ՀԻմնականում բոլոր ծանոթներս բողոքականներից, ովքեր լսում են ԿԽ-ից հեռանալու մասին այս կարծիքն են արտահայտում: Ոչ, Karina, ես ոչ ոքից նեղացած չեմ, մինչև հիմա էլ ինձ բարևներ են ուղարկում /ես էլ իրենց/ ԿԽ-ի ինձ ծանոթ անդամները, շփվում եմ առիթ լինելու դեպքում, և այլն: Հիսունականների մեջ նույնպես ունեմ շատ հարգելի մարդիկ, որոնց հետ շփվում եմ, ընկերություն և հարևանություն անում: Հարցը դրանում չէ: Մարդու հետ չէ իմ անհամաձայնությունը, այլ ուսմունքի: Ընդամենը ժամանակի ընթացքում սկսեց ինձ հետաքրքրել, թե ինչո՞ւ է ԿԽ-ն համարվում աղանդ, որո՞նք են փաստարկները: Սկսեցի ուսումնասիրել, վերլուծել, տրամաբանել: Դիտարկումներս, կարդացածս, տեսածս, վերլուծածս /1 տարուց ավելի ժամանակահատվածում/ բերեցին այն եզրակացությանը, որ իսկապես սխալվել եմ՝ մտնելով տվյալ աղանդի շարքերը: Դրանից հետո դուրս եկա այնտեղից, առանց որևէ վեճերի, մեղադրանքների, և այլն:
ՀԱԵ վարդապետությունը ևս այդպես եմ ընդունում. կարդալով, լսելով, համադրելով, վերլուծելով, մտածելով:
Էջանիշներ