Դիտել ողջ տարբերակը : Արցախի հիմնախնդիրը
Սա ի՞նչ կապ ունի իշխանությունների հետ: Արցախը Լևոնը կամ ՀՀՇ-ն չի ազատագրել, այլ մեր ժողովուրդը. իմ հարևան Վազգենը, մեր բակի Կարենի կուրացած հայրը, իմ դասընկեր Արայի զոհված հայրը, իմ հորաքրոջ զոհված տղան: Ինչպես նաև Հայրենական պատերազմում հաղթել է ժողովուրդը, այլ ոչ թե Ստալինը կամ ՍՄԿԿ անդամները:
Հոպարս, Էս տարի՝ մինչև վերջ վերքերից չապաքանված Գրիգոր ձյան, Համիկը ու էլի շատերը: Բայց դա արել ա իշխանության հրամանատարությամբ, Լևոնի Գերագույն Գլխավոր Հրամանատար լինելու պայմանում, առավել ևս դիվանագիտական լուրջ ֆոնի վրա: Իսկ այ Արցախի բանակցության սեղան բերելը էդ նշածդ անձանց հետ ընդհանրապես կապ չունի, իշխանության գործն էր: Ու քանի էսքանը չենք կարում գնահատենք, ընկալենք, ահավոր վատ ա:
Ապրիլի 4-ի, լույս 5-ի գիշերն Ադրբեջանի զինված ուժերը, ինչպես արդեն տեղեկացրել ենք, առաջնային գծի հարավային ուղղությամբ կիրառել է նաև 9К58 («Սմերչ») համազարկային կրակի հեռահար ռեակտիվ համակարգ: Թշնամին Արցախում այդ համակարգը կիրառել էր նաև ապրիլի 2-ի, լույս 3-ի գիշերը, ինչը մեզ հետ զրույցում հաստատել էր ԼՂՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ, տեղեկատվության գլխավոր վարչության պետ, քաղաքագետ Դավիթ Բաբայանը:
Ադրբեջանի և Հայաստանի (հնարավոր է նաև՝ ԼՂՀ) զինված ուժերի սպառազինության կազմում առկա այս զինատեսակին անծանոթ մարդկանց մոտ կարող է հարց առաջանալ, թե «Սմերչն» իրենից ինչ է ներկայացնում, ինչո՞վ է տարբերվում Արցախյան առաջին պատերազմում երկու կողմերից էլ օգտագործված համազարկային կրակի «Գրադ» ռեակտիվ համակարգից: Միանգամից ասենք, որ տարբերությունները և թիրախի խոցման ճշգրտության, և ռեակտիվ արկերի տրամագծի և հեռահարության, և կրակային հզորության կամ ավերիչ ուժի առումներով բավական մեծ են:
Եթե խորհրդային արտադրության, խորհրդային բանակի սպառազինության կազմում 1963 թվականից ընդգրկված 9К51 («Գրադ») համակարգի 122 մմ տրամաչափի ռեակտիվ արկերի առավելագույն հեռահարությունը 42 կիլոմետր է, ապա «Սմերչի» 300 մմ տրամաչափի ռեակտիվ արկերինը՝ 70-120 կիլոմետր՝ կախված կիրառվող ռեակտիվ արկի տեսակից (ըստ որոշ տեղեկությունների, Չինաստանին հաջողվել է «Սմերչի» առավելագույն հեռահարությունը հասցնել 180 կիլոմետրի): Եթե «Գրադի» խոցման մակերեսը 145 000 քառակուսի մետր է, «Սմերչինը»' 672 000 քմ (67 հեկտար): Ավելին. եթե «Գրադի»՝ թիրախի խոցման ճշգրտությունը ռեակտիվ արկի 40 կիլոմետր թռիչքի դեպքում մինչև 200 մետր է, ապա «Սմերչինը»՝ 150 մետրից չի անցնում:
«Սմերչը» խորհրդային բանակի սպառազինության կազմում ընդգրկվել է 1987 թվականից: Այն իր հեռահարությամբ ու թիրախի խոցման արդյունավետությամբ մոտ է «Երկիր-երկիր» դասի մարտավարական նշանակության հրթիռներին, ինչպիսին է, օրինակ, «Точка-У»-ն: Երեք «Սմերչ» համակարգը թիրախի խոցման արդյունավետությամբ հավասարազոր է երկու «Точка-У»-ին: Որպես համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգ, ռեակտիվ արկի մարտավարական-տեխնիկական բոլոր կարևոր բնութագրիչներով աշխարհում այսօր չունի իրեն հավասարը, թերևս բավական է ասել միայն, որ հեռահարությամբ ամերիկյան նմանակին գերազանցում է ավելի քան կրկնակի: Մարտավարական-տեխնիկական բնութագրիչներով այդ առումով այն գերազանցում է նաև խորհրդային արտադրության «Торнадо-Г» և «Ураган» համակարգերին: «Սմերչի» արկերի զրահարությունը 120-160 միլիմետր է:
«Սմերչի» ռեակտիվ արկերը տարբեր են, տարբեր են նաև դրանց մարտագլխիկները կամ մարտական մասերը, դրանք լինում են բեկորային-ֆուգասային, թերմոբարիկ, կասետային, ֆուգասային: Կա նաև «Սմերչի» ռեակտիվ արկի այնպիսի տեսակ, որով հակառակորդի տարածք է հասցվում ժամում մոտ 150 կմ արագությամբ շարժվող, տեսապատկերներ և այլ տվյալներ փոխանցող անօդաչու թռչող սարք, «Սմերչի» սպառազինության կազմում կարող են լինել նաև հակատանկային ականներ պարունակող մարտական մասերով ռեակտիվ արկեր: Կան նաև «Սմերչի» ինքնանշանառող մարտագլխիկով կառավարվող ռեակտիվ արկեր, որոնք թիրախի խոցման բարձր ճշգրտություն ունեն:
Լիոն հենց նոր տեսա հոդվածը ու կարծում եմ քեզ սա պետք կգա։
Chuk մի բան ասեմ, մենակ միանգամից չքարկոծես, էլի, ուղղակի հետաքրքիրա, իմ կարծիքն եմ գրում, կուզենայի դրա դեմ լսել քո կարծիքը:
Եվ այսպես, իմ համեստ կածիքով ինչ որ տեղ ճիշտ է, որ հենց ՀՀ-ն է բանակցում ու դա այն պատճառով, որ, եթե մի օր, Աստված չանի, ՀՀ նախագահին պատին դեմ տան. <Էս պտի ստորագրես, թե չէ...> տարբերակով, ինքը միշտ էլ կարող է ասել. <Լավ, ես համաձայն եմ, գնացեք ԼՂՀ նախագահին էլ համոզեք>` փաստորեն առնվազն ժամանակ շահելով, որը նման դեպքերում կարևոր է, իսկ առավելագույնը` նոր բանակցային գործընթացի սկիզբ դնելով:
Սա կարծես մի տեսակ պաշտպանական առաջին, երկրորդ գծի պես մի բան է, որի առաջին գծում ՀՀ-ն է, երկրորդում` ԼՂՀ-ն: Ընդունում եմ բացասական դիվանագիտական էֆեկտը, որ, եթե թուրքերը ԼՂՀ-ի հետ են բանակցում, դե-ֆակտո իրեն ճանաչում են, բայց դե մյուս կողմից էլ էդ դե-ֆակտոն քիչ բան է տալիս, իսկ սենց հայկական կողմը պաշտպանական երկու գիծ ունի:
Ինչ կասես?
Լիոն հենց նոր տեսա հոդվածը ու կարծում եմ քեզ սա պետք կգա։
Մերսի, ապեր, տենց էլ կա, բայց դու ուշադրություն դարձրու - համեմատում են <Գրադ>-ի հետ ու նույնիսկ այդ պարագայում տասնյակ մետրերի տարբերություն է տալիս, ընդ որում` տեսականորեն: Գործնականը տեսանք: Այսինքն, եթե մեկ հրթիռ արձակես, հա, թիրախի մոտ ուժեղ գգմփոց կգա, հողն էլ կցնցվի, բայց դեռ հարցա, կվնասես թիրախին, թե չէ, ինքը համազարկի համար է: Ի դեպ ավելացնեմ, որ արևմտյան զինվորական դպրոցները, որոնք այս պահին միանշանակ համարվում են առաջատար, հրաժարվել են նման զենքի տեսակիներից, որպես թանկ ու այնքան էլ ոչ արդյունավետ: Ու մեկ էլ մի բան, հոդվածում ասվում է, որ ոչ թե <Սմերչ>-ի երեք հրթիռն է հավասար 1 <Точка-У>-ին, այլ` <Սմերչ>-ի երեք համակարգ` մեքենա, փաստացի` համազարկ լիակատար մարտապահուստով:
Հոպարս, Էս տարի՝ մինչև վերջ վերքերից չապաքանված Գրիգոր ձյան, Համիկը ու էլի շատերը: Բայց դա արել ա իշխանության հրամանատարությամբ, Լևոնի Գերագույն Գլխավոր Հրամանատար լինելու պայմանում, առավել ևս դիվանագիտական լուրջ ֆոնի վրա: Իսկ այ Արցախի բանակցության սեղան բերելը էդ նշածդ անձանց հետ ընդհանրապես կապ չունի, իշխանության գործն էր: Ու քանի էսքանը չենք կարում գնահատենք, ընկալենք, ահավոր վատ ա:
Լևոնը չլիներ՝ Պոլոզ Մուկուչը լիներ, ոչինչ չէր փոխվի. ցանկացած նախագահ առանց կանոնավոր բանակի զրո է: Սա արդեն պատմական փաստ է. քանի մենք չունեինք կանոնավոր բանակ, մինչև 1993 թ. սկիզբը մեծ կորուստներով նահանջում էինք, ու ո՛չ ԱԳ նախարար Ռաֆֆի Հովաննիսյանի աղերսանքը, ո՛չ էլ Լևոնի մաքուր ֆրանսերենը ՄԱԿի ամբիոններից որևէ առաջխաղացման չբերեցին: Իշխանությունը առանց բանակի կոնֆետի թուղթ է, իսկ բանակը՝ ժողովուրդն է, իմ ու քո թվարկած մարդիկ: Սա մեկ:
Երկրորդը՝ Լևոնը որպես գերագույն հրամանար բանակի գործերին չէր խառնվում ու ռազմավարական պլաններ չէր մշակում, քանի որ համապատասխան կրթություն չուներ ու նման գործերից էլ հեռու էր: Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը: Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:
Ջոկում եք ինչքան եզ են սրանք որ կենդանի ուժից 2 կմ հեռու են քցել։ Թե ասա ձեվերը չգիտեք տվեք մեզ կսովորեցնենք:D
Լևոնը չլիներ՝ Պոլոզ Մուկուչը լիներ, ոչինչ չէր փոխվի. ցանկացած նախագահ առանց կանոնավոր բանակի զրո է: Սա արդեն պատմական փաստ է. քանի մենք չունեինք կանոնավոր բանակ, մինչև 1993 թ. սկիզբը մեծ կորուստներով նահանջում էինք, ու ո՛չ ԱԳ նախարար Ռաֆֆի Հովաննիսյանի աղերսանքը, ո՛չ էլ Լևոնի մաքուր ֆրանսերենը ՄԱԿի ամբիոններից որևէ առաջխաղացման չբերեցին: Իշխանությունը առանց բանակի դա կոնֆետի թուղթ է, իսկ բանակը՝ ժողովուրդն է, իմ ու քո թվարկած մարդիկ: Սա մեկ:
Երկրորդը՝ Լևոնը որպես գերագույն հրամանար բանակի գործերին չէր խառնվում ու ռազմավարական պլաններ չէր մշակում, քանի որ համապատասխան կրթություն չուներ ու նման գործերից էլ հեռու էր: Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը: Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:
Էն թեմայում չենք, որ էս մասին վիճենք: Ֆիքսեմ, որ կտրուկ համաձայն չեմ ստեղ գրածդ յուրաքանչյուր մտքին, հետագայում կարելի ա ուրիշ թեմաներում մանրամասն քննարկել, չնայած փորձը ցույց ա տալիս, որ սենց կտրուկ տարբերվող կարծիքների դեպքում ժամանակի իզուր կորուստ ա՝ երկուստեք:
Գիտեմ, որ ոչ հեռավոր ապագայում սաղդ ստիպված կլինեք կարծիքներդ վերանայել, երբ որոշակի՝ պետական գաղտնիք հանդիսացող փաստեր հրապարակվեն:
Chuk մի բան ասեմ, մենակ միանգամից չքարկոծես, էլի, ուղղակի հետաքրքիրա, իմ կարծիքն եմ գրում, կուզենայի դրա դեմ լսել քո կարծիքը:
Եվ այսպես, իմ համեստ կածիքով ինչ որ տեղ ճիշտ է, որ հենց ՀՀ-ն է բանակցում ու դա այն պատճառով, որ, եթե մի օր, Աստված չանի, ՀՀ նախագահին պատին դեմ տան. <Էս պտի ստորագրես, թե չէ...> տարբերակով, ինքը միշտ էլ կարող է ասել. <Լավ, ես համաձայն եմ, գնացեք ԼՂՀ նախագահին էլ համոզեք>` փաստորեն առնվազն ժամանակ շահելով, որը նման դեպքերում կարևոր է, իսկ առավելագույնը` նոր բանակցային գործընթացի սկիզբ դնելով:
Սա կարծես մի տեսակ պաշտպանական առաջին, երկրորդ գծի պես մի բան է, որի առաջին գծում ՀՀ-ն է, երկրորդում` ԼՂՀ-ն: Ընդունում եմ բացասական դիվանագիտական էֆեկտը, որ, եթե թուրքերը ԼՂՀ-ի հետ են բանակցում, դե-ֆակտո իրեն ճանաչում են, բայց դե մյուս կողմից էլ էդ դե-ֆակտոն քիչ բան է տալիս, իսկ սենց հայկական կողմը պաշտպանական երկու գիծ ունի:
Ինչ կասես?
Լոլո ա:
ժող ջան, ես տարբեր աղբյուրներից տարբեր բաներ եմ լսում, մենք հիմա մեր բոլոր կորցրած դիրքերը հե՞տ ենք վերցրել, թե՞ դեռ մի քանի տեղ մնացել ա թուրքերի մոտ։
Լևոնը չլիներ՝ Պոլոզ Մուկուչը լիներ, ոչինչ չէր փոխվի. ցանկացած նախագահ առանց կանոնավոր բանակի զրո է: Սա արդեն պատմական փաստ է. քանի մենք չունեինք կանոնավոր բանակ, մինչև 1993 թ. սկիզբը մեծ կորուստներով նահանջում էինք, ու ո՛չ ԱԳ նախարար Ռաֆֆի Հովաննիսյանի աղերսանքը, ո՛չ էլ Լևոնի մաքուր ֆրանսերենը ՄԱԿի ամբիոններից որևէ առաջխաղացման չբերեցին: Իշխանությունը առանց բանակի կոնֆետի թուղթ է, իսկ բանակը՝ ժողովուրդն է, իմ ու քո թվարկած մարդիկ: Սա մեկ:
Երկրորդը՝ Լևոնը որպես գերագույն հրամանար բանակի գործերին չէր խառնվում ու ռազմավարական պլաններ չէր մշակում, քանի որ համապատասխան կրթություն չուներ ու նման գործերից էլ հեռու էր: Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը: Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:
Չէ դե, սա էլ է ծայրահեղ կարծիք: Հա, Լևոնը ռազմական կրթություն չուներ, բայց դե ինքն էր տեղեկատվության վերլուծության վերջնական արդյունքում որոշումներ ընդունում, ինքն էր շփվում Ելցինի և այլոց հետ, որը, հատկապես առաջինի պարագայում, սուբյեկտիվ գործոնի մեծ պահ ուներ, ինքն էր կազմակերպում թիկունքի ողջ կյանքը, տենց էլ չի կարելի ասել: Միաժամանակ ես հակված չեմ նաև գերագնահատել նրա դերը, իրոք, ես էլ գիտեմ և լսել եմ օրինակներ, որ նրա ավելորդ (?!) զգուշությունը որոշ հարցերում բացասական դեր է խաղացել: Լևոնին անձամբ ես մեղադրում եմ այլ հարցերի համար, բայց դա արդեն այս թեմայի ու այս պահի հարցը չի: Մի խոսքով, ճշմարտությունն ըստ իս մի ինչ որ տեղ կենտրոնում է...
Լոլո ա:
Ինչու?
Մերսի, ապեր, տենց էլ կա, բայց դու ուշադրություն դարձրու - համեմատում են <Գրադ>-ի հետ ու նույնիսկ այդ պարագայում տասնյակ մետրերի տարբերություն է տալիս, ընդ որում` տեսականորեն: Գործնականը տեսանք: Այսինքն, եթե մեկ հրթիռ արձակես, հա, թիրախի մոտ ուժեղ գգմփոց կգա, հողն էլ կցնցվի, բայց դեռ հարցա, կվնասես թիրախին, թե չէ, ինքը համազարկի համար է: Ի դեպ ավելացնեմ, որ արևմտյան զինվորական դպրոցները, որոնք այս պահին միանշանակ համարվում են առաջատար, հրաժարվել են նման զենքի տեսակիներից, որպես թանկ ու այնքան էլ ոչ արդյունավետ: Ու մեկ էլ մի բան, հոդվածում ասվում է, որ ոչ թե <Սմերչ>-ի երեք հրթիռն է հավասար 1 <Точка-У>-ին, այլ` <Սմերչ>-ի երեք համակարգ` մեքենա, փաստացի` համազարկ լիակատար մարտապահուստով:
Լիոն գրադից ճշգրիտ ա ,ուշադիր կարդա։ Ու դա էն դեպքում երբ ինքը 67 հեկտար տարածքա վերձնում իսկ գրադը 14 հեկտար։
Ուզում ես ասես տոչկա ու-ն 200 հեկտար տարածքա վերցնում?:B
Ինչու?
1. Որովհետև Արցախին բանակցային սեղանից դուրս հանելով արդեն Արցախի գործոնը ցրված ա, ու ինքը չի կարող ասի «գնացեք, իրան համոզեք», արդեն ինքն ա պատասխանատուն
2. Որտև մանկապարտեզ չի, չէ մի, մի հատ էլ ասեն «Սերժիկը հիվանդ էր էսօր, չկարողացավ գալ, էսօր ԱԳ նախարարն ա լիազորված», հենց նեղը ընկնի «գնացեք Սերժիկին համոզեք, բայց հիվանդանոց պառկած ա»
Լիոն գրադից ճշգրիտ ա ,ուշադիր կարդա։ Ու դա էն դեպքում երբ ինքը 67 հեկտար տարածքա վերձնում իսկ գրադը 14 հեկտար։
Ուզում ես ասես տոչկա ու-ն 200 հեկտար տարածքա վերցնում?:B
Չբացառելով, որ կարող եմ սխալվել, արի ուղղակի նայենք երկու համակարգերի տեխնիկական հնարավորությունները թեկուզ հենց ըստ ռուսական Վիկիպեդիայի: Այսպես, ըստ այս աղբյուրի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BC%D0%B5%D1%80%D1%87_(%D0%A0%D0%A1%D0%97%D0%9E)) <Սմեռչ>-ի մեկ համազարկը ծածկում է 67 հեկտար տարածություն: Ըստ նույն աղբյուրի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%BE%D1%87%D0%BA%D0%B0_(%D1%82%D0%B0%D0%BA%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D1%82%D0%BD%D1%8 B%D0%B9_%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%81)#.D0.A2.D0.B0.D0.BA.D1.82.D0.B8.D0.BA.D0.BE-.D1.82.D0.B5.D1.85.D0.BD.D0.B8.D1.87.D0.B5.D1.81.D0.BA.D0.B8.D0.B5_.D1.85.D0.B0.D1.80.D0.B0.D0.BA.D1.82.D0.B5.D1.80.D0.B8.D1.81.D1.82.D0.B8. D0.BA.D0.B8) <Տոչկա-Ու>-ի մեկ հրթիռը (մեկ մեքենայի վրա մեկ հրթիռ է) ծածկում է 40, 60 և 100 հեկտար տարածություն ըստ մոդիֆիկացիաների: Դուրս է գալիս <Սմեռչ>-ի 1 համազարկը 12 հրթիռի կազմով հավասար է <Տոչկա-Ու>-ի մեկ կրակոցին, ընդ որում սա ավելի ճշգրիտ է: Եթե ինչ որ բանում սխալվեցի, ասա:
Հա, նոր նայեցի, իրոք, գրել էի <Սմեռչ>-ի երեք մեքենայի մասին - աչքաչափով էի գրել - Իրականում մեկ <Տոչկա-Ու>-ն հավասար է 1-1.5 <Սմեռչ>-ի ողջ համազարկ, բայց դե դա իդեալում: Իրականում <Տոչկա-Ու>-ն ճշգրտության հաշվին ըստ իս ավելի բարձր արդյունավետություն ունի:
1. Որովհետև Արցախին բանակցային սեղանից դուրս հանելով արդեն Արցախի գործոնը ցրված ա, ու ինքը չի կարող ասի «գնացեք, իրան համոզեք», արդեն ինքն ա պատասխանատուն
Չէ - կարա ասի, լավ, համաձայն եմ, բայց ես ինչ անեմ, իրենք անկախ պետություն են, ինձ չեն լսում ու առնվազն կրկին ժամանակ շահի:
2. Որտև մանկապարտեզ չի, չէ մի, մի հատ էլ ասեն «Սերժիկը հիվանդ էր էսօր, չկարողացավ գալ, էսօր ԱԳ նախարարն ա լիազորված», հենց նեղը ընկնի «գնացեք Սերժիկին համոզեք, բայց հիվանդանոց պառկած ա»
Մանկապարտեզա - մեկ-մեկ լինումա, իրանց դոդի տեղ են դնում...
Էն թեմայում չենք, որ էս մասին վիճենք: Ֆիքսեմ, որ կտրուկ համաձայն չեմ ստեղ գրածդ յուրաքանչյուր մտքին, հետագայում կարելի ա ուրիշ թեմաներում մանրամասն քննարկել, չնայած փորձը ցույց ա տալիս, որ սենց կտրուկ տարբերվող կարծիքների դեպքում ժամանակի իզուր կորուստ ա՝ երկուստեք:
Խնդրեմ, դա քո իրավունքն է: Միայն նշեմ, որ կա յուրաքանչյուր մտքի փաստացի ապացույցներ, այդ թվում նաև պատերազմի ականատեսների ու գործող անձանց տեսքով, որոնք դեռևս ողջ-առողջ են ու կարող են այդ մտքերը հաստատել:
Գիտեմ, որ ոչ հեռավոր ապագայում սաղդ ստիպված կլինեք կարծիքներդ վերանայել, երբ որոշակի՝ պետական գաղտնիք հանդիսացող փաստեր հրապարակվեն:
Այո, բոլորս պիտի հավաքվենք Մատենադարանի շենքի առաջ ու գոռանք՝ «Լե-վոն, նա-խա-գահ: Սեր-ժիկ, հեռ-ա-ցիր» :)
Չէ դե, սա էլ է ծայրահեղ կարծիք: Հա, Լևոնը ռազմական կրթություն չուներ, բայց դե ինքն էր տեղեկատվության վերլուծության վերջնական արդյունքում որոշումներ ընդունում, ինքն էր շփվում Ելցինի և այլոց հետ, որը, հատկապես առաջինի պարագայում, սուբյեկտիվ գործոնի մեծ պահ ուներ, ինքն էր կազմակերպում թիկունքի ողջ կյանքը, տենց էլ չի կարելի ասել: Միաժամանակ ես հակված չեմ նաև գերագնահատել նրա դերը, իրոք, ես էլ գիտեմ և լսել եմ օրինակներ, որ նրա ավելորդ (?!) զգուշությունը որոշ հարցերում բացասական դեր է խաղացել: Լևոնին անձամբ ես մեղադրում եմ այլ հարցերի համար, բայց դա արդեն այս թեմայի ու այս պահի հարցը չի: Մի խոսքով, ճշմարտությունն ըստ իս մի ինչ որ տեղ կենտրոնում է...
Հարցն էլ հենց այն է, որ հաղթանակած բանակով դիվանագիտական դաշտում ջախջախիչ պարտություն կրեցինք: Ի տարբերություն ռազմական գործին, դիվանագիտությունը ՀՀՇ-ի գործիչերի հարազատ տարերքն էր, բայց արի ու տես որ խայտառակ դիլետանտություն ցույց տվեցին հենց այստեղ: Եթե անձնանվեր ազատամարտիկներ ու սովետական կրթությամբ ռազմի դաշտում թրծված հայ սպաներ չլինեին, ես չեմ պատկերացնում ինչ կկատարվեր Ղարաբաղի ու ընդհանրապես Հայաստանի հետ:
Իսկ թիկունքի ողջ կյանքի մասին ավելի լավ է էստեղ չխոսենք: Այն տարիներին, երբ շատերն իրենց բնակարանի բանալիները պատրաստ էին փոխել ինքնաթիռի տոմսերով, մեր ընտանիքը ՌԴ-ից տեղափոխվեց Հայաստան: Հայրս տեղավորվեց հիմնարկներից մեկում ու ականատես եղավ ռազմավարական նշանակության գործարանների չտեսնված թալանի, այդ թվում նաև շեղված ծանրության կենտրոնով փամփուշտների գործարանի բնաջնջմանն ու հաստոցների վաճառքին Իրանին (նշեմ, որ միայն փամփուշտների անունը ահ ու սարսուռ էին առաջացնում թշնամու շարքերում): Կարող եմ պատմել նաև կրթության ոլորտում վնասարարություն մասին, որտեղ մայրս էր աշխատում: Ու էլի շատ հերոսական արկածներ ՀՀՇ-ի մասին: Բայց չեմ պատմի` բոլորս էլ լավ գիտենք:
Hack ջան, ասածիդ վերջին մասի հետ լրիվ համաձայն եմ, ես նկատի ունեի թիկունքի կյանքը անմիջականորեն պատերազմի պայմաններում ու զուտ պատերազմի հետ կապված, թե չէ մնացած պահով... էհհ, լուչշե չասեմ, թեման ու տեղն էն չի, բայց հետդ ավելի քան համաձայն եմ:
Խնդրեմ, դա քո իրավունքն է: Միայն նշեմ, որ կա յուրաքանչյուր մտքի փաստացի ապացույցներ, այդ թվում նաև պատերազմի ականատեսների ու գործող անձանց տեսքով, որոնք դեռևս ողջ-առողջ են ու կարող են այդ մտքերը հաստատել:
Այո, բոլորս պիտի հավաքվենք Մատենադարանի շենքի առաջ ու գոռանք՝ «Լե-վոն, նա-խա-գահ: Սեր-ժիկ, հեռ-ա-ցիր» :)
Հարցն էլ հենց այն է, որ հաղթանակած բանակով դիվանագիտական դաշտում ջախջախիչ պարտություն կրեցինք: Ի տարբերություն ռազմական գործին, դիվանագիտությունը ՀՀՇ-ի գործիչերի հարազատ տարերքն էր, բայց արի ու տես որ խայտառակ դիլետանտություն ցույց տվեցին հենց այստեղ: Եթե անձնանվեր ազատամարտիկներ ու սովետական կրթությամբ ռազմի դաշտում թրծված հայ սպաներ չլինեին, ես չեմ պատկերացնում ինչ կկատարվեր Ղարաբաղի ու ընդհանրապես Հայաստանի հետ:
Իսկ թիկունքի ողջ կյանքի մասին ավելի լավ է էստեղ չխոսենք: Այն տարիներին, երբ շատերն իրենց բնակարանի բանալիները պատրաստ էին փոխել ինքնաթիռի տոմսերով, մեր ընտանիքը ՌԴ-ից տեղափոխվեց Հայաստան: Հայրս տեղավորվեց հիմնարկներից մեկում ու ականատես եղավ ռազմավարական նշանակության գործարանների չտեսնված թալանի, այդ թվում նաև շեղված ծանրության կենտրոնով փամփուշտների գործարանի բնաջնջմանն ու հաստոցների վաճառքին Իրանին (նշեմ, որ միայն փամփուշտների անունը ահ ու սարսուռ էին առաջացնում թշնամու շարքերում): Կարող եմ պատմել նաև կրթության ոլորտում վնասարարություն մասին, որտեղ մայրս էր աշխատում: Ու էլի շատ հերոսական արկածներ ՀՀՇ-ի մասին: Բայց չեմ պատմի` բոլորս էլ լավ գիտենք:
Ինձ թվում է այս մարդու կենսագրությունով ամեն ինչ ասված է, ապրեն բոլոր նրանք ովքեր քաջություն եվ ուժ են գտել հրապարակելու ողջ ճշմարտությունը Վազգեն Սարգսյանի եվ ՀՀՇ - ծավալած գործունեության վերաբերյալ;
https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8E%D5%A1%D5%A6%D5%A3%D5%A5%D5%B6_%D5%8D%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%BD%D5%B5%D5%A1%D5%B6
StrangeLittleGirl
06.04.2016, 18:58
Հաք, Լևոնի թեմայով չարժե վիճել Չուկի հետ: :))
Չբացառելով, որ կարող եմ սխալվել, արի ուղղակի նայենք երկու համակարգերի տեխնիկական հնարավորությունները թեկուզ հենց ըստ ռուսական Վիկիպեդիայի: Այսպես, ըստ այս աղբյուրի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BC%D0%B5%D1%80%D1%87_(%D0%A0%D0%A1%D0%97%D0%9E)) <Սմեռչ>-ի մեկ համազարկը ծածկում է 67 հեկտար տարածություն: Ըստ նույն աղբյուրի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%BE%D1%87%D0%BA%D0%B0_(%D1%82%D0%B0%D0%BA%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D1%82%D0%BD%D1%8 B%D0%B9_%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%81)#.D0.A2.D0.B0.D0.BA.D1.82.D0.B8.D0.BA.D0.BE-.D1.82.D0.B5.D1.85.D0.BD.D0.B8.D1.87.D0.B5.D1.81.D0.BA.D0.B8.D0.B5_.D1.85.D0.B0.D1.80.D0.B0.D0.BA.D1.82.D0.B5.D1.80.D0.B8.D1.81.D1.82.D0.B8. D0.BA.D0.B8) <Տոչկա-Ու>-ի մեկ հրթիռը (մեկ մեքենայի վրա մեկ հրթիռ է) ծածկում է 40, 60 և 100 հեկտար տարածություն ըստ մոդիֆիկացիաների: Դուրս է գալիս <Սմեռչ>-ի 1 համազարկը 12 հրթիռի կազմով հավասար է <Տոչկա-Ու>-ի մեկ կրակոցին, ընդ որում սա ավելի ճշգրիտ է: Եթե ինչ որ բանում սխալվեցի, ասա:
Հա, նոր նայեցի, իրոք, գրել էի <Սմեռչ>-ի երեք մեքենայի մասին - աչքաչափով էի գրել - Իրականում մեկ <Տոչկա-Ու>-ն հավասար է 1-1.5 <Սմեռչ>-ի ողջ համազարկ, բայց դե դա իդեալում: Իրականում <Տոչկա-Ու>-ն ճշգրտության հաշվին ըստ իս ավելի բարձր արդյունավետություն ունի:
Համաձայն եմ։ Սմեռչը հզորա, բայց տոչկա ու-ն ավելի գերադասելի ա մանավանդ, որ լեռնային տարածքում սմեռչը քընձըխ բանա:B
Հաք, Լևոնի թեմայով չարժե վիճել Չուկի հետ: :))
Դրա համար էլ ասում եմ՝ Լևոն նախագահ: :))
Բայց որ հանաքը մի կողմ դնենք, ես դեմ որևէ մի գործիչի միանշանակ հերոսացմանը կամ քլնգմանը, օրինակ՝ «Լևոնը չլիներ՝ բոլորս կորած էինք» կամ «Վազգենը չլիներ՝ բանակ չէր լինի» և այլն: Պիտի ժամանակ անցնի, գոնե մի հիսուն տարի, որպեսզի կարողանանք առանց զգացմունքների, սառը գլխով հասկանալ բոլոր կատարված սխալները: Ու ամենակարևորը՝ հետևություն անել: ՀՀՇ-ի ամենամեծ սխալն այն էր, որ Առաջին հանրապետության ղեկավարների թույլ տված սխալներից դաս չքաղեցին: Այն ժամանակ էլ էր մեր բանակը հերոսական հաղթանակ տարել ու շատ ավելի վատ պայմաններում: Դիվանագիտական պատերազմը լրիվ տանուլ տվինք: Ու եկեք Ռուսաստանին, Անգլիային կամ ԱՄՆ-ին չմեղադրենք՝ առաջին մեղավորը մենք ենք և մեր անտաղանդ դիպլոմատները: Այս երկու-երեք օրը բոլորիս օրինակ:
_____________
Որ Chukը չնեղանա, մի երկու լավ բան էլ Լևոնի ու Վազգենի մասին գրեմ, գեներալ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցի պատմածներից: :) Ես ականատես չեմ՝ за что купил — за то и продаю.
Ասում է, Վազգենը շատ խիզախ մարդ էր, որպես սպա ռազմավարությունից այնքան էլ գլուխ չէր հանում, բայց որպես զինվոր՝ վախ չուներ: Շատերը տեսնելով նրա ինքնավստահ կեցվածքը նույնպես արիությամբ էին լցվում: Մի անգամ շտաբի հերթական հավաքույթների ժամանակ թշնամին հրետակոծություն է սկսում, արկերը սկսում են պայթել տան անմիջական հարևանությամբ: Բոլորը ցվրվում են, մտածելով ուր որ է սենյակն էլ վարի կտան: Ու իրոք այդպես էլ լինում է՝ չի անցնում կես րոպե, արկերից մեկը պայթում է սենյակի մեջ: Հանդարտվելուց հետո բոլորը վերադառնալով տեսնում են Վազգենը դիրքը չի փոխել՝ ինչպես նստած էր սեղանի շուրջ, քարտեզները փռած, այնպես էլ նստած է: Հանգիստ ու անխռով, ասես բան էլ չէր պատահել:
Լևոնի մասին էլ մի դեպք. ավելի ճիշտ, Լևոնի եղբոր՝ Թելման Պետրոսյանի մասին, որ այն ժամանակ ԳԱԱ տնօրենն էր: Շուշին վերցնելուց հետո մերոնց գլխավոր խնդիրը այն պահելն էր, որովհետև ադրբեջանցիների ուկրաինական օդաչուները անընդհատ ռմբակոծում էին ու մենք զոհեր էինք տալիս, չկարողանալով թշնամու գրոհիչները խոցել: Մերոնք գտնվում էին բարձրավանդակի վրա, իսկ ինքնաթիռները թռչում էին շատ ցածր ու մինչև վեր բաձրանալը ռադիոլոկատորների համար անտեսանելի էին: Էսպես անսպասելի հայտնվում էին հորիզոնում, ռմբակոծում, շուռ գալիս ու նույն ձևով փախչում: Մեր հրետանին չէր հասցնում ժամանակին նշան բռնել ու կրակել: Այս խնդրի մասին Գրիգորյանցը պատմել է Լևոնին, որն էլ հանձնարարել է եղբորը՝ Թելմանին հարցով զբաղվել: Մոտավորապես մեկ-երկու ամսվա ընթացքում մեր գիտնականները պատրաստել են ռադիոլոկատոր բացասական տեսանելիության գոտով՝ այսինքն մինչև գրոհիչի հայտնվելը մերոնք տեսնում էին նրանց մոտենալը ու հրետանին նախապատրասում: Ինքնաթիռը հայտնվում էր նախապես հաշվարկված կորդինատների սահմաններում, հենց նշանակետի վրա: Այսպիսով մերոնք ոչնչացրին մի քանի ինքնաթիռ, որից հետո նմանատիպ ռմբակոծությունները դադարեցին:
Սա նաև մեր գիտության բարձր մակարդակի օրինակ է, որը հիմնաված էր սովետական կրթության ու գիտության բեկորների վրա: Հիմա դա էլ չունենք: Ամենաշատը՝ կարող ենք պատվիրել Չինաստանում ու վրան գրել «Made in Armenia».
Խնդրեմ, դա քո իրավունքն է: Միայն նշեմ, որ կա յուրաքանչյուր մտքի փաստացի ապացույցներ, այդ թվում նաև պատերազմի ականատեսների ու գործող անձանց տեսքով, որոնք դեռևս ողջ-առողջ են ու կարող են այդ մտքերը հաստատել:
Նախ ասեմ, որ ես բավական հեռու եմ ամեն ինչը Լևոնին վերագրելու մտքից: Ես նաև չեմ մտածում, որ եթե Լևոնը չլիներ, հաղթանակը չէր լինի. ընդհանրապես ապաշնորհ գործ ա տենց դատողություն անելը, բազմաթիվ ելքեր են հնարավոր: Բայց էն, որ իրա ավանդը խայտառակ մեծ ա ու անմիջապես ղեկավարել ա ողջ պրոցեսը, մասնակցել ռազմավարությունների ու մարտավարությունների մշակմանը, ինքն ա եղել դեպքերի մեծագույն մասում այս կամ այն բանը կատարելու վերջնական որոշում տվողը՝ անժխտելի փաստեր են:
Ականատեսների մասով. եթե դու նկատի ունես քո հարևան ազատամարտիկին, իր կարծիքն ինձ առանձապես չի հետաքրքրում, ես էդպիսի բազմաթիվ մարդկանց գիտեմ, որոնք մեկնաբանում են, որ առանց Լևոնի բան չէր լինի, ու բազմաթիվների, ովքեր ասում են, որ կլիներ: Բայց վերջին հաշվով շարքային կռվողները շատ բան չգիտեն: Իսկ այլ ականատեսների, պատասխանատուների, գործի գիտակների կարծիքը աներկբա ա, որ առանց իր մասնակցություն չէր լինի: Մեր ընկեր Հարութին շնորհակալություն այս շատ փոքրիկ ծաղկաքաղի համար.
https://www.youtube.com/watch?v=mPMoKAf8rZo
Մնացած գրածներիդ չեմ անդրադառնա, քանզի այս թեմայի քննարկմանը չեն վերաբերում: Միայն կասեմ, որ լուրջ բոլոր քաղաքագետներն ու քաղաքականությունից հասկացողները, կամ գոնե դրանց մեծագույն մասը խիստ բարձր են գնահատում 90-ականների դիվանագիտությունը, չհաշված որոշ դրվագներ:
Ինձ թվում է այս մարդու կենսագրությունով ամեն ինչ ասված է, ապրեն բոլոր նրանք ովքեր քաջություն եվ ուժ են գտել հրապարակելու ողջ ճշմարտությունը Վազգեն Սարգսյանի եվ ՀՀՇ - ծավալած գործունեության վերաբերյալ;
https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8E%D5%A1%D5%A6%D5%A3%D5%A5%D5%B6_%D5%8D%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%BD%D5%B5%D5%A1%D5%B6
Վիքիպեդիան քարոզչական հարթակ չի, սեփական վերաբերմունքն արտահայտելու տեղ չի, այլ անաչառ, հանրագիտական, համակողմանի հարթակ լինելու հավակնություն ունեցող տեղ։ Ըստ այդմ տվյալ հոդվածն անբարոյականություն է՝ վիքիպեդիայի նկատմամբ, պետք է խմբագրվի, համակողմանի ներկայացվի տարբեր աղբյուրներից և զուտ ճշտված տվյալներով։
Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը:
Էս մեր բանակը ոնց որ որբի գլուխ լինի, ով գալիս ա, մի հատ հիմնում ա։
Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:
Փաստորեն մենք երգիր չենք ունեցել, ոչ էլ ունենք։ Նենց, հավայի պրեզիդենտ, ու մի հատ մեեեծ ոչխարի հոտ, իրա բանակ հիմնողներով։ Գնացել են, Ղարաբաղյան պատերազմը հաղթել են, մենք էլ էսօր վայելում ենք։
Ընգեր, ես իմ Սերժի նկատմամբ ողջ վերաբերմունքով, էս պատերազմի չորս օրերին ինքը իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարն էր, ոնց ասեր, տենց էլ անելու էի, խաթրին էլ որ կպնող լիներ, անկանջները կծամեի։
Այ տենց էլ Լևոնը էն վախտ։ Կարելի ա իշխանություններին չսիրել, կարելի ա իրանցից զզվել, մի բան որը ես օրինակ հաջողությամբ անում եմ, բայց սեփական պետության նկատմամբ պետք ա հարգանք ունենալ։ Մենք կարանք մեր երկրին քֆուր տանք, քանի որ մերն ա, բայց չենք կարա ասենք, որ մեր երկրի նախագահը մեր երկրի հաղթանակի հետ կապ չունի։ Էտ, հիմարություն ա։
Բայց էն, որ իրա ավանդը խայտառակ մեծ ա ու անմիջապես ղեկավարել ա ողջ պրոցեսը, մասնակցել ռազմավարությունների ու մարտավարությունների մշակմանը, ինքն ա եղել դեպքերի մեծագույն մասում այս կամ այն բանը կատարելու վերջնական որոշում տվողը՝ անժխտելի փաստեր են:
Ես հակված եմ հավատալ ՀՀ ՊՆ գլխավոր շտաբի պետին, որի հետ անձամբ մի քանի անգամ զրուցել եմ ու շատ եմ հարգում կշռադատված դիրքորոշման համար: Հնարավորության դեպքում կարող եմ նրա հետ հարցազրույց կազմակերպել, ձայնագրել, չնայած որ արդեն 80-ամյա գեներալ է ու այս թեմային անդրադառնալ չի սիրում: Ի միջի այլոց այդ մարդը բոլորովին էլ տրամադրված չի որևէ մեկին մեղադրել կամ գովաբանել: Պարզապես տարիքին ու ձիրքին համապատասխան սառը դատողությամբ նշում է՝ ինչ քալյլեր են արվել և ինչու: Քո ներկայացրած վիդեոյում 4:40-րոպեից հենց նա է:
Ինչ վերաբերվում է վիդեոյին՝ օրինակի համար Ստալինի մասին տասնյակ հազարներով էին գովեստի վիդեոներ նկարում: Ոչ ոք չէր համարձակվի նրա ներկայության օրոք որևէ մի ծպտուն հանել կամ առավել ևս` հրապարակավ մեղադրել: Նույնիսկ հիմա, 70 տարի անց, պետական շահերից դրդված պաշտոնյաներից շատ քչերն են բացասական արտահայտվում նրա հասցեին, չնայած որ հայտնի է բոլոր մեղքերը: Նույնն էլ Լևոնի ու ցանկացած բարձրաստիճան պաշտոնյայի վերաբերյալ՝ շատ անիմաստ ու վնասակար քայլ կլիներ հիմա հրապարակային մեղադրանքը, քանի որ դա թշնամու կողմից կարող է օգտագործվել մեր դեմ: Միայն հիմար ու անհեռատես քաղաքական գործիչը կարող է թույլ տալ նման բան: Այդ իսկ պատճառով էլ վերևում նշել էի, որ պիտի ժամանակ անցնի, որպեսզի առանց զգացմունքների կարողանանք գնահատել տվյալ մարդու դերը այս կամ այն գործում: Իսկ հիմա սա «իրա ավանդը խայտառակ մեծ ա» միայն էմոցիոնալ դիտարկում է:
Միայն կասեմ, որ լուրջ բոլոր քաղաքագետներն ու քաղաքականությունից հասկացողները, կամ գոնե դրանց մեծագույն մասը խիստ բարձր են գնահատում 90-ականների դիվանագիտությունը, չհաշված որոշ դրվագներ:
Դե ես ուր՝ քաղաքականությունից հասկացողներն ուր: Ռամիկ, անգրագետ մարդիկ ենք, հող ենք վարուցանք անում, ձուկ ենք բռնում, համեստ, խաղաղ ապրում ենք: :)
Ես հակված եմ հավատալ ՀՀ ՊՆ գլխավոր շտաբի պետին
Ու՞մ նկատի ունես:
Ես հակված եմ հավատալ ՀՀ ՊՆ գլխավոր շտաբի պետին, որի հետ անձամբ մի քանի անգամ զրուցել եմ ու շատ եմ հարգում կշռադատված դիրքորոշման համար:
Եղբայր, ես հավատում եմ, որ դու շատ լայն կապեր ունես։ Ցավում եմ, որ Լևոնի թիկունքում կատարված սխալների պատճառով ժամանակին լքել ես հայրենիքդ։ Բայց քո զրույցները արխիվային նյութեր չեն, արտահայտածդ մտքերն էլ, գոնե էս հարցում, առանձնապես իրանց տրամաբանությամբ չեն փայլում։ Արի թարգի ․․․․ Ու հարցը բոլորովին Լևոնը չի, որին ես էլ կարող ա հաճույքով քացու տակ քցեի, եթե հիմա ձեռս տային։ Հարցը պատերազմական իրավիճակում սեփական երկրի ինստիտուտների նկատմամբ հարգանքն ա, որը պարտադիր ա, եթե ուզում ես հաղթես, կամ արդեն հաղթել ես։։
Ասենք, մոտավորապես կարելի ա ասել, որ Սերժը էս վերջին չորս օրերի հետ կապ չունի, քանի որ առաջին օրը ԱՄՆ-ում էր, վերջին օրը Գերմանիայում։ Բայց էտ աբսուրդ ա, չէ՞։ Ավելի շուտ, հիմարություն։
Ասենք, մոտավորապես կարելի ա ասել, որ Սերժը էս վերջին չորս օրերի հետ կապ չունի, քանի որ առաջին օրը ԱՄՆ-ում էր, վերջին օրը Գերմանիայում։ Բայց էտ աբսուրդ ա, չէ՞։ Ավելի շուտ, հիմարություն։
Ավելին ասեմ, չնայած երեկ վատ էինք խոսում էսօր Գերմանիա գնալու մասին, բայց իմ կարծիքով վատ քայլ չէր դա, որովհետև խոսեց էն թեմաների մասին, որի մասին անհրաժեշտ էր որ խոսել, բայց էնտեղ լինելը ավելի լայն լուսաբանման հնարավորություն տվեց:
Եղբայր, ես հավատում եմ, որ դու շատ լայն կապեր ունես։ Ցավում եմ, որ Լևոնի թիկունքում կատարված սխալների պատճառով ժամանակին լքել ես հայրենիքդ։ Բայց քո զրույցները արխիվային նյութեր չեն, արտահայտածդ մտքերն էլ, գոնե էս հարցում, առանձնապես իրանց տրամաբանությամբ չեն փայլում։ Արի թարգի ․․․․ Ու հարցը բոլորովին Լևոնը չի, որին ես էլ կարող ա հաճույքով քացու տակ քցեի, եթե հիմա ձեռս տային։ Հարցը պատերազմական իրավիճակում սեփական երկրի ինստիտուտների նկատմամբ հարգանքն ա, որը պարտադիր ա, եթե ուզում ես հաղթես, կամ արդեն հաղթել ես։։
Կապերն էական չի, ուզում եմ համոզվեմ, որ Նորատ Տեր-Գրիգորյանցի մասին ա խոսում :)
Կապերն էական չի, ուզում եմ համոզվեմ, որ Նորատ Տեր-Գրիգորյանցի մասին ա խոսում :)
Հա, բա էլ ում ․․․
Խոնարհվում եմ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի և Վազգեն Սարգսյանի առաջ. Նորատ Տեր-Գրիգորյանց (http://www.aravot.am/2013/08/30/281715/)
Հա, բա էլ ում ․․․
Խոնարհվում եմ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի և Վազգեն Սարգսյանի առաջ. Նորատ Տեր-Գրիգորյանց (http://www.aravot.am/2013/08/30/281715/)
Առաջ ընկար, ես ուզում էի էֆեկտիվ մտնեի, ինքը հաստատեր որ Նորատի մասին ա, հետո ես սա դնեի լայն ժպիտը դեմքիս ասեի՝ ԼԱ՛Վ :))
Ամբողջականն էստեղ (http://www.1in.am/210963.html): Ու ի դեպ միակ դեպքը չի, որ շատ բարձր ա գնահատել երկուսին էլ, թե հրապարակային, թե տարբեր մարդկանց հետ անձնական զրույցներում: Իհարկե համացանցում առկա են նաև նրա բացասական խոսքեր: Բայց ոչ իրարամերժ, որքան հիշում եմ: Իսկ եթե իրարամերժ են, ապա դա ի վնաս իրեն է:
Ի դեպ Լևոնի ու Վազգենի պատվին է խոսում նաև Նորատին հրավիրելը ու բանակաշինությանը մասնակից դարձնելը (ինքը չի ստեղծել, բայց այո, ակտիվ մասնակցել է), որովհետև իսկապես պրոֆեսիոնալ զինվորական է:
Ավելին ասեմ, չնայած երեկ վատ էինք խոսում էսօր Գերմանիա գնալու մասին, բայց իմ կարծիքով վատ քայլ չէր դա, որովհետև խոսեց էն թեմաների մասին, որի մասին անհրաժեշտ էր որ խոսել, բայց էնտեղ լինելը ավելի լայն լուսաբանման հնարավորություն տվեց:
Հարուր տոկոս, շատ լավ խոդ էր։ Ու, մեր մեջ ասած, ամսի 4-ին դեսպաների հետ հանդիպումն էլ լավ անցկացրեց։ Համ դուխով, համ էլ ոնց պետքն ա դիվանագիտություն խաղալով։
Դե հիմա, մեր մեջ ասած, մենք փոքր ենք, որ գլոբալ խաղերում մեր հետ լուրջ հաշվի նստեն, բայց մենք մեր ասածն ասեցինք։ Ու էտ լավ ա։
Ի դեպ Լևոնի ու Վազգենի պատվին է խոսում նաև Նորատին հրավիրելը ու բանակաշինությանը մասնակից դարձնելը (ինքը չի ստեղծել, բայց այո, ակտիվ մասնակցել է), որովհետև իսկապես պրոֆեսիոնալ զինվորական է:
Բա, ապեր, ի՞նչ էինք ուզում, մեկը գրող, մեկը ուրիշների հին գրածները կարդացող, ձեռի հետ էլ գրող :D Ո՞նց կարային բանակ սարքեին։ Դրա համար էլ պրոֆեսիոնալին են կանչել։
Չէ - կարա ասի, լավ, համաձայն եմ, բայց ես ինչ անեմ, իրենք անկախ պետություն են, ինձ չեն լսում ու առնվազն կրկին ժամանակ շահի:
Մանկապարտեզա - մեկ-մեկ լինումա, իրանց դոդի տեղ են դնում...
Չի կարա, Լիոն ախպեր: Ուղղակի չի կարա, որտև պատասխանատվությունն իրա վրա ա վերցրել ու Ղարաբաղի ղեկավարության հետ էլ հաշվի նստող չկա: Ինչքան որ կարա էդպիսի բան ասի, նույնքան եռակողմ ձևաչափում կարող են ասել «Գիտեք, մենք իրավասու չենք որոշել, պետք է հարցը դնենք ԱԺ-ում», կամ «Մենք իրավասու չենք որոշել, պետք է հանրաքվե լինի, հանրության կարծիքը հարցնենք»: Այ սրանք են ժամանակ ձգելու ձևերը, ոչ թե մի կողմին բանակցության սեղանից հանելը, դարնձելով իրան հարցի մեջ դեր չունեցող, իսկ հետո ասել «մի րոպե, նոր մտքով անցավ, որ ինքը դեր ունի»:
Բա, ապեր, ի՞նչ էինք ուզում, մեկը գրող, մեկը ուրիշների հին գրածները կարդացող, ձեռի հետ էլ գրող :D Ո՞նց կարային բանակ սարքեին։ Դրա համար էլ պրոֆեսիոնալին են կանչել։
Ուզում եմ, որ մարդիկ հասկանան, որ ոչինչ պատահական չի լինում, ու էդ երկու անձինք, ինչքան էլ չսիրվեն, լիքը գործ են արել: Վազգենին, օրինակ, ես լիքը պատճառներով չեմ սիրում ու իրա լիքը քայլեր չեմ ընդունում, բայց պատերազմի մեջ ու բանակաշինության գործում իրա վաստակը ոչ մեկը բարոյական իրավունք չունի անտեսելու:
Ահագին ժամանակ ա չէի ուզում դնեի, բայց շատ օբյեկտիվ կարծիք Ղարաբաղի հետ կապված հնչեց ռուսների բերանով։
https://www.youtube.com/watch?v=lPXEiJUQNg0&ebc=ANyPxKoehfa47xqUcs42YMV0pWPkAOEgWlNrnaB3_6EpXgxFD1n82S7LGKvWTpx2Z8iRS_U6pudUNE06n7GJbtzjUYLr4tqjuA
Մարդը ճիշտ ա ասում, սենց որ գնա, մարդ չի մնա, ոչ Ղարաբաղում, ոչ էլ Հայաստանում։ Թալան, գյոռմամիշություն, գռեհիկություն ․․․ Սաշիկ-Լֆիկներ, էս ա մեր պրոբլեմը։
Էս մեր բանակը ոնց որ որբի գլուխ լինի, ով գալիս ա, մի հատ հիմնում ա։
Փաստորեն մենք երգիր չենք ունեցել, ոչ էլ ունենք։ Նենց, հավայի պրեզիդենտ, ու մի հատ մեեեծ ոչխարի հոտ, իրա բանակ հիմնողներով։ Գնացել են, Ղարաբաղյան պատերազմը հաղթել են, մենք էլ էսօր վայելում ենք։
Ընգեր, ես իմ Սերժի նկատմամբ ողջ վերաբերմունքով, էս պատերազմի չորս օրերին ինքը իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարն էր, ոնց ասեր, տենց էլ անելու էի, խաթրին էլ որ կպնող լիներ, անկանջները կծամեի։
Այ տենց էլ Լևոնը էն վախտ։ Կարելի ա իշխանություններին չսիրել, կարելի ա իրանցից զզվել, մի բան որը ես օրինակ հաջողությամբ անում եմ, բայց սեփական պետության նկատմամբ պետք ա հարգանք ունենալ։ Մենք կարանք մեր երկրին քֆուր տանք, քանի որ մերն ա, բայց չենք կարա ասենք, որ մեր երկրի նախագահը մեր երկրի հաղթանակի հետ կապ չունի։ Էտ, հիմարություն ա։
սիրուն ես ասում, պաթոսով բան, բայց նույնիսկ էս պահին վայրկյան անգամ Սերժին բան ասողի ականջները նի տո չտո ծամելու, նույնիսկ քաշելու ցանկություն չեմ ունեցել, մի տեսակ շատ անաստղ ա ա ախր
Էս մեր բանակը ոնց որ որբի գլուխ լինի, ով գալիս ա, մի հատ հիմնում ա։
Այդ մարդը պատահական մարդ չի, մեր ընկեր ադմինն էլ է նրա խոսքերը ի պաշտպանություն Լևոնի օրինակ բերում: Ուղղակի համեստ մարդ է, սուտ վերլուծաբանների ու էքսպերտների պես ամեն մեկի փռշտոցին պատասխան չի տալիս: Եկավ, իր գործը արեց ու գնաց, առանց թալանի ու «բիզնեսներ» հիմնելու: Հիմա ապրում է Մոսկվայում շատ համեստ թոշակով:
Ընգեր, ես իմ Սերժի նկատմամբ ողջ վերաբերմունքով, էս պատերազմի չորս օրերին ինքը իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարն էր, ոնց ասեր, տենց էլ անելու էի, խաթրին էլ որ կպնող լիներ, անկանջները կծամեի։
Այ տենց էլ Լևոնը էն վախտ։ Կարելի ա իշխանություններին չսիրել, կարելի ա իրանցից զզվել, մի բան որը ես օրինակ հաջողությամբ անում եմ, բայց սեփական պետության նկատմամբ պետք ա հարգանք ունենալ։ Մենք կարանք մեր երկրին քֆուր տանք, քանի որ մերն ա, բայց չենք կարա ասենք, որ մեր երկրի նախագահը մեր երկրի հաղթանակի հետ կապ չունի։ Էտ, հիմարություն ա։
ա. Խոսքերս քո ուզածով շիլափլավ ես սարքել: Վերևում ես գրել էի ու նորից եմ կրկնում որ ես դեմ եմ այս կամ այն քաղաքական գործչին միանշանակ դրական կամ բացասական գնահատական տալուն: Ես ասում եմ, որ Լևոնի դերը մեծ չէր ռազմական տեսանկյունից՝ դրա համար կար գլխավոր շտաբ, որն էլ որոշում է հարձակման կամ պաշտպանության տակտիկան, ստորաբաժանումների գործողությունները և այլն: Դու ասում ես՝ շտաբի պետը մեխի գլուխ էր, նախագահն է որոշում: Սա մեկ:
բ. Երկրին ես քֆուր երբեք չեմ տվել: Չգիտեմ որտեղից նման եզրակացություն արիր: Սա երկուս:
գ. Լևոնին ու ՀՀՇ-ին երկիրի հետ պետք չի խառնել: Երկիրը դա ժողովուրդն է, իսկ ՀՀՇ-ն վարձու անձնակազմ է Լևոնի գլխավորությամբ, որը ըստ իս պարտականությունները լավ չկատարեց: Ով է մեղավոր կամ ում է պետք հերոսացնել, իսկ ում կախաղան հանել՝ վերևում գրել էի — ժամանակը ցույց կտա:
դ. Ինչ վերաբերվում է ներկա դրությանը: Ինքս այս ֆորումում գրել էի, որ անհրաժեշտության դեպքում ամեն ինչ կթողնեմ ու կգնամ առաջին գիծ: Եթե դա կօգնի հաղթանակին հասնելու, նույնիսկ Լևոնի ու մնացած ՀՀՇ սուրբ գործիչների նկարները ծոցագրպանումս կպահեմ «Հայր մերի» փոխարեն:
ե. Եթե ես իրավունք չունեմ այստեղ խոսելու արդեն պատմություն դարձած սխալներից՝ դա լրիվ ուրիշ հարց է, ցենզուրայի հետ կապված: Խնդիր չկա. բերանս ջուր կառնեմ, բոլորս ցվրվենք մեր գործերով:
սիրուն ես ասում, պաթոսով բան, բայց նույնիսկ էս պահին վայրկյան անգամ Սերժին բան ասողի ականջները նի տո չտո ծամելու, նույնիսկ քաշելու ցանկություն չեմ ունեցել, մի տեսակ շատ անաստղ ա ա ախր
Ապեր, դե եթե պատերազմի պահին քո անաստղ նախագահի ականջները չքաշես, պիտի խալխի նախագահը քո ձվերը քաշի :D Էս ա, աշխարհքիս օրենքն ա, որը, մի անգամ էլ տրիվիալ լինենք ու ասենք, արդար չի։
Ապեր, մի հատ լավ խոսք կա է Он сукин сын, но он наш сукин сын
Բայց ոնց եմ ես սիրում մերոնց էս գիժ դուխը...
Իսկ անուշ տղերք ունենք, որ մեկ էլ պարզվում ա հերոս են, սենց հոպ ու հերոս ա մարդը, վախ չունի։ Կինոյի տղեն ա լրիվ։
Կարդում եմ անհատների դեպքերը, լացում եմ ու մեջս եռում ա հպարտությունը։
Արա չեք կարա դուք մեզ հաղթեք, այ ոչնչություն փնթիներ, քանի մենք սենց տղերք ու դուխ ունենք։
Գնացեք ձեր նավթը խմեք, մեզնից, շառ ու փորձանքից հեռու։
Այդ մարդը պատահական մարդ չի, մեր ընկեր ադմինն էլ է նրա խոսքերը ի պաշտպանություն Լևոնի օրինակ բերում: Ուղղակի համեստ մարդ է, սուտ վերլուծաբանների ու էքսպերտների պես ամեն մեկի փռշտոցին պատասխան չի տալիս: Եկավ, իր գործը արեց ու գնաց, առանց թալանի ու «բիզնեսներ» հիմնելու: Հիմա ապրում է Մոսկվայում շատ համեստ թոշակով:
Մի քիչ զվյոզդը տարած համեստ է, ճիշտն ասած, որտև համարում է, որ լրիվ իրա շնորքն ա բանակը, ու անառարկելի ա խոսում փաստաթղթի մասին, որին համաձայն չի, երբ հակառակ տեսակետներ կան: Բայց էդ նորմալ ա:
Նորատը հսկայական ավանդ ունի էս ամեն ինչում: Ինչպես Դալիբալթայանը: Ինչպես նույնիսկ Վազգեն Մանուկյանը: Ինչպես Վազգեն Սարգսյանը: Ինչպես, իհարկե՛, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Բանակաշինության գլխին կանգնած գրեթե բոլորը խիստ բարձր են գնահատել Լևոնի գործը: Ոչ մեկը չի ասում, Լևոնը մենակով ա արել: Ասում ենք՝ մի՛ թերագնահատեք: Ինքը եղել ա գերագույն գլխավոր հրամանատար: Նույն Նորատը իրա հետ ա հարցերը համաձայնացրել, նույն թիմային աշխատանքի կառավարումը ինքն ա արել: Ռազմավարությունը միասին են մշակել, ի պաշտոնը՝ ինքն ա հաստատել: Մի՛ թերագնահատեք ու վերջ: Ուրիշ բան ասող չկա:
Բայց ոնց եմ ես սիրում մերոնց էս գիժ դուխը...
Իսկ անուշ տղերք ունենք, որ մեկ էլ պարզվում ա հերոս են, սենց հոպ ու հերոս ա մարդը, վախ չունի։ Կինոյի տղեն ա լրիվ։
Կարդում եմ անհատների դեպքերը, լացում եմ ու մեջս եռում ա հպարտությունը։
Արա չեք կարա դուք մեզ հաղթեք, այ ոչնչություն փնթիներ, քանի մենք սենց տղերք ու դուխ ունենք։
Գնացեք ձեր նավթը խմեք, մեզնից, շառ ու փորձանքից հեռու։
Մարդ նստի պատմվածքներ գրի, էնքան հարուստ նյութ էս երկու օրը ծնվեց դրա համար :)
Ցավում եմ, որ Լևոնի թիկունքում կատարված սխալների պատճառով ժամանակին լքել ես
Չես պատկերացնի, բայց ես լքել եմ Ռոբերտի օրոք:
Ու հարցը բոլորովին Լևոնը չի, որին ես էլ կարող ա հաճույքով քացու տակ քցեի, եթե հիմա ձեռս տային։ Հարցը պատերազմական իրավիճակում սեփական երկրի ինստիտուտների նկատմամբ հարգանքն ա, որը պարտադիր ա, եթե ուզում ես հաղթես, կամ արդեն հաղթել ես։։
Իմ մոտ էնպիսի տպավորություն է ստեղծվել, որ ոչ թե Լևոնի, այլ ինձ ես ցանկանում քացու տակ գցել: Բացարաձակապես անտեղի հորինված մեղադրանքներով՝ իբր ես երկիրը չեմ հարգում և նման բաներ: Ուզում ես պոպուլիզմով զբաղվել՝ խնդիր չկա: Բայց առանց ինձ, մի ուրիշ զոհ գտիր, խնդրեմ: :)
Մի քիչ զվյոզդը տարած համեստ է, ճիշտն ասած, որտև համարում է, որ լրիվ իրա շնորքն ա բանակը, ու անառարկելի ա խոսում փաստաթղթի մասին, որին համաձայն չի, երբ հակառակ տեսակետներ կան: Բայց էդ նորմալ ա:
Նորատը հսկայական ավանդ ունի էս ամեն ինչում: Ինչպես Դալիբալթայանը: Ինչպես նույնիսկ Վազգեն Մանուկյանը: Ինչպես Վազգեն Սարգսյանը: Ինչպես, իհարկե՛, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Բանակաշինության գլխին կանգնած գրեթե բոլորը խիստ բարձր են գնահատել Լևոնի գործը: Ոչ մեկը չի ասում, Լևոնը մենակով ա արել: Ասում ենք՝ մի՛ թերագնահատեք: Ինքը եղել ա գերագույն գլխավոր հրամանատար: Նույն Նորատը իրա հետ ա հարցերը համաձայնացրել, նույն թիմային աշխատանքի կառավարումը ինքն ա արել: Ռազմավարությունը միասին են մշակել, ի պաշտոնը՝ ինքն ա հաստատել: Մի՛ թերագնահատեք ու վերջ: Ուրիշ բան ասող չկա:
Չուկիտո, վաբշե տո, էս նեղ մաջալին, աբսուրդ ա սենց զրուցի մեջ ներքաշվելը։ 22 տարի ա անցել, ու արդյունքը էն ա, որ Ղարաբաղը մերն ա, մենք բանակ ունենք, որը իրա դուխով ու քարերով Ադրբեջանական օդուժի դեմ ա պայքարում։ Էսօր մեզանով հպարտանալու ժամանակն ա, ոնց որ Գալոն ա անում, ու արագ դասեր քաղելու ժամանակն ա։ Էս պատերազմը սրանով չի ավարտվելու, ու մեզ օդ ու ջրի պես պետք են վերին աստիճանի խելացի, արդյունավետ ու իրոք հայրենասեր իշխանություններ։ Թե չէ, ապեր, կարող ա մի տաս տարուց էս զրուցը սաղս իրար հետ Hack-ենց Մասկվայի հայաթի բիսեդկում վարենք։
Նորատը հսկայական ավանդ ունի էս ամեն ինչում: Ինչպես Դալիբալթայանը: Ինչպես նույնիսկ Վազգեն Մանուկյանը: Ինչպես Վազգեն Սարգսյանը: Ինչպես, իհարկե՛, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Նորատի մյուս հարցազրույցներն էի նայում, պարզվեց գրեթե նույն ձևի ինքն էլ ա ասել.
Спасибо Левону Тер-Петросяну, Вазгену Саркисяну, Вазгену Манукяну, Гагику Арутюняну, Гургену Далибалтаяну, генералу Андриасяну, президентам сегодняшней Армении и НКР, — героическим патриотам Страны. Офицерам, солдатам, служащим, фидаинам — в лице Манвела Григоряна и народа армянского — за то, что в ту трудную минуту мы все создали единый кулак и в единстве вышли победителями в этой войне. Так надо действовать и сейчас, чтобы наши государства процветали, и чтобы армяне, живущие на чужбине возвращались на Родину. И царство небесное тем, кто жизнью своей защитил мой народ и страну от агрессоров.
Աղբյուր՝ http://regnum.ru/news/1885317.html
Չուկիտո, վաբշե տո, էս նեղ մաջալին, աբսուրդ ա սենց զրուցի մեջ ներքաշվելը։ 22 տարի ա անցել, ու արդյունքը էն ա, որ Ղարաբաղը մերն ա, մենք բանակ ունենք, որը իրա դուխով ու քարերով Ադրբեջանական օդուժի դեմ ա պայքարում։ Էսօր մեզանով հպարտանալու ժամանակն ա, ոնց որ Գալոն ա անում, ու արագ դասեր քաղելու ժամանակն ա։ Էս պատերազմը սրանով չի ավարտվելու, ու մեզ օդ ու ջրի պես պետք են վերին աստիճանի խելացի, արդյունավետ ու իրոք հայրենասեր իշխանություններ։ Թե չէ, ապեր, կարող ա մի տաս տարուց էս զրուցը սաղս իրար հետ Hack-ենց Մասկվայի հայաթի բիսեդկում վարենք։
Համաձայն եմ, ես չէի ուզում ներքաշվեի, բայց ոնց-որ միշտ չստացվեց, սրտիս նուրբ լարերին կպան :))
Ամեն դեպքում ես՝ պրծ:
Ուզում ես պոպուլիզմով զբաղվել՝ խնդիր չկա:
Հա, բա ինչ, պատգամավորի թեկնածու եմ։ :D Կարամ գամ ձեր բակում ասֆալտ անեմ, եթե պետք ա։
Դաշնակ ախպեր, քեզ ոչ մեկը ոչ մի բանում չի մեղադրում, հանգստացի։ Դու ինքդ սկսեցիր խոսակցությունը, на ровном месте, որը իմ համար անիմաստ ու անտեղի խոսակցություն ա։ Մեկը ես, Լևոնին փիս չեմ սիրում, Սերժիկին ավելի շատ չեմ սիրում, բայց մեկ ա, ոչ մի դեպքում, էն էլ պատերազմի դեպքում, երկրի նախագահին չեմ կարա մեղադրեմ տեղի ունեցող պրոցեսների հետ կապ չունենալու մեջ։ Իմ համար էտ աբսուրդ ա, ու քննարկման ենթակա չի։ Ուզում ա քեզ դրա մասին նախկին պաշտպանության նախարարն ասած լինի, ուզում ա անձամբ Լևոնն ասած լինի։
Մի քիչ զվյոզդը տարած համեստ է, ճիշտն ասած, որտև համարում է, որ լրիվ իրա շնորքն ա բանակը, ու անառարկելի ա խոսում փաստաթղթի մասին, որին համաձայն չի, երբ հակառակ տեսակետներ կան: Բայց էդ նորմալ ա:
Տարած չի, մի քիչ վիրավորվել է: Հայկական ազգային ավանդույթով սկսել են մարդու տակը փորել, ինքն էլ դրսում ծնված-մեծացած մարդ` գլուխ չի խոնարհել, այս կամ այն սրիկայի տոտուզը չի համբուրել՝ թքել, հեռացել է: Լավ էլ արել է՝ ունի արժանապատվություն, որը հայրենասիրության հետ բոլորովին կապ չունի:
Բանակաշինության գլխին կանգնած գրեթե բոլորը խիստ բարձր են գնահատել Լևոնի գործը: Ոչ մեկը չի ասում, Լևոնը մենակով ա արել: Ասում ենք՝ մի՛ թերագնահատեք: Ինքը եղել ա գերագույն գլխավոր հրամանատար: Նույն Նորատը իրա հետ ա հարցերը համաձայնացրել, նույն թիմային աշխատանքի կառավարումը ինքն ա արել: Ռազմավարությունը միասին են մշակել, ի պաշտոնը՝ ինքն ա հաստատել: Մի՛ թերագնահատեք ու վերջ: Ուրիշ բան ասող չկա:
Ես չեմ ասել, թե Լևոնը ընդհարապես բան չի արել: Իր արած գործը քո գնահատականով շատ մեծ է, իմ գնահատականով այդքան էլ մեծ չէ: Սա տարբեր կարծիքներ են ու բոլորս կմնանք մեր կարծիքին: Միայն ժամանակը կդնի ճիշտ գնահատականը: Ընդամենը սա էր ասածս (արդեն երրորդ անգամ եմ նույն բանը գրում) :)
Դե որ ասում եմ Թումանյանը հանճար է՝ հավատացող չկա: Էն մի կաթիլ մեղրի պատմությունը դառավ:
Ահագին ժամանակ ա չէի ուզում դնեի, բայց շատ օբյեկտիվ կարծիք Ղարաբաղի հետ կապված հնչեց ռուսների բերանով։
https://www.youtube.com/watch?v=lPXEiJUQNg0&ebc=ANyPxKoehfa47xqUcs42YMV0pWPkAOEgWlNrnaB3_6EpXgxFD1n82S7LGKvWTpx2Z8iRS_U6pudUNE06n7GJbtzjUYLr4tqjuA
Մարդը ճիշտ ա ասում, սենց որ գնա, մարդ չի մնա, ոչ Ղարաբաղում, ոչ էլ Հայաստանում։ Թալան, գյոռմամիշություն, գռեհիկություն ․․․ Սաշիկ-Լֆիկներ, էս ա մեր պրոբլեմը։
ԻՆչքան էլ ճիշտ բաներ ասի, մի տեսակ ներվայնանում եմ սրանից: Ինչ-որ ոչ մաքուր ու վախացնող բան կա:
Տարած չի, մի քիչ վիրավորվել է: Հայկական ազգային ավանդույթով սկսել են մարդու տակը փորել, ինքն էլ դրսում ծնված-մեծացած մարդ` գլուխ չի խոնարհել, այս կամ այն սրիկայի տոտուզը չի համբուրել՝ թքել, հեռացել է: Լավ էլ արել է՝ ունի արժանապատվություն, որը հայրենասիրության հետ բոլորովին կապ չունի:
Թույլ տուր հավատալ իր հրապարակային խոսքին.
Ոչ մի անգամ ո՛չ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ո՛չ Վազգեն Սարգսյանն ինձ որևէ վատ խոսք չեն ասել, իսկ ես՝ առավել ևս: Նախ՝ ես իրավունք չունեի, քանի որ նրանք ղեկավար անձինք էին, թեև ես երբեք ոչինչ չեմ արհամարհել: Տեր-Պետրոսյանն ու Վազգեն Սարգսյանը չափազանց նրբանկատ, բարձր կազմակերպվածությամբ, ջենտլմենական մոտեցում ունեին, և ես խոնարհվում եմ նրանց առջև: Ես պաշտոնապես եմ այդ մասին հայտարարում: Երբ եկավ ժամանակը հեռանալու, քանի որ ես ծրագիր ունեի, ես չէի մնալու Հայաստանում ապրելու, ես ապրել եմ Մոսկվայում՝ Աֆղանստանի կռվից հետո։ Գալով Հայաստան՝ ես ասել էի, որ չեմ մնալու այդտեղ և այդ մասին ասել եմ։ Ոչ մեկ անգամ խնդրել են դառնալ պաշտպանության նախարար, ես բազմիցս հրաժարվել եմ, քանի որ նախարարները շեղվում էին, ժողովների էին գնում, իսկ բանակը պետք էր ձևավորել և ղեկավարել, ուստի նախարարի ժամանակավոր պաշտոնակատար նշանակեցին Վազգեն Մանուկյանին, իսկ հետո Վազգեն Մանուկյանը հեռացավ ինչ-որ տեղ, և ես ստանձնել եմ պաշտպանության նախարարի պարտականությունները, և՝ գլխավոր շտապի պետի։ Իսկ Վազգեն Սարգսյանը դարձավ պետնախարար, և նա համակարգում էր բոլոր ուժային կառույցները Հայաստանում, և մենք ենթարկվում էինք իրեն, իսկ երբ ամեն ինչ վերջացավ, պատերազմը վերջացավ, ես խնդրեցի ինձ հեռացնել ԶՈւ համակարգից, որպեսզի վերադառնամ իմ հայրենիք:
Ինձ խնդրեցին ասել թե ում պետք է նախարար նշանակեն, ես էլ ասացի, որ կարող են նշանակել Սերժ Սարգսյանին՝ Ղարաբաղից։ Ես եմ առաջարկել, և այդ ամենի վկան Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է: Այդ ժամանակ ինձ ուղարկեցին ՆԱՏՕ՝ Բրյուսել, ես հաշվետվություն ներկայացրեցի պատերազմի վերաբերյալ և երբ վերադարձա Սերժ Սարգսյանն արդեն նստած էր նախարարի աշխատասենյակում: Հետո ես մոտավորապես մեկ տարի նրա առաջին տեղակալն էի, որպեսզի նրան իրավիճակի մեջ մտցնեի, քանի որ խոսքը բանակի մասին էր, որովհետև խոսքը խմբավորման մասին չէր, այլ բանակի, և արդեն այդ ամենից հետո ես Վազգեն Սարգսյանին զեկուցեցի և նախագահին. «Սիրելիներս, թողեք ինձ, խնդրում եմ, ես իմ առջև դրված խնդիրը կատարել եմ»: Հետաքրքիր է, որ նրանք ինձ չէին թողնում, չէին թողնում։ Երբ մենք թռնում էինք Մոսկվա, և՛ Վազգեն Սարգսյանը, և՛ Տեր-Պետրոսյանը նույնպես միևնույն ինքնաթիռի մեջ էին և ուղևորվում էին հանդիպման… Քանի որ ես Հայաստանում հրաժարվեցի աշխատավարձից, և ինձ տալիս էին հնարավորություններ սննդի համար, մինչ Մոսկվա թռիչքը Տեր-Պետրոսյանն ու Վազգեն Սարգսյանը մոտեցան ինձ և նրանք ինձ տվեցին 100 դոլար՝ ասելով, թե պետք կգա: Չափազանց ընկերական, եղբայրական, չափազանց լավ մթնոլորտում ենք բաժանվել: Ես կարող եմ ասել, որ երբեք որևէ մեկն այդ մարդկանցից ինձ չի նեղացրել: Երբ ես մեկնեցի, և Վազգեն Սարգսյանը դարձավ վարչապետ, ոչ մեկ անգամ է Մոսկվա եկել, խնդրել հանդիպել։ Ես գալիս էի, նա հրավիրում էր ինձ ցանկացած պաշտոնի, հիշեցնում էր, թե ինչ հրաշալի կերպով ենք բանակ ստեղծել միասին, հաղթեցինք, ազատագրեցինք մեր հողերը: Ես ասում էի. «Վազգեն Զավենովիչ, դե ցանկալի չէ այդքան, ես Հայաստանի բնակիչ չեմ, պարզապես ես այնտեղ չեմ ծնվել, այնտեղ կան մարդիկ, ովքեր ապրում են և ավելի մոտ են այդ ամենին»: Բայց ես լսել եմ, որ մի թերթում գրվել է, թե ես նեղացել ու հեռացել եմ։ Ես կին չեմ, տղամարդ եմ, ի դեպ՝ ջենտլմեն տղամարդ, և նեղանալ որևէ մեկից չեմ պատրաստվում: Արկադի Տեր-Թադևոսյանը վարկաբեկում է Վազգեն Սարգսյանին, դա իրեն պատիվ չի բերում: Նա սխալ է արտահայտվել:
Մնացածը, թե անձնական խոսակցություններում ինչեր է ասել, նմանատիպ հարցերում չեմ կարևորում:
Հա, բա ինչ, պատգամավորի թեկնածու եմ։ :D Կարամ գամ ձեր բակում ասֆալտ անեմ, եթե պետք ա։
Դաշնակ ախպեր, քեզ ոչ մեկը ոչ մի բանում չի մեղադրում, հանգստացի։ Դու ինքդ սկսեցիր խոսակցությունը, на ровном месте, որը իմ համար անիմաստ ու անտեղի խոսակցություն ա։ Մեկը ես, Լևոնին փիս չեմ սիրում, Սերժիկին ավելի շատ չեմ սիրում, բայց մեկ ա, ոչ մի դեպքում, էն էլ պատերազմի դեպքում, երկրի նախագահին չեմ կարա մեղադրեմ տեղի ունեցող պրոցեսների հետ կապ չունենալու մեջ։ Իմ համար էտ աբսուրդ ա, ու քննարկման ենթակա չի։ Ուզում ա քեզ դրա մասին նախկին պաշտպանության նախարարն ասած լինի, ուզում ա անձամբ Լևոնն ասած լինի։
Էսքան խոսակցության ընթացքում ես ոչ երկրին, ոչ Լևոնին, ոչ Սերժին, ոչ էլ մեկ էլ մյուներին թթու խոսքով չկպա: Իսկ դու նրանց է՛լ քացու տակ գցեցիր, է՛լ չսիրեցիր ու հայհոյեցիր հիմա էլ ինձ կարգի՞ ես հրավիրում: Հիմա ո՞վ հանգստանալու կարիք ունի ես, թե՞ դու: :)
Հա, ինձ էլ դաշնակ չասես, թե չէ ես քեզ կոմմունիստ եմ ասելու :)
Ահագին ժամանակ ա չէի ուզում դնեի, բայց շատ օբյեկտիվ կարծիք Ղարաբաղի հետ կապված հնչեց ռուսների բերանով։
https://www.youtube.com/watch?v=lPXEiJUQNg0&ebc=ANyPxKoehfa47xqUcs42YMV0pWPkAOEgWlNrnaB3_6EpXgxFD1n82S7LGKvWTpx2Z8iRS_U6pudUNE06n7GJbtzjUYLr4tqjuA
Մարդը ճիշտ ա ասում, սենց որ գնա, մարդ չի մնա, ոչ Ղարաբաղում, ոչ էլ Հայաստանում։ Թալան, գյոռմամիշություն, գռեհիկություն ․․․ Սաշիկ-Լֆիկներ, էս ա մեր պրոբլեմը։
Եթե մի մարդ ասում ա, որ սաղ գիտնականներին ոչնչացնել ա պետք, ապա ինչքան էլ ճիշտ բան ասի, չեմ կարա իրա հետ համաձայնվեմ
Թույլ տուր հավատալ իր հրապարակային խոսքին.
Մնացածը, թե անձնական խոսակցություններում ինչեր է ասել, նմանատիպ հարցերում չեմ կարևորում:
Նախորդ էջում ես գրել էի. աչքիս կարդացող չկա :)
Նույնն էլ Լևոնի ու ցանկացած բարձրաստիճան պաշտոնյայի վերաբերյալ՝ շատ անիմաստ ու վնասակար քայլ կլիներ հիմա հրապարակային մեղադրանքը, քանի որ դա թշնամու կողմից կարող է օգտագործվել մեր դեմ: Միայն հիմար ու անհեռատես քաղաքական գործիչը կարող է թույլ տալ նման բան:
Հիմա ի՞նչ անենք, որ մարդը հրապարակավ իրեն պահում է էնպես ինչպես հարկն է: Կիրթ ու դաստիարակված մարդ է: Բայց դա բոլորովին չի նշանակում, որ նրա հանդեպ վատ չեն վարվել: Էլի շնորհակալ լինենք, որ մարդուն ձեռքի հետ չեն վերացրել:
Եթե մի մարդ ասում ա, որ սաղ գիտնականներին ոչնչացնել ա պետք, ապա ինչքան էլ ճիշտ բան ասի, չեմ կարա իրա հետ համաձայնվեմ
Ապեր, էս աշխարհում նորմալ մարդ չի մնացել։ Սաղ շիզոֆռենիկ են, կամ հակումներ ունեն :D Էս մարդն էլ էտ թերությունն ունի ․․
Բայց ոնց եմ ես սիրում մերոնց էս գիժ դուխը...
