Կյանքի խոսք (խարիզմատներ)

[Karina]

Համոզվա՞ծ եք: Եկեք մի բանէլ պարզենք. դուք ԿԽ անդա՞մ եք , լա՞վ եք ծանոթ այս հարցի վերաբերյալ նրա դիրքորոշմանը: Խոսակցությունս շատ վաղուց չէր, մոտ 4 ամիս առաջ: Մի այլ փոստարկ էլ ունեմ, որը ստիպում է թերահավատորեն վերաբերվել ձեր խոսքերին:
Երբ սովորում էի «Աստվածաշնչյան դպրոցում» /մի քանի տարի առաջ/, մի ուսուցիչ էր եկել ՌԴ–ից, որը սեմինարներ էր անցկացնում «Եկեղեցու պատմություն» թեմայով: Հիմնականում քննարկվում էր Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցին, նրա «թերությունները», և այլն: Այնտեղ նույն միտքն էր արտահայտվում церковно-славянский լեզվի մասին, որ այն անհասկանալի է, և մարդկանց հետ է պահում աստվածաշնչյան ճշմարտությունների ճանաչումից:
Այնպես որ, կարծում եմ, ԿԽ-ն ունի բացասական դիրքորոշում գրաբարի նկատմամբ:
Դուք ԿԽ-ում «Հայր մերը» լսե՞լ եք գրաբարով ասվելիս, օրինակ:

Հ.Գ. Մոդերատորին շնորհակալություն՝ թեման առանձնացնելու համար;

Որքան հասկացա դուք լավ էլ արմատներ էիք գցել ԿԽ, նույնիսկ Աստվածաշնչյան դպրոցում եք սովորել և այդքան ուշ եք գլխի ընկել, որ "ճշմարտությունից" շեղվել եք: Կարելի՞ է իմանալ, թե որն էր պատճառը, որ դադարեցիք ԿԽ-ի անդամ լինել: Թե՞ տասանորդ հավաքելը, Հայր մերի մասին նման թյուրիմացություն լսելը, կամ էլ ՌԴ ից ժամանած ուսուցչի դասախոսությունը և նմանատիպ մյուս մեղադրանքները , որ ներկայացնում եք ԿԽ հենց նույն օրը պարզեցիք և որոշեցիք հեռանալ: Ես կարծում եմ, որ դուք ինչ որ մեկից վիրավորվել եք ու դա է պատճառը, որ հիմ փորձում եք մեն կերպ սևացնել ԿԽ անունը:

[Karina]

Որքան հասկացա դուք լավ էլ արմատներ էիք գցել ԿԽ, նույնիսկ Աստվածաշնչյան դպրոցում եք սովորել և այդքան ուշ եք գլխի ընկել, որ "ճշմարտությունից" շեղվել եք: Կարելի՞ է իմանալ, թե որն էր պատճառը, որ դադարեցիք ԿԽ-ի անդամ լինել: Թե՞ տասանորդ հավաքելը, Հայր մերի մասին նման թյուրիմացություն լսելը, կամ էլ ՌԴ ից ժամանած ուսուցչի դասախոսությունը և նմանատիպ մյուս մեղադրանքները , որ ներկայացնում եք ԿԽ հենց նույն օրը պարզեցիք և որոշեցիք հեռանալ: Ես կարծում եմ, որ դուք ինչ որ մեկից վիրավորվել եք ու դա է պատճառը, որ հիմ փորձում եք մեն կերպ սևացնել ԿԽ անունը:

Իսկ Հայր մերը պարտադիր պետք է գրաբարով արտասանե՞լ: Ես երկու տարբերակն էլ գիտեմ, բայց ինձ հոգեհարազատ է, որ այն արտասանեմ աշխարհաբարով: Ես հասկանում եմ գրաբար լեզուն և նույնիսկ համալսարանում անցել եմ առարկան, բայց ես հայերենից բացի գիտեմ նաև ռուսերեն, անգլերեն և արաբերեն, և գիտեմ Տերունական աղոթքը նաև այդ լեզուներով, բայց աղոթելիս ես նախընտրում եմ հայերեն աղոթել. չե՞ք կարծում որ անհեթեթ կլիներ եթե ես աղոթեի արաբերենով:

[ars83]

Իսկ Հայր մերը պարտադիր պետք է գրաբարով արտասանե՞լ: Ես երկու տարբերակն էլ գիտեմ, բայց ինձ հոգեհարազատ է, որ այն արտասանեմ աշխարհաբարով: Ես հասկանում եմ գրաբար լեզուն և նույնիսկ համալսարանում անցել եմ առարկան, բայց ես հայերենից բացի գիտեմ նաև ռուսերեն, անգլերեն և արաբերեն, և գիտեմ Տերունական աղոթքը նաև այդ լեզուներով, բայց աղոթելիս ես նախընտրում եմ հայերեն աղոթել. չե՞ք կարծում որ անհեթեթ կլիներ եթե ես աղոթեի արաբերենով:

