Ղարաբաղը երբեք չպետք է լինի Ադրբեջանի կազմում. Սերժ Սարգսյան
Այսօր Սերժ Սարգսյանը «Միասին» երիտասարդական շարժման ներկայացուցիչների հետ Սևանում հանդիպման ընթացքում այլ հարցերից բացի անդրադարձել է նաև ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման խնդրին:
«Եթե հեշտ լիներ, խնդիրը վաղուց լուծված կլիներ: Բարդ է, որովհետև այդ խնդիրը ցավոտ է և՛ Ադրբեջանի, և՛ Հայաստանի, և՛ ադրբեջանցիների, և՛ հայերի համար, որովհետև խնդիրը խորը արմատներ ունի:
Տասնյակ տարիներ Ադրբեջանի ժողովրդին ներշնչել են, որ Ղարաբաղը ադրբեջանական հող է և չեն փորձել իրենց ժողովրդի հետ անկեղծ, բաց խոսակցություն վարել և ասել՝ գիտե՞ք, ժողովու՛րդ, դա հայկական հող է, այստեղ դարերով հայեր են ապրում, լավ կլիներ այս մարդկանց ազատություն տանք, որ իրենք էլ երջանիկ ապրեն, մենք էլ:
Մենք պարտավոր ենք խաղաղ լուծման բանալին գտնել: Ի նկատի ունեմ և՛ Հայաստանը, և՛ Ղարաբաղը, և՛ Ադրբեջանը, թեև շատ դժվար է: Չեմ կարող կոնկրետ ժամկետ նշել: Ինչպե՞ս կարելի է խոսել կոնկրետ ժամկետների մասին, երբ ամեն օր Ադրբեջանի ղեկավարների շուրթերից հակահայկական խոսքեր են հնչում: Մենք մի տեսակ հարմարվել ենք դրան, սովորել ենք: Սա առաջին տարին չէ, երկրորդ տարին չէ, նույն ձայնասկավառակն է կրկնվում, ուղղակի մեկ-մեկ որոշակի նոր ելևէջներ են մեջտեղ գալիս: Դուք իհարկե չեք կարող հիշել, բայց ձեր ծնողները, ավագ բարեկամները պետք է որ հիշեն. 90-ականներին Ադրբեջանի նախագահները՝ Մութալիբովն ու Էլչիբեյը նույն երգն էին երգում՝ ինչքա՜ն հզոր է Ադրբեջանը, ինչքա՜ն թույլ են ու քիչ են հայերը, ղարաբաղցիները, Ադրբեջանում 9 մլն են, իսկ Հայաստանում մնում է մեկուկես մլն ժողովուրդ...: Մենք 20 տարի է՝ այս պատմությունն ենք լսում, և բոլորս համոզվեցինք, թե ինչի կարող է բերել այս մեծախոսությունը: Ռազմական գործողությունները ոչ մի տեղ տանող ճանապարհ է, Ադրբեջանն այսօր ի վիճակի չէ ռազմական գերակշռություն ունենալ մեր նկատմամբ:
Թող մեր ընդդիմախոսները, ես ի նկատի ունեմ և՛ հայ, և՛ օտար, չփորձեն թուլություններ գտնել մեր մեջ, չփորձեն վախի ու ավանտյուրայի նշույլներ տեսնել: Այդ մարդիկ ճիշտ մարդիկ չեն ու սխալ մարդիկ են: Իմ խորին համոզմունքն է, որ իրոք պետք է գտնել խաղաղության բանալին: Այո, պետք է բոլորին ասվի՝ որն է լուծման քո նպատակը և ինչ ես ուզում այս լուծումով փնտրել-գտնել և ինչպես ես փորձում դա անել: Եվ մարդիկ, ովքեր պետական բարձր պաշտոններ են վարում, պետք է նայեն մարդկանց աչքերին ու ասեն՝ լուծման տարբերակն այս է: Ես նայում եմ ու ասում, որ պետք է լինի խաղաղ ճանապարհ: Մեր տարբերակը մեկն է. Ղարաբաղը երբեք չպետք է լինի Ադրբեջանի կազմում: Եվ կհասնենք դրան:
Մեծ հաշվով խնդիրը լուծված է: Ո՞վ է գնացել Լեռնային Ղարաբաղ և կասկածել, որ իրենք ինքնուրույն պետություն չեն: Վաղուց Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդն ինքնորոշվել է և ինքն է որոշում իր ճակատագիրը: Սա՝ մեծ առումով: Բայց իրականության մեջ պետք է ճանաչված լիներ: Անվտանգությունը պետք է ամբողջապես երաշխավորված լինի ոչ միայն ուժի միջոցով: Ամբողջ խնդիրը սա է: Ուշ թե շուտ խնդիրը լուծվելու է: Ինչքան շուտ, այնքան շատ ավելի լավ և՛ Ադրբեջանի, և՛ Հայատանի, և՛ Ղարաբաղի համար»:
Si vis pacem, para bellum
Lion (21.08.2011), Malxas (21.08.2011), Moonwalker (21.08.2011), Tig (22.08.2011), Արէա (21.08.2011)
Արցախը պիտի լինի Հայաստանի կազմում:
Շատ հետաքրքիր երկխոսություն է:
http://vaykuneci.livejournal.com/169806.html
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Moonwalker (22.08.2011)
Եվս մի աբսուրդ բան իմ համար...
Օրինակ՝ Կապանից մի տղա ամուսնանում է Ստեփանակերտից մի աղջկա հետ և նրանց ամուսնությունը գրանցվում է օտարերկրացիների հետ ամուսնաության բաժնում...![]()
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Magic-Mushroom (29.08.2011), Moonwalker (29.08.2011), Varzor (01.09.2011)
Շատ տարօրինակ է որ Հայաստանի նախագհն է այսպիսի հայտարարություն անում… նա ոչ բարոյական և ոչ էլ իրավական իրավունք ունի նման հայտարարություններ անելու… ես կարծում էի Ղարաբաղն անկախություն է հռչակել… եթե այդպես է ապա Ղարաբաղն ինքը պիտի իր անունից խոսի և իր տեսակետը ներկայացնի միջազգային ատյաններում…
…միակ բանը որ Հայաստանը պարտավոր է անել, դա Ղարաբաղւ ժողովրդի անվտանգության երաշխիքն է որ պետք է տա Հայաստանը… ոչ ավել և ոչ պակաս…
Sagittarius (29.08.2011)
Էդ Ղարաբաղի համար հայկական արյուն է թափվել, ՀԱՅԿԱԿԱՆ, ոչ թե ղարաբաղյան կամ արցախյան: Այ տեսնո՞ւմ եք ոնց ենք մենք ինքներս խորացնում տարանջատումը: Նենց որ Արցախի ճակատագրի որոշողը պիտի լինի ողջ Հայաստանի հայությունը, ոչ թե միայն Արցախում ապրողները: Ողջ Հայաստան ասելով ինկատի ունեմ արցախն էլ հայստանի կազմում: Պատասխանատվությունը պիտի կրենք ողջ ազգով: Իսկ այ նախագահի լեգիտիմության հարցը այլ հարց է:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Moonwalker (30.08.2011), Varzor (01.09.2011)
Շատ ժամանակ օրինակ ենք բերում թուրք դիվանագիտուտությունը, թե ինչ խորամանկ են նրանք: Բայց նրանք ուղղակի հասկանում են պարզ ճշմարտություն. քաղաքական հարթության վրա երբեք պետք չէ ասել այն ինչ ասում ես ներքին խոհանոցում: Ադրբեջանցիները ուզում են մեզ ագրեսոր ներկայացնել, եկեք չօգնենք նրանց միջազգային հարթության վրա, նույնիսկ եթե անհրաժեշտության դեպքում պատրաստ լինենք ագրեսոր լինել: Ադրեբանի համար հիմա շատ ավելի բարդ կլիներ, եթե ուղիղ Ղարաբաղի հետ բանակցեր:
Mephistopheles (30.08.2011)
Հայաստանին ագրեսոր ճանաչելու փոքրիկ իսկ ցանկության դեպքում հաստատ հիմա էլ կարող են բավականին հիմնավոր փաստեր ներկայացնել ու ճանաչել: Ոչ ոքի համար գաղտնիք չի, որ Արցախը փաստացի Հայաստանի մաս է կազմում: Բայց եթե դա սկզբում զուտ խաղի բնույթ էր կրում, ապա հիմա մենք ինքներս դրան սկսում ենք հավատալ ու խորացնել այդ տարանջատումը, որը տանելու է դեպի նոր էթնոսի ձևավորման: Այս հարցը ինձ միշտ հուզել է և միշտ այս տարանջատման մեջ վտանգ եմ զգացելել: Իսկ Քարվաճառում լինելուց հետո այդ զգացմունքս վերածվեց համոզվածության:
Այս երգի վրա օրինակ բերեմ՝
http://www.youtube.com/watch?v=NxA3j...eature=related
Լավ երգ է, ուղակի... երգում ասվում է "իմ անունն է Հայաստան, եղբորինս` Արցախ": Արցախը նույնպես Հայաստան է: Ինչո?ւ ենք տարանջատում: Դե եկեք ասենք` մյուս եղբորինս էլ Լոռի, մյուսինն էլ Շիրակ, մյուսինն էլ Սյունիք.... Այս տարանջատումը հղի է վտանգներով, մասնավորապես նոր էթնոսի ձևավորման վտանգը... Ինչպես ժամանակին եղել է համշենահայերի հետ: Ուղակի տարբերությունը այն է, որ նրանք պարտադրված են եղել, իսկ մե՞նք... Պետք է ոչ թե Արցախի անկախանալու մասին մտածենք, այլ Հայաստանին միացնելու մասին: Փաստացի միացած է, ուղակի այն պիտի ամրագրել, ոչ թե տարանջատման ուղղով շարժվել:
Ինչ վերաբերվում է նման քայն անելու դեպքում Հայաստանին ագրեսոր ճանաչելու հարցին, ապա Հայաստանին սենց թե նենց ցանկացած պահին կարող են ագրեսոր ճանաչել, դրանք զուտ քաղաքական խաղեր են: Իսկ ինքնորոշումը չի նշանակում անկախություն, այն նաև կարող է ենթադրել նաև միացում, որն էլ հենց 1989թ-ին տեղի է ունեցել:
Եվս մի քանի աբսուրդային օրինակներ՝
Ի՞նչ է նշանակում Հայաստան-Արցախ մշակութային կապեր: Ի՞նչ է, մեր մշակույթները տարբե՞ր են: Այս երզույթը սկսվել է շատ շրջանառվել: Ի՞նչ է նշանակում հայերեն-ղարաբաղի բարբառի բառարանի ստեղծում... Սրա մասին էլ քիչ չի խոսվում: Ի՞նչ է նշանակում արցախցի երեխայի կողմից KDWin-ում արմենինան ֆոնետիկը ՆԿ ֆոնետիկով փոխանակում... ու սենց լիքը բաներ:
Իսկ ամենա աբսուրդային բանը, որի մասին խոսել եմ, դա այն է, որ կապանցի տղայի և ստեփանակերտցի աղջկա ամուսնությունը գրանցվում է օտարերկրյա քաղաքացիների հետ ամուսնության բաժնում...
Այս ամենով քաղաքական և տնտեսական ոլորտներում նույնպես ձևավորվում են առանձին շահեր՝ հայստանյան և արցախյան, որոնք կարող է և հակասական լինեն: Այնինչ մեր շահը մի պիտի լինի:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Lion (30.08.2011), Moonwalker (30.08.2011), Varzor (01.09.2011), Գեա (31.08.2011)
Նման մարդկանց պիտի հերոսի կոչում տալ:
Եվ ուշադրություն դարձրեք վերջին հատվածում քարոզչական պատերազմի կարևորության մասին արտահայտած մտքերին...
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Lion (30.08.2011), Moonwalker (30.08.2011)
Tig ջան, մի ուրիշ տիպի ճիշտ ես ասում, ափսոս միայն, որ այս ամենին ուշադրություն չի դարձվում... (:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Tig (30.08.2011)
Բա ես ոնցոր թե հիշում եմ, որ 88-ին գոռում էին ՄԻԱՑՈՒՄ: Ճիշտա 9 տարեկան էի էդ ժամանակ, բայց ոնցոր թե հիշողությունս ինձ չի դավաճանում... հը՞...
Նորից կրկնվեմ: Ինքնորոշում ասվածը չի նշանակում անպայման անկախության ճանաչում, այն ենթադրում է ազատ կամքի դրսևորում, որն էլ իր հերթին կարող է ենթադրել միացում... Ինչն էլ փաստացի իրավաբանորեն տեղի է ունեցել 1989-ին: Որից հետո 1991-ին նոր հռչակվել է Արցախի անկախությունը: Այսինքն իրավաբանորեն Արցախը անկախացել է Հայաստանից...
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Lion (31.08.2011), Moonwalker (31.08.2011), My World My Space (31.08.2011), Գեա (31.08.2011)
այն ժամանակ Ղարաբաղն ուզում էր միանալ Հայաստանիան որովհետև Հայաստանն էլ Ադրբեջանն էլ ԽՍՀՄ-ի մաս էին ու ամեն ինչ արվում էր ԽՍՀՄ իրավական դաշտում… այդ ժամանակ դա էր նպատակահարմար… և ԽՍՀՄ օրենքներով Ղարաբաղը երբեք Հայաստանի մաս չի կազմել որքան էլ որ Հայաստանի գերագույն խորհուրդը նման որոշում կայացրած լինի… աշխարհում Ղարաբաղը որպես անկախ պետություն, կամ Հայաստանի մաս չի ճանաչված և եթե ամենագլխավոր խնդիրը Ղարաբաղին դե ֆակտո Ադրբեջանական իշխանության տակից հանելն է և դա իրավականորեն ամրապնդելը, ապա քո հայրենասիրական տրամաբանությունը միայն վնասում է դրան ինչպես նաև այսօրվա փաստացի նախագահի հայրենասեր երևալու ջանքերը… Հայաստանը որևէ իրավական հիմք կամ իրավունք չունի հայտարարելու թե որն է Ղարաբաղի կարգավիճակը, դա ադրբեջանի ու ղարաբաղի լուծելիք խնդիրն է…
Հայաստանը միայն ու միայն արձագանքել է և արձագանքում է Ղարաբաղի ժողովրդի իրավունքներից բխող ղարաբաղի ժողովրդի պահանջներին ու հանդիսանում է նրա ֆիզիկական անվտանգության միակ երաշխավորը…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