Իսկ անուշ տղերք ունենք, որ մեկ էլ պարզվում ա հերոս են, սենց հոպ ու հերոս ա մարդը, վախ չունի։ Կինոյի տղեն ա լրիվ։
Կարդում եմ անհատների դեպքերը, լացում եմ ու մեջս եռում ա հպարտությունը։
Արա չեք կարա դուք մեզ հաղթեք, այ ոչնչություն փնթիներ, քանի մենք սենց տղերք ու դուխ ունենք։
Գնացեք ձեր նավթը խմեք, մեզնից, շառ ու փորձանքից հեռու։
Ամսի 2 ին վիրավորներ էին բերել ու մեջները մի 18-19 տարեկան տղա կար։ Գիշերը ազերիները հարձակվել էին, իսկ մերոնք համարյա սաղին սատկացրել էին, ամենավերջում մեր խրամատի մեջ գռանատ էին գցել, իսկ էս տղեն ոչ ավել ոչ պակաս վեկալել գռանատը հետ էր շպրտել ու օդի մեջ պայթել էր։ Ասկոլկեքից վիրավորվել էր, բայց հեչ վեջն էլ չէր:love
Էսքան խոսակցության ընթացքում ես ոչ երկրին, ոչ Լևոնին, ոչ Սերժին, ոչ էլ մեկ էլ մյուներին թթու խոսքով չկպա: Իսկ դու նրանց է՛լ քացու տակ գցեցիր, է՛լ չսիրեցիր ու հայհոյեցիր հիմա էլ ինձ կարգի՞ ես հրավիրում: Հիմա ո՞վ հանգստանալու կարիք ունի ես, թե՞ դու: :)
Ավելի լավ ա Լևոնին մեր քրֆեիր, քան ասեիր, որ հաղթանակի ու բանակի հետ կապ չունի։ Որ, Աստված ոչ անի, պարտված լինեինք, հաստատ ազգովի իրան էինք կախաղան բարձրացնելու։ Բայց որ հաղթել ենք, ինքը կապ չուներ, ախպեր։
Հա, ինձ էլ դաշնակ չասես, թե չէ ես քեզ կոմմունիստ կասեմ
Շատ էլ ճիշտ կանես։ Ես կոմունիստ եմ ․․․
Ավելի լավ ա Լևոնին մեր քրֆեիր, քան ասեիր, որ հաղթանակի ու բանակի հետ կապ չունի։․
Ե՞րբ եմ ես ասել որ Լևոնը հաղթանակի ու բանակի հետ կապ չունի: Սա քո զուտ ֆանտազիան է, եղբայր: Ես անդեն մազերիս համրանքով կրկնել եմ իմ տեսակետը, դու նորից ինձ վերագրում ես այն ինչ որ ես չեմ ասել ու չէի կարող ասել: Եվս մեկ անգամ՝ իմ կարծիքով Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ գերագնահատված է, ու դա ապացուցված է 94 թ. նվաստացնող պայմանագրով: Հասկանում եմ, որ «հավես» չկա կարդալ պայմանագիրը ու խորանալ թեմայի մեջ, ավել հեշտ է անծանոթ մարդուն հակահայկական մեղադրանքներ ներկայացնել ու քլնգել: Հատկապես թուրքն էլ հարձակվել է ու ձեռքերդ քոր են գալիս:
Իմ կարծիքով որոշիչ դերը հաղթանակի մեջ խաղացին շատ ու շատ մարդիկ, ամբողջ բնակչությունը հասարակ ու ոչ հասարակ: Որովհետև հայրենիքի պաշտպանությունը ՀՀՇ-ի հետ կապ չունի՝ ով էլ լիներ գահին մարդիկ ոտքի պիտի ելնեին, որովհետև դա իրենց կյանքն է, իրենց տան ու ընտանիքի, իրենց երկրի վերջ ի վերջո: Պետք չի մարդկանց ոչխարի տեղ դնել, ասելով որ ՀՀՇ-ն լուրջ դերակատարում է ունեցել հաղթանակի մեջ: Կան ՀՀՇ-ի ապազգային գործողությունների բազմաթիվ օրինակներ հենց պատերազմի ժամանակ, որոնք էլ ավելի վատթարացրին վիճակը, բայց ես ոչ մեկի ձեռաց չեմ մեղադրում ու անուններ չեմ տալիս: Թե ով է արժանի մեդալի կամ բանտի՝ ժամանակը ցույց կտա: Այսքան բան:
Նախորդ էջում ես գրել էի. աչքիս կարդացող չկա :)
Հիմա ի՞նչ անենք, որ մարդը հրապարակավ իրեն պահում է էնպես ինչպես հարկն է: Կիրթ ու դաստիարակված մարդ է: Բայց դա բոլորովին չի նշանակում, որ նրա հանդեպ վատ չեն վարվել: Էլի շնորհակալ լինենք, որ մարդուն ձեռքի հետ չեն վերացրել:
Բայց դու պատրաստվում էիր հարցազրույց վերցնեիր, ասածդ ապացուցելու համար ;)
Լավ, անցանք, տեսակետդ չեմ կիսում ու դու դա արդեն հասկացել ես: Նորմալ ա, որ դու էլ իմ տեսակետը չես կիսում:
Բայց դու պատրաստվում էիր հարցազրույց վերցնեիր, ասածդ ապացուցելու համար ;)
Հնարավորության դեպքում՝ անպայման: Մարդը իմ հասակակից ընկերը չի, որ հենց հիմա գնամ ձեռքս դնեմ ուսին, ու մի շիշ գինու տակ այդ թեմայով զրուցեմ:
Եթե կասկածում ես որ ես իր հետ ծանոթ չեմ, քեզ ապացույց կարող եմ ուղարկել: :)
Հնարավորության դեպքում՝ անպայման: Մարդը իմ հասակակից ընկերը չի, որ հենց հիմա գնամ ձեռքս դնեմ ուսին, ու մի շիշ գինու տակ այդ թեմայով զրուցեմ:
Եթե կասկածում ես որ ես իր հետ ծանոթ չեմ, քեզ ապացույց կարող եմ ուղարկել: :)
Եղբայր, լրիվ ուրիշ բան էի ասում: Ինչի՞ պետք է կասկածեմ: Ավելին, վստահ եմ որ ծանոթ ես ու որոշակի ազդեցություն ունի մտածելակերպիդ վրա, ինչի պատճառով կտրուկ սխալ ես համարում 94-ի պայմանագիրը (որին, ի դեպ, ծանոթ եմ): Իմ ասածն էս էր. ասում ես, որ երկրի անվտանգությունից ելնելով ինքը հրապարակային տենց բան չի ասում: Ես էլ ասում եմ, որ էդ դեպքում ինչքան ուզում ես հարցազրույց վերցրու, հրապարակային չի ասի: Քո հետ առանձին զրույցում կարող ա ասի: Իսկ որ առանձին զրույցներում ասածները իմ համար սենց դեպքերում էդքան էական չեն, արդեն գրել էի:
Ե՞րբ եմ ես ասել որ Լևոնը հաղթանակի ու բանակի հետ կապ չունի: Սա քո զուտ ֆանտազիան է, եղբայր:
Երկրորդը՝ Լևոնը որպես գերագույն հրամանար բանակի գործերին չէր խառնվում ու ռազմավարական պլաններ չէր մշակում, քանի որ համապատասխան կրթություն չուներ ու նման գործերից էլ հեռու էր:
Դե իմ պատկերացմամբ, չէր խառնվում ու գործերից հեռու էր, նշանակում ա կապ չունենալ։
Եղբայր, լրիվ ուրիշ բան էի ասում: Ինչի՞ պետք է կասկածեմ: Ավելին, վստահ եմ որ ծանոթ ես ու որոշակի ազդեցություն ունի մտածելակերպիդ վրա, ինչի պատճառով կտրուկ սխալ ես համարում 94-ի պայմանագիրը (որին, ի դեպ, ծանոթ եմ):
Ոչ միայն ես եմ սխալ համարում պայմանագիրը, շատ ու շատ մարդիկ են այդպես համարում: Ի դեպ ոչ թե իմ կամ քո պես մարդիկ, այլև հենց ՊՆ-ի շրջանակներում: Ուղղակի ոմանք հարկ են համարում այս մասին խոսել, ոմանք էլ լռում են: Օրինակ՝ էս մյուս գեներալը խոսում է այդ մասին:
https://www.youtube.com/watch?v=zSruRhIsKXE
Հիմա մեր կոլլեգա Տրիբունը կգա կասի Վիտալի Բալասանյան էլ է մեխի գլուխ, նեղ մաջալին ապազգային բաներ է խոսում: :)
Իմ ասածն էս էր. ասում ես, որ երկրի անվտանգությունից ելնելով ինքը հրապարակային տենց բան չի ասում: Ես էլ ասում եմ, որ էդ դեպքում ինչքան ուզում ես հարցազրույց վերցրու, հրապարակային չի ասի: Քո հետ առանձին զրույցում կարող ա ասի: Իսկ որ առանձին զրույցներում ասածները իմ համար սենց դեպքերում էդքան էական չեն, արդեն գրել էի:
Ինձ ամենից շատ հետաքրքրում է թե ինչպես են վարվել այս մարդու հետ: Փաստն այն է, որ՝ վատ, շատ վատ: Ես նույնիսկ չեմ պատկերացնում, ինչ են արել այդ սրիկաները, որ մարդը գործը ավարտին հասցնելուն պես թքել-հեռացել է, չնայած որ արդեն լեզուն էր սովորել ու մտադրություն ուներ տեղափոխվել Հայաստան մշտական բնակության: Դրա համար շատերը չգիտեն ով է նա, ինչ է արել Հայաստանում ու Ղարաբաղում և ինչով է զբաղվել մինչ պատերազմը: Մնացածը՝ թե ինչ է ասում Լևոնի մասին կամ ինչ է գրել, այդքան էլ հետաքրքիր չի: Եթե նա այս մասին երբևիցե հրապարակային չի խոսացել, ապա սա միմիայն լավ կողմից է նրան բնութագրում: Նա խառնակիչ միջակություն չի, ունի պատիվ ու ինքնասիրություն: Այսքան բան:
Ոչ միայն ես եմ սխալ համարում պայմանագիրը, շատ ու շատ մարդիկ են այդպես համարում: Ի դեպ ոչ թե իմ կամ քո պես մարդիկ, այլև հենց ՊՆ-ի շրջանակներում: Ուղղակի ոմանք հարկ են համարում այս մասին խոսել, ոմանք էլ լռում են: Օրինակ՝ էս մյուս գեներալը խոսում է այդ մասին:
https://www.youtube.com/watch?v=zSruRhIsKXE
Հիմա մեր կոլլեգա Տրիբունը կգա կասի Վիտալի Բալասանյան էլ է մեխի գլուխ, նեղ մաջալին ապազգային բաներ է խոսում: :)
Ինձ ամենից շատ հետաքրքրում է թե ինչպես են վարվել այս մարդու հետ: Փաստն այն է, որ՝ վատ, շատ վատ: Ես նույնիսկ չեմ պատկերացնում, ինչ են արել այդ սրիկաները, որ մարդը գործը ավարտին հասցնելուն պես թքել-հեռացել է, չնայած որ արդեն լեզուն էր սովորել ու մտադրություն ուներ տեղափոխվել Հայաստան մշտական բնակության: Դրա համար շատերը չգիտեն ով է նա, ինչ է արել Հայաստանում ու Ղարաբաղում և ինչով է զբաղվել մինչ պատերազմը: Մնացածը՝ թե ինչ է ասում Լևոնի մասին կամ ինչ է գրել, այդքան էլ հետաքրքիր չի: Եթե նա այս մասին երբևիցե հրապարակային չի խոսացել, ապա սա միմիայն լավ կողմից է նրան բնութագրում: Նա խառնակիչ միջակություն չի, ունի պատիվ ու ինքնասիրություն: Այսքան բան:
Իհարկե՛ կան սխալ համարողներ։ Ո՞վ ասաց, որ չկան։ Ի դեպ իրանց մի մաս տեսակետները, փաստարկները բավական հետաքրքիր են։ Բայց արի անկեղծ լինեմ. զինվորականների տեսակետները էս հարցում իմ համար երկրորդային են։ Ամեն մարդ, ամեն ինստիտուտ իր գործով պետք է զբաղվի։ Զինվորականները շատ հաճախ քաղաքականությունից, դիվանագիտությունից կիլոմետրերով հեռու են, անգամ կրթված զինվորականները։ Պատահական չի, որ ամբողջ աշխարհում են դիվանագիտական ու ուժային պլատֆորմներն առանձնացրած են։ Որ պատերազմի ժամանակ կա մարտի ռազմավարությունը մշակող ու իրականացնող ինստիտուտ, մեր դեպքում՝ բանակ, ու կա զուգահեռ բանակցությունները վարող, դիվանագիտական հարցերը կարգավորող ինստիտուտ, մեր դեպքում՝ ԱԳՆ։ Ու կա մարմին, որ էդ ամեն ինչը համակարգում ա, մեր դեպքում՝ Նախագահ։ Զինվորականներին որ թողնես, մի մասը մինչև հիմա ասում են, որ պիտի գնային Բաքվում կոֆե խմեին։
Ինչ վերաբերում ա Նորատին, համապատասխան շրջանակներից ես իր մասին լիքը լսել եմ ու դրական։ Բացասական էլ, բայց իրան ոչ մեկը հողին չի հավասարացրել, արածը չի ուրացել։ Ու տեղյակ եմ, որ իրան լավ էլ հարգել-պատվել եմ։ Եթե մարդն ինչ-որ բանից նեղված ա, բայց դա չի հրապայնակացնում, հավատա, որ դու չես, որ պետք ա դա անես, առանց փաստեր բերելու, ուրիշների անվան հետ խաղալով։ Էդ մարդը հրապարակային ասել ա, որ տենց բան չկա։ Համապատասխան շրջանակներն իմ ինֆոյով իրան հարգել-պատվել են։ Հետևաբար քո հետ առանձին խոսացածը հեչ էական չի։
Դե իմ պատկերացմամբ, չէր խառնվում ու գործերից հեռու էր, նշանակում ա կապ չունենալ։
Ոչ, լրիվ հակառաը: Միգուցե պիտի ավելի մանրաման գրեի, որպեսզի հասկանալի լիներ: Լևոնը իր կամքով չէր խառնվում. ոչ թե թքած ուներ, այլ հարկ չէր համարում խառնվել այն գործերին, որոնցից իսկապես գլուխ չէր հանում: Սովետմիության ՊՆ գլխավոր շտաբի տեղակալը հաստատ իրենից ավելի շատ բան գիտեր ու շատ փորձ ուներ այդ ոլորտում: Օրինակ՝ լավ կլինե՞ր Արամ Մանուկյանը գնար Վանաձոր ու ասեր՝ «Նազարբեկյան, դու մեխի գլուխ ես, հիմա ես քեզ կպատմեմ ռազմական օպերացիաները ղեկավարելու ձևերի մասին»: Այսպես չէր կարող լինել: Արամ Մանուկյանը Նազարբեկյանին ընդամենը ասել է դուրս շպրտել թշնամուն Ղարաքիլիսայից: Վերջ: Մնացածը Նազարբեկյանի գործն է՝ ինչպես դուրս կշպրտի, բերդաններով թե մաուզերներով, քարերով թե քացով՝ դա իր մասնագիտական գործն է:
Լևոնը ասել է շտաբի պետին վերցնել Շուշին: Նա չի խորացել, ով որ հենակետում պիտի լինի, աջից գրոհեն թե ձախից, ինչ զենքով գրոհեն, օդից թե ցամաքից: Նա այսպիսի գործերի մեջ չկար: Պետք չի Լևոնից մեծն ռազմական ստրատեգ Վարդան Մամիկոնյան սարքել: Այդ մարդը լրիվ ուրիշ կրթություն ունի ու ուրիշ գործերում էր մասնագետ:
Ես սա գրել էի որպես Լևոնի կողմից արված դրական քայլ, իսկ դու լրիվ շուռ տվիր, սարքեցիր ինձ հակահայկական էլեմենտ: Գրել էի իմ հիմնական մտքի կոնտեքստում, որ բազմիցս կրկնել եմ այստեղ՝ պետք չի գերագնահատել ՀՀՇ-ի, Լևոնի դերը այս գործում: Քանի կանոնավոր բանակ չկար՝ մենք տանուլ էինք տալիս, մեր ֆիդայական ջոկատները ցախավելի շիվերի պես հատ-հատ կոտրվում էին: Հայտնվեց փորձված ղեկավարություն, դրեց ռելսերի վրա՝ գործն առաջ գնաց: Սա գրանցված պատմական փաստ է, նորից չկրկնենք: Կարող ենք միասին նստել ու ժամանակագրությունը նայել:
Ներսես_AM
07.04.2016, 01:55
Ժամանակագրությունը երեկ գիշերը դրել էի, բայց աչքիս Լիոնի պոեմի պատճառով ոչ մեկ չտեսավ
https://www.youtube.com/watch?v=x9BRsSiuYCU
Իհարկե՛ կան սխալ համարողներ։ Ո՞վ ասաց, որ չկան։ Ի դեպ իրանց մի մաս տեսակետները, փաստարկները բավական հետաքրքիր են։ Բայց արի անկեղծ լինեմ. զինվորականների տեսակետները էս հարցում իմ համար երկրորդային են։ Ամեն մարդ, ամեն ինստիտուտ իր գործով պետք է զբաղվի։ Զինվորականները շատ հաճախ քաղաքականությունից, դիվանագիտությունից կիլոմետրերով հեռու են, անգամ կրթված զինվորականները։ Պատահական չի, որ ամբողջ աշխարհում են դիվանագիտական ու ուժային պլատֆորմներն առանձնացրած են։ Որ պատերազմի ժամանակ կա մարտի ռազմավարությունը մշակող ու իրականացնող ինստիտուտ, մեր դեպքում՝ բանակ, ու կա զուգահեռ բանակցությունները վարող, դիվանագիտական հարցերը կարգավորող ինստիտուտ, մեր դեպքում՝ ԱԳՆ։ Ու կա մարմին, որ էդ ամեն ինչը համակարգում ա, մեր դեպքում՝ Նախագահ։ Զինվորականներին որ թողնես, մի մասը մինչև հիմա ասում են, որ պիտի գնային Բաքվում կոֆե խմեին։
Միչև հիմա ինձ լիքը բերանով ապացուցում էին, որ զինվորական բարձրաստիճան սպաները զրո են ու Լևոնն էլ սարսափելի կարևոր դեր էր տանում ճակատներում: Ես սրա հետ չհամաձայեցի ու բերեցի փաստեր: Դիվանագիտական հարցերում մենք բացարձակապես տանուլ ենք տվել՝ սա փաստ է բոլորի համար: Հակառակ դեպքում կունենայինք ոչ թե զինադադարի պայմանագիր, այլ հաշեցման՝ մեր պայմաններով, քանի որ մենք հաղթող կողմ էինք: Զինադադարի դեպքում թշնամին իրավունք է վերապահում վերսկսել մարտը, քանի որ պատերազմը շարունակվում է ու հաշտեցման պայմամագիր չկա: Հաշտեցման պայմանագիր կնքելու դեպքում մենք կունենայինք անկախ ԼՂՀ ու ագրեսոր երկիր Ադրբեջան: Հիմա մենք ունենք Ադրբեջան, որն ուզում է վերադարձնել «իր հողերը»: Զգո՞ւմ ես տարբերությունը: Մերոնք բողոքում են միջազգային հանրության ալարկոտ պահվածքից ու չեն մտածում, որ առաջին սխալը հենց մեր կողմից է: Ժամանակին պիտի հարցադրումը մի ուրիշ ձևով լիներ, որպեսզի ներկայիս դրությունը չունենայինք: Բայց դե հիմա ինչ արել-արել են, գլուխները քարն են տվել: Իմ մտածմունքը միայն այդ անգլուխ քայլի հետևանքի մասին է՝ մեր անմեղ ջահելների կյանքերի մասին:
Ինչ վերաբերում ա Նորատին, համապատասխան շրջանակներից ես իր մասին լիքը լսել եմ ու դրական։ Բացասական էլ, բայց իրան ոչ մեկը հողին չի հավասարացրել, արածը չի ուրացել։ Ու տեղյակ եմ, որ իրան լավ էլ հարգել-պատվել եմ։ Եթե մարդն ինչ-որ բանից նեղված ա, բայց դա չի հրապայնակացնում, հավատա, որ դու չես, որ պետք ա դա անես, առանց փաստեր բերելու, ուրիշների անվան հետ խաղալով։ Էդ մարդը հրապարակային ասել ա, որ տենց բան չկա։ Համապատասխան շրջանակներն իմ ինֆոյով իրան հարգել-պատվել են։ Հետևաբար քո հետ առանձին խոսացածը հեչ էական չի։
Սա ուղղակի ծիծաղելի է, եղբայր: Ուզում էիր քո մոտ ծնկի գան ու պատմեն, թե ինչպե՞ս են այդ մարդուն նեղել: Չգիտեմ՝ քեզ ով է ասել, հաստատ «ճիշտ» է ասել: Երևի մի հատ էլ ավելացրել է «հորս արև», չէ՞: :)
Հանաքը մի կողմ: Նորից՝ փաստը մնում է փաստ: Նախ ես ոչ մեկի անուն չեմ տվել, որպեսզի «խաղամ» կամ «չխաղամ» ուրիշների պատվի հետ: Երկրորդ՝ մարդը պատրաստվում էր ընտանիքով տեղափոխվել Հայաստան ապրելու, լեզու էր սովորել (որը չգիտեր): Դու պատկերացնո՞ւմ ես վաթսուն տարեկան մարդու համար ինչքան դժվար է լեզու սովորելը: Հայաստանում մեծացած ջահելները չեն կարողանում երկու բառ իրար կապել: Մեկ էլ հանկարծ պարապ տեղը փոշմանեց ու վերադարձավ Ռուսաստան, չնայած որ բոլորը իրեն հարգում ու պատվում էին: Դու էս հեքիաթին հավատո՞ւմ ես:
Վերջում ասեմ որ այդ մարդը ինձ իր գանգատները իհարկե չի պատմել, այդ մասին իմացել եմ նրա հարազատներից, որ միչև հիմա հայերին վախվորած ու անվստահությամբ են ընդունում: Նախ նա իրեն թույլ չէր տա նման բան՝ ինչ-որ մի ջահելի նստել, կյանքը պատմել և երկրորդը՝ խոսակցության ընթացքում բոլորովին ցույց չէր տալիս, որ ինչ-որ բանից դժգոհ է: Սա նորմալ տղամարդու կեցվածք է: Իսկ ով որ նրան վիրավորել է՝ ամենավերջի սրիկան է ու դավաճանը: Ինձ համար սա ազգային խայտառակություն է: Եթե դու նորմալ ես վերաբերվում նման արարքներին՝ դա քո անձնական գործն է, քո խղճի գործն է:
Միչև հիմա ինձ լիքը բերանով ապացուցում էին, որ զինվորական բարձրաստիճան սպաները զրո են ու Լևոնն էլ սարսափելի կարևոր դեր էր տանում ճակատներում: Ես սրա հետ չհամաձայեցի ու բերեցի փաստեր: Դիվանագիտական հարցերում մենք բացարձակապես տանուլ ենք տվել՝ սա փաստ է բոլորի համար: Հակառակ դեպքում կունենայինք ոչ թե զինադադարի պայմանագիր, այլ հաշեցման՝ մեր պայմաններով, քանի որ մենք հաղթող կողմ էինք: Զինադադարի դեպքում թշնամին իրավունք է վերապահում վերսկսել մարտը, քանի որ պատերազմը շարունակվում է ու հաշտեցման պայմամագիր չկա: Հաշտեցման պայմանագիր կնքելու դեպքում մենք կունենայինք անկախ ԼՂՀ ու ագրեսոր երկիր Ադրբեջան: Հիմա մենք ունենք Ադրբեջան, որն ուզում է վերադարձնել «իր հողերը»: Զգո՞ւմ ես տարբերությունը: Մերոնք բողոքում են միջազգային հանրության ալարկոտ պահվածքից ու չեն մտածում, որ առաջին սխալը հենց մեր կողմից է: Ժամանակին պիտի հարցադրումը մի ուրիշ ձևով լիներ, որպեսզի ներկայիս դրությունը չունենայինք: Բայց դե հիմա ինչ արել-արել են, գլուխները քարն են տվել: Իմ մտածմունքը միայն այդ անգլուխ քայլի հետևանքի մասին է՝ մեր անմեղ ջահելների կյանքերի մասին:
Սա ուղղակի ծիծաղելի է, եղբայր: Ուզում էիր քո մոտ ծնկի գան ու պատմեն, թե ինչպե՞ս են այդ մարդուն նեղել: Չգիտեմ՝ քեզ ով է ասել, հաստատ «ճիշտ» է ասել: Երևի մի հատ էլ ավելացրել է «հորս արև», չէ՞: :)
Հանաքը մի կողմ: Նորից՝ փաստը մնում է փաստ: Մարդը պատրաստվում էր ընտանիքով տեղափոխվել Հայաստան ապրելու, լեզու էր սովորել (որը չգիտեր): Դու պատկերացնո՞ւմ ես վաթսուն տարեկան մարդու համար ինչքան դժվար է լեզու սովորելը: Հայաստանում մեծացած ջահելները չեն կարողանում երկու բառ իրար կապել: Մեկ էլ հանկարծ պարապ տեղը փոշմանեց ու վերադարձավ Ռուսաստան, չնայած որ բոլորը իրեն հարգում ու պատվում էին: Դու էս հեքիաթին հավատո՞ւմ ես:
Վերջում ասեմ որ այդ մարդը ինձ իր գանգատները իհարկե չի պատմել, այդ մասին իմացել եմ նրա հարազատներից, որ միչև հիմա հայերին վախվորած ու անվստահությամբ են ընդունում: Նախ նա իրեն թույլ չէր տա նման բան՝ ինչ-որ մի ջահելի նստել, կյանքը պատմել և երկրորդը՝ խոսակցության ընթացքում բոլորովին ցույց չէր տալիս, որ ինչ-որ բանից դժգոհ է: Սա նորմալ տղամարդու կեցվածք է: Իսկ ով որ նրան վիրավորել է՝ ամենավերջի սրիկան է ու դավաճանը: Ինձ համար սա ազգային խայտառակություն է: Եթե դու նորմալ ես վերաբերվում նման արարքներին՝ դա քո անձնական գործն է, քո խղճի գործն է:
Դիվանագիտական ֆռոնտում այդ տարիների հաղթանակ ու պարտությունների մասին տարբեր կարծիքներ կան, խնդրում եմ, քո կարծիքը որպես փաստ մի ներկայացրու։ Լիքը ֆակտորներ հաշվի առնելով ես ու շատ շատերը, էդ թվում լիքը լուրջ մարդիկ, էդ քայլը առայսօր համարում են էդ պահի համար ամենաշահեկանը։
Ինչ վերաբերում է Նորատին, հիմա էլ պարզվեց, որ քո ասածը հարազատների մեկնությունն է։ Ոչի՞նչ, որ հարազատները կարող ա սխալ էին եզրակացրել։ Հիմա հստակեցնեմ. իմ մոտ ոչ մեկը Նորատի մասին սխալ պատմելու պատճառ երբևէ չի ունեցել, որտև ոչ թե իրեն նվիրված խոսակցություններ են եղել, այլ տարբեր խոսակցությունների ժամանակ առիթ է եղել անդրադառնալու նաև իրան։ Ու անդրադարձի ոճը շատ բան ասող է եղել՝ դրական ասող։
Մինչև քոչի գալը Ղարաբաղը լրիվ բանակցային կողմ էր։ Ու դա հենց Լևոն դիվանագետ շնորքն էր։ Մարդը հասել էր նրան, որ էդքան տարածքը գրավել էինք, բայց ագրեսոր չէինք, ընդամենը բանակցող կողմ էինք, Ղարաբաղին հավասար։
Դիվանագիտական ֆռոնտում այդ տարիների հաղթանակ ու պարտությունների մասին տարբեր կարծիքներ կան, խնդրում եմ, քո կարծիքը որպես փաստ մի ներկայացրու։ Լիքը ֆակտորներ հաշվի առնելով ես ու շատ շատերը, էդ թվում լիքը լուրջ մարդիկ, էդ քայլը առայսօր համարում են էդ պահի համար ամենաշահեկանը։
Լուրջ մարդականց կարծիք կա՝ ներկայացրու խնդրեմ, բոլորին էլ հետաքրքիր կլինի: Հիմա այն տպավորությունն է ստեղծվում, որ դիմացինդ մսուր-մանկապարտեզի երեխա է, դու էլ բարձր դիվաններից հույժ կարևոր բաներ գիտես, բայց չես ասում: Դե ասա՝ իմանանք: Ընդ որում գեներալ Բալասանյանն այդ մասին տեղյակ չի՝ իրեն էլ կուղարկենք մի քիչ կթարմացնի գիտելիքները: :)
Ինչ վերաբերում է Նորատին, հիմա էլ պարզվեց, որ քո ասածը հարազատների մեկնությունն է։ Ոչի՞նչ, որ հարազատները կարող ա սխալ էին եզրակացրել։ Հիմա հստակեցնեմ. իմ մոտ ոչ մեկը Նորատի մասին սխալ պատմելու պատճառ երբևէ չի ունեցել, որտև ոչ թե իրեն նվիրված խոսակցություններ են եղել, այլ տարբեր խոսակցությունների ժամանակ առիթ է եղել անդրադառնալու նաև իրան։ Ու անդրադարձի ոճը շատ բան ասող է եղել՝ դրական ասող։
Եղբայր, ես հիմա չգիտեմ քեզ ով ինչ է պատմել, բայց հակված եմ հավատալ նրա անմիջական հարազատներին: Նրա անսպասելի վերադարձը Ռուսաստան ևս մեկ ապացույց է: Ամեն ինչ հստակ է ու պարզ: Դու նրան չես ճանաչում, չես տեսել ու չես շփվել, բայց եզրակացություններ ես անում ոմն մարդկանց խոսակցություններից, որոնց անունները կրկին չես տալիս: Հիմա էլ ինձ առաջարկում ես հավատալ քեզ ծանոթ անանուն մարդկանց պատմածներին, այլ ոչ թե սեփական ականջներին ու աչքերին: Քո կարծիքով սա լո՞ւրջ խոսակցություն է: :)
Լուրջ մարդականց կարծիք կա՝ ներկայացրու խնդրեմ, բոլորին էլ հետաքրքիր կլինի: Հիմա այն տպավորությունն է ստեղծվում, որ դիմացինդ մսուր-մանկապարտեզի երեխա է, դու էլ բարձր դիվաններից հույժ կարևոր բաներ գիտես, բայց չես ասում: Դե ասա՝ իմանանք: Ընդ որում գեներալ Բալասանյանն այդ մասին տեղյակ չի՝ իրեն էլ կուղարկենք մի քիչ կթարմացնի գիտելիքները: :)
Եղբայր, ես հիմա չգիտեմ քեզ ով ինչ է պատմել, բայց հակված եմ հավատալ նրա անմիջական հարազատներին: Նրա անսպասելի վերադարձը Ռուսաստան ևս մեկ ապացույց է: Ամեն ինչ հստակ է ու պարզ: Դու նրան չես ճանաչում, չես տեսել ու չես շփվել, բայց եզրակացություններ ես անում ոմն մարդկանց խոսակցություններից, որոնց անունները կրկին չես տալիս: Հիմա էլ ինձ առաջարկում ես հավատալ քեզ ծանոթ անանուն մարդկանց պատմածներին, այլ ոչ թե սեփական ականջներին ու աչքերին: Քո կարծիքով սա լո՞ւրջ խոսակցություն է: :)
Բայց քեզ ո՞վ ա ասել կամ առաջարկել, որ կարծիքդ փոխես։ Ես ընդամենը քեզ ներկայացնում եմ, թե ինչի հակված չեմ հալած յուղի տեղ ասածդ ընդունել (ի դեպ հստակեցնեմ, որ չեմ բացառում), ու նաև բացատրում եմ, թե ինչու է քո կողմից սխալ առանց հիմնավորումների նման մեղադրանքներ հնչեցնելը, մանավանդ էն ֆոնին, որ Նորատը հրապարակային ոչ միայն հերքել է դա, այլ խիստ դրական արտահայտվել Լևոն ու Վազգեն անձերին, որը հանգիստ կարող էր չանել ու ընդամենը հերքեր վիրավորվածության մասին լուրը։
Մինչև քոչի գալը Ղարաբաղը լրիվ բանակցային կողմ էր։ Ու դա հենց Լևոն դիվանագետ շնորքն էր։ Մարդը հասել էր նրան, որ էդքան տարածքը գրավել էինք, բայց ագրեսոր չէինք, ընդամենը բանակցող կողմ էինք, Ղարաբաղին հավասար։
Բանակցային կողմ զինդադարում: Իսկ իմ ասածը հաշտության պայմանագրի մասին է, հաղթող կողմի թելադրանքով: Սա լրիվ ուրիշ հարցադրում է:
Վազգենն էլ է վիդեոյում սրա մասին ասում՝ թե բա վախենում էինք որ մեզ ուտեն, բայց չկերան, բան չասեցին: Ու այնուամենայնիվ որոշեցին վախվորած «դեմոկրատ» երևալ ու գայլի պահանջներ չդնել՝ զինադադարի համաձայնեցին: Հիմա իրենց ձևական դեմոկրատական պիժոնությունը ամեն օր լվացվում է մեր զինվորների արյունով:
Ասենք՝ ՍՍՀՄ Հայրենական պատերազմում հաղթեր, բայց նացիստների հետ զինադադարի պայմանագիր կնքեր: Կդառնար դարի անեկդոտը: Հիմա մեր վիճակը ավելի ծիծաղելի է՝ որովհետև Գերմանիան քաղաքակիրթ երկիր է, իսկ մենք գործ ունենք վայրի քոչվոր ցեղերի հետ:
Բայց քեզ ո՞վ ա ասել կամ առաջարկել, որ կարծիքդ փոխես։ Ես ընդամենը քեզ ներկայացնում եմ, թե ինչի հակված չեմ հալած յուղի տեղ ասածդ ընդունել (ի դեպ հստակեցնեմ, որ չեմ բացառում), ու նաև բացատրում եմ, թե ինչու է քո կողմից սխալ առանց հիմնավորումների նման մեղադրանքներ հնչեցնելը, մանավանդ էն ֆոնին, որ Նորատը հրապարակային ոչ միայն հերքել է դա, այլ խիստ դրական արտահայտվել Լևոն ու Վազգեն անձերին, որը հանգիստ կարող էր չանել ու ընդամենը հերքեր վիրավորվածության մասին լուրը։
Նորից եմ կրկնում՝ ինձ բացարձակապես չի հետաքրքում, ինչ է նա ասել հրապարակային կամ ինչ չի ասել: Նա կարող է ընդհանրապես ոչինչ չասել՝ իր գործն է: Ինձ հետաքրքրում է այն, թե ինչպես են վարվել այդ մարդու հետ: Վերջ, այսքանը: Մեղադրանքներ որևէ մեկին իմ կողմից չկա, որովհետև ես այդ որևէ մեկի կամ երկուսի անուն չեմ տվել ու չեմ պատրասվում տալ, համենայն դեպս այսեղ: Դա իմ գործը չի ու ոչ ոք ինձ չի լիազորել: Ես միայն կիսվում եմ իմ մտահոգություններով ու ասում, որ սա ազգային խայտառակություն է:
Ինչպես նաև խայտառակություն է Նժդեհի նկատմամաբ դավաճանությունը, Սիլիկյանի և այլոց:
Ի՞նչ կա այսեղ տարօրինակ: Մեր ազգը ողջ պատմության ընթացքում ունեցել է դավաճաններ: Ոմանց անունը հայտնի է, ոմանցը՝ ոչ: Ինչի՞ մեր ժամանակից պատմությունում դրանք պիտի հանկարծակի չքվեին, հօդս ցնդեին: Ընդհակառակը, տարօրինակ կլիներ, եթե նրանք չլինեին:
Ապեր, իրան նեղացնողին նեղացնեմ։ Սենց լա՞վ ա։
Ժամանակագրությունը երեկ գիշերը դրել էի, բայց աչքիս Լիոնի պոեմի պատճառով ոչ մեկ չտեսավ
https://www.youtube.com/watch?v=x9BRsSiuYCU
Ընկեր Ներսես, մերոնք էսպիսի վիդեո սարքած չունե՞ն որ թուրքերինն ես շեյր արել: Եթե չկա մի հատ էլ մենք սենց բան սարքենք:
Ներսես_AM
07.04.2016, 04:36
Ընկեր Ներսես, մերոնք էսպիսի վիդեո սարքած չունե՞ն որ թուրքերինն ես շեյր արել: Եթե չկա մի հատ էլ մենք սենց բան սարքենք:
Ընկեր Հաքեր, որ լիներ երևի կդնեի։ Բայց ինչքան էլ խնդալու ա չկա։ Բա մեզ սազու՞մ ա տենց մազալու բաներով զբաղվել։ Հայեցի չի։
Ընկեր Հաքեր, որ լիներ երևի կդնեի։ Բայց ինչքան էլ խնդալու ա չկա։ Բա մեզ սազու՞մ ա տենց մազալու բաներով զբաղվել։ Հայեցի չի։
Դե ուրեմն կզբաղվենք: Սա կարևոր քարոզչական բան է:
Էսքան գեներալից խոսացինք, բայց մարդու հարցազրույցն էդպես էլ չտեսանք: Էստեղ (http://regnum.ru/news/polit/1885317.html) ամբողջականն հարցազրույցն է, բայց մի քանի հետաքրքիր պահ, որի կողքով չկարողացա անցնել (հայերեն չկա, բայց երևի ոչ ոք էստեղ ռուսերենի հետ խնդիր չունի):
ИА REGNUM: Вы были знакомы с Левоном Тер-Петросяном до вашего приезда в Армению?
Да, я однажды встречался с ним в 1990 году в связи с тем, что количество призывников из Армении в ВС СССР резко снизилось. Такой процесс тогда шёл и в некоторых других республиках — особенно на Украине и в Прибалтике. Тогда мы с начальником Главного штаба сухопутных войск СССР отправились в Армению, где встречались с Левоном Тер-Петросяном. Он тогда сказал, что эти молодые люди нужны ему в Армении, и он не может позволить себе отпускать их на срочную службу в ряды ВС СССР. На это я ему ответил, что он заблуждается, так как служба в армии даёт Армении возможность получать готовый военно-обученный резерв. В итоге мы смогли прийти к компромиссу, — призыв возобновлялся, но призывники, по возможности, отправлялись в части недалеко от Армении. По большей части их стали направлять в учебную дивизию в Грозном, и в последующим они служили в разных родах войск ВС РФ.
ИА REGNUM: Сейчас всем известно, что в Армении находится 102-ая база РФ. Есть ли ваш вклад в её создание? Было ли в начале 1990-х обоюдное желание Армении и РФ её создать?
Почти сразу после моего приезда в Армению мы заговорили с руководством Армении о том, что же делать со 127-й мотострелковой дивизией Закавказского военного округа РФ, дислоцированной в Гюмри. Надо сказать, что тогдашнее руководство не горело желанием оставлять российских военнослужащих в Армении, придерживаясь позиции «пускай уходят». Я тогда сразу настоял на том, чтобы эту дивизию удерживали в Армении, обосновав это тем, что Армения стала независимой страной, на тот момент не входящей ни в какие военные блоки, и при этом имеющая границу с далеко недружелюбной Турцией и войну с Азербайджаном. Поэтому я сразу стал настаивать на том, чтобы на месте 127-й дивизии была создана военная база, прикрывающая границы Армении. Особого желания ни с той, ни с другой стороны не было. Москва была не очень заинтересована из-за сложного финансового положения и блокады Армении почти со всех направлений. Я тогда объяснил, что Турция сможет без особых проблем уничтожить Армению одним махом, так как никаких серьёзных войск у Еревана не было. РФ же сохраняла возможность защищаться от НАТО на дальних рубежах, сохранив единственную союзную, буферную страну в Закавказье. Я был назначен председателем комиссии, занимающейся вопросами организации этой военной базы, и договорённость в итоге была достигнута. Тогда же у нас шли переговоры с генералом армии Николаевым, командующим пограничными войсками России, в результате чего уже в 1992 году была достигнута договорённость о том, что 50% пограничников в Армении являются представителями ВС РФ, а другие 50% ВС Армении. Позже, к 1995 году, на переговорах с Павлом Грачёвым была достигнута договорённость о переброске на аэродром Эребуни истребительной авиации.
Մարդը ցույց է տալիս Լևոնի դիլետանտությունը հարցերում: Իհարկե, հարգել է, բայց նաև ասել է երեսին ճշմարտությունը:
ИА REGNUM: Как вы относитесь к соглашению о прекращении огня, вступившему в силу 12 мая 1994 года? Принимали ли вы участие в его подписании?
Я считаю, что это отвратительный, бездарный документ, который ни в коем случае нельзя было подписывать. Именно из-за него до сих пор не решён конфликт, а Азербайджан, вооружаясь за счёт нефтедолларов, продолжает угрожать Армении и НКР войной, и периодически устраивает стрельбу на границе. В подписании я не участвовал, и вопросами этими заниматься меня не приглашали — тогда я был на командном пункте, центре боевого управления.
Էլ բան չունեմ ասելու:
Չի կարա, Լիոն ախպեր: Ուղղակի չի կարա, որտև պատասխանատվությունն իրա վրա ա վերցրել ու Ղարաբաղի ղեկավարության հետ էլ հաշվի նստող չկա: Ինչքան որ կարա էդպիսի բան ասի, նույնքան եռակողմ ձևաչափում կարող են ասել «Գիտեք, մենք իրավասու չենք որոշել, պետք է հարցը դնենք ԱԺ-ում», կամ «Մենք իրավասու չենք որոշել, պետք է հանրաքվե լինի, հանրության կարծիքը հարցնենք»: Այ սրանք են ժամանակ ձգելու ձևերը, ոչ թե մի կողմին բանակցության սեղանից հանելը, դարնձելով իրան հարցի մեջ դեր չունեցող, իսկ հետո ասել «մի րոպե, նոր մտքով անցավ, որ ինքը դեր ունի»:
Արտ, ասում ես "Չի կարա" - լավ, ենթադրենք ասեց, բանակցությունների միջնորդների հաջորդ քայլերը կնկարագրես?
Ոչ, լրիվ հակառաը: Միգուցե պիտի ավելի մանրաման գրեի, որպեսզի հասկանալի լիներ: Լևոնը իր կամքով չէր խառնվում. ոչ թե թքած ուներ, այլ հարկ չէր համարում խառնվել այն գործերին, որոնցից իսկապես գլուխ չէր հանում: Սովետմիության ՊՆ գլխավոր շտաբի տեղակալը հաստատ իրենից ավելի շատ բան գիտեր ու շատ փորձ ուներ այդ ոլորտում: Օրինակ՝ լավ կլինե՞ր Արամ Մանուկյանը գնար Վանաձոր ու ասեր՝ «Նազարբեկյան, դու մեխի գլուխ ես, հիմա ես քեզ կպատմեմ ռազմական օպերացիաները ղեկավարելու ձևերի մասին»: Այսպես չէր կարող լինել: Արամ Մանուկյանը Նազարբեկյանին ընդամենը ասել է դուրս շպրտել թշնամուն Ղարաքիլիսայից: Վերջ: Մնացածը Նազարբեկյանի գործն է՝ ինչպես դուրս կշպրտի, բերդաններով թե մաուզերներով, քարերով թե քացով՝ դա իր մասնագիտական գործն է:
Լևոնը ասել է շտաբի պետին վերցնել Շուշին: Նա չի խորացել, ով որ հենակետում պիտի լինի, աջից գրոհեն թե ձախից, ինչ զենքով գրոհեն, օդից թե ցամաքից: Նա այսպիսի գործերի մեջ չկար: Պետք չի Լևոնից մեծն ռազմական ստրատեգ Վարդան Մամիկոնյան սարքել: Այդ մարդը լրիվ ուրիշ կրթություն ունի ու ուրիշ գործերում էր մասնագետ:
Ես սա գրել էի որպես Լևոնի կողմից արված դրական քայլ, իսկ դու լրիվ շուռ տվիր, սարքեցիր ինձ հակահայկական էլեմենտ: Գրել էի իմ հիմնական մտքի կոնտեքստում, որ բազմիցս կրկնել եմ այստեղ՝ պետք չի գերագնահատել ՀՀՇ-ի, Լևոնի դերը այս գործում: Քանի կանոնավոր բանակ չկար՝ մենք տանուլ էինք տալիս, մեր ֆիդայական ջոկատները ցախավելի շիվերի պես հատ-հատ կոտրվում էին: Հայտնվեց փորձված ղեկավարություն, դրեց ռելսերի վրա՝ գործն առաջ գնաց: Սա գրանցված պատմական փաստ է, նորից չկրկնենք: Կարող ենք միասին նստել ու ժամանակագրությունը նայել:
Ապեր, շատ ուժեղ մտքեր ես արտահայտում։
Այ հիմա ես եմ ասում, որ ստեղ ոչ մեկը չի ասել, որ Լևոնը հրացանը ձեռ գնացել էր ու անձամբ ղեկավարում էր Շուշիի գրավումը։ Ու Լևոնին ոչ մեկը Սուվորով չի սարքել։ Ոչ էլ ասել ենք, որ Լևոնը զինվորներին հատ հատ տանկ քշել ա սովորացրել։ Լևոնը կարող ա սկի հեծանիվ քշել չի իմանում։ Երկրի նախագահը պետարազմի ու հաղթանակի հետ կապ ունի այնքան, ինչքան ցանկացած երկրի նախագահը պիտի կապ ունենա պատերազմի ու հաղթանակի հետ։ Հնարավոր ա նաև իրա սխալներով։ Արդյունքում մենք ունենք հաղթանակ ու գրաված տարածքներ, որը հազար տարի չէինք ունեցել։
Ու չի կարելի ախմախ համեմատություններ անել Երկրորդ Համաշխարհայինի ու Գերմիայի կապիտուլյացիայի հետ։ Ես էլ ուրիշ հեմամատություն անեմ - Իսրայելը հինգ անգամ Եգիպտոսին ու Սիրիային հաղթել ա, մի անգամ էլ Սինայի թերակղզին ծերից ծերի գրավել էր ու հասնում էր Կահիրե, բայց Եգիպտոսին կապիտուլյացիա չի պարտադրել, քանի որ էտ իրա ուժերից վեր էր։ Դաժե Իսրայելի, որ Հայաստանից մի հարյուր անգամ հզոր ա, գումարած միջուկային զենք ունի։ Բայց գլուխը կախ Սինան հետ տվեց Եգիպտոսին։ Չկարացավ, քանի որ լիքը այլ գլոբալ խաղացողներ կան էս հարցում։ Ուր մնաց 94 թվի Հայաստանը․ կիսասոված, արդեն մոտ 10.000 զոհ տված, երկրաշարժից ավերված, մոտ կես միլիոն փախստականով, առանց տնտեսության ու կողքից լիքը պարտադրողներ, ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Ռուսաստան, կատաղած ու անկանխատեսելի Թուրքիա։
Նենց որ, 94 թվին մարդիկ, Լևոնի նախագահությամբ, կարացել են անեն էն, ինչով մինչև էսօր հպարտանում ենք, ու չի կարելի նսեմացնել դա։ Եթե տղա ենք, պիտի կարանանք պահենք, ոչ թե հետ դառնանք ու ռետրոսպեկտիվ մեղադրական ճառեր կարդանք, յանի էս ինչ մի դիլետանտ էին, նորմալ համաձայնագիր էլ չկարացան կնքեն։
Կներես, բայց լիքը անիմաստ համեմատություններ ես անում ու նույնքան անիմաստ մեջբերումներ տարբեր հարցազրույցներից՝ ինչ-որ ընգծված նախադասություններով։ Նենց որ, ընդհանուր առմամբ, ես էս խոսակցությունը համարում եմ անիմաստ ու ապուշ խոսակցություն ու շարունակելու ցանկություն չունեմ։
Տղերքը ծրագիր են գրել, որն ուսումնասիրել ա 95 թ.ից սկսած Մինսկի խմբի բոլոր հայտարարությունները, ու սրանից հետո ամեն օր էդ ոճով հայտարարություն ա տարածելու :))
http://osceminskgroupbot.github.io/
https://twitter.com/MinskGroupBot
Էսքան գեներալից խոսացինք, բայց մարդու հարցազրույցն էդպես էլ չտեսանք: Էստեղ (http://regnum.ru/news/polit/1885317.html) ամբողջականն հարցազրույցն է, բայց մի քանի հետաքրքիր պահ, որի կողքով չկարողացա անցնել (հայերեն չկա, բայց երևի ոչ ոք էստեղ ռուսերենի հետ խնդիր չունի):
Մարդը ցույց է տալիս Լևոնի դիլետանտությունը հարցերում: Իհարկե, հարգել է, բայց նաև ասել է երեսին ճշմարտությունը:
Էլ բան չունեմ ասելու:
Համ ուզում եմ չպատասխանեմ, համ չեմ կարում: Լավ, երկու բառով: Նախ նկատենք, որ սա մի կողմի պատմած ա, ու մենակ սրա վրա հիմնվելով եզրակացություններ անելը, մանավանդ հաշվի առնելով հարցազրույց տվողի տարիքն ու ամեն ինչ իրան վերագրելու սինդրոմը, սխալ ա: Բայց նույնիսկ էսքանը հարուստ հիմք ա նորմալ եզրակացություն անելու համար:
Առաջին մեջբերմանդ մասին. 1990-ին մենք սրընթաց գնում էինք անկախացման: Նաև պարզ էր, գրեթե անխուսափելի, որ լինելու է լայնամասշտաբ պատերազմ: Էս պարագայում Հայաստանը պետք է ամեն ինչ աներ, որ տղամարդիկ Հայաստանից չհեռանային: Բարդ գործ էր, որտև դեռ ԽՍՀՄ կազմում էինք, համապատասխան պարտավորություններով: Բայց ներքին որոշում ա լինում բանակ չուղարկել ու ԽՍՀՄ-ն պատվիրակություն ա ուղարկում Լևոնի մոտ: Սրանք չէին եկել զուտ համոզելու, էնպես չի, որ Նորատն եկել էր ու փափուկ բարձեր էր առաջարկում, երանելի պայմաններ: Իրանք եկել էին նաև սպառնալիքներով, պատին դեմ տալու համար: Ու էստեղ հենց կակռազ երևում ա Լևոնի դիվանագիտական հմտությունը, ով կարողանում ա հասնի նրան, որ տղերքը մոտիկ տեղեր լինեն, այլ ոչ թե ուղարկեն ասենք Սիբիրի եսիմ որ գրող ու ծոցը (ի դեպ ԽՍՀՄ-ը կարող ա հենց դիտմամբ հնարավորինս մեր տղամարդկանց հեռացներ երկրից), ու կարծեմ հասնում ա նաև նրան, որ ԽՍՀՄ ներկայացուցիչները համաձայնվեն զինվորենրի թվաքանակի կրճատմանը: Սա կակռազ դիվանագիտական փայլուն հաղթանակ ա:
Ինչ վերաբերում ա Նորատի մեկնաբանությանը, որ տղերքին ուղարկելը հենց մեզ ա ձեռ տալիս, դա քիչ մը պոպուլիզմ ա: Սա բանակային ծառայություն ա, ոչ թե ռազմական կրթություն, որ ամեն գնով ուզեինք լավ ռազմական սպաներ ունենալ:Կրկնում եմ, սրընթաց մոտենում էինք անկախացմանը ու մի տարվա պռիզիվի չափով շատ կամ քիչ ծառայածների քանակը պատկերի վրա բացարձակ չէր ազդելու: Ավելին, պատերազմը ցույց տվեց, որ հաղթանակը բերում են ոչ թե բանակային ծառայության արդյունքում, այլ դուխի, կռվող տղերքից շատերն իսկի ծառայած էլ չէին:
Բայց վստահ եմ, որ էդ խոսակցությունից Լևոնը նաև ուրիշ օգուտ ա քաղել, հենց էդ օրը ֆիքսելով Նորատին ու հավանաբար երկար խոսացրել ա, նաև տպավորություն ստեղծելով, որ Նորատի ասածներին չափազանց մեծ կշիռ ա տալիս (իր ոճն ա), հետո էլ երևի այլ ինֆորմացիա ա քաղել ու հենց էդ օրվանից կատարել ընտրություն, որ հետո իրան պետք ա բերել բանակաշինությանը նպաստելու համար:
Երկրորդ մեջբերմանդ մասին. Ռուսական ռազմաբազան մինչ էսօր ամենատարբեր մեկնաբանություններ տվող որոշումներից մեկն ա: Մինչև էսօր Լևոնի դեմ լուրջ մեղադրանքներից մեկը դրա պահելն ա: Էնպես որ սա մի կողմից միանշանակ հարց չի, մյուս կողմից չեմ կարծում, որ Նորատի գաղափարն ա:
Երրորդ մեջբերմանդ մասնի. Էս մասին արդեն լսել ենք: Մի անգամ էլ կրկնեմ, որ կոնկրետ իմ համար սենց հարցերում զինվորականների կարծիքը երկրորդական է: Էլի կան սենց մտածողներ, հիմնականում «գնայինք Բաքու կոֆե խմեինք» ոճի ֆիդայինների ու զինվորականների մոտ: Բազմաթիվ լուրջ մարդիկ սա համարում են ճիշտ որոշում ու Նորատի կարծիքը չի, որ պետք է լինի անբեկանելին, ամենաճիշտը ու չգիտեմ ինչը:
Քանի դեռ դուք ստեղ ասում խոսում քննարկում եք, մեր օֆիսի ժողովուրդն արդեն Նախիջևանն էլ են հետ գրավել, Մինգեչաուրի ջրամբարը պայթացրել են ու հեսա-հեսա մտնում են Բաքու: Հիմա էլ նստած սպասում են պուծինի հրամանին, որ էս ամենն իրականացնեն: :}
Քանի դեռ դուք ստեղ ասում խոսում քննարկում եք, մեր օֆիսի ժողովուրդն արդեն Նախիջևանն էլ են հետ գրավել, Մինգեչաուրի ջրամբարը պայթացրել են ու հեսա-հեսա մտնում են Բաքու: Հիմա էլ նստած սպասում են պուծինի հրամանին, որ էս ամենն իրականացնեն: :}
Ես էլ լիքը մարդ գիտեմ, որ գնում էր Բաքվում կոֆե խմելու, բայց Ստեփանակերտում խորոված ա ուտում :))
Ես էլ լիքը մարդ գիտեմ, որ գնում էր Բաքվում կոֆե խմելու, բայց Ստեփանակերտում խորոված ա ուտում :))
Ապեր, հորս արև, 3 օր առաջ, Արկադի Տեր-Թադևոսյանն ասեց, որ մեր դիրքերը պաշտպանվելու համար իդեալական են ու մի մետր ավել պետք չի։ Կարո՞ղ ա պակաս աֆտարիտետ ա։
https://m.youtube.com/watch?v=3oxVEaJBFJA
StrangeLittleGirl
07.04.2016, 13:06
Էս բոթը ինչ լավն ա :D
Տրիբուն
Ախպեր, ես քեզ փաստ եմ ներկայացնում, դու ասում ես «ախմախություն ա»: Արցախի հակամարտության մեջ մասնակացած գեներալների կարծիքն եմ ներկայացնում, դու էլ թե՝ ա «ապուշություն ա»: Այսինքն՝ դու իրանցից շատ գիտես, ավելի հեղինակավոր գործիչ ես, քան նրանք: Էն, որ իրական հեղինակություն ուղեցող մարդկանց ասածը դու ապուշություն ես համարում, իսկ Լևոնին՝ երկնքի փայլատակող գիսաստղ, պարզ ներկայացնում է քո՝ հարցի մեջ իրազեկ լինելու աստիճանը: Ապուշություն ես համարո՞ւմ՝ բեր հակափաստարկ, ցույց տուր որ Նորատը, Վիտալին մեկ էլ մյուսները քո եղունգի չափ չկան: Ցույց տուր, որ դու դիվանին նստած իրենցից իրենց իսկ գործի մեջ ավելի շատ բան ես հասկանում: Ունե՞ս լուրջ հակափաստարկ: Բեր, աչքս մտցրու: Եթե չունես՝ ինչի՞ ես զինվորական մարդկանց ապուշ համարում (ես դեռ հեչ՝ մի կերպ կմարսեմ վերավորանքներդ):
Chuk
Բարդ գործ էր, որտև դեռ ԽՍՀՄ կազմում էինք, համապատասխան պարտավորություններով: Բայց ներքին որոշում ա լինում բանակ չուղարկել ու ԽՍՀՄ-ն պատվիրակություն ա ուղարկում Լևոնի մոտ: Սրանք չէին եկել զուտ համոզելու, էնպես չի, որ Նորատն եկել էր ու փափուկ բարձեր էր առաջարկում, երանելի պայմաններ: Իրանք եկել էին նաև սպառնալիքներով, պատին դեմ տալու համար: Ու էստեղ հենց կակռազ երևում ա Լևոնի դիվանագիտական հմտությունը, ով կարողանում ա հասնի նրան, որ տղերքը մոտիկ տեղեր լինեն, այլ ոչ թե ուղարկեն ասենք Սիբիրի եսիմ որ գրող ու ծոցը (ի դեպ ԽՍՀՄ-ը կարող ա հենց դիտմամբ հնարավորինս մեր տղամարդկանց հեռացներ երկրից), ու կարծեմ հասնում ա նաև նրան, որ ԽՍՀՄ ներկայացուցիչները համաձայնվեն զինվորենրի թվաքանակի կրճատմանը: Սա կակռազ դիվանագիտական փայլուն հաղթանակ ա:
Քո ուզածով ոտից գլուխ շուռ տվիր: Հիմա ես էն մարդու գրածին հավատա՞մ, թե քո վերլուծությանը, որն ի դեպ՝ տրամաբանությանը հակասում է: Նախ, Հայաստանը 1990 թվականին ՍՍՀՄ մի մասն էր, իսկ Լևոնը ՀԽՍՀ ԳԽ նախագահ: Սա նշանակում է որ նա Միութենական կենտկոմի ենթակայության տակ է գտնվում, ինչպես նաև ՍՍՀՄ Գլխավոր Շտաբի ենթակայության: Այնպես որ նույնիսկ ցանկության դեպքում ոչ մի «դիվանագիտական հմտություն» չէր օգնի Լևոնին ի կատար չածելու Կենտրոնի հրահանգը: Միմիայն ժամանած բարձրաստիճան պաշտոնյաների միջամտությամբ կարելի էր այդ հարցը լուծել հօգուտ Հայաստանի, քանի որ, նորից եմ կրկնում, նրանց լիազորությունները ՀՀ ԳԽ նախագահից անհամեմատ ավելի մեծ էին ու նրանց ենթակայության տակ էր ողջ ՍՄ հանրապետությունների հավաքազորը (ոչ միայն ՀԽՍՀ): Այնպես որ պետք չի անտեղի լեգենդներ հորինել Լևոնի դիվանագիտության մասին ու ոտնահարել Նորատի դերը, հատկապես, եթե չունես լուրջ հակափաստարկներ:
Hack, արդեն զզվացնում ես քո տափակաբանությամբ։ Մի բառ ցույց տուր, որտեղ ես Լևոնին, կամ որևէ մեկին, սարքել եմ աստղ, կամ ինձ տենց իրազեկի տեղ եմ դրել, ներողություն կխնդրեմ։
Ստեղ մենակ դու ես փիս իրազեկ, քանի որ անմիջական կապեր ունես գեներալների հետ։
Փորձի հասկանալ դիմացինդ ինչ ա ասում, մինչև բառերի լուծով թեման լցնելը։
Քո ուզածով ոտից գլուխ շուռ տվիր: Հիմա ես էն մարդու գրածին հավատա՞մ, թե քո վերլուծությանը, որն ի դեպ՝ տրամաբանությանը հակասում է: Նախ, Հայաստանը 1990 թվականին ՍՍՀՄ մի մասն էր, իսկ Լևոնը ՀԽՍՀ ԳԽ նախագահ: Սա նշանակում է որ նա Միութենական կենտկոմի ենթակայության տակ է գտնվում, ինչպես նաև ՍՍՀՄ Գլխավոր Շտաբի ենթակայության: Այնպես որ նույնիսկ ցանկության դեպքում ոչ մի «դիվանագիտական հմտություն» չէր օգնի Լևոնին ի կատար չածելու Կենտրոնի հրահանգը: Միմիայն ժամանած բարձրաստիճան պաշտոնյաների միջամտությամբ կարելի էր այդ հարցը լուծել հօգուտ Հայաստանի, քանի որ, նորից եմ կրկնում, նրանց լիազորությունները ՀՀ ԳԽ նախագահից անհամեմատ ավելի մեծ էին ու նրանց ենթակայության տակ էր ողջ ՍՄ հանրապետությունների հավաքազորը (ոչ միայն ՀԽՍՀ): Այնպես որ պետք չի անտեղի լեգենդներ հորինել Լևոնի դիվանագիտության մասին ու ոտնահարել Նորատի դերը, հատկապես, եթե չունես լուրջ հակափաստարկներ:
Շատ բաներ ունես ուսումնասիրելու ու հասկանալու :)
Թեյմուրազյան Ռաֆայելը ամփոփ գրել է դիվանագիտական դաշտում մեր սխալի մասին.
Ռաֆայել Թեյմուրազյան. Հայկական դիվանագիտության ֆիասկոն
Արդեն քանի օր է՝ ինձ բռնացնում եմ այն մտքի վրա, որ ՀՀ իշխանության ամենավերին օղակներում չեն հասկանում, թե ինչի՛ շուրջ է արցախյան հակամարտությունը, ի՛նչ է մեր ուզածը։ Մեզ պետք է, որ Արցախի ժողովուրդն ապրի այնպես, ինչպես ուզում է, ինչպես ինքը որոշի, այսինքն՝ ինքնորոշվի։ Վերջացավ։ Մեզ պետք է ճանաչել տալ սա։ Դրանից հետո Արցախը կուզի՝ կմիանա Հայաստանին, կուզի՝ իրեն կհռչակի Մարսի տիրակալ. ինքնորոշված է՝ ինքը կորոշի։ Թե էդ տարածքում քանի հայկական եկեղեցի կա, կամ թե՝ դա ում պատմական հայրենիքն է, չե՛ն տալիս այդ հնարավորությունը, որովհետև միջազգային իրավունքը «պատմական հայրենիք» բառակապակցությունը չի հասկանում։ Մարդու իրավունքներ, ինքնորոշում՝ սրանք հասկանում է, «պատմական հայրենիք», «պապական հող»՝ սրանք, դժբախտաբար, չի հասկանում։ Չկա միջազգային իրավական նորմ պապական հողերի մասին։ Բայց, ա՛յ, կա նման նորմ ազգերի ինքնորոշման մասին։ Այն պարտադիր է ՄԱԿ-ի անդամ պետությունների համար, ամրագրված է մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայում, ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի հռչակագրերում։
Այն, ինչ տեսանք վերջին օրերին, Հայաստանի արտաքին քաղաքականության կատարյալ ֆիասկոյի ու անհեթեթության վկայությունն էր։ Քաղաքականություն, որը զարմանալի համառությամբ տարիներ շարունակ նվազեցրեց երկրի մանևրելու հնարավորություններն ու հաղթած կողմերին բերեց-հասցրեց նոր պատերազմի շեմին։
Ռազմական գործողությունների վերսկսման օրերին ԱՄՆ-ում Արցախի ներկայացուցիչն Ալ Ջազիրայի եթերում հատուկ շեշտում է (https://www.youtube.com/watch?v=BtCUF31wWFI&feature=share), որ հակամարտությունը ոչ թե Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև է, այլ՝ Արցախի և Ադրբեջանի, որ ճիշտ է՝ Հայաստանը կանգնած է Արցախի կողքին, բայց պատերազմողն Արցախի բանակն է։ CNN-ի եթերում Արցախի արտգործնախարարն ընդգծում է (https://www.youtube.com/watch?v=kmG6qBKrZ9k&nohtml5=False), որ սա ոչ թե տարածքային հարց է, այլ՝ ինքնորոշման իրավունքի։ Մեկ էլ ՀՀ ՊՆ խոսնակը, որը մինչ այդ տեղեկատվություն տալիս շարունակ հղվում էր ԼՂՀ ՊԲ-ին, հանկարծ սկսում է հրապարակել զոհերի անունները՝ նշելով զորակոչը, զինկոմիսարիատը, հասցեն... Ու այնպես է ստացվում է, որ պաշտոնապես ՀՀ-ն զինված ուժեր ունի Արցախում, ու այդ զինված ուժերը կորուստներ են տալիս։ Հետո նույն այդ խոսնակը հայտարարում է, թե Ռիա Նովոստին ճիշտ չի հասկացել իրեն. «Մարտական գործողությունները վարում է ԼՂՀ ՊԲ-ն, և ՀՀ-ն կապ չունի»։ Մեկ էլ պարզվում է, որ ՀՀ-ն, էն՝ որ կապ չունի մարտական գործողությունների հետ, իր զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետին ուղարկել է Մոսկվա, որ Ադրբեջանի պաշտոնակցի հետ որոշեն, թե Արցախի ՊԲ-ն ինչ անի։ ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանն էլ հայտարարում է (http://www.yerkir.am/news/view/104548.html), թե Արցախի ներկայացուցչի մասնակցությունն Արցախի անելիքները որոշելիս «այնքան էլ նպատակահարմար չէր» (վրիպակ չկա. հայտարարության հեղինակը ՀՀ պաշտպանության նախարարն է)։
Արցախի ինքնորոշման ճանաչման հարցում երկու խոշոր ձեռքբերում ունեինք։ Նախ, 1994-ի մայիսին կնքված զինադադարի պայմանագրի տակ դրվել էր երեք ստորագրություն՝ Հայաստան, Արցախ, Ադրբեջան։ Ավելի ուշ՝ նույն թվականին ԵԱՀԿ Բուդապեշտի գագաթնաժողովում Արցախն ամրագրվել էր որպես հակամարտության իրավահավասար կողմ։ Ռոբերտ Քոչարյանը բուդապեշտյան հաղթանակն Ադրբեջանին նվիրեց՝ հայտարարելով, թե ինքը կներկայացնի նաև Արցախը։ Դրանից հետո ոչ մի կերպ չի հաջողվում Արցախին վերադարձնել բանակցային կողմի կարգավիճակը։
Եվ ահա, հիմա էլ Սերժ Սարգսյանը զինադադարի պայմանագրի տակից «ջնջում է» Արցախի ստորագրությունը՝ զինադադարի պայմանավորվածության գալով առանց Արցախի։ Անգամ խոսվում է զինադադարի նոր համաձայնագրի անհրաժեշտության մասին։ Ոչ մի պարագայում չպետք է սա թույլ տալ։ Եթե Ադրբեջանը նոր պայմանագիր է ուզում, թող գնա Արցախի հետ ինչ ուզում է՝ կնքի։ Հայաստանը գործ չունի այստեղ։ Ձեր հարցերը լուծեք Արցախի հետ (այդպիսով՝ կամա թե ակամա ճանաչեք այն)։ Զինադադարի՝ Հայաստան-Ադրբեջան երկկողմ համաձայնագիրը համաձայնագիր է լինելու ոչ թե կրակի դադարեցման, այլ Արցախի՝ որպես ինքնուրույն կազմավորման դե յուրե վերացման մասին։ Հայաստանն իրավասու չէ Արցախի անունից որևէ որոշում կայացնել։ Արցախի անունից հանդես է գալիս միայն այդ երկրի ընտրված իշխանությունը։
Աղբյուր՝ http://www.ilur.am/news/view/53387.html#sthash.gl5DukYl.fvE8NmjF.dpuf
Ես տեսնում եմ էստեղ խոշոր դիվանային մասնագետներ են հավաքված, որ մոնիտորի առաջ նստած ցանկացած զինվորականի, ով ներդրումն ունի իրենց այսօրվա խաղաղ օրվա մեջ, պատրաստ են վարկաբեկել ու քլնգել: Դիմացինին էլ վիրավորանքների տեղատարափով լցնել: Թե ում մոտ է լուծ, իսկ ում մոտ ոչ՝ պարզ երևում է շարադրված փաստերից ու դրանց տակ գրված փողոցային արտահայտություններից:
Դե շարունակեք նույն ձևով, ես այս մանկապարտեզում այլևս մասնակցելու ցանկություն չունեմ:
Ես տեսնում եմ էստեղ խոշոր դիվանային մասնագետներ են հավաքված, որ մոնիտորի առաջ նստած ցանկացած զինվորականի, ով ներդրումն ունի իրենց այսօրվա խաղաղ օրվա մեջ, պատրաստ են վարկաբեկել ու քլնգել: Դիմացինին էլ վիրավորանքների տեղատարափով լցնել: Թե ում մոտ է լուծ, իսկ ում մոտ ոչ՝ պարզ երևում է շարադրված փաստերից ու դրանց տակ գրված փողոցային արտահայտություններից:
Դե շարունակեք նույն ձևով, ես այս մանկապարտեզում այլևս մասնակցելու ցանկություն չունեմ:
Զրպարտում ես, ստեղ որևէ մեկը որևէ զինվորականի չի վարկաբեկել կամ քլնգել:
Իսկ քո գրածները փաստեր չեն, այլ հարևանիս ախպոր տղեն խոսել ա սրան հետ շարքից: Ինչ վերաբերում ա կոնկրետ գեներալների տեսակետին, ես կարող եմ քեզ լիքը ուրիշ գեներալների տեսակետներ բերեմ, որոնց չես համաձայնի, ու դա նորմալ ա: Որտև գեներալ լինելը չի պարտադրում իրանց տեսակետներին անպայման համաձայնել:
հ.գ. Իսկ դու դիվանին չե՞ս, տաբուրետկի՞ն ես, թե՞ տանկի մեջ:
Զրպարտում ես, ստեղ որևէ մեկը որևէ զինվորականի չի վարկաբեկել կամ քլնգել:
Ապեր, զրպարտելը ո՞րն ա, խոշորածավալ տուֆտոցի ա գնում։ Մարդը վիզ ա դրել չհասկանա, թե ինչ են իրան ասում։ Կամ էլ ես լավ չեմ կարում բացատրեմ։ Արդյունքն ամեն դեպքում նույնն ա։
Ակումբում մի ժամանակ փիս արիացի Լեռնիկ կար։ Գալիս էր, ու մի հատ բոմբ էր քցում, խոսքի «Արքիմեդը հայ ա»։ Ասում էինք, «Այ Լեռնիկ ջան, ո՞նց կարա հայ լինի, մեր իմանալով հույն ա»։ Ասում եր «Ուրեմն սաղդ թուրք եք» ու գնում էր :D
Հիմի էս մեր Hack-ինն ա… Եկավ ու բոմբ քցեց «Լևոնը բանակի ու հաղթանակի հետ կապ չուներ»: Ասում ենք «Այ ախպեր, Լևոնը երկրի նախագահն էր, մեր իմանալով, ո՞նց կարա կապ չունենա: Ալամ աշխարհի նախագահները իրանց երկրների հետ կապ ունեն, մերը չունի՞, մենք հո էշ չե՞նք»: Ասում ա «Ուրեմն գեներալներին վարկաբեկում եք», ու ռասվիադանյա…
Հաք, Տրիբունի ու Չուկի գրառումների տակի տողին նայելով՝ ուզում եմ քեզ շնորհակալություն հայտնել։
Դու գաղափար անգամ չունես թե ինչ ես արել։
StrangeLittleGirl
07.04.2016, 17:49
Հա բայց ես Հաքի հետ համաձայն եմ: Էն ա որ ինքը չգիտի, որ էդ թեմաներով չի կարելի ակումբում խոսել, ես գիտեմ :))
Հաք, Տրիբունի ու Չուկի գրառումների տակի տողին նայելով՝ ուզում եմ քեզ շնորհակալություն հայտնել։
Դու գաղափար անգամ չունես թե ինչ ես արել։
Բայց մենք գիտեինք, որ Տրիբունի մեջ վիրավորանքն ա ուղղակի խոսում, ինքը Լևոնին շատ ա սիրում ու շատ սիրելուց ա սենց նեղված:
Հա բայց ես Հաքի հետ համաձայն եմ: Էն ա որ ինքը չգիտի, որ էդ թեմաներով չի կարելի ակումբում խոսել, ես գիտեմ :))
Յոհի, դու ավելի լավ ա գնա Սեռաքաղց թեման :P Ընդեղ սաղ թեմաներով կարելի ա խոսել։
ԼՂՀ ՊԲ. ոչնչացվել է անօդաչու թռչող սարք (http://www.a1plus.am/1446709.html)
Էս համբալներն էլ մարդուց շատ անօդաչու թռչող սարքեր ունեն։
ԼՂՀ ՊԲ. ոչնչացվել է անօդաչու թռչող սարք (http://www.a1plus.am/1446709.html)
Էս համբալներն էլ մարդուց շատ անօդաչու թռչող սարքեր ունեն։
հերթական խոցված ադրբեջանական կամիկաձե ԱԹՍ-ն $2.500.000 դոլլարանոց, որի ողջ մեխանիզմը արժե $10.000.000
Սա լուրջ էսքան թանկ է՞:
Malxas ջան, հարցը դաժե էդքան դրանց գինը չի - հասկանում ես, մեր բանակը կարողանում է դրանք վայր գցել, էս մի մեծ բանա, ամեն բանակ չի , որ ի վիճակի է դրան:
Malxas ջան, հարցը դաժե էդքան դրանց գինը չի - հասկանում ես, մեր բանակը կարողանում է դդրանք վայր գցել, էս մի մեծ բանա, ամեն բանակ չի , որ ի վիճակի է դրան:
Ու վապշե ամեն բանակ չի, որ գռանատամյոտով ուղղաթիռ ա քցում, որ զորքին հրամանատարը հրամանա տալիս հետ նահանջեն իսկ ինքը մենակով կռվում ա ոչնչացնելով մեկ տանկ ու տասից ավելի ազերի իր կյանքի գնով ու ամեն բանակ չի, որ էդքան հերոս տղերք ու աղջիկներ ունի։
Էսօր լսեցի անհետ կորածներից երեքի մասին...
Պատմում էին, սպասում տղերքին, ափսոսում... գուցե, ով գիտի, էլ տղերքը չկան!? Խոսքը երեք սպաների մասին էր, որ առաջ էին շարժվել օպերատիվ աջակցման ու... իրենց մասին այլևս լուր չկար: Ստեղ էդ տղերքին չճանաչող մեկը կարծիք արտահայտեց, թե գուցե անակնկալ հարված է եղել, գերվել են... ու ստեղ մի բան եղավ, որ ինձ և հուզեց, և հպարտացրեց մեր ազգի ու տղերքի համար:
Բոլորը մի պահ լռեցին, հետո էդ տղերքին լավ ճանաչող մեկն ասաց. <Պատկերացրա, երեք մարտական սպաներ, ավտոմատները պատրաստ պահած, մատները ձգաններին առաջ են գնում: Ու դու կարծում ես, որ ...-ը, ...-ը ու ...ը էդ տղերքն են, որ իրենց կարանան ընենց անակնկալի բերեն, որ իրենք մի քանի թուրք չփռեն, վերջում էլ, որ հանկարծ էլ ձև չլնի ազատվելու, իրենց թուրքերի հետ չտրաքցնեն?>...: Ու ինչն էր հետաքրքիրը, բոլորը համաձայնեցին...
Այ սենց ոգիյա, այ սենց մարդիկ գիտեն իրար ու սենց են իրար վստահում...
Հուզվեցի էդ պահին, հիմա էլ եմ հուզվում, որ հիշում եմ: Այ էսա հայի ոգին, հասկանում եք, էսա Ավարայրի ու Վարդանի ոգին, հասկանում եք! Մարդիկ դաժե տեսականորեն բացառում են մինչև վերջ թշնամու կոկորդ ատամներով չկրծելու հավանականությունը մեր առյուծների կողմից!
Փառք մեր հերոս տղաներին - տղերք, մեր կռիվը դեռ չի պրծել, թե էս տողերը կարդաք, էս լավ իմացեք!
Մի քիչ ցինիզմի դոզա բերեմ էս թեմա։
Մեկ էլ պայթուն լսվեց: Տեսա՝ ոտքս չկա: Հանեցի համազգեստիս գոտին ու կապեցի, որ չարնահոսեմ: Նոր էի ավարտել կապելը, նորից պայթյուն լսվեց, տեսա՝ մյուս ոտքս կտրվեց: Զինվորական սապոգիս քուղը հանեցի ու մյուս ոտքս կապեցի: Պառկած սպասում էի, որ ընկերներս օգնության գան, գլխիս տակ ինչ-որ կոշտ բան զգացի, նայեցի- տեսա ական է: Ձեռքով փորելով էդ ականը հանեցի գլխիս տակից........Ազգային հերոս պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի այցելությունը հոսպիտալ ինձ շատ ոգևորեց: Նախարարն ասաց՝ ծունկ ունես, ուրեմն՝ ոտք ունես: Մեր նախարարին խնդրեցի հնարավորություն տալ շարունակելու ծառայությունս: Շատ շնորհակալ եմ, որ ընդառաջեց, խստացավ իմ ծննդավայր Նոյեմբերյան զորամասում ծառայությունս շարունակելու հնարավորություն տալ:
Դավիթ Գրիգորյան
զինվոր
Սա ՖԲ-ում են տարածում։
Հիմի հարց. էս զինվորը ինչի՞ վրից հանեց կոշիկը, որ վրից էլ շնորոքը հանի։
Կամ 2 ոտքը կորցրած դրել կոշիկի շնորոքն ա քանդո՞ւմ։ Տենց բան վայթե սկի Ռեմբոն չէր կարում։
Սրանով էն յան երևի մենակ Չակ Նորիսն ա, որ հենց արյունահոսություն ա սկսում, քթի նման հետ ա քաշում։
Ուզում եմ հասկանամ էդ լրացուցիչ կոշիկը կողքները որպես զենք են պահո՞ւմ, թե՞ տղեն 2-ից ավել ոտ ուներ։
Մի քիչ ցինիզմի դոզա բերեմ էս թեմա։
Սա ՖԲ-ում են տարածում։
Հիմի հարց. էս զինվորը ինչի՞ վրից հանեց կոշիկը, որ վրից էլ շնորոքը հանի։
Կամ 2 ոտքը կորցրած դրել կոշիկի շնորոքն ա քանդո՞ւմ։ Տենց բան վայթե սկի Ռեմբոն չէր կարում։
Սրանով էն յան երևի մենակ Չակ Նորիսն ա, որ հենց արյունահոսություն ա սկսում, քթի նման հետ ա քաշում։
Ուզում եմ հասկանամ էդ լրացուցիչ կոշիկը կողքները որպես զենք են պահո՞ւմ, թե՞ տղեն 2-ից ավել ոտ ուներ։
Աթեիստ սապոգը եղելա կտրված ոտքի վրա, իսկ ինքը էտ սապոգից քանդելա շնորուկները։
Ֆրանսիայի տարբեր քաղաքական ուժեր ներկայացնող մի քանի տասնյակ
պատգամավորներ, սենատորներ և քաղաքական գործիչներ հանդես են եկել հետևյալ
համատեղ հայտարարությամբ՝ ֆրանսիական Le Monde հեղինակավոր պարբերականի
էջերում: Հայտարարությամբ ասվում է
ԵԱՀԿ-Ն ՊԵՏՔ Է ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆԸ ՎԵՐՍՏԻՆ ՆԵՐԳՐԱՎԻ ԲԱՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՒՄ
Արդեն վեց օր է, ինչ Հարավային Կովկասը կրկին կրակի մեջ է։ Իլհամ Ալիևի
կրնկի տակ գտնվող Ադրբեջանը, խրախուսվելով միջազգային անտարբերությունից,
փորձեց ուժով ետ վերցնել իր նախկին գաղութը՝ Լեռնային Ղարաբաղի
Հանրապետությունը: Երկու կողմերի համար մահաբեր այս հարձակումը
ժամանակավորապես ավարտվեցին խախուտ հրադադարով։ Այնժամ, երբ ԵԱՀԿ Մինսկի
խումբը հրատապ ժողովեց հակամարտող կողմերին,պետք է փաստել, որ այդ
հարձակումը ոչնչին և ոչ ոքին օգուտ չբերեց, քանի որ ուժային
հարաբերակցությունը և ճակատային գիծը մնում են անփոփոխ։
Փաստը մնում է փաստ, որ Ղարաբաղի խաղաղ բնակչությունը ևս մեկ անգամ
կյանքի գնով վճարեց բռնակալ Բաքվի ռևանշիստական նկրտումների համա․
միտումնավոր ռմբակոծությունների թիրախ հանդիսացող քաղաքներ, իրենց դպրոցի
բակում սպանված երեխաները, խոշտանգված, այնուհետև հենց այդ նպատակով
այնտեղ ներխուժած հատուկ ջոկատայինների կողմից դաժանաբար սպանված
քաղաքացիներ:
Այդ ամենի հետ մեկտեղ, այս նոր հարձակումից պետք է նաև դասեր քաղել:
Այսքանից հետո ո՞վ կհամարձակվի ղարաբաղցիներին խնդրել ներգրավվել մի
վարչակարգի կազմում, որը միայն իրենց ֆիզիկական ոչնչացումն է ցանկանում:
Ղարաբաղի ժողովրդի համար անկախությունն ու Հանրապետության հիմնումը երբեք
չեն եղել նպատակ, այլ եղել են միջոց. մի միջոց, որը թույլ կտա ապրել
խաղաղ և ապահով՝ կառուցելով ժողովրդավարական այնպիսի մի պետություն, որը
հարգում է իր քաղաքացիներին, բաց է դեպի աշխարհն ու շարժվում է դեպի
ապագա:
Ադրբեջանն իբրև երկիր հարուստ է, սակայն ադրբեջանցիներն աղքատ են:
Իրականում նրանք միայն ֆիզիկապես երկրի տարածքն են բնակեցնում, թեև
օրինական իրավունք ունեն օգտվելու նավթային հարստությունից, որը զավթել է
իշխանության գլուխ կանգնածընտանիքը: «Շվեյցարական արտահոսք» և «Պանամական
փաստաթղթեր» ցուցակներում պարբերաբար մեջբերվող Ալիևի հանցավոր կլանի
համար Լեռնային Ղարաբաղի դեմ պատերազմը լավ միջոց է՝ սեփական ժողովրդին
աղքատացնող՝ իր նյութական և բարոյական աղավաղումներից հայրենակիցների
ուշադրությունը շեղելու համար։
Միջազգային հանրությունը, լիովին քաջատեղյակ այս ամենի մասին, պետք է
պատասխանատվություն վերցնի իր վրա: Մենք առաջարկում ենք, որպեսզի ԵԱՀԿ
Մինսկի խումբը հետագա բանակցությունները զարգացնի նկատի առնելով հետևյալ
հիմքերը, որոնք անպատճառավելի արդյունավետություն կմտցնեն այդ գործում.
