Ռի՛փ, չլինի՞ էդ ակումբցին դու ես
Անկեղծ ասած, էս ոճդ էդքան էլ դուրս չի գալիս: Էն կայֆարիկ հեքիաթներն ավելի լավն են:
Ռի՛փ, չլինի՞ էդ ակումբցին դու ես
Անկեղծ ասած, էս ոճդ էդքան էլ դուրս չի գալիս: Էն կայֆարիկ հեքիաթներն ավելի լավն են:
Ես վաղն եմ կարդալուԹարմ գլխով
![]()
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
Իսկ ինձ շատ-շատ դուր եկավ… անսահման բարի էր… հուսով եմ, նա, ում նվիրված է, նույնպես շատ կհավանի…
Ապրես Այվ, հեքիաթներդ քեզ պես բարի են…![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Դե ես մենակ քեզ տեսա: Հիմա դնե՞մ, ապացուցեմ, որ դու ես, ոնց որ Վարպետն ուզում էր ապացուցել, որ կրկեսի մեջ քաղաքականություն կաԵս չեմ։![]()
Հա՛, մոռացա ասել: Որ ասում եմ քո հեքիաթներն ինձ բարիացնում են: Տե՛ս, մի քանի ժամ առաջ անհույս փչացած տրամադրությունս բացվեց…
Բայց էստեղ դրական լիցքերը շա՜տ ավելի քիչ էին, քան սովորաբար: Ավելի ճիշտ, happy end չկար: Մի տեսակ դառնություն էր վերջում մնում:
Գնամ, բարիացած քնեմ![]()
Վսյո ժե` թեման փակ չի, աչքիս: Դնենք վերլուծենք, զի արդեն կայֆավատի նոտաներ եմ նկատում: Եվ ուրեմն: Ի սկզբանե հիմք չկար որեւէ կերպ որեւէ ալեգորիա գտնել "Կրկես"-ում, մինչեւ չհանդիպեցի այս կտորին.
Այնուհետեւ.- Հովանավո~ր... հրաշալի միտք է: Հենց հիմա նամակ կգրեմ հայտնի բարերար Կըրկ Կրկեսյանին, նրա փողերը գյոլ են տվել, մեզ հաստատ չի մերժի:
Ջոջն անցնում է գործի: Նամակը գրում է, սիրուն ծալում, թղթե ինքնաթիռ դարձնում, բացում պատուհանը, նշան բռնում ու շպրտում ուղիղ Կըրկ Կրկեսյանենց թաղերը:
Ակնհայտ է, որ այս փոքրիկ ալեգորիան վերաբերվում է Քըրք Քըրքորյանին: Եթե որեւէ մեկը շոկի մեջ կընկնի սրանից, ասեք` շոկահան միջոցներ կան, խորհուրդ կտամ: Շարունակում ենք: Այսպիսով, հիշում ենք, թե ով էր Քըրքորյանից փող մուրող Ջոջը, այնուհետեւ, թե որ Կրկեսին նա եկավ տիրություն անելու` փոխարինելով Ծեր ղեկավարին, որն անկարող լինելով որևէ բան փոխել, որոշում է հեռանալ կրկեսից: Համադրում ենք որոշ սիրուն ալեգորիաներ մեր իրականության հետ (հներից ոմանց հավատարմության երդումը, մյուսների ընտելացումը` բռի մեթոդներով), ու ստացվում է 1998-2008 թվականների Հայաստանյան իրականությունը: Ով ա դեռ շոկի մեջ? Թեման ի վերջո փակում ենք, թե շարունակում ենք Վարպետին ծաղրի ենթարկել?Ու նորից գլուխ գլխին են տալիս, ուս ուսի... անգամ դիմում են վերջին տարբերակին և երկնում են իրենց պիարի ու գովազդի ծրագիրը: Այդ միջոցին պատուհանից մի մեծ պարկ փող է ընկնում ուղիղ Ջոջի սեղանի վրա: Վրան մեծ տառերով գրված. «ԶԶՎԱՑՐԵՑԻՔ: Հարգանքներով` Կըրկ Կրկեսյան»:
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
Վա, նախ, քեզ ոչ ոք չի ծաղրել էստեղ, ոչ էլ «կայֆավատ» են եղել։
Երկրորդ, ես իքնս էլ գրեցի անցյալ օրը, որ Կրկեսյանը Քրքորյանի իրական կերպարից է վերցված, էստեղ նոր բան չես ասում։ Իսկ մնացածը քո վառ երևակայության արդյունքն է, որը կոնկրետ ես միայն ողջունում եմ, բայց, բարեբախտաբար, թե դժբախտաբար, դա ոչ մի կապ չունի իմ սեփական երևակայության հետ։ Տրամաբանությունդ էլ գուցե շատ տեղին է, բայց կրկին և հուսով եմ՝ վերջին անգամ ասում եմ, որ ես ինքս այդ տրամաբանությամբ չեմ շարժվել։
Եվ վերջում, քեզ՝ որպես Գրականության բաժնի ապագա մոդերատորի, ասեմ, որ չարժի ամեն ինչ այդքան էմոցիոնալ ընդունել։![]()
Ռիպ, երբեւէ դու ինձ չես տեսել "ամեն ինչ" սրտիս այդքան մոտիկ ընդունելիսՍա հազվադեպ դեպքերից մեկն է, երբ մարդիկ շոկի են գալիս իմ "լեւոնականությունից" բխող "ամեն ինչի քաղաքականացումից" ու փորձում են դա մատի փաթաթան սարքել
Իսկ դա ինձ դուր չի գալիս: ԱՅսինքն ես առնվազն ուզում եմ ցուցադրել, որ շոկի մեջ ընկնելու որեւէ կարիք չկար, առավելեւս` որոշակի ընդմիջումից հետո նորից թեման շարունակելու, քանի որ իմ մոտեցումը ավելի քան տրամաբանված է: Ընդամենը այսքանը, սնիմայու շլյապու
![]()
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
Վերջապես ես էլ կարդացի։
Ճիշտն ասած՝ էս հեքիաթն էնքան էլ չհավանեցի... Չնայած սրա մեջ էլ կային էն համով–հոտով ivy-ական ֆիրմային հումորներից ու բառախաղերից, որոնք ivy–ի հեքիաթների անբաժանելի մասնիկն են կազմում, բայց սյուժեն ինձ համար այնքան էլ հետաքրքիր չէր. նախ Վերգոյի կերպարն առանձնապես տպավորիչ չէր, խոսակցություններն ու իրադարձությունները մի տեսակ ձգձգված թվացին։ Խոստովանեմ, որ միակ դեպքն էր, որ ivy-ի հեքիաթը կարդալիս ձանձրացել եմ...Վերգոն ու իր խուզած մունդռիկները![]()
Լավն էր շատ։Փայլուն վանդակըԱռաջին անգամ էր, որ ivy-ի հեքիաթում happy-end չկար... Ավելի ճիշտ՝ ընդհանրապես end՝ որպես այդպիսին, չկար, կարելի է ասել՝ փակ շղթա էր... Էդ գաղափարն, ի դեպ, շատ հետաքրքիր էր ու նոր, չգիտեմ, համենայնդեպս, ինձ համար նոր էր։ Կարդալիս Օսկար Ուայլդի հեքիաթները հիշեցի...
