Թուրքերը էդ ցեղասպանության պատճառով նենց ք*քի մեջ են ընկել, որ մինչև հիմա դրա տակից դուրս չեն գալիս: Ու դեռ երկար ժամանակ էլ դուրս չեն գա: Իհարկե, սկզբում դա իրանց համար օգտակար քայլ էր, քանի որ դրա շնորհիվ հնարավորություն ստացան ստեղծել ազգային պետություն: Կարծեմ Աթաթուրքն էր, որ նայելով Զմյուռնիայի այրվող հայկական թաղամասին ասել ա. "Ձեր առաջ հառնում է նոր ազգային Թուրքիա պետությունը" (կամ սրա նման մի բան, կոնկրետ չեմ հիշում): Բայց ինչպես տեսնում ենք, դա ժամանակավոր հաջողություն էր՝ հայերը իսպառ չվերացան ու մինչև հիմա էլ էդ ցեղասպանության մասին խոսում են ու թուրքերի վրա ճնշում գործադրում: Ու որ մտածում եմ, երևի իրենց համար ավելի լավ կլիներ էդ տարածքները կորցնել ու հանգիստ խաղաղ ապրել իրենց ավելի փոքր երկրում, քան թե նման հանցագործություն անել ու մինչև հիմա դրա բեռի տակ սահմանափակվել, մանավանդ որ էդ տարածքները հիմա փաստացի իրենցը չեն ու վաղ թե ուշ կորցնելու են:
Ինչ վերաբերվում է արդարացնել կամ չարդարացնելուն, ապա բարոյական տեսանկյունից այն ոչ մի ձև չի կարելի արդարացնել, բայց դե բարոյական տեսանկյունից քաղաքականությունը հենց ինքը անբարոյական մի խաղ ա…
Մեջբերել
Էջանիշներ