Rhayader-ի խոսքերից
«Չի ապացուցված»-ի ու «հիմքեր չկան համարել»-ի միջև ահավոր մեծ տարածություն կա: Քեզ ցույց տամ մի փոքր, առավել հանրամատչելի ձևով, թե ինչ փաստարկներ են հիմք տվել այդպիսի եզրահանգմանը:
ա) Նույնասեռականության ձևավորումը անխտիր բոլոր մարդկային հանրություններում (հյուսիսամերիկյան հնդկացիների մոտ, օրինակ, որոնք եվրոպական հասարակությունից գործնականում իզոլյացիայի մեջ էին գտնվում մինչև Կոլումբոսի ճանապարհորդությունը նույնասեռական մարդկանց անվանում էին «երկու հոգի ունեցողներ»: Այդ մարդիկ, ներառելով իրենց մեջ թե՛ կանացի, թե՛ տղամարդկային սկզբունքները, սրբացվում էին ու դիտարկվում որպես հոգևոր ուսուցիչներ) բացառում է մշակութային-կրթական ծագումը, ինչպես նաև մի շարք այլ արտաքին գործոնների ազդեցություններ:
բ) Նույնասեռականության արտահայտումը կենդանիների մոտ բացառում է զուտ մարդկային հոգեբանական ու ֆիզիոլոգիական գործոններով բացատրությունը:
գ) Նույնասեռականության որպես անձնային ընտրություն (հետևաբար՝ անհատական «արատ») տեսանկյունը հիմնավորվում է զուտ կրոնական փաստարկներով/բխում է կրոնական փաստարկներից և արդարացվում է պսևդոտրամաբանական եզրահանգումներով (մասնավորապես՝ աբրահամյան կրոնների փաստարկներով, այլ կրոններում նույնասեռականության նկատմամբ բացասական վերաբերմունքը գործնականում բացակայում է), ինչը գիտական տեսության կամ նույնիսկ հիպոթեզի համար հիմք չի կարող հանդիսանալ:
Հետևաբար, հիմքեր չկան նույնասեռականության ծագման պատճառները փնտրել հասարակա-հոգեբանական ոլորտում:
Մեջբերել
Էջանիշներ