Վերջերս ռուսական "ՎԵՐՍԻԱ" եւ "ՎԵԿ" էլեկտրոնային պարբերականները ներկայացրել են Հայաստանի նախկին եւ ներկա մի շարք պաշտոնյաների ունեցվածքի մասին ընդարձակ հրապարակումներ՝ համապատասխան ցանկերով։ Ըստ հիշյալ պարբերականների, այդ մարդիկ մի քանի տասնյակ միլիոնից մինչեւ մի քանի միլիարդ դոլարի կարողություն կուտակել են միմիայն պաշտոնեական դիրքի չարաշահմամբ, քանզի բիզնեսի հետ եւբեւէ պաշտոնապես կապ չեն ունեցել։ Ավելին՝ որպես հարստության կուտակման աղբյուր նշվում են նաեւ ավելի ծանր հանցանք ենթադրող գործողություններ, ինչպես՝ նարկոբիզնեսը, տրաֆիկինգը, փողերի լվացումը, միջազգային ահաբեկչության հետ կապը եւ այլն։
Դրանով հաստատվում են Համաժողովրդական շարժման - Հայ Ազգային Կոնգրեսի հանրահավաքներում ու պաշտոնական փաստաթղթերում տրված գնահատականներըերկրի բարձրագույն պաշտոնյայի գլխավորությամբ Հայաստանում ձեւավորված եւ առ այսօր գործող կոռուպցիոն կողոպտիչ համակարգի մասին՝ հաստատված 1999 թ. հոկտեմբերի 27-ի հետեւանքով։ Պարզ ընչաքաղցության սահմանագիծը վաղուց անցած այդ կողոպուտի ահռելի չափերն ու իրականացման մեթոդներն այլ բան չեն, քան ողջ մի ժողովրդի ազգային ու մարդկային արժանապատվության ցինիկ ոտնահարում, նրան նետված լկտի մարտահրավեր։ Հենց թալանչիների կողմից ժողովրդից կողոպտված ունեցվածքի հրապարակված այդ ցանկերի տակ են թաղված հարյուրավոր սպանությունները, հարյուր հազարավորների կործանված ու խեղված ճակատագրերը, չկազմված ընտանիքները, չծնված երեխաները, կիսատ թողնված ուսումը, հայրենազրկումը, չարքաշ կյանքի արմատները։ Վերջին հաշվով, հենց այդ ցանկերի տակ պետք է փնտրել նաեւ մարտիմեկյան սպանդի իրական դրդապատճառները, Հայաստանի պետականության քայքայման ու Լեռնային Ղարաբաղի գոյությանն սպառնացող առարկայացած վտանգները, Ցեղասպանության արդեն իրականացված խայտառակ ուրացումը։
Ահա այդ մարդկանց անունները՝ ըստ հրապարակումների հաջորդականության. Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան, Հովիկ Աբրահամյան, Տիգրան Սարգսյան, Երվանդ Զախարյան, Սաշիկ Սարգսյան, Գրիշա Հարությունյան, Արթուր Բաղդասարյան, Արմեն Գեւորգյան, Դավիթ Հարությունյան, Վարդան Այվազյան, Գագիկ Խաչատրյան, Սուրեն Խաչատրյան, Հարություն Փամբուկյան, Ալեքսան Հարությունյան, Բագրատ Սարգսյան, Անդրանիկ Մանուկյան։
Արդ, հարցեր են առաջանում.
1. Այս հրապարակումները իրավական իմաստով հաղորդագրություններ են կատարված ծանրագույն հանցագործությունների մասին՝ սկսած պաշտոնեական դիրքի չարաշահումից մինչեւ միջազգային ահաբեկչության օժանդակություն. ինչո՞ւ դրանք առ այսօր հանրապետության իրավապահ մարմինների արձագանքին չեն արժանացել։
2. Ինչո՞ւ առ այսօր այդ պաշտոնյաներից եւ ոչ մեկը դրանց որեւէ կերպ չի արձագանքել, ինչո՞ւ որեւէ մեկը դատարան չի դիմել իր «բարի համբավն արարտավորելու» կամ «զրպարտության» հայցով։ Դա չի՞ վկայում է, թե նրանք դրա դեմ որեւէ ասելիք չունեն։
3. Ինչպիսի՞ն կլիներ այսօր Ղարաբաղյան խնդրի լուծման տարբերակը, եթե այս ցանկում առաջին տեղն զբաղեցնող Ռ. Քոչարյանի կողոպտած 4 միլիարդ դոլարի մի մասը ծախսված լիներ Լեռնային Ղարաբաղը բնակեցնելու նպատակով։
Կոռուպցիոն համակարգն իրավական մեխանիզմներով կարող է կազմաքանդել միայն համաժողովրդական շարժմամբ ձեւավորված լեգիտիմ իշխանությունը։ Սակայն մինչ այդ, այս պահին,
Հայ Ազգային Կոնգրեսն առաջարկում է՝ Փաստահավաք խմբի օրինակով ստեղծել Հայ Ազգային Կոնգրեսի եւ իշխանության հավասար ներկայացուցչությամբ հանձնաժողով, որը կուսումնասիրի սույն հրապարակումներում ներկայացված փաստերը։
Մեջբերել
Chuk-ի խոսքերից
Ես կարծում եմ, որ նպատակը ԱԺ-ին հասնելն ա, իսկ ձևակերպումն էնպես ա եղել, որ թե ԱԺ-ն ա դիտարկվում, թե Նախագահականը:
Տաս հոգու սպանելն ուսումնասիրող հանձնաժողովն ու փաստահավաք խումբը բան չարեց, ուզում ես Քոչի փողերը հաշվելով բան անեն: Ալամ աշխարհը գիտի որ սրանք թալանել կերել են, դրա համար Խումբ ստեղծելը ո՞ր մեղքս ա: Իրանք չեն էլ թաքցնում որ թալանել են: Մի բան էլ ասում են լավ ենք արել, տղա եք խլեք ձեռներիցս: Մուկը սաղ քաղաքի դեմը դրած Վերսալն ա սարքում, ի՞նչ ավել փաստ ա պետք որ: Սաղ թերթերը նկարները տպել են: Կարո՞ղ ա քար քար հաշվելու են, թե ինչան փող ա ծախսում դրա վրա: Ասեմ քեզ ապեր, առանց նեղվելու - աննպատակ, պայթած, անիմաստ, ֆուֆլո առաջարկ ա: Ո՞վ ա ստեղծելու էտ խումբը: Խումբ ես ուզում, հենա կառավարության հակակոռուպցին հանձնաժողովը կա, սահմանադրության շրջանակներում, խնդրեմ դիմեք այդ հանձնաժողովին: 
Էջանիշներ