Ամենից առաջ, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, որն ավելի քան քսան
տարի ապացուցել է իր կենսունակությունն ու հնարավորությունները, պետք է
ճանաչվի, որպեսզի Բաքուն չշարունակի օգտագործել ճանաչման բացակայության
այդ պատրվակը՝ խաղաղ բնակչության վրա հարձակվելու նպատակով։
Այնուհետև, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը պետք է վերգտնի իր տեղը
բանակցային սեղանին. 21-րդ դարում քննարկել մի ժողովրդի ճակատագիրը և
նրան վերաբերող գործերը նրա իսկ բացակայության պայմաններում, մեղմ ասած,
անբովանդակ գործընթաց է: Ավելին, պատասխանատվության ոգին ևհաշտության
ցանկությունը, որոնք 1994 թվականին զինադադար ստորագրած Լեռնային
Ղարաբաղին մղեցին համաձայնել Հայաստանի կողմից ներկայացված լինելուն,
ակներևաբար չհանդարտեցրին Ադրբեջանին։ Այնպես որ, վերադառնանք ուղիղ
երկխոսությանը, քանի որ այս տարվա ապրիլին 5-ին միմիայն Բաքվի և
Ստեփանակերտի միջև կնքված զինադադարը ցույց տվեց, որ դա հնարավոր է։
Ի վերջո, կողմերին հարկավոր է պարտադրել հրադադարի վերահսկողության
արդյունավետ միջոցներ․ միջոցներ, որոնք արդեն ընդունվել են Երևանի և
Ստեփանակերտի կողմից, և որոնցից միայն Բաքուն է համառորեն հրաժարվում:
Այս համատեքստում, ինչպես նաև հաշվի առնելով վերջին օրերին տեղի ունեցած
լուրջ իրադարձությունները, մենք կոչ ենք անում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին
անցկացնել հետաքննություն՝ փաստերը և պատասխանատվությունները սահմանելու
համար։ Այդժամ հնարավոր կդառնա քաղաքական և իրավական պատժամիջոցների
կիրառումը պատերազմ հրահրողների դեմ, ինչպես պատահեց աշխարհի շատ ու շատ
տարածաշրջանային հակամարտությունների դեպքում։
galatv.am
Մեկդ էն մեխի գլխին ասեք, որ հաջորդ ելույթի տեքստը գրելիս ստեղից օգտվի․ գոնե մի քանի խելոք միտք հայտնվի ելույթի մեջ։
հերթական խոցված ադրբեջանական կամիկաձե ԱԹՍ-ն $2.500.000 դոլլարանոց, որի ողջ մեխանիզմը արժե $10.000.000
Սա լուրջ էսքան թանկ է՞:
Ասում են, որ ադրբեջանցիների վրա հատը 1.000.000 դոլարա նստել:
Թեյմուրազյան Ռաֆայելը ամփոփ գրել է դիվանագիտական դաշտում մեր սխալի մասին.
Ռաֆայել Թեյմուրազյան. Հայկական դիվանագիտության ֆիասկոն
Եվ ահա, հիմա էլ Սերժ Սարգսյանը զինադադարի պայմանագրի տակից «ջնջում է» Արցախի ստորագրությունը՝ զինադադարի պայմանավորվածության գալով առանց Արցախի։ Անգամ խոսվում է զինադադարի նոր համաձայնագրի անհրաժեշտության մասին։ Ոչ մի պարագայում չպետք է սա թույլ տալ։ Եթե Ադրբեջանը նոր պայմանագիր է ուզում, թող գնա Արցախի հետ ինչ ուզում է՝ կնքի։ Հայաստանը գործ չունի այստեղ։ Ձեր հարցերը լուծեք Արցախի հետ (այդպիսով՝ կամա թե ակամա ճանաչեք այն)։ Զինադադարի՝ Հայաստան-Ադրբեջան երկկողմ համաձայնագիրը համաձայնագիր է լինելու ոչ թե կրակի դադարեցման, այլ Արցախի՝ որպես ինքնուրույն կազմավորման դե յուրե վերացման մասին։ Հայաստանն իրավասու չէ Արցախի անունից որևէ որոշում կայացնել։ Արցախի անունից հանդես է գալիս միայն այդ երկրի ընտրված իշխանությունը։
Աղբյուր՝ http://www.ilur.am/news/view/53387.html#sthash.gl5DukYl.fvE8NmjF.dpuf
Ինձ թվում է՝ մեծ պրոբլեմ չի, հաշվի առնելով որ ամբողջ կաշան տեղի է ունենում Պուծինի բարձր հովանու ներքո…
Հայաստանը սզբունքորեն կարող է ազատվել կոմպլեքսներից ու սաղ աշխարհին հայտարարել, որ Հայաստանը ամեն օր Ղարաբաղի սահմանն է պաշտպանում սեփական անվտանգությունից ելնելով, ստեղ ոչ մի մեղք կամ հանցագործություն չկա, ու աշխարհի տանձին չի թե ով է ստորագրում ինչ-որ ժամանակավոր համաձայնագրի տակ ու մանավանդ որ վերջինս ստորագրվում է խախտվելու համար:
Ուժն է ծնում իրավունք:
Ինձ թվում է՝ մեծ պրոբլեմ չի, հաշվի առնելով որ ամբողջ կաշան տեղի է ունենում Պուծինի բարձր հովանու ներքո…
Հայաստանը սզբունքորեն կարող է ազատվել կոմպլեքսներից ու սաղ աշխարհին հայտարարել, որ Հայաստանը ամեն օր Ղարաբաղի սահմանն է պաշտպանում սեփական անվտանգությունից ելնելով, ստեղ ոչ մի մեղք կամ հանցագործություն չկա, ու աշխարհի տանձին չի թե ով է ստորագրում ինչ-որ ժամանակավոր համաձայնագրի տակ ու մանավանդ որ վերջինս ստորագրվում է խախտվելու համար:
Ուժն է ծնում իրավունք:
Չէ, որտև դու էնքան ուժ չունես, որ քեզնով էդքանն ասես, իսկ քո ասած «Ռուսաստանի մեջքով» ասելը քեզ խայտառակ ավելի ա կախյալ վիճակի մեջ գցում Ռուսաստանից։
Աթեիստ սապոգը եղելա կտրված ոտքի վրա, իսկ ինքը էտ սապոգից քանդելա շնորուկները։
Ահա, հետո էլ էդ վիճակում «Ձեռքով փորելով էդ ականը հանեցի գլխիս տակից...»։ Բարոն Մյունհաուզենի 2-րդ սեզոնը՝ շուտով։
Ահա, հետո էլ էդ վիճակում «Ձեռքով փորելով էդ ականը հանեցի գլխիս տակից...»։ Բարոն Մյունհաուզենի 2-րդ սեզոնը՝ շուտով։
Հանկարծ չմտածես, որ դու բարոյական իրավունք ունես ծաղրելու էն հերոս զինվորին ով մեր խաղաղ քնի համար իր երկու ոտքն ա կորցրել։ Ինչ որ անհնարին բաներ չի ասում, թե դու մի անգամ երկու ոտքդ կորցրել ես ու չես կարողացել սապոգից շնորուկը քանդես??? կամ էլ գլխիդ տակից չպայթած ական հանես???
Հանկարծ չմտածես, որ դու բարոյական իրավունք ունես ծաղրելու էն հերոս զինվորին ով մեր խաղաղ քնի համար իր երկու ոտքն ա կորցրել։ Ինչ որ անհնարին բաներ չի ասում, թե դու մի անգամ երկու ոտքդ կորցրել ես ու չես կարողացել սապոգից շնորուկը քանդես??? կամ էլ գլխիդ տակից չպայթած ական հանես???
Ապ, երևի ուղղակի չի հավատում պատմության ճիշտ լինելուն, թե չէ եթե հաստատվի գլուխ կխոնարհի։ Սա ծաղր չի, սա լրատվական նյութին կասկածել է։ Ես էլ եմ կասկածում։
Ապ, երևի ուղղակի չի հավատում պատմության ճիշտ լինելուն, թե չէ եթե հաստատվի գլուխ կխոնարհի։ Սա ծաղր չի, սա լրատվական նյութին կասկածել է։ Ես էլ եմ կասկածում։
Չուկ տենց են ասում??? Որ չեն հավատում սկսում են ռեմբոից ու Մյունհաուզենի խոսել??? Տենց ա ճիշտը??? Ու դա էն դեպքում,որ դա ուղակի ենթադրություն ա, սեփական կարծիք։
Հանկարծ չմտածես, որ դու բարոյական իրավունք ունես ծաղրելու էն հերոս զինվորին ով մեր խաղաղ քնի համար իր երկու ոտքն ա կորցրել։ Ինչ որ անհնարին բաներ չի ասում, թե դու մի անգամ երկու ոտքդ կորցրել ես ու չես կարողացել սապոգից շնորուկը քանդես??? կամ էլ գլխիդ տակից չպայթած ական հանես???
Ես վստահ եմ, որ սա ինչ որ մեկի հորինած հեքիաթն ա։ Ու էդ ինչ որ մեկը հաստատ հաշմանդամ զինվորը չի։ Ինչ, ինչ, հիվանդություններից քեզնից շատ եմ գլուխ հանում։
Իսկ եթե ես ինչ բարոյական իրավունք ունեմ, դա հաստատ քո որոշելիքը չի։
Ես վստահ եմ, որ սա ինչ որ մեկի հորինած հեքիաթն ա։ Ու էդ ինչ որ մեկը հաստատ հաշմանդամ զինվորը չի։ Ինչ, ինչ, հիվանդություններից քեզնից շատ եմ գլուխ հանում։
Իսկ եթե ես ինչ բարոյական իրավունք ունեմ, դա հաստատ քո որոշելիքը չի։
Իմ որոշելիքն ա, որովհետեվ երկու ոտքը կորցրած իմ զինվորի մասին ես խոսում։ Եթե պիտի օդի մեջ քո կարծիքը ասես ուրեմն նենց ասա որ ոչ մի վիրավորական կողմ չունենա, որովհետեվ կարողա նաեվ սխալվես։
Օդի մեջ գրածս դու հիմա չէիր կարդա։
Ես պարզ հայերեն գրել եմ, մի հատ էլ բացատրեմ, որ սա հեքիաթ ա։ Ու էս ասածս էդ զինվորի հետ կապ չունի, քանի դեռ դա զինվորը չի պատմել։
Դու տեսե՞լ ես որևէ վիդեո, որ զինվորը սենց բան պատմի։ Ես կարդացել եմ ես հեքիաթը, իբր զինվորը սենց ա պատմել։
Դե որոշելիքդ որոշի։
Օդի մեջ գրածս դու հիմա չէիր կարդա։
Ես պարզ հայերեն գրել եմ, մի հատ էլ բացատրեմ, որ սա հեքիաթ ա։ Ու էս ասածս էդ զինվորի հետ կապ չունի, քանի դեռ դա զինվորը չի պատմել։
Դու տեսե՞լ ես որևէ վիդեո, որ զինվորը սենց բան պատմի։ Ես կարդացել եմ ես հեքիաթը, իբր զինվորը սենց ա պատմել։
Դե որոշելիքդ որոշի։
Խի չէր երեվա? Ուղիղ իմաստով չէ հասկացար? Ասում ես ինձանից քանի տարի ես մեծ?
Ուրեմն դա նշանակում ա որ սուտ ա?? Կարայիր ուղակի նորվա գրածիդ պես արտահայտվել ոչ թե Ռեմբո ու Մյունհաուզեն պատմեիր, որովհետեվ կարա իրականություն լինի անկախ նրանից վիդեո կա թե չկա։
Դու գտնում ես, որ կարա, ես էլ գտնում եմ, որ չի կարա, իսկ սենց փաթոսային հեքիաթ գրողը դեբիլ ա, ու ղժժում եմ վրեն։
Նույն կերպ լիքը մարդ ղժժում ա Սեյրանի կնկա վրեն, մարդ էլ կա, ասում ա խի՞ եք էն մարդու անձնականին կպնում։
Հեքիաթների փոխարեն կարային նորմալ, իսկական պատմությունները գրեին, առանց արհեստական պաթոսի, հաստատ ավելի ազդեցիկ կլներ։
2-րդ համաշխարհայինի վախտ էլ սովետում լիքը սենց պատմություններ էին գրվում, ժողովրդի դուխ տեղը պահելու համար։ Քանի երեխա էինք, հիանում էինք, մի քիչ մեծանում էինք, մենք մեր վրա էինք խնդում, որ դրանց հավատացել ենք։ Մանավանդ, որ արդեն լիքը փաստեր էին հայտնվում, որ էդ սաղ հեքիաթ էր, պրմիտիվ պրոպագանդա։
Դու գտնում ես, որ կարա, ես էլ գտնում եմ, որ չի կարա, իսկ սենց փաթոսային հեքիաթ գրողը դեբիլ ա, ու ղժժում եմ վրեն։
Նույն կերպ լիքը մարդ ղժժում ա Սեյրանի կնկա վրեն, մարդ էլ կա, ասում ա խի՞ եք էն մարդու անձնականին կպնում։
Հեքիաթների փոխարեն կարային նորմալ, իսկական պատմությունները գրեին, առանց արհեստական պաթոսի, հաստատ ավելի ազդեցիկ կլներ։
Լիքը մարդ լիքը բան ա անում ու ապրեն կամ չապրեն լիքը բան անող լիքը մարդիք։
Դե քանի որ դու հոսպիտալի բժիշկ ես ու լուրջ մասնագետ ուրեմն չէր կարա տենց բան լիներ։
Մի հատ օսկարակիր ֆիլմկա։ Մեկը ընկնում անդունդը ու ձեռքի վրա հսկայական քար ա գլորվում, էսի ձեռքը կտրում, մոռթումա տենց կտրած ձեռքով անդունդը բարձրանում ա, որից հետո մի քանի կիլոմետր քայլում ա ու վերջապես կենդանի ա մնում։ Բժիշկ ջան ըլնող բանա??
Էքստրիմին սովոր մարդու դեպքում, որը ինքնակամ կտրում ա սեփական ձեռքը, ունենում ա հետտրավմատիկ շոկ, դա հաղթահարում ա ու փրկվո՞ւմ, հա, եղել ա տենց բան, ու դա էնքան անսովոր բան ա եղել, որ ֆիլմ են նկարել։
Հասարակ զինվորին, որ հանկարծակի ու հերթով զրկվում ա 2 ոտքերից, հետո էլ փորում, հանում ա ակա՞նը, չեմ հավատում։
Էքստրիմին սովոր մարդու դեպքում, որը ինքնակամ կտրում ա սեփական ձեռքը, ունենում ա հետտրավմատիկ շոկ, դա հաղթահարում ա ու փրկվո՞ւմ, հա, եղել ա տենց բան, ու դա էնքան անսովոր բան ա եղել, որ ֆիլմ են նկարել։
Հասարակ զինվորին, որ հանկարծակի ու հերթով զրկվում ա 2 ոտքերից, հետո էլ փորում, հանում ա ակա՞նը, չեմ հավատում։
Պոստին կանգնած զինվորը հասարակ զինվոր չի։ Ինքն էլ ժամանակի ընթացքում բավականին կոփվում ա ու կարծր բնավորություն ա ձեռք բերում։ Բժիշկ ջան դու բոմբում ես, վստահ ես, որ հոսպիտալում բժիշկ ես աշխատել??
Լավ ես հելա քնելու մի երկու ժամից գործի եմ, տեսնում ես ինչ օրգանիզմ ունեմ?? Օրը մի քանի ժամ եմ քնում ու համ էլ քո հետ գյալաջի եմ անում մինչեվ 3-ը։
Չէ, որտև դու էնքան ուժ չունես, որ քեզնով էդքանն ասես, իսկ քո ասած «Ռուսաստանի մեջքով» ասելը քեզ խայտառակ ավելի ա կախյալ վիճակի մեջ գցում Ռուսաստանից։
Ապեր, էլ ավել կախյալ վիճակը մի քիչ բարդ է պատկերացնելը:
Եթե Ռուսաստանի միջնորդությամբ ա համաձայնագիր ստորագրվում, ապա ահագին դժվար է պատկերացնել Ղարաբաղի ստորագրությունը դրա տակ,
որովհետև դա կնշանակի թե ռուսները հանկարծ ու որոշել են վերջ տալ հակամարտությանը (որովհետև հաշվի են նստում Ղարաբաղի հետ, որը համարյա նույնն է թե ճանաչում են Ղարաբաղը),
իսկ ռուսները հաստատ շահագրգռված չեն Ղարաբաղի հարցը լուծելու հարցում:
Ու ահագին բարդ է պատկերացնելը որ հիմա Սերժը Մոսկվայում համառորեն պնդում է, որ ստորագրի իմեննո Ղարաբաղը:
Եթե հիմիկվա պուծինյան շիզոֆրենիկոտ թագավորության փոխարեն 94-ի ելցինյան մեղմ ու խեղճացած Ռուսաստանը լիներ, ապա
երևի թե ավելի հեշտ կլիներ կյանքը:
Այ, եթե հայկական լոբբին կարողանա էնքան վիզ դնի որ մի երկու ազդեցիկ պետություն ճանաչեն Ղարաբաղը,
մանավանդ նաֆթի գնի էժանացման ֆոնին, ապա ահագին հեշտ կլիներ Ղարաբաղի ստորագրությունը ունենալ տարբեր պայմանագրերի տակ:
Բայց որ մեր դիվանագիտությունը պարտվել է, դրանում կասկած չկա:
Աթեիստ բա ասում ես վիդեո չկա? համ վիդեո կա համ էլ Էդ տղու անուն ազգանունը։ Դու էլ հոսպիտալի բժիշկ ես եղել ու որ ուզենաս կճշտես։ Թե էտքան ազնիվ տղա ես ինֆորմացիան ճշտի ու մտի նորից գրառում արա։
Հըլը մի հատ սաղ գրածներս կարդա, ու ցույց տուր, մի տող, որտեղ ես գրել եմ տենց վիդեո չկա։
Երբ որ կնայեմ, կարաս չկասկածես, մեջս չեմ պահի, կարտահայտվեմ։
Հըլը մի հատ սաղ գրածներս կարդա, ու ցույց տուր, մի տող, որտեղ ես գրել եմ տենց վիդեո չկա։
Երբ որ կնայեմ, կարաս չկասկածես, մեջս չեմ պահի, կարտահայտվեմ։
Ոտքերի կտրվելու պահը չկա վիդեոի մեջ բայց ականի պահն ա պատմում ու ասում որ Էդ պահին ցավ չի զգացել։
Դավիթ Գրիգորյան, հայրը պատերազմի մասնակից ու հիմա էլ մայորա։ Կարում ես զանգես Մուրացան ու Դավիթի մասին հետաքրքրվես?? Թափդ կհերիքի?? Թե մեկա դու բժիշկ ես ու չի կարա տենց բան լինի?
Թող մյուսներն էլ նայեն։
https://www.youtube.com/watch?v=sNyZqy7kSkk
Մեկ էլ պայթուն լսվեց: Տեսա՝ ոտքս չկա: Հանեցի համազգեստիս գոտին ու կապեցի, որ չարնահոսեմ: Նոր էի ավարտել կապելը, նորից պայթյուն լսվեց, տեսա՝ մյուս ոտքս կտրվեց: Զինվորական սապոգիս քուղը հանեցի ու մյուս ոտքս կապեցի: Պառկած սպասում էի, որ ընկերներս օգնության գան, գլխիս տակ ինչ-որ կոշտ բան զգացի, նայեցի- տեսա ական է: Ձեռքով փորելով էդ ականը հանեցի գլխիս տակից.
Լրիվ նույն բանն ա, չէ՞, գրած :D
Թե՞ որ լրիվ իրա բառերով գրեին, պակաս էինք հարգելու։
Պայթել ա ու երկու ոտքից միանգամից զրկվելա, մի ոտքը գոտիով ա կապել իսկ մյուսը շնորուկով հետո էլ ականի պահն ասում։
Իսկ լրագրողը գրել էր որ մի ոտքը կապել պրծելա ու մյուս ականի պայթյունից մյուս որոնք կտրվել ու շնորուկով ա կապել։
Այսինքն, եթե միանգամից երկու ոտքը կտրվելա ու հերթով կապելա, որ չարնահոսի հավատում ես? ու մտածում ես, որ կարա տենց բան լինի, բայց լրագրողի գրածով ասում ես չի կարա տենց բան լինի??? :D
Բա ասում էիր հորինված սուտ պատմություն ա??
Տղամարդ լինեիր կասեիր սխալվել եմ ու հիմար բաներ եմ գրել։
Սենց մի բան էլ է հնարավոր - առաջին հաղորդումը, որը քննարկում ենք, հայտնի է եղել բանավոր, այլ հարցազրույցից - նայեք, սվաբոդայի ռեպոռտաժը երբ է եղել, իսկ այդ հաղորդումը` երբ տարածվել: Մեր կողմից քննարկվողն ավելի վաղ է գրվել, քան այս վիդեոն` նկարվել:
Սենց մի բան էլ է հնարավոր - առաջին հաղորդումը, որը քննարկում ենք, հայտնի է եղել բանավոր, այլ հարցազրույցից - նայեք, սվաբոդայի ռեպոռտաժը երբ է եղել, իսկ այդ հաղորդումը` երբ տարածվել: Մեր կողմից քննարկվողն ավելի վաղ է գրվել, քան այս վիդեոն` նկարվել:
Աթեիստն էլ ա նոր տեսնում կամ էլ գրելուց հետո ա տեսել ուղղակի ռեյտինգի հարց կա, ասելա պիտի պահի ասածը։
Պայթել ա ու երկու ոտքից միանգամից զրկվելա, մի ոտքը գոտիով ա կապել իսկ մյուսը շնորուկով հետո էլ ականի պահն ասում։
Իսկ լրագրողը գրել էր որ մի ոտքը կապել պրծելա ու մյուս ականի պայթյունից մյուս որոնք կտրվել ու շնորուկով ա կապել։
Այսինքն, եթե միանգամից երկու ոտքը կտրվելա ու հերթով կապելա, որ չարնահոսի հավատում ես? ու մտածում ես, որ կարա տենց բան լինի, բայց լրագրողի գրածով ասում ես չի կարա տենց բան լինի??? :D
Բա ասում էիր հորինված սուտ պատմություն ա??
Տղամարդ լինեիր կասեիր սխալվել եմ ու հիմար բաներ եմ գրել։
1. չէի հավատում, որ հերթով ոտքերը կտրվել ա, ու ինքը հերթով դրանք կապել ա
2. ականը փորելու մասին ոչ մի խոսք չկա
3. շնորոքով կապելու պահը չեմ հավատում
4. դու նույնիսկ լրագրողի գրած սուտը տեսնելուց հետո չես ընդունում, իսկ ես դեռ պնդում եմ որ տեքստի կեսը սուտ ա, ու որ զինվորի արածն առանց էդ ստի էլ հերիք էր իրան հերոսացնելու համար։
Հերիք ա իմ գրածների վրա բաներ հորիներ։
Մեկ պարզվում ա, ես ասում եմ տենց վիդեո չկա, մեկ պարզվում ա, ես ասել եմ սա սուտ պատմություն ա։
Քո բառերով ասած, տղամարդ լինեիր, բանավիճելիս իմ բառերը կմեջբերեիր, ոչ թե հորինեիր։
ՄԻ ՀԵՏ ԷԼ ԿՐԿՆԵՄ։
ԵՍ ԳՏՆՈւՄ ԵՄ, ՈՐ ՏԵՔՍՏԸ ԳՐՈՂԸ ՀԻՄԱՐ Ա, Ու ԻՐԱ ԿՈՂՄԻՑ ՍՈւՏ ՄԱՆՐԱՄԱՍՆԵՐ Ա ՀՈՐԻՆԵԼ։
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 09:45
Անկեղծ ասած, ես էլ չէի հավատում: Շնորհակալ եմ Աթեիստին, որ սուտը ջրի էրես հանեց: Իսկ նման իրավիճակում ցավ չզգալը շատ նորմալ երևույթ ա: Պայթյուն լսվեց արտահայտությունն էլ ամենապաթետիկն ա:
Sent from my LG-D855 using Tapatalk
1. չէի հավատում, որ հերթով ոտքերը կտրվել ա, ու ինքը հերթով դրանք կապել ա
2. ականը փորելու մասին ոչ մի խոսք չկա
3. շնորոքով կապելու պահը չեմ հավատում
4. դու նույնիսկ լրագրողի գրած սուտը տեսնելուց հետո չես ընդունում, իսկ ես դեռ պնդում եմ որ տեքստի կեսը սուտ ա, ու որ զինվորի արածն առանց էդ ստի էլ հերիք էր իրան հերոսացնելու համար։
Հերիք ա իմ գրածների վրա բաներ հորիներ։
Մեկ պարզվում ա, ես ասում եմ տենց վիդեո չկա, մեկ պարզվում ա, ես ասել եմ սա սուտ պատմություն ա։
Քո բառերով ասած, տղամարդ լինեիր, բանավիճելիս իմ բառերը կմեջբերեիր, ոչ թե հորինեիր։
ՄԻ ՀԵՏ ԷԼ ԿՐԿՆԵՄ։
ԵՍ ԳՏՆՈւՄ ԵՄ, ՈՐ ՏԵՔՍՏԸ ԳՐՈՂԸ ՀԻՄԱՐ Ա, Ու ԻՐԱ ԿՈՂՄԻՑ ՍՈւՏ ՄԱՆՐԱՄԱՍՆԵՐ Ա ՀՈՐԻՆԵԼ։
Ասենք ինչ տարբերությունը ոտքերը միանգամից են կտրվել ու հերթով սկսելա կապել, թե մի ոտքը կտրվել կապելա ու մյուսն ա կտրվել կապել??? Գրողը տանի խայտառակ սուտ։ Բժիշկները հասկացան, որ չի կարա տենց բան լինի, բայց կարա երկու ոտքը միանգամից կտրվի ու հերթով կապի։ Դուք երկուսդ էլ թույն բժիշկներ եք։ Կեցցե սուտը ջրի երես հանող Աթեիստը։
Քո գրածնա չէ??
Ես վստահ եմ, որ սա ինչ որ մեկի հորինած հեքիաթն ա։ Ու էդ ինչ որ մեկը հաստատ հաշմանդամ զինվորը չի։ Ինչ, ինչ, հիվանդություններից քեզնից շատ եմ գլուխ հանում։
Բա ասեիր ժողովուրդ ջան ոչ թե հատ հատա կտրվել այլ միանգամից, ոչ թե դնես ու բրնձես։ Ուղղակի գրելուց առաջ չգիտեիր, որ սենց վիդեո կար ու տենց քաքի մեջ խրվար։
Բյուր հեռախոսդ LG ի ա??? Հալալ ա քեզ:D
Քանի որ Գայլի հետ բանավիճելը ժամանակի անիմաստ կորուստ ա, իրան էլ չեմ պատասխանի։
Հույս ունենալով, որ թեմայում ադեկվատ մարդիկ էլ կարող ա հետս չհամաձայնեն, մի հատ պարզ բան այնուամենայնիվ պարզաբանեմ։
Եթե ես կարդամ, որ մարդու գլուխը կտրելուց հետո նա մի տարի է դեռ ապրում ա, էլի կասեմ, սուտ ա։ Առանց փաստեր ունենալու, չեմ կարա ասեմ, թե կոնկրետ ինչն ա սուտ։ Կարող ա ոչ թե մարդ ա եղել, այլ ասենք, որդ։ Կամ ոչ թե գլուխն են կտրել, այլ մյուս «գլուխը», կամ ոչ թե մի տարի ա ապրել, այլ մի քանի վարկյան։
Թե ընթացքում, որ տարբերակի վրա կսկսեմ «ղժժալ», դա իմ ընտրությունն ա։ Եթե ես մեկի վրա եմ ղժժում, մյուսն ա ճիշտ դուրս գալիս, դրանից սուտը ճիշտ չի դառնում։
Գայլը սուտը տեսնելուց հետո, որոշեց, որ դա պտի ոչ թե հասարակ, այլ «խայտառակ սուտ» լիներ, որ գրածս իմաստ ունենար։ Եթե էլի էդ կարծիքին եք, կարաք էդքանը գրեք, ես իմանամ, որ շարունակելն անիմաստ ա։
Ես գրառումս ՖԲ-ի փոխարեն ստեղ գցեցի են հույսով, որ ստեղ էս տարրական բաները բացատրելու կարիք չի լինելու։ Ավաղ։
Հռետոր:love
Լավ իրավաբանի տեղ գիտեմ կուզես համարը տամ?
Դե ուրեմն այլ լեզվից իմվալիդ նենց ներկայացրա, որ մարդիկ հասկանան, որ ընդամենը Էդ մի նյուանսնա սուտ, թե չէ կարդացողը մտածում ա, որ ամբողջը սուտ ա։
Ժող, թարգեք հա։
Բոլորս էլ գիտենք ինչ դիշովկա անգրագետ լրագրողներ ունենք, որ լայքի համար ինչ ասես կանեն։
Էս ձեզ բազարով էդ ու մնացած երեխեքի զոհաբերությունը մի տեսակ փոքրացնում եք։
Հա, չափազանցված ու աղավաղված ա էդ պատմությունը, հասկացանք Արտ, անցանք առաջ։
Rammstein
08.04.2016, 11:37
https://www.youtube.com/watch?v=W0JHu1ljloI
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 11:38
Ասենք ինչ տարբերությունը ոտքերը միանգամից են կտրվել ու հերթով սկսելա կապել, թե մի ոտքը կտրվել կապելա ու մյուսն ա կտրվել կապել??? Գրողը տանի խայտառակ սուտ։ Բժիշկները հասկացան, որ չի կարա տենց բան լինի, բայց կարա երկու ոտքը միանգամից կտրվի ու հերթով կապի։ Դուք երկուսդ էլ թույն բժիշկներ եք։ Կեցցե սուտը ջրի երես հանող Աթեիստը։
Քո գրածնա չէ??
Ես վստահ եմ, որ սա ինչ որ մեկի հորինած հեքիաթն ա։ Ու էդ ինչ որ մեկը հաստատ հաշմանդամ զինվորը չի։ Ինչ, ինչ, հիվանդություններից քեզնից շատ եմ գլուխ հանում։
Բա ասեիր ժողովուրդ ջան ոչ թե հատ հատա կտրվել այլ միանգամից, ոչ թե դնես ու բրնձես։ Ուղղակի գրելուց առաջ չգիտեիր, որ սենց վիդեո կար ու տենց քաքի մեջ խրվար։
Լավ, դու չես տեսնում լրագրողի գրածի պաթետիկ տոնը: Իրա գրածը ոնց որ վեցերորդ դասարանի շարադրություն լինի, իսկ զինվորը շատ պարզ պատմում ա էն, ինչ էղել ա: Ու անկեղծ ասած զինվորի պատմածն ավելի ազդեցիկ ա, որտև առանց ավելորդ պաթոսի ա:
Sent from my LG-D855 using Tapatalk
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 11:41
Դե ուրեմն այլ լեզվից իմվալիդ նենց ներկայացրա, որ մարդիկ հասկանան, որ ընդամենը Էդ մի նյուանսնա սուտ, թե չէ կարդացողը մտածում ա, որ ամբողջը սուտ ա։
Մարդիկ նորմալ հադկանում են, դու քեզ նայի ;)
Sent from my LG-D855 using Tapatalk
Ամեն դեպքում կինո նկարելու նյութ ա: Ախ արա, ի՜նչ տղերք ունենք:
Մնում ա սաղս սա հասկանանք, ու հասկանանք, որ ավելորդ ուռճացնել-պաթոսացնելու կարիք չկա:
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 12:28
Ամեն դեպքում կինո նկարելու նյութ ա: Ախ արա, ի՜նչ տղերք ունենք:
Մնում ա սաղս սա հասկանանք, ու հասկանանք, որ ավելորդ ուռճացնել-պաթոսացնելու կարիք չկա:
Էդ մեկը հաստատ: :) Տեղից իրական պատմություններն էլ էնքան ազդեցիկ են, էնքան զարմանալի, իսկ իրանց տոնը՝ էնքան հանգիստ, էնքան համեստ, ոնց որ պատմեն՝ առավոտն ինչ են կերել: Լրագրողները պաթոս են գումարում ու լրիվ ուրիշ տպավորություն ստեղծում:
Համաձայն եմ, մնում է մեր լրագրողները վեր կանգնեն սովինֆոբյուրոային ոճից, որը նրանց դասավնդվել է բուհերում - էս հարցում լիքը անելիք կա:
Վատ վերլուծություն չի (http://milhistory.listbb.ru/viewtopic.php?p=56582#p56582), չնայած ունի որոշ մակերեսային պահեր...
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 15:17
Վատ վերլուծություն չի (http://milhistory.listbb.ru/viewtopic.php?p=56582#p56582), չնայած ունի որոշ մակերեսային պահեր...
Լիոն, էս քե՞զ ես ցիտում :D
Լիոն, էս քե՞զ ես ցիտում :D
Չէ, իրա ֆորումն ա ձեռի հետ գովազդում, փոխանակ մայր նյութի լինկը դնի :))
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 15:21
Չէ, իրա ֆորումն ա ձեռի հետ գովազդում, փոխանակ մայր նյութի լինկը դնի :))
Ես ակումբից բացի ուրիշ ֆորումի պրիզնատ չեմ գալիս :))
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 16:14
Էդ սրիկաները ԱԹՍ են ուղարկել Ստեփանակերտ հենց Մինսկի խմբի համանախագահների այցելության ժամանակ: Ու հեսա դուրս են գալու, էլի էն բոթային հայտարարություններից անեն:
Այն բոլոր լրատվական նյութերը (թե՛ ռուսական, թե՛ արտասահմանյան), որոնք վերաբերվում են Ղարաբաղին․․․․ վա՜յ, ադրբեջանցիները "ասլան են կտրել"․․․ ազգովի ինչ զզվելի բաներ ասես, որ չեն գրում։ Հա ասում եմ, որ էլ չեմ կարդալու, բայց էլի կարդում եմ։ Մի երկու բան էլ ես դրանց գրեցի, բայց ազգովի (ինչպես նաև ռուսներ) հարձակվեցին վրաս։ Ստիպված հանձնվեցի։ Էլ հնարավոր չէր շարունակել։ Նենց տպավորություն է, որ համայն Ադրբեջանն ա ամբողջ մամուլի կոմեթներում։
Զուտ "աշխատանքային պահով", էլի, մի քանի պարզաբանումներ կանես, որոնք են դրանց ռուսալեզու ամենաասլան ֆորումները? Հուսով եմ քեզ մոտ ինֆորմացիան հավաքված կլինի: Կարող ես հղումները լիչկիս ուղարկել:
Զուտ "աշխատանքային պահով", էլի, մի քանի պարզաբանումներ կանես, որոնք են դրանց ռուսալեզու ամենաասլան ֆորումները? Հուսով եմ քեզ մոտ ինֆորմացիան հավաքված կլինի: Կարող ես հղումները լիչկիս ուղարկել:
Ֆորումների մասին չի խոսքը ինձ թվում ա, այլ լրատվական նյութերի ու դրանց տակ գրվող մեկնաբանությունների
Ֆորումները ի նկատի չունեի։ Ասածս զուտ լրատվական կայքերին էր վերաբերվում, ինչպես նաև՝ ռուսական լրատվամիջոցների ֆբ-ի էջերին, հենց մեկը՝ НТВ-ի ֆբ-ի էջում տեղադրված Ղարաբաղյան նյութերի տակ են զզվելի կոմենթներ գրում։
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 16:39
Էդ սրիկաները ԱԹՍ են ուղարկել Ստեփանակերտ հենց Մինսկի խմբի համանախագահների այցելության ժամանակ: Ու հեսա դուրս են գալու, էլի էն բոթային հայտարարություններից անեն:
Հահա, հույս ունեմ՝ էսօրվանն էլ ա էս (http://artsakhpress.am/arm/news/42113/i-nch---anodachuner-en-pttvum-stepanakerti-erknqum.html) :D
CactuSoul
08.04.2016, 17:35
Հահա, հույս ունեմ՝ էսօրվանն էլ ա էս (http://artsakhpress.am/arm/news/42113/i-nch---anodachuner-en-pttvum-stepanakerti-erknqum.html) :D
Դավիթ Բաբայանը գրել է (https://twitter.com/davit_babayan/status/718372165284995072), որ եղել է, ու մերոնք վերացրել են։
Լավ, քանի գրում եմ, եկեք՝ երեկ երեկոյան առգրավված «Ուրալի» մասին էլ նշենք էստեղ․
Անակնկալ.
ԼՂՀ ՊԲ-ը հաղորդում է, որ հայկական “սպեցնազը” ադրբեջանական Տափկարա-Կոյունլու գյուղի հատվածից առգրավել է բեռնատար “Ուրալ” մակնիշի զինվորական ունեցվածքով բեռնված “H919QQ” համարանիշի մաեքենա:
Ինձ հիմա մեր գերիներն են մտահոգում:(
Դրանք ինչ դաժանությամբ են հիմա մեր գերիների հետ վարվում։ Վախենում եմ պատկերացնել։:(
Ու իմ իմանալով՝ ադրբեջանցի գերիներ մենք չունենք, որ գոնե փոխանակում անեինք։
StrangeLittleGirl
08.04.2016, 19:52
Ինձ հիմա մեր գերիներն են մտահոգում:(
Դրանք ինչ դաժանությամբ են հիմա մեր գերիների հետ վարվում։ Վախենում եմ պատկերացնել։:(
Ու իմ իմանալով՝ ադրբեջանցի գերիներ մենք չունենք, որ գոնե փոխանակում անեինք։
Էն պահն , որ մտածում ես ավելի լավ ա մեռած, բայց գտնվեն: :(
Sent from my LG-D855 using Tapatalk
Ժողովուրդ, հատկապես կոմպից ակտիվ մասսային - կարաք օգնենք գտնենք էդ Լելե-Թեպե կոչվածը Գուգլ քարտեզի վրա?
