Անասելիք

[Շինարար]

Այս բաժնում ես կդնեմ ոտանավորներ, որ երբեք նախատեսված չեն հրատարակելու, գրված են ընկերական միջավայրում կարդալու և զվարճանալու համար… Ուղղակի այստեղ մթնոլորտը ինձ դուր եկավ… Հուսով եմ դրանց կողքով անտարբեր չեք անցնի, որովհետև լավն են... եվ հիշեք, որ դրանք բանաստեղծություններ չեն, այլ ոտանավորներ…
1. Ես` բանաստեղծ
(ինքնածաղրանմանակում)

Ես ինձ բանաստեղծ եմ երևակայում.
Թղթի վրա ինչ-որ բաներ եմ գրոտում,
Գրում եմ, ջնջում, ինչ-որ բանաստեղծոտում,
Ուզում եմ լինել պոետ ապագայում:

Ես ինձ բանաստեղծ եմ երևակայում.
Վսեմ թեմաներից եմ փլիլիսոփայում
Ու մեծ պոետ դառնալու հույսեր եմ փայում,
Գաղափարներ եմ մշակում ես կայուն:

Ես ինձ բանաստեղծ եմ երևակայում.
Ու բանաստեղծաբար եմ ես սիրահարվում,
Բանաստեղծություններ եմ նրան նվիրում,
Բանաստեղծական սիրով եմ սիրում ուրույն:

Ես ինձ բանաստեղծ եմ երևակայում.
Թեթև հարցերով ես չեմ հետաքրքրվում,
Վեհ գաղափարներն են մշտապես ինձ հուզում.
Ես ինձ բանաստեղծ եմ երևակայում:

[Շինարար]

2. Արևագույն աչքերով աղջիկ

Արևագույն աչքերով մի աղջիկ
Մտել է իմ ուղեղը և հոգին
Եվ, ինչպես վիրուսը համակարգչում,
Ջնջում է ամեն ինչ իմ ուղեղում:

Արևագույն աչքերով մի աղջիկ
Իշխում է իմ բոլոր երազներում,
Այնպես եմ ցանկանում միշտ, միշտ քնել
Կամ էլ գոնե արթմնի երազ տեսնել:

Արևագույն աչքերով մի աղջիկ
Սրբապղծում է իմ աղոթքները.
Ամեն անգամ Աստծուն աղոթելիս
Նրա աղոթք անունն եմ ես տալիս:

[Շինարար]

3. Սիրիր ինձ

Սիրիր ինձ: Ես դրախտ չեմ խոստանում,
Բայց, ճիշտ եմ ասում, զուր ես որոնում,
Չես գտնի ավելի քաղցր բան, քան
Սիրուդ հետ բռնես դժոխքի ճամփան:

[Շինարար]

4. Նկարչի երազը

Ես մի գաղտնի երազ ունեմ,
Ուզու՞մ ես՝ պատմեմ այդ մասին,
Սակայն թող այն մեր մեջ մնա.
Այդ երազը իմ գաղտնիքն է:

Նկարիչ դառնալ եմ ուզում,
Որ մարդկանց դեմքեր նկարեմ…
Դու երևի ծիծաղու՞մ ես.
«Ի՞նչ գաղտնիք է դա. նկարիր»:

Գաղտնիքն այն է (ոչ ոքի չասես),
Որ ինձ մոտ դա չի ստացվում,
Փորձում եմ նկարել դեմքեր,
Բայց դուրս են գալիս դիմակներ:

Ես էլ եմ ապշում, զարմանում,
Թե ինչպես է դա ստացվում.
Չէ՞ որ ես իրական մարդկանց
Դեմքեր եմ նկարել փորձում:

Հապա ինչու՞ վրձնիս տակից
Պաղ դիմակներ են ինձ նայում.
Ես մի ձախորդ նկարիչ եմ,
Երևի բախտս չի բերում:

Ո՞չ, ասում ես՝ նկարիչ չե՞մ,
Ես չեմ տեսնում մարդկանց հոգի՞ն,
Ի՞նչ, լավ է՝ թողնե՞մ նկարել
Դեմքեր, դա ինձ չի՞ հաջողվի:

Ես էլ եմ համաձայն քեզ հետ.
Ես վախենում եմ նկարել
Այն, ինչ թաքնված է դեմքի
Հետևում, ինչ չի երևում:

Լավ է՝ դիմակներ նկարեմ
Եվ մարդկանց դեմքերից այն կողմ
Երբեք նայել ես չփորձեմ:

Բայց սա թող մեր մեջ մնա, լա՞վ,
Այս մասին ոչ մեկի չասես:


Առայժմ այսքանը, հետո երևի էլի բաներ կդնեմ այստեղ…

[Շինարար]

