Վերջին տարիներին մի շարք երկրներում (օր․՝ ԱՄՆ, Հունգարիա, Բրազիլիա, Լեհաստան, Ավստրիա, Գերմանիա և այլն) նկատվում է աջակողմյան պոպուլիստական ուժերի վերելք։ Այս ուժերը սովորաբար կենտրոնանում են սահմանների պաշտպանության, ազգայնականության, միգրացիայի սահմանափակման և ավանդական արժեքների պահպանման հարցերի վրա։
Ի՞նչ եք կարծում, որո՞նք են աջակողմյան ուժերի նկատելի աճի պատճառները աշխարհում։
Կարծում եմ` պատճառն այն է, որ աշխարհում ձախակողմյան ուժերն արդեն հասել են էնպիսի ծայրահեղ, անառողջ դրսևորումների, որ բալանսի համար աջակողմյան ուժերի աճն ուղղակի անխուսափելի է դարձել: Ես սա բնական եմ համարում. միշտ էլ, երբ որևէ բան ծայրահեղության է հասնում, բալանսը վերականգնելու համար հայտնվում է դրան զսպող, հակազդող ուժ, ու հենց որ բալանսը խախտվի հակառակ ուղղությամբ, մյուս ուժը համապատասխանաբար նորից կակտիվանա, ինչպես որ եղել է մինչ այդ: Էնպես որ ամեն ինչ ճիշտ է:
Ես ինձ ընդհանուր առմամբ կենտրոնամետ համարում` ավելի շատ ձախակողմյան հակվածությամբ, բայց վերջին ժամանակներում ձախակողմյան ծայրահեղականությունն, ըստ իս, արդեն հատել էր բոլոր սահմանները:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Օրինակ՝ ի՞նչն ես համարում սահմանները հատած ձախակողմյան ծայրահեղականություն։Ուլուանա-ի խոսքերից
Պոպուլիզմի սահմանումը մոտավորապես "դժվար հարցերին հեշտ լուծումներ առաջարկելն" է։ Հեշտ լուծումներ են առաջարկում, որոնք քո կարծիքով չե՞ն աշխատելու։ Ինչու՞մն է կայանում այդ ուժերի պոպուլիստականությունը։
Այդ պիտակը վերջին տարիներին ձախական ԶԼՄ-ները ճպպցնում են իրենց դուր չեկող ուժերի վրա, բայց ոչ մի հիմնավորում չեն բերում։
Ձախերի պոպուլիզմն ավելի լայնամասշտաբ է, քան աջերինը, որովհետև ձախերն իբր պաշտպանում են լայն շերտերի շահերն էգալիտարիստական ամենատարբեր գաղափարախոսություններով ու ամեն ինչի մեջ կեղծ հավասարություններ դնելով ընհուպ մինչև մարքսիզմ-լենինիզմ ու դրանից էլ անդին։
Վերջին տարիների ձախերի առաջացրած քաոսն ու խառնաշփոթը դժվար է թերագնահատելը, տխմարության դրսևորումների մեծ մասը կարելի է վերագրել ձախերին,
օրինակ wokeism-ը, չեղարկման մշակույթը, երրորդ ու ավելի սեռերի "հայտնաբերումն" ու տարածումը, Diversity, equity, and inclusion զահրումարը, որով բազմաթիվ ինկոմպետենտներ ու ստահակներ սկսեցին իշխանություն ունենալ ու կառավարել մյուսներին,
էներգետիկ ու էկոլոգիական ախմախագույն որոշումները, կոնֆլիկտների ու պատերազմների հրահրումն ու աջակցումն առանց դիվանագիտական դրսևորումների, պետական սահմանների թուլացումը, անարխիան, լոկալ ու միջազգային հանցագործությունների ու բարբարոսությունների նկատմամբ հանդուրժողականությունը,
