Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Զզվում եմ կյանքից, բա ինչ եմ անում, բայց ինչքան զզվում եմ այնքան քառակի անգամ սիրում եմ : Իրար լրացնում են զզվելը ու չզզվելը : Երբ զզվում եմ պանիկայի մեջ եմ ընկնում , միացնում եմ ինքնաոչնչացման կոճակը ու սպասում մինչև ոչնչանամ, մինչ մեկը չի գալիս անջատում: Մեկ- մեկ ուշանում են , մեկ- մեկ անմիջապես, նայած էլիԲայց ես չեմ դժգոհում, քանի որ ինձ միշտ ուժ են տալիս ելք գտնելու համար / իմ տեղը ոչինչ չեն անում, ուղղակի ուժ են տալիս / ...
Առաջին հայացքից շատ տրամաբանական է այդպես մտածել, բայց սիրող մարդն էլ է հոգնում ու հաստատ հաճույքով չի ապրում դժբախտ պահերը : Պլյուս դժբախտությանը սեր կորցնելու վտանգն էլ է առաջանում , քանի որ ոչ բոլորն են պայքարելու ընդունակ .....Կյանքին ամենամեծ իմաստ տվող բանը սերն է… Սիրող մարդը երբեք չի հոգնի կյանքից, չի հիաստափվի դժվարություններիցև հաճույքով կապրի կյանքի թե հաճելի, թե դժբախտ պահերը:
Սպասեք և ամեն ինչ կանցնի
Чеширский КотЭ
Ժամանակը ամեն ինչ էլ բուժում ա, ամեն տեսակի «զզվանքը» կյանքից…
Երբ զզվում ես կյանքից, ինքն էլ քեզնից ա զզվում…
Մի քիչ պոզիտիվ ա պետք էդ կյանքին…![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Դայանա ջան, բան չհասկացա, ուզում էիր ասեիր ինչ կանես, թե ինչ կասես… Թե երկուսն էլ իրար հետ
Չեմ պատկերացնում ճիշտն ասած, թե մարդ, ով մեկին սիրում է, կարող է այդ աստիճան հիասթափվել… Ճիշտ է, միշտ էլ լինում են հիասթափություններ, երբեմն գժվելու աստիճան ինչ-որ բանից կարող ես ներվայնանալ, կատաղել, հիասթափվել ամեն ինչից, բայց երբ գիտակցում ես, որ մենակ չես, ինչ-որ մեկն էլ կա աշխարհում, ում գուցե պետք ես դու, ու ով քեզ է պետք, ստիպված ուժերդ հավաքում ես ու նորից հույսով լցվում, որ կկարողանաս ամեն ինչի դիմակայել և հաղթահարել բոլոր դժվարությունները…
հ.գ. Չէ, հիմա չեմ սիրում, ու չեմ պատկերացնում, թե ինչ կանեյի նշված դեպքերում:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Իրականում կյանքից զզվում ես, երբ հույսերդ ինչ-որ բանի կամ ինչ-որ մեկի հետ կապված չեն արդարանում, կամ էլ նպատակդ դառնում է անիրագործելի, երբ ուժեղ հիասթավում ես մարդուց, արարքից, շրջապատից ու այսպես պատճառները միլիոնավոր են.., ու ,անկախ քեզանից, սկսում ես կյանքը չսիրելը, դրանից հիասթափվելը
Երբ զզվում ես կյանքից, ուղղակի «կտրվի» նրանից մի պահ մինչև զզվանքդ անցնիԱնընդհատ մտածելով, որ կյանքից զզվում ես, կյանքի հանդեպ սերդ չես վերագտնի, զզվելը կդառնա կպչուն միտք ու կթվա, թե էս կյանքում ամենամիօրինակ, տխուր ու անիմաստ կյանքը հենց քեզ է բաժին հասել: Անջատիր ուղեղդ կյանքից, տարվիր առօրյա գործերով, աշխատանքով, ու ինքդ էլ չես նկատի, ոնց կյանքի հանդեպ սերը նորից հուշիկ քայլերով կվերադառնա մոտդ
Միշտ էլ այդպես է, սև գծերին հաջորդում են սպիտակները, միայն թե պետք չէ այնքան ընդգծել ու թավ դարձնել սևը, որ սպիտակներին չնկատես նրանց արանքում![]()
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Մերին ճիշտ ասեց կյանքից զզվելու պատճառներից է նաև ինչ-որ մարդկանից կամ գուցե մեկից հիասթափվելը: Զվվել եմ, որ մարդիկ ուզում են ուրիշներին օգնեն ու դա անում են մեկ այլ մարդու միջողով: Հիմա բացատրեմ ինչ էի ուզում ասել: Ես ուզում եմ օգնել Իքս մարդուն, ու դրա համար Իգրեկ մարդու մոտ սկսում եմ խոսել ու քննարկել Իքսի պրոբլեմներըՏենց սխալա
Եթե ուզում եմ օգնել Իքսին, կարող եմ ուղղակի կողքին լինել, սիրել շատ ու դա էլ հենց մեծ օգնություն է, ոչ թե քիթս խոթեմ Իքսի գործերի մեջ: Մեկ էլ զզվում եմ, որ մարդիկ ուրիշներին անուն են կպցնում: Ասենք ես շատ եմ սիրում Իքսին, ու Իգրեկը գալիս սկսումա ինձ համոզել, որ էդ Իքսը հիմարի մեկնա
Այ դրա համար էլ զզվում ենք կյանքից, իսկ իրականում զզվում ենք մարդկային ցեղի մի քանի "բռակ արտադրանքներից"
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 27.09.2008, 19:32:
Ապրել արժե բոլոր դեպքերում: Ապրել, ապրել, այնպես ապրել... (Պ. Սևակ)
Նշված բոլոր "երբ"-երը վերաբերում են հիմնականում մի խնդրի` դրված նպատակի անհասանելի դառնալու խնդրին: Նպատակները, որպես այդպիսին լինում են կամ կարճաժամկետ կամ երկարաժամկետ, ընդ որում երկրորդ դասի նպատակները իրենցից ներկայացնում են առաջին դասի նպատակների ամբողջություն, շարք: Նպատակի անհասանելիության գիտակցումը բերում է կյանքից հիասթափվելուն, զզվելուն, կյանքի իմաստի գիտակցման կորստի: Հետևաբար, նման դեպքերում անհրաժեշտ է երկարաժամկետ նպատակի վերաարժեվորում, այսինքն գնահատում, թե այդ նպատակն պահպանում է իր կարևորությունը, թե ոչ: Եթե պահպանում է, ուրեմն անհրաժեշտ է մտածել կարճաժամկետ նպատակների փոփոխման, դրանք ևս ածանցելու ուղղությամբ: Արդյունքում քայլ առ քայլ հիմնական նպատակը մոտենում է և մի օր է; իրականանում: Այնպես որ կյանքը միշտ էլ արժեք ունի և արժե ապրել, ուղղակի հարկավոր է հասկանալ և գնահատել կյանքի արժեքը:
Չէ սենց որ գնա գիրք էլ կգրեմ![]()
Երբ զզվում ես կյանքից…
Լինում են իհարկե այդպիսի պահեր, ու թվում է թե սա վերջն է, ավատվեց ամեն ինչ, բայց... անցնում է մի պահ, գուցե եւ ավելին, ու ... կյանքը նորից զարմանալիորեն վերափոխվում է: Ինչ անես? այդպիսին է Կյանք "կոչեցյալը"` զարմանալի իր բազմազանության մեջ,..
Life is too short...
Զզվում եմ կյանքից
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Երբ մի անգամ մի իմաստուն մարդու նման հարց են տվել, պատասխանել է - իսկ դուք երբևէ տեսել եք, ինչպես է աճում... կաղամբը![]()
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