Պետք է և Հայաստանում կա նոր ընդդիմություն ձևավորելու ներուժ։
Պետք է, բայց Հայաստանում նոր ընդդիմություն ձևավորելու ներուժ չկա։
Կարիք չկա, ներկայիս քաղաքական ընդդիմությունը հնարավորինս ներկայացնում է ժողովրդի շահերը և պայքարում։
Անիմաստ է, ինչ նոր քաղաքական ուժեր էլ որ լինեն, ոչինչ չեն փոխելու։
Ինձ 1000 տարի չի հետաքրքրում։
eduard30 (28.01.2010)
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ի դեպ, ցանկացած թեմայի սկիզբը հուշում է թեմայի ընթացքը:
Շեղիչ ու թերի հարցումը այս դեպքում այդ դերն ունեցավ:
Մասնավորապես այդ հարցումում նման կետի բացակայությունը. ներկայիս քաղաքական ընդդիմությունը բավական լավ կատարում է իր գործը, բայց նրա գործունեությունում (կամ ընդհանուր քաղաքական դաշտու) կա թարմացման, մարտավարության փոփոխության անհրաժեշտություն:
Ի սկզբանե թեմայի մասնակիցները դրվել են կեղծ կաղապարի մեջ, ըստ որի պիտի ընտրեն «նորի» կամ «հնի» մեջ, դա այն դեպքում, երբ ակնհայտ է, որ լրիվ նորի գոյության հնարավորությունը այս պայմաններում գրեթե զրոյին մոտ է:
Կրկնում եմ. թեման ծառայել է միայն մի նպատակի. պախարակել գործող ընդդիմությանը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չուկ, դու վերջերս բավականին հաճախ ես դեմագոգիայով զբաղվում: Ո՞րն է ծայրահեղությունն ու հուսահատությունը, սույն թեմայի հարցադրումնե՞րը, ՀԱԿ-ի վերաբերյալ իմ կարծի՞քը, այն որ համաձայն չե՞մ քեզ հետ, թե ՀԱԿ-ը հաջողություն է ունեցել քաղաքական ասպարեզում, դու դա համարում ես հուսահատություն և ծայրահեղությու՞ն:
Խնդրեմ, դեմագոգիայի պայծառ օրինակ: Մի հատ կբացատրե՞ս թե քանի գրոշի արժեք ունի քո կողմից ՀԱԿ-ի գովերգանքը, եթե ՀԱԿ-ի մտավոր ռեսուրսը պիտի լինեմ ես՝ անբանական ուղեղի տեր, էմոցիոնալ, արագ հիասթափվող նվաստս: Դու ինչ որ դժվարություն ունես հասկանալու, որ ես քաղաքականությամբ չեմ զբաղվել, չեմ զբաղվում, մտքովս էլ անգամ չի անցնում զբաղվել, ես վաղուց ընտրել եմ իմ զբաղմունքը, որտեղ ես ունեմ իմ պարտականությունները, պատասխանատվությունը, և դրանով արդեն հասարակության վզին նստած չեմ, հարկեր եմ վճարում ու կատարում իմ քաղաքացիական պարտականությունները, սա հասկանալը բավականին բարդ խնդիր է հավանաբար… Ու քաղաքականությամբ չզբաղվելս ինձ այնուամենայնիվ լիարժեք իրավունք է տալիս քննադատելու քաղաքկան ուժին, երևի սա էլ է չափազանց բարդ հասկանալը: Այսինքն քեզ մոտ եթե ինչ որ կոմպյուտերային կոմերցիոն ծրագիր չի աշխատում, դու հավանաբար կամ շարունակում ես սպասել թե այն երբ է աշխատելու, կամ էլ ինքդ ես գրում այդ ծրագիրը, բայց ոչ մի կերպ ինքդ քեզ թույլ չես տալիս այդ ծրագիրը գրողների նկատմամբ որևէ բացասական կարծիք, ինչպես նաև չես մտածում մեկ այլ ծրագրի անցնելու մասին: Սա՞ է քո բանական մոտեցումը: Ես քո գովերգած ուժին երկու անգամ ձայնս տվել եմ, և քո գովերգած ուժը կարծես դրանից ավելին ինձնից չի էլ սպասել: Սակայն դու կարծես թե քեզ լիազորություններ ես վերապահում ՀԱԿ-ի անունից ավելացնել ինձնից պահանջվելիքը, և դեռ մեղադրում ես իմ ուղեղին անբանականության մեջ… Ինչ որ դոզան շատ էր…Իսկ ելք որոնելու լավագույն միջոցը ֆորումներում գրառումներ անելը չի. անձամբ եմ քեզ միլիոն անգամ ասել, մտահո՞գ ես, այ ախպեր, արի գնանք ՀԱԿ, նախաձեռնություններով հանդես արի, առաջարկներ արա: Վրիցդ գցել ես չէ՞, ասելով, որ դու սոսկ քաղաքացի ես, նախընտրե՞լ ես չէ թեմաներում հիմք չունեցող քննարկումներ կազմակերպելը (օրինակ նոր ընդդիմության իբրև տեսլական, որը բանական ուղեղը տեսնում ա, որ անհնար ա՝ առավել ևս քո ասած հայեցակարգով): Ուրեմն մի դժգոհի, որ դա անվանում եմ ջուրծեծոցի:
Ես դեռ որևէ լուրջ հայեցակարգ չեմ էլ ներկայացրել, բայց դու արդեն լուրջ դիմադրում ես, սա խոսուն հանգամանք էԿրկնում եմ.