զանազան կեղծ քարոզչություններն ու իրականությունների աղավաղումը, էլ որն ասես․․․
Կարճ ասած՝ կարծում եմ, աջերի առաջ գալը հիմնականում պայմանավորված է ձախերի ձախողումով և ոչ թե աջերի պոպուլիզմով, անձամբ ես շատ ուրախ եմ դրա համար։
Si vis pacem, para bellum
One_Way_Ticket (24.01.2025)
Պոպուլիզմը տարբեր կերպ կարելի է սահմանել։ Հաճախ դրան ասում են՝ բարդ հարցերին հեշտ ու պարզ լուծումներ տալ, բայց առանց երկարաժամկետ հետևանքների մասին մտածելու։
Օրինակ՝ միգրացիան արգելելն առաջին հայացքից պարզ լուծում է, բայց իրականում հարցը շատ ավելի խորն ու բազմաշերտ է։
Ինչ վերաբերում է ԶԼՄ-ներին, համաձայն եմ, որ հաճախ տարբեր պիտակներ դնում են՝ կախված իրենց քաղաքական կողմնորոշումից։ Բայց կան նաև փաստեր, որոնք արժի հաշվի առնել։ Օրինակ՝ ինչպիսի՞ն են այս ուժերի իրական ծրագրերը, և ի՞նչ հետևանքներ են ունեցել դրանց կիրառած քաղաքականությունները։
Հարց է առաջանում, թե արդյո՞ք իրենց առաջարկած լուծումները երկարաժամկետ առումով աշխատում են, թե՞ ավելի շատ նպատակ ունեն մարդկանց արագ վստահությունը շահելու։
AfD-ն առաջարկում է միգրացիան արգելե՞լ։ Անգլերեն գուգլեցի, առաջին պատահած լինկը այսպես է նկարագրում․
https://www.infomigrants.net/en/post...bout-migrationIn broad brush strokes, the AfD promises to "regulate migration, close the 'asylum paradise' down, operate a tougher returns policy, push for integration and attract skilled migrant labor."
Ինչ վերաբերվում է մարդկանց վստահությունն արագ շահելուն, երբ ընտրությունները 4-5 տարին մեկ են, քաղաքական գործիչներն այլընտրանք չունեն։ Մի 20 տարի համբերեք, հետո լավ կլինի՝ նման ծրագրով ձայներ չես հավաքի։ Կարելի է ասել, որ դա դեմոկրատիայի թերությունն է, բայց այլընտրանքներն ավելի վատ են։
Խնդիրը ապօրինի միգրացիայի մեջ է, որը դուրս է բոլոր տեսակի պլաններից, կանոնակարգերից, բյուջեյից, թիրախային պետությունը դրանից թուլանում է բոլոր առումներով, ու էդտեղ հավելյալ մարդասիրություն կիրառելը մեծ պատկերում ոչ մի օգուտ չի տալիս, մոլորակի ընդհանուր վիճակը դրանից միայն բարդանում է, միգրանտներինն էլ հետը։
Օրինակ ժամանակին, եթե սելջուկների միգրացիան դեպի Անատոլիա կասեցվեր, ապա Հայկական լեռնաշխարհում այժմ վայթե կապրեին ավելի իմաստուն ժողովուրդներ, և կյանքն ավելի ուրախ ու անհոգ կլիներ առանց լուրջ սպառնալիքների։
Եթե Քրիստափոր Կոլումբոսի նավերը Ատլանտյան օվկիանոսում խորտակվեին, ապա կարտոֆիլը չէր հասնի Եվրոպա, և առաջին համաշխարհային պատերազմը չէր լինի։ Ես այդպես եմ կարծում։
Ասածս այն է, որ գաղթականները լավ կլինի փալաս փուլուսները իրենց երկրից հավաքեն, երբ որ այլ երկրից հրավերք ունեն, որովհետև հակառակը՝ ներխուժումն է իր բոլոր բացասական հետևանքներով։
