Պիտի ասեմ... չեմ դիմանա:
Չուկ, տեսության ու գրքերի մեջ շատ լավ էլ աշխատող գործիք ա, ո՞վ ա ասում, որ երկխոսությունը հիմար բան ա: Չէ, բայց պիտի իմանաս, թե երբ ես էդ կիրառում: Երկխոսության հակառակ կողմը հենց սկզբից ասեց՝ հարց չկա, երկխոսենք, բայց էն ինչի շուրջ դուք եք ուզում երկխոսել, չի լինելու, անընդունելի ա. ավելի շուտ ծոծորակներդ կտեսնեք, քան թե օրակարգի ձեր թեման: ՈՒ փաստացի ապացուցեցին իրենց խոսքերը ու տեր կանգնեցին դրանց: Դե հիմա ասա, ինչքանո՞վ էր արդարացված երկխոսության գնալը: ՈՒ ստեղ գիտե՞ս որն ա սաստկացուցիչ հանգամանք, էն որ ՀԱԿ-ը շատ լավ գիտեր, որ իրան երեք մատի կոմբինացիա են ցույց տալու: Պիտի անպայման *ա* ուտե՞ս, որ համոզվես դրա՝ ուտելու պիտանի չլինելու մեջ: Սրանից ավելի շատ ա անմեղսունակության հոտ գալիս, Արտակ ջան: Ու՞մ էին խաբում կամ ու՞մ էին հաշիվ տալիս իրանց արածի համար: Բացարձակ ոչ մեկի. ու էդ քո ասած ժողովրդի առաջ պատասխանատու լինելը ընդամենը հեքիաթ ա: Փաստացի ոչ մեկի առաջ էլ պատասխանատու չեղան: Հիմա էլ հնձում են պտուղները: Բայց ոնց առաջ եմ ասել, հիմա էլ եմ ասում. ընտրությունների արդյունքում իրենց ակնկալած թվից բազմապատիկ քիչ ձայն հավաքելու մեջ ՀԱԿ-ը ում ասես ու ինչի ասես չի մեղադրի, բացի իրենից:
Իսկ պայքարը 10, 20, 30 տարի շարունակվելու փոխարեն կարելի ա ընդամենը փոխել էդ պայքարի առաջնորդներին էնպիսիններով, որոնք կաշիներից դուրս կգան էդ պայքարը հնարավորինս սեղմ ժամկետներում հաջողությամբ պսակելու համար, այլ ոչ թե սեփական հետույքի անվտանգության (ինչպես նաև հետագայուն իրեն իսկ արդարացնելու) համար կսկսեն բոլորին դեմքի խելացի արտահայտությամբ համոզել, որ պետք ա բոլոր միջոցները սպառել, նոր վճռական քայլերի... չէ, վերջնական հաղթանակի սկիզբը դնել:
Էջանիշներ