- Ներկա իրավիճակում չկա նոր ընդդիմություն ստեղծելու որևէ ռեալ տեսլական:
- Քո ներկայացրած հայեցակարգը պոպուլիստական է, իրականացող չի, որևէ ռեալ հնարավորություն չկա իրականանալու, այդ տեսլականով ընդդիմություն ձևավորելու դեպքում ժողովրդին նոր հիասթափություն է սպասվում:
Վերջ:
Հակաճառի ու ասա որ էս երկու կետերում սխալվում եմ:Ես ընդհամենը հարցում եմ ներկայացրել Ակումբի քաղաքականությամբ հետաքրքրվող ժողովդրին, իսկ դու ինձ մեղադրում ես ծայրահեղությունների ու հիասթափության գիրկն ընկելուց, պոպուլիզմով զբաղվելուց մինչև անուղեղ լինելու մեջ, Չուկ, չե՞ս կարծում, որ քո վերաբերմունքը չափազանց կոշտ է:
Si vis pacem, para bellum
Ոչ, բոլորովին, լուրջ դիմադրելու համար ես նվազագույնը պիտի թեմային ու «հայեցակարգին», որն ամենուր չակերտների մեջ եմ դրել, լուրջ վերաբերվեմ:
Ինչևէ, պատասխանդ ու ինձ դեմագոգիայի մեջ մեղադրելդ, հարյուրերորդ անգամ հարցերիս պատասխանելուց խուսափելով, խոսուն է:
Ես թեմայում բազում հարցեր եմ տվել:
Այդ հարցերից մի քանիսին պատասխանեցիր, պատասխաններդ պարունակում էին քո պատկերացրած նոր ընդդիմության «հայեցակարգը», որոնք ես անվանում եմ պոպուլիստական և անլուրջ, պնդում, որ դրանք իրականացման հնարավորություն չունեն: Բազում անգամներ այդ թեզս կրկնեցի, հարցեր տվեցի, պնդումներ արեցի, պատասխան չկա, փոխարենը մեղադրվում եմ դեմագոգիայի մեջ՝ դեմագոգիկ ձևով, մեղադրվում են կոշտ լինելու մեջ, չնայած ինքս քո կողմից կոշտ գնահատականների եմ արժանանում և այլն:
Բայց ոչինչ:
Նորից եմ կրկնում.
- Ներկա իրավիճակում չկա նոր ընդդիմություն ստեղծելու որևէ ռեալ տեսլական:
- Քո ներկայացրած հայեցակարգը պոպուլիստական է, իրականացող չի, որևէ ռեալ հնարավորություն չկա իրականանալու, այդ տեսլականով ընդդիմություն ձևավորելու դեպքում ժողովրդին նոր հիասթափություն է սպասվում:
Վերջ:
Հակաճառի ու ասա որ էս երկու կետերում սխալվում եմ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Իսկ սրա հակառակը փաստորեն պոպուլիստական չի, լուրջ և իրատեսական ծրագիր է փաստորեն… Այսինքն էն որ Լևոնն ասում է թե առանց Ղարաբաղի հարցը լուծելու և քիրվայություն անելու Հայաստանը չի կարող զարգանալ, սա բավականին ծանրակշիռ մոտեցում ես դու համարում: Այսինքն Հայաստանի հիմնական դժբախտությունը Ղարաբաղի հարցն է, սա Ղարաբաղի հարցով առաջին անգամ իշխանության եկած ու երկրորդ անգամ իշխանության գալ փորձող մարդու խոսքերն են, և բոլորովին ոչ պոպուլիստական: Վատ չի, վատ չի…
Si vis pacem, para bellum
Դիցուք ճիշտ ես ասում: Հիմա դու հակաճառի հետևյալին.