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 16.09.2008, 07:25:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Կայֆավա՞տՎսյո ժե` թեման փակ չի, աչքիս: Դնենք վերլուծենք, զի արդեն կայֆավատի նոտաներ եմ նկատում: Եվ ուրեմն: Ի սկզբանե հիմք չկար որեւէ կերպ որեւէ ալեգորիա գտնել "Կրկես"-ում, մինչեւ չհանդիպեցի այս կտորին.Ես ընդամենը ուզում էի ասել, որ էս մեկի մեջ տեսել եմ մի բան, որը Ռիփը չի դրել, ճիշտ այնպես, ինչպես դու՝ «Կրկեսի» մեջ: Ես ոչ մի կայֆավատ էլ չեմ եղել
Ո՞նց էր նոր: Էս պատմվածքիս վերջը ձեր խորհրդով եմ փոխել:Էդ գաղափարն, ի դեպ, շատ հետաքրքիր էր ու նոր, չգիտեմ, համենայնդեպս, ինձ համար նոր էր։
Մի բան ասեմ քաղաքականություն տեսնելու-չտեսնելու ու ընդհանրապես որևէ բան տեսնելու-չտեսնելու հետ կապված:
Իմ կարծիքով գրականության մեջ լավն են այն գործերը, որտեղ հեղինակը չի ջանացել տաքնված իմաստներ դնել, իսկ եթե հաջողվել է ընդհանրապես ոչ մի իմաստ չդնել ՝ դա արդեն լավագույնն է: Իմաստներ դնել - նշանակում է ընթերցողին թելադրել, ներշնչել սեփական եզրահանգումները: Լավագույն ստեղծագործությունները սոսկ նկարագրություններ են՝ անհավակնոտ: Պրոֆեսիոնալիզմը այդ նկարագրությունների մեջ իմաստի երակը բռնել ու հմտորեն վերարտադրելն է, այն իմաստի, որը չենք տրամաբանում, այլ այն առանց մեր գիտության նստած է իրերի դրության մեջ: Օրինակ, գուցե ոչ էնքան հաջող օրինակ է, բայց մոտավորապես այսպես. կարող է լինել բնության մեջ ինչ-որ պրոցեսի նկարագրություն, ասենք կենդանիների ինչ-որ վարքի հետ կապված: եթե տրված է մաքուր նկարագրությունը՝ բայց ճիշտ դետալներով ու կոնտուրներն ու գույները հստակ նկարված, էդ մոդելի մեջ ընթերցողը ինքը գտնի իմաստը, կհանգի դրան, կպրոյեկտի այն ավելի գլոբալ հասկացությունների վրա, կհանգի էն ներքին ճշմարտությանը, որ տվյալ նկարագրություն-գրականությունը իր մեջ կրում էր:
Ու ասեմ, հաճախ հեղինակները չեն էլ խորանում ներքին իմաստների մեջ ու շատ զարմանում են , երբ իրենց "անմեղ" տեքստերում ընթերցողները չգիտեմ ինչ խորը իմաստներ են գտնում: Բայց դա չի նշանակում, որ ընթերցողը սխալվել է, դա ավելի շուտ նշանակում ա, որ հեղինակը վերարտադրության մեջ հաջողվել է
Այնպես որ, թող այվին Կրկեսյանի շուրջը քաղաքականություն հյուսած չլինի, մտքովն էլ անցած չլինի, էդ չի նշանակում, որ այն չկա![]()
Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 16.09.2008, 09:10:
Այվի, սկզբից եմ սկսել:
Մարսելլան մի քիչ դաժան էր:
Մորեխը դուրս եկավ, ա լյա Պաոլո Կոելյո վերջաբանով, ափսոս որ նրա սեռական գերադասությունների վարկածը բաց մնաց...
Բիձեն՝ հրաշք: Ինձ ճանաչեցի Մեծ Ջադուի կերպարում(լավ է, այդ ժամանակ ծանոթ չէինք): Բեռնված էշը
...
Բոլոր դեպքերում, գրական լեզուն, ոճը սահուն ու լավն են, պատկերները՝ վառ ու ժամանակակից:
Եդեմ դալշե:![]()
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