Վսյո ժե` թեման փակ չի, աչքիս: Դնենք վերլուծենք, զի արդեն կայֆավատի նոտաներ եմ նկատում: Եվ ուրեմն: Ի սկզբանե հիմք չկար որեւէ կերպ որեւէ ալեգորիա գտնել "Կրկես"-ում, մինչեւ չհանդիպեցի այս կտորին.
- Հովանավո~ր... հրաշալի միտք է: Հենց հիմա նամակ կգրեմ հայտնի բարերար Կըրկ Կրկեսյանին, նրա փողերը գյոլ են տվել, մեզ հաստատ չի մերժի:
Ջոջն անցնում է գործի: Նամակը գրում է, սիրուն ծալում, թղթե ինքնաթիռ դարձնում, բացում պատուհանը, նշան բռնում ու շպրտում ուղիղ Կըրկ Կրկեսյանենց թաղերը:
Այնուհետեւ.
Ու նորից գլուխ գլխին են տալիս, ուս ուսի... անգամ դիմում են վերջին տարբերակին և երկնում են իրենց պիարի ու գովազդի ծրագիրը: Այդ միջոցին պատուհանից մի մեծ պարկ փող է ընկնում ուղիղ Ջոջի սեղանի վրա: Վրան մեծ տառերով գրված. «ԶԶՎԱՑՐԵՑԻՔ: Հարգանքներով` Կըրկ Կրկեսյան»:
Ակնհայտ է, որ այս փոքրիկ ալեգորիան վերաբերվում է Քըրք Քըրքորյանին: Եթե որեւէ մեկը շոկի մեջ կընկնի սրանից, ասեք` շոկահան միջոցներ կան, խորհուրդ կտամ: Շարունակում ենք: Այսպիսով, հիշում ենք, թե ով էր Քըրքորյանից փող մուրող Ջոջը, այնուհետեւ, թե որ Կրկեսին նա եկավ տիրություն անելու` փոխարինելով Ծեր ղեկավարին, որն անկարող լինելով որևէ բան փոխել, որոշում է հեռանալ կրկեսից: Համադրում ենք որոշ սիրուն ալեգորիաներ մեր իրականության հետ (հներից ոմանց հավատարմության երդումը, մյուսների ընտելացումը` բռի մեթոդներով), ու ստացվում է 1998-2008 թվականների Հայաստանյան իրականությունը: Ով ա դեռ շոկի մեջ? Թեման ի վերջո փակում ենք, թե շարունակում ենք Վարպետին ծաղրի ենթարկել?