Հասարակ մարդկային օրենքներ են, որ նույնիսկ չարժի բացատրել։
Si vis pacem, para bellum
AfD-ի միգրացիոն քաղաքականությունը հենց պոպուլիստականության դասական օրինակ է։
Օգտագործվող տերմինները, որոնցից են՝ "asylum paradise"-ը և հատկապես "remigration"-ը, հստակ ցույց են տալիս, որ այս քաղաքական ուժը մարդկանց վախերն ու դժգոհություններն է շահարկում։
"Remigration"-ը փաստացի նշանակում է այն մարդկանց հարկադիր վերադարձ, ովքեր արդեն ինտեգրված են հասարակությունում, ինչը ոչ միայն անիրագործելի է, այլև խորացնում է ատելությունն ու բաժանարարությունը։
Սա ոչ թե իրական լուծում է, այլ բևեռացնող հռետորաբանություն, որն ուղղված է հասարակության մեջ վախ սերմանելուն և «մենք՝ ընդդեմ նրանց» գաղափարը տարածելուն։
Եվ ընդհանուր առմամբ, AfD-ի քաղաքական ծրագրերում չկան կոնստրուկտիվ լուծումներ․ դրանք հիմնված են մյուսների վարած քաղաքականությանը «դեմ լինելուն»։ Իրենք չունեն երկարաժամկետ նպատակներ, այլ ապրում են ճգնաժամերը, ինչպես նաև մարդկային վախերն ու այլ էմոցիաները խաղարկելով։
«Փորներդ կշտացնել չեմ կարող, բայց գոնե կսնեմ ձեր արիական արժանապատվությունը»։
Սա այն կուսակցությունն է, որը Հիտլերին կոմունիստ է անվանում։
AfD-ն համարվում է ոչ դեմոկրատական կուսակցություն, և այլ կուսակցություններն այս ուժի հետ կոալիցիա ստեղծելու մտքին անգամ մոտ չեն գալիս։
Վիշապ ջան, էսպիսի պնդումները հաճախ ավելի շատ հենված են հուզական ենթադրությունների, քան իրականության վրա։ Գաղթականների և ապօրինի միգրացիայի հարցերը, հա, կարևոր են, բայց դրանք համեմատել պատմական իրադարձությունների կամ զուգահեռներ տանել, օրինակ՝ սելջուկների կամ Կոլումբոսի ժամանակների հետ, էդքան էլ տեղին չի։ Սելջուկների միգրացիան ռազմական նվաճում էր, ոչ թե սոցիալ-տնտեսական խնդիրներով պայմանավորված գաղթ։Խնդիրը ապօրինի միգրացիայի մեջ է, որը դուրս է բոլոր տեսակի պլաններից, կանոնակարգերից, բյուջեյից, թիրախային պետությունը դրանից թուլանում է բոլոր առումներով, ու էդտեղ հավելյալ մարդասիրություն կիրառելը մեծ պատկերում ոչ մի օգուտ չի տալիս, մոլորակի ընդհանուր վիճակը դրանից միայն բարդանում է, միգրանտներինն էլ հետը։
Օրինակ ժամանակին, եթե սելջուկների միգրացիան դեպի Անատոլիա կասեցվեր, ապա Հայկական լեռնաշխարհում այժմ վայթե կապրեին ավելի իմաստուն ժողովուրդներ, և կյանքն ավելի ուրախ ու անհոգ կլիներ առանց լուրջ սպառնալիքների։
Եթե Քրիստափոր Կոլումբոսի նավերը Ատլանտյան օվկիանոսում խորտակվեին, ապա կարտոֆիլը չէր հասնի Եվրոպա, և առաջին համաշխարհային պատերազմը չէր լինի։ Ես այդպես եմ կարծում։
Ասածս այն է, որ գաղթականները լավ կլինի փալաս փուլուսները իրենց երկրից հավաքեն, երբ որ այլ երկրից հրավերք ունեն, որովհետև հակառակը՝ ներխուժումն է իր բոլոր բացասական հետևանքներով։
Հասարակ մարդկային օրենքներ են, որ նույնիսկ չարժի բացատրել։
Ապօրինի միգրացիայի դեպքում հարցերը պիտի լուծվեն համակարգային ու մարդկային իրավունքները հաշվի առնելով։
«Փալաս փուլուս հավաքելու» պես արտահայտությունները նսեմացնում են թե խնդիրները, թե մարդկանց արժանապատվությունը։
Եթե մարդիկ լքում են իրենց երկիրը, դա սովորաբար կործանարար պայմանների պատճառով է լինում, ու քո բերած մոտեցումներով հնարավոր չի հարց կարգավորել։
Քո առաջարկած ձևը՝ մարդկանց պարզապես իրենց երկրում մնալ պարտադրելը, իրականում չի լուծում ոչ իրենց երկրի, ոչ էլ թիրախային պետության խնդիրները։ Հարցը պահանջում է ավելի խորը մտածված մոտեցում։ Օրինակ՝ զարգացող երկրներին աջակցելը, կոռուպցիայի դեմ պայքարելը կամ միջազգային համագործակցություն զարգացնելը շատ ավելի արդյունավետ կարող են լինել, քան բաժանարար և բևեռացնող հռետորաբանությունը։
Իսկ ինչ վերաբերում է «հրավերք ունենալու» գաղափարին, ներկայիս աշխարհում միգրացիան միշտ էլ եղել է մարդկային շարժունակության մի մաս։ Ու մարդկային շարժունակությունը հնարավոր չի արգելել կամ չեղարկել՝ առանց մարդու հիմնարար իրավունքները խախտելու։
Բացի դրանից, դու չես կարող պարտադրել փախստականին, որը բառացիորեն վտանգից է փախչում, մնալ տեղում մինչև «թուղթ ունենա»՝ առանց վտանգելու մարդկային իրավունքները։
Բարեկամ (25.01.2025)
Չէի ուզի AfD-ի թեմայով շատ վիճել, քանի որ ակնհայտորեն քեզնից քիչ բան գիտեմ նրանց մասին, ու ընդհանրապես Գերմանիայի քաղաքականությունն ինձ շատ չի հետաքրքրում, որ խորանամ։ Բայց այդ դեպքում գուցե ի՞նքդ պատասխանեիր առաջ քաշածդ հարցին։ Որոնք են ասենք հենց AfD-ի վերելքի պատճառները ու ինչ լուծում ես դրան տեսնում։
MSM-ի դասական պատասխանը "դեզինֆորմացիայի" տարածումն է, որ իբր մարդկանց սխալ ինֆորմացիայով են կերակրում, դրա համար մարդիկ "սխալ" կուսակցությունների են սկսում աջակցել։ Համապատասխանաբար, որպես լուծում էլ ինֆորմացիոն դաշտի խստացումն է առաջարկվում, որ մարդիկ "ճիշտ" որոշումներ կայացնեն։ Ես դրա հետ արմատապես համաձայն չեմ, դա դեմոկրատիայից կիլոմետրերով հեռու է, ու ավելի շատ հիշեցնում է Օրուէլյան "ճշմարտության նախարարությունը"։
