Երևի գարնանային սիմպտոմ ա կյանքից զզվելը: Ոնց նայում եմ ամեն 3րդ մարդ էսօրվա դրությամբ զզվում ա իր կյանքից կամ էլ հենց ինքն իրենից:
Չէ՛, ես չեմ զզվել կյանքից, ինչպես նշեց Jarre-ն, ես համամիտ եմ նրա հետ: Ուղղակի, երբ գալիս ա նմանատիպ մի պահ, պետք ա ամեն ինչ անել, որ գոնե մի պուճուրիկ փոփոխություն մտցնես կյանքիդ մեջ, ինչ-որ մի թարմություն ա պետք, բայց նաև ինչպես նշեց Հովսեփը, դա բավականին բարդ ա անել, որովհետև հենց էդ պահերին անասելի մի ծուլություն ու անհավեսություն ա գալիս… Ու եթե չկա կամքի ուժը, ապա գոնե ինչ-որ մեկը պտի լինի, որ օգնի ձեզ հաղթահարել էդ ամենը, այ բայց երբ էդ ինչ-որ մեկն էլ չի լինում, այ էդ ժամանակ հեչ լավ չի…Օրինակ՝ ամեն օր առավոտ շուտ վեր կենալը, նույն գործերը մեխանիկորեն անելը, նույն մարդկանց հետ շփվելն ու աշխատելը և այսպես լիքը ուրիշ բաներից զզվելն ու հոգնելը, դա կյանքից զզվել չի, այլ այդ երևույթներից....
Երևի ես էլ էի հոգնել միապաղաղությունից, դեպրեսսիաները հանգիստ չէին տալիս, դրա համար էլ որոշեցի նորից մտնել ակումբ, քանի որ անգամ սենց պուճուրիկ փոփոխությունն ինձ հավանաբար կօգնի ու ես դժվար ինքնասպանություն անեմ:
Մեջբերել
ինչի՞ պետքա զզվեմ 
օգնումա
Sisuan-ի խոսքերից
: 
Էջանիշներ