Տեսնում եմ արդեն կարդացողներ կան, հաճելի է:

[Շինարար]

5. Պարապություն

Երբեմն ուզում եմ պարապությունից
Ինձ պատեպատ զարկեմ:

Կյանքումս տիրող դատարկությունից
Ուզում եմ ազատվեմ:

Ներսս լցվել է այս դատարկությամբ,
Ուզում եմ բղավեմ,

Ճչամ ամբողջ ուժով, դատարկությունը
Այդպես մեջիցս հանեմ:

[Շինարար]

6. N***-ին

Ո՞վ եմ ես՝ վատ մա՞րդ, նաև վատ ընկե՞ր,
Դավաճա՞ն եմ ես: Երդվում եմ, որ ոչ,
Ու՞մ եմ դավաճանել ես երբևէ՝
Եղբո՞րս, Աստծու՞ն, գուցե ընկերո՞ջ:

Ոչ, հանուն ընկերոջ, եղբորս, Աստծու
Դավաճանում եմ միայն ինքս ինձ,
Հավատա՝ սրանք խոսքեր չեն շինծու,
Խաբում եմ հաճախ, բայց ոչ չափածո:

Դավաճան չեմ ես, ոչ էլ վատ ընկեր,
Բայց, երդվում եմ, կարող եմ ուրանալ
Հանուն այն բանի, որ կոչվում է «Սեր»,
Ընկերոջ, եղբորս, նույնիսկ Աստծու:

Սրանք, հավատա, խոսքեր չեն շինծու,
Խաբել ես գիտեմ, բայց ոչ չափածո:

[Շինարար]

7. Իմ ձայնագրիչը

Նվագում է ձայնագրիչս հին,
Լսում եմ երգերը մեր սիրած,
Հիշում եմ օրերը գնացած,
Նվագում է ձայնագրիչը իմ...

Պառկել եմ ես մեր տան բազմոցին,
Հուշերը ինձ հանգիստ չեն տալիս:
Ինչու՞ է ձայնագրիչն իմ լալիս,
Երբ մտածում եմ ես քո մասին:

Կարոտում եմ օրերը անցած,
Ձայնագրիչն է կարծես ինձ հուշում,
Ու ես էլ եմ արդեն հասկանում,
Որ հեռացել ես անվերադարձ:

Լալիս է ձայնագրիչը իմ հին…
Ուզում եմ մոռանալ քո մասին…

[Շինարար]

8. Ես քեզ սիրում եմ. չքվիր
(սոնետ)

Ինչու՞ է քո տեսիլքը նորից հետապնդում ինձ,
Գիտեմ՝ դու երջանիկ ես. սրում ես ու սիրված ես,
Թող ուրեմն երջանիկ լինեմ նաև ես,
Հասկացրու ինձ, որ վաղուց հեռացել ես իմ կյանքից:

Բացատրիր, համոզիր, որ չի կարելի սիրել տեսիլքի,
Չի կարելի ապրել հուշերով ու երազներով՝
Անդառնալի հուշերով ու անհույս երազներով,
Դե, չքվիր, հանգիստ թող ինձ, անցյալի սիրո ոգի:

Թե՞ կարծում ես, որ չեմ կարող ապրել առանց քեզ,
Առանց քո աչքերի, որոնց մեջ երբեք սեր չեմ տեսել,
Գրողը տանի, հանգիստ թող ինձ վերջապես, լսու՞մ ես…

…Ոչ, ոչ, մի լսիր ինձ, խնդրում եմ, դա ես չեմ խոսում,
Թույլ տուր գոնե երազներիս մեջ քեզ հետ լինել,
Թող ինձ քո այդ տեսիլքը, ես քեզ սիրում եմ… սիրում…

[Շինարար]

9. Սիրում եմ ծխել

Ծխախոտամոլ չեմ, բայց սիրում եմ ծխել.
Սիրում եմ ծխել մենությունն իմ մխացող,
Մենությունս ու կյանքս եմ սիրում ծխել,
Ծխում եմ իմ կյանքը ծխախոտով լացող:

Սիրում եմ դիտել՝ ինչպես է ծխախոտը
Լալով այրվում ու կամաց-կամաց ծխանում,
Ու եղբայրներ ենք մենք՝ ես ու ծխախոտը,
Ծխում ենք մեր կյանքը ու կամաց մխանում:

Մենք այդպես նման ենք՝ ծխախոտը և ես,
Երկուսս էլ մեր մենությունն ենք լալիս
Ծխե արցունքներով, որոնք քաշում ենք ներս,
Որ ոչ-ոք երբեք չտեսնի մեզ մխալիս:

Այսպես մենակ ծխախոտն ու ես միասին
Նստում ենք երկուսով ու անխոս զրուցում
Ծխացող-մխացող մեր մենության մասին,
Նստում ենք միասին, մենությունն մեր կիսում:


Չենք մոռանում, որ

ԾԽԵԼԸ
ՎՆԱՍԱԿԱՐ Է
ԱՌՈՂՋՈՒԹՅԱՆԸ
Ծխելն
առաջացնում է
թոքի քաղցկեղ

[Շինարար]

10. Ուզում եմ հարբել

Ծարավ եմ, ուզում եմ հարբել,
Բայց ոչ գարեջրով, այլ սիրով.
Ծարավ եմ սիրո, ուզում եմ
Սիրել ու արբենալ սիրով:

Ծարավ շուրթերս համբույր են
Ուզում ու գարեջրի շիշն են
Համբուրում, բայց այն անբույր է.
Շուրթերս համբույր են ուզում:

Մի շիշ գարեջուր եմ ուզում՝
Անհուն ծարավս հագեցնեմ
Ու ներսիս կրքերը բազում
Մի շիշ գարեջրով հանգցնեմ:

Ծարավ եմ, ես չեմ հագենում,
Ուզում եմ՝ հարբեմ, էլի մի շիշ
Գարեջուր տվեք, կյանքում այս
Անիծյալ ես չեմ հագենում:


Այսօր այսքանը, մնացածը՝ վաղը, դեռ ահագին ունեմ, կհասցնեմ բոլորիդ մի լավ ձանձրացնեմ…

[Կաթիլ]

9. Սիրում եմ ծխել

Ծխախոտամոլ չեմ, բայց սիրում եմ ծխել.
Սիրում եմ ծխել մենությունն իմ մխացող,
Մենությունս ու կյանքս եմ սիրում ծխել,
Ծխում եմ իմ կյանքը ծխախոտով լացող:

Սիրում եմ դիտել՝ ինչպես է ծխախոտը
Լալով այրվում ու կամաց-կամաց ծխանում,
Ու եղբայրներ ենք մենք՝ ես ու ծխախոտը,
Ծխում ենք մեր կյանքը ու կամաց մխանում:

Մենք այդպես նման ենք՝ ծխախոտը և ես,
Երկուսս էլ մեր մենությունն ենք լալիս
Ծխե արցունքներով, որոնք քաշում ենք ներս,
Որ ոչ-ոք երբեք չտեսնի մեզ մխալիս:

Այսպես մենակ ծխախոտն ու ես միասին
Նստում ենք երկուսով ու անխոս զրուցում
Ծխացող-մխացող մեր մենության մասին,
Նստում ենք միասին, մենությունն մեր կիսում:

այս մեկն առանձնացնում եմ ինձ շատ դուր եկավ…

[Շինարար]

Կաթիլին

Շնորհակալություն: Դա իմ ամենասիրելին է: Շնորհակալություն, որ ինձ հասկանում եք:

Եվ շնորհակալություն բոլորին, ովքեր կարդում են իմ պատանեկան չարաճճիությունները:

[Շինարար]

Ես թեմաներից մեկում ժամանակակից հայ պոեզիայի մի որոշակի ուղղության անվանեցի ՈՒՆԻՏԱԶՊՈԵԶԻԱ: Խոստովանեմ, որ ես էլ եղել է, որ տուրք եմ տվել ավանգարդիստական այս ուղղությանը: Ոտանավորը, որը հիմա դնում եմ այստեղ, զերծ է որևէ չափից դուրս հակագրական բառապաշարից, սակայն պատկերը, որ նրանում ստեղծվում է, մեղմ ասած, հեռու է բանաստեղծական լինելուց: Իմ ոտանավորները ես գրել եմ ուսանողական տարիներին, որ կարդամ ընկերներիս համար կարճելու համար ձմռան ցուրտ գիշերները: Փորձենք թեթև նայել ամեն ինչի: Խոստանում եմ հետագայում ավելի քնարական բաներ դնել, այդպիսիք էլ կան իմ պահոցում:
Զգուշացում` Նրանց, ովքեր ֆոբիա ունեն ՈՒՆԻՏԱԶՊՈԵԶԻԱյի հանդեպ, խորհուրդ չի տրվում կարդալ: Ոտանավորի մեջ ստեղծված են պատկերներ, որոնք կարող են բացասական ազդեցություն թողնել անչափահասների, հղիների, հոգեկան խանգարումներ ունեցողների և լիովին առողջ և նորմալ մարդկանց հոգեկան աշխարհի վրա:

11. Ձեռնաշարժություն Playboy-ի դիմաց` համեմված երևակայությամբ

Կարծում ես` խելագարվե՞լ եմ,
Ոչ, ես միշտ էլ խելագար եմ եղել,
Կարծում ես սիրահարվե՞լ եմ,
Երբեք չեմ դադարել սիրել:

Սիրում եմ քեզ, ով էլ՝ լինես,
Ուզում եմ քեզ հետ սեր անել,
Ցանկանում եմ տիրանալ քեզ,
Ուզում եմ քեզ հետ սեքս անել:

Առանց վարանման ինձ տրվիր,
Եկ՝ անենք այդ, չեմ դիմանում,
Դե, դե, իմ սեր, իմ սեքս, արի,
Սպասել էլ չեմ կարողանում:

Հեյ, ու՞ր ես փախչում, մի գնա…
Մի մատնիր ինձ տանջանքների…
Ոչ, այսպես էլ չեմ դիմանա…
Էհ, գնամ զուգարան էլի…

[Շինարար]

Իսկ այս մեկը գրել եմ «Քրիստոսի վերջին փորձությունը» ֆիլմի ազդեցության տակ, չնայած ֆիլմը չեմ տեսել, ինձ պատմել են:

12. Չմեղա

Ներիր ինձ, Աստված, ես Աստվածաշունչ եմ այրել,
Խնդրում եմ, ներիր, ես հաճախ եմ քեզ հայհոյել,
Ամենաթունդ հիշոցներով եմ քեզ աղոթել,
Ներիր, որ ժպրհում եմ քո ներումը աղերսել:

Ներիր ինձ, Տեր, դու գիտես՝ ես քեզ շատ եմ սիրել,
Անպատասխան սերը նման է ատելության.
Ինչու՞ չես իմ սերը դու բավարար համարել,
Ինչու՞ ես ինձ հետ վարվել այդպես դաժանությամբ:

Փորձու՞մ էիր ինձ, չդիմացա՞ փորձությանը,
Ներիր, Աստված, մահկանացուիս, ես թույլ եմ շատ:
Գիտե՞ս՝ հավատում եմ քո գթասրտությանը
Եվ մեղքերիս համար զղջում եմ շատ:

Իսկ գուցե կա այլ պատճառ, որի համար դու ինձ
Լքեցիր՝ թողնելով ճակատագրի դեմ մենակ.
Այո, գիտեմ՝ դու ինձ համարում ես սրբապիղծ
Ոչ նրա համար, որ Աստվածաշունչ եմ այրել:

Դու ինձ այսքան շատ տառապանքներ պատճառեցիր
Ոչ քեզ հայհոյելու համար, այլ կա այլ պատճառ:
Այո, գիտեմ՝ ինչու ինձ հետ այդպես վարվեցիր,
Բայց հավատում եմ, որ կներես ինձ անպատճառ:

Դու զայրացել էիր, որ կա մեկը, ում քեզնից
Ավելի էի սիրում: Այդպես է, չէ՞, Տեր իմ,
Չեմ ժխտում, Տեր, նրան շատ էի սիրում քեզնից
Եվ ավելի էի նվիրված, հավատարիմ:

Հիմա հասկանում եմ՝ որն էր քո փորձությունը,
Որին ես բնավ չկարողացա դիմադրել,
Ես չդիմացա կնոջ, սիրո փորձությանը.
Որպիսի դժվար թակարդ էիր իմ դեմ լարել:

Դու գիտես, որ նա էլ ինձ լքեց, թողեց մենակ,
Դու էիր այդ ամենը այդպես կանխորոշել,
Որ նա իմ թիկունքից խրի այդքան սուր դանակ:
Այժմ միայն կարող եմ քո ներումը հայցել:

Սակայն ես ցանկանում եմ քեզ հետ անկեղծ լինել,
Քեզ խաբելն հիմարություն է և անկարելի.
Դու էլ գիտես, որ ես չեմ կարող քեզ խոստանալ,
Թե այսուհետ կդիմանամ նման դավերի:

Ամեն փորձությունից հետո թերևս էլի
Քեզ կմեղադրեմ, գուցե հաճախ էլ հայհոյեմ:
Երբ ինձ գտնեմ վիճակներում անելանելի,
Գուցե մի օր էլ էլի Աստվածաշունչ այրեմ:

Իսկ կնոջ փորձությանը թերևս երբեք
Ընդդիմանալ չկարողանամ: Բայց, ով Աստված,
Ո՞վ եմ ես, եթե ոչ քո գործերի արգասիք,
Մի՞թե այս ամենը քո կողմից չէ սահմանված:

Ներիր ինձ, Աստված, որ քեզ հետ այսպես անհաշտ եմ,
Ներիր, որ քո դեմ էլի մեղք գործել եմ ուզում,
Ներիր, որ մեղքերով լի իմ կյանքը ես շատ եմ
Սիրում, ներիր ինձ, որ էլի ապրել եմ ուզում: