեմ ուզում կրկնվել:
Քո տեսակետը, եթե ճիշտ եմ հասկացել, հետևյալն է. «Ղարաբաղը սենց թե նենց մերն է, եթե խլող լինի, բոլորս՝ ի զեն ու դեպի պատերազմ»: Իմ կարծիքով սա այսօր իրատեսական ու կենսունակ տեսակետ չէ:
Ադրբեջանի Ռուսաստանում դեսպանը՝ Բյուլ-Բյուլ Օղլին հերթական յուղն է վառել, հայտարարելով Հայաստանի հետ հնարավոր պատերազմի մասին՝ բանակցությունների անհաջող լինելու դեպքում, նույնիսկ այդ պատերազմի անունն է տվել՝ «խաղաղության պարտադրում»։ Թե իբր «Ադրբեջանը չի կարող հավերժ սպասել և բանակցություններ տանել հանուն բանակցությունների։ Եթե վերջին նախաձեռնությունները իրական արդյունքներ չտան և խաղաղ համաձայնություն չկնքվի, ապա «խաղաղության պարտադրումը» դա Ադրբեջանի իրավունքն է, և պետք է օգտվել դրանից»։
Ծերուկը կամ խելքը թռցրել է, կամ էլ Ադրբեջանը փորձում է Ռուսաստանի «դաբրոն» ստանալ կրակը թեժացնելու, նախնական մի երկու ճակատով թեթև իրար վրա կկրակեն, փորձելու հայերի պատասխանի համարժեքությունն ու միջազգային արձագանքը, որից էլ Ադրբեջանը երևի թե դիվիդենտներ կփորձի շահել նավթային հետաքրքրություններ ունեցող արևմուտքից ու Ռուսաստանից։ Եսի՞մ, մեկ էլ տեսար ազերների բախտը բերեց ու Ռուսաստանը «քցեց» Հայաստանին՝ եթե ազերները համաձայնվեն, որ ռուսական «խաղաղապահ» ուժերը հետո լցվեն Ղարաբաղ։ Ռուսները հետո կռուտիտ կլինեն արևմուտքի առաջ, թե ես չհասցնեի, իրար մորթելու էին։ Իհարկե հայերին քցելը տեղի կունենա արդեն բավականին լուրջ պատերազմական գործողություններից հետո, երբ հայերին «փամփուշտ» պետք կլինի, ու նախ դժվար է գուշակել պատերազմի ընթացքը, ուստի Ադրբեջանի վստահ առաջ գնալու համար Ռուսաստանը պիտի օգնի Ադրբեջանին ու հայերի մեջ էլ դավաճաններ գեներացնի։ Ուղղակի ներկա ժամանակներում ահագին բարդ կլինի Ռուսաստանի համար խաղ խաղալը, ինֆորմացիայի արտահոսքն է շատ, գումարած դրան հայերը եթե ուզենան թշնամություն անել, ապա համը դուրս գալու դեպքում չեչենները ղալաթ կանեն հայերի դեմ։ Բարդ տարբերակ է, Ադրբեջանը իր «Ալիևով» այս պարագայում լռվելու է Ռուսաստանի «տակ», առանց դուրս գալու հեռանկարի, դրա համար էլ հակված եմ յուղ վառելու տարբերակին՝ Ադրբեջանի դեսպանը «հավայի տինտիրիտներ» է անում։
Սակայն մի բայց կա։ Եթե նայենք պատմությունը, ապա լիքը անհեթեթ պատերազմներ են եղել զուտ լիդերների դուռակության (ռուսահայերեն կոպիտ է հնչում:))) պատճառով, այդ լիդերները բոլորն էլ հիմա հող ու փոշի են, իսկ արդյունքը՝ միայն էթնիկ զտում, որոնց միջև թշնամանքը ստեղծվել էր նույն այդ դուռակությունից ։ Ու այդ զտված ժողովուրդը ունենում է նույն սոցիալական խնդիրները, ու չի հասկանում թե ինչու է այդպես, եթե ինքը իր թշնամուց ազատվեց։ Հիմա էթնիկ զտման խնդիր չկա, հլը դեռ էս իդիոտները հայտարարում են, թե՝ «Նրանք, ովքեր ապրում են Ղարաբաղում, եւս Ադրբեջանի քաղաքացիներ են:», սա նույն Բյուլ-Բյուլ Օղլու խոսքերն են, ու թե ոնց են պատերազմելու այդ «իրենց սեփական» քաղաքացիների դեմ, անհասկանալի է։ Ասածս ինչ է, ոչ մեկ չի կարող ասել, թե ինչքան է Ադրբեջանի իշխանությունների դուռակության աստիճանը, այնպես որ ամեն ինչ էլ հնարավոր է։
Աղբյուր՝ gazeta.ru – Война ради мира на горе (http://gazeta.ru/politics/2009/08/06_a_3233652.shtml)
Հ.Գ. դուռակություն դուռակությանց…
Կարծում եմ՝ սովորական-հերթական-հերթապահ հայտարարությունների շարքից է էս էլ: Նման բաներ պարբերաբար ասվել են ու ասվում են: Համաձայն եմ, որ Ռուսաստանի համար ռուս «խաղաղապահ» զորքերի տեղակայումը առաջնային ու կարևոր հարց է, բայց դա մի խնդիր է, որի իրականացման համար ոչ թե Ադրբեջանի համաձայնությունն է պետք, այլ ԱՄՆ-ի ու, թերևս, նաև Եվրոպայի: Այսինքն՝ էստեղ Ադրբեջանի ձայնը եթե լսելի էլ է, ապա էնքան էլ բարձր չէ:
Չգիտեմ, ինձ թվում է՝ էստեղ լիամասշտաբ պատերազմը ոչ մեկին ձեռնտու չի լինի: Հնարավոր է մի քանի օրանոց բախումներ լինեն, բայց երկար պատերազմն ու իրավիճակի ավելի անկայունացումը ոչ մեկին պետք չեն, նույնիսկ՝ Ռուսաստանին: Փաստացի՝ այսօր հայերը պատրաստ են հետ քաշվելու գրավված տարածքներից (կամ, ավելի ճիշտ, Ռուսաստանն է պատրաստ հայերին հետ քաշելու այդ տարածքներից). Ռուսաստանի խնդիրն է թույլ չտալ, որ դրանք դառնան զուտ ադրբեջանական, այլ հասնել այն բանին, որ այդտեղ ռուսական զորքեր լինեն: Իսկ եթե նկատի ունենանք, որ ՆԱՏՈ-ն էլ Ղարաբաղում զորք ունենալու նկատառում ունի, պարզ է դառնում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ բան ձեռնարկելուց առաջ պիտի նախ Արևմուտքի հետ իր հարցերը լուծի: Ուղղակի հետաքրքիր է՝ Ռուսաստանին ի՞նչ «ադալժենի» պիտի անեն, որպեսզի Մոսկվան հրաժարվի իր առաջխաղացման պլաններից: Կամ, ընդհակառակը, Ռուսաստանն ի՞նչ կարող է առաջարկել Արևմուտքին՝ Ղարաբաղի դիմաց: Բարդ հարց է, ու լիքը խաղացողներ ու խաղաքարտեր կան էստեղ, մանավանդ՝ Իրան ու Թուրքիա՝ իրենց բոլոր խնդիրներով: ԱՄՆ-ին Իրանի վրա ճնշումն ուժեղացնելու համար ձեռնտու է Ղարաբաղում զորք ունենալը, Ռուսաստանը իր նավթային խնդիրները պետք է լուծի, Իրանը՝ ոչ պակաս, Թուրքիայի հետ փակ սահմանը գուցեև Ռուսաստանին ձեռք չի տալիս, եթե նկատի ունենանք, որ երկաթուղին հենց ռուսական է, Հայաստանը ամեն ինչ պիտի անի՝ Իրանի հետ հարաբերությունները չփչացնելու համար, Իրանի ու Թուրքիայի շահերը այսօր նույն առվով չեն հոսում, մեղմ ասած... Խառն է:
Նախ անգլիացի չի, շվեդ է;) Բայց դա մի կողմ, դու ասում ես.
Ուրեմն լավ չես հիշում հարգելի ընկեր, դրա համար էլ հիշողությունդ թարմացնելու համար հղումներ եմ տալիս, որ կարդաս համեմատես։ Ուրեմն այդ 1997 թվի սեպտեմբերի 20–ից 24–ը Մինսկի խումբը առաջարկում է հայտնի փուլային տարբերակը, և Տեր–Պետրոսյանը դրանից երկու օր հետո՝ սեպտեմբերի 26–ին ելույթ է ունենում և մամուլի ասուլիսում բանավեճ է ծավալվում լրագրողների հետ։ Չեղած տե՞ղ է ըստ քեզ…
Ուրեմն հարգելիս, իհարկե մենք սովոր ենք քաղաքական հարցերում ամեն տեսակի բլթոցներ ու անիմաստ մտքեր լսել ասենք գալուստսահակյանների նման «գործիչներից», սակայն առաջարկում եմ այդ ավանդույնթները չշարունակել այստեղ ու հնարավորինս տրաբանական մտքեր արտահայտել։
Չէի մտածել, որ անգլիացի-.շվեդ տարբերությունը սկզբունքային է, ներող եղիր.
Ինչքան հիշում եմ, սկզբում ելույթ էր, այլ ոչ թե ասուլիս. /հնարավոր է որ սխալ եմ հիշում, ներող եղիր/.
Այդ ելույթով փորձ էր արվում լսարանին համոզել, որ Մեֆի ասած "հենց հիմա է պահը փոխզիջումների գնալու", այդ առաջարկներն ընդունելու.
Իսկ դու հիշում ես, որ նախապես Բաքուն դրանք ընդունած լիներ՞ /ես դա չեմ հիշում, ներող կլինես/.
Ինչքանով էր դիվանագիտորեն արդարացված, հաղթանակած կողմին առաջ ընկնել փոխզիջումների հարցում՞.
Այս ամենից հետևում է, որ փորձ էր արվում ղարաբաղյան հարցում մատուցել մի բան որին պատրաստ չէր ոչ ժողովուրդը, ոչ միջնորդները, ոչ էլ գեներալիտետ ասածը. և որին դեռ չէր պատասխանել հակառակորդ կողմը.
Հիմա ես քո կողմից ինձ վերագրվող գալուստսահակյանական, կամ վազգենմանուկյանական /իրականում ինձ համար խիստ վիրավորական/ հարցը տամ, թե բա ինչի վրա էր հաշվարկը՞. ՕԲՍԵ-ի առաջարկին պատասխանելը դա դիվանագիտական ոլորտի հարց էր. .Եթե այդպիսի ելույթըն ուղղված չէր դրսին, ապա այն շատ հեռու էր նրանից, որ ժողովուրդը վայրկենական համոզվեր դրա ճշտության մեջ, դուրս գար փողոցներն ու պահանջեր փոխզիջում ու դրանով չեզոքացներ գեներալիտետին.
Այլ հարցերում էլ փորձ էի արել դիտարկման այլ ելակետեր մտցնել քննարկումներ, բայց ինչպես հասկանում եմ, ցանկացած այլախոհություն շատ կոշտ է ընդունվում և դուրս է վանվում կամ պիտակավորմամբ, կամ հարցին չառնընչվող անիմաստ հղումներով հարցը կոծկելուն.
Դաստիարակչական, մենտորական տոնով պատասխանի կարիք չունեմ.
Խնդրում եմ սրանից հետո ինձ չպիտակավորել, քննարկում ենք, մնանք քննարկման կուլտուրայի ու տրամաբանության մեջ.
Մոդերաթորին. -սա օֆտօփ չէ, իմ վերջին ասելիքն է այս ֆորումում. և խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել քննարկման կուլտուրային.
Ադրբեջանի Ռուսաստանում դեսպանը՝ Բյուլ-Բյուլ Օղլին հերթական յուղն է վառել, հայտարարելով Հայաստանի հետ հնարավոր պատերազմի մասին՝ բանակցությունների անհաջող լինելու դեպքում, նույնիսկ այդ պատերազմի անունն է տվել՝ «խաղաղության պարտադրում»։
Օձի գլուխը ցավում ա, գնում դնում ա գնացքի ռելսերին ու սպասում:
Հերթական աբուշ հայտարարությունն ա: Դուխները չի հերիքի:
Մեդերաթորին. -սա օֆտօպ չէ, իմ վերջին ասելիքն է այս ֆորումում. և խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել քննարկման կուլտուրային.
հա:
Բյուլ Բյուլն նույն օպերայից է, ասում եմ չէ Ռուսաստանը պատրաստվում է պատերազմ հրահրել անդկովկասում, որ իրեն շրջանցող տրուբեք չսարքեն։ Այդ իսկ կտրվածքով նայելուց կհասկանաք ինչ իմաստով է Ադրբեջանը խաղաղություն ուզում պարտադրել, նրանք մեծ մեծ թռվռում են, ոնց և վրացիք են հիմա թռվռում, նրանք էլ ընդեղ են հայտարարում թե վրաստանը կպաշտպանվի ու չի թույլատրի նոր պատերազմ, մեմալ հարցնող չկա իսկ ով է պատրաստվում պատերազմի ու ինչու համար՞։
Հլը միա հատ Ռուսաստանը բոլոր անկախության ձգտողներին ճանաչի տենամ ինչ են անելու, ոնց են խաղաղություն պարտադրելու ու ում են պարտադրելու իրանք իրանց, որ իրանք իրանց ներքին իրավիճակը հանգստացնեն՞
Ինձ թվում է ԱՄՆն ու Եվրոպան պատրաստում են Վրաստանին ու Ադրբեջանին վատագույնի, գիտեն, որ այլընտրանք չունեն Ռուսները ստիպելու են հրաժարվեն իրեն շրջանցող նախագծերից Վրաստանը, Ադրբեջանը, Իրաքը, Իրանը սարքելով անկայուն գոտի, դրա համար էլ Վրացիներից ու Ադրբեջանցիներից ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ու պատերազմ չսկսելու գարանտիաներ են ուզում, դրանք էլ Բյուլ Բյուլում են, թե բա վոնց ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ չուզողի էլ կստիպենք ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ կուզի։
Բայց կինոն արդեն պրծել ա պայմանագիրը Պուծինը կնքելա, տեսեք Սերժ Սարգսյանը ոնց է հիմա վազելով գնալու Թուրքիա, նույնիսկ փակ սահամնով
http://www.faz.net/m/%7BD3FF9354-F87E-4B6A-B2E4-3DAF97C8A4E9%7DPicture.jpg
Ի դեպ ռուս թուրքական պայմանագիրը նախատեսում է նաև գազի պահուստարաններ ու նույնիսկ տրուբեն երկարաձգելու են ու մատակարարում կատարեն ընդհում մինչև դեպի Իսրաել։
Այսինքն Ռուսները շատ խոշոր են խաղում.....
Մեր համար մի կողմից լավ է, որ մեր հարսով ուրիշին լավություն անելը թարգելու են, բայց մյուս կողմից Սերժ Սարգսյանի ծառայությունը Պուծինին գնահատվելու է ու կարող է ռեպրեսիաները Հայաստանում ուժեղանան եթե որոըվի բոլոր տոռմուզները սխմել ու ամեն ինչից հայ-թուրքական հարց, Արցախի հարց սերժանտները հրաժարվեն շարունակել, փակվեն իրանք իրանց մեջ...
Սերժ Սարգսյանի ծառայությունը Պուծինին գնահատվելու է ու կարող է ռեպրեսիաները Հայաստանում ուժեղանան եթե որոըվի բոլոր տոռմուզները սխմել ու ամեն ինչից հայ-թուրքական հարց, Արցախի հարց սերժանտները հրաժարվեն շարունակել, փակվեն իրանք իրանց մեջ...
Էս մասին կարո՞ղ ես մի քիչ ավելի մանրամասն գրել:
Էս մասին կարո՞ղ ես մի քիչ ավելի մանրամասն գրել:
Չգիտեմ, ոնց,բայց փաստ է, որ թուրքերին Պուծինը ինչ որ բան տալու է նման լայն հնարավորություներ իր համար ստեղծելու համար։
Այդքան խոստումների Հայաստանյան մասի մասին արդեն գերլ էի վերևում –տես 608 գրառումս http://www.akumb.am/showpost.php?p=1766700&postcount=608, հակիրճ կրկնվեմ Հայ դատը, Եղեռնը ու ընդհուպ Արցախը հանձնելու Մադրիդյան սկզբունքները այդ օպերայից են։
Դժբախտությունը նա է, որ մեր հետույքն է տրվում թուրքերին, բայց կավատախպահը ռուսներն են ու իրենք են ստանում մուծումները մեր ետույքից օգտվելու համար։
Հիմա մնում է սպասել, տեսնել որ խոստումն է տրվելու Թուրքերին ու ոնց է դա մարսելու Սերժ Սարգսյանը։
Հուսամ, որ Արցախը չի տրվելու, ինչում շատ կասկածում, եմ, քանի որ դա Թուրքիային ամենաքիչն է հետաքրքրում։ Հայ դատը ու Եղեռնը այ այդ չալաղաջները դրվելի է զոհասեղանին, սերժանտները մատաղ են անելու ու զխտկվեն, ինչպես Ալեքսանդրապոլի պայմանագիր կնքող դավաճան դաշնակ նախարարները...
Նման վիճակում, Սերժ Սսարգսյանը ու նրան պաշպանողները կկանգնեն փաստի առաջ, կամ թողնում են իրենց գլուլլեն կամ իրենք են սկսում գյուլել ու նոր Հոկտեմբեր 27 ու Մարտի 1 սարքել ի թողտվություն Ռուսաստանի այն առումով, որ «ախպերս արա ինչ ուզում ես» разрешаю, լինելու է չի կարա չլինի, այդքան հետույք են տվել մոսկվայի հրամանով, բա չթողեն մի երկու հատ կրակեն....
ՈՒրիշ խոսքերով, որ մի խոստումն էլ կատարեն, որ մի դիրքով ել հանձնվեն թուրքերին, դրանից հետո սերժանտները հայության համար դառնալու են դավաճան։
Չանել չեն կարող, քանի դեռ ռուսաստանը պարտավորվել է թուրքերին ինչ որ բան տալ, որի համար հայ թուրքական մերձեցումը սկսվել էր։
Հիմա ռուսները կամ թուրքերին պիտի համոզեն, որ եղածով բավարարվեն, Սերժ Սարգսյանն էլ գա ֆուտբոլ նայի գնա ու էլ չշփվեն, կամ ստիպելու են ինչ որ բան Սերժ Սարգսյանը տա ու հավանաբար արդեն ստիպում են, իսկ դա փաստացի հայության շահերի դեմ գնալ է նշանակում ու դրանից հետո շանս չկա մնալ հայության իշխող առանց պետական տոռորի։ Նույնիսկ գնալ Մոսկվայից Հայաստանը ղեկավարել էլ չես կարող, այնտեղ էլ շատ են հայերը, ապահով չի, մնում է մնալ հայաստանում ու Մարտի մեկ կազմակերպել օլիգարխների սափրագլուխներով ու մասնավոր բանակով ահ ու սարսափի մեջ պահեյ հայությանը....
Նման վիճակում, Սերժ Սսարգսյանը ու նրան պաշպանողները կկանգնեն փաստի առաջ, կամ թողնում են իրենց գլուլլեն կամ իրենք են սկսում գյուլել ու նոր Հոկտեմբեր 27 ու Մարտի 1 սարքել ի թողտվություն Ռուսաստանի այն առումով, որ «ախպերս արա ինչ ուզում ես» разрешаю, լինելու է չի կարա չլինի, այդքան հետույք են տվել մոսկվայի հրամանով, բա չթողեն մի երկու հատ կրակեն....
Հիմա ռուսները կամ թուրքերին պիտի համոզեն, որ եղածով բավարարվեն, Սերժ Սարգսյանն էլ գա ֆուտբոլ նայի գնա ու էլ չշփվեն, կամ ստիպելու են ինչ որ բան Սերժ Սարգսյանը տա ու հավանաբար արդեն ստիպում են, իսկ դա փաստացի հայության շահերի դեմ գնալ է նշանակում ու դրանից հետո շանս չկա մնալ հայության իշխող առանց պետական տոռորի։ Նույնիսկ գնալ Մոսկվայից Հայաստանը ղեկավարել էլ չես կարող, այնտեղ էլ շատ են հայերը, ապահով չի, մնում է մնալ հայաստանում ու Մարտի մեկ կազմակերպել օլիգարխների սափրագլուխներով ու մասնավոր բանակով ահ ու սարսափի մեջ պահեյ հայությանը....
Երրորդ տարբերակ էլ կա: Սակայն մինչ այդ կուզենայի մի հարց էլ տալ քեզ, եթե դեմ չես. արդյո՞ք Ռուսաստանին ձեռնտու կլինեն նշածդ զարգացումները (քաղաքական խիստ անկայուն իրավիճակ, ներքին խառնակություններ՝ մարտի 1-ի ու հոկտեմբերի 27-ի նման և այլն), թե՞ Ռուսաստանը կգերադասի ունենալ հնազանդ ու հանդարտ Հայաստան:
…
Իսկ դու հիշում ես, որ նախապես Բաքուն դրանք ընդունած լիներ՞ /ես դա չեմ հիշում, ներող կլինես/.
Ինչքանով էր դիվանագիտորեն արդարացված, հաղթանակած կողմին առաջ ընկնել փոխզիջումների հարցում՞.
Այս ամենից հետևում է, որ փորձ էր արվում ղարաբաղյան հարցում մատուցել մի բան որին պատրաստ չէր ոչ ժողովուրդը, ոչ միջնորդները, ոչ էլ գեներալիտետ ասածը. և որին դեռ չէր պատասխանել հակառակորդ կողմը.
Բիձ ջան, խնդրում եմ էլի, փորձիր երբեմն կասկածել քո… ինչպես ասեմ, ենթադրություններին, կամ համոզմունքներին այս հարցի շուրջ, սա նուրբ հարց է, որի շուրջ պառակտվում է ժողովրդի ակտիվ մասը, պառակտվելուց էլ հոգնում է, ակտիվ մաս էլ չի մնում։ Իսկ պառակտվում է, քանի որ լրատավական աղբյուրներով ու քաղ. գործիչքներով հնարում են ինչ ասես, միայն թե «կռուտիտ» լինեն։ Ես ինքս օրինակ կասկածում եմ իմ գրածների 100 տոկոսանոց ճշմարտացիություն լինելու մեջ։ Սակայն այնուամենայնիվ գոնե կարդում եմ տարբեր աղբյուրներ, որպեսզի իմ հիշածը, տարբեր աղբյուրների գրածը, օդի մեջ եղած ինֆորմացիան քչից շատից զտեմ, մոտենամ ճշմարտությանը։ Հա ինչ էի ասում, ուրեմն ծերուկ Ալիևը տվել էր իր համաձայնությունը ըստ իմ բոլոր տեղեկությունների։ Առաջին անգամ քեզնից եմ լսում, որ Տեր–Պետրոսյանը հենց այնպես, օդի մեջ սկսել է ելույթ ունենալ փոխզիջումների վերաբերյալ, ու քանի որ հակառակը պնդող աղբյուրները շատ են, իսկ դու մի հոգի ես, ապա ես քո հիշողությանը չեմ հավատում։:) Ուշադրություն դարձրու մտքերիդ, կարելի է ենթադրել, որ դու կոպիտ ասած ասում ես՝ սաղ աշխարհը իր համար ապրում էր, մեկ էլ Տեր–Պետրոսյանը հայտնվեց էկրանին ու ասեց «վսյո, փոխզիջումների եմ գնում, հերիք եղավ, բոլ եղավ», և զուտ նրա համար որ լուծի իր լեգիտիմության խնդիրը, որ արտասահմանցիք լսեն ու ասեն. «հաաաա, այ մալադեց քեզ, ուրեմն դու փաստորեն հալալ ընտրված նախագահ ես»… Իսկ միևնույն ժամանակ Քոչարյանը, ու Սերժ ու Վազգեն Սարգսյանները փաստորեն չեղած տեղը դիմադրողական աժիոտաժ բարձացրին, թե ո՞նց կլինի, դու փոխզիջումների ես գնում։ Եթե նույնիսկ փաստերին էլ չնայենք, ապա ասածդ տրամաբանական էլ չի, որպեսզի ճշմարտանման հնչի։
Հիմա ես քո կողմից ինձ վերագրվող գալուստսահակյանական, կամ վազգենմանուկյանական /իրականում ինձ համար խիստ վիրավորական/ հարցը տամ, թե բա ինչի վրա էր հաշվարկը՞. ՕԲՍԵ-ի առաջարկին պատասխանելը դա դիվանագիտական ոլորտի հարց էր. .Եթե այդպիսի ելույթըն ուղղված չէր դրսին, ապա այն շատ հեռու էր նրանից, որ ժողովուրդը վայրկենական համոզվեր դրա ճշտության մեջ, դուրս գար փողոցներն ու պահանջեր փոխզիջում ու դրանով չեզոքացներ գեներալիտետին.
Հաշվարկ չկար էլ, դրա համար էլ Տեր–Պետրոսյանը ի վերջո հրաժարական տվեց։ Նա ընդհամենը արտահայտեց իր դիրքորոշումը որպես Նախագահ, և շատ, անչափ շատ դժվար է ասել, նրա դիրքորոշմանը համապատասխան մարդիկ դեմ գնացին հայրենասիրությունից դրդվա՞ծ, թե՞ այն հենց առիթ էր հանդիսացավ աթոռ դատարկելու ու յուղոտ հեռանկարներ պատրաստելու համար։ Ինձ այնուամենայնիվ թվում է, որ ով որ թերևս հայրենասիրական միտումներից դրդված էր դեմ գնալ, ապա այժմ այն աշխարհում է, իսկ այ ոմն մեկը հիմա գազի վրա «նստած» կայֆեր է անում, մյուսը փորձում է «կռուտիտ» լինել;)
Այլ հարցերում էլ փորձ էի արել դիտարկման այլ ելակետեր մտցնել քննարկումներ, բայց ինչպես հասկանում եմ, ցանկացած այլախոհություն շատ կոշտ է ընդունվում և դուրս է վանվում կամ պիտակավորմամբ, կամ հարցին չառնընչվող անիմաստ հղումներով հարցը կոծկելուն.
Դաստիարակչական, մենտորական տոնով պատասխանի կարիք չունեմ.
Խնդրում եմ սրանից հետո ինձ չպիտակավորել, քննարկում ենք, մնանք քննարկման կուլտուրայի ու տրամաբանության մեջ.
Մոդերաթորին. -սա օֆտօփ չէ, իմ վերջին ասելիքն է այս ֆորումում. և խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել քննարկման կուլտուրային.
Հարգելիս, նախ դու սկսեցիր սրբացման թեման, ակնարկելով, թե այստեղ զոմբիացված կռապաշտներ կան, որոնք չեն տեսնում օբյեկտիվ ճշմարտությունը, համենայն դեպս քո մտքերից դա կարելի էր հասկանալ։ Այնուամենայնիվ ես ներողություն եմ խնդրում, եթե ինչ–որ տեղ դու վատ ես զգացել իմ պատասխանները կարդալիս, մնում ենք կուլտուրայի սահմաններում։:ok Այլախոհությունն էլ կոշտ չի ընդունվում, եթե մատուցվում է գոնե տրամաբանության սահմաններում, իսկ ավելի ցանկալի կլինի, որ եղելիության մասին որևէ սենսացիոն կամ կիսասենսացիոն կարծիք ներկայացվի փաստերով, մերկապարանոց ու անիմաստ վարկաբեկող կարծիքները բնականաբար կոշտ են ընդունվելու, իսկ դու ի՞նչ էիր կարծում։;)
Կներեք որ խառնվում եմ:
Մի հատ էլ ուզում եք էս նայեք, պռոստը հետաքրքիր ա:
http://www.regnum.ru/news/fd-abroad/1193778.html
Կներեք որ խառնվում եմ:
Մի հատ էլ ուզում եք էս նայեք, պռոստը հետաքրքիր ա:
http://www.regnum.ru/news/fd-abroad/1193778.html
Թող ներեն ինձ ադմինները, բայց արժի ռուսերենը մեջ բերել.
"операция будет проходить на международно признанной территории Азербайджана, в его нагорно-карабахском регионе и семи прилегающих районах": "Армяно-азербайджанскую государственную границу наши вооружённые силы без нужды переходить не будут, поэтому в Армении могут спать спокойно. А вот у кого действительно есть повод для беспокойства, это у несговорчивых сепаратистов и незаконно дислоцированного на территории Азербайджана экспедиционного корпуса ВС Армении. В Азербайджане прекрасно осведомлены, кто является членом ОДКБ, а кто - нет. "Нагорный Карабах" в списке членов ОДКБ, да и вообще среди государств мира, насколько мы знаем, не числится. Это территория Азербайджана. Операция внутри международно признанной территории Азербайджана, коим является Нагорный Карабах, не означает агрессию против Армении. Так что повода для применения статьи 4 Договора о коллективной безопасности Азербайджан никому не даст"
Տեսնես էս Ադրբեջանը իր միջազգայնորեն ճանաչված ներքին օպերացիայի համար ինչու՞ է Հայաստանի հետ բանակցություններ վարում։ Չեն կարողանու՞մ «անջատողականների» հետ խոսել… Հազար ներողություն արտահայտությանս, բայց սրանք ցռաններ են, որ խորը մտածենք, սրանց «պասլատ» է պետք անել, ու «վաաբշէ» թող սկսեն պատերազմը, ու չսկսողի… անձամբ ես գնալու եմ կռվելու, մեր սենյակում էլ երկու հոգի ինձ հետ գալու են, ճիշտ է, մեկը Նախիջևանն է ուզում:))
Կներեք որ խառնվում եմ:
Մի հատ էլ ուզում եք էս նայեք, պռոստը հետաքրքիր ա:
http://www.regnum.ru/news/fd-abroad/1193778.html
Հետաքրքիր է: Ուղղակի սենց մի բան. ՀԱՊԿ-ը ստեղծվել է, մեծ հաշվով, միայն ու միայն Ռուսաստանի համար, այսինքն՝ որպեսզի Ռուսաստանը ամրագրված իրավունք ունենա իր «ենթակա» երկրներ դեմ ցանկացած ոտնձգության՝ բաժանման փորձի դեպքում ուժով միջամտելու: Ուզում եմ ասել՝ սա բխում է հենց Ռուսաստանի շահերից, չէ՞: Ո՞րն է մե՛ր դեպքում Ռուսաստանի շահը: Ամեն դեպքում՝ կարող է, չէ՞, ինչ-որ սողանցք՝ արդարացում գտնել, եթե դրա պահանջը լինի:
Հետաքրքիր է: Ուղղակի սենց մի բան. ՀԱՊԿ-ը ստեղծվել է, մեծ հաշվով, միայն ու միայն Ռուսաստանի համար, այսինքն՝ որպեսզի Ռուսաստանը ամրագրված իրավունք ունենա իր «ենթակա» երկրներ դեմ ցանկացած ոտնձգության՝ բաժանման փորձի դեպքում ուժով միջամտելու: Ուզում եմ ասել՝ սա բխում է հենց Ռուսաստանի շահերից, չէ՞: Ո՞րն է մե՛ր դեպքում Ռուսաստանի շահը: Ամեն դեպքում՝ կարող է, չէ՞, ինչ-որ սողանցք՝ արդարացում գտնել, եթե դրա պահանջը լինի:
Ռուսաստանը մեզ «ունի»։ Ու Ռուսաստանը կուզենար Ադրբեջանին էլ «ունենալ», Վրաստանին էլ հեսա «կունենա»։ Ուրիշ բան Ռուսաստանը չի ուզում, էդ թամբալները աշխատել չեն սիրում, դրա համար ստիպված են «ունենալ», իրենց մոտ նորմալ համագործակցությունը չի ստացվում, եթե ուզում ես Ռուսաստանի հետ համագործակցել, պիտի իրենցը լինես:)) Հակառակ պարագայում Ռուսաստանը ոչ մի բան չունի առաջարկելու, դրանք իսկի նորմալ լամպուշկա չեն կարողանում արտադրել։
Չէ, դա պարզ է :): Պարզ է նաև էն, որ Ռուսաստանը էս կոնֆլիկտի օգնությամբ ուզում է Անդրկովկասում ամրանալ: Բայց այ դրան տանող ուղիղ ճանապարհ գտնելը մի քիչ դժվար է, առավել ևս՝ կոնֆլիկտի արդյունքում Ադրբեջանի վրա իր ազդեցությունը տարածելը: Ադրբեջանը միշտ էլ, ի տարբերություն Հայաստանի, քաղաքական սուբյեկտ է եղել՝ խաղացող, այսինքն՝ ինքն էլ իր ասելիքը՝ ձայնը ունի թե՛ բանակցություններում, թե՛ էս խաղերում: Չեմ կարծում, թե Ադրբեջանի համար Ռուսական ազդեցության ոլորտ կամավոր մտնելու համար ընդունելի գին լինեն Ղարաբաղն ու յոթ տարածքները: Իսկ մյուս տարբերակը, ճիշտ ես ասում, ուժայինն է, սակայն դժվար է ասել՝ դրա հավանականությունն ինչքան է այժմ. թերևս՝ շատ փոքր: Վրացական սցենարը, ամեն դեպքում, չի աշխատի:
Ինձ նաև շատ է հետաքրքրում ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՈ-ի կեցվածքը էս հարցում: Ամեն դեպքում՝ Եվրոպան ամեն գնով ուղիներ է փնտրում ռուսական էներգակիրներից գլուխը պրծացնելու համար, ու Ադրբեջանից էդքան հեշտ չի հրաժարվի:
Երրորդ տարբերակ էլ կա: Սակայն մինչ այդ կուզենայի մի հարց էլ տալ քեզ, եթե դեմ չես. արդյո՞ք Ռուսաստանին ձեռնտու կլինեն նշածդ զարգացումները (քաղաքական խիստ անկայուն իրավիճակ, ներքին խառնակություններ՝ մարտի 1-ի ու հոկտեմբերի 27-ի նման և այլն), թե՞ Ռուսաստանը կգերադասի ունենալ հնազանդ ու հանդարտ Հայաստան:
Եթե թուրքերի հետ հարաբերությունները կարգավորվեն Հայաստանը կդառնա անհնազանդ ու Ռուսաստանի ազդեցությունից դուրս կգա, մնացած բոլոր դեպքերում, ով ոնց էլ անկայունություն ստեղծի Ռուսաստանի ազդեցությունը Հայստանի վրա դրանից չի փոխվի։
Ռուսաստանին ոչինչ Հայաստանու ձեռնտու չէ բացի այն ունենալուց, ինչպես պահուստային հինգերորդ անիվ, ավելորդ բեռ է, բայց հանես դեն քցես, բա որ մեկ էլ պետք գա՞
Բիձ ջան, խնդրում եմ էլի, փորձիր երբեմն կասկածել քո… ինչպես ասեմ, ենթադրություններին, կամ համոզմունքներին այս հարցի շուրջ, սա նուրբ հարց է, որի շուրջ պառակտվում է ժողովրդի ակտիվ մասը, պառակտվելուց էլ հոգնում է, ակտիվ մաս էլ չի մնում։ Իսկ պառակտվում է, քանի որ լրատավական աղբյուրներով ու քաղ. գործիչքներով հնարում են ինչ ասես, միայն թե «կռուտիտ» լինեն։ Ես ինքս օրինակ կասկածում եմ իմ գրածների 100 տոկոսանոց ճշմարտացիություն լինելու մեջ։ Սակայն այնուամենայնիվ գոնե կարդում եմ տարբեր աղբյուրներ, որպեսզի իմ հիշածը, տարբեր աղբյուրների գրածը, օդի մեջ եղած ինֆորմացիան քչից շատից զտեմ, մոտենամ ճշմարտությանը։ Հա ինչ էի ասում, ուրեմն ծերուկ Ալիևը տվել էր իր համաձայնությունը ըստ իմ բոլոր տեղեկությունների։ Առաջին անգամ քեզնից եմ լսում, որ Տեր–Պետրոսյանը հենց այնպես, օդի մեջ սկսել է ելույթ ունենալ փոխզիջումների վերաբերյալ, ու քանի որ հակառակը պնդող աղբյուրները շատ են, իսկ դու մի հոգի ես, ապա ես քո հիշողությանը չեմ հավատում։:) Ուշադրություն դարձրու մտքերիդ, կարելի է ենթադրել, որ դու կոպիտ ասած ասում ես՝ սաղ աշխարհը իր համար ապրում էր, մեկ էլ Տեր–Պետրոսյանը հայտնվեց էկրանին ու ասեց «վսյո, փոխզիջումների եմ գնում, հերիք եղավ, բոլ եղավ», և զուտ նրա համար որ լուծի իր լեգիտիմության խնդիրը, որ արտասահմանցիք լսեն ու ասեն. «հաաաա, այ մալադեց քեզ, ուրեմն դու փաստորեն հալալ ընտրված նախագահ ես»… Իսկ միևնույն ժամանակ Քոչարյանը, ու Սերժ ու Վազգեն Սարգսյանները փաստորեն չեղած տեղը դիմադրողական աժիոտաժ բարձացրին, թե ո՞նց կլինի, դու փոխզիջումների ես գնում։ Եթե նույնիսկ փաստերին էլ չնայենք, ապա ասածդ տրամաբանական էլ չի, որպեսզի ճշմարտանման հնչի։
Հաշվարկ չկար էլ, դրա համար էլ Տեր–Պետրոսյանը ի վերջո հրաժարական տվեց։ Նա ընդհամենը արտահայտեց իր դիրքորոշումը որպես Նախագահ, և շատ, անչափ շատ դժվար է ասել, նրա դիրքորոշմանը համապատասխան մարդիկ դեմ գնացին հայրենասիրությունից դրդվա՞ծ, թե՞ այն հենց առիթ էր հանդիսացավ աթոռ դատարկելու ու յուղոտ հեռանկարներ պատրաստելու համար։ Ինձ այնուամենայնիվ թվում է, որ ով որ թերևս հայրենասիրական միտումներից դրդված էր դեմ գնալ, ապա այժմ այն աշխարհում է, իսկ այ ոմն մեկը հիմա գազի վրա «նստած» կայֆեր է անում, մյուսը փորձում է «կռուտիտ» լինել;)
Հարգելիս, նախ դու սկսեցիր սրբացման թեման, ակնարկելով, թե այստեղ զոմբիացված կռապաշտներ կան, որոնք չեն տեսնում օբյեկտիվ ճշմարտությունը, համենայն դեպս քո մտքերից դա կարելի էր հասկանալ։ Այնուամենայնիվ ես ներողություն եմ խնդրում, եթե ինչ–որ տեղ դու վատ ես զգացել իմ պատասխանները կարդալիս, մնում ենք կուլտուրայի սահմաններում։:ok Այլախոհությունն էլ կոշտ չի ընդունվում, եթե մատուցվում է գոնե տրամաբանության սահմաններում, իսկ ավելի ցանկալի կլինի, որ եղելիության մասին որևէ սենսացիոն կամ կիսասենսացիոն կարծիք ներկայացվի փաստերով, մերկապարանոց ու անիմաստ վարկաբեկող կարծիքները բնականաբար կոշտ են ընդունվելու, իսկ դու ի՞նչ էիր կարծում։;)
Վիշապ Բիձա ինչքան էլ չնդունի, որ իր իսկ գրածներով հենց Արցախի հերցը անկյունաքարային դարձավ ԼՏՊի համար ու դրան ձեռ տվեց ու դրա պատճառով տապալվեց, մի բանում նա ճիշտ է, այն ժամանակ Բաքուն ոչինչ էլ չեր պնդում ոչ մի ճնշու էլ չկար ու ոչ մեկ չեր խնդրում կուրծք ծեծել ու հարցը շտապ լուծել։ ԼՏՊն այն ժամանակ ազնվորեն մտածում էր դրանով իրա արժեքը բարձրացնի, բայց միայն Բաքվի աչքերում բարձրացրեց, մինչև հիմա նրան ադրբեջանցիք հավեսով են հիշում, չէ որ ԼՏՊ փաստորեն նրանց բանի տեղ դրեց ու ուզում էր հետները պայմանագիր կնքել, առևտուր անել էս ինձ էս քեզ, երբ բաքվին բանի տեղ դնող չկար։
ԼՏՊին հանեցին, քանի որ նա Վազգեն, Ռուբիկ Սերժիկի համար տորմուզ էր ստացվում, իրանք մեծ պլաններ ունեին, մեծ մեծ փրթեին ստեղից սկսեին ընդեղից դուրս գային մինչև հիմա դեռ բոլորը Քուռ են գնում գրավեն։
Իսկ ԼՏՊն ասում էր Օստապ Բենդերի նման, որ վաղը չկորցնենք ամբողջը պիտի տանք մասը։
Հիմա շատ ավելի վատ վիճակ է, Բաքուն բոլոր պայմաններին համաձայն է ու սերժանտների բլեֆը նույնն է լեգիտիմություն ստանալ ինչ որ բան տալով, բայց ստացվու է ամեն ինչն են վերցնելու...