Կողքի ռուսալեզու ֆորումում սենց բան եմ գրել, ուղղակի, որ չթարգմանեմ, նայեք ռուսերեն, դա նախնական ինֆորմացիան կտա, որ ավելի հեշտ գտնեք այդ բարձունքը -
В общем так, речь идет о какой-то высоте, которое называется Леле-тепе. Я уже час питаюсь на гугл карте отыскать ее, но пока без особых результатов. Если кто сможет помочь, буду очень рад, однако то, что на карте ее очень трудно найти, сам по себе говорит о незначительности возвышения или высоты.
Вот исходные данные, смотрите какая ситуация:
Это Google карта (https://www.google.ru/maps/@39.4637207,47.2424963,37902m/data=!3m1!1e3) самого южного участка фронта. Точную линию фронта не могу указать, но, на карте, если чуть ли не до предела увеличить и проявить смекалку, линии окопов или даже отдельные укрепрайоны видны. Итак, нас интересует самый южный участок. Исходная информация - чуть ли не в самом центре, над желтой линией виден "Горадиз/Horadiz", их там два, у нас речь идет о первом с лева, сразу за "Araler", в самом центре. Итак, чтоб было понятно, на этом участке линия окопов сторон, в грубом виде, идет вниз по желтой линии, но, не доходя до Аракса, в грубом виде чуть южнее по белой линии, уходит на запад, после чего чуть южнее Asagi Maralyan (карту увеличьте, чтоб ее увидеть) окончательно смыкается с Араксом.
Итак, Леле-Тепе видимо на самом юге, у извилины Аракса, южнее Asagi Maralyan, от реки в на расстоянии метров 200-300 (то что оно у реки на этом расстоянии, точно).
Итак, я столько нашел, если кто сможет помочь, мы вместе выясним, какая же это хваленная "стратегическая" высота :)
Вот еще данные -
Комментируя публикации азербайджанских СМИ о взятии высоты Леле Тепе, глава оперативного отдела АО НКР, полковник Виктор Арустамян отметил, что общая площадь Леле Тепе составляет 5 метров, высота в общем ландшафте – 20 метров. Посему эта высота не представляет даже тактической ценности, не говоря уже о стратегической. Он отметил, что высота находилась на межпозиционном участке. «Она и сейчас находится в системе наших позиций, просто этот маленький холм они оккупировали. Но я вновь отмечаю, что стратегического значения он не имел», - отметил он, передает Armenia Today.
Я боюсь ошибаться, боюсь быть обвиненным в не объективизме, но сдается мне это очередная утка азерагитпрома и здесь начальник оперотдела армии обороны прав - ну никак все это не похоже на "стратегическую высоту" или, если посмотреть по другому, люди, которые употребляют словосочетание "стратегическая высота", не представляют о чем речь вообще. Возможен и другой вариант, после провала военной авантюры режима Алиевых таким вот образом у себя дома тот же клан питается спасти попертую репутацию и оправдаться за сотни убитых и более тысячи раненных.
И что самое интересное - они там кричат про "стратегическую высоту", но никто (!) пока на карте не указал о чем речь вообще...
Кстати, я вот смотрю... учитывая принцип Google карт не освещать районы активных боевых действии, я все же прав - смотрите, там на карту как бы искусственно поставлена картинка, очевидно, более старая, которой делалась попытка прикрыть то, что на этом участке есть на данный момент...
Ժողովուրդ, ես երեկվանից քրքրում եմ Գուգլ քարտեզն ու ադրբեջանական աղբյուրները և ահա արդյունքում ինչ ստացվեց: Տեսեք, սա Գուգլ քարտեզի (https://www.google.ru/maps/@39.4637207,47.2424963,37902m/data=!3m1!1e3) վրա շփման գծի ամենահարավային մասն է: Ամենայն հավանականույամբ Լելե-թեփեն գտնվում է Հորադիզ գյուղից հարավ, այն կիրճի հյուսիսային մուտքի մոտ, որը տանում է դեպի Նուգզար (քարտեզը մեծացրեք, որ լավ երևա):
http://forumimage.ru/uploads/20160409/146022424184778442.jpg
Քարտեզի վրա կտրված գծերով ցույց եմ տվել թուրքերի հին դիրքերը, շրջանակի մեջ առել եմ նոր ձեռք բերածը:
Հատուկ նշում - Սա ոչ մի կերպ չի կարող համարվել պաշտոնական աղբյուր կամ պաշտոնական աղբյուրից ձեռք բերված տեղեկատվություն, սա ընդամենը իմ ինտերնետային վերլուծության արդյունքն է:
Հաք, Տրիբունի ու Չուկի գրառումների տակի տողին նայելով՝ ուզում եմ քեզ շնորհակալություն հայտնել։
Դու գաղափար անգամ չունես թե ինչ ես արել։
Գալո ջան, էս աշխարհքի երեսին բացի սեփական համակրանք-հակակրանքից մարդկանց, նախագահների, քաղաքական գործիչների նկատմամբ, կա նաև պարզ մարդկային տրամաբանություն, ինչպես նաև ազգային ինքնասիրությունը։ Ու որպես ապացույց, թե մեր էս վերջին օրերի զավզակությունները Հաքի հետ որքան անիմաստ էին, էսօրվա պաշտոնական տեղեկատվությունը․
Սերժ Սարգսյանը հանդիպել է ՀՀ առաջին Նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին (http://www.a1plus.am/1447427.html)
Mephistopheles
10.04.2016, 08:00
Գալո ջան, էս աշխարհքի երեսին բացի սեփական համակրանք-հակակրանքից մարդկանց, նախագահների, քաղաքական գործիչների նկատմամբ, կա նաև պարզ մարդկային տրամաբանություն, ինչպես նաև ազգային ինքնասիրությունը։ Ու որպես ապացույց, թե մեր էս վերջին օրերի զավզակությունները Հաքի հետ որքան անիմաստ էին, էսօրվա պաշտոնական տեղեկատվությունը․
Սերժ Սարգսյանը հանդիպել է ՀՀ առաջին Նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին (http://www.a1plus.am/1447427.html)
ճիշտ են արել
Mephistopheles
10.04.2016, 08:16
Տրիբուն
Ախպեր, ես քեզ փաստ եմ ներկայացնում, դու ասում ես «ախմախություն ա»: Արցախի հակամարտության մեջ մասնակացած գեներալների կարծիքն եմ ներկայացնում, դու էլ թե՝ ա «ապուշություն ա»: Այսինքն՝ դու իրանցից շատ գիտես, ավելի հեղինակավոր գործիչ ես, քան նրանք: Էն, որ իրական հեղինակություն ուղեցող մարդկանց ասածը դու ապուշություն ես համարում, իսկ Լևոնին՝ երկնքի փայլատակող գիսաստղ, պարզ ներկայացնում է քո՝ հարցի մեջ իրազեկ լինելու աստիճանը: Ապուշություն ես համարո՞ւմ՝ բեր հակափաստարկ, ցույց տուր որ Նորատը, Վիտալին մեկ էլ մյուսները քո եղունգի չափ չկան: Ցույց տուր, որ դու դիվանին նստած իրենցից իրենց իսկ գործի մեջ ավելի շատ բան ես հասկանում: Ունե՞ս լուրջ հակափաստարկ: Բեր, աչքս մտցրու: Եթե չունես՝ ինչի՞ ես զինվորական մարդկանց ապուշ համարում (ես դեռ հեչ՝ մի կերպ կմարսեմ վերավորանքներդ):
Chuk
Քո ուզածով ոտից գլուխ շուռ տվիր: Հիմա ես էն մարդու գրածին հավատա՞մ, թե քո վերլուծությանը, որն ի դեպ՝ տրամաբանությանը հակասում է: Նախ, Հայաստանը 1990 թվականին ՍՍՀՄ մի մասն էր, իսկ Լևոնը ՀԽՍՀ ԳԽ նախագահ: Սա նշանակում է որ նա Միութենական կենտկոմի ենթակայության տակ է գտնվում, ինչպես նաև ՍՍՀՄ Գլխավոր Շտաբի ենթակայության: Այնպես որ նույնիսկ ցանկության դեպքում ոչ մի «դիվանագիտական հմտություն» չէր օգնի Լևոնին ի կատար չածելու Կենտրոնի հրահանգը: Միմիայն ժամանած բարձրաստիճան պաշտոնյաների միջամտությամբ կարելի էր այդ հարցը լուծել հօգուտ Հայաստանի, քանի որ, նորից եմ կրկնում, նրանց լիազորությունները ՀՀ ԳԽ նախագահից անհամեմատ ավելի մեծ էին ու նրանց ենթակայության տակ էր ողջ ՍՄ հանրապետությունների հավաքազորը (ոչ միայն ՀԽՍՀ): Այնպես որ պետք չի անտեղի լեգենդներ հորինել Լևոնի դիվանագիտության մասին ու ոտնահարել Նորատի դերը, հատկապես, եթե չունես լուրջ հակափաստարկներ:
ապեր, ես չգիտեմ ինչ նորատի կամ բորատի մասին ես խոսում, բայց որ լևոնը երկրի նախագահ ա եղել ու էդ ժամանակ են ազատագրել ղաչաբաղն ու իրա շուրջը էտի փաստ ա... էսօր առիթ կա, թող էդ գեներալը գնա բաքուն գրավի... ի՞նչ ա եղել... ո՞վ ա խանգարում... կակ ռազ լևոնն էլ նախագահ չի
ապեր, ես չգիտեմ ինչ նորատի կամ բորատի մասին ես խոսում, բայց որ լևոնը երկրի նախագահ ա եղել ու էդ ժամանակ են ազատագրել ղաչաբաղն ու իրա շուրջը էտի փաստ ա... էսօր առիթ կա, թող էդ գեներալը գնա բաքուն գրավի... ի՞նչ ա եղել... ո՞վ ա խանգարում... կակ ռազ լևոնն էլ նախագահ չի
Մեֆ, արի hack ախպոր գրառումներից կտրվենք։ Նորատն էն գեներալն ա, որ ունեցել ա ահռելի փորձ ու հմտություն, ինչը հաշվի առնելով Լևոնն անձամբ ա իրան հրավիրել Հայաստան, առաջարկել ՊՆ նախարարի պաշտոնը, որից Նորատը հրաժարվել ա, արդյունքում իրան առաջարկվել ՊՆ փոխնախարարի պաշտոն (ԳՇ պետ): Նորատն իր նկատմամբ վստահությունն արդարացրել ա, մասնակցել մարտավարությունների մշակմանը, ղեկավարել դրանցից շատերը։ Պատերազմի հաղթանակը նաև իր շնորհքն ա, բանակի կայացումը նաև իր շնորհքն ա։ Իհարկե եղել են նաև տարաձայնություններ վերադասների, մասնավորապես Լևոնի ու Վազգենի հետ։ Բայց էդ ու՞մ մեջ չի լինում։ Բայց արդյունքում իրանք հրաշալի համագործակցել, աշխատել են միասին ու բաժանվել «լավով»։
Ըստ իս՝ էս թեմայի վերնագիրը հենչ լավը չէ: Իմ պատկերացմամբ սա ազատագրական պայքար ա, շարժում, եթե կուզեք՝ գոյամարտ, բայց ոչ հակամարտություն: Արցախը ինչ-որ տարածք չէ, որի շուրջ կարելի է հակամարտել ու եթե չստացվի հաղթել, ապա զիջել այն (էդպես կարող են մտածել ազերիները): Արցախը մեր գոյության երաշխիքն ա, ու առանց Արցախ մեր գոյությունը կասկածի տակ կդրվի: Էնպես որ սա ոչ թե արցախյան հակամարտություն ա, այլ «Հայ ազգի գոյամարտ՝ հանուն Արցախի»:
Առաջարկում եմ մտածենք թեման վերանվանելու շուրջ:
Ըստ իս՝ էս թեմայի վերնագիրը հենչ լավը չէ: Իմ պատկերացմամբ սա ազատագրական պայքար ա, շարժում, եթե կուզեք՝ գոյամարտ, բայց ոչ հակամարտություն: Արցախը ինչ-որ տարածք չէ, որի շուրջ կարելի է հակամարտել ու եթե չստացվի հաղթել, ապա զիջել այն (էդպես կարող են մտածել ազերիները): Արցախը մեր գոյության երաշխիքն ա, ու առանց Արցախ մեր գոյությունը կասկածի տակ կդրվի: Էնպես որ սա ոչ թե արցախյան հակամարտություն ա, այլ «Հայ ազգի գոյամարտ՝ հանուն Արցախի»:
Առաջարկում եմ մտածենք թեման վերանվանելու շուրջ:
Փոխեցի «Արցախի հիմնախնդիրը» տարբերակով: Չեմ կարծում, որ պաթոսային վերնագիր դնելուց թեման կշահեր:
Մենք իրավունք չունենք զինվորի գործած սխրանքը իզուր կորցնելու (http://www.a1plus.am/1447580.html)
Այսօր մամուլում տարածվել է Արցախի հերոս Արկադի Տեր-Թադևոսյանի հայտարարությունը.
«Հարգելի աշխարհասփյուռ հայության գեներալներ և ռազմական փորձագետներ Այսօր հայության առջև ծառացել են կենաց-մահու խնդիրներ: Պանթուրքիզմը փորձեց և շարունակելու է փորձել ծնկի բերել հայ ժողովրդին, որովհետև ՀՀ-ը և ԼՂՀ-ը են այդ գաղափարախոսության կյանքի կոչման հիմնական խոչընդոտներից մեկը: Իրենց յուրահատուկ վայրագությամբ և նենգությամբ, օգտագործելով բոլոր տեսակի զինյալներին և զինատեսակները, իսլամական պետության զինյալներից սկսած մինչև սմերչեր, հարձակվեցին սահմանին կանգնած հայ զինվորի վրա:
Չնայած գործադրած բոլոր ջանքերին` հայ զինվորը դիմագրավեց և հաղթեց, զոհվեց, բայց չընկրկեց: Շատերն իրենց կյանքը նվիրաբերեցին հայոց աշխարհը կանգուն պահելու սուրբ գործին: Եվ հիմա, կորստի, ափսոսանքի ու ոգևորության օրերին մենք պետք է լինենք արժանի հայ զինվորին: Մենք իրավունք չունենք նրա գործած սխրանքը իզուր կորցնելու:
Եվ որպեսզի լուծվեն հայ ժողովրդի առաջ ծառացած խնդիրները, թշնամին այլևս երբեք չհանդգնի հարձակվել մեզ վրա, առավել ևս ոտք դնել մեր սուրբ հողին, մենք պետք է լինենք միասնական: Կոչ եմ անում աշխարհասփյուռ հայ գեներալներին և ռազմական փորձագետներին` հավաքվել Երևանում` հայության առաջ ծառացած խնդիրների լուծումները և համահայկական բանակի ուղիները գտնելու նպատակով: Մեր միասնությամբ լինենք արժանի մեր զինվորների թափած արյանը»։
Էս մարդը միշտ կարևոր ու ուժեղ բաներ ա ասում, մնում ա լսող լինի…
Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ilur.am-ին հարցազրույց (http://www.ilur.am/news/view/53478.html)է տվել, մասնավորապես խոսելով նաև Սերժիկի հետ հանդիպման մասին:
Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ilur.am-ին հարցազրույց (http://www.ilur.am/news/view/53478.html)է տվել, մասնավորապես խոսելով նաև Սերժիկի հետ հանդիպման մասին:
Ըստ Լևոնի՝ դուրս ա գալիս, որ ճար չունենք, ամեն բան Ռուսաստանի ձեռքում ա: Ինձ համար դա արդեն չեղած Հայաստանի վերջն ա: Ահագին վրես ազդեց էս հարցազրույցը:
Ըստ Լևոնի՝ դուրս ա գալիս, որ ճար չունենք, ամեն բան Ռուսաստանի ձեռքում ա: Ինձ համար դա արդեն չեղած Հայաստանի վերջն ա: Ահագին վրես ազդեց էս հարցազրույցը:
Շին, Լևոնն արձանագրում ա, որ Ռուսաստանը կարողացել ա իրա ազդեցությունը մեծացնել։ Էդ իսկապես շատ վատ ա, բայց նենց չի, որ չգիտեինք։ Բայց Լևոնն էս հարցազրույցով նաև հասկացնում ա, որ դրան լուռ չենք համակերպվելու։ Համախմբվելու, միասնական լինելու հջամայականի կոչը նաև էդ մարտահրավերի դեմ ա։
Չգիտեմ որտեղիցա, բայց հրապարակվելա մադրիդյան սկզբունքների ամբողջական տեքստը
http://www.aniarc.am/2016/04/11/madrid-principles-full-text/
Չգիտեմ որտեղիցա, բայց հրապարակվելա մադրիդյան սկզբունքների ամբողջական տեքստը
http://www.aniarc.am/2016/04/11/madrid-principles-full-text/
Փաստորեն ՀԺ-ն ճիշտ բան էր ձեռք բերել 2011-ին (http://www.akumb.am/showthread.php/32865-%D4%B1%D6%80%D6%81%D5%A1%D5%AD%D5%AB-%D5%B0%D5%AB%D5%B4%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D6%80%D5%A8?p=2252522&viewfull=1#post2252522), մենակ չեմ հասկանում, ինչի էին կեսը թարգմանել ու հրապարակել, ոչ թե լրիվը:
Ներսես_AM
12.04.2016, 15:48
Իսրայելի ու Հայաստանի մասին ճիշտ հոդված (http://armtimes.com/hy/read/83386)
Ճիշտ բաներ է ասում: Ինքս առաջին տարին չի, որ ասում եմ այդ մասին!
Իսրայելի ու Հայաստանի մասին ճիշտ հոդված (http://armtimes.com/hy/read/83386)
Լավ հոդված ա, մենակ շատ մակերսային ա վերլուծությունը: Դպրոցական շարադրություն էլի։ Մեկ էլ էն որ Իսրայելի ՀՆԱ-ն 1.7 տրիլիոն ա։ :D Համարյա Ֆրանսիայի չափ էլի։ Իրականում մոտ վեց անգամ փոքր ա, 300 միլիարդի կարգի, բայց մեկա էտ էլ ա շատ մեծ թիվ, եթե հաշվենք, որ Հայաստանինը ընդամենը 10 միլիարդ ա։ Այսինքն, Հայաստանի ուղիղ կես տարածքի վրա, ապրում ա մոտ 9 միլիոն մարդ, ու տալիս ա Հայաստանից 30 անգամ շատ ՀՆԱ։ Էտ նրանից ա, որ իրանք Սաշիկ չունեն։
Էտ նրանից, որ եթե Իսրայելում սենց բան ասվեր (http://www.a1plus.am/1447953.html), ասողը արդեն քսան տարի գաղութում կլիներ։ Ու մինչև ասելը, Իսրայելում օդի մեջից 36 տարեկան միլիոնատեր գեներալ չէր լինի, որի մենակ ավտոպարկը մեր սաղ տանկերից թանկ ա։ Ես չգիտեմ, թե մեր համար որ թուրքն ա ավելի վտանգավոր։
Փաստորեն ՀԺ-ն ճիշտ բան էր ձեռք բերել 2011-ին (http://www.akumb.am/showthread.php/32865-%D4%B1%D6%80%D6%81%D5%A1%D5%AD%D5%AB-%D5%B0%D5%AB%D5%B4%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D6%80%D5%A8?p=2252522&viewfull=1#post2252522), մենակ չեմ հասկանում, ինչի էին կեսը թարգմանել ու հրապարակել, ոչ թե լրիվը:
Արտ էս նույն 6 սկզբունքներն են, որ արդեն հրապարակվել էր ուղղակի մի քիչ բացել են։ Հետո ընդհանուր ես գաղտնի էլա ըստ իս իրավունք չունեին հրապարակեն։
Ես ենթադրում եմ, որ վերջին զարգացումների ֆոնի վրա հատուկ կազմակերպված էր․ կամ Մադրիդյան սկզբունքները ջրելու, կամ դրա մեջ որոշակի փոփոխությունների գնալու համար։ Հաջորդը հաշվի առնելով հրապարակողը ովա կարողա 2-րդ նախագահի խաղերն են՝ ինչ-ինչ նպատակների համար։
Ներսես_AM
13.04.2016, 13:24
Լիոնը շատ էր ուզում իմանալ Լելեթեփեն որտեղ ա։
https://www.bellingcat.com/news/rest-of-world/2016/04/12/detailing-azerbaijans-incremental-increase-in-nagorno-karabaghs-frontline/
Ներսես ջան, այդ հարցը այժմ քննարկվում է ֆեյսբուքի Ռազմաշխարհ խմբում, այդ թվում նաև իմ ակտիվ մասնակցությամբ: Արվել է նաև քո բերված հղումը, սակայն, թեև վերջնականապես վստահ չեմ, բայց այնուհանդերձ կարծես քո բերած վերլուծության մեջ սխալ բարձունք է նշվում:
Ի դեպ, նոր կրկին փորփրեցի ադրբեջանական աղբյուրները ու իմ ասածի օգտին վերջնական փաստարկ գտա: Տեսեք, սա (https://az.wikipedia.org/wiki/L%C9%99l%C9%99_t%C9%99p%C9%99) ադրբեջանական վիկիպեդիան է, հոդվածը հենց Լելե-թեփեի մասին է -
Այնտեղ տրվում են կոորդինատները (39.40851° şm. e. 47.26869° ş. u), սեղմեք վրան, բացում է քարտեզների հավաքական էջը (http://tools.wmflabs.org/geohack/geohack.php?language=az&pagename=L%C9%99l%C9%99_t%C9%99p%C9%99¶ms=39.40851_N_47.26869_E_) – սեղմեք Google Maps ու մեծացրեք, կտեսնեք, որ թուրքերը ևս հենց իմ ասած բարձունքն են նշում…
Սլաքները հարուստների վրա ուղղելը հակակոնսոլիդացիայի կբերի http://www.a1plus.am/1448777.html
Սրանց ի՞նչ անուն դնես հիմա։ Ոռները կապել են երեսներին, ման են գալիս։
Mr. Annoying
15.04.2016, 02:03
Տանել չեմ կարողանում Պետրոսին, բայց էս քննարկումը լավն էր: Հյուրը Կարեն Վարդանյանն ա:
https://youtu.be/UOANOV66fCE
http://www.a1plus.am/1448852.html
Էս էլ սենց, մեր Hack ախպոր խաթեր
http://mobile.tert.am/am/news/2016/04/15/komandos/1991419
Էս էլ սենց, մեր Hack ախպոր խաթեր
http://mobile.tert.am/am/news/2016/04/15/komandos/1991419
Նույն լինկը (http://www.tert.am/am/news/2016/04/15/komandos/1991419)
ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՊԵՏՔ Է ՈՒՆԵՆԱ ԶՍՊՄԱՆ ԵՒ ՎՐԻԺԱՌՈՒԹՅԱՆ ԶԵՆՔ. ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐՆ ԻՆՁ ԿՀԱՍԿԱՆԱՆ. Ն. ՏԵՐ-ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
http://mobile.tert.am/am/news/2016/04/16/grigoryants/1991610
StrangeLittleGirl
16.04.2016, 16:47
Էս էլ մահմեդական պետությունները Հայաստանի դեմ: (http://www.azatutyun.am/content/article/27677319.html) Սրանք լրիվ վատ են: Մենակ միջինասիական պետություններն ու Իրանը չեն ստորագրել փաստաթուղթը:
Վերջին օրերին, շնորհիվ Ազատություն ռադիոկայանի լրագրողների, ըստ իս իհարկե, մի քիչ ոչ պրոֆեսիոնալ գործելակերպի, թուրքերը ինֆորմացիոն գրոհի նոր փորձ են իրականացրել՝ հիմք ընդունելով այս (https://web.facebook.com/azatutyun/videos/1154791861232856/?fref=nf) վիդեոն 1:21 րոպեից ու նրա հիման վրա շրջանառության մեջ դնելով սենց (https://pp.vk.me/c630124/v630124782/2528f/fJ38bU-bm6s.jpg) ֆոտոներ:
Ամենևին էլ ինձ վրա չվերցնելով մեր ՊՆ պաշտպանելու դերը և հանդես գալով միայն որպես սրտացավ հայ, հարգելի ժողովուրդ, առաջարկում եմ ուղղակի մի քիչ տանջվել և Google քարտեզով ուսումնասիրել Թալիշն ու իր տեղադրություն, մեր ու թշնամու դիրքերը:
Տեսեք, թուրքերի դրած այս հայտնի նկարում նրանք ի սկզբանե մի ԿՈՒՏ են դրել, աննկատ, բայց գործուն: Եվ այսպես, տրակտորն ու իր կետը ցույց տվող մասը ճիշտ է, բայց իրենց դրոշը նրանք տեղադրել են Թալիշից հյուսիս ձգվող լեռների վրա, այն դեպքում, երբ իրականում, ինչքան ես հասկացա, դրոշը Թալիշից ԱՐԵՎԵԼՔ ձգվող լեռների վրա է: Օրինակ, նայեք վիդեոն, դրոշից հետո միանգամից սկսվում է ՞անորոշ հարթավայր՞, այն դեպքում, երբ, եթե այն լիներ այնտեղ, որտեղ թուրքերը ֆոտոյի վրա են ցույց տվել, հետո պետք է ԼԵՌՆԱԶԱՆԳՎԱԾԻ շարք լիներ: Բացի այդ, ՆՈՒՅՆԻՍԿ ԵԹԵ հաշվում ենք թուրքերի ցույց տված դրոշի տեղը, այնտեղ խոսքը գնում է ոչ թե տասնյակ կիլոմետր(երի) մասին, այլ առավելագույնը 3 կմ-ի մասին: Հյուսիսային ուղղությամբ մեր խրամատներից մինչև Թալիշի ծայրը առավելագույնը 3 կմ է, այլ հատվածներում՝ ավելի քիչ: ԿՐԿՆՈՒՄ ԵՄ, սակայն, որ հավանական եմ համարում այն տարբերակը, որ իրենց դրոշը Թալիշից ԱՐԵՎԵԼՔ տարածվող բարձունքների վրա է:
Կրկին նայեք Google քարտեզը – հյուսիսային ուղղությամբ, արդեն ասացի, առավելագույնը 3 կմ է, բայց այ արևելյան ուղղությամբ Թալիշի ամենաարևելյան ծայրից մինչ այդ ուղղությամբ մեր առաջապահը դիրքը՝ մոտ 900 մետր: Նայեք Թալիշից արևելք տարածվող լեռնավանդակին, այնտեղ երևում է մեր դիրքը: Ինձ թվում է թուրքերը հենց այն են վերցրել և այժմ իրենց դրոշը ցցած է Թալիշից ԱՐԵՎԵԼՔ տարածվող սարի վրա, որից մինչև Թալիշի ծայրը մոտ 700 մետր է:
Ինչ վերաբերվում է բուն փաստին, ապա ասեմ - հայրենի հողի ամեն մի մետրը թանկ է մեզ համար և, իհարկե, այդ բարձունքների կորուստն էլ է ցավալի: Ինչու այդպես եղավ, այլ հարց է, որին չեմ ուզում այստեղ ու այս պահին անդրադառնալ...
Սիրտս էս գիշերվա համար անհանգիստ ա։ Մեր տղերքին հանգիստ գիշեր եմ մաղթում։
Sent from my A0001 using Tapatalk
Հայաստանի դիրքերի կոշտացումն արդեն առարկայանում ա Սերժիկի շուրթերով.
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը հարցազրույց է տվել Bloomberg գործակալությանը, որը ներկայացնում ենք Panorama.am թարգմանությամբ։ Հարցազրույցի ամբողջական տարբերակը ներկայացնում ենք ստորև:
-Կցանկանայինք խոսել վերջին օրերին Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած բախումների մասին: Ո՞րն էր պատճառն՝ ըստ Ձեզ, և ունե՞ք արդյոք անհանգստություն այս հարցի վերաբերյալ:
- Նախ պետք է ասեմ, որ այս օրերին ճակատում հարաբերական անդորր է տիրում: Օրինակ` երեկ չէ առաջին օրն ադրբեջանցիները հրադադարի ռեժիմը 74 անգամ են խախտել, հայկական կողմից պատասխանել ենք 12-ով: Այս գիշեր խախտել են 54 անգամ, պատասխանել ենք 14-ով:
Պատասխանների պակասը պայմանավորված է նրանով, թե ինչպիսի ինտենսիվությամբ և ինչ նշանառությամբ են ադրբեջանցիները աշխատում: Եթե այս թվերը համեմատենք, 4-օրյա պատերազմից առաջ ընկած ժամանակահատվածում օրեր են եղել, որ ադրբեջանցիները խախտել են 250 անգամ, իսկ ռազմական գործողությունների ժամանակ՝ այդ 4 օրվա ընթացքում, երկու կողմից՝ մոտավորապես 30 հազար անգամ:
Ստույգ տեղեկություններ, անշուշտ, չունեինք, որ ապրիլի 1-ը կարող է այդպիսի իրադարձությունների սկիզբ դառնալ, և եթե իհարկե ունենայինք, ադրբեջանցիները շատ-շատ մեծ կորուստներ կկրեին, և այս մի քանի մետրը, որ իրենք գրավել են, դա էլ չէին կարողանա գրավել:
Տեղի ինքնապաշտպանական բանակն ուներ տվյալներ, որ այդ երեկո կրկին սպասվում է ադրբեջանական դիվերսիոն հետախուզական խմբի գործողություն, բայց որտե՞ղ, ո՞ր հատվածում, ստույգ հայտնի չէր: Դա (Panorama.am – Շփման գիծը) 200 կմ –ից ավելի մի հատված է, և դժվար է կողմնորոշվել, որտե՞ղ կարող էին լինել այդ իրադարձությունները:
Եվ այսպես, հյուսիսում և հարավում գիշերը՝ մեր ժամանակով ժամը 3:00-ի սահմաններում, դիվերսիոն հետախուզական խմբերը սկսել են աշխատել: Բայց ինչպես հաջորդ օրը կամ մի քանի ժամ հետո պարզվեց, դիվերսիոն հետախուզական խումբը թափանցել էր մեր թիկունք և մոտենում էր Թալիշ գյուղին, որտեղ հանդիպել էր մեր պարեկային խմբին և մարտի բռնվել: Զուգահեռաբար արդեն նաև առաջին գծում ադրբեջանցիները սկսել էին հարձակվել: Սա էր տեղի ունեցել: Մարտերի ընթացքում կոնկրետ մեր հյուսիսային ստորաբաժանումը չկարողացավ առաջին օրն ամբողջովին անցնել պաշտպանության: Պատկերացրեք՝ այդ փոքրիկ հատվածում ինչպիսի հրետակոծություն էր տեղի ունենում և ուղղված էր ոչ միայն առաջապահ դիրքերին, այլ նաև թիկունքին՝ զորքերի մշտական տեղակայման վայրին, քաղաքացիական բնակչությանը, և անհրաժեշտություն կար պատսպարել այդ մարդկանց:
Արդեն մի քանի ժամ անց, առավոտյան 6:30-ին այդպիսի հարձակումներ սկսվեցին ճակատի ողջ երկայնքով՝ մեծաքանակ հրետանու, տանկերի, անօդաչու սարքերի ուղղաթիռների կիրառմամբ, բայց արդեն պաշտպանական բանակը հասցրել էր անցնել պաշտպանության և որևէ տեղ ադրբեջանցիները որևէ հաջողություն չունեցան:
Ակնհայտ էր իրենց նպատակը: Նպատակը մեծ հաշվով մաքսիմալ իրենց ծրագիրը զինված ճանապարհով Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծումն էր: Այսինքն՝ դիվերսիոն հետախուզական խմբերի օգնությամբ և անմիջական ճակատում գտնվող զինվորների օգնությամբ պաշտպանության ինչ-որ մի հատվածում ճեղք առաջացնել, այնուհետև այդ ճեղքով ռեզերվներ մտցնելով ծավալվել և հասնել առավելագույն հատվածին, որին կարող էին հասնել, և ուլտիմատում ներկայացնել: Նվազագույն ծրագիրն, իհարկե, որևէ տեղ հասնել մեծ հաջողության, խորանալ մի քանի տասնյակ կիլոմետր, երևի շրջափակել մեր ստորաբաժանումներից մի քանիսը, քաղաքացիական բնակչության, մեծ վնաս մեզ պատճառել: Այդ ժամանակ մենք, ըստ իրենց մտածելակերպի, երևի կդիմեինք տարբեր ատյանների, տարբեր մարդկանց, դաշնակիցների և կխնդրեինք ադրբեջանցիներին կանգնեցնել ռազմական գործողությունները: Բայց ինչպես ցույց տվեցին իրադարձությունները, ադրբեջանցիների պլաններն ամբողջովին ձախողվեցին, և մենք ունեցանք այն վիճակը որն այսօր ունենք:
Իհարկե, իմ ասածները փաստացի հիմք չունեն, բայց որոշ հանգամանքներ խոսում են այն մասին, ինչը ես ձեզ ասացի: Օրինակ՝ ոչնչացված ուղղաթիռից պաշտպանության բանակի մարտիկները հանել են օդաչուների քարտեզները, որտեղ շատ հստակ նշված են այն նշանակետերը, որոնք պիտի խոցեին այդ օդաչուները՝ այդ ուղղաթիռը, և դրանք գտնվում են մեր պաշտպանության բավականին խորքում:
Երկրորդ օրը, երրորդ օրը ադրբեջանական որոշ լրատվամիջոցներ, որոնք մենք գիտենք, թե որ կազմակերպության ազդեցության տակ են, տպագրում էին նյութեր, իբր Թալիշն իրենց մոտ է, իբր իրենց զինվորները Թալիշում են, իբր իրենց զինվորները Ֆիզուլիում են և այլն:
Այդ մասին են խոսում (Panorama.am- Ադրբեջանի) պաշտպանության նախարարության պաշտոնական հայտարարությունները, որ իրենք արդեն գրավել են մի քանի բնակավայրեր, որ իրենց զորքերը առաջ են շարժվում հաջողությամբ: Իմ կարծիքով՝ կտրվել էր կապը լրատվամիջոցները կառավարողի ու զորքերը կառավարողի միջև: Իսկ նախնական պլանը երևի ծանոթ էր երկուսին էլ:
-Երբ գործողություններն ավարտվեցին, այնքան էլ հստակ չէր՝ արդյոք բոլոր տարածքները հետ վերցվեցին, թե որոշ փոքր տարածքներ մնացին ադրբեջանցիների ձեռքում:
Արդեն չորրորդ օրը, երբ հրադադարը հաստատվեց, ակնհայտ էր, որ ադրբեջանցիները որոշակի հաջողություն ունեցել են մեր ճակատի՝ պաշտպանության բանակի ճակատի հյուսիսում և հարավում: Դրանք շատ փոքր հատվածներ են, որևէ ռազմավարական նշանակություն չունեն, և շատ հնարավոր էր, որ պաշտպանության բանակի մարտիկները հետ գրավեին այդ դիրքերը, բայց լրացուցիչ կորուստներից խուսափելու համար նրանք այդ քայլին չգնացին:
-Կարծում եմ պատշաճ կլինի նկարագրել այդ չորս օրերը որպես պատերազմ, դուք համաձայնել եք, որ դա պատերազմ էր, ոչ թե մեկի կողմի ագրեսիան մյուս կողմի նկատմամբ: Ինչպե՞ս հաջողվեց հրադադար ձեռք բերել: Ռուսաստանը շատ ակտիվ էր, արդյո՞ք դա Ռուսաստանի միջամտությունն էր՝ երաշխավորելու, որ պատերազմը չշարունակվի:
-Իրոք այդ չորս օրը ես չեմ համարում հրադադարի ռեժիմի խախտում, այլ համարում եմ չորսօրյա պատերազմ, որովհետև հրադադարի խախտում կարելի է համարել այն դեպքը, երբ կրակոցներ են հնչում մեկ կամ մի քանի հատ, երբ օգտագործվում են նախկինում կիրառված զենքերը և այլն: Բայց այս չորս օրվա ընթացքում կիրառվեցին շատ խոշորատրամաչափ և ավերիչ զենքեր, ինչպիսիք են «Սմերչը», «ТОС»-ը , իսրայելական «ЛОР»-ը, թուրքական խոշորաչափ, խոշորատրամաչափ զինատեսակներ և հրետանու բոլոր տեսակները՝ մինչև 152 մմ-անոց: Ի՞նչ խախտման մասին կարող է խոսք լինել, եթե գործողություններին մասնակցում էին մի քանի հարյուր տանկեր:
Իսկ գործողությունները կանգնեցին հետևյալ կերպ. մեր Գլխավոր շտաբի պետին զանգահարեց Ռուսաստանի Գլխավոր շտաբի պետը և ասաց, որ ադրբեջանական կողմը համաձայն է դադարեցնել ռազմական գործողությունները, դուք արդյո՞ք համաձայն եք ամսի 5-ին ժամը 11-ի դրությամբ դադարեցնել ռազմական գործողությունները: Մինչ այդ Ադրբեջանի քաղաքական և ռազմական ղեկավարությունը երկու անգամ հայտարարել էր, որ նրանք պատրաստ են դադարեցնելու ռազմական գործողությունները: Եվ մեր Գլխավոր շտաբի պետը ուղևորվեց Մոսկվա, Մոսկվայում Հայաստանի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի Գլխավոր շտաբի պետերի հանդիպում եղավ, որտեղ զուտ բանավոր պայմանավորվածություն ձեռք բերվեց՝ չկրակել: Ինչու եմ ասում չկրակել, այլ չեմ ասում հրադադար, որովհետև մենք ասում էինք, որ ոչ թե պետք է հրադադար հաստատել, այլ վերականգնել հրադադարը, որի մասին համաձայնագիր էինք կնքել 1994 թվականին ու նաև այդ համաձայնագիրը ամրապնդել էինք նոր համաձայնագրով 1995 թվականին: Եվ ինչպես տեսնում եք, մինչև հիմա պահպանվում է այդ պայմանավորվածությունները, թեև խախտումները շարունակվում են: Բայց զորքերը հետ քաշված չեն, հրետանին և տանկերը հետ քաշված չեն, և ամեն վայրկյան կարող է կրկնվել այն, ինչ տեղի ունեցավ: Միգուցե՝ ավելի մեծ մասշտաբներով:
-Այդ ժամանակից ի վեր Ռուսաստանը շատ ակտիվ է եղել դիվանագիտական առումով: Սերգել Լավրովը Բաքվում է եղել, որտեղ ասել է, որ եկել է առաջարկներով: Նախօրեին էլ Երևանում եք Դուք հանդիպել պարոն Լավրովին: Նա բերե՞լ էր առաջարկներ՝ հակամարտությունը լուծելու համար, և եղել են այնպիսի առաջարկներ, որ նա ներկայացրել է Ձեզ և Դուք համարել եք, որ դրանք կարող են բերել բանակցությունների:
-Չէ, ես կարծում եմ՝ ճիշտ չի լինի այդպես գնահատելը, որովհետև Լավրովի այցելությունները նախապես պայմանավորված էին: Ես երկու ամիս առաջ գիտեի, որ Լավրովը ապրիլի 21-ին պետք է գար Երևան: Բայց մյուս եզրակացությունը կարծում եմ ճիշտ է, որ Ռուսաստանը ակտիվ է այս ուղղությամբ, և Ռուսաստանը մշտապես ակտիվ է եղել բանակցային գործընթացում:
Ես վստահ էի, որ Լավրովը որևէ փաստաթուղթ կամ որևէ առաջարկություն այս պահին չէր կարող բերել, որովհետև Լավրովը շատ փորձված դիվանագետ է, և նա շատ լավ հասկանում է, որ քառօրյա պատերազմից հետո խոսել բանակցությունների մասին՝ տրամաբանական չէ: Եվ Լավրովը, և մյուս համանախագահ երկրների և արտգործնախարարները, և նախագահները հստակ գիտեն՝ ով է գործողություններ սկսել և ինչ նպատակով, և այդքանից հետո մեզ առաջարկել սկսել բանակցություններ, կոռեկտ չէր լինի: Ակնհայտ է, որ ինչ-որ ժամանակ, միևնույնն է, բանակցություններ են լինելու, բայց հիմա իրավիճակը բոլորովին այլ է, և ես Լավրովին ներկայացրել եմ իրադարձություններից հետո խնդրի նկատմամբ մեր տեսլականը, մեր տեսանկյունը:
Բանակցությունների այս փուլը մենք սկսել ենք 9 տարի առաջ ՝ 2007 թվականին, և այդ ինը տարիներից առնվազն չորսը եղել են շատ ինտենսիվ տարիներ բանակցությունների համար: Այդ ժամանակ ակտիվ ներգրավվածություն է ունեցել նաև Ռուսաստանի նախագահը՝ այսօրվա վարչապետը՝ Դմիտրի Մեդվեդևը, և բազմաթիվ անգամներ շատերին թվում էր, թե մենք մոտ ենք արդեն փաստաթուղթ ստորագրելուն, իսկ 2011 թվականին Կազանի հանդիպումից առաջ գրեթե բոլորը համոզված էին, որ հիմա փաստաթուղթ է ստորագրվելու: Այն աստիճանի, որ Միացյալ Նահագների նախագահը, Ֆրանսիայի նախագահը հորդորեցին և ինձ, և Ալիևին, իսկ Ռուսաստանի նախագահի անմիջական մասնակցությամբ էր կայանալու այդ հանդիպումը, լինել վճռական և ստորագրել այդ փաստաթուղթը: Իմ մասնագիտությունը գուշակություններ անելը չէ, բայց այդ հանդիպումից առաջ ես արդեն Լավրովին ասել էի, որ այսպիսի մեծ ակնկալիքներ պետք չէ ունենալ. և ադրբեջանցիները չեն ստորագրելու այս փաստաթուղթը ևս:
Ինչո՞ւ, որովհետև արդեն մի քանի անգամ հենց նույն Լավրովի, այլ միջնորդների կարծիքով՝ փաստաթուղթը գրեթե պատրաստ էր, բայց Ադրբեջանն ամեն անգամ հրաժարվում էր: Բայց մեր անձնական հանդիպումների ժամանակ Ալիևի հետ, ես արդեն տեսնում էի, որ ինքը հակված է խնդիրը այլ ճանապարհով լուծելու, և դա արդեն իմ համոզմունքն էր դարձել: Եթե հետ նայենք, կտեսնենք, որ դա արդեն այն ժամանակն էր, որ Ադրբեջանը սկսել էր հարստանալ կամաց-կամաց, և արդեն խոսում էր մեծ ռազմական բյուջեների մասին: Այսինքն՝ այս իրադարձությունները սպասելի էին, և սրա մասին մենք բազմաթիվ անգամներ, տարիներ շարունակ խոսում էին, ասում էինք, դիմում էին համանախագահներին, դիմում էինք միջնորդ երկրների ղեկավարներին, որ տեսեք հասունանում է գործողությունները, ժամանակն է վստահության միջոցառումներ ձեռնարկել, ժամանակն է վերահսկողություն իրականացնել, ժամանակն է հասցեական հայտարարություն անել, թե ով է խախտում հրադադարի կանոնները:
Շարունակություն
-Կարո՞ղ եմ հարցնել՝ ռուսական մամուլում բազմաթիվ հրապարակումներ եղան առ այն, որ Լավրովի առաջարկների մի մասը ներառում էր հայկական ուժերի հետ քաշում ԼՂ հարակից ադրբեջանական տարածքներից և ռուսական խաղաղապահների ինչ-որ կերպ ներկայություն այդ հատվածում: Կա Հայաստանի համար նման ընդունելի մի բան և երբևէ այն քննարկվել է:
- Այդպես չէ, բայց ես հասկանում եմ` դուք ինչ եք ասում: Եվ դա որոշակի հիմքեր ուներ, բայց անկեղծ պիտի ասեմ, որ կոռեկտ հնչի` այն լրագրողները, ովքեր աշխատում էին այդ հոդվածների վրա, նրանք շատ լավ չէին պատկերացնում իրավիճակը և քիչ տեղեկություններ ունեին: Դրա համար, մի տեսակ, անհասկանալի շիլաշփոթ էր իրենց ասածը:
Ես, որ ասում էի` հիմք կար, ինչը նկատի ունեի. իրոք, Մադրիդյան սկզբունքները ենթադրում էին հետևյալ պատկերը… իսկ Կազանի փաստաթուղթը մադրիդյան սկզբունքների վրա արված փաստաթուղթ էր` արդեն շատ ավելի ծավալուն: Այն ենթադրում է Ադրբեջանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի ճանաչումը` ազատ կամարտահայտության միջոցով, և ասված է, որ այդ ազատ կամարտահայտությունն անպայման պետք է ունենա իրավաբանական ուժ, և այսպես մանրամասներ որոշակի: Բայց ժամկետ նշված չէ, թե երբ պետք է տեղի ունենա այդ ազատ կամարտահայտությունը: Եվ Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդը ստանում էր ժամանակավոր կարգավիճակ` ժամանակավոր այն հատվածի համար, որ պետք է լիներ, այսինքն այդ փաստաթուղթը ստորագրելուց, մինչև ազատ կամարտահայտություն անցկացնելու պահը: Ինչքան էլ տևեր` 5 տարի, 50 տարի, 500 տարի: Այս փաստաթուղթը նաև նախատեսում էր, որ Լեռնային Ղարաբաղի ինքնապաշտպանության բանակը պետք է դուրս գար 5 տարածքներից և պետք է գային խաղաղապահ ուժեր, որպեսզի այլևս կոնֆլիկտ չլինի: Բայց խաղաղապահ ուժերը պետք է տեղակայվեին ոչ թե այդ ազատագրված ողջ տարածքում, այլ կողմերի միջև: Իսկ ազատված տարածքներ պետք է վերադառնար ադրբեջանական բնակչությունը: Սա էր: Երևի ինչ լսել են, չեն տեսել փաստաթուղթը, և իրենց մակարդակն էլ այդքան է հերիքել, որ այդպես ներկայացնեն:
-Մենք ողջունում ենք: Արդյոք այժմ` ներկա իրադրությունում, ռուս խաղաղապահների որևէ դերակատարություն տեսնո՞ւմ եք` ճնշումները նվազեցնելու, էսկալացիան մեղմելու տեսանկյունից: Նույնիսկ եթե անմիջական բանակցություններ իրականացնելու հնարավորություն չկա…
- Գիտեք, ես այդպիսի հնարավորություն չեմ տեսնում: Եթե բանակցություններ չկան, ռուսական զորքն ինչպե՞ս պետք է հայտնվի Ղարաբաղում կամ Ղարաբաղի և Ադրբեջանի զորքերի միջև: Ես այդպես եմ կարծում, որ ռուսական զորքն այստեղ կարող է հայտնվել կողմերից մեկի հրավերով` առնվազն: Գիտեք, ես կարծում եմ, որ ճիշտ կլինի պատասխանեմ նաև Ձեր չտված հարցին, որովհետև այդպիսի հարցեր միշտ օդում, այսպես ոնց որ` ներկա են լինում:
Եվ իմ խորին համոզմունք է, որ Ռուսաստանին ձեռնտու չեն լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններն այս տարածաշրջանում: Եվ մեզ էլ, մեր շահերից էլ չի բխում, որ մեր տարածաշրջանում լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ լինեն` անկախ արդյունքներից:
Մենք փոքր երկիր ենք, և մենք կարող ենք շատ անդառնալի կորուստներ ունենալ: Մենք պարտավոր ենք ռազմական գործողություններ վարել և կռվել միայն այն դեպքում, երբ պարտադրված ենք, երբ այլ ելք չկա: Գիտե՞ք՝ ինչու եմ ասում, որ Ռուսաստանին ձեռնտու չէ լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ, որովհետև երբ որ նաև այս չորս օրվա իրադարձություններն եմ վերլուծում, տեսնում եմ, որ Ռուսաստանը վարում է, գոնե մեդիա ոլորտում, գոնե հայտարարությունների մակարդակով` հավասարակշռված քաղաքականություն մեր նկատմամբ և Ադրբեջանի նկատմամբ` չնայած նրան, որ մենք Ռուսաստանի հետ ունենք ռազմավարական պայմանագիր, իսկ ինչպես ռուսական պաշտոնյաներն են արտահայտվում` Ադրբեջանը հանդիսանում է նրանց ռազմավարական գործընկերը: Մենք` ռազմավարական դաշնակից, Ադրբեջանը` ռազմավարական գործընկեր: Այսպես նրանք պահպանում են հավասարակշռությունը: Եվ և՛ Հայաստանում կա որոշակի հասարակական դժգոհություն, և՛ Ադրբեջանում կա որոշակի հասարակական դժգոհություն: Բայց եթե նրանք կողմ դառան, երկու երկրներից մեկում դժգոհությունը շատ-շատ ավելի մեծ է լինելու, իսկ դա նրանց պետք չէ:
-Տեսնո՞ւմ եք որևէ հնարավորություն մոտ ապագայում այս հակամարտությունը լուծելու համար: Բանակցությունների որևէ հույս կա՞, թե՞ այն միջազգային հանրության համար վերադառնալու է սառեցված, ցածր մակարդակի, անլուծելի հակամարտությունների շարքին:
-Եվ՛ Լավրովին, և՛ համանախագահներին, երբ որ մի քանի օր առաջ այստեղ էին, ես հենց դա էի ասում: Ի վերջո, իհարկե, խնդիրը պետք է լուծվի բանակցային ճանապարհով: Բայց որպեսզի սկսվեն այդ բանակցությունները, անհրաժեշտ է, որպեսզի նախ համանախագահները վստահության որոշակի միջոցառումներ անցկացնեն: Հաջորդը` անհրաժեշտ է, որ նրանք հանձնառություն ստանձնեն, որ այդ վստահության միջոցառումները, հետաքննության մեխանիզմները տեսնելուց հետո նրանք հասցեական հայտարարություններ անեն, թե ով խախտեց հրադադարի պայմանագիրը: Եվ երրորդ` մենք երաշխիքներ պետք է ունենանք, որ այլևս այսպիսի խախտումներ չեն լինելու: Հակառակ պարագայում անիմաստ են բանակցությունները. մենք բանակցություններ սկսենք այնտեղ, իսկ զինվորականներն այստեղ` պատերազմ: Որտե՞ղ եք այդպիսի բան տեսել:
Աղբյուր՝ http://www.tert.am/am/news/2016/04/25/Serj-sargsyan/2001255
Վիճակը փաստորեն էլի սրվում ա, հա՞ ․․․
http://www.a1plus.am/1452683.html
http://www.a1plus.am/1452711.html
Վիճակը փաստորեն էլի սրվում ա, հա՞ ․․․
http://www.a1plus.am/1452683.html
http://www.a1plus.am/1452711.html
Հնարավոր ա, չհաստատված, որ մերոնք են նախահարձակ ու կարծես թե արդեն ունենք հետ բերված դիրքեր:
Ադրբեջանական կողմում մարդկանց արտահոսքը կանխել չի հաջողվում (http://www.a1plus.am/1453078.html)
Ինչ-որ մեկը հասկանու՞մ ա, ինչ ա կատարվում։
Ադրբեջանական կողմում մարդկանց արտահոսքը կանխել չի հաջողվում (http://www.a1plus.am/1453078.html)
Ինչ-որ մեկը հասկանու՞մ ա, ինչ ա կատարվում։
Չէ, բայց ուզում եմ: Ինչ մի անորոշության մեջ են պահում մեզ:
էդ լինկն էլ չի աշխատում
Չէ, բայց ուզում եմ: Ինչ մի անորոշության մեջ են պահում մեզ:
էդ լինկն էլ չի աշխատում
Շատ բան ես ուզում :) Համբերություն ա պետք, էս պահին հստակ ինֆո չեն կարող տալ:
էդ լինկն էլ չի աշխատում
http://www.a1plus.am/1453078.html
Հա, ինչ-որ չի բացում մեկ ու մեջ, բայց տեքստն էս ա ․․․ ․
Շփման գծից տասնյակ կիլոմետրեր հեռավորությամբ գտնվող ադրբեջանական բնակավայրերում խուճապ է սկսվել։ Զինվորականները փորձում են կանխել մարդկանց արտահոսքը, սակայն դա կարծես չի հաջողվում։Այս մասին տեղեկացնում է լրագրող Էդիկ Բաղդասարյանը՝ Արցախից։
«Ալիեւը նորից իր քաղաքացիներին փախստական է դարձնում։ Խուճապային տրամադրություններ են նաեւ դիրքերում կանգնած զինվորների մոտ։ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովը հրահանգել է բանակի բարձրաստիճան սպաներին առաջնագծում հանդիպումներ կազմակերպել անձնակազմի հետ՝ զինվորների ոգին բարձրացնելու համար։ Բայց այնտեղ բոլորն էլ հիշում են նախորդ պատերազմը։ Հայ զինվորը նորից ստիպում է, որ ամեն ինչից զատ, նախ իր հետ պետք է հաշվի նստի Ալիեւը»,- գրում է Է. Բաղդասարյանը։
Շատ բան ես ուզում :) Համբերություն ա պետք, էս պահին հստակ ինֆո չեն կարող տալ:
Հա, բայց եթե դուք հասկանում եք, բացատրեք: Ես վստահ եմ՝ արդեն լիքը մարդ Հայաստանում եղողներից լավ ինֆորմացիա ունի: Մեռա արդբեջանական, ռուսական, հայկական, ղազախական, տաջիկական էլ չեմ իմանում ինչական մամուլը քրքրելով:
Հա, բայց եթե դուք հասկանում եք, բացատրեք: Ես վստահ եմ՝ արդեն լիքը մարդ Հայաստանում եղողներից լավ ինֆորմացիա ունի: Մեռա արդբեջանական, ռուսական, հայկական, ղազախական, տաջիկական էլ չեմ իմանում ինչական մամուլը քրքրելով:
Լավ ինֆորմացիա չունեմ, բայց եղած մեսիջներից տպավորություն ա, որ մերոնք անցել են նախահարձակման ու հերթով հետ են վերցնում կորցրածը, միաժամանակ բավական վնաս հասցնելով դրանց զորքերին: Բայց սա, կրկնում եմ, ընդամենը եղած մեսիջների վրա կռահում ա, որը կարող ա իրականության հետ կապ չունենալ:
Մեր ՊՆ ընդգծված լռությունը ու Ադրբեջանի վայնասունն ու շփոթվածությունը, որ նույնիսկ հաքինազ տիպի կայքերից է զգացվում, ինձ զգուշավոր լավատեսության հիմքեր է տալիս - եսիմ??!!...
Ադրբեջանը բնակավայրերում ռազմական օբյեկտներ է տեղակայել. ԼՂՀ ՊՆ (http://www.a1plus.am/1453213.html)
https://www.youtube.com/watch?v=7gDFIgaPlwE
Մինչ մեր ինֆորմացիոն սովին մեր ՊՆ-ն հագուրդ կտա... խոհեր վերջին պատերազմից…
Ապրիլի 4-ն է, մերոնք արդեն ջարդ ու փշուր են անում թշնամուն, բոլորս գամված ինտերնետին լուրեր ենք որսում, բայց արդեն զգացվում է` հաղթում ենք: Այդ ժամերին աշխատասենյակս է մտնում մեր աշխատողներից մեկը, պայմանականորեն կոչենք Արմեն: Բնականաբար, թեման պատերազմն է: Եվ այստեղ Արմենը, խոսակցության բռնվելով սենյակում գտնվող մեր մյուս աշխատողի հետ, ասում է.
- Հեսա կպրծնի, ռուսները Դաղստանի կողմում զորավարժություն են սկսել…
Ու ստեղ ես, որ հենց այդ պահին նայում էի, որ Դաղստանի այդ զորավարժությանը ընդամենը մի 1.000 զինծառայող է մասնակցել, չդիմացա ու միջամտեցի, թե.
- Այ Արմեն ջան, մեր տղերքը ընդեղ փշրում են թշնամուն, մեր բանակը իր հզորությամբ պարտադրում է թշնամուն սսկվել, իսկ դու, փոխանակ դա ասես… ռուսների զորավարժությունից ես ոգևորվել ու դրանով ես պայմանավորում հակառակորդի սսկվելը: Թարգեք, էլի էդ ձևերը…
Արմենը մի պահ ուզեց վիճել…, բայց հետո հասկացավ ամեն ինչ ու խոսքը բերեց նրան, թե ինքն էլ հենց իմ ասածը նկատի ուներ…
Թարգեք էլի, մենք պետք է հույսներս ամենից առաջ մեզ վրա դնենք, դաշնակիցը լավ բան է, խոսք չունեմ, բայց առաջնայինը մենք ենք, մեր ուժը – մեզ երբեմն պակասում է հավատն ու հարգանքը մեր սեփական ուժերի նկատմամբ…
Սենց մտքեր...
"Апрельская" или "четырехдневная война"
Мысли вслух - Мгер Акопян
"Апрельская война" или "четырехдневная война" - под таким заголовком вошли в нашу историю те события первых бурных дней апреля, когда война для многих внезапно, а для многих не совсем, нагрянула в наш дом...
В данной заметке хочу поделится с читателями некоторыми моими наблюдениями, как бы думать в слух, при том, чтоб сказанное стало понятно еще и русскопонимающему читателю, я намеренно отказываюсь от столь любимых мной маштоцовских букв.
Для меня, как и для многих и многих других армян война началась рано утром 2-ого апреля, когда я, как и многие и многие из Вас, рано утром включив интернет, вдруг осознал - это не очередная и как правильно провальная попытка диверсии или уже не ставшая обычным перестрелка и взаимный арт. обстрел, это серьезно, это война...
Вообще, если уж совсем строго посмотреть, война никогда и не кончилась, оно было начато чуть ли не в далеком 1988-ом году, вошла в горячую стадию в отрезке 1991-1994 годов и, получив другую форуму, подошла к знаменитому 1-ому апрелю 2016 года, вечеру которого суждено войти в анналы истории как начало очередного этапа этой долгой войны, когда оно опять приняло горячую форму. Сегодня только ленивый не пишет о "четырехдневке" или не говорит о нем, а основные событии недавних апрельских дней прекрасно известны, поэтому в общем не вижу смысла зациклится на перечислении цепочки событии. Так же не мало и заслуженно было написано про массовый героизм наших солдат и офицеров, про зашкалывающый уровень национального подъема и единения, которое было в тылу, все это в общем хорошо известно и об этом я много не буду говорить - мне хочется поделится с Вами некоторыми наблюдениями, которые появились у меня за эти дни.
Прежде всего хочется коснутся армии нашего противника (врага) и задаться вопросом - какого же же зверя имел перед собой на поле боя Воин армянский, кого победил, хотя и победа пока не закреплено политический, и следовательно с какими силами ему придется рано или поздно столкнутся еще раз. Итак - армия Азербайджана.
Согласно открытым источникам армия Азербайджана состоит из сухопутных войск, военно-воздушных сил и войск противовоздушной обороны, а также военно-морских сил. Согласно данным международного института стратегических исследований в ее рядах насчитывается ок. 70.000 человек, а мобилизационный потенциал страны оценивается в размере до 300.000 человек. Я сейчас не имею намерения, да и при наличном уровне исследования источников это наверно и не реально, давать исчерпывающий анализ сил и средств, которые есть в наличии у армии вероятного противника, однако для общего понимания дел, опираясь на открытые источники и на оценки экспертов, могу в общем указать, что армия Азербайджана имеет 433 танков, ок. 700 бронемашин самого разного уровня, ок. 450 артиллерийских орудий калибром более 100 мм, ок. 60 боевых самолетов и ок. 50 военно-транспортных вертолетов разного класса. Как уже было сказано, у нес нет цели выявить точную численность личного состава и вооружения армии нашего противника, однако указанные цифры в общем кажутся самыми близкими к истине и далее, когда попытаемся сделать уже более частные умозаключения, будем опираться на них.
Прежде, чем продвинутся вперед, хочется остановится еще на одном важном нюансе - и армия Азербайджана, как впрочем и армия Армении, в подавляющем своем составе вооружена прежде всего именно советскими типами вооружениями, представленными в лучшем случае их уже постсоветскими, российскими аналогами, а те закупки, которые та или другая сторона делает не у российской стороны, пока качественно не влияют на лицо армии до той степени, чтоб можно было говорить - эта уже не армия российского образца.
В этой связи стоит сказать, что советское, а так же созданная на ее основе российское вооружение имеет ряд концептуальных особенностей, которые исходили от всей военной доктрины страны советов и которые обусловлены именно условиями Холодной войны второй половины XX века. Итак, можно считать аксиомой, и это есть характерная черта всех советских образцов вооружении, что они созданы для "Большой войны". Это очень важный момент, так как в нашем случае воюет именно созданная на указанном концептуальном уровне техника, однако у нас, за исключением 1991-1994 годов и последней апрельской войны, в общем идет война совсем другого уровня, при том важно отметить, что даже и указанные этапы (имеется ввиду 1991-1994 года и последняя, апрельская война) по своему уровню тоже в общем не тянут на ту "Большую войну", к которому готовились советские стратеги и с учетом чего и концептуально была создана вся советская военная техника.
В итоге в наличии имеется ситуация, когда на конкретном боевом уровне военная техника, которая концептуально не готова к той войне, к которой ее ведут, часто показывает себя не с лучшей стороны и не оправдывает возложенных на нее задач. Указанный вопрос сложен и многогранен, для ее анализа часто требуются мнения узких специалистов, при том вопрос имеет еще и определенную долью секретности, поэтому мы особо не углубимся в нем и сказанное покажем лишь на одном, простом примере, связанный с бронетанковыми войсками.
Так, не секрет, что танковый парк и Азербайджана, и Армении в основном представлен модификациями "старой и доброй" Т-72 - этим "рабочей лошадкой" чуть ли не всех войн прошлого века начиная с 1980-их годов, машина, которая была разработана в "лучшие" времена Холодной войны и вошла в вооружение в ее пике, в первой половине 1980-их годов. В итоге мы имеем классическую машину огромной империи с всеми ее плюсами и минусами - танк, созданный для того, чтоб в условиях большой войны массовым ударом сметать все на своем пути и выйти к берегам Атлантического океана...
Стоит ли говорить, что и условия, и масштабы нашей войны совсем другие? В итоге в нашем случае обе стороны имеют на вооружение боевую машину, которая, на концептуальном уровне не готова для этой войны, для войны, где нет ни средства, ни условия для массового применения танковых клиновидных ударов, глубоких маневров и линии прорывов, а ведь в этом случае танк теряет свой смысл уже на концептуальном уровне, как боевая единица. Однако ситуация усугубляется еще и другими обстоятельствами. Западная военная мысль, десятилетиями терроризированная идеей "красных танковых клиньев", которые угрожают растоптать всю западную Европу под танковые гусеницы, разработали ряд удачных контрмер, которые были призваны обесценить танковый удар советов. В итоге танковых клиньев в нашей войне, как указано выше, в общем нет, зато есть разработанные западной военной мыслю удачные разработки против танковых клиньев и танков.
Простой пример - советские танки, все без исключения, имеют усиленное бронирование в лобовой части, зато крайне уязвимы в своей верхней части - имеется ввиду прежде всего крыша башни и особенно часть люков командира и наводчика. В этих условиях разработаны особые системы противотанковых управляемых ракет (далее - ПТУР), которые поражают танк именно с этой области. Итак, на концептуальном уровне созданная для лобовой атаки советский танк, рассчитанный на то, чтоб выдержать удар в лоб своей натовской коллеги, противотанкового орудия, или, на худой конец, даже ПТУР-ов первых поколении, тот же Т-72 и ее модификации крайне уязвимы с верху, куда и наносят удар современные ПТУР-и. И что примечательно - тот же концептуальный огрех имеет и разрекламированный Т-90 с своими модификациями, которые и концептуально, и чисто технически из себя представляют в общем развитие того же Т-72.
Еще один момент - Азербайджан декларирует у себя в наличии, как уже было сказано, ок. 433 танков в основном трех типов, Т-55 (95 штук), уже упомянутые Т-72 с своими модификациями (244 штук) и относительно новые Т-90 с своими модификациями (94 штук). Общая цифра танков, 433, выглядит внушительно, но, как говорится, черт кроется в мелочах - Т-55 морально устарели еще уже в далеких 1970-их годах, а ведь с тех времен уже прошло почти пол века, при том указанные машины еще и чисто технически изношены и это тот случай, когда они из себя больше представляют именно финансо-техническую обузу, чем ценную боевую единицу. Как уже было указано, в моральном, а в многих случаях и в техническом плане не лучше ситуация и с семдесятьдвойками, и некоторое их число в виде Т-72 "Аслан" - вариант модернизации, разработан израильской компанией Elbit Systems - в принципиальном плане не особо улучшают ситуация. Остаются относительно новые Т-90, однако и здесь имеется свои нюансы - в первых есть данные, что у нашего противника в руках находятся первые образцы девяносток, созданные еще в 1990-их годах - прошло уже четверть века "с своими последствиями" - однако кроме того, ведь это машина имеет те же концептуальные проблемы, что и его "отцовская линия" - Т-72, при том, особо отметим, даже эти относительно новые образцы техники в общей массе танков составляют не более 30 процентов.
В итоге, на этом отдельно взятом примере мы показали целый букет проблем, которые стоят перед распиаренной азербайджанской армией и перед одной из ее важных составных частей - бронетанковыми войсками.
Конечно, как уже было сказано, мы не имеем не цель, не возможность на подобном уровне анализировать отдельные виды вооружения, которые есть в руках вражеской армии, этим занимались и займутся узкопрофильные специалисты, однако сказанное более чем показательно, при том все данные говорят о том, что подобные концептуальные и технические проблемы есть чуть ли не у всех видов вооружении, которые есть в наличии в руках Азербайджана, и указанные проблемы присущи всем видам войск нашего вероятного противника - артиллерия, военно-воздушные силы, военно-морские силы и тд.
Продолжение следует...
Ստացվում ա՝ իրականում մեծ տարածքներ ենք կորցրել:
http://www.media.am/Time-for-Media-Freedom-Award-to-Tatul-Hakobyan
Rammstein
04.05.2016, 11:21
Ստացվում ա՝ իրականում մեծ տարածքներ ենք կորցրել:
http://www.media.am/Time-for-Media-Freedom-Award-to-Tatul-Hakobyan
Ես համարյա կասկած չունեմ էլ, որ շատ ավելի շատ տարածք ա գրավել թշնամին, քան ներկայացվում ա մեր ճշմարտության էտալոն լրատվությամբ: Ինչքա՞ն էին ասում, մի 300-400 մ2, չէ՞, տենց ինչ-որ թիվ եմ հիշում: Այսինքն` մի 4 հատ մեծոտ բնակարանի կամ միջին չափսի տնամերձ հողամասով սեփական տան չափ մակերես: Շատ անլուրջ ա թվում: Տարածքների կորուստի դեպքում, իմ կարծիքով կմ2-ներից կամ գոնե հեկտարներից պիտի խոսք գնար:
Բայց Ձեզ պետքա՞ իմանաք ինչքան տարածք ենք կորցրել։ Կարծում եմ ճիշտ են անում, որ չեն ասում, եթե իրոք մեծ տարածքների մասինա խոսքը։ Թաթուլ Հակոբյանն էլ միակ ճշմարիտ ինֆորմացիայի աղբյուրը չի։
Բայց Ձեզ պետքա՞ իմանաք ինչքան տարածք ենք կորցրել։ Կարծում եմ ճիշտ են անում, որ չեն ասում, եթե իրոք մեծ տարածքների մասինա խոսքը։ Թաթուլ Հակոբյանն էլ միակ ճշմարիտ ինֆորմացիայի աղբյուրը չի։
չէ, մեզ հեչ պետք չի իմանալ, ասենք՝ խի՞ պիտի մեզ պետք լինի իմանալ
չէ, մեզ հեչ պետք չի իմանալ, ասենք՝ խի՞ պիտի մեզ պետք լինի իմանալ
Շին ջան, քո կյանքում, քո գործողություններում ի՞նչ ա փոխվելու: Ոմանց գործողություններում կարող եմ ասել՝ խուճապ ա առաջանալու:
Իհարկե ես կողմ եմ հնարավորինս բաց լրատվության ներկայացմանը, նաև ձև գտնելով էնպես անել, որ խուճապ չառաջանա, բայց պատերազմական իրավիճակում, իսկ մենք ուզենք թե չուզենք դրանում ենք, լրատվության որոշակի սահմանափակումները խիստ նորմալ ու ընդունված երևույթ են: Ամեն դեպքում ասեմ, որ իսկապես չեմ կարծում, թե լուրջ կորուստներ ունենք:
Ի դեպ Արծրուն Հովհաննիսյանի ասուլիսի էս հատվածը նայեք՝ 22:10-ից. https://youtu.be/GLl2ztTGjV4?t=1330
Երկու բառով. պահեստազորի գնդապետ Վարուժան Ավետիսյանն օրեր առաջ հայտարարել էր, որ հայկական կողմը կորցրել է 7600 հեկտար տարածք: Արծրունը տարակուսանք ա հայտնում, թե վերջինս ոնց ա էդ հաշվարկն արել, սկզմից սարկաստիկ ասելով, որ գուցե ոչ թե 7600, այլ 4700 ենք կորցրել: Իսկ հետո բացատրում է, որ ոչ մեկը ներկայումս նման տվյալի չի տիրապետում, հնարավոր չի հաշվարկել կորուստը: Ես սա էսպես եմ հասկանում, որ մենք որոշակի տիրույթի վրա հսկողություն ենք կորցրել, այսինքն դիտակետի դիտման տիրույթները, այլ ոչ թե մեր տարածքները: Ու էդ առումով իսկապես բավական կորուստ կա: Ամեն դեպքում ըստ էության էդ հազարավոր հեկտարների ինֆորմացիան դե ֆակտո չի հերքվել:
Rammstein
04.05.2016, 16:42
Բայց Ձեզ պետքա՞ իմանաք ինչքան տարածք ենք կորցրել։ Կարծում եմ ճիշտ են անում, որ չեն ասում, եթե իրոք մեծ տարածքների մասինա խոսքը։ Թաթուլ Հակոբյանն էլ միակ ճշմարիտ ինֆորմացիայի աղբյուրը չի։
Ես ուզում եմ, որ ինձ չխաբեն: Համ էլ իրենց հանդեպ վստահությունն ա պակասում խաբելով:
Եթե պետք չի էդ ինֆորմացիան հայտնել, կարան բան չասեն, կամ ասեն, որ կորցրած տարածքներ կան, բայց չասեն` ինչքան, կամ ասեն, որ ինֆորմացիան ավելի ուշ կտրվի: Հազար ձեւ կա ծիծաղելի թվեր ասելու փոխարեն:
Ես ուզում եմ, որ ինձ չխաբեն: Համ էլ իրենց հանդեպ վստահությունն ա պակասում խաբելով:
Եթե պետք չի էդ ինֆորմացիան հայտնել, կարան բան չասեն, կամ ասեն, որ կորցրած տարածքներ կան, բայց չասեն` ինչքան, կամ ասեն, որ ինֆորմացիան ավելի ուշ կտրվի: Հազար ձեւ կա ծիծաղելի թվեր ասելու փոխարեն:
Որ պետք լինի պիտի խաբեն ու ինձ թվում ա քեզանից լավ գիտեն, թե ոնց պիտի ներկայացնեն էդ ինֆորմացիան։
Շին ջան, քո կյանքում, քո գործողություններում ի՞նչ ա փոխվելու: Ոմանց գործողություններում կարող եմ ասել՝ խուճապ ա առաջանալու:
Իհարկե ես կողմ եմ հնարավորինս բաց լրատվության ներկայացմանը, նաև ձև գտնելով էնպես անել, որ խուճապ չառաջանա, բայց պատերազմական իրավիճակում, իսկ մենք ուզենք թե չուզենք դրանում ենք, լրատվության որոշակի սահմանափակումները խիստ նորմալ ու ընդունված երևույթ են: Ամեն դեպքում ասեմ, որ իսկապես չեմ կարծում, թե լուրջ կորուստներ ունենք:
Չգիտեմ՝ ինչ ա փոխվելու, Արտ ջան, անկեղծ ասեմ, բայց ահավոր մեծ հիասթափություն եմ ապրում, որ էդ լարված օրերին էնպիսի տպավորություն էին ստեղծել, թե էս ա Բաքուն են վերցնում, իսկ պարզվում ա՝ իրականում տարածքներ ենք կորցրել: Հաստատ մի բան գիտեմ՝ անթույլատրելի եմ համարում էդ մոտեցումը, թե քեզ ինչ, մեկ ա քո գործողություններում դա բան չի փոխելու, էն ա ասա անտարբեր լինենք էլի ընդհանրապես:
Ի դեպ Արծրուն Հովհաննիսյանի ասուլիսի էս հատվածը նայեք՝ 22:10-ից. https://youtu.be/GLl2ztTGjV4?t=1330
Երկու բառով. պահեստազորի գնդապետ Վարուժան Ավետիսյանն օրեր առաջ հայտարարել էր, որ հայկական կողմը կորցրել է 7600 հեկտար տարածք: Արծրունը տարակուսանք ա հայտնում, թե վերջինս ոնց ա էդ հաշվարկն արել, սկզմից սարկաստիկ ասելով, որ գուցե ոչ թե 7600, այլ 4700 ենք կորցրել: Իսկ հետո բացատրում է, որ ոչ մեկը ներկայումս նման տվյալի չի տիրապետում, հնարավոր չի հաշվարկել կորուստը: Ես սա էսպես եմ հասկանում, որ մենք որոշակի տիրույթի վրա հսկողություն ենք կորցրել, այսինքն դիտակետի դիտման տիրույթները, այլ ոչ թե մեր տարածքները: Ու էդ առումով իսկապես բավական կորուստ կա: Ամեն դեպքում ըստ էության էդ հազարավոր հեկտարների ինֆորմացիան դե ֆակտո չի հերքվել:
Արծրունի էդ սարկաստիկ ձեռառնական ոճը ընդհանրապես անընդունելի եմ համարում, էս օրերին երբ ամբողջ ժողովրդի հայացքն իր կոմղն ա, մի բան իմանա և այլն, ինքը իրավունք չունի դժգոհներին տենց տշտշատելով արձագանքի, ինչը հա անում ա ու անում՝ էլ բազմոցային դիվանագետներ, էլ եսիմինչ: Կոնկերտ էստեղ ինչ ա ասւոմ, չնայեցի, բայց ընդհանրապես եմ ասում:
Rammstein
04.05.2016, 17:18
Որ պետք լինի պիտի խաբեն ու ինձ թվում ա քեզանից լավ գիտեն, թե ոնց պիտի ներկայացնեն էդ ինֆորմացիան։
Օրինակ` ես հետեւություններ եմ անում դրանից ու սկսում եմ իրանց տված որեւէ ինֆորմացիայի չվստահել: Ու նաեւ սկսում եմ ինձ այլեւս ապահով չզգալ էն երկրում, որտեղ պաշտոնական տեղեկատվությունը ստում ա: Դրա համա՞ր ա պետք, որ խաբեն:
Ես կարծում եմ, որ ինֆորմացիոն սահմանափակումներ մտցնելը պատերազմական վիճակում շատ նորմալ ա ու կիրառվում ա բոլոր երկրների կողմից։ Հեչ բան չլինի, իրոք պանիկայից խուսափելու ու որոշակի ոգևորություն ապահովելու խնդիր կա, ու սրա դեմ ոչ մի բան չես կարա անես։
Ուրիշ բան, որ ես համաձայն եմ Շինարարի ու Ռամշի հետ, որ ավելորդ էյֆորիայի մթնոլորտ ձևավորելն էլ վտանգավոր ա, քանի որ հետո կորուստի գիտակցությունը կարող ա շատ ավելի ցավոտ ու հիասթափեցնող լինի։ Ասենք, ինձ էլ հեչ չի դզում գեներալ Մանվելի խիստ ինտելեկտուալ ու ստրատեգիական ֆոնի վրա «Ելնենք Սասուն, իջնենք Վան, կոֆե խմենք» երգել, ու հետո պարզվի, որ պետք ա սառը ջուր խմել ու հանգստանալ։
Դե էլ չեմ ասում, որ ամեն օր երկու զինվորի զոհվելու մասին լուր ենք ստանում, ու սա արդեն դռանում ա վիճակագրություն ու ոչ մեկ էլ առանձնապես չի զարմանում: Ինչ-որ լիքը բան լիքը բանի հետ չի բռնում ու էս անորոշ վիճակն ավելի անհանգստացնող ա, քան եթե հստակ լրատվություն լինի իրավիճակի վերաբերյալ:
Չգիտեմ՝ ինչ ա փոխվելու, Արտ ջան, անկեղծ ասեմ, բայց ահավոր մեծ հիասթափություն եմ ապրում, որ էդ լարված օրերին էնպիսի տպավորություն էին ստեղծել, թե էս ա Բաքուն են վերցնում, իսկ պարզվում ա՝ իրականում տարածքներ ենք կորցրել: Հաստատ մի բան գիտեմ՝ անթույլատրելի եմ համարում էդ մոտեցումը, թե քեզ ինչ, մեկ ա քո գործողություններում դա բան չի փոխելու, էն ա ասա անտարբեր լինենք էլի ընդհանրապես:
Շին, ես չեմ ասում անտարբեր լինես, ասում եմ բնական ա, որ պատերազմական վիճակում մի շարք հարցեր գաղտնի են լինելու, ու դրանց իմանալը էդ պահի քո գործողություններում լուրջ բան չի փոխելու: Իսկ այ էս վիճակի հանդարտումից հետո լիքը ինֆորմացիա, ոչ պետական կամ ռազմական գաղտնիք պարունակող, պետք է պահանջենք:
Մյուս գրառումդ էլ չմեջբերեմ. Արծրունի ոճն ինձ էլ ա ներվայնացնում, իրան մի տեսակ զվյոզդը տարել ա հիմա:
Ինձ թվում ա՝ ժողովդրի հետ անկեղծ խոսալուց ճիշտը չկա, էն էլ էս ժողովրդի, որ ապացուցեց, որ ոնց ա սրտացավ էս հարցում:
Ռազմական գաղտնիք, հանուն չգիտեմ ինչի լոլոները արվում ա իրանց ոտատակ անցած հեղինակությունը էլ ավելի խորը չընկղմելու համար: Ի՞նչ պիտի լիներ էդ օրերին, թե ժողովուրդն իմանար որ մեծ կորուստներ ա լինում, եսիմ, գուցե հավաքվեին Բաղրամյան 26-ի դեմը՝ Սերժիկ սիկտիր գոռային և այլն: Ես տենց եմ մտածում, իրանց ոռի համար են անհանգստանում:
Էդ պրաֆեսր դեմքով, պահի լրջությունը հասկանալով, որ ասում եք՝ ձեզ պետք չի իմանալ և այլն ու չեք կարում բացատրեք, Բյուրի ծաղրած՝ Սևակի խորությունը զգալ ա պետք ու ոչ թե հասկանալի կարգի բան ա դառնում, ոչ մի հիմնավոր պատճառ չեմ տեսնում, թե ինչու պիտի ճիշտը չիմանանք մենք, այո, հենց էդ պահին:
Ինձ թվում ա՝ ժողովդրի հետ անկեղծ խոսալուց ճիշտը չկա, էն էլ էս ժողովրդի, որ ապացուցեց, որ ոնց ա սրտացավ էս հարցում:
Ռազմական գաղտնիք, հանուն չգիտեմ ինչի լոլոները արվում ա իրանց ոտատակ անցած հեղինակությունը էլ ավելի խորը չընկղմելու համար: Ի՞նչ պիտի լիներ էդ օրերին, թե ժողովուրդն իմանար որ մեծ կորուստներ ա լինում, եսիմ, գուցե հավաքվեին Բաղրամյան 26-ի դեմը՝ Սերժիկ սիկտիր գոռային և այլն: Ես տենց եմ մտածում, իրանց ոռի համար են անհանգստանում:
Էդ պրաֆեսր դեմքով, պահի լրջությունը հասկանալով, որ ասում եք՝ ձեզ պետք չի իմանալ և այլն ու չեք կարում բացատրեք, Բյուրի ծաղրած՝ Սևակի խորությունը զգալ ա պետք ու ոչ թե հասկանալի կարգի բան ա դառնում, ոչ մի հիմնավոր պատճառ չեմ տեսնում, թե ինչու պիտի ճիշտը չիմանանք մենք, այո, հենց էդ պահին:
Շին ջան, էդ դեպքում ուղղակի ուսումնասիրի ու տես, որ պատերազմի ժամանակ ինֆորմացիայի պակասը ոչ թե հայաստանյան քմահաճույք ա, այլ ամբողջ աշխարհում ընդունված երևույթ, ու երևի պատճառ կա էլի, սաղ աշխարհն ու սաղ ղեկավարները դեբիլ չեն, որ գնում են էդ քայլին:
Իհարկե չեմ հերքում, որ մերոնք կարող ա չափը անցնում են էդ հարցում, որ կոնկրետ ասենք կորցրած տարածքների մասին ավելի մանրամասն ինֆորմացիա տալը, քարտեզներով, բանով, ավելի ճիշտ կլիներ, բայց ընդհանուր ինֆորմացիան պակասացնելու քաղաքականությունը էնքան ճիշտ ա, ինքան ճիշտ ա էն, որ ճիշտ բառը ճիշտ ա գրվում:
Շին ջան, էդ դեպքում ուղղակի ուսումնասիրի ու տես, որ պատերազմի ժամանակ ինֆորմացիայի պակասը ոչ թե հայաստանյան քմահաճույք ա, այլ ամբողջ աշխարհում ընդունված երևույթ, ու երևի պատճառ կա էլի, սաղ աշխարհն ու սաղ ղեկավարները դեբիլ չեն, որ գնում են էդ քայլին:
Իհարկե չեմ հերքում, որ մերոնք կարող ա չափը անցնում են էդ հարցում, որ կոնկրետ ասենք կորցրած տարածքների մասին ավելի մանրամասն ինֆորմացիա տալը, քարտեզներով, բանով, ավելի ճիշտ կլիներ, բայց ընդհանուր ինֆորմացիան պակասացնելու քաղաքականությունը էնքան ճիշտ ա, ինքան ճիշտ ա էն, որ ճիշտ բառը ճիշտ ա գրվում:
Սաղի մասին չգիտեմ, Արտ, բայց մեր ղեկավարները դեբիլ են, ու հենց դրա համար ա մեզ անհրաժեշտ ինֆորմացիա, որ հանգիստ լինենք, որ հերթական անասունությունը չեն անի: Եթե այլ ոլորտներում մի քսան տոկոսի չափով արդարացրած լինեին իրանց պիտանիությունը, գուցե՝ հա, բայց էս պայմաններում ախր, ես ինչ գիտեմ՝ ինչ խաղեր կտան, վերջում կկանգնացնեն սաղիս փաստի առաջ էն պայմաններում, որ ժողովրդի զարթոնքն էլ մարած կլինի, ոգևորությունն էլ, պատրաստակամությունն էլ: Առաջին անգամը չի, որ սրանք իրանց դեբիլ հալով սաղիս քթից բռնած ֆռռացնում են:
Սաղի մասին չգիտեմ, Արտ, բայց մեր ղեկավարները դեբիլ են, ու հենց դրա համար ա մեզ անհրաժեշտ ինֆորմացիա, որ հանգիստ լինենք, որ հերթական անասունությունը չեն անի: Եթե այլ ոլորտներում մի քսան տոկոսի չափով արդարացրած լինեին իրանց պիտանիությունը, գուցե՝ հա, բայց էս պայմաններում ախր, ես ինչ գիտեմ՝ ինչ խաղեր կտան, վերջում կկանգնացնեն սաղիս փաստի առաջ էն պայմաններում, որ ժողովրդի զարթոնքն էլ մարած կլինի, ոգևորությունն էլ, պատրաստակամությունն էլ: Առաջին անգամը չի, որ սրանք իրանց դեբիլ հալով սաղիս քթից բռնած ֆռռացնում են:
Շին ջան, հասկանում եմ մտավախություններդ էլ, դրանց պատճառներն էլ: Բայց հավատա, որ էս պայմաններում տենց քթից բռնած ման տալը հեշտ բան չի, հեչ որ չէ որտև լիքը մարդ կա սահմանին, ով ղեկավարությանը մեղմ ասած չի սիրում, ու եթե լուրջ ստեր ու կեղծիքներ լինեն, խաբար կլինենք: Եթե ուզում ես, բռատ, ես ունեմ ոչ իշխանական ինֆո կորցրած տարածքների մասին, բնականաբար չեմ հրապարակի, որտև մի կողմից կարող ա սխալ լինի, մյուս կողմից ես սենց պարագաներում ընդունում եմ խաղի կանոնները, բայց ասեմ, որ էդ ինֆոյովս խուճապի մատնվելու բան չեմ տեսնում:
Նաիրուհի
04.05.2016, 18:00
Շին ջան, հասկանում եմ մտավախություններդ էլ, դրանց պատճառներն էլ: Բայց հավատա, որ էս պայմաններում տենց քթից բռնած ման տալը հեշտ բան չի, հեչ որ չէ որտև լիքը մարդ կա սահմանին, ով ղեկավարությանը մեղմ ասած չի սիրում, ու եթե լուրջ ստեր ու կեղծիքներ լինեն, խաբար կլինենք: Եթե ուզում ես, բռատ, ես ունեմ ոչ իշխանական ինֆո կորցրած տարածքների մասին, բնականաբար չեմ հրապարակի, որտև մի կողմից կարող ա սխալ լինի, մյուս կողմից ես սենց պարագաներում ընդունում եմ խաղի կանոնները, բայց ասեմ, որ էդ ինֆոյովս խուճապի մատնվելու բան չեմ տեսնում:
Արտ, բա տես, դու ինֆո ունես ու գիտես, որ խուճապի մատնվելու բան չկա։ Ես էդ ինֆոն չունեմ, ունեմ պաշտոնական ղժալու թվեր, ոչ պաշտոնական ու կասկածելի հավաստիության ակնարկներ հսկայական տարածքների մասին, անորոշ վիճակ, ոչ մի օր առանց զոհի, ու հա, ես կարծում եմ՝ լրիվ իրավունք ունեմ խուճապի մեջ ընկնելու։
Որ խուճապի բան չկա, ուրեմն թող ասեն, էլի, համ մենք մի քիչ հանգիստ տեղներս վեր ընկնենք, համ իրենց ամենօրյա քֆուրի ու անեծքի չափաբաժինը մի քիչ փոքրանա։
..., համ իրենց ամենօրյա քֆուրի ու անեծքի չափաբաժինը մի քիչ փոքրանա։
Այ էս մեկը չեղավ ․․․ իրանց ամենօրյա քֆուրի չափաբաժինը ոչ մի պարագայում չպիտի պակասի։ Քֆուր իրանց վեշնի հասնում ա ու շատ, ու անկախ նրանից թե կանի սանտիմետր էն թուրքերն առաջ եկել, կամ քանի կիլոմետր են մերոնք առաջ գնացել ու հասել Բաքվին, սաշիկի ֆակտրը չի վերանում։
Օրինակ` ես հետեւություններ եմ անում դրանից ու սկսում եմ իրանց տված որեւէ ինֆորմացիայի չվստահել: Ու նաեւ սկսում եմ ինձ այլեւս ապահով չզգալ էն երկրում, որտեղ պաշտոնական տեղեկատվությունը ստում ա: Դրա համա՞ր ա պետք, որ խաբեն:
Այսինքն հաշվի չես առնում, որ հանուն մեր ապահովության պետք եղած ժամանակ պիտի ճիշտը չասվի։
Շատ բաներ մեզ հասանելի չեն, լավ լուր ստանալուց հետո ենք հասկանում, թե ինչու էդպես արվեց։
Սաղի մասին չգիտեմ, Արտ, բայց մեր ղեկավարները դեբիլ են, ու հենց դրա համար ա մեզ անհրաժեշտ ինֆորմացիա, որ հանգիստ լինենք, որ հերթական անասունությունը չեն անի:
Դեբիլներ կան բայց որոշում կայացողները դեբիլներ չեն։ Էն որ ամսի 2 ին ընդամենը էդքան տարածք գրավեցին ուրեմն իմացի, որ խելացի մարդկանց որոշումների արդյունքն ա, ինչպես նաեվ մեր զինվոր տղերքի։
Ժողովուրդ, եկեք մի բաժակ ջրում փոթորիկ չանենք, էլի: Ինչ է ասում Թաթուլ Հակոբյանը?