-Ներկա իրավիճակում ՀԱԿ-ը իշխանափոխություն անելու հետևաբար իր ծրագրերը իրականացնելու որևէ ռեալ հնարավորություն չունի:
-ՀԱԿ-ը վաղուց հիասթափեցրել է ժողովդրին ու հիմա ամիսը երկու անգամ մենակ լոլոներով լցված հայտարարություններ է անում:
Հակաճառի ու ասա, որ ՀԱԿ-ը հաղթել է ու չգիտես ինչու՝ հաղթելու է (երևի մի անգամ էլ, համոզվելու համար) ու գնացինք քնելու:
Si vis pacem, para bellum
Ղարաբաղի հարցը եղել ու մնում է Հայաստանի կարևորագույն հարցերից մեկը, դա շրջանցել անհնար է:
Հայաստանի հիմնական դժբախտությունը, ոչ, դա չի: Բայց դա ՀՀ օրակարգային հարցերից մեկն է, որն անհրաժեշտ է լուծել:
Կարո՞ղ ես լուծել, առանց որևէ փոխզիջման: Իրատեսորեն:
Կարո՞ղ է երկիրը նորմալ հունով զարգանալ, առանց հարևան երկիրների հետ նորմալ հարաբերությունների:
Այո, պնդում եմ, որ եթե էս երկու կետերով ես «առաջ գնում», ապա գնում ես մի ուղղությամբ, երբ վաղ թե ուշ նորից հիասթափվելու ես՝ սպասելիքներդ չարդարանալու պատճառով:
Սա շատ գրավիչ, բայց հեքիաթային հիպոթեզ է:
Արի մի կողմ թողնենք ռոմանտիկան:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Անգամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ինքն է հայտարարել, որ ներկայումս մենք իշխանափոխության հասնելու ռեսուրս չունենք, ու մեր հիմնական խնդիրն ա ավելի հզորանալը ու ճիշտ պայքար տանելը՝ նման հնարավորություն ստանալու համար:
ՀԱԿ-ն ունի հիասթափվածների մեծ բանակ, ովքեր կոգևորվեն, երբ ՀԱԿ-ը կկարողանա ճգնաժամից դուրս գալու ծրագիր վերջնական մշակել ու կյանքի կոչել:
ՀԱԿ-ի գործունեությունը չի սկվում ու չի ավարտվում հայտարարություններով, թեև դրանք էլ որոշակի շրջանակների ու որոշակի գործերի համար ազդեցիկ են:
Մենք ներկայումս վատ վիճակում ենք, բայց դա ոչինչ չի նշանակում:
Ինչ-որ վերևում ասացի, կրկնում եմ հարյուրերոդ անգամ: Ի տարբերություն քեզ ես իրատեսորեն վերլուծում կատարվածը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Դե Սերժը այդ հարցով էլ զբաղվում է էլի։ Հա, դրա համար ՀԱԿ–ը Սերժին չի խանգարում, որ Հայաստանի գործերը առաջ գնան։ Ինչպիսի՜ հայրենասիրություն։ Այսինքն ՀԱԿ–ը հիմա պայքարում է փոխզիջումային տարբերակի խոչնդոտները վերացնելու ուղղությամբ, ծիպա ձեններդ կտրեք, մենք կարևոր հարցեր ենք լուծում։ Բա որ ասում են թե Սերժի ու Լևոնի ծրագրերի տարբերություն չկա, մենակ լավ տղու բազարներ են, ի՞նչ եք ձևեր թափում։
Si vis pacem, para bellum
Իսկ ե՞րբ ունեին ռեսուրս։ Իսկ ե՞րբ կունենան ռեսուրս։ Ինչ նկատի ունի ռեսուրս ասելով՝ փո՞ղ, զե՞նք, ժողովդրի մեծամասնության համակրա՞նքը, «ակտիվ պայքարող» տներց դուրս եկող ժողովու՞րդ։ Ինչի՞ համար է պետք հիմա իշխանափոխություն, որ Ղարաբաղի հարցը լուծեն ու Թուրքիայի հետ ախպերանա՞ն, հենա Սերժը անում ա էլի…
Si vis pacem, para bellum
Բիձա (10.02.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