Եթե թուրքերի հետ հարաբերությունները կարգավորվեն Հայաստանը կդառնա անհնազանդ ու Ռուսաստանի ազդեցությունից դուրս կգա, մնացած բոլոր դեպքերում, ով ոնց էլ անկայունություն ստեղծի Ռուսաստանի ազդեցությունը Հայստանի վրա դրանից չի փոխվի։
Ռուսաստանին ոչինչ Հայաստանու ձեռնտու չէ բացի այն ունենալուց, ինչպես պահուստային հինգերորդ անիվ, ավելորդ բեռ է, բայց հանես դեն քցես, բա որ մեկ էլ պետք գա՞
Չէ, Ռուսաստանից պրծնելը միայն Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորման հետ կապելը սխալ է: Մենք շատ ավելի խորն ենք թաղված, քան թվում ա: Բայց, ամեն դեպքում, Ռուսաստանին հաստատ ավելի ձեռնտու է, որ Հայաստանում ներքին հանդարտություն լինի, քան թե խառը վիճակ: Ու ոչ միայն Հայաստանում, այլ իր ճամբարի ցանկացած երկրում ու մասում, լինի Չեչնիա, լինի Բելոռուսիա, լինի Հայաստան: Ճիշտ ես ասում, որ Հայաստանում ներքին փոփոխություններից արտաքին ճակատում էսպես թե էնպես ոչ մի բան չի փոխվելու, սակայն մարտի 1-ը, հոկտեմբերի 27-ը, ընտրական իրարանցումները, տո հենց ցույցերը թեկուզ փոքր, բայց փուշ են Ռուսաստանի համար՝ գիտես՝ որտեղ: Իսկ այդ ներքին անկայունությունը հիմնականում ով է ստեղծու՞մ. ընդդիմությունը՝ հանձին ՀԱԿ-ի: Իսկ եթե Ռուսաստանի համար տարբերություն չկա, թե Հայաստանում ով ու ինչ կլինի, ավելի լավ չի՞ լինի երկրորդ մարտի 1 անելու փոխարեն իրենք այս իշխանություններին ասեն «բարի ճամփա» ու փոխարենը բերեն մի ուրիշի, ում օրոք, համենայն դեպս, ներքին համեմատաբար ավելի մեծ խաղաղություն կլինի: Այսինքն՝ Հայաստանի ներքին գործերը Ռուսաստանին այնքան էլ չեն հետաքրքրում, միայն թե շարունակվի իրեն ենթարկվել, իսկ հիմա ցանկացած իշխանությն դեպքում այդպես է լինելու. այլ տարբերակ չկա: Հիմա. ՀԱԿ-ը ամեն հարմար առիթով պարբերաբար հայտարարում է, որ Ռուսաստանի պոչն է հարկավոր բռնել, կոպիտ ասած, այսինքն՝ ցույց է տալիս, որ մեր գալու դեպքում դու էլի մեր մեծ եղբայրն ես, Ռուսաստան ջան: Այս դեպքում ինչու՞ պիտի Ռուսաստանը տարբեր խժդժությունների գնով փորձի Հայաստանում պահել ղարաբաղյան կլանին, եթե հակառակորդ կողմը նույն բանը կանի առանց այդ խժդժությունների: Ի՞նչ կարող է դրա դիմաց առաջարկել ղարաբաղյան կլանը: Ներքին՝ ոչ մի բան: Արտաքին՝ այսպես թե այնպես ՀԱԿ-ն էլ է կարող դա առաջարկել, ընդ որում, կրկնում եմ, նույնը՝ առանց ցնցումների: Հենց սրա հետ եմ՝ Ռուսաստանին «ձեռնտու» տարբերակ ասելով:
Չէ, դա պարզ է :): Պարզ է նաև էն, որ Ռուսաստանը էս կոնֆլիկտի օգնությամբ ուզում է Անդրկովկասում ամրանալ: Բայց այ դրան տանող ուղիղ ճանապարհ գտնելը մի քիչ դժվար է, առավել ևս՝ կոնֆլիկտի արդյունքում Ադրբեջանի վրա իր ազդեցությունը տարածելը: Ադրբեջանը միշտ էլ, ի տարբերություն Հայաստանի, քաղաքական սուբյեկտ է եղել՝ խաղացող, այսինքն՝ ինքն էլ իր ասելիքը՝ ձայնը ունի թե՛ բանակցություններում, թե՛ էս խաղերում: Չեմ կարծում, թե Ադրբեջանի համար Ռուսական ազդեցության ոլորտ կամավոր մտնելու համար ընդունելի գին լինեն Ղարաբաղն ու յոթ տարածքները: …
Ուրեմն մի հատ թեթև մանևր կա, որ կարծում եմ ռուսները ունակ են անել։ Ադրբեջանցիներին փշի–փշի են անում կուտ են տալիս, որ ամեն ինչ լավ կլինի, ու Ադրբեջանը հարձակվում է Հայաստանի վրա։ Քանի որ դարը փոխվել է, տեխնիկան էլ հետը, ու երկու կողմերն էլ կարգին ծանր հրետանի ունեն, մի երկու օրվա մեջ իրար տալիս ավիրում են սահմանամերձ գոտում։ Երրորդ օրը մեկ էլ հո՛պ, ռուսական զորքը Ադրբեջանի տարածքով լցվում է Ղարաբաղ ու երկուսին էլ կալմեջ անում։ Այ դա նո՜ր Ռուսաստանի լեզվով ասած կոչվում է «խաղաղության պարտադրում»։ Ադրբեջանը ընդվզում է, սակայն ռուսները ասում են, ախպեր, բա քեզ բերեցինք Մոսկվա, թղթի վրա ստորագրեցիր որ շարունակելու ես բանակցել, բա էսքան ժամանակ ասում էին միայն խաղաղ ճանապարհով… բլա բլա բլա… մի խոսքով ռուսները մի կարգին բան կմոգոնեն, իրենք էդ կողմից լավ են։ Արդյունքում Ռուսաստանն է որոշում ում ինչքան է հասնում Ղարաբաղից, ու հարկադիր չաշկա–լոժկա, շակալադնի ատնաշենիա։ Արևմուտքին էլ պատասխան տալու բան չկա, Ռուսաստանը ամեն ինչ արել է հանուն խաղաղության։ Իհարկե մի քիչ թրիլլեր ֆիլմ է գուցե հիշեցնում, բայց Օսեթիայի դեպքերը ինձ հուշում են, որ ռուսները ռազմական ոլորտում կարգին էլ թրիլլերներ են նկարահանում։
Չէ, դա պարզ է :): Պարզ է նաև էն, որ Ռուսաստանը էս կոնֆլիկտի օգնությամբ ուզում է Անդրկովկասում ամրանալ: Բայց այ դրան տանող ուղիղ ճանապարհ գտնելը մի քիչ դժվար է, առավել ևս՝ կոնֆլիկտի արդյունքում Ադրբեջանի վրա իր ազդեցությունը տարածելը: Ադրբեջանը միշտ էլ, ի տարբերություն Հայաստանի, քաղաքական սուբյեկտ է եղել՝ խաղացող, այսինքն՝ ինքն էլ իր ասելիքը՝ ձայնը ունի թե՛ բանակցություններում, թե՛ էս խաղերում: Չեմ կարծում, թե Ադրբեջանի համար Ռուսական ազդեցության ոլորտ կամավոր մտնելու համար ընդունելի գին լինեն Ղարաբաղն ու յոթ տարածքները: Իսկ մյուս տարբերակը, ճիշտ ես ասում, ուժայինն է, սակայն դժվար է ասել՝ դրա հավանականությունն ինչքան է այժմ. թերևս՝ շատ փոքր: Վրացական սցենարը, ամեն դեպքում, չի աշխատի:
Ինձ նաև շատ է հետաքրքրում ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՈ-ի կեցվածքը էս հարցում: Ամեն դեպքում՝ Եվրոպան ամեն գնով ուղիներ է փնտրում ռուսական էներգակիրներից գլուխը պրծացնելու համար, ու Ադրբեջանից էդքան հեշտ չի հրաժարվի:
Ախր Ադրբեջանում ռուսական նեֆտյանիկների ասած ինչ եղելա հանել տարեն են, էլ ինչ կա նրանից կախված մնալու համար։ Այն ընդհամենը տրանզիտային տարածք է ինչպես վրաստանը, քարը տրաքի 100/200 միլլիարդի նաֆթ ու գազ կարելի է դեռ քամել այն էլ 10/20 տարվա կտրածքով, փշրանքներ, որ Եվրոպան մի ամսում է այդքանը վատնում։
Ադրբեջանի վրա Ռուսաստանի ազդեցությունը տարածված է ու քանի դեռ նրանք չեն երազում Միջին ասիայից թաֆթ ու գազ հանեն տանեն ռուսներին շրջանցելով, նրանց Ռուսաստանը տալու բան չունի եթե եղածն էլ չվերցնի։ Իսկ Նաբուկոի փակվելով Բաքվեցիք էլ չար չունեն պիտի իրենցը տան ռուսները տանեն ծախեն իրանք էլ չեն կարող հասնել Եվրոպական շուկա։
ԱՄՆն ու ՆԱՏՈն հիմա պացիֆիստական տրամադրություններ ունեն, ֆինանսական ճգնաժամ է պատերազմի համար փող չկա, դրանից էլ ոտ ու ձեռ են ընգել Վրացիներից ու Ադրբեջանցիներից չհարձակման ու խաղաղության խոստումներ են կորզում։
Ուրեմն մի հատ թեթև մանևր կա, որ կարծում եմ ռուսները ունակ են անել։ Ադրբեջանցիներին փշի–փշի են անում կուտ են տալիս, որ ամեն ինչ լավ կլինի, ու Ադրբեջանը հարձակվում է Հայաստանի վրա։ Քանի որ դարը փոխվել է, տեխնիկան էլ հետը, ու երկու կողմերն էլ կարգին ծանր հրետանի ունեն, մի երկու օրվա մեջ իրար տալիս ավիրում են սահմանամերձ գոտում։ Երրորդ օրը մեկ էլ հո՛պ, ռուսական զորքը Ադրբեջանի տարածքով լցվում է Ղարաբաղ ու երկուսին էլ կալմեջ անում։ Այ դա նո՜ր Ռուսաստանի լեզվով ասած կոչվում է «խաղաղության պարտադրում»։ Ադրբեջանը ընդվզում է, սակայն ռուսները ասում են, ախպեր, բա քեզ բերեցինք Մոսկվա, թղթի վրա ստորագրեցիր որ շարունակելու ես բանակցել, բա էսքան ժամանակ ասում էին միայն խաղաղ ճանապարհով… բլա բլա բլա… մի խոսքով ռուսները մի կարգին բան կմոգոնեն, իրենք էդ կողմից լավ են։ Արդյունքում Ռուսաստանն է որոշում ում ինչքան է հասնում Ղարաբաղից, ու հարկադիր չաշկա–լոժկա, շակալադնի ատնաշենիա։ Արևմուտքին էլ պատասխան տալու բան չկա, Ռուսաստանը ամեն ինչ արել է հանուն խաղաղության։ Իհարկե մի քիչ թրիլլեր ֆիլմ է գուցե հիշեցնում, բայց Օսեթիայի դեպքերը ինձ հուշում են, որ ռուսները ռազմական ոլորտում կարգին էլ թրիլլերներ են նկարահանում։
Հավանական սցենար է: Ես էլ եմ միշտ մտածել, որ երկարաժամկետ պատերազմ, ամեն դեպքում, չի կարող լինել: Ռուսաստանին հարկավոր է ուղղակի, որ իրադրությունն այնքան լարվի, որ ինքը կարողանա զորք մտցնել. այդքանը: Ու՝ քո ասածով: Արանքում մնում են Մադրիրդյան թյուրիմացությունները բայց: Նույն Մադրիդյան սկզբունքներով այդ զորքը կարող է լինել ոչ թե ռուսական, այլ՝ միջազգային, իմա՝ ՆԱՏՈ: Ու արևմուտքը ամեն ինչ անելու է, որ հենց այդ սցենարը աշխատի. ամեն դեպքում՝ փորձելու են ու փորձում են խոչնդոտել Ռուսաստանի հզորացմանը... :think
Voter ջան, 200 միլիարդը հեչ փող է հա՞, հրեն Ռուսաստանը Եվրոպայից պատրաստվում է 50 միլարդ եվրո վարկ վերցնել, փողերը պրծել են։ Պլանները իմ կարծիքով հեռանկարային են, որպեսզի ռուսները հետագայում էլ զբաղվելու բան ունենան ու աշխարհին զզվեցնեն, ապա հեռանկարայինը Իրանն է։ Իսկ Իրանին պետք է գրկաբաց մոտենալ, դրա համար Մեղրու սահմանային գոտին նեղ է:)) Հլը տես թե ռուսները իրենց դողդոջուն ձեռքով ինչ են գրել Իրանի ռեսուրսների մասին՝
Иран обладает 16 % мировых запасов природного газа. В 2005 в Иране насчитывалось 132 млрд баррелей доказанных запасов нефти (около 10 % от мировых запасов). Ախորժալի չի՞…
Իրանին ճնշելը մի քիչ բարդ գործ է ու կարող է ռուսների բկին կանգնի: Իրանը, ամեն դեպքում, ոչ Ադրբեջան է, ոչ Իրաք. լուրջ, մեծ, հզոր պետություն է, ու դեռ հարց է՝ ում ազդեցությունը կարող է տարածաշրջանում ավելի ուժեղանալ ժամանակի հետ: Եթե ԱՄՆ-ի՝ Իրանին դեմոկրատականացնելու ծրագիրը հաջողվի, Իրանը այստեղ կարող է Ռուսաստանին շատ լուրջ հակակշիռ դառնալ, Թուրքիայի մասին էլ չեմ խոսում:
Իրանին ճնշելը մի քիչ բարդ գործ է ու կարող է ռուսների բկին կանգնի: Իրանը, ամեն դեպքում, ոչ Ադրբեջան է, ոչ Իրաք. լուրջ, մեծ, հզոր պետություն է, ու դեռ հարց է՝ ում ազդեցությունը կարող է տարածաշրջանում ավելի ուժեղանալ ժամանակի հետ: Եթե ԱՄՆ-ի՝ Իրանին դեմոկրատականացնելու ծրագիրը հաջողվի, Իրանը այստեղ կարող է Ռուսաստանին շատ լուրջ հակակշիռ դառնալ, Թուրքիայի մասին էլ չեմ խոսում:
Այո, հենց դրանից էլ Ռուսաստանը վախենում է, ու դրա համար էլ ուզում է Իրանին ժամ առաջ մոտենալ, մերձենալ, հարաբերվել, մոտիկից զգալ նաֆթի հոտը:)) Դե հետո էլ մի բան կսադրի էլի, ռուսները սադրելու մեջ մրցակից չունեն։ Իսկ Հեռվից սադրելը էդքան հեշտ գործ չի, նոր «Բեն Լադեն» պռոյեկտ պիտի մոգոնեն, որին ամերիկացիք չեն հավատա, ստիպված պիտի ասեն, որ պարսիկները կրակել են ռուսական խաղաղապահ ուժերի վրա, ափսոս ռումբերը օդի մեջ պայթել են, թե չէ փոսերը ցույց կտային:)) Էխ չգիտեմ, վերջը բարին ըլլա…
Էս տարբերակին (http://www.akumb.am/showthread.php?p=1767061#post1767061) բան չասեցի՞ք: Հետաքրքիր ա, էլի, ուրիշ կարծիք լսելը:
Չէ, Ռուսաստանից պրծնելը միայն Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորման հետ կապելը սխալ է: Մենք շատ ավելի խորն ենք թաղված, քան թվում ա: Բայց, ամեն դեպքում, Ռուսաստանին հաստատ ավելի ձեռնտու է, որ Հայաստանում ներքին հանդարտություն լինի, քան թե խառը վիճակ: Ու ոչ միայն Հայաստանում, այլ իր ճամբարի ցանկացած երկրում ու մասում, լինի Չեչնիա, լինի Բելոռուսիա, լինի Հայաստան: Ճիշտ ես ասում, որ Հայաստանում ներքին փոփոխություններից արտաքին ճակատում էսպես թե էնպես ոչ մի բան չի փոխվելու, սակայն մարտի 1-ը, հոկտեմբերի 27-ը, ընտրական իրարանցումները, տո հենց ցույցերը թեկուզ փոքր, բայց փուշ են Ռուսաստանի համար՝ գիտես՝ որտեղ: Իսկ այդ ներքին անկայունությունը հիմնականում ով է ստեղծու՞մ. ընդդիմությունը՝ հանձին ՀԱԿ-ի: Իսկ եթե Ռուսաստանի համար տարբերություն չկա, թե Հայաստանում ով ու ինչ կլինի, ավելի լավ չի՞ լինի երկրորդ մարտի 1 անելու փոխարեն իրենք այս իշխանություններին ասեն «բարի ճամփա» ու փոխարենը բերեն մի ուրիշի, ում օրոք, համենայն դեպս, ներքին համեմատաբար ավելի մեծ խաղաղություն կլինի: Այսինքն՝ Հայաստանի ներքին գործերը Ռուսաստանին այնքան էլ չեն հետաքրքրում, միայն թե շարունակվի իրեն ենթարկվել, իսկ հիմա ցանկացած իշխանությն դեպքում այդպես է լինելու. այլ տարբերակ չկա: Հիմա. ՀԱԿ-ը ամեն հարմար առիթով պարբերաբար հայտարարում է, որ Ռուսաստանի պոչն է հարկավոր բռնել, կոպիտ ասած, այսինքն՝ ցույց է տալիս, որ մեր գալու դեպքում դու էլի մեր մեծ եղբայրն ես, Ռուսաստան ջան: Այս դեպքում ինչու՞ պիտի Ռուսաստանը տարբեր խժդժությունների գնով փորձի Հայաստանում պահել ղարաբաղյան կլանին, եթե հակառակորդ կողմը նույն բանը կանի առանց այդ խժդժությունների: Ի՞նչ կարող է դրա դիմաց առաջարկել ղարաբաղյան կլանը: Ներքին՝ ոչ մի բան: Արտաքին՝ այսպես թե այնպես ՀԱԿ-ն էլ է կարող դա առաջարկել, ընդ որում, կրկնում եմ, նույնը՝ առանց ցնցումների: Հենց սրա հետ եմ՝ Ռուսաստանին «ձեռնտու» տարբերակ ասելով:
Անկասկած ոչ ի տարբերություն Ռուսաստանի հաար ով կլինի, բայց դե էլի եմ ասում, Սարգսյանից օգտվել են օտ ի դո, հիա տենց հանել դեն քցել չեն կարող, բա մյուս միապետները ինչ կմտածեն։ Դրանից էլ ենթադրում են, որ ԱՄՆի հին սկզբունքով – վատ տղայա բայց մեր տղան ա, թույլ կտան պահի իրեն։
Չի կարողանա կքցեն – կասեն ինքդ ես մեղավոր, չդիացար մենք քեզ ազատություն տվել էինք։
Իսկ որ Ռուսաստանից չենք պտծնի դրանում կասկած չկա, նույնիսկ կարիք էլ չկա, վատ հարևանը միշտ էլ լավ բարեկամից լավ է։
Հարցը ԱՆԿԱԽ Հայաստան, սեփական քաղաքականություն ուենալու մեջ է, որ Իրանից տրուբա քաշելուց Մոսկվայից թույլատվություն չհարցնենք, թուրքերին հոսանք ծապելուց Ռուսներից չհարցնենք։
Voter ջան, 200 միլիարդը հեչ փող է հա՞, հրեն Ռուսաստանը Եվրոպայից պատրաստվում է 50 միլարդ եվրո վարկ վերցնել, փողերը պրծել են։ Պլանները իմ կարծիքով հեռանկարային են, որպեսզի ռուսները հետագայում էլ զբաղվելու բան ունենան ու աշխարհին զզվեցնեն, ապա հեռանկարայինը Իրանն է։ Իսկ Իրանին պետք է գրկաբաց մոտենալ, դրա համար Մեղրու սահմանային գոտին նեղ է:)) Հլը տես թե ռուսները իրենց դողդոջուն ձեռքով ինչ են գրել Իրանի ռեսուրսների մասին՝
Ախորժալի չի՞…
Մեր տարածաշրջանի 3/4 միլլիոնանոց երկրների համար հա փող է նույնիսկ 10 տարվա կտրվածքով այսինքն տարեկան 10 միլլիարդ, բայց Եվրոպայի, ԱՄՆի հարյուր միլլիոնավոր բնակչության համար որոնց ադրբեջանով հետաքրքրվածության համար Հայկոն անգանգստանում է, դա մի երկու օր անհասգտանալու հարց է, բայց կարևորություն իրենից չի ներկայացնում հիմա օրը էտքան միլլիարդ բորսայում տանուլ են տալիս մյուս օրը շահում ու ոչ մի գլխացավանք միջազգային պատասխան Չեմբեռնելին, դիվանագիտություն, խալիագիտություն պետք չի անել։ Դե գնա ու համոզի, որ Ադրբեջանում ստրատեգիական հարց է լուծվում։
Էլ չի լուծվում, պրծավ, փակեց Ռուսաստանը հարցը, գազ ա պետք տալիս ա, մենակ իրան չխանգարեն ու չջղայնացնեն, Եվրոպան էլ ուրախ է, որ գազը հաստատ կլնի, թքած թե ադրբեջանցիք ու հայերը սամասուդ կլինեն իրանց միապետների ձեռքը, շատ պետք լինի ասել եմ ԱՄՆն մեսխեթ թուրքերի նման ներգաղթի քվոտա կտրամադրի փախստականներին կբերի կոլորադոի տափաստանները ու խոպան հողերը բնակեցնելու ու մշակելու ավելի մեծ շահույթ կստանա քան ետ խղճուկ միլլիարդները որի համար էլ զորք շարժել է պետք էլ պատերազմ խաղաղություն...
Հարցը ԱՆԿԱԽ Հայաստան, սեփական քաղաքականություն ուենալու մեջ է, որ Իրանից տրուբա քաշելուց Մոսկվայից թույլատվություն չհարցնենք, թուրքերին հոսանք ծապելուց Ռուսներից չհարցնենք։
Էս մասը շատ հեռու-հեռավոր ու չափազանց վարդգույն երազանք է, սա դեռ դնենք մի կողմ՝ մինչև լավ ժամանակներ:
Անկասկած ոչ ի տարբերություն Ռուսաստանի հաար ով կլինի, բայց դե էլի եմ ասում, Սարգսյանից օգտվել են օտ ի դո, հիա տենց հանել դեն քցել չեն կարող, բա մյուս միապետները ինչ կմտածեն։ Դրանից էլ ենթադրում են, որ ԱՄՆի հին սկզբունքով – վատ տղայա բայց մեր տղան ա, թույլ կտան պահի իրեն։
Չի կարողանա կքցեն – կասեն ինքդ ես մեղավոր, չդիացար մենք քեզ ազատություն տվել էինք։
Հա, ու այդ քցելը նեց նշանակում է երկրորդ մարտի 1-ի բացառում: Առաջինը, ամեն դեպքում, Ռուսաստանի թեթև ձեռքով եղավ: Իսկ «իրեն պահելը» ի՞նչ է նշանակում. նշանակում է կրկին ու կրկին իրարանցումներ Ռուսաստանին ենթակա մի երկրում, կոպիտ ասած՝ «պիտնո»՝ Ռուսաստանի վրա: Իսկ «քցելը» ոչ միշտ է հատուցում ենթադրում: Եթե ՍՍ-ին կանչեն Մոսկվա ու հասկացնեն, որ դու մեզ այլևս հարկավոր չես, քանի որ քո գործը մեկ ուրիշը կարող է շատ ավելի հարթ անել, ի՞նչ կկարողանա նա անել: Ոչ մի բան: Կամավոր հեռացում:
Մյուս միապետների ձայնը չեմ կարծում, որ այդքան բարձր ու վճռորոշ լինի: Անփոխարինելի մարդ չկա:
Էլ չի լուծվում, պրծավ, փակեց Ռուսաստանը հարցը, գազ ա պետք տալիս ա, մենակ իրան չխանգարեն ու չջղայնացնեն, Եվրոպան էլ ուրախ է, որ գազը հաստատ կլնի, թքած թե ադրբեջանցիք ու հայերը սամասուդ կլինեն իրանց միապետների ձեռքը
Էս մասի հետ համաձայն չեմ: Եվրոպան Ռուսաստանի նավթից փախչելու մի տարբերակի կորուստից հաստատ ավելի ուրախ չի լինի: Այլապես կստացվի, որ ամեն ինչ՝ Բաքու-Ջեհյան, Նաբուկկո, մնացած բաներ՝ ամեն ինչ իզուր է եղել: Եվրոպային հարկավոր է միջինասիական նավթը իրնեց հասցնող ու Ռուսաստանը շրջանցող ճանապարհ:
Քո տեսակետը, եթե ճիշտ եմ հասկացել, հետևյալն է. «Ղարաբաղը սենց թե նենց մերն է, եթե խլող լինի, բոլորս՝ ի զեն ու դեպի պատերազմ»: Իմ կարծիքով սա այսօր իրատեսական ու կենսունակ տեսակետ չէ:
Ճիշտ չես հասկացել, դա տեսակետ չէ, այլ ճշմարտություն: Կարող ես նայել "Ինչի շուրջ միավորվել և ինչ խնդիրներ լուծել" թեման: Առաջին գրառումը: Եվ այնտեղ ես տարբեր հոդվածներ եմ տեղադրել, դրանք էլ կարող ես նայել:
Ուրեմն մի հատ թեթև մանևր կա, որ կարծում եմ ռուսները ունակ են անել։ Ադրբեջանցիներին փշի–փշի են անում կուտ են տալիս, որ ամեն ինչ լավ կլինի, ու Ադրբեջանը հարձակվում է Հայաստանի վրա։ Քանի որ դարը փոխվել է, տեխնիկան էլ հետը, ու երկու կողմերն էլ կարգին ծանր հրետանի ունեն, մի երկու օրվա մեջ իրար տալիս ավիրում են սահմանամերձ գոտում։ Երրորդ օրը մեկ էլ հո՛պ, ռուսական զորքը Ադրբեջանի տարածքով լցվում է Ղարաբաղ ու երկուսին էլ կալմեջ անում։ Այ դա նո՜ր Ռուսաստանի լեզվով ասած կոչվում է «խաղաղության պարտադրում»։ Ադրբեջանը ընդվզում է, սակայն ռուսները ասում են, ախպեր, բա քեզ բերեցինք Մոսկվա, թղթի վրա ստորագրեցիր որ շարունակելու ես բանակցել, բա էսքան ժամանակ ասում էին միայն խաղաղ ճանապարհով… բլա բլա բլա… մի խոսքով ռուսները մի կարգին բան կմոգոնեն, իրենք էդ կողմից լավ են։ Արդյունքում Ռուսաստանն է որոշում ում ինչքան է հասնում Ղարաբաղից, ու հարկադիր չաշկա–լոժկա, շակալադնի ատնաշենիա։ Արևմուտքին էլ պատասխան տալու բան չկա, Ռուսաստանը ամեն ինչ արել է հանուն խաղաղության։ Իհարկե մի քիչ թրիլլեր ֆիլմ է գուցե հիշեցնում, բայց Օսեթիայի դեպքերը ինձ հուշում են, որ ռուսները ռազմական ոլորտում կարգին էլ թրիլլերներ են նկարահանում։
Ինչու պետք է Ռուսաստանը, անհրաժեշտության դեպքում, պատերազմ հրահրի Ադրբեջանի միջոցով, եթե էականը պատերազմի լինելն է? Այդ տրամանբանությամբ ռուսական զորքերը ավելի շուտ կհասնեն Ղարաբաղ Հայաստանից:
Իսկ ինչու եք կարծում թե Ադրբեջանը պետք է կամ կհամաձայնվի մտնել ռուսական ավտորիտար կայսրության ազդեցության տակ? Ինչ կարող է առաջարկել Ռուսաստանը, որ չի կարող իրեն ավելի լավ պայմաններով առաջարկել արևմուքտը…Հարակից տարածքները? Դա այսպես թե այնպես բոլոր կողմերը համաձայնվել են, որ ազերիններին է : Խնդիրը միայն ու միայն ազդեցության մասին է…Իսկ Ադրբեջանը, շատ լավ հասկանում է, եթե նա մտավ ռուսական ազդեցության տակ Ալիևը վաղը կորցնելու վերահսկողությունը իր գազի ու նավթի, մնացած ռեսուսնների վրա և ընդհանարպես դադարելու լինել քաղաքական սույբեկտ: Իսկ հիմա Մեդվեդեևը գնաց Բաքու և չկարողացավ ոչ մի լուրջ արդյուքնի հասնել: Ադրբեջանը երբեք չի համաձայնվի իր ամբողջ գազը տալ Ռուսաստանին, մի պարզ պատճառով, որ Ռուսաստնը այն չի կարող գնել: Թուրքմենիան ձեզ օրինակ…
Այո, եթե մի պահ ենթադրենք, որ ԱՄՆ-ն ավանակի ականջում շատ խորը ննջում է միգուցե Ռուսաստանը կոմբինացիա խաղարկի: Բերեմ մի օրինակ: Ամենավերջին դեպքերը կապված Ղրղրզստանի հետ: Կարծես թե ռուսնները լավ պառտիա էին սկսել: Թվում էր թե հեսա հեսա ամերիկյան զորքերը դուրս կգան Մանասից: Տեսաք ինչ եղավ…ընդամենը կոսմետիկ փոփոխություննր և բազան մնաց էլի ԱՄՆ-ին: Իսկ Ռուսատանը որպեսզի խայտառակ չլինի, հուշագիր ստորագրեց որ Ղրղզստանի ռուսական բազաններում կոնկտինգետ մեծացնում են…
Իմ համեստ պատկերացումնները սա է: ԱՄՆ –ի համար ավելի լավ ժամանակ տարծաշրջան մտնելու համար կարող է և չլինել: Ռուսատանը ուղղակի թաղված է քաղաքական և տնտեսական պռոբլեմնների մեջ: Պարզ է, որ Ռուսաստանը դեմ է ՆԱՏՈ –ական “խաղաղապահ” զորքերի տեղադրումը տարածաշրջան և այս պահին նրան կարծես հաջողվում է դրա դեմն առնել: Ինչպես? Ասելով որ Հայաստանից պատերազմ կսկսվեի և անժամկետ կհետաձգվի Ղարաբաղյան հարցի լուծումը: Իսկ ԱՄՆ-ն շատ հրատապ խնդիր ունի լուծելու `Իրան , բայց մյուս կողմից այս պահին ոչինչ անել չի կարող, բացի ժամանակ ձգելուց` մադրիդյան սկզբունքները “վերամշակելով”: Իրավիճակը կփոխվի, երբ Իրաքից ամերիկայն զորքրերը ժամանակավորես կդիսլոկացվեն Թուրքիայում: Այդ ժամանակ պատերազմ սկսելը կարող է վտանգավոր լինել նաև Ռուստաստանի համար, քանի որ շատ դժվար է ասել, թե ում զորքերը կկանգեն բուֆերային գոտում:
Բայց իմ կարծիքող ԱՄՆ-ն ամենամեծ խաղադրուքը կատարում է Իրանի վրա: Այս ընթացքում ԱՄՆ-ն, փորձելու է Իրանը դարձնել իր ռազամավարական դաշնակիցը: Բայց խոսքը գնում է դեմոկրատական Իրանի մասին: Այս դեպքում մի կրակոցով կսպանվի 3 նապաստակ: Ռուսատանը կկորցնի Կովկասը և դրանով կսկվի նրա փլուզման վերջին փուլը, բացի դա հզոր Իրանը հակակշռող կլինի Թուրքիայի և Իսրայելի համար և հակառակը : Հերթը կհասնի Չինաստանին:
Ինձ թվում է այս վերամշակված մադրիդյան սկզբունքներում զորքերի փոխարեն լինելու են միջազգային դիտորդներ: Եթե չստցվեց Իրանի կոմբինացիան, հնարավոր է մի քանի եվրոպացի դիտորդ զոհաբերվեն և Արարատի փեշերից հարցերը լուծվի “խաղաղության” հաստատման…
Այս ընթացքում շատ կարևոր է թե հայաստանյան իշխանությունները արդյոք ճիշտ կկողմնորոշվեն և ժամանակին ճիշտ դրոշ կբարձրացնեն…Չգիտեմ…
Ինչու պետք է Ռուսաստանը, անհրաժեշտության դեպքում, պատերազմ հրահրի Ադրբեջանի միջոցով, եթե էականը պատերազմի լինելն է? Այդ տրամանբանությամբ ռուսական զորքերը ավելի շուտ կհասնեն Ղարաբաղ Հայաստանից:
Rammer, բերված սցենարի ողջ իմաստը միջազգային իրավունքներին համապատասխանության պատրանք ստեղծելն է, Ռուսաստանը Հայաստանից Ղարաբաղ մտնելու դեպքում կհամարվի որպես բացարձակ կողմնակալ, և նրա «խաղաղապահական առաքելությունը» չի ընդունվի որպես այդպիսին։
Իսկ ինչու եք կարծում թե Ադրբեջանը պետք է կամ կհամաձայնվի մտնել ռուսական ավտորիտար կայսրության ազդեցության տակ? Ինչ կարող է առաջարկել Ռուսաստանը, որ չի կարող իրեն ավելի լավ պայմաններով առաջարկել արևմուքտը…Հարակից տարածքները? Դա այսպես թե այնպես բոլոր կողմերը համաձայնվել են, որ ազերիններին է : Խնդիրը միայն ու միայն ազդեցության մասին է…Իսկ Ադրբեջանը, շատ լավ հասկանում է, եթե նա մտավ ռուսական ազդեցության տակ Ալիևը վաղը կորցնելու վերահսկողությունը իր գազի ու նավթի, մնացած ռեսուսնների վրա և ընդհանարպես դադարելու լինել քաղաքական սույբեկտ: Իսկ հիմա Մեդվեդեևը գնաց Բաքու և չկարողացավ ոչ մի լուրջ արդյուքնի հասնել: Ադրբեջանը երբեք չի համաձայնվի իր ամբողջ գազը տալ Ռուսաստանին, մի պարզ պատճառով, որ Ռուսաստնը այն չի կարող գնել: Թուրքմենիան ձեզ օրինակ…
Ճիշտ է, հենց դրանում էլ կայանում է Ռուսաստանի մանևրելը, եթե Ալիևը Ռուսաստանի պահանջները չի բավարարում, սակայն ուժային լուծման գնալու ցանկություն է հայտնում, ապա Ռուսաստանը կարող է օգտագործել այդ ցանկությունը;)
Այո, եթե մի պահ ենթադրենք, որ ԱՄՆ-ն ավանակի ականջում շատ խորը ննջում է միգուցե Ռուսաստանը կոմբինացիա խաղարկի: Բերեմ մի օրինակ: Ամենավերջին դեպքերը կապված Ղրղրզստանի հետ: Կարծես թե ռուսնները լավ պառտիա էին սկսել: Թվում էր թե հեսա հեսա ամերիկյան զորքերը դուրս կգան Մանասից: Տեսաք ինչ եղավ…ընդամենը կոսմետիկ փոփոխություննր և բազան մնաց էլի ԱՄՆ-ին: Իսկ Ռուսատանը որպեսզի խայտառակ չլինի, հուշագիր ստորագրեց որ Ղրղզստանի ռուսական բազաններում կոնկտինգետ մեծացնում են…
Սակայն Ռուսաստանը պահը լավ բռնացրեց Օսեթիայի ու Աբխազիայի պարագայում։ Բայց դե Սահակաշվիլին չորակող դուրս եկավ, ու հիմա Ռուսաստանը ստիպված է արագացնել սադրանքները քանի դեռ ԱՄՆ–ն մտածում է Վրաստանին զենք տրամադրելու վրա, «վրացական բոմբերի պայթելը Օսեթիայի օդում» քեզ օրինակ։ Ճիշտ է Ռուսաստանը հիմա այդքան էլ լավ ստրատեգիական դիրքերում չի հայտնվել, ու իրավիճակի վատթարացումը Ռուսաստանին կարող է ստիպել գնալ բիրտ քայլերի, ամենավտանգավոր գազանը դա հույսը վերջնականապես կորցրած գազանն է, որի վերջին ճիգերը կարող են նրան անսպասելիորեն փրկել։
Իմ համեստ պատկերացումնները սա է: ԱՄՆ –ի համար ավելի լավ ժամանակ տարծաշրջան մտնելու համար կարող է և չլինել: Ռուսատանը ուղղակի թաղված է քաղաքական և տնտեսական պռոբլեմնների մեջ: Պարզ է, որ Ռուսաստանը դեմ է ՆԱՏՈ –ական “խաղաղապահ” զորքերի տեղադրումը տարածաշրջան և այս պահին նրան կարծես հաջողվում է դրա դեմն առնել: Ինչպես? Ասելով որ Հայաստանից պատերազմ կսկսվեի և անժամկետ կհետաձգվի Ղարաբաղյան հարցի լուծումը: Իսկ ԱՄՆ-ն շատ հրատապ խնդիր ունի լուծելու `Իրան , բայց մյուս կողմից այս պահին ոչինչ անել չի կարող, բացի ժամանակ ձգելուց` մադրիդյան սկզբունքները “վերամշակելով”: Իրավիճակը կփոխվի, երբ Իրաքից ամերիկայն զորքրերը ժամանակավորես կդիսլոկացվեն Թուրքիայում: Այդ ժամանակ պատերազմ սկսելը կարող է վտանգավոր լինել նաև Ռուստաստանի համար, քանի որ շատ դժվար է ասել, թե ում զորքերը կկանգեն բուֆերային գոտում:
Բայց իմ կարծիքող ԱՄՆ-ն ամենամեծ խաղադրուքը կատարում է Իրանի վրա: Այս ընթացքում ԱՄՆ-ն, փորձելու է Իրանը դարձնել իր ռազամավարական դաշնակիցը: Բայց խոսքը գնում է դեմոկրատական Իրանի մասին: Այս դեպքում մի կրակոցով կսպանվի 3 նապաստակ: Ռուսատանը կկորցնի Կովկասը և դրանով կսկվի նրա փլուզման վերջին փուլը, բացի դա հզոր Իրանը հակակշռող կլինի Թուրքիայի և Իսրայելի համար և հակառակը : Հերթը կհասնի Չինաստանին:
Ինձ թվում է այս վերամշակված մադրիդյան սկզբունքներում զորքերի փոխարեն լինելու են միջազգային դիտորդներ: Եթե չստցվեց Իրանի կոմբինացիան, հնարավոր է մի քանի եվրոպացի դիտորդ զոհաբերվեն և Արարատի փեշերից հարցերը լուծվի “խաղաղության” հաստատման…
Այս ընթացքում շատ կարևոր է թե հայաստանյան իշխանությունները արդյոք ճիշտ կկողմնորոշվեն և ժամանակին ճիշտ դրոշ կբարձրացնեն…Չգիտեմ…
Այստեղ մի փոքրիկ նյուանս կա։ Ռուսաստանը ամեն դեպքում կարող է ավելի արագ հայտնվել տարածաշրջանում, զուտ ճանապարհի կարճության պատճառով։ Ռուսաստանը ցամաքային ճանապարհ ունի, որը նշանակում է կարճ ժամկետներում զորքի ու տեխնիկայի անսահմանափակ մտցնելու հնարավորություն։ Նա կարող է սցենար մտածել հենց այդ հնարավորությունից օգտվելու համար, որը ոչ ԱՄՆ–ն ոչ ՆԱՏՕ–ն չունեն, պարզապես սցնարը պիտի այնպես լինի, որ Ռուսաստանը հնարավորինս ջրից չոր դուրս գա։ Չնայած վերջին հաշվով և ծայրահեղ դեպքում Ռուսաստանը կարող է և թքած ունենալ միջազգային իրավունքի վրա, բայց սա ամենավերջին տարբերակն է՝ հույսը կորցրած տարբերակ։ Այնպես որ կենացները քաղցրանալու լիքը հնարավորություններ կան, հիմա կողմերը չեն շտապում, ոչ մեկ հավես չունի երրորդ համաշխարհայինի մասին այսպես շուտ մտածելու, դեռ կայֆեր անելու միջոցները չեն սպառվել։ Ադրբեջանցիք պարզապես մեկ ու մեջ բլթացնում են, առանց հետևանքների մասին մտածելու։ Ադրբեջանցիք երբեք էլ ուղեղով, առավել ևս ռազմական ստրատեգիայով չեն փայլել։
ԲՐԱՅԶԱՆ ԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ ՄԱՍԻՆ (http://lragir.am/src/index.php?id=politics&pid=28357)
Այսօր Ծաղկաձորում Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ մեթյու Բրայզան, պատասխանելով լրագրողների հարցերին, խոսել է Ղարաբաղյան կարգավորման մասին: Ըստ նրա, խնդիրը լուծվելու է երեք հիմնարար սկզբունքների՝ տարածքային ամբողջականություն, ինքնորոշում, ուժի կիրառության բացառում, հիման վրա: Բրայզան թվարկել է կարգավորման քայլերը՝ փախստականների վերադարձ, սկզբում 5, այնուհետեւ եւս երկու շրջանների վերադարձ Ադրբեջանին, հանրաքվե Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցով, խաղաղապահ ուժերի տեղակայում, Հայաստանի ու Ղարաբաղի միջեւ միջանցք, տրանզիտային ճանապարհներ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ:
Անդրադառնալով խաղաղապահ ուժերին, Բրայզան ասել է, թե նրանց պատկանելությունը որոշելու են Ադրբեջանը եւ Հայաստանը, եւ նրանցից յուրաքանչյուրը կարող է վետո դնել, եթե չի ցանկանում, որ տվյալ երկրի զորքը լինի տարածաշրջանում:
Հասկանալի է, չէ՞ Բրայզան ինչ է ուզում հասկացնել Ադրբեջանին։ Կարծում եմ, վերջը փոթորիկ է, որի հիմնական պատասխանատուները լինելու են Սերժ Սարգսյանն ու Ալիևը, մանավանդ վերջինս։
erewanski
07.08.2009, 20:00
իսկ մեջը տուժում են կովկասյան պետություններն
էսօր լսեցի, որ հավանականա, որ Բրայզային Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպան նշանակեն.... ինչքանով ա իրատեսական, ու ինչքանով "կշահենք մենք"?
Ambrosine
07.08.2009, 23:54
էսօր լսեցի, որ հավանականա, որ Բրայզային Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի դեսպան նշանակեն.... ինչքանով ա իրատեսական, ու ինչքանով "կշահենք մենք"?
պետք չի մտածել՝ ինչ կշահենք, պետք է մտածել՝ ինչ անենք, որ ադրբեջանցիները չշահեն
Էս մասի հետ համաձայն չեմ: Եվրոպան Ռուսաստանի նավթից փախչելու մի տարբերակի կորուստից հաստատ ավելի ուրախ չի լինի: Այլապես կստացվի, որ ամեն ինչ՝ Բաքու-Ջեհյան, Նաբուկկո, մնացած բաներ՝ ամեն ինչ իզուր է եղել: Եվրոպային հարկավոր է միջինասիական նավթը իրնեց հասցնող ու Ռուսաստանը շրջանցող ճանապարհ:
Միգուցէ խիստ եմ մոտենում ու մեկ է Եվրոպայում ու ԱՄՆում այդքան հեշտ չեն հանձնվի։
Բայց անցյալ տարվա Վրաստանում պատերազմից հետո այլևս չկա Ռուսաստանը շրջանցող ոչ մի ԿԱՅՈՒՆ ուղի ու ճանապարհ։
Արցախի հարցը շտապ ուզում են լուծեն, քանի որ Վրաստանից ձեռ են քաշել ու հույսը մնացել է, որ Հայաստանը Ադրբեջանի հետ համաձայնվեն ու Բաքու Երևան Ջեյհան գազատար հայտնվի։
Բայց դա ավելի մեծ ուտոպիա է քան Օսեթիան Վրաստան հետ բերելը, ինչը ԱՄՆի ու Եվրոպայի foreign office–ի կայտառ ու երիտասարդ վերլուծաբան քաղաքագենտները չեն գիտակցում, քանի որ իրականությունից հեռու են, ապրում ու իրանց շեֆերին ավելի մեծ քաքի մեջ են քաշում կան կարծում են։
Արցախի Բաքվին հանձնելու փորձերի հետևանք, որպես նրանք, ոչ թէ կայունություն են ստանալու այլ պատերազմ ինքան էլ որ խաղաղության խոստումներ տան Բաքվում։
Միթե ակնհայտ չէ ինչ է պայմանավորվվել – Բաքուն միակ ԱՄՆի ու Եվրոպայի ազդեցության տակ մնացած երկիրն է տարածքում, դրա համար էլ փորձում են դրա ուժեղացնել իսկ Հայաստանին պարտադրել համակերպվի ժամանակին Վրաստանին նախատեսված դերի հետ – անցուդարցի ճանապարհ տվողի կարգավիճակը ինքը ստանա։
Դա կարող է տեղի ունենալ, եթե Ռուսաստանը համաձայնվի փոխել Հայաստանը Թուրքիայում իր ստացած նման լայնատարած իրավունքների հետ – կամ կարճ ասած Հայաստանին քցել է Թուրքերին մատաղ։
Կասկածում եմ, որ Ռուսաստանը իր ազդեցությունը Վրաստանում մեծացնելով ցանկանա Հայաստանից ու առավել ևս Ադրբեջանից հրաժարվի, վերջինս Արցախը ստանալուց ու Հայսատանը պրախադնոյ դեպի Թուրքիա օգտագործելու իրավունքից հաստատ ոչ մի ցանկություն չի ունենա դեպի հյուսիս այլևս կապեր ունենալ։
Կարծում եմ մյուս տարվա ՀԱՊՔի զորավարժությունները Հայաստանում նույնիսկ չեն ապացուցում, որ Ռուսաստանը Հայաստանին չի քցել։
Պետք է սպասել, տեսնել Ռուսները ինչ են տալու Թուրքերին – վախենամ ամբողջ Հայաստանը, որից ռուսներին տնտեսական ոչ մի օգտուտ չկա, բացի ռազական կա տարածաշրջանում տոռմուզ ստեղծելու հնարավորություն ունեն...
պետք չի մտածել՝ ինչ կշահենք, պետք է մտածել՝ ինչ անենք, որ ադրբեջանցիները չշահեն
հաշվի առնելով նրա թուրքամետությունը??
Ambrosine
08.08.2009, 01:40
հաշվի առնելով նրա թուրքամետությունը??
Ամեն ինչը: Ադրբեջանը շատ թույլ տեղեր ունի... հետո էլ չկան հավերժ դաշնակիցներ. այսօր թուրքամետ է, որովհետև Թուրքիայից օգուտ ունի, վաղը ինչամետ կլինի, հաստատ ասել, հնարավոր չէ
Ամեն ինչը: Ադրբեջանը շատ թույլ տեղեր ունի... հետո էլ չկան հավերժ դաշնակիցներ. այսօր թուրքամետ է, որովհետև Թուրքիայից օգուտ ունի, վաղը ինչամետ կլինի, հաստատ ասել, հնարավոր չէ
ազերներն էլ վայնասուն էին բարձրացրել, իբր չեն ուզում..... :'
Ambrosine
08.08.2009, 01:46
ազերներն էլ վայնասուն էին բարձրացրել, իբր չեն ուզում..... :'
ինչ չեն ուզում?:think
քանի որ Վրաստանից ձեռ են քաշել
Ինչից վերցրեցիր որ ձեռ են քաշել??? Բայդնը գնաց ու բոլորին հավաքեց և ասեց որ ոչ մի դեպքում չի կարելի թույլ տալ, որ Վրաստանը մտնի ռուսական ազդեցության տակ...Տես ինչ է կատարվում: Ռուսատանին բոլոր կողմերից խնդիրներ են ստեղծում, լարվածություն են առաջացնում...
Վրաստանը Օսետիան է թեթև ռմբակոծում:
Տաջիկստանը հայտարարում է որ պետք է ռուսական բազանները դուրս գան:
Ուզբեկստանը դե ֆակտո դուրս եկավ ՀԱՊԿ-ից: Ու ասում է որ իր հարաբերությունները կվատանան Ռուսաստանի հետ, եթե Ղրղզստանում նորից ռուսական բազաններ դրվեն:
Թուրքմենիան ել չի ուզում գազ ծախի.
Բելառուիան բացահայտ Ռուսաստանի դեմ է խաղաղում:
Ադրբեջանը իր քաղաքացիններին կոչ է անում Օսետիա գնալ վրացական օրենքններով....
Արևմտյան բանկերը սպառնում որ պարտքի դիմաց կվերցնեն ռուսական շատ կազմակերպություններ:
Խորացող տնտեսական ճգնաժամ:
Կադիրովը ուղիղ հայտարարում է որ Չեչնիան արդեն քիչ է իրեն: Ինգուշետիան ու Դագեստանն էլ է ուզում...և այլն...
Ուկրաինան էլ մյուս կողմից....
Ինչից վերցրեցիր որ ձեռ են քաշել??? Բայդնը գնաց ու բոլորին հավաքեց և ասեց որ ոչ մի դեպքում չի կարելի թույլ տալ, որ Վրաստանը մտնի ռուսական ազդեցության տակ...Տես ինչ է կատարվում: Ռուսատանին բոլոր կողմերից խնդիրներ են ստեղծում, լարվածություն են առաջացնում...
Վրաստանը Օսետիան է թեթև ռմբակոծում:
Տաջիկստանը հայտարարում է որ պետք է ռուսական բազանները դուրս գան:
Ուզբեկստանը դե ֆակտո դուրս եկավ ՀԱՊԿ-ից: Ու ասում է որ իր հարաբերությունները կվատանան Ռուսաստանի հետ, եթե Ղրղզստանում նորից ռուսական բազաններ դրվեն:
Թուրքմենիան ել չի ուզում գազ ծախի.
Բելառուիան բացահայտ Ռուսաստանի դեմ է խաղաղում:
Ադրբեջանը իր քաղաքացիններին կոչ է անում Օսետիա գնալ վրացական օրենքններով....
Արևմտյան բանկերը սպառնում որ պարտքի դիմաց կվերցնեն ռուսական շատ կազմակերպություններ:
Խորացող տնտեսական ճգնաժամ:
Կադիրովը ուղիղ հայտարարում է որ Չեչնիան արդեն քիչ է իրեն: Ինգուշետիան ու Դագեստանն էլ է ուզում...և այլն...
Ուկրաինան էլ մյուս կողմից....
Հոգնեցի արդեն կրկնելուց – ՈՐՊԵՍ ԿԱՅՈՒՆ ԵՐԿՐԻՐ ոչ Վրաստանը, ոչ Ադրբեջանը ոչ ՈՒկրաինան ու ցանկացած այլ երկիր չկա ու չի լինելու քանի դեռ այդ երկիրը Ռուսաստանի շահերին դեմ քայլերի է դիմում։ Վրաստանը որպես կայուն, ներդրումների համար հարմար ու տարանցիկ երկիր այլևս ՊՐԾԵԼԱ, այդ առումով են նրանից ձեռ քաշել...
Եվրոպացիներին կայուն ՊՐԱԽԱԴՆՈՅ է պետք, նրանք թքած ունեն Գիվին, թե Վալոդը ետ պրախադնոյում կնստի շլագբաումը կբացի կփակի, թե Ախմեդը, կարևորը, որ նրանք իրենց ընտանեկան խժդժությունները պրախադնոյում չկազմակերպեն...
Արցախի հարցը շտապ լուծում են, քանի որ Եվրոպացիք ու ԱՄՆն կարծում են դրանով կարող են կայունություն ստեղծել անդրկովկասում։
Մոռացեք, ռուսաստանը կամ ուրիշ ցանկացած երկիր բոլորովին հետաքրքրված չէ իրեն մրցակից ճանապարհների ուղիների ստեղծմամբ ու Արցախի հարցը էլի մի տաս տարի ձգելու են իսկ եթե շատ զոռեն որ ինչ որ բաներ ստորագրեն Սարգսյանն ու Ալիեվը ու նույնիսկ և հայերը և թուքերը համաձայնվեն դա իրագործել, ռուսները ու էլ չասած Իրանը պատերազմ կստեղծեն որ իրանցից անկախ գոյություն ունեցող կայունություն չլինի – տապալվի ու ԱՄՆի Եվրոպայի ազդեցության ընդլայնումը կովկասում փուչ լինի...
Հումանիտար սկզբունքներից չի որ շատ ու շտապ ուզու են Ղարաբաղի կարգավորում ունենան...
Եթե ԱՄՆ-ի՝ Իրանին դեմոկրատականացնելու ծրագիրը հաջողվի, :oԻրանը այստեղ կարող է Ռուսաստանին շատ լուրջ հակակշիռ դառնալ,
...Իրանը, որպես ինքնուրույն երկիր կվերանա: Այնպիսի երկարատև անկայունություն ու քաղաքական պատերազմ կսկսվի, որ ԱՄՆ ինչպես կուզի՝ այպես էլ կծալի Իրանին:
Rammer, բերված սցենարի ողջ իմաստը միջազգային իրավունքներին համապատասխանության պատրանք ստեղծելն է, Ռուսաստանը Հայաստանից Ղարաբաղ մտնելու դեպքում կհամարվի որպես բացարձակ կողմնակալ, և նրա «խաղաղապահական առաքելությունը» չի ընդունվի որպես այդպիսին։
Ճիշտ է, հենց դրանում էլ կայանում է Ռուսաստանի մանևրելը, եթե Ալիևը Ռուսաստանի պահանջները չի բավարարում, սակայն ուժային լուծման գնալու ցանկություն է հայտնում, ապա Ռուսաստանը կարող է օգտագործել այդ ցանկությունը;)
Սակայն Ռուսաստանը պահը լավ բռնացրեց Օսեթիայի ու Աբխազիայի պարագայում։ Բայց դե Սահակաշվիլին չորակող դուրս եկավ, ու հիմա Ռուսաստանը ստիպված է արագացնել սադրանքները քանի դեռ ԱՄՆ–ն մտածում է Վրաստանին զենք տրամադրելու վրա, «վրացական բոմբերի պայթելը Օսեթիայի օդում» քեզ օրինակ։ Ճիշտ է Ռուսաստանը հիմա այդքան էլ լավ ստրատեգիական դիրքերում չի հայտնվել, ու իրավիճակի վատթարացումը Ռուսաստանին կարող է ստիպել գնալ բիրտ քայլերի, ամենավտանգավոր գազանը դա հույսը վերջնականապես կորցրած գազանն է, որի վերջին ճիգերը կարող են նրան անսպասելիորեն փրկել։
Այստեղ մի փոքրիկ նյուանս կա։ Ռուսաստանը ամեն դեպքում կարող է ավելի արագ հայտնվել տարածաշրջանում, զուտ ճանապարհի կարճության պատճառով։ Ռուսաստանը ցամաքային ճանապարհ ունի, որը նշանակում է կարճ ժամկետներում զորքի ու տեխնիկայի անսահմանափակ մտցնելու հնարավորություն։ Նա կարող է սցենար մտածել հենց այդ հնարավորությունից օգտվելու համար, որը ոչ ԱՄՆ–ն ոչ ՆԱՏՕ–ն չունեն, պարզապես սցնարը պիտի այնպես լինի, որ Ռուսաստանը հնարավորինս ջրից չոր դուրս գա։ Չնայած վերջին հաշվով և ծայրահեղ դեպքում Ռուսաստանը կարող է և թքած ունենալ միջազգային իրավունքի վրա, բայց սա ամենավերջին տարբերակն է՝ հույսը կորցրած տարբերակ։ Այնպես որ կենացները քաղցրանալու լիքը հնարավորություններ կան, հիմա կողմերը չեն շտապում, ոչ մեկ հավես չունի երրորդ համաշխարհայինի մասին այսպես շուտ մտածելու, դեռ կայֆեր անելու միջոցները չեն սպառվել։ Ադրբեջանցիք պարզապես մեկ ու մեջ բլթացնում են, առանց հետևանքների մասին մտածելու։ Ադրբեջանցիք երբեք էլ ուղեղով, առավել ևս ռազմական ստրատեգիայով չեն փայլել։
Այդ նույն խաղաղապահ առաքելությունը կարող է իրականացնել նաև ՆԱՏՈ-ն. Այո հիմա եթե դա լինի , քո ասածի պես ուղղակի չեն հասցնի: Դա ես էլ էի նշել, և այդ է պատճառը որ Արևմուտքը հիմա ուղղակի ժամանակ է ձգում: Ըստ Ստառֆոռի ռուսական զորքերի ռազմական ուժի տեղափոխելիության աստիճանը մոտ 5 անգամ ցածր է ՆԱՏՈ-ի զորքերից...Նաև Ռուսաստանը որպես խաղաղապահ երկիր վարկաբեկել է իրեն: Բայց նայում եմ քո ասած տարբերակը... եթե ռուսական զորքերը պետք է մտնեն արդեն էական չի թե որտեղից...Երբ է միջազգաին իրավուքը գերտերությունների դեպքում աշխատում որ...Իսկ եթե ավելի խորը նայենք, իմ կարծիքով հենց այս պահին էլ Ղարաբաղում ռուսական զորքերն են էլի: Ազգությունը ինչ կապ ունի?!!!
Վրաստանը մի քիչ ուրիշ էր...Վրաստանը կորցրեց այն ինչ չուներ, բայց փոխարենը ազատվեց ռուսական վերջին մահակից: Մնացած հայտարարությունները ներքին սպառման համար են...
Չգիտեմ...Ախր Վրաստանի, Ադրբեջանի անկախության լինելը հենց Ռուսատանին դեմ գնալ է, ես կասեի հակառուսամետությունը :) Եթե դառնան ռուսական "դաշնակից", ապա վերջացած են`ֆորպոստ...Ալիևը էտ կուտը չի ուտի ինձ թվում ա: Իզուր ես թերագնահատում ազերինների դիվանագիտությունը: Ես հատուկ էի տեղադրում 1994 թվի դեպքերը...Դու տես թե ադրբեջանը իրեն ոնց է պահում: Ոնց որ Ռուսաստանը ինքը լինի, իսկ Ռուսաստանը չգիտեմ ինչ...Ու վերջում: Այնքան է ձգում պռոցեսը, որ գործի մեջ խառնվում է ԱՄՆ-ն ու իր չուզած պայմանագիրը չի ստորագրում: Ու դա անում է հայկական զորքերի մինչև Բաքու գնալու սպառնալիքի տակ...
Տեսնենք ինչ կլինի...
Ի դեպ 3-րդ համաշխարհայինը եղել վերջացել է:P
..........
Այդ նույնանման ընդհանուր շահը ունեն ադրբեջանի ժողովուրդները – թրքացումից պաշտպանվելու ու վրաստանի ժողովուրդները վրացացումից պաշտպանվելու համար։ Այդ հիմքի վրա Արցախը կարող է դառնալ կարևոր դեր խաղացող երկիր, գնտելով շատ աջակիցների։ Բայց դրա համար իրենք Արցախցիք պիտի պատրաստ լինեն հրաժարվել.
ա.Արցախը միայն հայերի համար, ազգայնամոլ, կասեի ՖԱՇԻՍՏԱԿԱՆ դիրքորոշումից,
բ. չլինեն Հայաստանի կցորդ գիտակցեն, որ Հայաստանի շահերը կարող են և շատ դեպքերում նույնիսկ չհամնկնել իրենց շահերի հետ, ինչը այս օրերին ուղղակի զռռում է։
Բայց այսօրվա ինքնասիրահարված ստեփանակերտից ղրգած բալեքի, իրենց միակ տղամարդ համարողների ու Հայաստանում դվիժենի անողների հույսին են մնացել...
Արցախցիք, պիտի հիշեն Հայաստանը իրենց կաջակցի նույնիսկ, եթե իրենք պետականորեն Անկախ լինեն, բայց պիտի տանեն իրենց ԱՆԿԱԽ խաղաքականությունը ու չզարմանան, որ ինչ որ տեղ հակասեն Հայաստանի շահերին։
Երբ ասում են Արցախը Հայաստան չէ, դա դեռ չի նշանակում Հայաստանը թքած ունի Արցախի վրա, ուղղակի Հայաստանը Արցախը պահել ՉԻ ԿԱՐՈՂ, եթե այնտեղ բացի Արդբեջանի շահերից ավելի մեծ շահեր սկսեն դեր ղաղալ ու այսօր դրա առաջ ենք կանգնած։
Բայց Ադրբեջանի այսօրվա հանրապետությանն էլ տալը ԱԲՍՈՒՐԴ է, դա էլ թույլ չենք տա, ԱՄՆ ու Ռուսաստանը աստված չեն, մենք էլ Աբրահամ չենք, որ հանուն մեր հավատի հաստատման սեփական երեխաին զոհենք։
Ադրբեջանվի արհեստական էթնոանվանման յուրացման արդյունքում ազգային ինքնության կորուստը հանգեսցնում է ժողովրդի դեմքի կորստի, ռուսաֆիկացիայի, արևմտացման, մանկուրտիզմի։ «Ադրբեջանցի» անդեմ անվան տակ կոծկված են իրական էթնոսներ հիմնականում թուրքեր, քրդեր թալիշներ, թաթեր, լեզգիներ և այլն
Սա ադրբեջանցի պատմական գիտությունների դոկտոր Ֆարիդ Ալիքպերլիի հարցազրույցից է – որ Արցախի հարցի հետ այնքանով կապ ունի, որքան իմ մտոերը այն մասին, որ Արցախը հնարավորություն ունի միջազգայնորեն ճանաչված անկախ պետություն դառնալ ներառյալ բոլոր ներկա ու ապագա տարածքները, եթե այն դառնա ադրբեջանցի անվան տակ խեղդված ազգային փոքրամասնությունների ապահով ապրելու երկիր։
Պարզ չէ իհարկե, ինչքանով է Ալիքպերլիի կարծիքը իրականանալի, որ ադրբեջանցի էթնոանվանումը մի օր հենց ադրբեջանում դեն նետվի ու բազմազգությունը ողջուներլի դառնա այդ պետությունն էլ կոնֆեդերատիվ կարգերի անցնի։ Նա իր գրառումներում թուրքերին որպես պետականույան հիմնական ազգ է ներկայացնում։ Բայց փաստ է, որ բազմազգության գաղափարը թեկուզ պրոպագանդիստական նպատակներով իրենց դրոշակին կպցնելու դեպքում Արցախի անկախության ճանաչումը միջազգայինորեն կբացառվի, քանի որ կպատճառաբանեն, որ ադրբեջանը նոր փոխված երկիր է, գնացեք այնտեղ ապրեք...
Ի դեպ թուրք պատմաբանի հոդվածը բավականին երկար (http://www.zerkalo.az/2009-08-08/politics/1581-ideologiya) է ու նույնիսկ նույն ընդհանրացումները ու համեմատությունները Շվեյցարիայի հետ կան ինչ ես մի քանի օր առաջ արտահայտել էի http://www.akumb.am/showthread.php?p=1755744&postcount=514
Եթե ադրբեջանական կայքում չեք ուզում կարդալ մեզ մոտ պատճենը կա http://viparmenia.com/vb/forum41/artsach-independant-party-13052/#post268459
Սա ադրբեջանցի պատմական գիտությունների դոկտոր Ֆարիդ Ալիքպերլիի հարցազրույցից է – որ Արցախի հարցի հետ այնքանով կապ ունի, որքան իմ մտոերը այն մասին, որ Արցախը հնարավորություն ունի միջազգայնորեն ճանաչված անկախ պետություն դառնալ ներառյալ բոլոր ներկա ու ապագա տարածքները, եթե այն դառնա ադրբեջանցի անվան տակ խեղդված ազգային փոքրամասնությունների ապահով ապրելու երկիր։
Փաստորեն դու գտնում ես, որ մի հատ ստից դե յուրե անկախություն ճանաչելու համար, պետք ա բերել ու Արցախում բնակեցնել ադրբեջանի մնացած ազգային փոքրամասնություններին? Ես համաձայն չեմ այս տեսակետի հետ, քանի որ.
1) Արցախը հայկական տարածք է, որը կռվով հետ են բերել հայերը, իսկ մնացած ազգերը ունեն իրենց պատմական հողերը այսպես կոչված ադրբեջանում, թող նրանք էլ պայքարեն ու հետ ստանան իրենց արդարացիորեն պատկանող հողերը:
2) Այն ժամանակ երբ մերոնք ազգային ազատագրական պայքար էին մղում կովկասյան թուրքերի դեմ, քո ասած ադրբեջանցի անվան տակ խեղդված ազգային փոքրամասնությունները, փոխանակ օգտվեն առիթից ու իրենք էլ ազատագրական պայքար սկսեն, լավ էլ կռվում էին թուրքերի օգտին: Ու հիմա նրանց Արցախում տեղ տալը առնվազն հիմարություն կլինի:
Ու ընդհանրապես, եթե անկեղծ լինեմ, ես դեմ եմ որ Հայկական տարածքներում այլ ազգեր գան ու ապրեն: Դարավոր փորձը ցույց է տալիս, որ դա հայերի համար դրական հետևանքներ չի ունենում:
Ասածներիցս հետևում է «Հողը ՀԱՅԵՐԻՆ» կարգախոսը, որը ոչ այլ ինչ է քան ազգայնամոլական նացիստական լոզունգ։
1. հայկական պապենական տարածքների մասին - հիմա ինչ եզդիներին, ասօրիներին, մալականներին կամ քրդերին որ հալածանքներից փախել պատսպարվել են Հայաստանում վտարենք՞՞՞ Այդ մարդիկ հայաստանի քաղաքացի են, հայերեն են նույնիսկ սովորում, ինչը շատ սփյուռքահայեր լայաղ ել չեն անում։ Ապրում են ու աշխատում մեր Հայաստանի բարգավաճման համար, գիտեմ մարդկանց, որ գերադասում են մալականներին վարձել գործի որ վերջում գործն արվի և ոչ թե հայերի, որոնք ավելի շատ, շոգում են, քնում են, գլուխ են հարդուկում քան գործ են անում, վերջում էլ մուննաթ են ագլիս որ իրանց ապաշնորհ աշխատանքը պահանջում ես որակով անել։
2.սկզբում իհարկե կռվում էին, թնդանոթի միս էին իսկ երբ թալիշները 93ին սկսեցին ազգային ազատագրական պայքարը իսկ հայկական զորամիավորումները միայն առաջ քին գնում ռուսները ու ամերկացիք քաքին տակները ու օրը 3 անգամ զանգում էին, որ ամեն գնով հրադադար կնքվի, քանի որ ադրբեջան պետությունը կարմիր թելով կարած սկսել էր քանդվել։ Եթե չլսեինք շարունակեինք պայքարը մի երկու հատ թռիչք անեին հայ ինքնաթիռները թալիշ մուղանի հանրապետության տարծքի վրայով, հիմա ադրբեջան պետության հարցը լուծված կլիներ այն տեսքով ինչ բազմաթիվ անգամ ներկայացրել եմ ինտեռնետում: 40835
Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։
Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։
Ասածներիցս հետևում է «Հողը ՀԱՅԵՐԻՆ» կարգախոսը, որը ոչ այլ ինչ է քան ազգայնամոլական նացիստական լոզունգ։
1. հայկական պապենական տարածքների մասին - հիմա ինչ եզդիներին, ասօրիներին, մալականներին կամ քրդերին որ հալածանքներից փախել պատսպարվել են Հայաստանում վտարենք՞՞՞ Այդ մարդիկ հայաստանի քաղաքացի են, հայերեն են նույնիսկ սովորում, ինչը շատ սփյուռքահայեր լայաղ ել չեն անում։ Ապրում են ու աշխատում մեր Հայաստանի բարգավաճման համար, գիտեմ մարդկանց, որ գերադասում են մալականներին վարձել գործի որ վերջում գործն արվի և ոչ թե հայերի, որոնք ավելի շատ, շոգում են, քնում են, գլուխ են հարդուկում քան գործ են անում, վերջում էլ մուննաթ են ագլիս որ իրանց ապաշնորհ աշխատանքը պահանջում ես որակով անել։
2.սկզբում իհարկե կռվում էին, թնդանոթի միս էին իսկ երբ թալիշները 93ին սկսեցին ազգային ազատագրական պայքարը իսկ հայկական զորամիավորումները միայն առաջ քին գնում ռուսները ու ամերկացիք քաքին տակները ու օրը 3 անգամ զանգում էին, որ ամեն գնով հրադադար կնքվի, քանի որ ադրբեջան պետությունը կարմիր թելով կարած սկսել էր քանդվել։ Եթե չլսեինք շարունակեինք պայքարը մի երկու հատ թռիչք անեին հայ ինքնաթիռները թալիշ մուղանի հանրապետության տարծքի վրայով, հիմա ադրբեջան պետության հարցը լուծված կլիներ այն տեսքով ինչ բազմաթիվ անգամ ներկայացրել եմ ինտեռնետում: 40835
Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։
Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։
Նկարը լավն էր, ախորժակս ու ազգայնամոլական նկրտումներս արթնացրեց :))
Իսկ եթե ավելի լուրջ, իհարկե քո ասածը ճիշտ է այն տեսակետից, որ որպեսզի ճանաչեն, պետք է հրաժարվենք ազգային պայքարից ու ասենք ընդամենը անկախություն ենք ուզել: Բայց մեր նպատակը հեչ էլ այն չէ, թե կճանաչեն, թե ոչ: Ընդհանուր առմամբ արցախցիք թքած էլ ունեն, թե ով ա ճանաչում, ով ոչ: Էնտեղ բնակչության մեծամասնությունը նույնիսկ չի լսել <<Մադրիդյան սկզբունքներ>> տերմինը: Մարդիկ պայքարել են իրենց պապենական հողերի համար ու հասել են իրենց նպատակին: Ու հիմա հրաժարվել ազգային ձգտումներից հանուն ինչ-որ դատարկ թղթերի իմաստ չունի: Վաղ թե ուշ ճանաչելու են, իսկ եթե չճանաչեն կռիվ են սարքելու, որը լավ չի, բայց դե հաստատ ուրիշների համար ավելի լավ չի, քանի որ կռվի դեպքում, քո նշած քարտեզի արցախյան մասը իրականություն է դառնալու:
Ambrosine
11.08.2009, 17:50
Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։
Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։
Սա հարցի լուծման համեմատաբար հեշտ տարբերակն է, որի վերջնարդյունքը հայտնի չէ: Ինքնորոշվելու իրավունքը չի ավարտվում անկախ հայտարարվելուց հետո, իսկ ես վստահ եմ, որ ադրբեջանցիք ճագարի պես բազմանալու են, իսկ հայերը փախչելու են ավելի հարմարավետ վայրեր, հատկապես՝ Երևան: Ժամանակ կգա, երբ ադրբեջանցիները ձայն կբարձրացնեն, թե ուզում են իրենք անկախանալ՝ թեկուզ 7 գյուղ լինի: Անկախացան, հետո կցանկանան միանալ Ադրբեջանին... Արցախը կտրոհվի, վերոջում էլ որպես ԼՂՀ ինչքան տարածք կմնա, հայտնի չէ:
Մինչև համաձայնենք ընդունել փախստականներին, պետք է ապահովենք այնպիսի պայմաններ, որոնց դեպքում մեր ազգը կշատանա, օրինակ՝ պիտի էնտեղ այնպիսի գրավիչ լինեն պայմանները, որ նույնիսկ էստեղից վեր կենանք ու գնանք Արցախ՝ կանխելու համար Արցախի ադրբեջանականացումը
Նկարը լավն էր, ախորժակս ու ազգայնամոլական նկրտումներս արթնացրեց :))
Իսկ եթե ավելի լուրջ, իհարկե քո ասածը ճիշտ է այն տեսակետից, որ որպեսզի ճանաչեն, պետք է հրաժարվենք ազգային պայքարից ու ասենք ընդամենը անկախություն ենք ուզել: Բայց մեր նպատակը հեչ էլ այն չէ, թե կճանաչեն, թե ոչ: Ընդհանուր առմամբ արցախցիք թքած էլ ունեն, թե ով ա ճանաչում, ով ոչ: Էնտեղ բնակչության մեծամասնությունը նույնիսկ չի լսել <<Մադրիդյան սկզբունքներ>> տերմինը: Մարդիկ պայքարել են իրենց պապենական հողերի համար ու հասել են իրենց նպատակին: Ու հիմա հրաժարվել ազգային ձգտումներից հանուն ինչ-որ դատարկ թղթերի իմաստ չունի: Վաղ թե ուշ ճանաչելու են, իսկ եթե չճանաչեն կռիվ են սարքելու, որը լավ չի, բայց դե հաստատ ուրիշների համար ավելի լավ չի, քանի որ կռվի դեպքում, քո նշած քարտեզի արցախյան մասը իրականություն է դառնալու:
Զարմանալի կլինի, եթե իսկապես Արցախի ԳՈՅԱՏԵՎՄԱՆ պատերազմը պարզվի որ արցախցիք ազգային պատերազմ են համարել։
Դաշնակները իրանց ջոկատներով ու կամավորականներով, հայաստանից ՀՀՇի կամավորականները իհարկե ազգային պատերազմի էին գնում հողերի ու այդ տարածքում ապրող մարդկանց վրա ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ էին ուզում ստանալ, դրա համար էլ հիմա իշխում են և ոչ թե թողնզում են որ այդ մարդիկ ԱԶԱՏ ԳՈՅԱՏԵՎԵՆ։
Արցախցիների համար ինչքան ես գիտեմ, դա զուտ գոյատևման ու իրենց ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ պայքարն էր դա, դրա համար էլ արցախով իշխանություն դզելու գործի եկածների գլխին բորշ էին թափում, եթե նրանք շատ էին խանգարում։
Եթե դա ազատագրական ու անկախ թե ինչ ու ում պապենական տարածքում ես ապրում հայ լինելու իրավունքի համար չեր պատերազմը, այլ ինչ որ հողերի համար, ապա հանգիստ համապատասխան փոխհատուցման դիմաց այդ հողերը կհանձնվեն։
Իսկ եթե ես եմ ճիշտ ու արցախցիք զուտ ցանկություն ունեն, որ իրենց ՀԱՐԳԵՆ ու ՀԱՅ լինելու իրավունքը պաշտպանելու համար են կռվել, որ իր հարևանը անկախ իր ազգությունից ու դավանանքից ընդունի, պարտադրվի արցախցու ՀԱՅ լինելու իրավունքը հարգել, ապա ոչ մի հող չի հանձնվի այլ կառաջարկվի ապրել այնտեղ եթե ըդնունեն, որ ՀԱՅերն են տերը ու դա կոչվում է ԱՐՑԱԽ, այսինքն քաղաքացիություն, օրենքներ կկիռառվեն այդ հողերի վրա Արցախցիների կողմից։
Տալ հողի մասը, որ այդ մասի վրա ուրիշները իրենց սկզբունքներով ու օրենքներով ղեվարվեն ի փոխարեն դրա, որ դու հողի մյուս մասի վրա քո սկզբունքները նեդրնես, ապուշություն կլինի ու երբեք չի գործի։ Եթե քո օրենքները ու ՀԱՅ լինելը հարգվում է միայն մի առանձին վերցրած գծագրված հողակտորի վրա իսկ մնացած տարածքում քեզ պիտի մորթեն, սպանեն ու հարգանք չունենաս, ապա դա պարտություն է և ոչ թե հաղթանակ։
Իսկ որ այսօր շատերը հայ լինելու ցանկություն չունեն դրա մասին արդեն գրել եմ հարևան թեմայում (http://www.akumb.am/showthread.php?p=1770272&postcount=66) - կրկնվեմ, դա մեր ողերիմ թշնամին անգամ չեր կարող երազել ունենալ ինչին հասցրել են ասյօր Հայաստանը քրեածին դավաճան սերժանտները, հայը հայաստանում հայ լինել չի ցանկանում, մի կտոր մսի կարոտ պատրաստ է քոչել աշխարhի ցանկացած ամենաերրորդային ու չորրորդային երկիր...
Այնպես որ ցավում եմ, բայց հայաստանում նույնիսկ ազգայնամոլները ԱՊԱՇՆՈՐՀ են, չեն գիտակցում, որ մոլի ազգայնական նշանակում է ստիպել բոլորին իր ազգին ամեն ինչից վեր դասել, անկախ հողային, տեղային, փողային կամ գենետիկ պատկանելիությունից։
Արիացիությունը ճղճիմացրել հանգեցրել են ՀՈՂի ինչ որ սահմանների ու պատմության գաղափարի, եթե հայկական հողի վրա ես ապրում ուրեմն մաքուր արիացի ես դրանից էլ ու հողի համար պայքարելը այդքան կարևորվում է փոխանակ ցեղիտ համար պայքարես։ Ստացվում է ՎԻԿԻՆԳՆԵՐԸ ախմախ էին գնում էին նավով Գրենլանդիա ու այնտեղ բոլորին ստիպում, իրենց ենթարկվեն բեխաբար էին, որ դա ՎԻԿԻՆԳԱՍՏԱՆԻ հետ կապ չունի ու այնտեղ իմաստ չունի գնալ...
Սա հարցի լուծման համեմատաբար հեշտ տարբերակն է, որի վերջնարդյունքը հայտնի չէ: Ինքնորոշվելու իրավունքը չի ավարտվում անկախ հայտարարվելուց հետո, իսկ ես վստահ եմ, որ ադրբեջանցիք ճագարի պես բազմանալու են, իսկ հայերը փախչելու են ավելի հարմարավետ վայրեր, հատկապես՝ Երևան: Ժամանակ կգա, երբ ադրբեջանցիները ձայն կբարձրացնեն, թե ուզում են իրենք անկախանալ՝ թեկուզ 7 գյուղ լինի: Անկախացան, հետո կցանկանան միանալ Ադրբեջանին... Արցախը կտրոհվի, վերոջում էլ որպես ԼՂՀ ինչքան տարածք կմնա, հայտնի չէ:
Մինչև համաձայնենք ընդունել փախստականներին, պետք է ապահովենք այնպիսի պայմաններ, որոնց դեպքում մեր ազգը կշատանա, օրինակ՝ պիտի էնտեղ այնպիսի գրավիչ լինեն պայմանները, որ նույնիսկ էստեղից վեր կենանք ու գնանք Արցախ՝ կանխելու համար Արցախի ադրբեջանականացումը
Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։
Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։
Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...
ՌԱԶՄԱԿԱՆ ԱՐԴՅՈՒՆԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՆՐԱ ԿԱԴՐԵՐԸ
կփոխվի արդյոք Հայաստանում ինչ որ բան
Երբ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Անատոլի Սերդյուկովը այցելեց Բաքու, եղավ հաղորդագրություն, որ նա մտադիր է քննարկել Ռուսաստանի և Ադրբեջանի ռազմատեխնիկական համագործակցության խնդիրը: Այդ օրերին էր, երբ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Սաֆար Աբիևը հայտարարեց, որ եթե Հայաստանի հետ բանակցություններն արդյունք չունենան, իրենք կդիմեն կոնֆլիկտի լուծման ուժային տարբերակին: Ռուսական կողմն այս հայտարարության առիթով առանձնապես վերաբերմունք չցուցաբերեց, չնայած խոսքը վերաբերում էր իր ավանդական դաշնակցին` Հայաստանին:
Ադրբեջանը վաղուց ծրագրում է կազմակերպել իր երկրում ռազմարդյունաբերական համալիր: Կան տեղեկություններ, որ այս երկիրը մտադիր է դառնալ տարբեր զինատեսակներ արտադրողներից մեկը: Արդեն ունեն ռազմարդյունաբերության նախարարություն, նախատեսել են արտադրել թեթև ռազմական տեխնիկա, ռազմական ուղղաթիռներ, նույնիսկ` ռազմանավեր, ծրագրվում է ոչ միայն բավարարել սեփական բանակի կարիքները, այլ դուրս գալ նաև արտաքին շուկա: Այն հանգամանքը, որ մեքենաշինական արտադրատեսակների ծավալն աճել է շուրջ 50 %-ով, վկայում է այն մասին, որ ունեն որոշակի նվաճումներ ռազմարդյունաբերական ոլորտում: Ռազմական պատշաճ հզորություն ունենալու իր նկրտումները ռազմարդյունաբերության բնագավառում կյանքի կոչելու համար Ադրբեջանը մեծ հույսեր է կապում ռուս-ադրբեջանական համագործակցության հետ:
Ինչ կստացվի Ադրբեջանում, ցույց կտա ժամանակը: Իսկ ինչ են մտածում Հայաստանում այս ամենի մասին: Ինչպես հայտնի է, նման ծրագրերի առկայություն Հայաստանում չի նկատվում: Այստեղ արմատացել է մեծ եղբորից զինատեսակներ գնելու հոգեբանությունը, հաշվի չի առնվում այն, որ մի օր կավարտվի եղբայրությունը, և մեծ եղբայրը կորոշի մեկ ուրիշի հետ եղբայրություն անել: Ըստ երևույթին, մեր երկիրը հույս ունի, որ կհայտնվի մեկ այլ հովանավոր, որը չի խնայի իր հնարավորությունները Հայաստանի ռազմական հզորացմանը նպաստելուն:
Հայաստանում վաղուց առկա են տարաբաժանված տեսակետներ, թե ինչ դեր ունի բանակը մեր պետության կյանքում: Որոշները կողմնակից են հզոր բանակի` Ռուսաստանի ռազմական օժանդակությամբ, ուրիշները բացառում են մեծ բանակի անհրաժեշտությունը: Եվ այս ամենը շարունակվում է մինչ օրս: Սակայն, ինչպես հայտնի է, ոչ մեկին չի մտահոգում այն, թե կարող է արդյոք Հայաստանը դառնալ իր բանակի կարիքները մատակարարող երկիր` մեծ թե փոքր բանակի: Ավելի ճիշտ` մտահոգվողներ կային: Միայն թե այլ կերպ դասավորվեց ամեն ինչ:
Վերջերս ես պատահաբար հանդիպեցի իմ վաղեմի ծանոթին՝ Ավիկ Օհանյանին, որին ժամանակին գիտեի որպես Հայաստանում ռազմարդյունաբերական համալիր ստեղծելու ակտիվ կողմնակից: Այս մարդն իր գործունեությամբ անգնահատելի ներդրում կատարեց առաջին լուրջ ռազմարդյունաբերական ձեռնարկության ստեղծման գործում: Ձևավորվեց փամփուշտի արտադրության լիարժեք, ժամանակին համահունչ գործարան: Ենթադրեցի, որ հարմար առիթ է բավարարելու իմ հետաքրքրությունը Հայաստանում ռազմարդյունաբերական վիճակի վերաբերյալ: Եւ հուսախաբ եղա: Իմ առջև կանգնած էր մարդ, որն իր մտահոգ և հուսահատ տրամադրությամբ արտահայտում էր այդ արտադրության այսօրվա վիճակը: Հետո մեր զրույցից ես տեղեկացա, որ նա կորցրել է ամեն ինչ...
Դժվար էր հավատալ, որ ժամանակին ռազմարդյունաբերության համակարգում զբաղեցնելով հանգուցային պաշտոն, նախաձեռնել է զարգացնել տնօրինած ոլորտը և ստիպված է եղել դրա համար հատուցել իր անձնական ճակատագրով: Նաև դժվար էր հավատալ, որ ռազմարդյունաբերությունում այս առաջնեկների ողջ էներգիան փոշիացավ մեր իշխանավորների անփութության, անտարբերության և անառողջ վերաբերմունքի պատճառով: Սակայն մեկ մարդու պատմությունը ինձ ստիպում է հավատալ դրան:
Ես շատ լավ ծանոթ եմ Ավիկ Օհանյանի նկարագրին: Հիշում եմ, այն տարիներին, զրույցների ժամանակ նա հաճախ կրկնում էր հետևյալ միտքը.
- Պետական կառույցում աշխատող յուրաքանչյուր ոք պարտավոր է իր գործունեությամբ նպաստել համապատասխան ոլորտի զարգացմանը: Եթե համաձայն չէ, կամ հնարավորությունները չեն ներում, թող գնա Սադախլոյից ապրանք բերի, վաճառի, պետական կառույցում նա անելիք չունի: Ցավոք, պետք է ասեմ, որ պետական մեքենայի տարբեր կարույցներում այս միտքն առավել կիրառելի է այսօր...
Խորհրդային ժամանակներում աշխատելու տարիներին ձևավորված իր կապերի շնորհիվ 1994 թ. Ավիկը կարողացել է ձեռք բերել պրոֆեսոր Կոշկինի փամփուշտի արտադրության հոսքագծերի հայտնի համակարգի պահեստային օրինակը, որը գտնվում էր միջինասիական մի հանրապետությունում: Ծախսվել է ընդամենը 100 հազար դոլար, որի ողջ կանխիկ մասը` շուրջ 60 հազար դոլար, հայթայթել է պարտքով: 3 ամիս հետո, 1995թ. հունվարին նրան ձերբակալել են պետանվտանգության մարմինները, Դաշնակցության հետ կապված հայտնի դեպքերի առիթով, հետո հեռացրել են աշխատանքից: Հետագայում, մինչ այսօր նա իշխանությունից պահանջում է իր կողմից արված ծախսերը: Ստացված գրավոր պատասխանները միևնույնն են.- ցույց տուր հիմքեր` արածդ ծախսերը կվերադարձնենք:
Նախագահին հղած գրության մեջ նա նշում է, որ եթե համակարգի ձեռք բերման ընթացքում փորձեր հիմքեր ստեղծել, Հայաստանն այսօր փամփուշտի արտադրություն չէր ունենա: Ես համաձայն եմ ասվածի հետ, ինչը հասկանալու համար առանձնապես խորաթափանց լինելու անհրաժեշտություն նույնիսկ չեմ տեսնում: Եվ վերջապես, որքանով բարոյական է հիմքեր պահանջել, երբ շուրջ 25 միլիոն դոլար արժողությամբ համակարգը՝ 9 վագոն բեռ, դարձել է Հայաստանի սեփականությունն ընդամենը 100 հազար դոլարով:
Ի դեպ, վերջերս, կառավարության որոշումով, համակարգն oտարվեց շուրջ 20 միլիոն դոլարով: 1995-ից ի վեր հայտնվելով պարտքեր փակելու անպտուղ գործընթացի մեջ, նա կորցրել է միակ սեփականությունը` մեկ սենյականոց բնակարանը: Ինձ ապշեցրեց այն, որ այս իրավիճակում իմ վաղեմի ծանոթն ամենևին էլ վհատված չէր: Նրան մտահոգում էր միայն այն, որ իր երեխաների մոտ, չափահաս դառնալուց հետո, կձևավորվի տեսակետ, որ ծանր վիճակը, որի մեջ հայտնվել են, հետևանք է իրենց հոր հայրենանվեր գործերի: Պետք է ասեմ, որ արդեն իսկ նկատելի է, որ Հայաստանում շատ արագ արմատացավ սպառողական վերաբերմունքն այն մարդկանց հանդեպ, որոնք ընդունակ են հանուն ընդհանուր գործի զոհաբերել իրենց անձնականը: Իսկ երբ արված գործն ունի ստրատեգիական նշանակություն, առավել դատապարտելի է այդպիսի վերաբերմունքը նման մարդկանց հանդեպ, տվյալ դեպքում՝ Ավիկ Օհանյանի հանդեպ: Եվ ամենևին էլ զարմանալի չէ, թե ինչու մեզ մոտ ռազմարդունաբերությունը հայտնվել է նման անփառունակ վիճակում: Այն պարզապես ոչ մեկին հարկավոր չէ: Ոչ մեկին էլ պետք չեն նվիրյալներ: Վաղեմի ծանոթս՝ Ավիկը ցավում է, որ տարիների ընթացքում կայացած շատ մասնագետներ այսօր զբաղված են այլ, իրենց կենցաղը մի կերպ ապահովող աշխատանքներով:
Այդպիսի տխուր վախճան ունեցավ Ավիկ Օհանյանի գլխավորությամբ նվիրյալների կառուցած ռազմարդյունաբերության համակարգը Հայաստանում: Եվ ես չեմ զարմանում, որ մեր ստրատեգիական դաշնակից հանդիսացող երկիրը կողմնորոշվեց համագործակցել Ադրբեջանի հետ, որն ունի պետական ծրագիր ռազմարդյունաբերական լուրջ համակարգ ստեղծելու, և որն այդ ծրագրի իրագործումը նախ և առաջ կապում է Հայաստանի հետ ապագա պատերազմին:
Մնում է, Հայաստանում բռունցքներ ճոճել հաճախ կազմակերպվող զինվորական շքերթների ժամանակ և հպարտանալ բանակով և բանակային կադրերով: Իրականում ինչ է տեղի ունենում այդ կադրերի և բանակի հետ` քչերին է հետաքրքրում:
ՄԱՆՎԵԼ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
ՌԱՀՀԿ փորձագետ
Ambrosine
11.08.2009, 23:40
Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։
Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։
Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...
Քո ասածը հասկանում եմ, բայց քո կարծիքով Ադրբեջանը ձեռքերը ծալած նստելու է և նայելու, թե ինչպես է հայկական կողմը սիրաշահում ադրբեջանցիների՞ն: Ադրբեջանցիները հենց հետագայում անկախանալու մտադրությամբ էլ գալու են Արցախ: Իրենք մանկուց արդեն հայի հանդեպ թշնամանքով սնված են. այնպես որ սա այդ դեպքը չէ, իսկ հայկական իշխանություններն էլ շվեցարական չեն: Էդքան խելք ունենային էսքան տարի չէր ձգձգվի, մեր համար էլ էսպիսի անբարենպաստ պայմաններ չէին ստեղծվի. հաղթողի իրավունքով մեր կամքը կպարտադրեինք...
Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։
Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։
Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...
Քո ասածը լավն է, բայց մեր համար չի: Նախ Արցախում ոչ թե ռոմանացի ա ապրելու, այլ թուրք: Հետո էլ Արցախյան պայքարի իմաստը դա չի եղել, այլ եղել ա Արցախի ազատումը թուրքերից: Հիմա բազմազգ պետության ստեղծումը այդ տարածքում ոչնչացնում է ամբողջ պայքարի նախնական իմաստը: Հետո էլ մեր մենթալիտետին հակասում է բազմազգ պետության գաղափարը: Տենց փորձ մենք չունենք:
Վերջին շաբաթներին անհամեմատ շատացել են խոսակցությունները Արցախյան հիմնա- հարցի կարգավորման վերաբերյալ: Աննախընթաց չափերի է հասել հայ ժողովրդի տեղեկատվական-հոգեբանական մշակումը՝ նրան պարտվողական լուծում փաթաթելու համար: Այդ հայադավ ծրագրերի մունետիկների դերում են հանդես գալիս ՀՀ պետական պաշտոնյա- ներ, որոնց շարքում՝ հայությունից ըստ էության հիմնովին օտարված, ՀՀ պաշտպանության նախարարի խորհրդականի կարգավիճակ ունեցող, հայերեն չիմացող ուսադրավոր հայա- նուն մի գեներալ՝ փորձելով մեզ փաթաթել տալ այսպես կոչված ՙճանապարհի քարտեզը՚, որը ոչ այլ ինչ է, քան դավաճանություն: Իր հերթին, ՀՀ արտաքին գործերի նախարարը ար- դեն խոսում է այսպես կոչված խաղաղապահ ուժերից, հերոսաբար նշելով, թէ դրանցում չեն լինելու թուրք ասկյարներ: Խոսվում է ՀՀ եւ հայոց թշնամի Ադրբեջանի նախագահների փետրվարի 10-ին նախատեսված հանդիպման ժամանակ ստորագրվելիք ինչ-որ փաստաթղթի մասին:
ՙՈւխտ Արարատի՚ Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ նախկին քաղբանտարկյալների եւ ազատամարտիկների միությունը հայտարարում է, որ ԼՂՀ, նե- րառյալ կից ազատագրված տարածքները հայոց հավիտենական հայրենիքի անբաժան մասն են, որոնց նկատմամբ հայ ժողովուրդն ունի գերիշխանության բացարձակ իրավունք: Հայրենիքը, ինչպես եւ ազգի հոգեւոր արժեքները հայ ժողովրդի նախկին, ներկա եւ գալիք սերունդների համայնական սեփականությունն են, իսկ սեփականությանը տիրությո°ւն են անում եւ ոչ թե անտեր են թողնում կամ դարձնում կեղտոտ բազարների առարկա՝ հանուն սե- փական աթոռների պահպանության: Մեզ համար, այո՜, Արցախյան հիմնահարցը դեռեւս չի լուծվել. այդ լուծումը մենք տեսնում ենք հայոց հայրենիքի՝ այսօր հայ զինվորի գերիշխանությ ան տակ գտնվող շուրջ 43 հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքի ամբողջական վերա- հայացման մեջ, որն է՝ այդ տարածքներում հայկական բացարձակ գերիշխանություն, ազգա- յին արժեքների գերակայում եւ ազգահավաքի հնարավորություն: Մենք դեռ հայրենի շա¯տ տարածքներ ունենք ազատագրման սպասող, որի ուղղությամբ էլ պարտավոր են գործել ՀՀ իշխանությունները:
ՀՀ սահմանների շրջափակման եւ տեղեկատվական-հոգեբանական պատերազմի շարուն ակումը, հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի գազանային սպանությունը, Ջուղայում եւ այլ վայր երում հայոց հոգեւոր ժառանգության պետականորեն ծրագրավորված բարբարոսական ոչնչացումը եւ բազմաթիվ այլ փաստեր կասկած չեն թողնում, որ թուրքերն ու նրանց ցեղա- կից ադրբեջանցիները հեռավոր ցանկություն իսկ չունեն ճանաչել իր հայրենիքում հայ ժողովր դի գոյությունն իսկ, ուր մնաց խոսել այսպես կոչված խաղաղ գոյակցության մասին: Նման պայմաններում, հարկավոր է ոչ միայն պարտվողական ոչ մի քայլ չանել, այլեւ անմիջ ապես դադարեցնել անիմաստ բանակցությունները դարավոր թշնամիների հետ: Միանշա- նակ է, որ մենք գոյատեւելու եւ հաղթելու համար պարտավոր ենք ապավինել նժդեհյան ՙՎճ- ռական մենակի՚ քաղաքական փիլիսոփայությանը:
ՙՈւխտ Արարատի՚ Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ նախկին քաղբանտարկյալների եւ ազատամարտիկների միությունը հայտարարում է, որ իր հա- մար հիմնովին անընդունելի են այսպես կոչված միջազգային խաղաղապահ ուժերի հայտնվ ելը հայոց հայրենիքում, որոնց ներկայությունը ոչ մի դեպքում եւ ոչ մի պիտակի տակ չի հանդուրժվի: Ստեղծված իրավիճակում, մենք ելքը տեսնում ենք ոչ թե հայ ժողովրդի բազում զոհողությունների գնով ապահովված ռազմական հաղթանակը հոգեբանական ազգակործ ան պարտության վերածելու, այլ՝ հայոց ամբողջ ներուժը գերլարելով նշված տարածքի վե- րահայացումն իրագործելու մեջ: Այս նպատակից շեղումը մենք համարում ենք դավաճանություն, իսկ դավաճանների ճակատագիրը վաղուց հայտնի է հայոց պատմությունից: Ո՜Չ ամեն տեսակի պարտվողական ծրագրերին: Հայ ժողովուրդը արյա՜ն գնով է ազատագ- րել իր հայրենիքի ընդամենը չնչին մասը, որից այսօր ուզում են մեզ նորից զրկել: Դա թույլ չենք տա՝ ԿՅԱՆՔԻ՜ ԳՆՈՎ:
ՙՈւխտ Արարատի՚
Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ ազատամարտիկների եւ նախկին քաղբանտարկյալների միություն
http://www.oukhtararati.com/haytararutyunner/2_02.php
erewanski
12.08.2009, 12:51
ով տվեց ղարաբաղը դավաճան է
նա կանարգի հայ թափաց արյունն
ու հայի կողմից կդատապարտվի մահվան
Քո ասածը հասկանում եմ, բայց քո կարծիքով Ադրբեջանը ձեռքերը ծալած նստելու է և նայելու, թե ինչպես է հայկական կողմը սիրաշահում ադրբեջանցիների՞ն: Ադրբեջանցիները հենց հետագայում անկախանալու մտադրությամբ էլ գալու են Արցախ: Իրենք մանկուց արդեն հայի հանդեպ թշնամանքով սնված են. այնպես որ սա այդ դեպքը չէ, իսկ հայկական իշխանություններն էլ շվեցարական չեն: Էդքան խելք ունենային էսքան տարի չէր ձգձգվի, մեր համար էլ էսպիսի անբարենպաստ պայմաններ չէին ստեղծվի. հաղթողի իրավունքով մեր կամքը կպարտադրեինք...
Քո ասածը լավն է, բայց մեր համար չի: Նախ Արցախում ոչ թե ռոմանացի ա ապրելու, այլ թուրք: Հետո էլ Արցախյան պայքարի իմաստը դա չի եղել, այլ եղել ա Արցախի ազատումը թուրքերից: Հիմա բազմազգ պետության ստեղծումը այդ տարածքում ոչնչացնում է ամբողջ պայքարի նախնական իմաստը: Հետո էլ մեր մենթալիտետին հակասում է բազմազգ պետության գաղափարը: Տենց փորձ մենք չունենք:
Միք թերագնահատի հայության հզորությունը, այդպիսի ազգեր չենք ասսիմիլյացրել դարձրել հայ։
Փորձ էլ ունենք, սկսած Տիգրան մեծի ու Արշակունիների ուրիշ ազգերի հետ խառնվելու փորձերը, վերջացրած սովետական տարիների թուրքերով որոնց մինչ օրս ԵՐԱԶՆԵՐ են անվանում ու փաստացի մյուս թուրքերը նրանց հայացած են համարում։
Կարծեմ Արցախում դեռ բնակվում են որոշ ադրբեջանցիք ու քանի դեռ նրանց թուրքերը առավելագույնը պալատոչնի գարադոկ են խոստանում առանց քաղաքացիության, իսկ մենք տուն ու տեղ մեր քաղաքացին ու հայ լինելու համար հնարավորությունը իրական է, որ նրանք մեր պարտաճանաչ քաղաքացիները կլինեն ու մեր կարգերն ու բարգքերը կհարգեն, այնքան ժամանակ քանի դեռ մենք նրանց բարքերը ու կարգերը կհարգենք։
Ամենաթուրքացված Եվրոպական երկրներում անգամ 2 սերնդափոխությունից հետո ոչ մի թուրք չի էլ մտածում նույնիսկ վերադառնալ Թուրքիա ուր մնաց անկախանա միանա թուրքիային։ Ինքը Թուրքիան է ուզում միանալ Եվրոպային։
Եթե հայերը կարողանան արդար պետականություն ստեղծեն այս տարածաշրջանում, նույն կերպ մի օր բոլորը կցանկանան միանալ այդ պետականությանը որ իրենք էլ իրենց հայաստանի ու արցախի քաղաքացի ազգակիցների նման արդար ու ազատ ապրեն։
Բայց դրա համար ինքը Արցախը ու Հայաստանղ պիտի լինեն արդար գոնէ սեփական հայ ժողովրդի նկատմամբ - քանի դեռ դա չկա, անկասկած անհույս է, որ թուրքը Արցախում կցանկանա Արցախցի լինել։
Այսօրվա մեր իշխանիկները դրանով են դավաճանում հայ ժողովրդին, որ չեն գիտակցում Ռուսներին էլ, Ամերիկացիներին էլ Եվրոպացիներին էլ, Թուրքերին էլ, պետք է որ Արցախը, Հայաստանը թույլ ու անարդար լինեն, որ ազգությունները այս տարածաշրջանում դեպի նրանց ձգտեն ու հավերժ ստրկական ուժ լինեն իրենց համար և երբեք ինքնուրույն չլինեն....
Անկախ Արցախը միակ լուծումն է թեմայով այսօր Մանվել Սարգսյանը վերլուծություն է հրապարակել ԼՐԱԳԻՐ օրաթերթում, որտեղ հաբՌԿածների Արցախին բանակցության սեղանից դուրս մղելու մասին սուր քննադատություն կա։
ղարաբաղյան պետությունը Հայաստանի ներքին քաղաքականության ձեռնասուն կցորդ դարձնելու ուղղությամբ, չափազանց թանկ նստեց հայ ժողովրդի վրա: Իշխանությունն իրենց ձեռքը վերցրած Ղարաբաղյան պատերազմի դիակապուտների կույտը որոշել է ստրկացնել ոչ միայն ազատության պաշտպաններին Լեռնային Ղարաբաղում, այլեւ ողջ Հայաստանը: Արդյունքում, աշխարհին ցուցադրվեց, որ հանուն սեփական հավակնությունների Հայաստանի եւ Ղարաբաղի իշխանության այս դախլչիները պատրաստ են առեւտրի առարկա դարձնել ինչ պատահի: Ոչ ոք չի մտածել, որ ԼՂՀ-ն ազատության ճանապարհից դուրս մղելը, լինի միջազգային դիվանագիտության, թե ազգային ասպարեզում, հավասարազոր է ոչ միայն ժողովրդի կամքը ճնշելուն, այլեւ ինքնուրույն ռազմաքաղաքական գործոնը ոչնչացնելուն:
http://lragir.am/src/index.php?id=comments&pid=28401
Դիակապուտն կարծեմ պատերազմի ժամանակ կողոպուտով զբաղվողն է марадёр
Շատ բաներ է ջրի երես հանած, կարդացեք
«Խաղաղությունը կլինի անտանելի, եթե այն կառուցվի փոխզիջումերով»,- բացատրում էր Վուդրո Վիլսոնը 1919-ին Փարիզի Խաղաղության կոնֆերանսին՝ զգուշացնելով,- «Հակառակ դեպքում՝ առնվազն քառորդ դար հետո, կունենանք էլ ավելի ահավոր, երկրորդ համաշխարհային պատերազմ»:
Մինսկի խումբը սնանկ համարելով միջազգային իրավունքի հայտնի նորմերով ԼՂՀ-ի ժողովրդի ազատ, անկախ և ինքնիշխան ապրելու վճռականության 16-ամյա փաստացի և իրավական իրողությունը, համառորեն առաջարկում է խաղաղությունը կառուցել հենց միայն փոխզիջումների միջոցով: Ասել է թե՝ նախապատրաստում է «անտանելի խաղաղություն», նաև դրան հաջորդող «նոր պատերազմ»: Բաց է մնում մեկ հարց. ստանձնո՞ւմ է արդյոք իր պատասխանատվությունը դրանում:
Իսկ ինչպե՞ս է փորձելու «չնկատել» ու «շրջանցել» Բնիկ ժողովուրդների իրավունքների մասին Հռչակագիրը, որը ՄԱԿ-ի Գլխավոր Ասամբլեան ընդունեց վերջերս, մասնավորապես՝ 3-րդ և 8-րդ Հոդվածները:
ՄԱԿ, Գլխավոր Ասամբլեա, 14 սեպտեմբեր, 2007թ.
Հռչակագիր Բնիկ ժողովուրդների իրավունքների մասին
Հոդված 3. Բնիկ ժողովուրդները ունեն ինքնորոշման իրավունք: Այդ իրավունքի ուժով նրանք ազատորեն հաստատում են իրենց քաղաքական կարգավիճակը և ազատորեն իրագործում են իրենց տնտեսական, սոցիալական և մշակութային զարգացումը:
Հոդված 8.
1. Բնիկ ժողովուրդները և նրանց պատկանող անձինք իրավունք ունեն չենթարկվելու հարկադիր ուծացման, ինչպես և իրենց մշակույթի ոչնչացմանն ուղղված ազդեցության,
2. Պետությունները ապահովում են կանխարգելման և իրավական պաշտպանության արդյունավետ մեխանիզմներ ընդդեմ՝
a) յուրաքանչյուր գործողության, որ նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում զրկելու իրենց ամբողջականությունից՝ որպես ինքնաբավ ժողովուրդներ, կամ իրենց մշակութային արժեքների, կամ էթնիկ ինքնության,
b) յուրաքանչյուր գործողության, որ նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում նրանց իրենց հողերից, տարածքներից կամ ռեսուրսներից զրկելու,
c) պարտադրող բոլոր ձևերով բնակչության ստիպողական տեղահանման, որը նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում իրենց որևէ իրավունքների խախտման, կամ ոչնչացման,
d) յուրաքանչյուր ձևով ստիպողական ուծացման, կամ ինտեգրման,
e) ամեն ձևի քարոզչության, որ նպատակ ունի խրախուսել, կամ հրահրել ազգային կամ էթնիկական խտրականություն ուղղված նրանց դեմ:
(Ռուսերենից թարգմանությունը մերն է: Կից ներկայացնում ենք բնօրինակը - խմբ.)
Декларация Организации Объединенных Наций о правах коренных народов Генеральная Ассамблея
Статья 3
Коренные народы имеют право на самоопределение. В силу этого права они свободно устанавливают свой политический статус и свободно осуществляют свое экономическое, социальное и культурное развитие.