«Ես մինչև հիմա կամուկացի մեջ եմ՝ պե՞տք է գրեմ վերջնական ճշմարտություն, թե մենք ինչքան տարածք ենք կորցրել: Բայց, եթե գրեմ, դա կարող է պատճառ դառնալ, որ առաջիկա ամիսների ընթացքում այլևս հնարավորություն չունենամ ոտք դնելու այն տարածքները, ուր հիմա ինձ թույլ են տալիս մտնել: Մյուս կողմից, ես հասկանում եմ, որ լրագրող եմ ու պետք է տամ ամբողջական ինֆորմացիա: Այդ մասին, միևնույն է, գրելու եմ. կգրեմ երկու-երեք ամիս հետո, կգրեմ անցյալ ժամանակով, բայց քանի որ ինձ համար հիմա շատ կարևոր է գնալ առաջին գիծ, այո՛, ես որպես լրագրող պարտվում եմ, բայց ոչ թե պետական պատասխանատվությանը, այլ լրագրությունը մասամբ զոհաբերում եմ հետագայում ինֆորմացիա ստանալու հնարավորությանը»:
Դուք այստեղ որևէ բան տեսք, որ մենք, "փաստորեն ահագին տարածք ենք կորցրել"? Ես, ճիշտն ասած, չտեսա, եթե ինչ-որ մեկը տեսել է, թող ինձ օգնի, ես ել տեսնեմ: Ես այստեղ տեսա անորոշ ակնարկ, սահմանի վրա գտնվող ակնարկ, երբ մարդը իրեն նահանջի ճանապարհ է թողնում, որ միշտ էլ ասի, թե "Ես դա չէի ասում" կամ "Ես հենց դա էի ասում"... ու ոչ մի բան ավել: Այս թեմայում ես արդեն ցույց տվեցի Լելե-թեփեի պահը հարավում ու Թալիշի պահը հյուսիսում: Իմ սիրտն էլ է ցավում մեր Հայրենիքի այդ մետրերի համար, բայց... եկեք սթափ լինենք:
Բան չեմ ասում, թող որևէ մեկը հիմնավոր կերպով հիմնավորի այն, որ այն տարածքներից զատ, որի մասին ասվում է բացահայտ ու որի մասին մասնավորապես նաև ես այստեղ եմ ասել, մենք ավելի շատ տարածք ենք կորցրել, այդ ժամանակ կանգնենք այդ մարդու կողքին ու հայհոյենք իշխանություններին: Բայց այսպես, ուղղակի ակնարկի հիման վրա խոսել, մեկը ես առնվազն ճիշտ չեմ համարում:
եկեք սթափ լինենք:
Վո՞վ, դո՞ւ ես::D
Նաիրուհի
04.05.2016, 19:23
Այ էս մեկը չեղավ ․․․ իրանց ամենօրյա քֆուրի չափաբաժինը ոչ մի պարագայում չպիտի պակասի։ Քֆուր իրանց վեշնի հասնում ա ու շատ, ու անկախ նրանից թե կանի սանտիմետր էն թուրքերն առաջ եկել, կամ քանի կիլոմետր են մերոնք առաջ գնացել ու հասել Բաքվին, սաշիկի ֆակտրը չի վերանում։
Տրիբուն ջան, իմ ասածն էն չափաբաժնի քչանալու մասին էր, որն ուղղակիորեն կապված է էս իրավիճակում ճիշտը մեզնից թաքցնելու հետ՝ սկսած զոհերի թվից, զենքի ու զինտեխնիկայի վիճակից, վերջացրած տարածքային կորուստների մասին կասկածելի թվերով
Rammstein
04.05.2016, 21:15
Այսինքն հաշվի չես առնում, որ հանուն մեր ապահովության պետք եղած ժամանակ պիտի ճիշտը չասվի։
Շատ բաներ մեզ հասանելի չեն, լավ լուր ստանալուց հետո ենք հասկանում, թե ինչու էդպես արվեց։
Ընդունում եմ, որ պետք եղած վախտ կարա ինֆորմացիան ՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿՎԻ, լրիվ չասվի, բայց էդ հեչ չի նշանակում սուտ ասել։
Gesendet von meinem Sony Xperia Z2 mit Tapatalk
Ընդունում եմ, որ պետք եղած վախտ կարա ինֆորմացիան ՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿՎԻ, լրիվ չասվի, բայց էդ հեչ չի նշանակում սուտ ասել։
Gesendet von meinem Sony Xperia Z2 mit Tapatalk
Պետք եղած ժամանակ պիտի սուտ էլ խոսեն, եթե երկրի շահից դա է բխում ուրեմն էդպես էլ կպատահի։
Ժող, գիտակցում ենք, չէ՞, որ առաջիկա օրերին բավական մեծ ա նորից լուրջ բախման հավանականությունը։ Ու ինչքան էլ որ համաձայնեմ, որ ավելի անկեղծ ու շատ ինֆոն ճիշտ կլիներ, հասկանում ենք, չէ՞, որ առաջիկայում մեզ մեծ համբերատարություն, սառնասրտություն, ստացվելիք ինֆորմացիայի հետ ճիշտ վերաբերմունք ունենալ ա անհրաժեշտ։
Sent from my A0001 using Tapatalk
Ժող, գիտակցում ենք, չէ՞, որ առաջիկա օրերին բավական մեծ ա նորից լուրջ բախման հավանականությունը։ Ու ինչքան էլ որ համաձայնեմ, որ ավելի անկեղծ ու շատ ինֆոն ճիշտ կլիներ, հասկանում ենք, չէ՞, որ առաջիկայում մեզ մեծ համբերատարություն, սառնասրտություն, ստացվելիք ինֆորմացիայի հետ ճիշտ վերաբերմունք ունենալ ա անհրաժեշտ։
Sent from my A0001 using Tapatalk
Հա ապեր, հասկանում ենք ու կարանք համակերպվենք։ Մենակ թող իրանք էլ մեր համբերությունը չչարաշահեն ու էս նեղ մաջալին մեր զինվորների ֆոնի վրա ամեն շուն ու շնգյալի մեզ չհրամցնեն, ալյա լիսկամանվելների, որ հեսա հեսա իրանց ձեռով Բաքուն գրավելու են։
Մեղք ենք, մարդ ենք, ինքնասիրություն ունենք։
Հա ապեր, հասկանում ենք ու կարանք համակերպվենք։ Մենակ թող իրանք էլ մեր համբերությունը չչարաշահեն ու էս նեղ մաջալին մեր զինվորների ֆոնի վրա ամեն շուն ու շնգյալի մեզ չհրամցնեն, ալյա լիսկամանվելների, որ հեսա հեսա իրանց ձեռով Բաքուն գրավելու են։
Մեղք ենք, մարդ ենք, ինքնասիրություն ունենք։
Լիսկամանվելների նկատմամբ համ հասարակական մեծ «հարձակում» եղավ, համ ել ՊՆ-ն տոն չտվեց։ Բայց ընդհանուր համաձայն եմ ասածիդ։
Sent from my A0001 using Tapatalk
Էդ պրաֆեսր դեմքով, պահի լրջությունը հասկանալով, որ ասում եք՝ ձեզ պետք չի իմանալ և այլն ու չեք կարում բացատրեք, Բյուրի ծաղրած՝ Սևակի խորությունը զգալ ա պետք ու ոչ թե հասկանալի կարգի բան ա դառնում, ոչ մի հիմնավոր պատճառ չեմ տեսնում, թե ինչու պիտի ճիշտը չիմանանք մենք, այո, հենց էդ պահին:
Եթե "պրոֆեսոր" դեմքովների մեջ ես էլ եմ մտնում, ուզում եմ ասեմ տենց չի էլի։ Ուղղակի իմ համեստ ու հասարակ քաղաքացու տեսակետն եմ արտահայտում։
Իհարկե համաձայն եմ նաև Տրիբունի ու մնացածի դիտարկումների հետ։ Ինձ համար սա պետությունա ու էս մի հարցը պետքա դիտարկել ոչ թե քաղաքացի-իշխանություն խաբել-չխաբելու տեսանկյունից, այլ պետության։ Այս պարագայում պարտադիր չի ամեն ինչ անկեղծ ասեն, քանի որ նույն արտաքին քաղաքականության մեջ մեր դիրքերը կթուլացնի նաև։ Բայց իհարկե պետքա պետական ապարատը ԱՅՍ պարագայում կոնկրետ լինի այնքան թափանցիկ, որքան որ չի վնասի մեր պետությանը ներսից ու դրսից։
Թաթուլ Հակոբյանի հետ կապված, ինքը արդեն էտ ասելով բոլորը փակագծերը բացելա, արդեն տարբերություն չկա ինքը կոնկրետ տարածքների անուն կտա, թե ոչ, բայց ըստ իս ինքը սխալա արել ու ստեղ չգիտեմ ՓՐ-ոտ քայլի հոտ եմ առնում իրա ասածներից։ Ես անձամբ չեմ տիրապետում ինֆորմացիայի չեմ կարա ասեմ որքանովա ճիշտ, բայց մի բան գիտեմ, եթե նույնիսկ տարածքներ ենք կորցրել, դրանք եղել են բուֆերային գոտուց ու շատ լավա որ բնակավայր չեն կամ ստրատեգիական նշանակություն ունեցող տարածքներ չենք կորցրել ու այս պարագայում բուֆերային տարածքները կատարել են այն դերը, որի համար էլ ի սկզբանե գրավված(ազատագրված) են եղել։
Երեկ հա ուզում էի գրեի, հա ուրիշ բան էր գրվում :))
Ուղղակի չգիտեմ, ոնց ձևակերպեմ, որ մի կողմից «պրոֆեսորավարի» ու խորհրդավոր չթվա, մյուս կողմից «վնաս չտա»:
Էլի խառն ա ստացվում:
Լավ, երկու բառով: Սենց դեպքերում կարևոր ա հաշվի առնել նաև մի կարևոր բան. պաշտոնական ու ոչ պաշտոնական, բայց պաշտոնականից «դաբրո ստացող» ցանկացած լրատվություն ունի, ակամայից, երկու հիմնական լսարան: Լսարանը ոչ միայն մենք ենք, այլև թշնամին: Ու նաև սա ա պատճառներից մեկը, որ ռազմական ժամանակ լրատվությունը պետք է սահմանափակվի: Կան տեղեկություններ, որոնք եթե նույնիսկ մեզ չընկճեն, մենք էնքան հասուն լինենք, որ դա նորմալ ընկալենք, թշնամու մոտ կարող է դառնա ոգևորության աղբյուր, իսկ ոգևորությունը պակաս դերակատարում չունի կռվի ժամանակ: Ալիևի հիմնական հաղթաթուղթն իր ժողովրդի մոտ էն է, որ իրանք արդեն էնքան են ուժեղացել, որ հողեր են գրավում: Սա փոքր ինչ բլեֆային ա, որտև ոնց բազմիցս ասվել ա, մի գրառում վերև էլ Norton-ը գրեց, իրանք կարողացել են վերցնել փոքր չափի ու ոչ էական նշանակություն ունեցող կտորներ: Ու բնական է, որ մեր պաշտոնական աղբյուրները հենց դա են անընդհատ ասում՝ շատ մանրամասների մեջ չմտնելով: Սա խաբել չի, սա բացի ամեն ինչից քաղաքականություն է: Սա պատերազմ է, որը ոչ միայն կռվի դաշտում է:
Ես ընդունում եմ ռազմական ու պետական գաղտնիքների գոյությունը։
Բայց որ քաղաքացիներն են պետության էշություններն արդարացնելու համար սկսում ամեն տեսակի ինֆորմացիա խցկել էդ կատեգորիաների տակ, ոչ մի կերպ չեմ հասկանում։
Ընդ որում էդ գաղտնիքները ենթադրում են ինֆորմացիայի գաղտնի պահել, ոչ թե սուտ ինֆորմացիա տալ։
Ռազմական գաղտնիք, հանուն չգիտեմ ինչի լոլոները արվում ա իրանց ոտատակ անցած հեղինակությունը էլ ավելի խորը չընկղմելու համար: Ի՞նչ պիտի լիներ էդ օրերին, թե ժողովուրդն իմանար որ մեծ կորուստներ ա լինում, եսիմ, գուցե հավաքվեին Բաղրամյան 26-ի դեմը՝ Սերժիկ սիկտիր գոռային և այլն: Ես տենց եմ մտածում, իրանց ոռի համար են անհանգստանում:
Հա Շին կարող ա հավաքվեն Բաղրամյան, մի երկու չա*լախ էլ առիթից օգտվեն ու որոշեն հեղափոխություն անեն ու երկիրդ իսկականից ոռի վիճակում կհանտնվի։
Ես ընդունում եմ ռազմական ու պետական գաղտնիքների գոյությունը։
Բայց որ քաղաքացիներն են պետության էշություններն արդարացնելու համար սկսում ամեն տեսակի ինֆորմացիա խցկել էդ կատեգորիաների տակ, ոչ մի կերպ չեմ հասկանում։
Ընդ որում էդ գաղտնիքները ենթադրում են ինֆորմացիայի գաղտնի պահել, ոչ թե սուտ ինֆորմացիա տալ։
Սուտ ինֆորմացիա չի տրվել, Արտ: Մեկնաբանության հարց ա:
Այս պարագայում պարտադիր չի ամեն ինչ անկեղծ ասեն, քանի որ նույն արտաքին քաղաքականության մեջ մեր դիրքերը կթուլացնի նաև։
Ախպոր պես խնդրում եմ
Հա Շին կարող ա հավաքվեն Բաղրամյան, մի երկու չա*լախ էլ առիթից օգտվեն ու որոշեն հեղափոխություն անեն ու երկիրդ իսկականից ոռի վիճակում կհանտնվի։
դե ինչ ասեմ եթե քեզ համար հեղափոխություն անելը չատլախություն ա
դե ինչ ասեմ եթե քեզ համար հեղափոխություն անելը չատլախություն ա
Պատերազմական իրավիճակում չատլախություն ա, Շին
Դրա համար էլ ներկայումս հեղափոխության ծրագիր մենակ գլխավոր չաթլախը՝ Քոչը ունի:
Սենց մտքեր... էլի...
"Апрельская" или "четырехдневная война"
Мысли вслух - Мгер Акопян
(часть 2)
Кроме вышеуказанных концептуальных проблем армия нашего противника имеет и другие огрехи, которые достаточно влияют на ее боеспособность в отрицательную сторону. Начиная с 1994 года, когда очередная активная фаза войны подошла к концу, Азербайджан провел серьезную военную реформу, по сути своей создав совсем другой тип армии, по сравнению с тем, которая существовала до этого. Указанная тенденция коснулась еще и численности армии, которая существенно выросла. Последнее обстоятельство, однако, вовсе и не отразилось положительно на среднестатистический уровень боеспособности отдельной боевой единицы армии Азербайджана, более того, оно серьезно ухудшило ее, по сути своей превратив армию Азербайджана в большое, плохо управляемое и плохо обученное явление. И опять обратимся к примерам последней войны - известно, что первый удар противник нанес силами особых назначении, которым на первых порах удалось за счет внезапности достичь некоторых успехов. В контексте сказанного нами примечательно, однако, что, когда силы спецназа противника были разбиты и отброшены на исходные позиции, противник так и не рискнул ввести в бой обычную пехоту, что вовсе и не говорит о боевых качествах этой пехоты с положительной стороны. Последняя война выявила еще и проблемы управления, которая имеет армия нашего противника. Так, анализируя уже известные данные, связанные с боевыми действиями и первыми ударами противника, можно пройти к выводу, что изначально планировался первоначальный успех сил спецназа закрепить общевойсковыми силами, однако практика показала, что, в боевых условиях обеспечить подобную взаимосвязь действии разных подразделении, противнику не удалось. Итак, на лицо проблемы с управлением и с взаимодействием войск в целом и родов войск в частности.
В этой связи стоит добавить, что, вводя в действие крупные финансовые средства и приобретая элементы "войны пятого поколения" в лице тех же беспилотных летательных аппаратов, в итоге противник так и не смог в полной мере использовать их и достичь "пятого уровня войны" - неизбежно докатываясь до предыдущего, четвертого поколения войны.
Апрельская война выявил и другие слабые места в армии нашего противника, в лице слабости в разведке, низкого уровня подготовки артиллерийских экипажей, низкого морального духа личного состава и тд, которые нахожу лишним подробно обсудить здесь и в формате данного исследования, а лишь ограничусь одним примером - известно, что в время первого удара на Талиш многократно превосходящим силам спецназа противника, которые проникли в наш тыл и с трех сторон взяли в кольцо село Талиш, в числе других сил, по стечению обстоятельств, противостояла еще и одно отделение нашего спецназа в составе не больше десятка человек. Так вот, наше небольшое исследование данного эпизода боевого столкновения нашего и вражеского спецназа привел нам к выводу, что, как не крути, противнику и даже силам его спецназа чужды цели войны в общем и Арцах, как конечная цель, в частности. Так, все очевидцы единодушно указывают на то, что, потеряв преимущество первого внезапного удара и войдя в боевое соприкосновение с нашими силами уже на равных условиях, силы спецназа противника подались панике и начали бежать с поле боя, при том нужно заметить, что именно это обьстоятельство, в купе с другими, в итоге привело к разгрому диверсионных сил противника и к ее большим потерям - цель войны и земля Арцаха, как не крути, чужды для вражеских солдат даже спецназа и они не готовы жизнь положить за это дело, драться за это дело "из кожи вон выходя".
У читателей может возникнуть резонный вопрос - с армией Азербайджана в общем понятно, однако а как в случае нашей армии?
Здесь по всем канонам жанра видимо следовало бы ожидать, что я начну представить нашу армию, говорить о высоком боевом духе солдат и офицеров и об их героизме, о высокой выучке армянских воинов и слаженных действиях отдельных видов войск друг с другом, о блестящем триумфе нашей артиллерии и о многом и многом другом, но это пока оставим - все это исследования в общем писалась не для этого, а "прелести" азербайджанской армии были представлены по другому поводу - я хочу поговорить об армии Армянской армии, ведь как не крути, нам нужна хорошая армия, при том, на конкретном пространство-временном уровне, армия, которая в состоянии будет заставить Азербайджан как минимум отказаться от силового решения Арцахского вопроса.
Стоит сказать, что, при всех своих плюсах, армянская армия это все та же армия "четвертого поколения" войны, может хорошая, может обученная, но все же - до следующего уровня мы пока не достаем прежде всего по материально-техническим параметрам. Армия Армении это как бы хорошая, годная армия советского образца конца 1980-их годов, типа Западного группировки войск СССР, при определенных плюсах в лице более высоких среднестатистических качеств личного состава, межличностных отношении прежде всего на уровне "офицер-рядовой", отношении населению к армии и наличии новых, по уровню 1980-их годов конечно, видов вооружении и техники и тд. Однако и все же, по уровню второй половины 2010-их годов, мы не имеем право остановится на этом, нам нужно развитие и прежде всего в материально-техническом плане.
Дело в том, что в отрезке 1991-1994 годов, а отчасти и после, когда мы армию создавали практически с нуля, у нас была такая нужда в боевой технике, что мы просто не могли позволить себе щедрость задумываться о таких тонкостях, как "поколения" - тогда мы имели цель быстро создать боеспособную, оснащенную годной техникой своего времени армию и те же семдесятдвойки, которые так или иначе доставались нам, никогда не проходили проверку по уровне "изношено или нет", "концептуально верное оружие или нет" - мы тогда об этом не думали, да и не имели право думать. Ситуация в общем не изменилось и после. Да, в начале 2000-их годов нам в общем удалось наверстать разницу в силах между нами и Азербайджаном, но уже с начала правления Ильхама Алиева противник затеял новую гонку вооружения и мы должны были не отставать. В итоге мы не отстали, но... как и в 90-их, на этот раз мы тоже, приобретая оружие и технику по льготным ценам, а порою и по "левым" каналам, опять не могли позволить себя щедрость "посмотреть в зубы даренных коней".
Վերջ...
В этой связи важно еще вот что - так или иначе участвую в затеянном противником гонке вооружении и стремясь хотя бы не отставать, к началу 2010-их годов армии и Армении, и Азербайджана достигли некого предела, пика своих возможностей чисто по численным параметрам, в плане прежде всего военной техники, при том в итоге создалась ситуация, когда наш регион, взяв только подконтрольное Армении и Азербайджану территории, ныне считается одним из самих милитизированных регионов мира. Грубо говоря, чтоб стало понятно, приведу такой вот условный пример - в 1994-ом году противник имел 200 танков и 100 орудии, мы, предельно напрягаясь и дабы обеспечить паритет для обороны, обеспечивали 100 танков и 35 орудии, сейчас противник имеет 433 танков и 450 орудии, мы, дабы не отставать, должны иметь 200 танков и 200 орудии - это грубый пример, но ситуация надеюсь понятно. Итак, противник "численно набух", мы же, дабы не отставать, тоже должны были в определенном плане держать паритет.
И теперь ми подходим к главной части нашей беседы, из за чего и по сути своей было написана все это - какие возможные пути развития нашей армии?
Сейчас на разных уровнях разными субъектами модно говорить о том, дескать "денег нет", "раскулачивайте кого нужно" и тд, и тп. Не углубляясь в дебри всей этой возни и оставляя в стороне все объективные и субъективные стороны данного болезненного вопроса, давайте зададимся другим вот вопросам: на миг представим, нужные средства есть, собрались, "раскулачиванием" или другими способами, не важно - что мы можем и должны делать с указанными средствами и как нам следует потратить их?
Выше я бегло коснулся той эволюции, которая прошла армия Азербайджана - это классический путь, когда, перефразируя известное выражение, наш противник действовал по принципу "деньги есть, ума не надо". В итоге, щедро пользуясь углеводородными средствами для закупки вооружении, а может и для набивания собственных карманов, клан Ильхама Алиева за последние 15 лет закупил самые разнообразные виды вооружения, часто, какое создается впечатление, как будто под впечатлением удачно разрекламированных видеороликов с канала ютуб. В итоге наш противник имеет то, что имеет, об этом уже сказано выше, однако и все же... по какому же пути должны пройти мы?
По моему глубокому убеждению мы должны трезво оценить ситуацию, встать выше всяких инерции и стереотипов и, принимая в внимание доктринальные идеи наших военных теоретиков и выводы воинов-практиков, приобретенные средства применять по возможности эффективно, как минимум не повторяя пройденный неудачный путь Азербайджана, а как максимум - создать армию на подобии армии Израиля, где в основе ставятся такие вот взаимодействующие и дополняющие друг друга параметры, как "центр всего человек" с одной стороны и "эффективность военной структуры выше всего" с другой. И опять возвращаясь к примере вполне себе понятных бронетанковых сил - по причине вышеуказанного гонки вооружение и мы, и Азербайджан достигли некого потолка и предела наших возможностей, когда, с позиции чисто численности, далее численность ни наших танков, ни аналогичных боевых машин противника не имеет смысла увеличить. То есть по этому параметру и мы, и противник добились некого потолка, дальше некуда. Кстати сказать, промежуточным итогом данного развития бронетанковых сил обеих сторон является "промежуточная победа" армянской стороны, так как с позиции "количество" мы в итоге выдержали гонку, а раз численно развиваться силам бронетанковых войск противника уже некуда, это означает, все - финиш, по этому параметру мы как минимум не проиграли, а как максимум добились большего. И впрямь, смотрите, против 433 танков противника армянская сторона имеет как минимум ок. 300 боевых машин, при том у нас практический весь парк представлен "средними бойцами" типа Т-72, а противник, хотя и имеет ок. 30 процентов "хороших бойцов" в виде Т-90, но по параметру "бойцы среднего уровня" он уступает нам и в добавок имеет еще и много "хлама" в лице Т-55, совсем негодных "бойцов". Примерно такая же ситуация и по артиллерии, ВВС и по другим параметрам вида войск.
Итак, считаю нужным и важным подчеркнуть вывод из всего сказанного - по численным параметрам мы как минимум не проиграли, а по некоторым видам вооружении даже находимся в лучшем положении, чем противник и, продолжение развития нашей армии в этом направлении, по моему глубокому убеждению, уже является не только тупиковой, но и опасной дорогой - пора нам уже обратить наше внимание на качественные параметры нашей армии и на концептуально новые виды вооружения и техники, приобретение которых, в купе с высокими морально-организационными качествами нашей армии, обеспечит армянской стороне очередной и более серьезный уровень преимущество над противником, преимущество, которому нам уже практически невозможно достичь, если мы продолжим развитие по параметру "численность". Нам всем пора понять, прежние "пожарные" условия прошли, все, мы имеем достаточное количество техники и вооружения, нам нужно и нам уже пора поставить акцент на качество вооружения, нам уже пора протянуть руку к той армии, которая будет в состоянии воевать в "войне пятого поколения"!
Итак, думается, что, в условиях нашей войны, нам нужно трезво оценить концептуальную перспективу отдельных видов вооружении и опыт армейского строительства, которая существует в мире и прежде всего в таких странах, которые похожи на нашу страну и перед которыми стоят такие проблемы, какие стоят перед нами. Конечно, в рамках данного исследования я не имею не цели, не возможности коснутся конкретных вопросов, однако общая концепцию, думается, мне удалось обрисовать - нам нужна гибкая армия, армия "пятого поколения", армия, которая будет в центре иметь человека и высокие технологии, армия, которая будет предельно адаптирована к условиям нашей страны, нашей войны, к менталитету нашего народа!
դե ինչ ասեմ եթե քեզ համար հեղափոխություն անելը չատլախություն ա
Հա պատերազմի ժամանակ չա*թլախություն ա...պատերազմի ժամանակ ներքին պառակտումը չպիտի լինի, չգիտեիր, չէ?
Ախպոր պես խնդրում եմ
Շին ջան, որ էմոցիոնալ տեսանկյունից նայես ու լիբերալ ամեն հարցում, դու ճիշտ ես։ Բայց էս պետությունա ու պետքա նաև հարմարվենք ու հասկանանք պետությանից, երբ ինչ և ինչ ծավալներով պահանջենք։ Իհարկե ես էլ եմ խաբված զգում օրինակ բանակի իրական թերություններն ու սխալները կոծկելու կամ իրանց սխալները չընդունելու պահվածքից ու կարծում եմ լուրջ փոփոխություններ պետք է արվեն բանակում չարաշահումները օրինակ պետքա ամբողջ ծավալով բացահայտվի ու ներկայացվի ու դրա համար կոնկրետ պատախանատուներով։ Դրանից բխող պետքա կոնկրետ քաղաքականություն փոխվի։ Էս տեսանկյունից էս պահանջները ներսից պետքա դրվի ու առաջ մղվի ճնշման տակ, այլ ոչ թե 1 թե 10 մետր տարածքա կորել։
Ես կարծում եմ, որ շատ հավակնոտ պնդում եք առաջ քաշում՝ չատլախության մասով: Եթե հանգամանքները նենց դասավորվեն, որ երկրիդ իշխանությունը տեսնես վերջնականապես քաքմեջ ա անում, գուցե հենց պատերազմի ժամանակ ավելի առաջնային լինի հեղափոխություն անելը, քան եթե պատերազմ չլիներ: Ինչ-որ ա:
Ես կարծում եմ, որ շատ հավակնոտ պնդում եք առաջ քաշում՝ չատլախության մասով: Եթե հանգամանքները նենց դասավորվեն, որ երկրիդ իշխանությունը տեսնես վերջնականապես քաքմեջ ա անում, գուցե հենց պատերազմի ժամանակ ավելի առաջնային լինի հեղափոխություն անելը, քան եթե պատերազմ չլիներ: Ինչ-որ ա:
Էդ դեպքում պետք ա ձև գտնես բռիդ մեջ հավաքելու, ոչ թե երկրիդ ներսում քաոս ստեղծես: Բայց լավ, սա անցանք: Ներկայումս նման խնդիր չկա:
Ես կարծում եմ, որ շատ հավակնոտ պնդում եք առաջ քաշում՝ չատլախության մասով: Եթե հանգամանքները նենց դասավորվեն, որ երկրիդ իշխանությունը տեսնես վերջնականապես քաքմեջ ա անում, գուցե հենց պատերազմի ժամանակ ավելի առաջնային լինի հեղափոխություն անելը, քան եթե պատերազմ չլիներ: Ինչ-որ ա:
Շին ինչ մի ընգար եթեների գիրկը, խոսքը էս պահի մասին ա, իսկ հիմա չկա քո ասած եթեն...
Չնայած հաստատ սաղդ էլ գիտեք, բայց ստեղ էլ դնեմ.
ՀՀ կառավարությունն, այսօր՝ մայիսի 5-ին, իր նիստում հավանություն տվեց Ազգային ժողովի պատգամավորներ Զարուհի Փոստանջյանի եւ Հրանտ Բագրատյանի՝ օրենսդրական նախաձեռնության կարգով ներկայացրած «Արցախի Հանրապետությունը ճանաչելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագծի վերաբերյալ կառավարության եզրակացության նախագծին:
«Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության ճանաչումը պայմանավորված է Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի միջեւ քննարկումների արդյունքներով՝ հաշվի առնելով հետագա զարգացումները, այդ թվում նաև արտաքին գործոնները»,- նման եզրակացություն է տվել ՀՀ ԱԳՆ-ն «Արցախի Հանրապետության ճանաչման մասին» օրինագծին, որը ներկայացրել էին Ազգային ժողովի պատգամավորներ Զարուհի Փոստանջյանը և Հրանտ Բագրատյանը:
Պատգամավորների ներկայացրած հիմնավորման մեջ ասվում է, որ ՀՀ-ն չէր ճանաչում ԼՂՀ-ն, քանի որ ԵԱՀԿ ՄԽ շրջանակներում բանակցությունները կարող են Արցախի Հանրապետության համար այլ կարգավիճակ սահմանել, առաջին հերթին նրա համաձայնությամբ։ Ադրբեջանը մերժում է հարցի ցանկացած լուծում, որը չի համընկնում նախկին Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի սահմաններին եւ Արցախի ինքնավարության սահմաններից դուրս է։ Մադրիդյան սկզբունքներն ու 2009-ին ներկայացված նրանց թարմացված տարբերակը հակասում են ԼՂՀ Սահմանադրությանը, այսինքն՝ անընդունելի են։
Աղբյուր՝ http://news.am/arm/news/325703.html
Շին ինչ մի ընգար եթեների գիրկը, խոսքը էս պահի մասին ա, իսկ հիմա չկա քո ասած եթեն...
հենց էդ ա, որ մենք չգիտենք՝ կա՞ էդ եթեն, թե՞ չէ, սաղ կռիվս էդա, որ վստահություն ստեղծվի ժողովդրի մոտ, հավատանք:
հենց էդ ա, որ մենք չգիտենք՝ կա՞ էդ եթեն, թե՞ չէ, սաղ կռիվս էդա, որ վստահություն ստեղծվի ժողովդրի մոտ, հավատանք:
Շին, ինչ ա թե դու կասկածում ես, որ քեզ սխալ ինֆո են տալիս, գնալ իշխանափոխություն անել պատերազմական իրավիճակում պետության դեմ գործել ա նշանակում: Պատերազմի ժամանակ երկիրդ պետք ա հնարավորինս մնացած ցնցումներից զերծ պահես, որտև հակառակ դեպքում պատերազմի հնարավոր ելքը քո դեմ ա լինելու: Սա ախր էնքան հասարակ, դասագրքային ճշմարտություն ա, որ հուսով եմ, որ ուղղակի սխալ եմ հասկանում, թե ինչ ես ասում:
հենց էդ ա, որ մենք չգիտենք՝ կա՞ էդ եթեն, թե՞ չէ, սաղ կռիվս էդա, որ վստահություն ստեղծվի ժողովդրի մոտ, հավատանք:
Շին ջան պետք եղած ժամանակ պիտի ճիշտը չասեն ու դաժե պիտի խափեն։ Չուկի ասած մեր թշնամին էլ ա օգտվում մեր աղբյուրներից։ Շատ դեպքերում պաշտոնականը ասվում ա ոչ թե քո այլ թշնամու համար։
Ներսես_AM
05.05.2016, 18:49
Ես կարծում եմ, որ շատ հավակնոտ պնդում եք առաջ քաշում՝ չատլախության մասով: Եթե հանգամանքները նենց դասավորվեն, որ երկրիդ իշխանությունը տեսնես վերջնականապես քաքմեջ ա անում, գուցե հենց պատերազմի ժամանակ ավելի առաջնային լինի հեղափոխություն անելը, քան եթե պատերազմ չլիներ: Ինչ-որ ա:
Շին հենց էդ վրա վրա հեղափոխությունների պատճառով էր մեկն էլ որ Ադրբեջանը Արցախյան պատերազմում մեզ քանակական առավելություն ունենալով չկարողացավ պարտության մատնել։ Էս ասածս երբեք չի նսեմացնում մեր հերսների արածը, բայց նրանք իրար էին ուտում պատերազմի ժամանակ փոխանակ պատերազմով զբաղվեին։