Խնդրեմ, ևս մի օրինակ՝ ձեր իսկ բերանով: Գրաբարը համեմատում եք արաբերենի հետ: Մեր մայրենի լեզուն հավասարեցնում եք օտար մի լեզվի /համարում եք միևնույնը/: Ինչո՞ւ: Կարծում եմ, որովհետև ձեր մեջ այդպիսի վերաբերմունք է սերմանվել: Թե՛ գրաբարը, թե՛ մեր արդի խոսակցական լեզուն հայերեն են:

Իսկ ի՞նչ կլինի, որ գրաբարով արտասանեք «Հայր մերը»: Դուք էլ գրաբար հասկանում, Աստված էլ. ինչո՞ւմն է խնդիրը: Գոնե դրանով ցույց եք տալիս միությունը մեր քրիստոնյա հայրերի հետ: Որևէ վատ բան դրանում կա՞:

Հ.Գ. Սա երկու վառ արտահայտված «վախերից» մեկն է, որը նկատել եմ հայ բողոքական կազմակերպություններում: Երկրորդը խաչակնքվելն է:

[Karina]

Խնդրեմ, ևս մի օրինակ՝ ձեր իսկ բերանով: Գրաբարը համեմատում եք արաբերենի հետ: Մեր մայրենի լեզուն հավասարեցնում եք օտար մի լեզվի /համարում եք միևնույնը/: Ինչո՞ւ: Կարծում եմ, որովհետև ձեր մեջ այդպիսի վերաբերմունք է սերմանվել: Թե՛ գրաբարը, թե՛ մեր արդի խոսակցական լեզուն հայերեն են:

Իսկ ի՞նչ կլինի, որ գրաբարով արտասանեք «Հայր մերը»: Դուք էլ գրաբար հասկանում, Աստված էլ. ինչո՞ւմն է խնդիրը: Գոնե դրանով ցույց եք տալիս միությունը մեր քրիստոնյա հայրերի հետ: Որևէ վատ բան դրանում կա՞:

Հ.Գ. Սա երկու վառ արտահայտված «վախերից» մեկն է, որը նկատել եմ հայ բողոքական կազմակերպություններում: Երկրորդը խաչակնքվելն է:

Խնդրում եմ մի աղավաղիր ամեն ինչ: Ես ոչինչից էլ չեմ վաղենում, դա ուղղակի անհեթեթություն է և առաջին անգամ ես ձեզանից եմ լսում, որ ԿԽ ում նման վերաբերմունք կա գրաբարի նկատմամբ: Ես ընդունում եմ որ դա իմ մայրենի լեզուն է "եղել": Իմ պապերը այդ լեզվով են խոսել ու աղոթել, բայց հիմա ունենք աշխարհաբարը: Ես հասկանում եմ, բայց մեծամասնությունը չի հասկանում այլ մեխանիկորեն արտասանում է անգիր արած տողեր: Դա է պատճառը որ ԿԽ ում գրաբարով չենք աղոթում: Չեմ կարծում որ դու առօրյա քո խոսակցականում օգտագրծում ես գրաբար: Դե եկեք բոլորս գրաբարով խոսենք:

[ars83]

Խնդրում եմ մի աղավաղիր ամեն ինչ: Ես ոչինչից էլ չեմ վաղենում, դա ուղղակի անհեթեթություն է և առաջին անգամ ես ձեզանից եմ լսում, որ ԿԽ ում նման վերաբերմունք կա գրաբարի նկատմամբ: Ես ընդունում եմ որ դա իմ մայրենի լեզուն է "եղել": Իմ պապերը այդ լեզվով են խոսել ու աղոթել, բայց հիմա ունենք աշխարհաբարը: Ես հասկանում եմ, բայց մեծամասնությունը չի հասկանում այլ մեխանիկորեն արտասանում է անգիր արած տողեր: Դա է պատճառը որ ԿԽ ում գրաբարով չենք աղոթում: Չեմ կարծում որ դու առօրյա քո խոսակցականում օգտագրծում ես գրաբար: Դե եկեք բոլորս գրաբարով խոսենք:

Ես չեմ առաջարկում խոսել գրաբարով, առաջարկում եմ «Հայր մերը» կարդալ /ի դեպ, իմ ժամանակ այն ընդհանրապես գրեթե չէր հնչում հավաքույթներին, եթե դրանք նվիրված չէին «աղոթք» թեմային, հետո սկսեցին, կարծես թե արտասանել այն /ինչպես ինձ պատմել են//:
Մեծամասնությունը չի հասկանում, բացատրեք: Այդ մեծամասնությունը, երևի գիտի աշխարհաբար տարբերակը, ուրեմն գիտի՝ ինչ է արտասանվում: Այդ ինչպե՞ս է, որ «ավետարանչականներն», օրինակ գրաբարով են արտասանում /ու խաչակնքվում են/, ու խնդիրներ չունեն հասկանալու հետ:

Եկեք այս հարցն էլ պարզենք՝ ինչո՞ւ ԿԽ անդամները չեն խաչակնքվում /ինչպես նաև «հիսունականները»/: Ես այս հարցը տվել եմ և՛ ԿԽ-ում, և՛ հիսունականների մոտ, բայց ուզում եմ լսել ձեր բացատրությունը: Ի դեպ, այս հարցում նրանք նմանվում են «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության անդամներին, որոնք նույնպես չեն խաչակնքվում /նրանք ընդհանրապես համարում են, որ Քրիստոս ոչ թե խաչվել է, այլ սյանը գամվել/:

[Second Chance]

Եկեք այս հարցն էլ պարզենք՝ ինչո՞ւ ԿԽ անդամները չեն խաչակնքվում /ինչպես նաև «հիսունականները»/: Ես այս հարցը տվել եմ և՛ ԿԽ-ում, և՛ հիսունականների մոտ, բայց ուզում եմ լսել ձեր բացատրությունը: Ի դեպ, այս հարցում նրանք նմանվում են «Եհովայի վկաներ» կազմակերպության անդամներին, որոնք նույնպես չեն խաչակնքվում /նրանք ընդհանրապես համարում են, որ Քրիստոս ոչ թե խաչվել է, այլ սյանը գամվել/:

Իսկ դու կարո՞ղ ես խաչակնքվելու անհրաժեշտությունը ապացուցել, որևէ Աստվածաշնչյան համարով: Այդ ո՞վ է պարտադիր կարգ դրել խաչակնքվելու: Թե՞ դա կարևոր է փրկության համար:

[may]

Խնդրում եմ ասեք, թե որտեղից կամ ում կողմից է ղեկավարվում Հայաստանում գործող Կյանքի խոսք-ը:

[ars83]

Իսկ դու կարո՞ղ ես խաչակնքվելու անհրաժեշտությունը ապացուցել, որևէ Աստվածաշնչյան համարով: Այդ ո՞վ է պարտադիր կարգ դրել խաչակնքվելու: Թե՞ դա կարևոր է փրկության համար:

Սպասում էի՝ միգուցե Karina-ն հարցիս պատասխաներ, նոր այս հարցին պատասխանեի, բայց, երևի թե չստանամ պատասխան նրանից:

Նախքան հարցերին պատասխանելը, պարզենք, թե ինչու է ընդհանրապես խաչակնքվում քրիստոնյան: Քրիստոնեկան հավատի հետևորդը գիտի, որ փրկվում է Քրիստոսի մահվան միջոցով: Ըստ որում, մահը ոչ թե սյան վրա, կամ նետահարությամբ կամ քարկոծմամբ է տեղի ունեցել, այլ Խաչի վրա: Նաև գիտենք, որ Քրիստոսի փրկագործական ոչ մի արարք պատահական բնույթ չի կրում. խաչն ընտրվել է հատուկ՝ մահվան բոլոր միջոցներից: Չտարածվելով խաչի սիմվոլիզմի մանրամասնությունների մեջ /հետաքրքրվողներին կարող եմ նյութեր տրամադրել սրա մասին/, նշեմ միայն, որ խաչը Քրիստոսի ժամանակվա ամենաանարգ մահերից մեկի գործիք էր: Նաև խաչը խորհրդանշում էր անեծք ըստ հինուխտյան հետևյալ խոսքի՝ «... անիծուած է նա, ով կախուած է ծառից» (Բ Օրինաց ԻԱ 23): Սակայն մեզ համար Խաչը Քրիստոսի մահվանից հետո դարձավ կյանքի նշան, քանի որ մենք Քրիստոսի խաչելությամբ է, որ ձեռք ենք բերում հավիտենական կյանքի պարգևը:
Խաչակնքումը քրիստոնյային հիշեցնում է,
* թե ի՞նչ գնով է գնվել նրա ազատությունը մեղքից և փրկությունը,
* Աստծո խոստման մասին՝ հավիտենական կյանքի վերաբերյալ
* փրկության ճանապարհի մասին՝ «Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ» (Մատթ. Ժ 38), «Եթէ մէկը կամենում է իմ յետեւից գալ, թող ուրանայ իր անձը եւ իր խաչը մշտապէս վերցնի եւ գայ իմ յետեւից. որովհետեւ, ով որ կամենայ իր անձը փրկել, այն պիտի կորցնի, իսկ ով որ իր անձը ինձ համար կորցնի, այն պիտի փրկի։» (Ղուկ. Թ 23, 24)

ա/ Խաչակնքման անհրաժեշտությունը աստվածաշնչյան որևէ համարով:
Հետևյալ գրվածքն, օրինակ, պատվիրում է միշտ մտքում պահել Քրիստոսի խաչելությունը.

Իմացէ՛ք, որ ապականացու արծաթեղէնով եւ ոսկեղէնով չէ, որ փրկուեցիք ձեր հայրենաւանդ ունայն ընթացքից, այլ՝ թանկագին արեամբ Քրիստոսի, որ անբիծ եւ անարատ է, ինչպէս մի գառ (Ա Պետր. Ա 18, 19)

Այս գրվածքն ավելի ուղղակիորեն է պատվիրում մտապահել փրկագործական այդ մեծ ակտը.

Ձեզանից իւրաքանչիւրը թող խորհի այն, ինչ որ կայ Քրիստոս Յիսուսի մէջ, որը Աստծու կերպարանքով էր, բայց Աստծուն հաւասար լինելը յափշտակութիւն չհամարեց, այլ իր անձը ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանք առնելով, մարդկանց նման լինելով եւ մարդու կերպարանքով խոնարհեցրեց ինքն իրեն՝ հնազանդ լինելով մինչեւ մահ եւ այն էլ մահուան՝ խաչի վրայ։

Խաչակնքումը կոչված է քրիստոնյայի մտքում վերականգնելու այս հիշողությունը:

բ/ Կարևո՞ր է արդյոք փրկության համար:
Անշուշտ կարևոր է, քանի որ քրիստոնյային հիշեցնում է հենց այդ փրկության և նրա գնի մասին: Միայն հիշելն, իհարկե, բավական չէ, ինչպես ս. Հակոբոս առաքյալն է նշում /Հակ. Ա 22-25/

[ars83]

Որքան հասկացա դուք լավ էլ արմատներ էիք գցել ԿԽ, նույնիսկ Աստվածաշնչյան դպրոցում եք սովորել և այդքան ուշ եք գլխի ընկել, որ "ճշմարտությունից" շեղվել եք: Կարելի՞ է իմանալ, թե որն էր պատճառը, որ դադարեցիք ԿԽ-ի անդամ լինել: Թե՞ տասանորդ հավաքելը, Հայր մերի մասին նման թյուրիմացություն լսելը, կամ էլ ՌԴ ից ժամանած ուսուցչի դասախոսությունը և նմանատիպ մյուս մեղադրանքները , որ ներկայացնում եք ԿԽ հենց նույն օրը պարզեցիք և որոշեցիք հեռանալ: Ես կարծում եմ, որ դուք ինչ որ մեկից վիրավորվել եք ու դա է պատճառը, որ հիմ փորձում եք մեն կերպ սևացնել ԿԽ անունը:

ՀԻմնականում բոլոր ծանոթներս բողոքականներից, ովքեր լսում են ԿԽ-ից հեռանալու մասին այս կարծիքն են արտահայտում: Ոչ, Karina, ես ոչ ոքից նեղացած չեմ, մինչև հիմա էլ ինձ բարևներ են ուղարկում /ես էլ իրենց/ ԿԽ-ի ինձ ծանոթ անդամները, շփվում եմ առիթ լինելու դեպքում, և այլն: Հիսունականների մեջ նույնպես ունեմ շատ հարգելի մարդիկ, որոնց հետ շփվում եմ, ընկերություն և հարևանություն անում: Հարցը դրանում չէ: Մարդու հետ չէ իմ անհամաձայնությունը, այլ ուսմունքի: Ընդամենը ժամանակի ընթացքում սկսեց ինձ հետաքրքրել, թե ինչո՞ւ է ԿԽ-ն համարվում աղանդ, որո՞նք են փաստարկները: Սկսեցի ուսումնասիրել, վերլուծել, տրամաբանել: Դիտարկումներս, կարդացածս, տեսածս, վերլուծածս /1 տարուց ավելի ժամանակահատվածում/ բերեցին այն եզրակացությանը, որ իսկապես սխալվել եմ՝ մտնելով տվյալ աղանդի շարքերը: Դրանից հետո դուրս եկա այնտեղից, առանց որևէ վեճերի, մեղադրանքների, և այլն:

ՀԱԵ վարդապետությունը ևս այդպես եմ ընդունում. կարդալով, լսելով, համադրելով, վերլուծելով, մտածելով: