Հեքիաթ արքայազնի ու դևերի մասին

[einnA]

Գրականագիտությունն իմ սիրած գործերից չի, ընդհանրապես, արվեստի ցանկացած գործ վերլուծել, ծամծմելը , ըստ իս, ավելորդ զբաղմունք է: Որովհետև կարծում եմ, պարտադիր չէ, որ ստեղծագործությունից ստացած քո տպավորությունները համընկնեն կողքինիդ ստացած տպավորություններին: Հնարվոր է, որ երկուսն էլ հավանեն կամ չհավանեն նույն գործը, բայց դա չի նշանակում, որ նրանք տեսնում են հե'նց այն, ինչ հեղինակը ցանկացել է ասել: Յուրաքանչյուրը տեսնում է այն, ինչ ուզում է տեսնել: Եթե իր փնտրածից տարրեր, որոշ հոգեհարազատ մոտիվներ կան տվյալ ստեղծագործության մեջ, գեղարվեստական արժեքի «սպառողը» իրեն առավել կամ պակաս չափով բավարարված է զգում:

Համամիտ եմ քեզ հետ, բայց այս դեպքում հնարավորություն կա հեղինակի անձնական վերլուծությունն իմանալ իր իսկ ստեղծագործության մասին: Ամեն դեպքում հեղինակի խոսքը հենց որոշակի ուղղվածություն ունի չէ, խոսք ունի տեղ հասցնելու, հենց էնպես չի սիրուն շարադրված:
Ուզում եմ տեսնել հենց այն, ինչ հեղինակն է ցանկացել ասել