Այվի ջան, իսկ քո ասածները հուզական ենթադրություններ չե՞ն։ Ուրեմն օտար ցեղերին ստրկացնելու ու ունեցվածքին տիրանալու համար արշավող բաշիբոզուկից մինչև ցեղասպանությունից մազապուրծ հոգևորականի ընտանիք լայն տիրույթ կա ամենատարբեր հուզական և/կամ տրամաբանական մանիպուլյացիաների։ Որպեսզի շատ չխճճվենք, կարելի է ընդունել, որ դեմոկրատական երկրներն ունեն ապաստանի իրավունք կոչվածը, որով էլ ստորաբաժանվում են ապօրինի ներգաղթն ու օրինական ներգաղթը, սովորաբարն ու ոչ սովորաբարը, արժանապատիվն ու անարժանապատիվը։ Իսկ երբեմն, ճգնաժամի պատճառով պետությունը կարող է «անմարդկային» միջոցներ կիրառել սեփական քաղաքացիների շահերն ու իրավունքները պաշտպանելու համար, ինչն էլ պետության պարտականությունն է ըստ սահմանադրության։ Փոխաբերական իմաստով, պատկերացնենք ուղևորներով գերծանրաբեռնված նավ է, որն այլևս նոր ուղևոր չի կարող ընդունել, որովհետև խորտակվելու է։ Ու նավաստիների պարտականությունն է նոր ուղևոր չընդունել, բայց այդ նոր ուղևորը կարող է ասենք Հիսուս Քրիստոսը լինել իր աշակերտներով։ Բայց, եթե շատ ուզենք, ապա կարող ենք նավը խորտակելու մեջ էլ խնդիր չտեսնել, ես՝ վերջերս ոչ այդքան շատ մարդասերս դեմ չեմ
Si vis pacem, para bellum
AfD-ի և նման ուժերի վերելքը միայն «դեզինֆորմացիայով» բացատրելը, համաձայն եմ, չափազանց պարզեցված կլիներ։ Կարծում եմ, որ իրականում պատճառները բազմաշերտ են՝ ներառյալ տնտեսական անհավասարությունը, գլոբալիզացիայի հետևանքով աշխատատեղերի կորստի վախը, միգրացիոն ճգնաժամը, և որոշ խմբերի զգացողությունը, որ իրենց ձայնը քաղաքական դաշտում լսելի չի։ Իրենք թիրախավորում են հենց էն խմբերին, որոնք տնտեսական, մշակութային կամ անվտանգային խնդիրների համար «մեղավորներ» են փնտրում։ Սա հեշտ մեթոդ է, բայց իրական լուծումներ չի տալիս։
AfD-ն մարդկանց վախերն ու դժգոհություններն օգտագործում է՝ առաջարկելով պարզ ու կտրուկ «լուծումներ», որոնք մանրադիտակի տակ դնելու դեպքում, երևում է, որ ամենևին էլ «լուծում» չեն։
Ամենահետաքրքիրն էն է, որ նման կուսակցությունները հաճախ իրենց ձախողումներն արդարացնում են հենց «էլիտաների դավադրություններով» կամ «մամուլի վերահսկմամբ», ինչը շատ հարմար է, երբ բուն փաստարկներ չկան։
«Ճշմարտության նախարարության» մտքի հետ կապված՝ ոչ ոք չի էլ ասում, որ մարդկանց ստացած ինֆորմացիան պետք է (կամ հնարավոր է) խիստ վերահսկել։ Բայց ակնհայտ է, որ մանիպուլյատիվ քարոզչությունը վնասում է հասարակությանը։ Լուծումը ոչ թե տեղեկատվության սահմանափակումն է, այլ էնպիսի կրթությունն և մեդիագրագիտությունը, որը մարդկանց թույլ կտա հասկանալ, թե ինչ տեղեկատվությունն է արժանահավատ, իսկ ինչն է մանիպուլյացիա։
Ինչ վերաբերում է AfD-ի վերելքի դեմ լուծումներին, կարծում եմ, անհրաժեշտ է, որ քաղաքական մյուս ուժերը խոսեն հենց էն հարցերի մասին, որոնք AfD-ն օգտագործում է իր շահերի համար։ Մարդիկ հաճախ ձայն են տալիս էսպիսի կուսակցություններին, երբ զգում են, որ իրենց վախերն ու կարիքները անտեսվում են։
AfD-ի վերելքի իրական պատճառներից մեկը հենց ավանդական կուսակցությունների անտարբերությունն է որոշ խմբերի խնդիրների նկատմամբ։ Երբ հիմնական քաղաքական ուժերը չեն կարողանում պատասխան տալ հասարակության սպասումներին, դաշտը թողնում են պոպուլիստների համար։ Բայց AfD-ն չի լուծում այդ խնդիրները, այլ պարզապես նոր թշնամիներ է ստեղծում և բևեռացնում է հասարակությունը։
Freeman (26.01.2025), One_Way_Ticket (26.01.2025)
Վիշապ ջան, երբ նավի փոխաբերությամբ փաստարկում ես ներգաղթյալներին մերժելու մասին, մի մոռացիր, որ դու էլ նույն «նավի» վրա ես։ Մի քիչ անարդար չի՞ մյուսներին զրկել նույն հնարավորությունից, որից ժամանակին ինքդ օգտվել ես։Այվի ջան, իսկ քո ասածները հուզական ենթադրություններ չե՞ն։ Ուրեմն օտար ցեղերին ստրկացնելու ու ունեցվածքին տիրանալու համար արշավող բաշիբոզուկից մինչև ցեղասպանությունից մազապուրծ հոգևորականի ընտանիք լայն տիրույթ կա ամենատարբեր հուզական և/կամ տրամաբանական մանիպուլյացիաների։ Որպեսզի շատ չխճճվենք, կարելի է ընդունել, որ դեմոկրատական երկրներն ունեն ապաստանի իրավունք կոչվածը, որով էլ ստորաբաժանվում են ապօրինի ներգաղթն ու օրինական ներգաղթը, սովորաբարն ու ոչ սովորաբարը, արժանապատիվն ու անարժանապատիվը։ Իսկ երբեմն, ճգնաժամի պատճառով պետությունը կարող է «անմարդկային» միջոցներ կիրառել սեփական քաղաքացիների շահերն ու իրավունքները պաշտպանելու համար, ինչն էլ պետության պարտականությունն է ըստ սահմանադրության։ Փոխաբերական իմաստով, պատկերացնենք ուղևորներով գերծանրաբեռնված նավ է, որն այլևս նոր ուղևոր չի կարող ընդունել, որովհետև խորտակվելու է։ Ու նավաստիների պարտականությունն է նոր ուղևոր չընդունել, բայց այդ նոր ուղևորը կարող է ասենք Հիսուս Քրիստոսը լինել իր աշակերտներով։ Բայց, եթե շատ ուզենք, ապա կարող ենք նավը խորտակելու մեջ էլ խնդիր չտեսնել, ես՝ վերջերս ոչ այդքան շատ մարդասերս դեմ չեմ
Մենակ չանցնենք «լավ» ու «վատ» միգրանտների քննարկման դաշտ․ թուղթ-մուղթ, ֆլան-ֆստան։ Որպես միգրանտ՝ էթիկապես շատ խնդրահարույց եմ համարում, երբ մարդիկ, ովքեր իրենք էլ տեղափոխություն են ապրել, սկսում են ուրիշների ներսուդուրս անելու իրավունքի մասին կտրուկ արտահայտվել։
Բացի դրանից, երբ պնդում ես, որ «անմարդկային միջոցները» պիտի ընդունելի լինեն, արժի մտածել նրա մասին, որ հումանիզմից հրաժարվելը միշտ էլ սկսվում է «ուրիշների» նկատմամբ կիրառմամբ, բայց շատ արագ տարածվում է բոլորի վրա։
Ես հակառակը, համարում եմ, որ էթիկապես շատ ավելի ընդունելի է, երբ միգրանտն ընտրել է ինչ-որ երկիր ու ուզում է, որ այդ երկիրը մնա հենց այնպիսին, ինչպիսին իր ներգաղթի ժամանակ էր, ոչ թե վերածվի ինչ-որ մի ուրիշ բանի, ուր ինքը ի սկզբանե չէր էլ ներգաղթի։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