Հա, հասկանում եմ, բայց էդ դեպքում հեչ ցինիկություն չկա ախր, ինչու՞ պիտի Ժարը գրեր, որ ցինիկ է էդ միտքը։ Լավ, ինչևէ, սպասենք, տեսնենք։Amina-ի խոսքերից
Չէ կարծում եմ այդպես չի
Եթե զզվում ես կյանքից զզվելով ոնչով չես օգնի ու գնալով ավելի կզզվես -այսինքն դադարիր զզվելուց, որովհետև դա չի օգնի ու սկսիր զբաղվել ավելի հետաքրքիր գործով/ հետաքրքրացրու կյանքդ աշխատիր, ստեղծագործիր, ինչ որ օգտակար բան արա, կփոխվի ամենինչՄի խոսքով մի կենտրոնացիր էդ զզվելու վրա էլի:
ես այսպես եմ հասկացել
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուլուանայի հետ համաձայն եմ։ Ցինիզմի մասին չպետք է գրեի։
Ամինան էլ է ճիշտ հասկացել, ես նկատի չունեի ինքնասպան լինելը։ Ողջ էությամբ դեմ եմ այդ քայլին։
Ամինան ճիշտ է հասկացել՝
Second Chance (26.07.2009), Ուլուանա (26.07.2009)
Ուլուանա ջան, որովհետև շատ մարդիկ կգտնվեն / կյանքից զզվողներից/, որոնք կնախնտրեն իրենց դարդով տապակվելը շարունակելՀա, հասկանում եմ, բայց էդ դեպքում հեչ ցինիկություն չկա ախր, ինչու՞ պիտի Ժարը գրեր, որ ցինիկ է էդ միտքը։ Լավ, ինչևէ, սպասենք, տեսնենք։ու կմտածեն « իմ սև սիրտն ու քո ...
»
Love has an enemy, but it is already defeated!
Կյանքից անհնր է զզվել ,ավելի շատ զզվում ենք այն բարդութներից որոնք տարբեր հանգամանքնեի բերումով ուղղեկզում են մեզ մեր կյանքի ընթացքում:Շատ հաճախ այդ բարդույթները մեր գիտակցության մեջ այնքան են կարծրանում որ դառնում են մեր կյանքը վերահսկող մի կենտրոն:
Երբ զզվում ես կյանքից կանգ առ ,ապահովիր քո անձի համար հարաբերական հանգիստ:
Ազատվիր ոչ թե կյանքից այլ այդ կյանքը ծանրաբեռնած բալաստից :
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Հայկօ (27.07.2009), Մանոն (31.07.2009), յոգի (28.07.2009), Նաիրուհի (02.08.2010), Ջուզեպե Բալզամո (27.07.2009)
Գործ, նպատակ, պարտականություն, ահա այն հիմնարար սկզբունքները, որոնք “լցնում” են կյանքը, եւ որոնց առկայության դեպքում երբեւիցե չի առաջանա “կյանքից զզվելու” սինդրոմը...
Life is too short...
Երբ զզվում ես կյանքից, պիտի նենց անես կյանքն էլ զզվի քեզանից, որ տենց զզված ապրես զզզզզզզզ՜
եթե հետտ մի հոգու էլ վերցնես օդի փող չեք մուծում
Հատուկ առաջարկ կյանքից զզվածների համար
Վաճառում եմ Կիևյան մոստի տոմսեր, ցանկության դեպքում կարող ենք նաև օգնել տեղ հասնել և թռչել ներքև
ՈԻշադրություն տեղերը սահմանափակ են գրանցվել նախորոք
Կատակը շատ լավ բան է, և հաճախ է այն օգնում մարդուն դուրս գալ տարբեր տեսակ ստրեսներից... Բայց արդյո՞ք սա այն տեղն է, որ արժե կատակել: Եթե մեզնից ինչ որ մեկին կյանքը զզվեցրել է, ապա հավատացեք, որ այս կատակները նրան հաստատ չեն օգնի: Դեռ հակառակը, իմ կարծիքով ավելի կխորացնեն նրա վիճակը: Հենց այսպիսի վիճակներում է, որ մարդ պետք է դիմի հոգեբանի, լավ հոգեբանը պետք է, որ կարողանա գլուխ հանել նման իրավիճակներից: Իսկ մենք, լավ կլինի ... չկատակենք...
EgoBrain (16.05.2010), Magic-Mushroom (07.07.2010), Meme (27.04.2010), Reh32 (11.07.2010), Արևածագ (27.04.2010)
Չենք ալարում ու գտնում ենք այն,ինչ պետք է անել:
Գնում ենք հանգստանալու: Փող չկա, ապա այդ դեպքում անջատում ենք հեռախոսները, փակում վարագույրները ու քնուում:2 րոպե հետո բացում վարագույրները ու նայում արեւին:
Նորմալ է: Նշանակում է մեծանում ես ու պետք է վերանայել ամեն ինչ ու երազներին իրականության պրիզմայից նայել
Ուրեմն ժամանակը եկել է, որ մտածես՝ այսօր ու՞մ համար եմ ապրելու:
Սուրճ խմիր:
Քնաբեր է պետք խմել
Այո: Իհարկե, արժե ապրել ոչ այդպես, այլ այնպես:
Մի անգամ կյանքն ինձանից զզվեց...մինչ այդ ես էի նրանից զզվում...
Ես սիրում եմ կյանքը...զզվելու ժամանակ հա էլ կունենամ...էնքան հեշտա վատը տեսնել...
Հիմա ,երբ պահեր են լինում,որ կարողա կյանքից զզվեմ,հիշում եմ,որ նա էլ զզվել գիտի...
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
E-la Via (27.04.2010)
Չէ, այսպես չարժե ապրել, դա ապրել չէ, բայց դա նաև վերջն էլ չէ…
Երբ այսպիսի զգացողություններ ես ունենում, ուրեմն կյանքը քեզ հուշում է, որ ինչ-որ բան այն չէ, որ սխալ ես պարում, որ հարկավոր են փոփխություններ, հարկավոր է կյանքը վերանայել: Այսպիսի պահերի իրոք որ դժավար է դիմանալ, դիմակայել, ուր մնաց թե այդ վիճակից դուրս գալու ելքեր փնտրել… Այսպիսի պահերի էլ ավելի եմ խորացնում այդ զգացողություններս, էլ ավելի եմ մտնում դրա մեջ, զգում եմ ամբողջությամբ, ամբող ուժով այդ հուսահատությունը, հետո դուրս եմ հանում այն ու ամեն կողմից անկողմնակալ դրան նայում: Մեկ էլ նկատում եմ, որ այդ զգացողությունները սկսում են ինքնստինքյան անհետանալ: Մեկ էլ տեսնում եմ պատուհանիցս ներթափանցող արևի ճառագայթները, որոնք ինդզ դուրս են կանչում: Դուրս եմ գալիս ու լսում թռչունների ծլվլոցը, կյանքի ձայները, տեսնում եմ մարդկանց ու նորից ցանկանում ապրել, նորից ցանկանում լցվել կյանքի բույրով, լույսով, ձայներով… Սկսում եմ ինձ կենդանի զգալ ու կյանքից ագահորեն վերցնել այն, ինչ հնարավոր է, նաև չեմ մոռանում տալ…
Այնպես որ, եթե այսպիսի պահերին կարևոր է միայն համբերել…
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Նախորդ անլուրջ գրառման համար տուգանային միավորներ ունեմ, բայց կարծում եմ՝ ոչ միայն ես, իսկ ընկերով մահը հարսանիք է:
Հիմա լուրջ. Ամեն կյանքից զզված լավ կլիներ մտածեր, որ իր կյանքը միայն իրենը չի, այլ առաջին հերթին պատկանում է իր հարազատներին ու սիրելիներին: Երևի յուրաքանչյուրի մոտ էլ եղել է պահը, երբ բոլորովին ցանկություն չկա ապրելու: Բայց այդ րոպեին թող մարդը մտածի, թե ինչքա՜ն ցավ կպատճառի իր սիրելիներին՝ անդառնալի արարքով: Ինքը այդքան էգոի՞ստ է...
Ու Հավատը... Այն հաճախ իսկապես փրկօղակ է:
E-la Via (27.04.2010)
եթե մարդ սկսում է կյանքից զզվել, դա նշանակում է որ եկել է հաջորդ փուլ անցնելու ժամանակը, որ կյանքում պետք է փոփոխություններ մտցնես, նորովի նայես կյանքին, նոր լուծումներ գտնես: Պետք չէ հուսահատվել, ուղակի պետք է քո մեջ ուժ գտնես կյանքտ փոխելու, թարմացնելու:
E-la Via (27.04.2010), Magic-Mushroom (30.04.2010), Ինչուիկ (12.07.2010)
ալարելով կարդալ վերևի երկաաաաաաաաաաաաաաաաաար գրառումները` կասեմ, որ Lord-ի հետ համաձայն եմ ու կավելացնեմ, որ եթե ձեր մոտ նման զգացում կա, ուրեմն դուք ընդամենը ճգնաժամի մեջ եք, որից հաստատ ավելի կոփված ու զարգացած եք դուրս գալու /դրա համար էլ ճգնաժամերը ստեղծվել են/
mananart.blogspot.com
Հիմա ինձ մոտ այդ վիճակն է:
Magic-Mushroom (07.07.2010)
առանց կատակ իմ մոտ էս նույնը լինում ա ամեն օր, ու արդեն գիտեմ հենց էղավ, ուրեմն քունս տանում ա. պառկում եմ քնելու, ու երազում, հա ինչ անենք թե 21 տարեկան եմ, ինձ օգնում ա. Բայց դե ամեն ինչից վեր ու կարևորը կյանքում ինձ համար, որ ամեն ինչ զգում ու պատկերացնում եմ, որ իմ ձեռքերում է. Եթե իմ կյանքը իմ ձեռքերում է քոնն էլ քո ձեռքերում պետք է փնտրել.
Բոլորի մոտ են լինում դժվար պահեր, բարեբախտաբար փոքր տարիքից իմ մոտ էնքան շատ էին. Բայց առանց այս ամենի ես չէի սովորի երջանիկ լինել.
քեզ մոտ ամեն մի դժվար փուլից հետո, կհասկանաս, որ բարձրացար մի աստիճանով վեր, ու կհասկանաս , որ գրավածդ դիրքերը չես զիջելու եթե անգամ թշնամին ավելի ուժեղ սկսի հարձակվել.ու արդեն ամենուր սկսում ես աստիճաններ փնտրել. ու ամեն ինչ փշրվում է ոտքերիտ տակ ու օգնում, որ ոտքտ ավելի բարձր դնես. ի վերջո ժողովրդական փայլուն խոսք կա լացը լաց է բերում. Պետք չէ դժգոհել ոչ մի բանից. ինչ որ քեզ հետ լինում է էտ ամենակարճ ճանապարհնա.
Եթե քո մոտ ամեն ինչ վատ է ուրեմն նախապատրաստվում ես երջանկության
հ.գ. սա էլ կանցնի, էսպես չի մնա.
Վերջին խմբագրող՝ Reh32: 11.07.2010, 21:16:
Երբեք պետք չի զզվել կյանքից, քանի որ կյանքը տրված է մեկ անգամ:
Վայելիր ինչքան կարող ես, բողոքելու փոխարեն, ամեն անելանելի վիճակից ելք կա ուղղակի պետք է երկար մտածել:
Եկա, տեսա, հաղթեցի...
Նացիոնալիստ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