Հոպար, ամենայն հարգանքով քո նկատմամբ .... բլա բլա բլա բլա .....
Էտ սաղս էլ գիտենք, որ պետությունը պիտի հավասար պայմաններ, աշխատանքը խրախուսել, կրթություն .... կարո՞ղ ա մեկը դրան դեմ բան ա ասում, կամ ասում ենք, չէ, պետությունը պիտի խրախուսիտունը պեշկի դեմը նստելը ու կառտոշկի պլեճ ուտելը: Բայց քս քո ասածնը սաղ միջին-երկար-ժամկետ իրականացվող պետական քաղաքականություն են, իսկ ծայրահեղ աղքատի օրվա հացը կամ ձեմռը ցրտից չմեռնելը ամեն ժամի խնդիր ա:
Ու եթե մեկը կարծում ա, որ Հայաստանի տնտեսությունն իրոք տենց լայնծավալ աշխատանքի հնարավորություններ ա ապահովում, բայց մենք մեկա տարեկան մեկ շնչին 4500 դոլար ՀՆԱ-ով աղքատ երկիր ենք, ուրեմն մեր ազգի մասին շատ վատ կարծիքի ա, ու իրոք մտածում ա, որ մենք անաշխատասեր, թամբալ, անասսսսուն ժողովուրդ ենք։
Ու դու ուշադիր չես կարդացել էն գյուղացիական տնտեսության իմ եբրած օրինակը։ Գյուղերում մարդիկ հիմնականում սոված չեն, լավ էլ կով ունեն, քո ուզած են հողը ունեն, որը լապատկով փորում են, պամիդոր, վարունգ, լավաշ, ձու, թարխուն ունեն, որ գնաս իրանց տուն, քեզ էլ պատիվ կտան, սոված չեն թողնի իրանց տնից դուրս գաս, բայց փող, քեշ փող մի կոպկե չունեն, որ երեխեն դպրոց գնա։ Գյուղեր կան, հազար դրամը, ապեր, քաշով ոսկի ա։ Շատ եք բլին սովորել քաղաքացու փափկասուն կյանքին, այ սրիստոկրատներ
Քեզ մի հատ սենց օրինակ բերեմ, դու իրանց վրա տարածի, եթե կարաս, էտ աշխատել սովորացնենք, կրթություն տանք, և այլն ․․․
Գյուղի ընտանիք ա, ընտանիքի հայրը ավտովթարից մահացել ա կամ գնացել ա տաս տարի առաջ Ռուաստան ու հետ չի եկել, 43 տարեկան մայր, բանակից վերջերս վերդարաձած ախատասեր 21 տարեկան տղա, ու երկու դպրոցահասակ աղջիկ, 12 ու 14 տարեկան։ Ունեն երկու կով, տաս հավ, 1000 մետր տնամերձ, որի վրա պամիդոր, թարխուն ու վարունգ են ցանում, երկու հետկար ցանքատարածություն, որի վրա գարի են աճացնում, առավոտից իրկուն լապատկով փորելով, որ կովերին ու հավերին կերակրեն, որ կաթ ու մածուն ու ձու ստանան, որ ուտեն։ Մայրը առավտից բնականաբար անասուններով ու հավերով ա զբաղվում, աղջիկները դպրոց են գնում, որ էն քո ասած կրթությունից ստանա, որ վաղը գործազուրկ չլինեն, դպրոցն էլ կողքի գյուղում ա։ 21 տարեկան տղեն ընդունվել ա գյուղի սեփականատիրոջ մոտ, մալինայի ու թթի գործարանում (վարչապետի խորհրդին հետևելով) ու ստանում էտ գյուղի համար չտեսնված աշխատավարձ․ 100.000 դրամ: Էս միակ քեշ փողն ա, որ մտնում ա տուն, ու պիտի բոլոր էն ծախսերը որոնք քեշ են պահանջում, կատարվեն ․․․․ սկսած հոսանքի վարձից, վարելահողը ու տնամերձը ջրելու վարձից, վերջացրած երկու քույրերի համար ամենաշարքային ծախսերը, որ դպրոց գնան, գումարած պռակլատկեքը, օրինակի պարզության համար։ Ու սա շատ տարածված, ու շատ կոնկրետ օրինակ ա։
Տվայի ձեյստվիյա, բլյա ․․․․
Շինարար-ի խոսքերից
Նպաստը անվերադարձ պարտք է, որ աշխատողները տալիս են չաշխատողներին, ոնց ուզում ես ֆռռացրու, ու էս հարցով Նիկոլ Փաշինյանը իմ կարծիքով ճիշտ կուրսի վրա է:
Մեջբերել
Էջանիշներ