Статья 8
1. Коренные народы и принадлежащие к ним лица имеют право не подвергаться принудительной ассимиляции или воздействию в целях уничтожения их культуры.
2. Государства обеспечивают эффективные механизмы предупреждения и правовой защиты в отношении:
а) любого действия, имеющего своей целью или результатом лишение их целостности как самобытных народов или их культурных ценностей, или этнической самобытности;
b) любого действия, имеющего своей целью или результатом лишение их своих земель, территории или ресурсов;
с) принудительного перемещения населения в любой форме, имеющего своей целью или результатом нарушение или подрыв любого их права;
d) принудительной ассимиляции или интеграции в любой форме;
е) пропаганды в любой форме, имеющей целью поощрение или разжигание расовой или этнической дискриминации, направленной против них.
------------------------------
Հ.Գ. - Արաբացու հետապնդած առաջին նպատակը շուտով իրագործվեց:
«Հարցազրույցն» իր գործն արեց: Անտանտի գերտերությունները և բոլշևիկյան Ռուսաստանը (Տրոցկու ջանքերով) տապալեցին Սևրի պայմանագիրը, որին փոխարինելու դրվեց Լոզանի դաշնագիրը, որտեղ մասնակից կողմերը, ըստ էության, հավանություն տվեցին ցեղասպանության ճանապարհով տարածքներ զավթելու, այն միջազգայնորեն «օրինականացնելու» Տրոցկու նախանշած «ազգերին զոհաբերելու լենինյան սկզբունքին»:
Ինչ վերաբերում է երկրորդ նպատակին, հայերի հալածանքներն Արևելյան Հայաստանում և Հայկական սփյուռքի գաղթօջախներում շարունակելու ծրագրին, ապա ինչպես հայտնի է, այն՝ մասնակի «հաջողություններով» հանդերձ, ամբողջական առումով տապալվեց թե՞ Արևելյան Հայաստանում, թե՞ Սփյուռքում: Սակայն ծրագրի՝ «Հայերը, չպետք է ունենան Հայաստանը» բաժինը առ այսօր համարվում է օրակարգային: Այդ է վկայում 1988-ից առ ասօր ՀՀ-ի և ԼՂՀ-ի նկատմամբ իրագործվող քաղաքականությունը: Դա, ի դեպ, 1988-94թթ. խայտառակ պարտություն կրեց, քանզի չհաջողվեց Լեռնային Ղարաբաղը մի քանի ամսում հայազրկել: Չհաջողվեց չեզոքացնել ազատ, անկախ և ինքնիշխան Հայաստանի Հանրապետության հնարավոր իրողությունը: Փառք Աստծո, նախատեսված աղետի փոխարեն այսօր ունենք անկախության գործընթացը միասին անցած և լինելիության պատերազմը հաղթած երկու ինքնիշխան պետություն:
Երրորդ նպատակի իրագործման հիմնաքարը դրվեց 1957-ին, որպես եվրոպական երկրներին ու ժողովուրդներին (համաձայն Ա. Դալեսի ծրագրի) խաբելու և մոլորեցնելու ճանապարհով, աներևույթ կենտրոնից ղեկավարվող՝ բանականությունն ու սրբությունները կորցրած խամաճիկների վերածելու գործընթաց: Այն 2005-ին ժամանակավոր պարտություններ կրեց Ֆրանսիայում, Հոլանդիայում, 2003-ին՝ Հայաստանում, «նորացված» սահմանադրությունները համաժողովրդական հանրաքվեներում մերժելու արդյունքում: Սակայն Մեծ խաբեության կոմիսարները համառում են: Ջանում են թե՞ Եվրոպայում և թե՞ հարևան երկրներում, թե՞ Միջին Արևելքում և թե՞ Աֆրիկայում: Այդ է վկայում նշյալ տարածաշրջանում ընթացքի մեջ դրված «Սոդոմ - Գոմորի» հեռանկարը անթաքույց քարոզող, արաբական աշխարհի ժողովուրդներին տեռորիզմին ու լոկալ հակամարտություններին զոհ մատուցող, անգլիացի Արաբացու «Առաջին գունավոր դոմինյոնին» փոխարինելու եկած ամերիկացի Ռալֆ Պիտերսի «Նոր Միջին Արևելքի» ռազմաքաղաքական «շինարարության» մարդատյաց գործընթացը:
Կգա օրը և կտեսնենք, որ Արաբացու երրորդ նպատակը նույնպես դատապարտված էր ձախողման:
Ծանոթագրություն
1. Այս հանգամանքը մշտապես պետք է նկատի առնել՝ ապագա ծրագրերում առկա ներուժն ու հնարավորությունները օգտագործելիս: Եվ պետք է խուսափել խնդրի անհարկի շահարկումից, զգուշանալով հաղթանակ կոչել գործընթացի հետ կապված հաջողությունները:
2. Ժամանակն է ստեղծելու հայերի, հայության, հայ մշակույթի իրավական պաշտպանության կառույցներ: Յուրաքանչյուր հասարակական, հայրենակցական, քաղաքական կամ այլ տեսակի ուժ մեզանում կարող է ընտրել ու իրականացնել հայ անհատի, հայ համայնքի, հայոց հոգևոր ժառանգության, հայ արվեստի ու մշակույթի, Հայոց պատմության, հայկական սպորտի, Հայոց վաղընջական իրավունքների… ոտնահարումների ոլորտներից մեկն ու մեկի իրավական պաշտպանությունը: Այդպես տեղի կունենա նաև աշխատանքի և պատասխանատվության իրատեսական բաշխում:
http://www.akumb.am/newreply.php?do=newreply&noquote=1&p=1770201
Հ.Գ.
Պարզապես զգացվում է, որ ՀԱԿը շահագործում է դրությունը: Դա երևում է կարդալով այս թեմայի շրջանակում ՀԱԿի վերլուծությունները և այն մարդկանց վերլուծությունները, որոնք իրենց կյանքը նվիրել են Հայրենիքին:
Ուշքի եկեք, տղերք ...
վերևի գրառման լինկը սխալ է: Պետք է լիներ`
http://www.oukhtararati.com/khmbagrakanner/3_10.php
Մոդերատորը կարող է անձամբ ուղղել և ջնջել սույն գրառումը:
Առաջարկում եմ ծանոթանալ նաև այս հոդվածի հետ`
http://www.regnum.ru/news/1195958.html
«Հարցազրույցն» իր գործն արեց: Անտանտի գերտերությունները և բոլշևիկյան Ռուսաստանը (Տրոցկու ջանքերով) տապալեցին Սևրի պայմանագիրը, որին փոխարինելու դրվեց Լոզանի դաշնագիրը, որտեղ մասնակից կողմերը, ըստ էության, հավանություն տվեցին ցեղասպանության ճանապարհով տարածքներ զավթելու, այն միջազգայնորեն «օրինականացնելու» Տրոցկու նախանշած «ազգերին զոհաբերելու լենինյան սկզբունքին»:
1. դա ոչ թե արվեց Տրոցկու ջանքերով, այլ արվեց Ռուսական պետության /սովետական հորջորջվող/ ցանկությամբ ու պատվերով: Տրոցկին միայն գործիք է այդ պահին:
2. Արևմտահայաստանը Ռուսաստանը Թուրքիայի հետ փոխակեց Ղրիմի հետ: Սա պատմական փաստ է, ու ինչքան էլ նվիրված լինեի մարդ ռսներին, սա գոնե ուրանալ չի կարող:
Պատմությունը կիսատ պռատ մատուցելը նույն ձևի զեղծարարությունէ, ինչպես այն այլասերելը:
Փաստ է, որ Ռուսաստանը 19-20դդ. իրականացրեց նոր երկրներ /ազգեր/ ստեղծելու մի քանի հաջողակ պրոյեկտներ, օրինակ` 1877-78թ. 300.000 զորքով կատաղաբար պայքարելով ու մեծ զոհեր տալով նվաճեց ներկայիս Բուլղարիայի տարածքը` ստեղծելով անկախ պետություն: Կամ` Ուկրաինա, Բելարուս... արդեն 20-րդ դարում, եւ էլի շատ օրինակներ: Իսկ ինչու չստացվեց Հայաստանի մասով “պրոյեկտը”, այ այստեղ խորհելու շատ բաներ կա: Գուցե մենք հայերս 19-20դդ. չունեինք /հիմա ունենք?/ կոնսոլիդացնող ու առաջնորդող հստակ ազգային գաղափար-դոկտրինա?
Փաստ է, որ Ռուսաստանը 19-20դդ. իրականացրեց նոր երկրներ /ազգեր/ ստեղծելու մի քանի հաջողակ պրոյեկտներ, օրինակ` 1877-78թ. 300.000 զորքով կատաղաբար պայքարելով ու մեծ զոհեր տալով նվաճեց ներկայիս Բուլղարիայի տարածքը` ստեղծելով անկախ պետություն: Կամ` Ուկրաինա, Բելարուս... արդեն 20-րդ դարում, եւ էլի շատ օրինակներ: Իսկ ինչու չստացվեց Հայաստանի մասով “պրոյեկտը”, այ այստեղ խորհելու շատ բաներ կա: Գուցե մենք հայերս 19-20դդ. չունեինք /հիմա ունենք?/ կոնսոլիդացնող ու առաջնորդող հստակ ազգային գաղափար-դոկտրինա?
հայերս այդտեղ համարյա թե կապ չունեինք: Ավելի ճիշտ կապ ունեիքն այնքանով, որ բավականին հզոր չէինք /ասենք Տիգրան Մեծի ժամանակվա չափ :)/, որ դրա դեմը առնեինքն:
Կայսերությունները որտեղ որ չեմ կարող ուղիղ գծով, մի քիչ ծռում են գիծը: Եվրոպայում Ռուսաստանը ըտենց հանգիստ չէր կարա բռնակցեր տերիտորիաներ:
Հայաստանը միշտ էլ Ռուսաստանի համար եղել է թորքերի հետ խաղում կարտ բլանշ ու վերջ: Նույնը նա պատրաստ է անել հիմա: Սպասում է որ կարքին գին տա Անկարան:
Բայց հիմա էլ կարելի է օգտագործել այն մինիմալ կռվանները, որ ունենք; Ասենք, որեւէ մեկը այսօր հիշում է Կարսի մարզը, որը գրավվեց թուրքերից ռուսների կողմից 1878-ին, ու 40 տարվա ընթացքում ամբողջությամբ կառուցապատվեց, շենացվեց ու բնակեցվեց հայերով ? Եթե մեր ներկայիս հանրապետությունը համարում է իրեն 1918-ի իրավահաջորդը, ապա ինչու ենք մենք հիմա “ամաչում” ասել, որ 18թ. ՀՀ-ն հռչակվել է Ռուսաստանի Երեւանի գուբերնիայի /Նախճվանով/ ու Կարսի մարզի տարածքներում: Դե ուրեմն գոնե մատնանշենք դա, գոնե~... Ինչու չենք ասում /դիվանագիտական տարրական հնարք/, որ 1991թ. Ղարաբաղի անկախացումը Ադրբեջանից` դա ընդամենը Ադրբեջանում քաղաքացիական պատերազմի հետևանքն է, եւ մենք կողջունենք ցանկացած որոշում, որին կեզրահանգեն Ղարաբաղն ու Ադրբեջանը,..
Առաջարկում եմ ծանոթանալ նաև այս հոդվածի հետ`
http://www.regnum.ru/news/1195958.html
Ռուսական պրոպագանդան պետք չի կարդալ կամ կարդալուց հիշեք, որ ռուսական որևէ թերթում տեղեկատվությունը տրվումէ հատուկ նպատակով ու համեմված ուղեղի լվացումով երբ փաստեր մեկնաբանվում են հատուկ կերպ և ոչ թե այնպես ինչպես իրականությունն է։
Ինչ որ տեղ ինչ որ մեկը շահագրգիռ է Հայաստանում հասարակական տրամադրությունները խառնելու մեջ, պարտադրելով բացարձակապես հնարովի ու ֆանտաստիկ թեմաներ: Դրանում հատկապես շահագրգիռ է այսպես կոչված Ռեգնում տեղեկատվական գործակալությունը, որը դիտավորյալ, որոշակի մտադրություններով ընթերցողին հեղեղել է նյութերով, որոնց հեղինակները կամ ադրբեջանցի, կամ ռուս մեկնաբաններ են, որոնք ներկայացվում են որպես քաղաքագետներ կամ վերլուծաբաններ: Այդ հրապարակումները նպատակ ունեն մշտապես վախի մեջ պահել հայ ընթերցողին, ստեղծել պսիխոզի, Ռուսաստանի՝ որպես Հայաստանի գործընկերոջ, պահվածքի հանդեպ անվստահության, Ադրբեջանի անվիճելի ռազմական առավելության, Հայաստանի աշխարհքաղաքական դատապարտվածության, Ռուսաստանի ու Ադրբեջանի, ինչպես նաեւ Ռուսաստանի ու Թուրքիայի մերձեցման անխուսափելիության մթնոլորտ:
Նման նյութերը, բնականաբար, բխում են Ռուսաստանի շահերից, եւ ուղղված են հայ հասարակության կամքը ճնշելուն, Ղարաբաղի խնդրով արտաքին ճնշմանը դիմակայելը չեզոքացնելուն: Պետք է ասել, որ Ռեգնումին եւ նրա արբանյակներին հաջողվեց Հայաստանում համապատասխան մթնոլորտ առաջացնել, եւ Մոսկվայի հերթական պրովոկացիայի պատվիրատուները կարող են տոնել եւս մեկ տեղեկատվական հաղթանակ հայկական քաղաքական դասի հանդեպ: Այդ ողջ բարբաջանքը որեւէ առնչություն չունի իրականությանը, Ադրբեջանը նվազագույն շանս անգամ չունի ռազմական հաջողության հասնելու եւ սպասելու Անկարայի կամ Մոսկվայի հավանությանը հնարավոր ռազմական արկածախնդրությանը: Ռեգնումը չի բավարարվում սեփական ռեսուրսներով ու բազմապատկում է իր հնարավորությունները, Հայաստանում ստեղծելով նոր կայքեր, որոնք կողմնորոշված են հայկական ու կովկասյան տեղեկատվական դաշտը նվաճելուն: Զարմանալի է, որ ազգային որեւէ մասս-մեդիա, այդ թվում էլեկտրոնային, ցանկություն չի ցուցաբերում հարվածել այդ սադրիչների ձեռքին, ովքեր մեր երկրում իրենց այդքան արտոնյալ են զգում: Ռեգնումը գործում է Հայաստանում, ինչպես ռուսական գաղութում: Ինչ է սա, եթե ոչ սոցիալական ու քաղաքական վնասարարություն:
ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ
14:48:18 - 17/08/2009
http://www.lragir.am/src/index.php?id=politics&pid=28479
Ես նույնիկ կասեի, ադրբեջանական հակերների մասին պսիխոզը, թե հայ հավար ջարդում են - նույն նխապատրաստական գործողություններն են, որ կոտրեն հայության կամքը համոզեն, որ նրանք չեն կարող հաղթել ադրբեջանի «քաջարի» ու «հզոր» պետությանը ու պիտի հանձնվեն, համակերպվեն իրենց գլխին Մադրիդյան սկզբունքների բամփելու հետ...
Այս նախապատրաստական աշխատանքը հուշում է, որ շուտով մանրամասները սերժանտների ու ալիեներ ստորագրված թղթերի մասին ի ցույց են դնելու այսպես ասած «հասարակական քննարկաման», ինչու համար պետք է մարդկանց «նախապատրաստել», հուսահատեցնել։
Չնայած ավելի հուսահատեցնել, քան սերժանտերը ու քրեածինները վերջին 20 տարում արել են, երևի ոչ մի ադրբեջանական հակեր ու ռուսաստանյան ծախու ժուռնալիստ երազում անգամ չեր կարող։
Ես նույնիկ կասեի, ադրբեջանական հակերների մասին պսիխոզը, թե հայ հավար ջարդում են - նույն նխապատրաստական գործողություններն են, որ կոտրեն հայության կամքը համոզեն, որ նրանք չեն կարող հաղթել ադրբեջանի «քաջարի» ու «հզոր» պետությանը ու պիտի հանձնվեն, համակերպվեն իրենց գլխին Մադրիդյան սկզբունքների բամփելու հետ...
Այս նախապատրաստական աշխատանքը հուշում է, որ շուտով մանրամասները սերժանտների ու ալիեներ ստորագրված թղթերի մասին ի ցույց են դնելու այսպես ասած «հասարակական քննարկաման», ինչու համար պետք է մարդկանց «նախապատրաստել», հուսահատեցնել։
Չնայած ավելի հուսահատեցնել, քան սերժանտերը ու քրեածինները վերջին 20 տարում արել են, երևի ոչ մի ադրբեջանական հակեր ու ռուսաստանյան ծախու ժուռնալիստ երազում անգամ չեր կարող։
Մի քիչ էլ քո մտքերն ասա էլի... ոնց որ հայկական ժամանակ կարդալուց լինեմ...
Մի քիչ էլ քո մտքերն ասա էլի... ոնց որ հայկական ժամանակ կարդալուց լինեմ...
Ասվածա ստեղ http://www.akumb.am/showthread.php?t=46753 ու ոչ միայն իմ կողմից, այլ տարբեր սոցոլոգների ու հարցումների միջոցով, որ այսօր Հայարտանից, Արցախից գնալու/փախնելու ցանկություն ունեցողները այնքան են ինչքան, որ ամենամութ ու ցուրտ տարիներին երևի չեր։
Մեղապարտ
20.08.2009, 18:58
Մի քանի օր առաջ երկխոսություն էր գնում իմ և Սամիր անունով մի Բաքվեցի ադրբեջանցու հետ:Բնականաբար մեր խոսակցության թեման Արցախն էր և նրա շուրջ զարգացող դեքերը:
Բավականին գրագետ անձնավորություն էր լավ տպավորություն թողեց:
Բնականաբար չորս ժամվա զրույցը բավականին լարված էր ես չեմ ցանկանում շարադրել մեր խոսակցության ընթածքը սակայն ցանկանում եմ անդրադառնալ նրա կողմից բարձրացրած երկու հարցադրմանը:
Նա հաստատեց ,որ այս պատերազմում մենք հաղթել ենք և այն քննարկման նյութ չէ սակայն մեկ հարցադրում նա կատարեց, այդ ինչու է հաղթող կողմի մոտ դեմոգրաֆիան այդքան վատ:
Մեհք քննարկեցինք այս հարցը և զուգահեռ անցկացրեցինք Ադրբեջանի դեմոգրաֆիկ վիճակի հետ: Ադրբեջանում ազգաբնակչության աճը հստակ է նույնքան հստակ է մեր ազգաբնակչության աճի մեղմ ասած դաթարը :
Նա մտորում էր մեկ հարցի շուրջ անկախ այն բանից թե ինչ լուծում կստանա Արցախյան խնդիրը հայ ազգաբնակչությունը գտնվում է դեմոքրաֆիայի կրիտիկական սահմանում :
Հաջորդը ավելի լուրջ էր ,նա հաստատ համոզված էր և պնդում էր այն պահից սկսված երբ կլուծվի Արցախյան հարցը (ի դեպ նրա համար էական չէր Ադրբեջանը կշահի թե կտուժի)
Ադրբեջանի համար պայքարը տեղափոխվելու է այլ հարթության վրա ,նրանք սկսելու կազմակերպված դեմոգրաֆիկ էքսպանսիա Հայաստանի դեմ:
Նա շատ համոզված աում էր, որ հարցի լուծումից հետո հայերը երբեք ադրբեջանցի ազգաբնակչության համար խնդիրներ չեն առաջացնի ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՏԱՐԱՑՔՆԵՐՈՒՄ:
Ես ցնցվեցի նա ճիշտ էր մտածում:
Ազրպեճանը ու Հայաստանը այլևս ԽՍՀՄ կազմում չեն, չնայած այն ժամանակ էլ նրանց միջև մրցակցությունը մեծ էր, բայց հիմա ավլեի է։
Եթե Հայաստանը/Արցախը գիտակցի, որ իր պետության հզորացման համար պիտի օգտագործի բոլորին, ով պատրաստ է ապրել իր երկրում, աշխատել ու զարգացնել իր երկիրը, կարող ենք հասնել Եվրոպայի մակարդակի։
Թրքերը երբեք ասիմիլյացիաի չեն կարողացել ենթարկել ուրիշ ազգերին, քանի որ առաջարկելու բան չունեն, ոչ լեզու ոչ մշակույթ, ոչ գիտություն որը կարելի է ունենալ ասիմիլացվելով դառնալով թուրք։ Թուրք լինելը միայն ու միայն թուրքերի տիրապետության տակ կյանքդ պահպանելու համար է արվում ու հենց զգում են, որ իրենց կյանքին վտանգ չի սպառնում հայերը չէ, քրդերն էլ, ասորիներն էլ, հույներն էլ, հիմ էլ կարծես թալիշներն էլ հրաժարվում են դրանից։
Հայաստանում ասիմիլյացիան դարեր շարունակ իրականացվել է ու դրանից էլ «Երազները» հայաստանի նախկին թուրք բնակիչները ավելի լավ դիրքեր ունեն ազրպեճանում զուտ զարգացվածության, կրթության պատճառով։
Պետք չի թերագնահատել հզոր մշակույթի, կրթվածության, զարգացածության պոտենցիալը - դրա հետ շփվելուց հետո մարդը փոխվում է ու իր շրջապատին, որը նրան ծնել է, ավելի շուտ է փոխում, քան այդ շրջապատը կարող է նրան փոխել։
Գերմանաբնակ թուրքերի օրինակով բերեմ - նրանց շնորհիվ Թուրքիայում մեքենաների տեխ.զննման Գերմանական ստանդարտներ են մտցվել ու մեղքս գալիս էին կատաղած շոֆեռները, որոնց մեքենայի տեխ զննումը 5-6 անգամ հա անցկացնում էին ու հա մեքենան չեր ստանում թույլատվություն, քանի որ առաջ կաշառքով էր, իսկ հիմա գերմանիայի թուրքերն իրենց ազգակիցներին հասկացրել էին, որ տեխ.վատ վիճակում մեքենան վտանգավոր է բոլորի համար ու պետք է այդ գլորվող բոմբերը հանել երթևեկությունից։
Այսինքն ոչ թե թուրքական կաշառակերության բարքերն են ներմուծվել Գերմանիա ու կարելի է տեխ.զննումները հիմա այնտեղ կաշառքով անցկացնել, քանի որ շատ զննողներ թուրք են ու մեքենայի տերերը նույնպես թուրք են, այլ հենց թուրքիայում գերմանական բարքերն են սկսել գործել։
Եթե Հայաստանը ազատություն, արդարություն, կրթություն ու նորմալ կյանք տրամադրի իր ներկա ու ապագա բնակիչներին, բոլոր մյուսները կդառնան այդպիսին ու թուրքերի դեմոգրաֆիական բոմբը Հայաստանի հզորացման ու մյուսների թուլացման համար կաշխատի։
Մեզ բոլորիս էլ շատ լավ հայտնի է, որ Ղարաբաղում ունեցաց մեր հաջողություններով, մենք որոշ չափով պարտական ենք ռուսներին, նաև պարտական ենք նրանով, որ ռուս սահմանապահները պաշտպանում են մեր սահմանը Թուրքիայի հետ: Իսկ այդ ամենի համար ՀՀ-ը վճարում է մեծ գին: Սովորաբար երբ պատերազմում են երկու երկրներ, հակառակորդի հիմնական նպատակներից է գրավել թշնամու կոմունիկացիաները, իսկ այսօր ՀՀ-ի հեռահաղորդակցությունը, գազը, էլեկտրաէներգիան, երկաթգիծը, ատոմակայանը և շատ այլ բաներ գտնվում են ռուսների ձեռքում, ՀՀ-ը արտաքին քաղաքականությունը հիմնված է ռռւսականի վրա, և դա պարզ երևում է, սկսած ՄԱԿ-ի ամբիոնից, վերջացրած հասարակ երգի մրցույթով, ՌԴ նախագահը ավելի շատ հանդիպւմները է ունենում ՀՀ նախագահի հետ, քան իր երկրի շրջանների ղեկավարների, ՀՀ հիմնական տրանսֆերները գալիս են ՌԴ-ից, ՀՀ-ում գտնվում է 100հազարանոց ռուսական ռազմաբազա, եվ այսքանից հետո, ինչ անկախության մասին կարող է խոսք գնալ: Պարզապես պետք է հասկանալ, որ ցանկացած երկիր ունի իր շահերը, իսկ ՌԴ-ի շահերը մի օր կարող են չհամընկնել մեր շահերի հետ, և դա կարող է շատ վատ վախճան ունենալ մեզ համար, իսկ մենք որքան էլ ցավալի է, դրա դեմ ոչինչ չենք կարող անել:
Չեմ գտնում որտեղ էր գրված որ ռուսները հայերին օգնել Ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ: Սկզբից ուզեցի գրել թե ոնց է սկսվել պատերազմը, ինչ էին անում ռուսնները, հայտնի "Կալցո" օպերացիան և այլն...Բայց հետո հիշեցի այս նյութերի մասին.
ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ ՕԺԱՆԴԱԿՈՒՄ ԷՐ ԵՐԿՈՒ ԿՈՂՄԻՆ ԷԼ
Հարցազրույց Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացուցիչ, 1992-1994 թթ. ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպան Դավիթ Շահնազարյանի հետ:
Ջոն Հոպկինսի ինստիտուտի` Կենտրոնական Ասիայի եւ Կովկասի ծրագրերի ղեկավար, պրոֆեսոր Ֆրեդերիկ Սթարը Day.az-ին տված հարցազրույցում հայտարարել էր, թե Ռուսաստանը եղել է Ղարաբաղի եւ Ադրբեջանի մյուս տարածքների գրավման մասնակիցներից մեկը, հետեւաբար, իրավունք չունի խաղաղապահներ տեղակայել ԼՂ-ում: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այդ փաստը. իրո՞ք Ռուսաստանը ժամանակին մասնակցել է Ղարաբաղի ազատագրմանը:
Ցավալի է, իհարկե, որ Ֆրեդ Սթարն անտեղյակ է ԼՂ հակամարտության 1991-1994 թ.թ. ռազմական փուլի ընթացքում ՌԴ-ի իրական դերին ու մասնակցությանը: Իրականում ՌԴ-ն անընդհատ օժանդակություն էր ցուցաբերում թե մեկ, թե մյուս կողմին: Մինչեւ 1998թ. ԼՂ հակամարտությունն ուներ հետեւյալ էությունը. կար երեք քաղաքական կողմ` ԼեռնայինՂարաբաղ, Ադրբեջան, Հայաստան եւ երկու ռազմական կողմ: ՌԴ-ն թե իր քաղաքական ու դիվանագիտական քայլերով ու գործողություններով, թե սպառազինություններ ու ռազմամթերք մատակարարելով օգնում էր մեկ մի կողմին, մեկ մյուս: Իսկ ամենավճռական պահին թե ռազմական, թե քաղաքական առումով հստակ սատարեց Ադրբեջանին. 1993թ. դեկտեմբերին սկսվեց Ադրբեջանի լայնածավալ հարձակումը` ճակատային գծի ամբողջ երկայնքով:
Ի դեպ, այն ժամանակ մենք արդեն տեղյակ էինք, որ Ադրբեջանը դեկտեմբերին լայնածավալ հարձակում է նախապատրաստում Հայաստանի դեմ: Այնտեղ արդեն իշխանության էր եկել Հեյդար Ալիեւը, եւ Ադրբեջանը մանրակրկիտ կերպով պատրաստվել էր այդ հարձակմանը, ներդրել հսկայական գումարներ: Հեյդար Ալիեւն արդեն Ադրբեջանին դարձրել էր ԱՊՀ անդամ, որի համար նա պետք է ՌԴ-ից լուրջ փոխհատուցումներ ստանար: Ուստի հարձակման կամպանիայի նախապատրաստման եւ իրականացման ողջ ռազմաքաղաքական գործողությունները ծրագրվում եւ իրականացվում էին ՌԴ-ի համաձայնությամբ ու օժանդակությամբ:
Այդ հարձակումից մոտ մեկ ամիս առաջ` 1993թ. նոյեմբերի 20-ին ՌԴ նախագահի հատուկ ներկայացուցիչ Վլադիմիր Կազիմիրովը պետք է Բաքվից ավտոմեքենայով ժամաներ Հայաստան: Ըստ ձեռք բերված համաձայնության` նա պետք է գար Ղազախ-Իջեւան հայտնի ճանապարհով, որն արդեն ավանդական երթուղի էր դարձել, իսկ Իջեւան-Ղազախ սահմանակետը` ադրբեջանցիների հետ հանդիպումներում ավանդական հանդիպման վայր: Այլ ճանապարհ ուղղակի չկար, եւ ի դեպ, այսօր էլ ուրիշ ճանապարհ չկա: Սակայն չգիտես ինչու, առանց հայկական կողմի հետ համաձայնեցնելու, նրանք Իջեւանի շրջանի փոխարեն գնացին դեպի Նոյեմբերյանի շրջան, մինդեռ այդ ժանամա մեր պաշտոնական պատվիրակությունը Կազիմիրովին սպասում էր Իջեւան-Ղազախ սահմանակետում: Ռուսական կողմը նախօրոք ընդամենը հարցրել էր մեզ այլ երթուղու հնարավորության մասին, եւ ստացել պատասխան, որ երթուղու որեւէ փոփոխություն անհնար է: Ադրբեջանական զինվորականները, որոնք ուղեկցում էին Կազիմիրովին եւ նրա օգնականին, դեպի Նոյեմբերյան տարան ՌԴ նախագահի հատուկ ներկայացուցչին այնպիսի ճանապարհով, որը հպման գծին չհասած արգելափակված էր: Ճանապարհի ողջ լայնությամբ փորված այնպիսի խոր հակատանկային արգելքով (փորված հենց ադրբեջանցիների կողմից), որը ոչ մի փոխադրամիջոց չէր կարող հաղթահարել: Մեր դիրքերից այդ ժամանակ եղան նախազգուշական կրակոցներ, ընդ որում, կրակոցները եղել էին, երբ ուղեկցող մեքենան էր սկսել մոտենալ շփման գծին: Ադրբեջանցիները, լավ իմանալով ինչ են անում, Կազիմիրովի մեքենան թողել էին հետեւում, եւ իրենք շարժվելով առաջ, սադրել էին մեր զինվորականերին: Նշեմ, որ այդ միջադեպից հետո արդեն ես ինքս հանդիպեցի մեր զինվորներին, եւ նրանք ինձ պատմեցին բոլոր մանրամասները, որ նրանք պարզապես կատարել են իրենց պարտականությունը:
Կրակոցներից հետո, ադրբեջանցիներն անմիջապես հետ քաշվեցին. նրանք իրենց գործն արդեն արել էին, եւ հիմա արդեն հանդես պետք է գար Ռուսաստանի քաղաքական ղեկավարությունը հանձին ՌԴ ԱԳ նախարար Կոզիրեւի: Եւ Կոզիրեւը սկսեց աննախադեպ հարձակում Հայաստանի վրա` պահանջելով ամենաբարձր մակարդակով ներողություն խնդրել, ինչի որեւէ պատճառ, սակայն, չկար, եւ բնականաբար որեւէ ներողություն չեղավ: Մենք պաշտոնապես ափսոսանք հայտնեցինք, որ նման միջադեպ է եղել, նշելով, որ տեղի ունեցածի բոլոր պատասխանատուներին պետք է փնտրել Հայաստանից դուրս: Կոզիրեւը գնաց աննախադեպ քայլի. Հայաստանում ՌԴ արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Ստուպիշինին կանչեց Մոսկվա կոնսուլտացիաների համար:
Սակայն Հայաստանի ղեկավարության զուսպ եւ հավասարակշռված, արժանավայել կեցվածքի եւ քայլերի արդյունքում ռուս-ադրբեջանական համատեղ պրովոկացիան որեւէ քաղաքական օգուտ չբերեց: Ավելին, ինքը Կոզիրեւը հայտնվեց ծիծաղելի վիճակում (ռուսական որոշ լրատվամիջոցներ անգամ սկսեցին նշել Կոզիրեւի ջղաձիգ հայտարարությունները): Կոզիրեւը խելքը գլուխը հավաքեց, դադարեց Հայաստանի հետ նման ոճով խոսելը, եւ իհարկե Ստուպիշինը վերադարձավ Երեւան: /Այս դեպքերի մասին, վստահ եմ դեռ կխոսվի հետագայում, կան բազմաթիվ շատ հետաքրքիր մանրամասներ ու դետալներ:/ Կարծում եմ` անձամբ Կազիմիրովը տեղյակ չէր, թե ինչ է սպասվում իրեն` հայ-ադրբեջանական սահմանում: Եվ ցավում եմ, որ իր գրքում Կազիմիրովն այդ դեպքերը նկարագրում է Կոզիրեւյան վարկածով:
Ավելի ուշ արդեն, երբ Ադրբեջանի լայնածավալ հարձակումը եւս որեւէ արդյունք չտվեց, Հեյդար Ալիեւն ստիպված եղավ արդեն 1994 թ. մայիսին զինադադար կնքել: Բայց այս ամիսները պատերազմի ամենածանր շրջանն էր, եւ երկու կողմերից էլ մեծաթիվ կորուսներ եղան: Սա լավագույն օրինակն է, թե ինչպես է պահել իրեն ՌԴ-ն` ռազմական գործողությունների ժամանակ:
Ինչ վերաբերում է Ֆրեդ Սթարին, ապա լավ կլիներ, որ նա հիշեր, որ Ադրբեջանն է սկսել ռազմական գործողություններ, կորցրել տարածքներ իր իսկ կողմից սանձազերծված պատերազմում, վարել է զինադադար մերժելու քաղաքականություն, եւ որ Ադրբեջանի կողմից ռազմական գործողություններին մասնակցել են եւ չեչեն գրոհայիններ, եւ աղվանական մոջահեդներ, եւ ռուս ռազմական օդաչուներ:
Եվ ԼՂ հակամարտությունում Ադրբեջանի ոչ կառուցողական դիրքորոշման ու պահվածքի համար ԱՄՆ իշխանությունները պատժամիջոցներ էին կիրառել Ադրբեջանի նկատմամբ` հանձին 1992թ. ընդունված հայտնի 907 բանաձեւի:
Այսօր շատ է խոսվում ԼՂ-ում խաղաղապահ զորքեր տեղակայելու մասին, եւ շատ է քննարկվում, թե որ երկրները պետք է զորքերը տեղակայեն: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այդ հարցին:
Առայժմ որեւէ նշան չկա, որ լինելու են խաղաղապահներ, ես նկատի ունեմ զինված խաղաղապահներ: Ընդհակառակը, կարծես թե պայմանավորվածություն կա, որ տեղակայվելու են անզեն խաղաղապահներ, այսինքն` միջազգային դիտորդներ: Կարծում եմ, որ սա Հայաստանի կողմից շատ լուրջ զիջում է, քանի որ միջազգային խաղաղապահ զինված ուժերի ներկայությունն անհրաժեշտ է որպես ռազմական երաշխիք` ԼՂ-ի անվտանգության համար:
Իսկ Ձեր կարծիքով, ո՞ր երկրները պետք է խաղաղապահ ուժեր տեղակայեն:
Հայաստանի իշխանությունները պետք է պնդեն, որ անպայման խաղաղապահ ուժեր տեղակայվեն, ոչ միայն դիտորդներ: Եվ այդ դեպքում պետք է այստեղ խաղաղապահ ուժեր տեղակայեն այն երկրները, որոնք ուղղակի շահեր չունեն տարածաշրջանում:
Հնարավո՞ր է գտնել այդպիսի երկրներ:
Սկանդինավյան երկրները, Արեւելյան Եվրոպայի երկրներից կարող են խաղաղապահ ուժեր տեղակայվել: Այսինքն` այն երկրները, որոնք երբեւէ ուղղակի քաղաքական շահեր չեն հետապնդել տարածաշրջանում: Նման պայմանավորվածություն դեռ վաղուց կար ԵԱՀԿ Մինսկի խմբում, որ խաղաղապահ գործողություններ սկսելու դեպքում դրան մասնակից չպետք է լինեն հարեւան երկրները եւ ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահող երկրները:
Հարցազրույցը վարեց ԱՐՄԱՆ ԳԱԼՈՅԱՆԸ
Հ.Գ. Դավիթ Շահնազարյանը, 1992-1994 թթ. լինելով ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարություններով դեսպանը, զբաղվել է ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման հարցերով եւ հայ-թուրքական հարաբերությունների խնդիրներով:
ՀԱՅ-ՌՈՒՍԱԿԱՆ "ՈԽԵՐԻՄ ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅՈՒՆ"
Քաղաքագետ, ՌԱՀՀԿ տնօրեն Ռիչարդ Կիրակոսյանի կարծիքով, հայ-թուրքական սահմանի բացումն ավելի շատ ձեռնտու է Ռուսաստանին: Հայաստանի տնտեսությունը ղեկավարում է Ռուսաստանը: Սա ավելի շատ ռուս-թուրքական հարաբերություններ են, քան հայ-թուրքական: Քաղաքագետ Մանվել Սարգսյանն, իր հերթին, այն տեսակետին է, թե Թուրքիան նախաձեռնեց Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների խորացումը, որտեղ Հայաստան չի եղել և չկա: Թուրքիան Հայաստանի հետ բանակցելու ցանկություն չի ունեցել և չունի:
Միով բանիվ, հայ-թուրքական բանակցություն կա այնքանով, որքանով որ կա ռուս-թուրքական մերձեցում: Եւ այդ մերձեցումն անհնար է առանց հայկական գործոնի այն առումով, որ Հայաստանն իր խնդիրներով չխանգարի դրան: Իսկ որպեսզի չխանգարի, պետք է նրան ստիպել գնալ քայլերի, որոնք հակասում են Հայաստանի եւ հայ ժողովրդի շահերին: Ինչին էլ մենք ականատես ենք վերջին ամիսներին:
“Հայ-ռուսական դարավոր բարեկամություն” ասվածն ընդհանրապես բարդ ու պատմականորեն հետաքրքիր երեւույթ է: Ռուսաստանը Կովկասի տարածաշրջանում եւ դրա շուրջ հաստատվելու համար միշտ օգտագործել է հայկական գործոնը: Ռուսաստանը երբեք չի էլ թաքցրել, որ Հայաստանն իր ֆորպոստն է: Այսինքն, ամրոց, հենարան՝ վերահսկելու ողջ տարածաշրջանը: Պատմական հետաքրքիր օրինաչափություն է նկատվում՝ երբ Ռուսաստանը հեռացել է տարածաշրջանից, Հայաստանը, հայաբնակ տարածքները մեծացել են եւ հզորացել, երբ Ռուսաստանը վերադարձել է տարածաշրջան, դա կատարվել է Հայաստանի ու հայաբնակ տարածքների հաշվին, որոնք որպես վճար տրվել են այլոց: Սա է վկայում ռուս-թուրքական հարաբերության ողջ պատմությունը, ռուս-թուրքական 6 պատերազմների արդյունքներով կնքված պայմանագրերը եւ այլն:
Այդպես էր նաեւ դարասկզբին: Երբ Ռուսաստանը ստիպված էր նահանջել Կովկասից, Հայաստանի անկախ Հանրապետությունը, չնայած իր ահավոր վիճակին, կարողացավ պահպանել իր գոյությունը եւ նույնիսկ ընդլայնել սահմաններն այն հայաբնակ տարածքների հաշվին, որոնք զավթել էին հարեւանները: Երբ Ռուսաստանը վերադարձավ, դա կատարվեց Հայաստանի ու հայաբնակ տարածքների հաշվին, մասնավորապես՝ Նախիջեւանն ու Ղարաբաղը տրվեցին Ադրբեջանին, կնքվեց Թուրքիայի հետ պայմանագիր, որն ամրագրում էր Արեւելայն Հայաստանի մի մասը Թուրքիային զիջելը: Կարելի է հիշել շատերին անհայտ փաստը՝ երբ 1923 թ. Թուրքիան կանգնած էր կործանման եզրին, եւ Հունաստանի զորքը գրեթե գրավել էր Անկարան, Ռուսաստանը զենք եւ զորք տրամադրեց Թուրքիային եւ փրկեց նրան: Զուր չէ, որ Թուրքիայի մզկիթներում մահմեդական սրբերի կողքին հիշատակվում էր նաեւ Վլադիմիր Լենինի անունը:
Իսկ ամենաթարմ օրինակը ղարաբաղյան հակամարտությունն է: Քանի դեռ Ռուսաստանը տարածաշրջանում էր, նրա զորքերը հայաթափեցին Մարտակերտը, Շահումյանը, Գարդմանը, հայաբնակ այլ տարածքներ եւ սեղմեցին օղակը Ստեփանակերտի շուրջ (թեեւ դա վերագրում են Ադրբեջանին): Երբ ԽՍՀՄ փլուզվեց, եւ Ռուսաստանը Կովկասում չուներ արդեն նախկին զորությունը՝ սեփական երկրում բազմաթիվ դժվարությունների պատճառով, Ղարաբաղն ու Հայաստանը մասնակիորեն վերականգնեցին կորուստները:
Ներկայում, երբ Ռուսաստանը եւ Թուրքիան լուրջ խնդիրներ ունեն Արեւմուտքի հետ, փորձում են ռազմավարական համագործակցություն ստեղծել, որը կընդգրկի թե Կովկասը, թե Կենտրոնական Ասիան: Բնական է, որ այս համատեքստում, այսինքն ռուս-թուրքական հերթական առեւտրում չի կարող չշրջանցվել հայկական թեման: Փաստերն ակնառու են՝ Ռուսաստանի թելադրանքով Հայաստանի իշխանությունը, սեփական հանրության թիկունքում, համաձայնություն է տվել մի շարք պահանջների, թե Ղարաբաղի հակամարտության, թե հայ-թուրքական հարաբերության մասով: Բնական է, որ Ռուսաստանը Թուրքիայի հետ իր խնդիրները պետք է լուծի Հայաստանի հաշվին, քանի որ առեւտրի այլ օբյեկտ, փաստացի, չկա, իսկ թուրքերի համար էլ այդ հարցերը կենսական կարեւորություն ունեն:
Ահա նման “դարավոր բարեկամություն”: Եվ սակայն, պետք չէ մեղադրել Ռուսաստանին եւ ընկնել մելամաղձության մեջ: Պետք է մտածել այդ բարեկամությունը փոխշահավետ, արժանապատիվ հիմքերի վրա դնելու մասին: Ռուսաստանի համար դա, իհարկե, անակնկալ կլինի, քանի որ 300 ամյա “դարավոր բարեկամության” ընթացքում նման բան չի եղել, եւ Հայաստանի շահ հասկացությունը ռուսներին կարող է թվալ ինչ որ տարօրինակ, հակաբնական բան: Եւ դրանում մենք ենք մեղավոր, մեր ստրկական պահվածքով:
Ըստ այդմ, Հայաստանը պետք է ձգտի առեւտրի օբյեկտից վերածվի գործընկերոջ եւ հանդես գա քաղաքական լուրջ նախաձեռնություններով, որոնք կօգնեն դուրս գալ դարերով ձգվող այս վիճակից: Իհարկե, Հայաստանի ներկայիս վարչակարգի որակները հույս չեն թողնում, որ մոտ ապագայում դա հնարավոր է: Եւ մինչ այդ, մեր միակ հույսը մնում են խոր տարաձայնությունները մի կողմից Ռուսաստանի ու Թուրքիայի, մյուս կողմից՝ Արեւմուտքի միջեւ: Իսկ դա երկարատեւ երաշխիք չէ:
ՀԱՅԿ ԱՐԱՄՅԱՆ
16:49 • 08.09.09
ԱՄՆ-ը Հայաստանին հեռացնում է Ռուսաստանի ազդեցությունից. ռուս քաղաքագետ
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նորանշանակ համանախագահ Ռոբերտ Բրադտկեն ընդգծված ատլանտիստ է և ամերիկյան իշխանության գաղափարախոս, 1news.az-ին հայտնել է ռուս քաղաքագետ Ալեքսանդր Դուգինը:
«Եթե Վաշինգթոնը Բրադտկեի պես փորձառու դիվանագետին նշանակում է Ղարաբաղի խնդրի կարգավորմամբ զբաղվող խմբի համանախագահ, ապա նրանք շատ լուրջ ծրագրեր ունեն այդ հակամարտության հետ կապված։ ԱՄՆ-ն այժմ իր առջև նպատակ է դրել յուրաքանչյուր գնով ձերբազատվել այդ խնդրից: Իսկ թե ում օգտին այն կլուծվի, նրանց քիչ է անհանգստացնում»,- հավելել է նա:
«Վաշինգթոնն այս տարածաշրջանում աշխատում է հստակ ծրագրով, ինչը չենք կարող ասել մեր մասին: Այժմ ԱՄՆ-ը, նախաձեռնելով հայ-թուրքական հարաբերությունների մերձեցումը, գործնականում Հայաստանին հեռացնում է մեր ազդեցությունից,- հայտարարել է Դուգինը:- Վրաստանին տարան, այժմ փորձում են նույնն անել Հայաստանի հետ: Տարածաշրջանային այս կառույցում առավել անկախ շարունակում է մնալ Ադրբեջանը, սակայն նա նույնպես, առանց համաշխարհային օվկիանոս դուրս գալու, ստիպված է խուսանավել: Այնպես որ, Ռուսաստանի համար լուրջ սպառնալիք է ստեղծվել ամբողջ Հարավային Կովկասի կորստի համար: Ամերիկացիները մեր ամեն մի քայլին երկու քայլով են պատասխանում»:
Հարցին, թե ինչու Ռուսաստանն Ադրբեջանին չի օգնում Ղարաբաղյան հակամարտության լուծման հարցում, քաղաքագետը պատասխանել է, որ այժմ ճիշտ ժամանակն է Ադրբեջանի օգտին ինչ-որ քայլ անելու համար: «Ռուսաստանը պետք է Բաքվին օգնի ղարաբաղյան հակամարտութան հարցում, մենք պետք է Հայաստանի վրա ճնշում գործադրենք «Ադրբեջանի տարածքներիի ազատագրման» հարցում, եթե ցանկանում ենք հետագայում նույնպես ազդեցություն ունենալ Հարավային Կովկասում»,- եզրափակել է քաղաքագետը:
tert.am
One_Way_Ticket
09.09.2009, 17:01
Ռամմեր, այնպիսի տպավորություն է, որ դու հատուկ ֆիլտրում ես այն հոդվածները, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր թշնամին է: Ես էլ կարող եմ լիքը հոդվածներ բերել, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր բարեկամն է, բայց իմաստ չեմ տեսնում: Լենինականի երկրաշարժից հետո այդ նույն ռուսներն էին մեզ փլատակների տակից հանում: Իսկ թե ինչ է ասել ոմն Դուգինը, որի ազգանունն առաջին անգամ եմ լսում, ես թքած ունեմ:
Կարծում եմ, որ մոտակա ժամանակաշրջանում կտրուկ իրադարձություններ են սպասվում: Տպավորությունն այնպիսինն է, որ դիտավորյալ ամեն ինչ խառն են ներկայացնում, կամ հենց ամեն ինչ, իրականում էլ խառն է... Կոսւակցություններն էլ ամեն մեկն իր հայտարարություններում, նաև հետապնդում են իրենց շահերը... դրանով ավելի խառնելով ամեն ինչ...Չէէէէ... պատմական ժամանակաշրջան ենք ապրում... ոնց որ շուտով լինել չլինելու հարցը նորից գլխներիս են տալու... Էհ, .... Ինչ պիտի անենք... Նժդեհի ու Անդրանիկի խոսքը վերջապես պիտի որդեգրենք` վճռական մենակի սկզբունքը: :aggressive:bl:goblin
Ռամմեր, այնպիսի տպավորություն է, որ դու հատուկ ֆիլտրում ես այն հոդվածները, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր թշնամին է: Ես էլ կարող եմ լիքը հոդվածներ բերել, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր բարեկամն է, բայց իմաստ չեմ տեսնում: Լենինականի երկրաշարժից հետո այդ նույն ռուսներն էին մեզ փլատակների տակից հանում: Իսկ թե ինչ է ասել ոմն Դուգինը, որի ազգանունն առաջին անգամ եմ լսում, ես թքած ունեմ:
Լավ ասիր: :hands
Ի դեպ էդ դուգինը, որ ինչ-որ Եվրասիա հիմնադրամ է ղեկավարում, ընդգծված թուրքոֆիլ է ու հայաֆոբ: Նրա ֆինանսական աղբյուրը Բաքուն է ու հետևաբար նա էլ ծառայում է Բաքվին: Ու շատ ցավալի է, որ նման ոչնչության բարբաջանքը 1news.az-ից հասնում են tert.am, իսկ էնտեղից էլ` akumb.am.
Ռամմեր, այնպիսի տպավորություն է, որ դու հատուկ ֆիլտրում ես այն հոդվածները, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր թշնամին է: Ես էլ կարող եմ լիքը հոդվածներ բերել, որտեղ ասվում է, որ Ռուսաստանը մեր բարեկամն է, բայց իմաստ չեմ տեսնում: Լենինականի երկրաշարժից հետո այդ նույն ռուսներն էին մեզ փլատակների տակից հանում: Իսկ թե ինչ է ասել ոմն Դուգինը, որի ազգանունն առաջին անգամ եմ լսում, ես թքած ունեմ:
Մեկ դիտարկում. Սպիտակի երկրաշարժի ժամանակ մենք դեռ ԽՍՀՄ կազմում էինք, ռուսների մասնակցությունը բնական էր։ Եվ խնդրեմ պարզապես այնպես չներկայացնել, որ մենակ ռուսներն էին մեզ փլատակների տակից հանում, որովհետև մեզ փլատակների տակից հանում էին նաև բրիտանացիները, ֆրանսիացիները, գերմանացիները, իտալացիները, շվեյցարիացիները, ուկրաինացիքները, վրացիները… իմիջայլոց վրացիների ձեռքոց սարքված ողջ թաղամասեր կան Գյումրիում, Սպիտակում, Տաշիրում… իհարկե ԽՍՀՄ որակական չափանիշներին համապատասխան… Եվ մի մոռացիր, որ երկրաշարժի ժամանակ Գորբաչովը ԱՄՆ–ում էր, և ԱՄՆ–ից Գորբաչովը հումանիտար օգնություն խնդրեց ու վերադարձավ ԽՍՀՄ։ Ռուսաստանը մեր բարեկամը չի, Ռուսաստանի հետ մենք ունենք ռազմական դաշինք, ու լիքը համաձայնագրեր ու պայմանագրեր։ Ու համ էլ ինքը գազը մեզ թանկ ա ծախում։:P
One_Way_Ticket
09.09.2009, 19:39
Ռուսաստանը մեր բարեկամը չի
Քո բարեկամը չի, իմ ու լիքը այլ հայերի բարեկամն է :P Ի դեպ, 23 տարի ապրում էի, առաջին անգամ ակումբում հայտնաբերեցի, որ հայը կարող է ռուսին չսիրել:
Քո բարեկամը չի, իմ ու լիքը այլ հայերի բարեկամն է :P Ի դեպ, 23 տարի ապրում էի, առաջին անգամ ակումբում հայտնաբերեցի, որ հայը կարող է ռուսին չսիրել:
One_Way ջան, 23 տարեկան ես, դրա համար էլ առաջին անգամ ես հայտնաբերում: Տարիքիդ ու փորձիդ համեմատ, այդ կարգի նորանոր հայտնագործություններ այնքան կանես:::)
Վիշապն ընդգծել էր նախկին Սովետ այժմյան Ռուսաստան տարբերությունը:
Հավատա, ոչ մի ազգ էլ որիշ ազգ չպետք է սիրի, այլ հաշվի նստի:
Հենց մեր մշտապես սրան-նրան սիրահարված լինելն է /քամակ մտնելը/ մեր պրոբլեմը:
Դու էլ սեր մի դիր ազգամիջյան հարցերում-միայն հարգանք, հաշվարկ, սթափ մտաշելակերպ, շաղախված կասկածով առ թակարդի պանիրները::ok
One_Way_Ticket
09.09.2009, 23:52
Չէէ, բիձա ձյա, կոնկրետ այս դեպքում հարցը տարիքի մեջ չէ: Ես ուզում էի ընդգծել տարբերությունը իրական կյանքի ու ֆորումի միջև: Ինչքան ծանոթ ունեմ, աղջիկ թե տղա, հարուստ թե աղքատ, մեծ թե փոքր, լևոնական թե հակալևոնական, բանվոր թե գիտնական, բոլորը ռուսներին որպես բարեկամ ազգ են վերաբերվում: Իսկ akumb.am մտնում եմ, մեծամասնությունը ռուսներին թշնամաբար է վերաբերվում: Բայց դե ակումբցիներն այնքան էլ շատ չեն, թող իրենք էլ այդպես վերաբերվեն :P
Իսկ ազգին որպես բարեկամ վերաբերվելու մեջ ոչ մի վատ բան, կամ երեխայություն չեմ տեսնում: Ի դեպ, ես ազգի մասին եմ խոսում, ոչ թե պետության: Առաջնային ազգն է: Ու ռուս ազգի մեծ մասը հաստատ մեր կողմից է ղարաբաղյան հակամարտության հարցում (դե ով որ տեղյակ է կոնֆլիկտից): Իսկ սեր չդնել ազգամիջյան հարցերում ու սառը մտածել... Մի քիչ առաջ գնանք, ներազգային հարցում էլ կարող եմ չդնել: Ոչ մի ծանոթ-բարեկամ չունեմ Ղարաբաղում: Հիմա ինձ համար ի՞նչ տարբերություն, այդ տարածքը հայերինն է թե ադրբեջանցիներինը, սառը դատողությամբ Ղարաբաղյան պատերազմը ինձ միայն վնաս է տվել: Չլիներ, հիմա Ադրբեջանի հետ նորմալ հարաբերություններ կունենայինք, շրջափակման մեջ չէինք լինի:
Իսկ իրականում Ղարաբաղի և այլ մանր-մունր բաների հետևից ենք ընկել: Ռուսների հետ միասին մենք պետք է պայքարենք ընդհանուր թշնամու` ԱՄՆ-ի դեմ :diablo
Չէէ, բիձա ձյա, կոնկրետ այս դեպքում հարցը տարիքի մեջ չէ: Ես ուզում էի ընդգծել տարբերությունը իրական կյանքի ու ֆորումի միջև: Ինչքան ծանոթ ունեմ, աղջիկ թե տղա, հարուստ թե աղքատ, մեծ թե փոքր, լևոնական թե հակալևոնական, բանվոր թե գիտնական, բոլորը ռուսներին որպես բարեկամ ազգ են վերաբերվում: Իսկ akumb.am մտնում եմ, մեծամասնությունը ռուսներին թշնամաբար է վերաբերվում: Բայց դե ակումբցիներն այնքան էլ շատ չեն, թող իրենք էլ այդպես վերաբերվեն :P
Իսկ ազգին որպես բարեկամ վերաբերվելու մեջ ոչ մի վատ բան, կամ երեխայություն չեմ տեսնում: Ի դեպ, ես ազգի մասին եմ խոսում, ոչ թե պետության: Առաջնային ազգն է: Ու ռուս ազգի մեծ մասը հաստատ մեր կողմից է ղարաբաղյան հակամարտության հարցում (դե ով որ տեղյակ է կոնֆլիկտից): Իսկ սեր չդնել ազգամիջյան հարցերում ու սառը մտածել... Մի քիչ առաջ գնանք, ներազգային հարցում էլ կարող եմ չդնել: Ոչ մի ծանոթ-բարեկամ չունեմ Ղարաբաղում: Հիմա ինձ համար ի՞նչ տարբերություն, այդ տարածքը հայերինն է թե ադրբեջանցիներինը, սառը դատողությամբ Ղարաբաղյան պատերազմը ինձ միայն վնաս է տվել: Չլիներ, հիմա Ադրբեջանի հետ նորմալ հարաբերություններ կունենայինք, շրջափակման մեջ չէինք լինի:
Իսկ իրականում Ղարաբաղի և այլ մանր-մունր բաների հետևից ենք ընկել: Ռուսների հետ միասին մենք պետք է պայքարենք ընդհանուր թշնամու` ԱՄՆ-ի դեմ :diablo
:think Իսկապես որ հարցը տարիքի մեջ չի։ Որովհետև ես չէի պատկերացնի, որ 23 տարեկան հասուն մարդը կարող է նման կարծիք հայտնել։ Թերևս եղբայր, առանց նեղանալու, անկեղծ խորհուրդ կտամ քիչ շփվել կիսագրագետ Տանյաների հետ, ոչ մի դրական արդյունք դրանից չես ունենա։
Որպեսզի պարզես, թե Ղարաբաղյան պատերազմը քեզ ինչ է տվել, լավ կանես տեղեկանաս Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի նախապատմությունից ու առաջացման պատճառներից, որովհետև գրածիցդ թվում է, թե Ղարաբաղյան պատերազմը հայերն են սկսել առանց քեզ ու քո սիրելի ռուսներից հարցնելու։ Կամ էլ Ղարաբաղյան պատերազմը սկսվել է, որ դու օգուտ ստանայիր, այնինչ վնաս ես ստացել ու բողոքում ես։
Ու ադրբեջանցիներն էլ նեղացել են իրենցից հող գրավելու համար։ Ռուսական մտածելակերպի հետևա՞նքն է Ղարաբաղը մանր–մունր բան համարելը, գուցե Հայաստանն է՞լ է մանր–մունր բան…:esim
Մի հատ բացատրիր խնդրեմ, թե ինչու է ԱՄՆ–ն մեզ թշնամի այն էլ մեզ ու Ռուսաստանի համար ընդհանուր։ Եվ ինչու է Ռուսաստանը մեզ բարեկամ, որովհետև դու ինտերնետով շփվում ես Տանյայի հետ, և քեզ լա՞վ ես դրանից զգում։ Տեսնում եմ որ կարծիքս կոպիտ է, կներե՛ս։
Մի քանի օր առաջ երկխոսություն էր գնում իմ և Սամիր անունով մի Բաքվեցի ադրբեջանցու հետ:Բնականաբար մեր խոսակցության թեման Արցախն էր և նրա շուրջ զարգացող դեքերը:
Բավականին գրագետ անձնավորություն էր լավ տպավորություն թողեց:
Բնականաբար չորս ժամվա զրույցը բավականին լարված էր ես չեմ ցանկանում շարադրել մեր խոսակցության ընթածքը սակայն ցանկանում եմ անդրադառնալ նրա կողմից բարձրացրած երկու հարցադրմանը:
Նա հաստատեց ,որ այս պատերազմում մենք հաղթել ենք և այն քննարկման նյութ չէ սակայն մեկ հարցադրում նա կատարեց, այդ ինչու է հաղթող կողմի մոտ դեմոգրաֆիան այդքան վատ:
Մեհք քննարկեցինք այս հարցը և զուգահեռ անցկացրեցինք Ադրբեջանի դեմոգրաֆիկ վիճակի հետ: Ադրբեջանում ազգաբնակչության աճը հստակ է նույնքան հստակ է մեր ազգաբնակչության աճի մեղմ ասած դաթարը :
Նա մտորում էր մեկ հարցի շուրջ անկախ այն բանից թե ինչ լուծում կստանա Արցախյան խնդիրը հայ ազգաբնակչությունը գտնվում է դեմոքրաֆիայի կրիտիկական սահմանում :
Հաջորդը ավելի լուրջ էր ,նա հաստատ համոզված էր և պնդում էր այն պահից սկսված երբ կլուծվի Արցախյան հարցը (ի դեպ նրա համար էական չէր Ադրբեջանը կշահի թե կտուժի)
Ադրբեջանի համար պայքարը տեղափոխվելու է այլ հարթության վրա ,նրանք սկսելու կազմակերպված դեմոգրաֆիկ էքսպանսիա Հայաստանի դեմ:
Նա շատ համոզված աում էր, որ հարցի լուծումից հետո հայերը երբեք ադրբեջանցի ազգաբնակչության համար խնդիրներ չեն առաջացնի ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՏԱՐԱՑՔՆԵՐՈՒՄ:
Ես ցնցվեցի նա ճիշտ էր մտածում:
Մեղապարտ ջան, էդ դեմոգրաֆիկ էքսպանսիան միշտ էլ եղել է: Միշտ էլ թուրքերը հայերից շատ են եղել ու դրա համար էլ մենք էդքան տարածք ենք կորցրել: Մինչև ղարաբաղյան հակամարտությունը Հայաստանի տարածքում թրքերը լցած էին: Համարյա բոլոր շրջաններում էլ թրքեր կային: Նույնիսկ իրենց այն ժամանակվա քաղաքական դեմքերից մեկը ադրբեջանի իշխանություններին պախարակում էր, թե ինչու պատերազմ սկսեցիք, մենք Հայաստանում ապրող մեր հայրենակիցների միջոցով տակտիկապես Հայաստանը կգրավեինք: Բայց ինչպես տեսնում ես, բոլորին մաքրել ենք ու փառք աստծո, էսօր Հայաստանում թուրք չկա: Իսկ հարաբերությունների բարելավումը համարյա բացառվում է մոտակա 50 տարում ու ավելի շատ հավանական է պատերազմի վերսկսումը, քանի որ այն սկի չի էլ ավարտվել ու չի ավարտվի: Պատերազմը կավարտվի միայն երկու դեպքում` կամ մենք հասնելու ենք Կուրի ափ ու արևելքում վերականգնենք մեր սահմանները, կամ իրանք գրավելու են Արցախը ու Սյունիքը ու միանան Նախիջևանին: Այնպես որ, միամտություն է կարծել, թե պատերազմը ավարտվել է ու կարող է նույնիսկ հարցը դիվանագիտական ճանապարհով լուծվել:
Հիմա մի հարց քեզ: Դու Գերմանիայում ծնվել ու մեծացել ես, թե անկախություն ձեռքբերելուց հետո ես տեղափոխվել Հայաստանից?
Չէէ, բիձա ձյա, կոնկրետ այս դեպքում հարցը տարիքի մեջ չէ: Ես ուզում էի ընդգծել տարբերությունը իրական կյանքի ու ֆորումի միջև: Ինչքան ծանոթ ունեմ, աղջիկ թե տղա, հարուստ թե աղքատ, մեծ թե փոքր, լևոնական թե հակալևոնական, բանվոր թե գիտնական, բոլորը ռուսներին որպես բարեկամ ազգ են վերաբերվում: Իսկ akumb.am մտնում եմ, մեծամասնությունը ռուսներին թշնամաբար է վերաբերվում: Բայց դե ակումբցիներն այնքան էլ շատ չեն, թող իրենք էլ այդպես վերաբերվեն :P
Իսկ ազգին որպես բարեկամ վերաբերվելու մեջ ոչ մի վատ բան, կամ երեխայություն չեմ տեսնում: Ի դեպ, ես ազգի մասին եմ խոսում, ոչ թե պետության: Առաջնային ազգն է: Ու ռուս ազգի մեծ մասը հաստատ մեր կողմից է ղարաբաղյան հակամարտության հարցում (դե ով որ տեղյակ է կոնֆլիկտից): Իսկ սեր չդնել ազգամիջյան հարցերում ու սառը մտածել... Մի քիչ առաջ գնանք, ներազգային հարցում էլ կարող եմ չդնել: Ոչ մի ծանոթ-բարեկամ չունեմ Ղարաբաղում: Հիմա ինձ համար ի՞նչ տարբերություն, այդ տարածքը հայերինն է թե ադրբեջանցիներինը, սառը դատողությամբ Ղարաբաղյան պատերազմը ինձ միայն վնաս է տվել: Չլիներ, հիմա Ադրբեջանի հետ նորմալ հարաբերություններ կունենայինք, շրջափակման մեջ չէինք լինի:
Իսկ իրականում Ղարաբաղի և այլ մանր-մունր բաների հետևից ենք ընկել: Ռուսների հետ միասին մենք պետք է պայքարենք ընդհանուր թշնամու` ԱՄՆ-ի դեմ :diablo
Ազգը բաժանված է լևոնականների ու հակալևոնականների...:D:D
Ես ընդհանրապես ազգերի նկատամբ վերաբերմունք չունեմ: Կենցաղային մակարդակով կա վերաբերմունք կոնկրետ մարդկանց նկատամաբ: Քաղաքական տերմինալոգիայով ու տրամաբանությամբ այս դեպքում կա քաղաքացու վերաբերմունքը պետության նկատմամբ: Ես չեմ համարում Ռուսաստան պետությունը մեզ բարեկամ երկիր: Մենք դաշնակիցներ չենք: Ուղղակի ֆորպոստ,,,Ռուսաստանի քաղաքացինների նկատմամբ ըստ էույթան վերաբերմունք չկա, որովհետև տենց բան էլ չկա...
Իսկ ինձ հետաքրքիր է թե դու որտեղից գիտես ռուս ազգի վերաբերունքը ղարաբաղյան հարցի շուրջ:????Կամ դա ինչ կարևոր է ընդհանարապես? Ռուս ազգը Ռուսաստանում հարց չի լուծում...
Իսկ կարծիքդ Ղարաբաղի հարցի շուրջ ընդհանարապես դաշնակացական է: Այսինքն թքած թե ինչ կլինի կարևորը ես եմ ու իմ հարազատնները, բարեկամնները...Հետո ինչ որ բարեկամ չուենս Ղարաբաղում? Եթե ասենք 16 կվառտալում էլ չունես, ուրեմն ինչ էտ էլ տանք ազերիններին:
Քո տրամաբանությամբ թշնամին մինչև չգա հասնի բնակարանիդ դռան մոտ ուրեմն չարժի ասենք մուտքի մոտ հետը կռիվ անել...Վտանագավոր մտածելակերպ ա շատ.
One_Way_Ticket
10.09.2009, 12:57
Որպեսզի պարզես, թե Ղարաբաղյան պատերազմը քեզ ինչ է տվել, լավ կանես տեղեկանաս Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի նախապատմությունից ու առաջացման պատճառներից, որովհետև գրածիցդ թվում է, թե Ղարաբաղյան պատերազմը հայերն են սկսել առանց քեզ ու քո սիրելի ռուսներից հարցնելու։ Կամ էլ Ղարաբաղյան պատերազմը սկսվել է, որ դու օգուտ ստանայիր, այնինչ վնաս ես ստացել ու բողոքում ես։
Ու ադրբեջանցիներն էլ նեղացել են իրենցից հող գրավելու համար։ Ռուսական մտածելակերպի հետևա՞նքն է Ղարաբաղը մանր–մունր բան համարելը, գուցե Հայաստանն է՞լ է մանր–մունր բան…:esim
Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի մասին արդեն ասացի, որ այդպես է "եթե սառը մտածեմ", ինչը ես չեմ անում: Այո, եթե սառը մտածեմ, Հայաստանն էլ ինձ պետք չէ, կարող եմ գնալ ավելի զարգացած երկիր, հանգիստ ապրել:
Թերևս եղբայր, առանց նեղանալու, անկեղծ խորհուրդ կտամ քիչ շփվել կիսագրագետ Տանյաների հետ, ոչ մի դրական արդյունք դրանից չես ունենա։
Մի հատ բացատրիր խնդրեմ, թե ինչու է ԱՄՆ–ն մեզ թշնամի այն էլ մեզ ու Ռուսաստանի համար ընդհանուր։ Եվ ինչու է Ռուսաստանը մեզ բարեկամ, որովհետև դու ինտերնետով շփվում ես Տանյայի հետ, և քեզ լա՞վ ես դրանից զգում։ Տեսնում եմ որ կարծիքս կոպիտ է, կներե՛ս։
ԱՄՆ-ը թշնամի է, որովհետև ինչ ուզում, անում է, արդեն քանի տարի: Եվ մեր` Ռուսաստանի հետ լավ հարաբերությունները փչացնելը ևս մեկ քայլ կլինի դեպի միաբևեռ աշխարհ (կամ էլ պիտի հույսներս Չինաստանի վրա դնենք): Կարող եմ ֆիլմի հղում տալ ԱՄՆ-ի սխրագործությունների մասին, բայց կարծում եմ անիմաստ է, դու ռուսների պատրաստած ֆիլմը չես նայի:
Իսկ "Տանյայի" մասով դու քո մակարդակն ես ցույց տալիս, հազար ներողություն: Ես ռուս բազմաթիվ ծանոթներ ունեմ տարբեր տարիքների և սեռերի, շատերի հետ ծանոթ եմ ոչ միայն ինտերնետի շրջանակներում, կիսագրագետ մարդիկ նրանց մեջ չկան: Այնպես որ նման խորհուրդները... լավ, ես քո մակարդակին չեմ իջնի, որ կոպիտ պատասխանեմ:
Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի մասին արդեն ասացի, որ այդպես է "եթե սառը մտածեմ", ինչը ես չեմ անում: Այո, եթե սառը մտածեմ, Հայաստանն էլ ինձ պետք չէ, կարող եմ գնալ ավելի զարգացած երկիր, հանգիստ ապրել:
ԱՄՆ-ը թշնամի է, որովհետև ինչ ուզում, անում է, արդեն քանի տարի: Եվ մեր` Ռուսաստանի հետ լավ հարաբերությունները փչացնելը ևս մեկ քայլ կլինի դեպի միաբևեռ աշխարհ (կամ էլ պիտի հույսներս Չինաստանի վրա դնենք): Կարող եմ ֆիլմի հղում տալ ԱՄՆ-ի սխրագործությունների մասին, բայց կարծում եմ անիմաստ է, դու ռուսների պատրաստած ֆիլմը չես նայի:
Իսկ "Տանյայի" մասով դու քո մակարդակն ես ցույց տալիս, հազար ներողություն: Ես ռուս բազմաթիվ ծանոթներ ունեմ տարբեր տարիքների և սեռերի, շատերի հետ ծանոթ եմ ոչ միայն ինտերնետի շրջանակներում, կիսագրագետ մարդիկ նրանց մեջ չկան: Այնպես որ նման խորհուրդները... լավ, ես քո մակարդակին չեմ իջնի, որ կոպիտ պատասխանեմ:
One_Way ջան ես շեշտել էի քո տարիքը որպես ֆակտոր, հարցերին տեղյակ լինելու և առհասարակ անձնական փորձի առումով: Բայց դու նախնական եռանդով շարունակում ես քննարկել հարցերը հենց նույն երիտասարդական պարզամիտ կամ մաքսիմալիստական դիքերից:
Գոնե կարող ես ընդունել, որ ասենք անձնական փորձի պակասի պատճառով ինչ որ հարցերում բավարար գիտակ չես հարցը իր ամբողջության մեջ տեսնելու առումով՞: Ես օրինակ որպես "բիձա" գիտեմ, որ ջահելների շատ ու շատ դրսևորումների վերաբերյալ կարող եմ սխալ վերաբերմունք ունենալ: Դրա համար պատրաստ եմ ընդունել իմ այդպիսի սայթաքումները:
Քո ակտիվ մասնակցությունը քաղաքացիական, հասարակական հարցերին շատ ողջունելի է և կարծում եմ որ Հայաստանի ոչ թե ապագան, այլ հենց այսօրվա հարցերը քո պես ակտիվ երիտասարդների ձեռքերում են:
Իմ միակ խնդրանքն է, որ կարողանաս չեզոք պահել քեզ քիչ ծանոթ հարցերում, կուտակես այդ ինֆորմացիան հետո նոր գաս վերջնական եզրակացությունների: Նկատել եմ, որ լավ հիշողություն ունես, իսկ դա արդեն բավարար է միջինից շատ ու շատ բարձր մասնագետ կամ գործիչ դառնալու համար:
Վերադառնալով մեր խնդիրներին, կուզենայի բացատրես քո տեսակետը, թե ինչու մենք հայերս պետք է պայքարենք միաբևեռ աշխարհի դեմ, երբ որ մենք ոչ բևեռ ենք, ոչ բևեռի տղեն կամ հորեղբայրը, կամ նույնիսկ քեռու տղի ընկերը:
Մեր բարեկամը մենք ենք... մեր քաղաքական մոտեցումը` վճռական մենակի սկզբունքը:
ՌԴ-ն այսօր մեր դաշնակիցն է և այսօր մենք շատ ենք կախված ՌԴ-ից: Բայց հավատացեք, ՌԴ-ն էլ մեզնից է կախված:
Իսկ ԱՄՆ-ն այն պետությունն է, որ արդեն 94 տարի է չի ճանաչել Թուրքիայի կատարած ոճիրը հայերի հանդեպ` Ցեղասպանությունը, իսկ դա պետք է սթափեցնի բոլորին, որ ՍՈՒՏ են նրա հայերի համար կատարած ԲԱՐԵԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ:
Այնպես որ սթափվել է պետք...
One_Way_Ticket
10.09.2009, 13:51
One_Way ջան ես շեշտել էի քո տարիքը որպես ֆակտոր, հարցերին տեղյակ լինելու և առհասարակ անձնական փորձի առումով: Բայց դու նախնական եռանդով շարունակում ես քննարկել հարցերը հենց նույն երիտասարդական պարզամիտ կամ մաքսիմալիստական դիքերից:
Գոնե կարող ես ընդունել, որ ասենք անձնական փորձի պակասի պատճառով ինչ որ հարցերում բավարար գիտակ չես հարցը իր ամբողջության մեջ տեսնելու առումով՞: Ես օրինակ որպես "բիձա" գիտեմ, որ ջահելների շատ ու շատ դրսևորումների վերաբերյալ կարող եմ սխալ վերաբերմունք ունենալ: Դրա համար պատրաստ եմ ընդունել իմ այդպիսի սայթաքումները:
Քո ակտիվ մասնակցությունը քաղաքացիական, հասարակական հարցերին շատ ողջունելի է և կարծում եմ որ Հայաստանի ոչ թե ապագան, այլ հենց այսօրվա հարցերը քո պես ակտիվ երիտասարդների ձեռքերում են:
Իմ միակ խնդրանքն է, որ կարողանաս չեզոք պահել քեզ քիչ ծանոթ հարցերում, կուտակես այդ ինֆորմացիան հետո նոր գաս վերջնական եզրակացությունների: Նկատել եմ, որ լավ հիշողություն ունես, իսկ դա արդեն բավարար է միջինից շատ ու շատ բարձր մասնագետ կամ գործիչ դառնալու համար:
Վերադառնալով մեր խնդիրներին, կուզենայի բացատրես քո տեսակետը, թե ինչու մենք հայերս պետք է պայքարենք միաբևեռ աշխարհի դեմ, երբ որ մենք ոչ բևեռ ենք, ոչ բևեռի տղեն կամ հորեղբայրը, կամ նույնիսկ քեռու տղի ընկերը:
Բիձա ջան, ես քաղաքականությունից հեռու մարդ եմ իրականում, և այստեղ գրառումներս "սիրողական մակարդակի" են, կարծում եմ ինձ նման մարդիկ նույնպես իրավունք ունեն տեսակետներ արտահայտելու: Կարելի է հատուկ բաժին բացել լավ տեղակացված քաղաքագետների համար, որտեղ կգնան պրոֆեսիոնալ քննարկումներ, այ դրանց ես չեմ մասնակցի:
Ինչ վերաբերվում է միաբևեռ աշխարհին, ցանկանալ միաբևեռ աշխարհ, առավել ևս Ամերիկա բևեռով, դա նույնն է, ինչ ապրել մի տանը, որտեղ տան տերը տիրան է, և մի բան իր ուզածով չանես, գլուխդ կջարդի: Գուցե սխալվում եմ, բայց հենց այդ տպավորությունն ունեմ Ամերիկայի մասին: Բազմաբևեռ աշխարհի դեպքում գոնե զսպող ուժ կա:
Ինչ վերաբերվում է քեռու հորեղբոր տղին, ես ասացի, ես ռուսներին մեզ բարեկամ ազգ եմ համարում: Ոչ մեկին չեմ պարտադրում վերաբերվել ինձ նման, սակայն համաձայնվեք, որ ես էլ իրավունք ունեմ այդպես վերաբերվել: Եվ այսուհետ դրա հետ կապված վիրավորական գրառումներին (քեզ չի վերաբերվում, դու բարեբախտաբար ավելի քան կոռեկտ ես :) ) կպատասխանեմ նույնպես վիրավորական ոճով:
One_Way ջան ես շեշտել էի քո տարիքը որպես ֆակտոր, հարցերին տեղյակ լինելու և առհասարակ անձնական փորձի առումով: Բայց դու նախնական եռանդով շարունակում ես քննարկել հարցերը հենց նույն երիտասարդական պարզամիտ կամ մաքսիմալիստական դիքերից:
Վերջին օրերին նորից ժամանակ չեմ գտնում քննարկումներին հետևելու, բայց որոշ հատվածներ կարդում եմ:
Փոխգնդապետ ջան, ի՞նձ թվաց, թե՞ զրուցակցիդ (ոչ քաղաքական գործիչին ու ոչ հրապարակախոսին) «գնահատեցիր», «համեմատեցիր»:
Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի մասին արդեն ասացի, որ այդպես է "եթե սառը մտածեմ", ինչը ես չեմ անում: Այո, եթե սառը մտածեմ, Հայաստանն էլ ինձ պետք չէ, կարող եմ գնալ ավելի զարգացած երկիր, հանգիստ ապրել:
One_Way_Ticket, քո այս մտածելակերպը ինձ զայրացրեց։ Այստեղ քաղաքականության մասին ենք խոսում, ոչ թե մեր անձնական շահերի, իսկ քաղաքականությունը դա հազարավոր մարդկանց շահերն են։ Առհասարակ մարդուս գոյության ու ապրելակերպի երկու հակադիր բևեռներ կան, մեկը՝ երբ մարդը ընդունում է, որ ինքը սոցիալական արարած է և իր շահերը տեսնում է ընդհանուրի շահերի մեջ, և երկրորդը՝ մարդը չի ընդունում, որ ինքը սոցիալական արարած է, և իր շահերի ու ընդհանուրի շահերի միջև ընդհանուր եզրեր չի ուզում տեսնել, կարևորը իր համար լավ լինի թեկուզ և շատ ուրիշների վատ լինելու գնով։ Զուտ միայն ֆիզիկական իմաստով հաղթում է երկրորդ տարբերակը, այն էլ կարճ ժամանակահատվածի համար, բայց հենց հաշվի ենք առնում, որ մարդը նաև հոգևոր արարած է, ապա երկրորդ տարբերակը կորցնում է իր արժեքը։ Նույնսիկ շատ կենդանիների բնազդի մեջ սոցիալական համակարգ է գործում, որը թույլ չի տալիս թշնամի կենդանիներին ամբողջ ցեղով ոչնչացնել։
Հիմա եթե ես հայ եմ ու ապրում եմ Հայաստանում, դա չի նշանակում որ ես կարող եմ թքած ունենալ ասենք աբխազների շահերի վրա, և ինձ համար մեկ կլինի թե Աբխազիայում ինչ վիճակ է, որովհետև եթե ուղղակիորեն, կարճ ժամանակահատվածի համար չենք տեսնում այն Աբխազիայի վիճակի ու իմ կյանքի որակի միջև կապը, դա չի նշանակում, որ այն չկա։ Առհասարակ ողջ մոլորակը մի կենդանի օրգանիզմ է, որտեղ չկան անկախ օրգաններ, ամեն ինչ փոխկապված է։ Նույնը տնտեսության մեջ է, նույնը քաղաքականության մեջ է։ Այդ կապերը չտեսնելը և առհամարելը կարող է բերել անկայուն վիճակների, և մասնավորապես Ղարաբաղյան կոնֆլիկտն էլ նման անհեռատեսության արդյունք էր, ինչ–ինչ քաղաքական գործիչներ իրենց նեղ անձնական շահերը չափից շատ էին անկախացրել ընդհանուր շահերից։ Ու՞ր են հիմա այդ գործիչները՝ այն աշխարհում, բավարարված և երջանի՞կ են արդյոք նրանք՝ սատանան գիտի:)
ԱՄՆ-ը թշնամի է, որովհետև ինչ ուզում, անում է, արդեն քանի տարի: Եվ մեր` Ռուսաստանի հետ լավ հարաբերությունները փչացնելը ևս մեկ քայլ կլինի դեպի միաբևեռ աշխարհ (կամ էլ պիտի հույսներս Չինաստանի վրա դնենք): Կարող եմ ֆիլմի հղում տալ ԱՄՆ-ի սխրագործությունների մասին, բայց կարծում եմ անիմաստ է, դու ռուսների պատրաստած ֆիլմը չես նայի:
Չեմ ուզում ծավալվել այս ասածիդ շուրջ, սսրանից երկար ու հոգնեցնող վիճաբանությունների հոտ է գալիս։ Միայն մի խորհուրդ, մեկ անգամ փորձիր գնալ ու այդ «թշնամական» երկիրը տեսնել, ու փորձիր համեմատել այդ երկրում ու մեր «բարեկամական» երկրում մարդու արժեքները։ Գուցե պարզես, թե ինչու է Սահակաշվիլին Բուշի անունով փողոց կոչել, ու Բուշին էլ մեդալ տվել…
Իսկ "Տանյայի" մասով դու քո մակարդակն ես ցույց տալիս, հազար ներողություն: Ես ռուս բազմաթիվ ծանոթներ ունեմ տարբեր տարիքների և սեռերի, շատերի հետ ծանոթ եմ ոչ միայն ինտերնետի շրջանակներում, կիսագրագետ մարդիկ նրանց մեջ չկան: Այնպես որ նման խորհուրդները... լավ, ես քո մակարդակին չեմ իջնի, որ կոպիտ պատասխանեմ:
Ներիր, ես քո ճանապարհորդության նկարագրությունը հետաքրքրությամբ կարդացել եմ, թերևս չեմ խորանա նյուանսների մեջ, ուղղակի սեփական երկրի այն էլ անցյալ տարի տարած պատերազմի մասին չիմանալը դա կատարյալ անգրագիտություն է իմ կարծիքով։ Լավ հանգիստ թողնենք Տանյային, Աստված նրա հետ։ Քեզ հետ նույնպես։
One_Way_Ticket
10.09.2009, 15:26
Չեմ ուզում ծավալվել այս ասածիդ շուրջ, սսրանից երկար ու հոգնեցնող վիճաբանությունների հոտ է գալիս։ Միայն մի խորհուրդ, մեկ անգամ փորձիր գնալ ու այդ «թշնամական» երկիրը տեսնել, ու փորձիր համեմատել այդ երկրում ու մեր «բարեկամական» երկրում մարդու արժեքները։ Գուցե պարզես, թե ինչու է Սահակաշվիլին Բուշի անունով փողոց կոչել, ու Բուշին էլ մեդալ տվել…
Վիշապ ջան, դու մի անգամ էլ ես ինձ նման բան ասել, ես էլ քեզ հայերեն պատասխանել էի, որ եղել եմ: Չեմ հասկանում, չե՞ս հավատում:
Ներիր, ես քո ճանապարհորդության նկարագրությունը հետաքրքրությամբ կարդացել եմ, թերևս չեմ խորանա նյուանսների մեջ, ուղղակի սեփական երկրի այն էլ անցյալ տարի տարած պատերազմի մասին չիմանալը դա կատարյալ անգրագիտություն է իմ կարծիքով։ Լավ հանգիստ թողնենք Տանյային, Աստված նրա հետ։ Քեզ հետ նույնպես։
Ուրախ եմ, որ կարդացել ես: Եվ գիտե՞ս ինչ, դու ոնց որ ամերիկացի քաղաքական գործիչ լինես, երկակի ստանդարտների պահով: :) Ուրեմն որ քո սիրելի ամերիկացիները չգիտեն, թե Հայաստանը որ նահանգում է, այդ նույն պատերազմի ժամանակ վախեցել էին, որ Ռուսաստանն իրենց Ջորջիա նահանգի վրա է հարձակվել, կարծում են, որ Եվրոպան Ասիայից "Վլադիվոստոկ" լեռնաշղթան է բաժանում, իսկ Խորհրդային Միությունը Գորբաչյովն է հիմնադրել, դա նորմալ է, իսկ որ մի ռուս տեղյակ չէ հինգօրյա պատերազմից, բոլոր ռուսները դարձան կիսագրագետ:
Այն երկրները, որոնք ցայսօր չեն ճանաչել ու դատարպարտել Հայոց հանդեպ կատարված Ցեղասպանությունը, այդ երկրներն այսօր ծրագրում են նոր ցեղասպանություններ և նրանք գործում են համայն աշխարհի դեմ:
Վիշապ ջան, դու մի անգամ էլ ես ինձ նման բան ասել, ես էլ քեզ հայերեն պատասխանել էի, որ եղել եմ: Չեմ հասկանում, չե՞ս հավատում:
Իսկ հասցրե՞լ ես բացի ծառերից ու շատրվաններից այլ բան նկատել։
Ուրախ եմ, որ կարդացել ես: Եվ գիտե՞ս ինչ, դու ոնց որ ամերիկացի քաղաքական գործիչ լինես, երկակի ստանդարտների պահով: :) Ուրեմն որ քո սիրելի ամերիկացիները չգիտեն, թե Հայաստանը որ նահանգում է, այդ նույն պատերազմի ժամանակ վախեցել էին, որ Ռուսաստանն իրենց Ջորջիա նահանգի վրա է հարձակվել, կարծում են, որ Եվրոպան Ասիայից "Վլադիվոստոկ" լեռնաշղթան է բաժանում, իսկ Խորհրդային Միությունը Գորբաչյովն է հիմնադրել, դա նորմալ է, իսկ որ մի ռուս տեղյակ չէ հինգօրյա պատերազմից, բոլոր ռուսները դարձան կիսագրագետ:
Փորձիր մի քիչ օբյեկտիվ լինել։ Ես կոնկրետ անձի մասին էի խոսում։
One_Way_Ticket
10.09.2009, 16:10
Իսկ հասցրե՞լ ես բացի ծառերից ու շատրվաններից այլ բան նկատել։
Հասցրել եմ: Կարող եմ թե լավը նշել (բարձր աշխատավարձեր, փոշու բացակայություն, և այլն), թե վատը (ֆաստֆուդի գերակշռում, ինստրուկցիաներով ապրել, և այլն), սակայն խորանալ այդ թեմայով չեմ ուզում, քանի որ տվյալ թեմայի շրջանակներում մեզ հետաքրքրում է Ամերիկայի ոչ թե ներքին, այլ արտաքին քաղաքականությունը:
Փորձիր մի քիչ օբյեկտիվ լինել։ Ես կոնկրետ անձի մասին էի խոսում։
անկեղծ խորհուրդ կտամ քիչ շփվել կիսագրագետ Տանյաների հետ
Առանց մեկնաբանության...
Մի հատ թեմայից դուրս գրառում անեմ: Էս մոդերները ուր են, որ թեմայից դուրս գրառումները ջնջեն? :)
One_Way_Ticket
10.09.2009, 16:25
Դե կամայական թեմա քաղաքականություն բաժնում, որտեղ ես գրառում եմ անում, այսպես թե այնպես վերածվում է Ռուսաստանի և Ամերիկայի քննարկմանը: Երևի դադարեցնեմ քաղաքականության բաժնում քննարկումներին մասնակցելուն, դուք ձեզ համար հանգիստ քֆրտեք կիսագրագետ, հարբեցող ռուսներին և փառաբանեք արևմուտքը :)
դուք ձեզ համար հանգիստ քֆրտեք կիսագրագետ, հարբեցող ռուսներին և փառաբանեք արևմուտքը :)
Հակառակն ե՞ք անկնալում, որ անենք, թե՞ պարզապես բարեմաղթանք էր:
One_Way_Ticket
10.09.2009, 16:36
Ոչ մեկը, ոչ մյուսը, պարզապես ուզում էի ասել, որ դրանից առանձնապես բան չի փոխվի :)
Դե կամայական թեմա քաղաքականություն բաժնում, որտեղ ես գրառում եմ անում, այսպես թե այնպես վերածվում է Ռուսաստանի և Ամերիկայի քննարկմանը: Երևի դադարեցնեմ քաղաքականության բաժնում քննարկումներին մասնակցելուն, դուք ձեզ համար հանգիստ քֆրտեք կիսագրագետ, հարբեցող ռուսներին և փառաբանեք արևմուտքը :)
Հարբեցողը դա քո գնահատականն էր:P Անգրագետ մարդիկ բոլոր ազգերի մեջ կան։ Ես քեզ խորհուրդ էի տալիս կիսագրագետներից հեռու մնալ, դու ընկար ամերիկացիների բոստանները։
Լավ, ես ներողություն եմ խնդրում ադմիններից, թարկում եմ օֆֆթոփը։
Ոչ մեկը, ոչ մյուսը, պարզապես ուզում էի ասել, որ դրանից առանձնապես բան չի փոխվի :)
Դե ուրեմն երևի թե պետք չէ ասել՝ ով ինչ անի… Հատկապես եթե դրանից ոչինչ չի փոխվելու:
One_Way_Ticket
10.09.2009, 16:40
Դե ուրեմն երևի թե պետք չէ ասել՝ ով ինչ անի… Հատկապես եթե դրանից ոչինչ չի փոխվելու:
Կներեք, եթե ոչ կոռեկտ արտահայտվեցի :-)
One_Way_Ticket
10.09.2009, 16:41
Հարբեցողը դա քո գնահատականն էր:P
Չէ, Վիշապ ջան :) Կարդա ուրիշ թեմաներ, կտեսնես, որ այդ գնահատականը մի անգամ չէ, որ հանդիպում է:
Չէ, Վիշապ ջան :) Կարդա ուրիշ թեմաներ, կտեսնես, որ այդ գնահատականը մի անգամ չէ, որ հանդիպում է:
One_Way_Ticket ջան, բայց դա գնահատական չէ է... իրականություն է...
Դուք ալկոհոլի գործածման հետ կապված ստատիստիկ տվյալներին տեղյակ ե՞ք: Ռուսաստանի մասին է խոսքը:
Դա քաղաքականության հետ չեմ կապում...դեռ :) Խոսքս զուտ հարբեցողության մասին էր:
Թեև դա շատ հաճախ է մարդուն նկարագիրներ ու բնորոշիչներ հաղորդում, որոնք իրենց արձագանքն են գտնում նաև քաղաքական կյանքում ու գործունեության մեջ:
ԲԱՔՈՒ, 10 ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ, ՆՈՅՅԱՆ ՏԱՊԱՆ (http://www.nt.am/newsday.php?p=0&c=0&t=0&r=0&year=2009&month=09&day=10&shownews=1018165&LangID=4#1018165): «Հայաստանի Զինված ուժերը այսօր ժամը 9.23 հարձակման են անցել Աղդամի շրջանի ուղղությամբ: Հայ եւ ադրբեջանցի զինվորների միջեւ սկսվել է ակտիվ փոխհրաձգություն: Գրոհը ետ է մղվել, 5 հայ զինվոր սպանվել է, երեքը վիրավորվել»,- հաղորդում է ԱՊԱ-ն:
Ադրբեջանական կողմից նույնպես կան վիրավորվներ:
Այլ մանրամասներ չեն հաղորդվում:
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, 10 ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ, ՆՈՅՅԱՆ ՏԱՊԱՆ: Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Պաշտպանության նախարարությունը հերքել է ադրբեջանական լրատվամիջոցների տարածած լուրը, թե այսօր առավոտյան հայկական զինված ուժերը Աղդամի ուղղությամբ անցել են գրոհի, որի հետեւանքով զոհվել է 5 եւ վիրավորվել 3 հայ զինվոր: ԼՂՀ Պաշտպանության նախարարության մամուլի ծառայությունը այդ լուրը որակել է որպես «Բաքվի պաշտոնական քարոզչամեքենայի կողմից մոգոնած հերթական ապատեղեկատվություն»:
Ինչպես նշվում է Ղարաբաղի պաշտպանության նախարարության մամուլի ծառայության պաշտոնական հաղորդագրությունում, «Պաշտպանության բանակի առաջապահ ստորաբաժանումները վստահորեն տիրապետում են ինչպես Աղդամի, այնպես էլ շփման գծի ողջ երկարությամբ տիրող իրավիճակին եւ ադրբեջանական ուժերին ստիպում պահպանել շուրջ 15 տարի առաջ հակամարտ կողմերի միջեւ հաստատված հրադադարի ռեժիմը»:
«Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված գրոհի ընթացքում ղարաբաղյան կողմի տված 5 զոհի եւ վիրավորի փաստին, ապա դա ոչ այլ ինչ է, քան Բաքվի պաշտոնական քարոզչամեքենայի «վառ» երեւակայության հերթական արգասիք»,- նշվում է հաղորդագրությունում:
:unsure Ուրիշ ոչ մի հայկական էջում, բացի Նոյան Տապանից ինֆորմացիա չգտա…
Վերջին օրերին նորից ժամանակ չեմ գտնում քննարկումներին հետևելու, բայց որոշ հատվածներ կարդում եմ:
Փոխգնդապետ ջան, ի՞նձ թվաց, թե՞ զրուցակցիդ (ոչ քաղաքական գործիչին ու ոչ հրապարակախոսին) «գնահատեցիր», «համեմատեցիր»:
Սեմչկեն չչռթեիր, կարդայիր: Ու եթե մի քիչ ավելի խորը նայեիր, կերևար, որ ընդամենը տարբեր բնորոշիչ, հայտնի ճշմարտություններով երիտասարդին ասել եմ երիտասարդ,
Ասածիս մեջ որևէ բացասական պահ չկա: Գումարած որ
որևէ մեկի հետ էլ համեմատած չկամ:
Էնպես որ գոլը դեռ չես խփել::P
ԳԻՆԻՆ ՇԱՌ Է, ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑԸ` ՓՈՐՁԱՆՔ
Այն պահից, երբ սրտնեղած պատմիչը բացականչեց` Ողբամ զքեզ, հայ ժողովուրդ, զի մանուկ է թագավորդ, թեև անցել է բավական շատ ժամանակ, բայց բուն ողբալու առումով փոխվել է շատ քիչ բան: Եթե փոխվել էլ է` միայն դեպի վատը: Պատմական այդ պահից սկսած կարելի էր այդ բացականչության բովանդակությունը մեզանում պարզապես դարձնել մի բլանկի վերնամաս, բաց թողնելով մանուկ բառի տեղը և այնտեղ լրացնել համապատասխան բառը, կախված պատմական ժամանակաշրջանից և իրադարձություններից: Ինքնին հասկանալի է, որ մեր պատմությունն այն ուղղությամբ է “զարգացել”, որ այդ դատարկ տեղում, մեր օրերը ներառյալ, հայ իշխանավորին բնութագրող լրացվելիք բառերի համեմատ, բնականաբար, մանուկ բառը կլինի ընդամենը մանկան մի բարբաջանք:
Այսօր էլ հայոց հերթական մեծ ողբի պահը կարծես թե արդեն հասունանում է, և հասունանում է ոնց որ թե անշրջելիորեն: Մեր հերթական ու այսօրվա թագավորը Հայաստանի անկախության 18-ամյակի կապակցությամբ Вести в субботу լրատվական ծառայությանը տված հարցազրույցում հայտարարել է. “Мы сейчас ведем переговоры на уровне президентов, на уровне министров иностранных дел, регулярно к нам приезжают сопредседатели. Приезжают в Армению, в Азербайджан, в Нагорный Карабах, мы уже имели много встреч с президентом Азербайджана, обсуждали несколько вопросов из 'мадридских принципов'. К нам присоединился в последнее время президент Российской Федерации Дмитрий Анатольевич Медведев, и мы с его помощью почти согласовали первый пункт, за что мы, конечно, ему благодарны, я от своего имени это говорю. И думаю, что мы должны, видимо, часто встречаться с президентом Азербайджана и продолжить обсуждение вот этих принципов. Президенты стран-сопредседателей поручили своим представителям на наше рассмотрение внести обновленный вариант 'мадридских принципов'. И если этот обновленный вариант на самом деле будет соответствовать духу и логике 'мадридских принципов', то это хорошо. То есть, если в этом документе будут учтены результаты тех обсуждений, которые мы имели, тех пунктов, которые мы обсуждали. Но если этот документ будет называться обновлённым вариантом 'мадридских принципов', но его логика и дух будет содержать новые идеи, ну, я думаю, что процесс сильно затянется. Поживём - увидим'.
Խոսքը բերված է ամբողջությամբ և բնագրով, որպեսզի զերծ մնանք սխալ թարգմանության, կամ էլ միտքը ընդհանուր կոնտեքստից անջատելու վտանգից: Ինչի՞ համար է, հատկապես, Սերժ Սարգսյանն այդչափ մեծարում և այդչափ իրեն պարտական զգում Ռուսիո նախագահի հանդեպ: Հայաստանի ղեկավարը հենց ինքն է բացատրում: Նրա համար, որ Դմիտրի Անատոլևիչի օգնությամբ Իլհամ Հեյդարովիչի հետ արդեն գրեթե համաձայնեցված է Մադրիդյան սկզբունքների առաջին կետը: Այն է. “Լեռնային Ղարաբաղի շրջապատող տարածքների վերադարձ Ադրբեջանի վերահսկողությանը”: Մեծ նորություն չկա: Ժամանակին էլ այլ հայ առաջնորդներ շնորհակալ ու երախտապարտ են եղել Վլադիմիր Իլիչին` նրա օգնությամբ Նախիջևանն ու Ղարաբաղն ամբողջությամբ Ադրբեջանի վերահսկողությանը հանձնելու հարցը` Նարիման Քերբալայ Նաջաֆովիչի հետ համաձայնեցնելու համար:
Թվում է, արդեն իսկն ու իսկը ժամն է գոռալու. Ողբացեք, հայեր, երկիրն ենք տալիս: Բայց… Կացեք, հայեր, մի շտապեք: Զուգահեռաբար մեկ այլ ռուսական լրատվամիջոց` Московский комсомолец-ը հրապարակում է Ереван, родство помнящий վերնագրով մի նյութ, որը ներկայացված է որպես հարցազրույց Սերժ Սարգսյանի հետ: Դեպքի առիթով հուզմունքն այնքան մեծ էր, որ պատմելու եմ մանրանասնորեն: Սկզբից զանգեց ընկերս Մոսկվայից և ամբողջ ընտանիքով, լսափողը իրար ձեռքից խլելով սկսեցին հանդիմանել ու նախատել ինձ, թե տեսնում ես ինչ նախագահ ունենք, իսկ դու չես հավանում: Ընթերցեցին հատվածներ: Չհավատացի, ասի մի հատ ստուգեք ամեն ինչ: Անցան արդեն թուք ու մուր տալուն, հենա հայ արդեն վիրավորում էին: Ձեռքերս վեր պարզեցի, ենթարկվեցի, բայց որոշեցի, համենայնդեպս, հետևել ֆռանկների ոսկյա կանոնին. մինչև աչքովդ չտեսնես՝ չհավատաս: Գնացի, կայքը բացեցի, տեսա… ու չհավատացի: Սեփական աչքերիս: Ինչ ընդդիմություն, ինչ Դաշնակցություն, ինչ Միացում: Դրանք ո՞վ են: Հարցազրույցում մի խազ է մնում հա, որ Հայաստանի նախագահը հայտարարի, թե ոչ մի թիզ հող: Հող ու երկիր պահելը գնացեք ու նրանից սովորեք: Եվ ժամը եկավ զղջման ու ամոթանքի… Ամաչում էի նույնիսկ կայքում տեղադրված Սերժ Սարգսյանի լուսանկարից: Միակ հույսն այն էր, որ նման մեծ հայրենասերը գոնե հեռակա կարգով ներողամիտ կգտնվի իր մոլորյալ ու անշնորհակալ հայրենակիցների նկատմամբ: Բայց, ինչպես ասում են, կարճ տևեց բերկրանքը: Հաջորդ իսկ առավոտվանից նախագահականում ծայր առավ ժամն հրաժարվելու և մեղանչման: Նա չի եղել, նա չի ասել, նա տեղյակ չէ: Հուզմունք անցավ, թեթև շունչ քաշեցինք` ամեն ինչ իր տեղն եկավ: Թուրքիայից էլ համապատասխան քսիվը չուշացավ. “արա, էդ ըտեղ դուք ձեզ ձեռ ե՞ք առել”: Եվ պրոֆեսոր Սինան Օհանի միջոցով հայերին տեղյակ պահվեց, որ առկա է արդեն նախնական պայմանավորվածություն` Ադրբեջանի 5 շրջաններ ազատելու վերաբերյալ:
ԱՐՏԱՎԱԶԴ ԲԱՍԵՆՑՅԱՆ
Հ.Գ.1. Հացադուլի մասնակից դաշնակներից մեկը, որն իր տեսքով ասես ներկայացնում էր մեր բոլոր հերոսների խտացված կերպարը և կասկած չէր հարուցում, որ իրոք սոված է, անդրադառնալով հացադուլի նպատակներին, հայտարարեց, թե օձը, աղավնին և նապաստակն իրար հետ միասին չեն կարող ապրել: Նախօրոք, իհարկե, օձին համեմատելով թուրքի հետ: Առեղծված մնաց, թե իսկ այն երկուսից հայերը ո՞րն են: Աղունի՞կը, թե նապաստակը:
Հ.Գ.2. Մի առիթով Նապոլեոնն ասել է, թե առյուծի կողմից առաջնորդվող ոչխարների հոտն ավելի հզոր է, քան ոչխարի կողմից առաջնորդվող առյուծների հոտը: Պատկերն ամբողջացնելու համար, թերևս, հանդգնենք լրացնել Ֆրանսիո կայսեր: Առ այն, որ ամենահզորը դա առյուծի կողմից առաջնորդվող առյուծների հոտն է, իսկ ամենաթույլը, անկասկած, ոչխարի կողմից առաջնորդվող ոչխարների հոտը: Իսկ այս չորս տարբերակներից ո՞ր պատասխանն է ընդունելի մեզ համար: Գուցե ոչ մեկը:
Սա Հայաստանն է և վերջ:
Լեոնիդ Ազգդալյան:
ranchpar
24.09.2009, 02:55
մենք հայերս մի սանտիմետր քառակուսի հող չենք տալու,Արյունով ազատագրվածը ,100 տարի պատմություն ել չունեցող քոչվոր ցեղից,թանաքով հետ չենք տալու:angry....ես ինքս պայքրելու եմ իմ կայնքով դրա համար....
ԺԱՄԱՆԱԿԸ ՀԵՏԴԱՐՁ ՉՈՒՆԻ
ԼՂՀ ԱԳՆ նախարար Գեորգի Պետրոսյանի հարցազրույցը թուրքական NTV հեռուստաալիքի թղթակցին
http://lragir.am/upld_img/125379602776.JPG
Առաջին հարցն այն է, որ վերջերս թուրք հայկական հարաբերությունները զարգացում ունեցան եւ արձանագրություններ ստորագրվեցին եւ այլն: Դուք Ղարաբաղի կողմից ինչպե՞ս եք նայում այդ գործընթացին:
Ես ճիշտն ասած տեղյակ չեմ, որ այդ արձանագրություններն արդեն ստորագրվել են: Եկեք ավելի ճիշտ արտահայտվենք. նախնական պայմանավորվածության համաձայն 6 շաբաթվա ընթացքում այդ փաստաթղթերը վավերացման համար պետք է ներկայացվեն խորհրդարաններին:: Եթե իմ տվյալները ճիշտ չեն, կարող եք ինձ առարկել: Մենք այդ գործընթացին բավականին ուշադիր հետեւում ենք ,որովհետեւ այն երկիրը, որտեղ մենք ենք ապրում, պարտավոր է ի վերջո նմանատիպ զարգացումներին լուրջ հետեւել, սակայն միաժամանակ ուզում եմ ասել, որ հազիվ թե մենք փորձենք որեւե հարցում միջամտել Հայաստանի քաղաքացիների եւ իշխանությունների ցանկացած դիրքորոշում կայացնելու գործընթացին: Մեր դիրքորոշումը շատ հստակ է, մենք չենք միջամտել ու չենք միջամտում Հայաստանի ներքին կյանքին, չնայած մենք հասկանում ենք, որ կան ընդհանրապես համահայկական հնչեղության խնդիրներ, որոնք որ մեզ հուզում են կապված հայ-թուրքական հարաբերությունների մերձեցման հետ:
Այո, այդ արձանագրությունները ստորագրված չեն, բայց ամեն դեպքում այսօր Թուրքիայում երբ որ խոսվում է հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին` արձանագրությունների հետ կապված,շարունակ Ղարաբաղի անունն է հնչեցվում հակառակ նրան, որ Ղարաբաղը չկա այդ գործընթացների մեջ:
Մենք կուզենայինք, որ նույն վերաբերմունքն ունենային Թուրքիան եւ Թուրքիայի պաշտոնյաները, որոնք անընդհատ հնչեցնում են, որ առանց Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման, զարգացումները անհնարին են:
Մենք կուզենայինք, որ այս երկու խնդիրները տարանջատվեին:
Իսկ Դուք ինչպես եք մտածում` Ղարաբաղյան հիմնահարցը ինչպե՞ս կլուծվի: Մի օր Ադրբեջանի հետ խնդրի լուծման համար տեսակցություն կունենա՞ք, թե՞ միջազգային պլատֆորմում այս խնդիրը կարելի է լուծել:
Մենք բազմաթիվ անգամ հայտարարել ենք, որ պատրաստ ենք Ադրբեջանի հետ նստել բանակցությունների սեղանի շուրջ եւ տարբեր հարցեր քննարկել, բայց, դժբախտաբար, Ադրբեջանը ինչ-ինչ պատճառներով հրաժարվում է: Գուցե, հիմնավորումներ ունի, բայց, իմ կարծիքով, Ադրբեջանը մեզ հետ անմիջական հարաբերություններից այդքան համառորեն հրաժարվելու հիմնավորում չունի:
Բազմիցս ասել ենք, որ առանց ԼՂՀ ժողովրդի կարծիքը հաշվի առնելու հազիվ թե կարգավորումը արդյունավետ ելք ունենա:
Կարող է աշխարհում միակ օրինակն է, որ ունենք մի պետություն որ ոչ մի կողմից չի ճանաչվում, ի՞նչ են դրա դժվարությունները, երբ նայում եք դեպի ապագա, ի՞նչ եք տեսնում, ի՞նչպես պետք է հասնենք ճանաչման գործընթացին:
Միջազգային իրավունքի մեջ նույնպես շատ հստակ նշված է, որ պետության քաղաքական կացությունը կախված չէ իր այսօրվա ճանաչման կամ չճանաչման հետ. դա առաջին: Երկրորդը` մենք այս քանի տարիների ընթացքում` փաստորեն 1992 թ. ի վեր, թե մեզ, եւ թե ուրիշներին ապացուցել ենք, որ կկարողանանք կառուցել պետականություն եւ ցանկություն ունենք, եւ դա մեր ընդհանուր քաղաքականության հիմքն է հանդիսանում նաև այսօրվա վիճակում: Ելնելով այս տեսանկյունից` վաղ թե ուշ այս խնդիրը իր լուծումն է ստանալու` կապված Լեռնային Ղարաբաղի անկախության ճանաչման հետ: Եթե դուք նկատել եք, մենք բավականին զուսպ ենք վերաբերվում քաղաքական տարբեր անցուդարձերին, որ տեղի են ունենում մեր տարածաշրջանում եւ մեզ թույլ չենք տալիս թշնամական քայլեր հեղինակել տեղեկատվական դաշտում եւ հուսով եմ, որ այն գնահատվում է միջազգային հանրության, նաեւ մեր հակառակորդի կողմից: Բացի այդ, առաջարկում ենք նույնկերպ վարվել հակամարտող մյուս կողմին,, նաեւ բոլոր այն երկրներին, որոնք նման իրավիճակում փորձում են շահարկել կամ Ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավոր բանակցային գործընթացը ծառայեցնել իրենց ազգային շահերին:
Հայտնի է, թե լուծումը գտնվում է ժամանակի մեջ:
Ժամանակը մի կատեգորիա է, որ հետդարձ չունի:
Որպես Ղարաբաղի արտգործնախարար, Թուրքիային ի՞նչ եք կարող հաղորդել, խորհուրդ տալ:
Ես դժվարանում եմ ներկա պահի դրությամբ կողմնորոշվել խորհուրդ տալու իմաստով: Սակայն, համենայն դեպս չմոռանանք, որ հայությունը եւ Թուրքիան ունեն բազմաթիվ խնդիրներ եւ բարդ հանգույցներ, որոնք ասօրվա վիճակում ազդում են մեր առօրյա կյանքի վրա: Ես կուզենայի, որ մերձեցման գործընթացը ոչ թե շահարկվի, այլ, ժողովրդների միջեւ նույնպես լուրջ բանակցություններ, շփումներ իրականացվեն, որ կարողանանք ամեն մեկս հստակեցնել, ճշգրտել մեր դիրքորոշումները , հասկանալ իրար:
Այդ կնճռոտ կետերը վերաբերվում են ընդհանրապես ոչ միայն հայությանը, հայկական աշխարհին: Ղարաբաղի հետ կապված իրադարձությունների վերաբերյալ, ասեմ, որ նորագույն պատմության շրջանում էր, երբ Ղարաբաղի ժողովուրդը քաղաքական հարց բարձրացրեց: Սկսած 1988 թվականից` փաստորեն Խորհրդային Միության փլուզման նախաշեմին, մենք ստացանք շատ ծանոթ իրադարձություններ Ադրբեջանի տարածքում` կապված հայկական բնակչության հետ. անշուշտ կրքերը նորից բորբոքվեցին, վերքերը բացվեցին, եւ եթե դա նախապատրաստական քայլ չէր ցեղասպանության իրականացման, ապա դա ի՞ նչ էր: Հիմա առկա են տարբեր մեկնաբանություններ այդ հարցերի շուրջ` պաշտոնական, հումանիտար եւ այլն: Դրանք այն խնդիրներն են, որ բավականին լուրջ ազդում են մարդկային հիշողությունների, ապագա քաղաքականության եւ ապագայում նորմալ հարեւաններ լինելու հնարավորությունների վրա: Պարզ փաստ է, որ այս տարածքից ոչ մեկ չի հեռանալու: Այս տարածքում պետք է ընդհանուր եզրեր գտնել, որը որ պետք է հիմնվի թե մարդկային իրավունքների վրա եւ թե ընդհանրապես ժողովրդի իրավունքի վրա. սա է ամենակարեւորը:
Եւ երկրորդ. կապված ոչ թե ընդհանուրի, այլ ասօրվա վիճակի հետ, մենք տեսնում ենք, որ Թուրքիայի ամենաբարձր պաշտոնյաները շատ ուղղակի ձեւով այս երկու` Ղարաբաղի խնդիրը եւ հայ-թուրքական հարաբերությունների խնդիրը փորձում են իրար կապել: Այն չի նպաստի Ղարաբաղի խնդրի կարգավորմանը, որովհետեւ ակնհայտ է, որ Թուրքիան սեփական խոստումների պատանդն է, որոնք ժամանակին տվել է Ադրբեջանին եւ այսօր էլ կատարում է, եւ սա շատ ուղղակի հստակ ցույց է տալիս, որ Ադրբեջանը ճնշում է գործադրում: Ուզենաս, թե չուզենաս, Թուրքիան դառնում է շահագրգիռ կողմ` հերթական անգամ պնդելով, որ առանց եւ այլը եւ այլը ոչ մի դրական արդյունքի չի հասնելու: Սա նույնպես ընկալվում է որպես ճնշման ձեւ, բայց ճնշման ձեւերը հազիվ թե դրական արդյունքներ ապահովեն:
Շատ շնորհակալություն, իսկ ավելացնելու բան ունե՞ք :
Ներկա պահին ավելացնելու շատ բան չկա: Ասեմ, որ երեւի թե այս օրերին ապագայի սկիզբ է դրվում, երբ որ Ղարաբաղի պաշտոնյաները շուտ թե ուշ շփվելու, հարաբերվելու առիթներ կունենան ոչ միայն լրագրողների, այլեւ մյուսների հետ: Նկատի ունեմ քաղաքական գործիչներին: Այստեղ բավականին զուսպ եւ հանգիստ քաղաքական երկխոսությունն ու բանավեճը շատ ավելի արդյունավետ կարող է լինել:
Ավելացնեմ միայն այն, որ ժամանակն ունի անշրջելիության իմաստ, եւ Թուրքիան իր փորձում էլ ունի, բայց պետք է ամեն մեկը համարձակություն ունենա սթափ hետ նայել իր անցյալին, իր պատմությանը, որպեսզի կարողանա կառուցել իր ապագան:
http://lragir.am/armsrc/interview29323.html
Մոդերատորական: Թեմայից դուրս գրառումները ջնջվել են:
Նամակ Քարվաճառից` Ես ասում եմ ձեզ – Դուք ոչինչ չեք հանձնելու
Ես բնակվում եմ Քարվաճառի շրջանի Վերինշեն համայնքում արդեն ութ տարի: Երբ 2001 թ. նոյեմբերին մենք փոխադրվել էինք այստեղ մշտական բնակության, մենք բախվեցինք բազում դժվարությունների: Այդ դժվարություններից շատերը կարող էին նաև չլինել, սակայն մեր ընտանիքն արժանապատվորեն հաղթահարել էր դրանք և այսօր ես իմ կյանքն առանց Քարվաճառի պարզապես չեմ պատկերացնում: Այս տարածքը մեզ դիմավորեց խիստ աշունով և ցրտաշունչ ձմեռով, որը մեզ անտանելի էր թվացել: Մենք պատրաստ չէինք այն ձմռանը ոչ հոգեբանորեն և ոչ էլ նյութապես: Չկար էլեկտրականություն, հեռախոսակապ, գրեթե բացակայում էր ուղևորատար հաղորդակցությունը: Շրջանում բոլոր խանութները պատկանում էին մի մարդու և դրանցից ամենամոտիկը գտնվում էր մեր տնից 10 կմ հեռու: Թե ինչպիսի գներով էին այնտեղ ապրանք վաճառում` ես խոնարհաբար կլռեմ: Բարեբախտաբար, այսօր դրանք այլևս հեռավոր և հաճախ անիրական թվացող հիշողություններն են: Մեր կողքին ապրող մարդիկ մեր նման աշխատում և մաքառում էին` արարելով սեփական ապագան: Շատերը, չդիմանալով փորձությունների, հեռանում էին, սակայն նրանց տեղը գալիս էին նոր ընտանիքներ:
Անցան տարիներ: Մենք ունեցանք դպրոց, էլեկտրականություն, բջջային հեռախոսակապ: Տրանսպորտի հարցը դեռևս շատ լուրջ է, բայց ամեն դեպքում ավելի լավ է, քան նախկինում: Այստեղ ծնվում էին երեխաներ` երկհարյուրամյա ընդմիջումից հետո այս հողի առաջին հայ երեխաները, որոնց ծննդյան վկայականներում որպես ծննդավայր նշվում էր Քարվաճառ քաղաքը: Ամեն տարի տների ու գոմերի պատերից, փողոցների սալահատակից վերաբնակները դուրս էին հանում խաչքարեր ու տապանաքարեր` Հայոց միջնադարյան վիմագրերով: Դրանցից շատերը տառացիորեն ստիպված էինք հավաքել մասունք առ մասունք` սրբելով հարյուրամյա թրիքի պղծությունից կամ սվաղի մնացորդներից: Ունեցել ենք նաև կորուստներ. կենաց դառն օրենքի բերմամբ մարդիկ մահանում էին: Մահացածներից մեկը նաև իմ հայրիկն էր` բանասեր և բանաստեղծ, զինվորական և պարզապես ողջ կյանքով հայրենի հողին անսահմանորեն նվիրված մարդ: Նա ծնվել էր Ալավերդուն հարակից Ակոռի գյուղում, որտեղ թաղված էին նրա ծնողները: Ակոռու գերեզմանատանը հանգչում էր նրա ողջ գերդաստանը: Նրա նախնիները Լոռի էին եկել երկրաշարժով կործանված հնամենի մասիսադիր Ակոռի ավանից, որը գտնվում էր արևելահայաց լանջի դյուցազնավիպական Վիհի ստորոտում: Երբ նրան հայտնի եղավ հիվանդության անունը, նա կանչեց մայրիկիս և ինձ` որպես ավագ դստերը, և ասաց, որ մենք չհամարձակվենք մտածել անգամ իրեն թաղել Ակոռիում: Մեր ազգականներն այսօր էլ նախատում են մեզ, որ մենք նրան հանձնեցինք «անհայտ քաղաքական ապագայով» մի հողին, սակայն այս բառերն ինձ համար խորապես վիրավորական են: Իհարկե, այս հողի վրա մենք շատ դժվարություն ենք տեսել, սակայն նրա գեղամեծար վեհությունը դարձել է իմ գիտակցության անկապտելի մի մասնիկ: Այս հողի վերածնունդը դարձել է իմ կյանքի իմաստը, որի զոհասեղանին ես կարողացել եմ ընծայել ընդամենը դպրոցում իմ ուսուցչությունը, իմ կրտինքն, իսկ երբեմն էլ արցունքս: Իմ քույրերն ընտանիք կազմեցին այս հողում և նվիրեցին նրան իրենց անդրանիկ զավակներին, իսկ իմ հայրն առաջինն էր, ով տարածքի ազատագրումից ի վեր Հայաստանյայց Եկեղեցու սրբազան ծիսակարգով նրա մեջ գտավ հավիտենական հանգիստը:
Ոմանց իմ խոսքերը կարող են չափազանց զգացմունքային թվալ, բայց ես դրանցից չեմ ամաչում, քանի որ անկախ մեր անձնական վաստակից և արժանիքներից, դրանք ունեն ոչ միայն ազգային-պետական, այլև պատմական կտրվածքով սրբազան և իմաստակիր խորհուրդ: Մեր զինվորների արյունը և նորածին հայ մանուկների ճիչն ազատագրված եզերքում վերադարձրին մեզ ցեղասպանությամբ և հազարամյա սփռմամբ ոտնահարված պատիվն ու իրավունքը` քայլելու ազատարարի հպարտությամբ: Ինձ` որպես կնոջը, ավելի հեշտ է հասկանալ և զգալ, թե որչափ մեծ է այդ պարգևը` լինել քույր կամ կին անհավասար մարտում թշնամուն հաղթած հայ տղամարդու և կյանք պարգևել նրա երեխաներին: Արդյո՞ք այսօրվա հայ կանանցից շատերը երբևէ մտածել են, թե ո՞վ է փրկել նրանց անպատվությունից` բառիս փոխաբերական և ուղիղ իմաստով: Սրանք դատարկ խոսքեր չեն, սրանք զուրկ են ճարտասանական հնարքներից և խստագույն անմիջականությամբ արտացոլում են իրականությունը: Աշխարհը նույն է մնացել, թուրքերը` նույնպես: Խաղաղությունը և Հայաստանի վերածնունդը հնարավոր են միայն եթե մեր երկրի դարպասներն աննկունորեն կնքված լինեն հայ տղամարդկանց զենքով` նրանց կամքով առ կյանք և առ պատիվ:
Ցավոք, վերջին շրջանում Երևանում տեղի ունեցողն ինձ, մեղմ ասած, շատ է վրդովեցնում: Այդ անհույս պարտվողականությունը` թշնամուն մահացու զիջումներ կատարելու միջոցով խաղաղություն և բարօրություն գնելու անհեթեթ երազանքը պարզապես նողկալի է: Զարմանալ կարելի է, թե ինչպես հասարակության և ղեկավարության մեծ մասը կարող է այդչափ կուրացած և իրականությունից կտրված լինել: Արդյո՞ք դուք այնքան միամիտ եք, որպեսզի հավատաք միջազգային հորջորջվող «երաշխիքներին»: Արդյո՞ք դուք մինչև հիմա չեք գիտակցել, որ մեր տների անդորրը և ձեր պալատների ճոխությունն ուղղակիորեն կապված են Մռավի լեռնաշղթայի հավերժ սառնամանիքների և կուր-արաքսյան դաշտավայրի խեղդող ավազի մեջ մեր զինվորների պաշտպանած դիրքերից: Դուք չգիտե՞ք, որ այն օրը, երբ մեր զինվորը կլքի այդ դիրքերը մենք կկորցնենք տասնյակ հազարավոր մեր հայրենակիցների զրկանքների և նահատակության գնով վաստակած խաղաղությունը և Հայստանը կրկին կգահավիժի արյան հեղեղի մեջ: Ձեզ այնքան շա՞տ է կուրացրել աշխարհի հզորների նստավայրերի արտաքին ճոխությունը, դուք այդչափ մոլեգնաբա՞ր եք բաղձացել նոբելյան և այլ մրցանակների, ոսկու և ձեզ խոստացված հետհակամարտային ներդրումների, որ վճռել եք դավաճանել և վաճառքի հանել մեր վերջին և սրբազբնագույն ժառանգությունը` Հայոց Հայրենիքը: Դուք առանց այդ էլ քամել եք մեր երկրից ամեն հնարավոր բան, ապաշնորհաբար վատնել, մսխել և ծախել եք նրա ողջ հարստությունը, իսկ այժմ որոշել եք հանուն ձեր մանր առևտրական շահի պարզունակ հաշվարկով սակարկման առարկա դարձնել նաև ցեղասպանության զոհերի հիշատա՞կը:
Ես հասկանում եմ, որ գրեթե բոլորդ շատ հեռավոր պատկերացում ունեք պատվի, բարոյականության և երկրի հանդեպ պատասխանատվության մասին: Դա հավասարապես վերաբերվում է թե՛ իշխանական ճամբարին և թե՛ այսպես կոչված ընդդիմության պարագլուխներին, որոնք միևնույն տեսակի չարիք են: Անիմաստ է դիմել ձեր խղճին և ունայն հարստությունների տակ թաղված արժանապատվությանը: Սակայն անիմաստ չէ դիմել ձեր ինքնապահպանման բնազդին: Եթե դուք կարծում եք, որ մենք կենթարկվենք, ապա չարաչար սխալվում եք: Մենք չենք ճանաչի ո՛չ ձեր ստորագրած արձանագրությունները, ո՛չ էլ մեր տների հանձնումը: Մենք մերժում ենք մեր սրբավայրերի, գերեզմանների և ազատարար արյունը սրբապղծող «Մադրիդյան սկզբունքները»: Հիշե՛ք դա, երբ գնում եք խոսելու կամ անարժեք թղթիկներ ստորագրելու մեր երկրի անունից: Հիշե՛ք, որ աշխարհիս հզորների րոպեական գովասանքին և ձեր խեղկատակ «քաղաքագետների», «վերլուծաբան-թուրքագետների» և «հակամարտաբանների» ծափահարություններին հաջորդելու է սերունդների անեծքը և երկնքի բարկությունը: Դրանք անվերջ կհետապնդեն և կհարվածեն ձեզ և մահաբեր խայտառակությամբ կդրոշմեն ձեր ժառանգների ճակատը յոթը սերունդ շարունակ: Ձեզ խոստացված «երաշխիքները» կմոռացվեն և ձեզ պարզապես կհանձնեն, պարզունակաբար «կգցեն» և կշպրտեն պատմության աղբանոց և կյանքի լուսանցք, որտեղ ձեզ կխժռեն նրանք, ովքեր այժմ ձեզ ստորաքարշաբար ծառայում են: Այս է ձեր դատավճիռը:
Ուստի ես Արցախի բոլոր կանանց և ազատագրված տարածքների բոլոր բնակիչների անունից, որպես կին տկար, բայց և ոգով զորեղ լինելով, ասում եմ ձեզ – դուք ոչինչ չեք հանձնելու, իսկ ձեր առևտրաբարո «արձանագրությունները» և «Մադրիդյան սկզբունքները» կմնան ձեր անզորության և ոգեղեն կուրության թղթե վկայությունը: Հայոց Հայրենիքի միասնությունը պետք է վերականգնվի: Ոչ մի թիզ հող թշնամուն չի հանձնվելու:
Խանդութ Ավետյան
Աղբյուր (http://vaykuneci.livejournal.com/73734.html)
ranchpar
06.10.2009, 09:11
ես մի բան գիտեմ,ով ոնց ուզւմա գլոբալիզացվի,ով ոնց ուզումա թրքացվի,ով ինչ ուզումա ստորոգրի..մեկա ես իմ արյամբ ադրբեյանին մի թիզ հող տվող չեմ......
Mephistopheles
06.10.2009, 11:52
ես մի բան գիտեմ,ով ոնց ուզւմա գլոբալիզացվի,ով ոնց ուզումա թրքացվի,ով ինչ ուզումա ստորոգրի..մեկա ես իմ արյամբ ադրբեյանին մի թիզ հող տվող չեմ......
ես էլ ընգեր, ոչ մի թիզ… թող Սերժը տա մեկ էլ էն իրա Ղուկասյանը, իրանց տերտերի հետ…
Հ.Գ. բանդից (արգելափակումից) ազատվելդ շնորհավոր, ախպեր կարելի ա ասել ստած-հելած տղա ես
Հայասանի եւ Ադրբեջանի նախագահները հանդիպել են Քիշնեւում եւ քննարկել ԼՂՀ հակամարտության խաղաղ կարգավորման հարցերը:
Հանդիպումը կայացել է Մոլդովայում ԱՄՆ դեսպանի առանձնատանը:
Հանդիպումը կազմակերպել էին Մինսկի խմբի համանախագահները: Սկզբում հանդիպումը կայացել է համանախագահների ներկայությամբ, այնուհետեւ նախագահները շարունակել են հանդիպումը դեմ առ դեմ:
Համանախագահները, հանդիպման ավարտին այն բնութագրել են կոնստրուկիվ, եւ նշել են , որ ‘'նախագահների միջեւ մնացել է շատ քիչ հարցեր, որոնց շուրջ չկա փոխընկալում':
Ուրբաթ, երբ Քիշնեւում կընթանա ԱՊՀ երկրների համաժողովը, պլանավորված է եռակողմ հանդիպում ՌԴ նախագահի, Ալիեւի եւ Սարգսյանի միջեւ:
Աղբյուր՝ Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2009/10/9/aliev-sargsyan)
ranchpar
10.10.2009, 14:07
ես էլ ընգեր, ոչ մի թիզ… թող Սերժը տա մեկ էլ էն իրա Ղուկասյանը, իրանց տերտերի հետ…
Հ.Գ. բանդից (արգելափակումից) ազատվելդ շնորհավոր, ախպեր կարելի ա ասել ստած-հելած տղա ես
դու կարողա տաս ու ադրբեջանցիների հետ գլոբալիզացվես,էտ իմ կարծիքնա,խոսքերիցդ դատելով եմ ասում....
մերսի շնորհավորելու համար...հա նստա հելա...…:)
Mephistopheles
10.10.2009, 15:37
դու կարողա տաս ու ադրբեջանցիների հետ գլոբալիզացվես,էտ իմ կարծիքնա,խոսքերիցդ դատելով եմ ասում....
մերսի շնորհավորելու համար...հա նստա հելա...…:)
… ես գիտեմ որ դա քո կարծիքն ա, ուրիշ մեկից ըտենց կարծիք չես լսի… բայց արի ու տես որ Սերժն ա մեզ գլոբալիզացնում ադրբեջանցիների հետ, ու մեր "հերոս" տեղեքը էսօր ուզում են Էձիկին մատաղ անեն աստծուն որ մեզ վատ բան չպատահի… գոնե բարի եղիր Չուկի դրած Ա1-ի նորությունը կարդա "'նախագահների միջեւ մնացել է շատ քիչ հարցեր, որոնց շուրջ չկա փոխընկալում':" հենց քո գրառման վերևն ա
ապեր հենա ստորագրեց… ինչ…
ranchpar
12.10.2009, 13:29
… ես գիտեմ որ դա քո կարծիքն ա, ուրիշ մեկից ըտենց կարծիք չես լսի… բայց արի ու տես որ Սերժն ա մեզ գլոբալիզացնում ադրբեջանցիների հետ, ու մեր "հերոս" տեղեքը էսօր ուզում են Էձիկին մատաղ անեն աստծուն որ մեզ վատ բան չպատահի… գոնե բարի եղիր Չուկի դրած Ա1-ի նորությունը կարդա "'նախագահների միջեւ մնացել է շատ քիչ հարցեր, որոնց շուրջ չկա փոխընկալում':" հենց քո գրառման վերևն ա
ապեր հենա ստորագրեց… ինչ…
ապեր Սերժին էլ մնացածին էլ....տուն քանդողներ են,,,
գոնե բարի եղիր Չուկի դրած Ա1-ի նորությունը կարդա "'նախագահների միջեւ մնացել է շատ քիչ հարցեր, որոնց շուրջ չկա փոխընկալում':" հենց քո գրառման վերևն ա
Ինչի մենակ է՞դ ա, էս մեկն էլ վրայից պարգև հայ հայրենասերներին.
Հայաստանի նախագահի հետ բանակցություններում կա դրական դինամիկա, այլապես դրանք մինչ այժմ չէին շարունակվի։ Այդ մասին ադրբեջանական հեռուստատեսությանը հայտնել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։
«Բանակցություններին մեր հակվածության գլխավոր պատճառը նրանում է, որ բանակցային գործընթացում, թեկուզ և դժվարությամբ, բայց կա առաջխաղաղցում։ Վերջին 5-6 տարիների ընթացքում համաձայնեցվել են մի շարք կարևոր հարցեր։ Առաջին հերթին, հայկական ուժերը պետք է միանշանակ դուրս գան Լեռնային Ղարաբաղի հարակից բոլոր հողերից։ Կարող եմ ասել, որ սա մեծ առաջընթաց է բանակցային գործընթացում, քանի որ 4-5 տարի առաջ խոսքը գնում էր 4, իսկ այնուհետև 5 շրջանների ազատագրման մասին։ Սակայն բանակցությունների ընթացքում ձեռնարկված քայլերի արդյունքում ես այսօր կարող եմ ասել, որ դա համաձայնեցված է»,- Ալիևի խոսքերն է մեջբերում «ԱզերԹաջ»-ը։
Ադրբեջանի նախագահի խոսքով՝ բանակցությունները գտնվում են եզրափակիչ փուլում։ Միևնույն ժամանակ, Ադրբեջանի նախագահը նշել է, որ Քիշնևի հանդիպումը անարդյունավետ էր. «Կողմերը չկարողացան գալ համաձայնության գլխավոր քննարկվող հարցերի շուրջ։ Դրա պատճառը Հայաստանի ոչ կառուցողական դիրքորոշումն էր»։
Իլհամ Ալիևը նաև հայտարարել է, որ «քանի դեռ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը կարգավորված չէ, տարածաշրջանում ոչ մի դրական միտում չի ակնկալվում»։
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2009/10/10/ilhamaliev/)
ranchpar
12.10.2009, 14:23
Ինչի մենակ է՞դ ա, էս մեկն էլ վրայից պարգև հայ հայրենասերներին.
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2009/10/10/ilhamaliev/)
ապեր 1000 անգամ ասում եմ Սերժին էլ ....,մնացախներին ել ..., ըանիմ խի՞ մեջբերիր Սերժի հետ կապվածը՞
ranchpar
12.10.2009, 14:25
ապեր ես ել չեմ է ոմանց նման Սերժական կամ էլ Լևոնական.....:D
Ինչի մենակ է՞դ ա, էս մեկն էլ վրայից պարգև հայ հայրենասերներին.
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2009/10/10/ilhamaliev/)
Ես տենց էլ չեմ հասկանում հայ որոշ լրատվական աղբյուրների սկզբունքները: Ադրբեջանական հեռուստատեսությամբ արված ու բացահայտորեն ադրբեջանական պուբլիկայի համար արված Ալիև կրտսերի ճոռոմ ելույթները դնում ու ներկայացնում են հայ հանրությանը, յանի տեսեք, թե վիճակը ինչ վատ ա:
ապեր ես ել չեմ է ոմանց նման Սերժական կամ էլ Լևոնական.....:D
Ապեր, իսկ ինչի՞ մեկը քեզ ասեց, որ դու Սերժակա՞ն ես (ես քեզ այդպես չէի հայհոյի), ոչ էլ լևոնական եմ ասել (քեզ կոմպլիմենտ անելու էլ չունեմ): Քեզ ո՞վ բան ասեց, ինֆորմացիա էի բերում :)
Ես տենց էլ չեմ հասկանում հայ որոշ լրատվական աղբյուրների սկզբունքները: Ադրբեջանական հեռուստատեսությամբ արված ու բացահայտորեն ադրբեջանական պուբլիկայի համար արված Ալիև կրտսերի ճոռոմ ելույթները դնում ու ներկայացնում են հայ հանրությանը, յանի տեսեք, թե վիճակը ինչ վատ ա:
Խնդիրն էս ա ձյաձ, որ էդ նույն լրատվամիջոցը գրել ա նաև էսօրվա Սերժի պատասխանը (http://tert.am/am/news/2009/10/12/nohelp/).
«Այդ հարցազրույցի մեջ զարմանալին այն չէր, որ Արդբեջանի նախագահը դժգոհ է բանակցությունների արյդունքներից: Զարմանալին մի քանի մտքերի մեջ է։ Ես չգիտեմ, թե ում հետ է համաձայնեցրել Ադրբեջանի նախագահը, և, եթե նկատել եք, հենց այդ պարբերության մեջ որոշակի անորոշություններ կան: Նա չի ասում` երբ, որտեղ: Մենք երբեք Ադրբեջանի նախագահի հետ տարածքներ վերադարձնելու հարց չենք քննարկել, իսկ նա դժգոհ է բանակցությունների ընթաքից և արդյունքից, որովհետև մենք քննարկել ենք ընդամնեը երկու հարց՝ Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի հարցը և միջանկյալ կարգավիճակի հարցը: Իսկ եթե նա դժգոհ է, ես նրան այս հարցում ոչնչով օգնել չեմ կարող»:
Մենակ թե եթե 2 աչք ունես, 2-ն էլ հարևանիցդ վերցրու, ու պրոցեսներին ուշադիր նայի: Որտև էն ինչ որ Ալիևն ասել ա, առանց իրա ասելու էլ գիտենք, որ Սերժն արել ա:
REAL_ist
12.10.2009, 14:48
Ոչ մի բան էլ չի արել, հերիքա թշնամու ասածները հալած յուղի պես ընդունեք: Մերոնք ասում են, որ կարգավիճակնա քննարկվել, իրանք որ տարածքների վերադարձը, բայց երկուսի շուրջ էլ համաձայնություն չկա, դա ակնհայտա:
Ոչ մի բան էլ չի արել, հերիքա թշնամու ասածները հալած յուղի պես ընդունեք: Մերոնք ասում են, որ կարգավիճակնա քննարկվել, իրանք որ տարածքների վերադարձը, բայց երկուսի շուրջ էլ համաձայնություն չկա, դա ակնհայտա:
Լու՞րջ :o
Արյա, ինչ լավ ա: Ես էլ մտածում էի, որ Սերժիկը համը լրիվ հանել ա: Դու մի ասա պրոցեսները նորմալ վիճակում են: Ոնց-որ ասենք հայ-թուրքական արձանագրությունները, որ վերջում պարզվեց, որ ղարաբաղյան հարցի հետ կապ չունի: Ի՜նչ միամիտ եմ :oy
Խնդիրն էս ա ձյաձ, որ էդ նույն լրատվամիջոցը գրել ա նաև էսօրվա Սերժի պատասխանը (http://tert.am/am/news/2009/10/12/nohelp/).
Մենակ թե եթե 2 աչք ունես, 2-ն էլ հարևանիցդ վերցրու, ու պրոցեսներին ուշադիր նայի: Որտև էն ինչ որ Ալիևն ասել ա, առանց իրա ասելու էլ գիտենք, որ Սերժն արել ա:
Չուկ, թե իրավիճակը ինչքանով ա լուրջ ու պայթյունավտանգ, բոլորն էլ գիտեն: Մեծ անորոշություն կա ղարաբաղյան հարցի շուրջ, բայց վերցնել ու ադրբեջանական պուբլիկային ուղղված ինֆորմացիան հրամցնել հայ հասարակությանը ես համարում եմ մեծ սխալ, որ մեր շատ ժուռնալիստներ համարյա ամեն օր կրկնում են:
Կոնկրետ ես դեպքում, պարզ նկատելի ա, որ ալիևը իր ժողովրդին ա ոգևորում, թե նայեք տեսեք ինչ լավ նախագահ եմ, արդեն տարածքները հետ եմ վերցրել, Սերժն էլ իր ժողովրդին` որ տենց բան չկա ու չի քննարկվել: Այս դեպքում հակված եմ Սերժին հավատալու:
Ոչ մի բան էլ չի արել, հերիքա թշնամու ասածները հալած յուղի պես ընդունեք: Մերոնք ասում են, որ կարգավիճակնա քննարկվել, իրանք որ տարածքների վերադարձը, բայց երկուսի շուրջ էլ համաձայնություն չկա, դա ակնհայտա:
Սերժը ինքն ա բազմիցս հայտարարել որ Մադրիդյան սկզբունքնների առաջին կետը արդեն համաձայնեցված է...Իսկ առաջին կետը տարածքնների վերադարձն է:
Չուկ, թե իրավիճակը ինչքանով ա լուրջ ու պայթյունավտանգ, բոլորն էլ գիտեն: Մեծ անորոշություն կա ղարաբաղյան հարցի շուրջ, բայց վերցնել ու ադրբեջանական պուբլիկային ուղղված ինֆորմացիան հրամցնել հայ հասարակությանը ես համարում եմ մեծ սխալ, որ մեր շատ ժուռնալիստներ համարյա ամեն օր կրկնում են:
Կոնկրետ ես դեպքում, պարզ նկատելի ա, որ ալիևը իր ժողովրդին ա ոգևորում, թե նայեք տեսեք ինչ լավ նախագահ եմ, արդեն տարածքները հետ եմ վերցրել, Սերժն էլ իր ժողովրդին` որ տենց բան չկա ու չի քննարկվել: Այս դեպքում հակված եմ Սերժին հավատալու:
Հավատա, Արիացի ջան: Այ երբ որ էդ փաստաթղթերն էլ կստորագրվեն, կարելի ա դաշնակների հետ համատեղ երկշաբաթանոց դիետիկ հացադուլ կազմակերպել :B
Ես խոստանում եմ, էդ ժամանակ պեռեռիվներին ուտելիք, բան-ման բերել, կամ գոնե գալ տեսակցության:
REAL_ist
12.10.2009, 15:11
Արյա, ինչ լավ ա: Ես էլ մտածում էի, որ Սերժիկը համը լրիվ հանել ա: Դու մի ասա պրոցեսները նորմալ վիճակում են: Ոնց-որ ասենք հայ-թուրքական արձանագրությունները, որ վերջում պարզվեց, որ ղարաբաղյան հարցի հետ կապ չունի: Ես չասեցի նորմալ կամ աննորմալ վիճակներում են, ասեցի Ալիևվի ասածները չի համաձայնեցվել: Արձանագրությունները Ղարաբաղյան հարցի հետ կապ չունեն, քանի որ կարևորը դրանց բովանդակություննա, որտեղ Ղարաբաղի վերաբերյալ ոչ մի բառ չկա: Մնացածը արդեն քաղաքականությունա, որտեղ Թուրքիան դրանք կարողա կապել նույնիսկ Մոզամբիկի հարցի հետ:
Վերջում մի հարց, դու պատկերացնում ես Ղարաբաղյան հարցի լուծումը առանց այդ շրջանների վերադարձի?
Ես չասեցի նորմալ կամ աննորմալ վիճակներում են, ասեցի Ալիևվի ասածները չի համաձայնեցվել: Արձանագրությունները Ղարաբաղյան հարցի հետ կապ չունեն, քանի որ կարևորը դրանց բովանդակություննա, որտեղ Ղարաբաղի վերաբերյալ ոչ մի բառ չկա: Մնացածը արդեն քաղաքականությունա, որտեղ Թուրքիան դրանք կարողա կապել նույնիսկ Մոզամբիկի հարցի հետ:
Վերջում մի հարց, դու պատկերացնում ես Ղարաբաղյան հարցի լուծումը առանց այդ շրջանների վերադարձի?
Ռեալիստ ջան, ես փոխզիջման վաղեմի կողմնակից եմ:
Բայց այ որ էսօր հասել ենք զիջման մակարդակի, ոչ թե փոխզիջման, անզեն աչքով եմ տեսնում: Խոսքը նրա մասին ա, որ Ալիևը ճիշտ ա չհամաձայնեցված, բայց ճշմարտությունն ա ասում, որ էս պահին քննարկման առարկա են արդեն (կամ էլ համաձայնեցված, ես հակված եմ երկրորդին) բոլոր շրջանները:
Ու էս պահին «թշնամական աղբյուր» բան-ման ասելու փոխարեն ԶԱՐԹՆԵԼ Ա պետք, որ վաղը գլխներիդ չտաք:
Իսկ արձանագրություններում ԼՂ բառի չլինելը կապ չունի, ես թեկուզ արձանագրություն բառն ասեցի, բայց պրոցեսը նկատի ունեի: Իսկ թե պրոցեսն ինչպիսին էր, արդեն յուրաքանչյուրդ պիտի հասկացած լինեք:
REAL_ist
12.10.2009, 15:21
Չուկ ջան, եթե Թուրքիան արձանագրությունները ուզումա կապի Ղարաբաղի հարցի հետ, դա դեռ չի նշանակում որ դրանք կապված են ու հայկական կողմը ինչ որ համաձայնությանա եկել: Հենց այդ անհամաձայնության հետևանքն էլ բանավոր ելույթների բացակայությունն էր:
Ես ոչ մի բանակցության արդյունք չեմ տեսել, որ գնահատեմ փոխզիջումա, թե զիջում: Լռիվ նորմալ կհամարեմ, եթե սկզբից 5 շրջանները վերադարձվեն, դրա դիմաց Ղարաբաղի մեզ ձեռնտու կարգավիճակը սահմանվի: Ու ինձ թվումա եթե խաղաղ կարգավորում լինի, հենց այդ սցենարով էլ լինելուա ու ոչ մի հիմք չեմ տենում պանիկայի մեջ ընկնելու թե Ղարաբաղը ծախում են:
Հա, Ռեալիստ ջան :)
Վափշե ԼՂ հարցը չի շոշափվել բանակցությունների ընթացքում: Սաղ լավ ա, ապեր:
Ես ոչ մի բանակցության արդյունք չեմ տեսել, որ գնահատեմ փոխզիջումա, թե զիջում: Լռիվ նորմալ կհամարեմ, եթե սկզբից 5 շրջանները վերադարձվեն, դրա դիմաց Ղարաբաղի մեզ ձեռնտու կարգավիճակը սահմանվի: Ու ինձ թվումա եթե խաղաղ կարգավորում լինի, հենց այդ սցենարով էլ լինելուա ու ոչ մի հիմք չեմ տենում պանիկայի մեջ ընկնելու թե Ղարաբաղը ծախում են:
Ռեալիստ ջան, եթե նկատել ես խոսքը 5 շրջանների մասին չի, այլ բոլոր: Մադրիդյան սկզբունքներով պետք է ՀՀ-ի և ԼՂՀ միջև լինի կապող միջանցք, այլ ոչ շրջան: Իսկ միջանքը այնքան լղոզված հասկացություն է, որ ամեն ինչ տակը կարելի է հասկանալ:
Մյուս մասը , քեզ ով ասաց որ շրջանների դիմաց ղարաբաղին տալու են Հայաստանին ձեռնտու կարգավիճակ, եթե ուշադիր ես եղել կետ կա ադրբեջանական փախստականների վերադարձի մասին, որից հետո նոր պետքա իրականացվի պլեբեսցիդ ու որոշվի հետագա ճակատագիրը, այնքան որ ես այդքան համոզված չէի լինի:
REAL_ist
12.10.2009, 16:09
Նորտոն ջան, ես գրել եմ զուտ այն սցենարը, որը ես նորմալ կհամարեմ;) Չեմ ասում, որ միայն 5 շրջանները, ուղղակի սկզբում դրանք, իսկ Քելբաջարը ու Լաչինը վերադարձնելը հնարավորինս պետքա ձգձգվի: Մասնավորապես ձգձգվի մինչև վերջնական կարգավիճակի սահմանում: Ինչ մնումա կարգավիճակին ի դեմս շրջանների վերադարձի, հնարավորա նաև ժամանակավոր կարգավիճակ, որը Հայաստանին ձեռնտու կլինի:
Ամեն դեպքում Մադրիդյան սկզբունքները զուտ դեկլառատիվ բնույթի են ու չեմ կարծում, որ հենց դրանցում նշված ձևով և հաջորդականությամբա կատարվելու խախաղ կարգավորումը, եթե ընդհանրապես խաղաղ կարգավորումը իրականություն դառնա:
Ամեն դեպքում Մադրիդյան սկզբունքները զուտ դեկլառատիվ բնույթի են ու չեմ կարծում, որ հենց դրանցում նշված ձևով և հաջորդականությամբա կատարվելու խախաղ կարգավորումը, եթե ընդհանրապես խաղաղ կարգավորումը իրականություն դառնա:
Նալբանդյանի ելույթից
Վերջինս հրաժարվել է նշել, թե ինչ սկզբունքներ են հատկապես քննարկվում' Լաչինի միջանցքի լայնությո՞ւնը, թե՞ հանրաքվեի անցկացումը' ԼՂ կարգավիճակի վերաբերյալ: Նալբանդյանը նշել է, թե եթե կողմերի մեջ լինեին պայմանավորվածություն դրանք հրապարակելու մասին, ապա իրենք ԶԼՄ-ներին կհայտնեինք եւ ավելացրել. «Մի բան կարող եմ ասել հստակ, որ այսօր կողմերը կենտրոնացած են հիմնական հարցի քննարկման վրա' ԼՂ կարգավիճակի»: Նա այն կարծիքին չէ, թե խնդրի խաղաղ կարգավորումը հեռու է. «Չեմ ցանկանում անել վաղաժամկետ հայտարարություն այն մասին, որ հենց վաղը, կամ մեկ ամսից, կամ երեք ամսից կլինի բեկում: Մի քանի ամիսների ընթացքում բանակցությունները մադրիդյան սկզբունքների հիման վրա տեղաշարժվել են տեղից»: