Շինարար-ի խոսքերից
40. Երկրաշարժ
Տեսնես` այսօր ո՞վ բղավեց իր մոր վրա,
Թե քո գործը չի, դու իմ կյանքին չխառնվես,
Իմ կյանքը չի՞, թո'ղ՝ ապրեմ իմ ուզածի պես,
Ու՞մ մոր արցունքը չհասցրեց` չորանա:
Տեսնես՝ առավոտ շուտ գործի ճանապարհին
Ո՞վ իր պապին հեռվից տեսավ, բայց չսպասեց,
Թե պապն է էլի, կտեսնեմ հետ դառնալիս,
Եվ ու՞մ պապը հեռվից թոռին հպարտ նայեց:
Որ աղջիկը իր սիրածին չասաց` այո,
Թե թանկացնեմ ինձ, թող իր սերն ապացուցի,
Ու տանը նստած` սիրո մասին ֆիլմ էր նայում
Ու արտասվում, ապա ժպտում ու երազում:
Իր սիրածին ո՞վ չտրվեց ու փոշմանեց,
Եվ ո՞վ փոշմանել էլ անգամ չհասցրեց,
Ո՞ր տղան վերջապես այն աղջկան տիրեց,
Բայց տղերքի մոտ պարծենալ չհասցրեց:
Ու՞մ նոր վեպը այդպես էլ կարդացող չեղավ,
Ու՞մ վերջին երգը այդպես էլ լսող չեղավ,
Ու՞մ թխած հացն այդպես էլ ոչ ոք չկերավ,
Ո՞վ հասկացավ, ո՞վ այդպես էլ չհասկացավ:
Ո՞վ մտածեց, թե անիմաստ է երազել,
Եվ ու՞մ երազը այդպես կիսատ ընդհատվեց,
Երբ դղրդաց, ապա երկիրը շուռ եկավ,
Ու փլվեց ամեն ինչ, ու այդպես վերջացավ…
Ոչինչ, թե այս հանգը մի փոքր կաղում է,
Ոչինչ, որ կոշիկդ մի փոքր նեղում է,
Ու ոչինչ, որ պատկերը նման չի ստացվում,
Ոչինչ, որ քո շինած պատը թեք է ստացվում:
Իզուր ես նեղվում ու իզուր ես խռովում
Քեզնից, ամենքից, Աստծուց. Աստված ի՞նչ անի,
Չե՞ս տեսնում, որ Աստված էլ չի կարողանում
Հասնել քո ուզած այդ չեղած կատարյալին…
Էջանիշներ