Ես մարդկանց կառափնարան եմ բարձրացնում իրանց աշխատանքին, ոչ թե անձին անդրադառնալով, մեկ-մեկ աշխատանքից դատում եմ նաև մարդու մասին, բայց դրանից ձգտում եմ խուսափել:Տրիբուն-ի խոսքերից
Ընկե՞ր, էս ի՞նչ մի Գաբրիել հրեշտակապետ վիճակ ա մոտդԷն գրականության բաժնում որ մեկը սխալ ստորակետ ա դնում, քիչ ա մնում կառափնարան բարձրացնես, հիմա հանկարծ մարդ չես կարում վիրավորես։
Իմ արածը կարա շատ կոշտ հնչի, բայց «դու ապուշ աշխատանք ես գրել» ու «դու ապուշ ես» արտահայտությունների միջև շատ մեծ տարբերություն կա:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Jarre (10.02.2017)
Ժող, Ժառն իմ ընկերն ա, ու ես չնայած ոչ մի դեպքում չեմ ուզի Զաքարին պաշտպանող կողմում հայտնվել, բայց ինչ-որ Զաքարի համար Ժառի դեմքին թռնել չեմ պատրաստվում: Թվում ա, թե ես հրեշտակություն եմ անում, բայց իրականում ես ընդամենը գիտեմ, որ մի երկու շաբաթից նորից մոռանալու եմ Զաքարի գոյության մասին, իսկ ստեղ լիքը մարդու իմ ասածը ու իրենց ինձ ասածը շարունակելու է մրմռալ:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Տենց Ակումբից մի շատ լավ մարդու դրել քֆրտել էի, հետո վերջերս խոսում էինք, հարցրեցի՝ լսի, բա պիտի խմեինք իրար հետ, հիշեցրեց էդ քֆրտոցը, պատճառը չհիշեցի, ինքն էլ չհիշեց: Պատճառը մոռացվել էր, քֆրտելու փաստը՝ մնացել:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ռայ, եթե վերադառնաս իմ գրառումներին, կտեսնես որ ես կռիվ չեմ էլ արել։ Ընդհանրապես ես կռվարար մարդ չեմ, բայց երբ իմ հանդեպ, իմ ընկերների հանդեպ վիրավորանք եմ տեսնում, վիրավորողներին տեղյակ եմ պահում, որ տեսա՝ առանց կռվելու, ինչը և արեցի էս թեմայում։ Եթե գտնում ես, որ էս նախադասությունը ինձ պետք ուղղեիր, ոչ թե նույն Ժառին կամ Բյուրին, չգիտեմ։
Հա, Շին, էս թեմայում վիրավորողները Ժառն ու Բյուրն են, մյուսներդ սուրբ եք։
Կոնկրետ իմ ու քո շփման մեջ էս թեմայում միանշանակ տենց ա։
Դե ի՞նչ ասեմ։ Կներես, որ շնորհակալությունիցս վիրավորվել ես։
Մեր մեջ ասած, էտ շնորհակալությունների պահը ես առանձնապես չեմ հասկանում։ Ես օրինակ լիքը շնորհակալություն եմ դնում լիքը գրառման տակ: Դնում եմ, երբ տեսնում եմ, որ մարդը մտքերը լավ ա շարադրել, տրամաբանված, հիմնավորված կարծիք կա, նույնիսկ եթե ես համաձայն չեմ էտ կարծիքի հետ։ Նենց որ, Շինարար ախպեր, չեմ կարծում որ տենց պետք ա սրտին մոտիկ ընդունել շնորհակալությունները։
boooooooom (11.02.2017), Jarre (10.02.2017), Mr. Annoying (10.02.2017), Sambitbaba (10.02.2017), Արէա (10.02.2017), Հայկօ (10.02.2017)
Էս ամբողջ թեմաներում մի բան ա մտքովս անցնում անընդհատ՝ «մալադեց Զաքար» ))
Իրար սիրող, իրար հետ խաղաղ էս անկյունում գոյակցող մարդիկ բաժանվել են 2 համարյա թշնամի խմբի։
Հա, մարդասպան ա, հա, ափսոսում ա, չի կարա չափսոսա գոնե նրա համար, որ հիմա փակված ա, հա, իրեն համակրում ենք կամ չէ, ու՞։
Թարգեք, ոչ ինքը, ոչ իրա պատմությունը, ոչ էլ իրա ապագան էսքան չարժեն։
Հերիք ա։
Պաթոս շատ կա էս թեմայում։ Ու երևի անհրաժեշտություն կա, որ ինձ հավաքեմ, հանգիստ, հանդարտ, հավասարակշռված իմ կողմից ամփոփում անեմ։ Ամեն դեպքում մի բան քանի բան հիմա հստակեցնեմ, մինչ ավելի մանրամասն գրելը։
1. Կատարվածը չպիտի ազդի իմ ու որևէ մեկի հարաբերությունների վրա։ Ինձ կարող է դուր չգալ ոմանց, էդ թվում ընկերներիս վերաբերմունքը կոնկրետ իրավիճակին, բայց դե ինչ արած, բոլորը պարտավոր չեն նույն կերպ մտածել, զգալ, տրամաբանել։ Ուլուանային ու Ժառին ես համարել իմ ընկերները, շարունակելու եմ միշտ էդպիսին համարել։ Զաքարին այցելած իմ իմացած մյուս մարդկանց հետ չեմ հասցրել շատ մտերմանալ, բայց սիրել ու հարգել եմ միշտ։ Հիմա ավելի եմ սիրում՝ իրենց հումանիզմի պատճառով։ Թող որ ես շատ հարցերում իրանց հետ համաձայն չլինեմ, բայց գիտեմ, որ իրենց շարժիչ ուժը եղել է հումանիզմը, մարդասիրությունը։
2. Չնայած ես գործող անձերից յուրաքանչյուրին կայացած մարդ եմ համարում, բայց էս իրավիճակում համարում եմ, որ ունեմ պատասխանատվություն։ Կարող եք դա համարել բարոյական պատասխանատվություն կամ հիմար մեծամտություն, ձեր գործն է։ Բայց քանի դեռ ես համարում եմ, որ ցմահ բանտարկյալին այդչափ վստահելը, այցելելն ու մտերմանալը կարող է պոտենցիալ վտանգ պարունակել վստահողի համար, ես ձգտելու եմ անել էնպես, որ գոնե ակումբը չլինի նման գայթակղման հարթակ։ Ու թեկուզ դա ընդամենը մտահոգություն է, ոչ թե փաստ, ես ինձնից կախվածը պիտի անեմ։
3. Զաքարին երեկ կոպտել եմ, թեմայում էլ եմ կոպիտ գնահատականներ տվել, բայց ես չեմ կարող բացառել մարդու փոխվելու հնարավորությունը։ Նաև դա ա եղել պատճառը, որ ես էս ընթացքում լուռ ընդունել եմ իր ներկայությունը, փոքր շփումներում մնացել քաղաքավարական բարեհամբույրության շրջանակում, շնորհակալություն դրել իրա ձեռագործներին, որոնք թեպետ մեղմ ասած արվեստի գործ չեմ համարում, բայց ուրախ եմ եղել, որ մարդը նման գործով է զբաղվում, այլ ոչ թե ասենք ղումարով, ուրախ եմ եղել, որ հնարավորություն ունի ստեղ շփվել նորմալ մարդկանց հետ, այլ ոչ թե բարոյական արժեքների անկմամբ հանցագործների։ Իրավիճակը կտրուկ փոխվել է, երբ իմացել եմ, որ զուտ հաղորդակցման հարթակից սա վերածվել է սեփական «խաղի մեջ ներքաշման» հարթակ, որը կարող է հղի լինել անկանխատեսելի հետևանքներով, անկախ որևէ մեկի՝ Զաքարին վստահելու աստիճանից, անկախ նրանից, Զաքարն ինքը նման նպատակ ունի թե չէ։ Խոսքը թե հոգեբանական, թե այլ՝ զուտ կենցաղային, նյութական ու ֆիզիկական հարցերին է վերաբերում։ Մեղմ ասած արկածախնդրություն է եղածը առնվազն այցելողների տեսանկյունից, և առնվազն անպատասխանատվության ու եսակենտրոնություն դրսևորում Զաքարի կողմից։
Սա էս պահին կոնկրետ հարցերի հստակեցում է, մնացածը դեռ կգրեմ։
Sent from my A0001 using Tapatalk
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
CactuSoul (11.02.2017), Cassiopeia (11.02.2017), einnA (11.02.2017), Jarre (11.02.2017), John (11.02.2017), Mr. Annoying (10.02.2017), Rhayader (10.02.2017), Sambitbaba (10.02.2017), Աթեիստ (10.02.2017), Գաղթական (11.02.2017), Հայկօ (10.02.2017), Հարդ (10.02.2017), մարդագայլուկ (11.02.2017), Մուշու (11.02.2017), Յոհաննես (10.02.2017), Ներսես_AM (11.02.2017), Տրիբուն (10.02.2017)
Զաքա՛ր
Դու իրավունք չունես Ակումբի հետ այս կերպ վարվել: Խոսքս բարոյական իրավունքի մասին է:
Որովհետև Ակումբը քեզ այնքան բան է տվել, քան երևի թե մեզանից ոչ մեկին:
Իսկ դու հիմա եկել ու Ակումբի փոխարեն գրում ես "ֆորումցինե՞ր"... Իսկ մի՞թե ավելի բարոյական չէր լինի, եթե բացի "ԱԿՈՒՄԲ"-ը, ձեռքդ չգնար ուրիշ բան գրելու...
Զաք, կհիշեցնե՞ս ինձ, թե թվով որերորդն էի, ում հետ դու սկսեցիր կիսվել. առաջի՞նը, երկրո՞րդը, երրո՞րդը... ինչևէ, առաջիններից էի, չէ՞... Ու հիշու՞մ ես, որ զգուշացրեցի քեզ, որ վտանգավոր է բոլորին տեղյակ պահել քո ով լինելու մասին: Վախենում էի, ախմախս, որ Ակումբի կողմից ավելորդ ագրեսիայի կհանդիպես... Իսկ փաստորեն ստացվեց, որ որպես ագրեսոր հենց դու էլ հանդես եկար... Որովհետև այսպես, Ակումբից արդարադատություն պահանջելդ հարյուր տոկոսանոց ագրեսիա էր թերևս...
Ես չգիտեմ, թե ինչ ես դու պատմել Ժառին, որ այսպես, մեջքիդ կանգնած, եկավ ու ամբողջ Ակումբը ցեխակոլոլ արեց; կամ Բյուրին, որի ապտակից երեսս տժժում է; բայց կոնկրետ ինձ պատմածներիցդ ես արել էի հետևյալ եզրակացությունը. որ դու, հավանաբար, եղել ես նորեկ զինվոր ու "ստարիկները" փորձել են քո գլխին խաղալ այն, ինչ դու խաղացել ես Տարոնի գլխին, բայց, քանի որ դու բռնցքամարտիկ էիր, դիմադրություն ես ցուցաբերել, որի հետևանքով մեկը տուժել է: Ընդ որում, որ նա մահացել է, ավելի մեղավոր են ոնց որ թե սպաները, որոնք անփութորեն թույլ չեն տվել ժամանակին օգնություն ցուցաբերել: Այսինքն, քեզ ավելի շուտ կարելի էր անարդարության զոհ համարել:
Ինչու սա գրեցի՞: Որովհետև ամենն, ինչ կարդացի այստեղ՝ ասածդ "մեղադրականը", - ինձ էլ մի պահ թարազուից գցեց: Նույնիսկ չնայած այն բանին, որ շատ լավ գիտեմ (և այս հարցում շատ համաձայն եմ Ժառի հետ), որ ամենավերջերից էլ հետ վերադառնալու հնարավորություն լիքը կա: Մշակույթի մեջ էլ կան լիքը հիշատակություններ, որ մարդասպանները, ավազակները, շատ ավելի մոտ են հրեշտակներին, քան սովորական մարդիկ: Հիշու՞մ ես, առաջինն ով Հիսուսի հետ պետք է հայտնվեր դրախտում... Ռոջեր Ժելյազնու "Լույսի Իշխանը" կարդացած ակումբցիները շատ լավ կհիշեն, որ անթիվ կյանքեր խլած մարդասպանին նույնիսկ, եկավ ժամանակ, երբ սկսեցին շփոթել Բուդդայի հետ: Եվ այլն:
Սա նետի ու աղեղի օրենքն է, ես շատ լավ հասկանում եմ այդ. որքան ավելի հետ ես ձգում աղեղը, այնքան ավելի հեռու է թռչում նետը: Ընդ որում, ավելի մեծ արագությամբ:
Այդ պատճառով ես ուրախ կլինեի նույնիսկ, որ մահապատժի պես, ցմահ ազատազրկումն էլ արգելվեր:
Բայց արդյո՞ք ուրախ եմ, որ սադիստներին, ուրիշներին տանջողներին՝ նույն կտտանքներին չեն ենթարկում...
Հավատա, որ իրականությանը տեղեկանալուց հետո... լավ, թող լինի՝ չափազանցված իրականությանը տեղեկանալուց հետո, - քո հանդեպ իմ կարծիքը չփոխվեց: Իսկ լուռ էի այս քանի օրն այն պատճառով, որ ինձ էլ մի պահ թվաց, թե իմ սիրելի Ակումբն ընտանիքից փոխակերպվել է ամբոխի ու պատրաստ է քեզ պատառ-պատառ անել... Մտածում էի, թե ինչպես դրա դեմն առնել, ինչպես քեզ պաշտպանել...
Ուրախ եմ, որ մեջ չընկա այն ժամանակ, որովհետև միայն դրա շնորհիվ տեսա Ակումբի իրական դեմքն ու հիմա ավելի է խելքս գնում Ակումբի համար, որովհետև տեսա թե Ակումբի վրդովմունքը, թե Ակումբի կոռեկտությունը, նրբազգացությունը, և թե Ակումբի ցավը:
Քո հանդեպ ու քեզ համար:
Ռայի բոլոր գրառումների տակ անգամ հազար շնորհակալություն ու վարկանիշ կխփեի, բայց վախեցա, որ կքրֆի ինձ...
Կրկնում եմ, իմ վերաբերմունքը քո հանդեպ ոչ մի փոփոխություն չի կրել: Ես շատ եմ գնահատում քո մեջ տեղի ունեցած փոփոխությունները: Ու համարում եմ, որ այդ փոփոխությունների համար դու միայն Ակումբին պետք է երախտապարտ լինես, որովհետև այդ ամենը քեզ հենց Ակումբը տվեց:
Չէ, համաձայն եմ, եթե քո մեջ ինչ-որ բան չկոտրվեր, կամ չարթնանար, դու Ակումբը չէիր էլ գտնի նույնիսկ: Բայց այն, ինչ արթնացել էր քո մեջ, դա ծիլ էր ընդամենը, ու եթե Ակումբը չջրեր ու չպարատրացներ այն իր հոգատարությամբ ու սիրով, այլ ծիլն այսքան արագորեն աճելու փոխարեն շատ շուտ կթոշներ-կգնար:
Իսկ դու ամենահարմարը գտար, քանի քեզ չեն հեռացրել, ի՞նքդ հետանալ... Հպարտորե՞ն... Գլուխդ վեր ցցա՞ծ... Ասել է՝ հաղթանակո՞վ...
Ու դա ամենն է, ինչին քեզ բերեց քո փոխակերպու՞մը... Քո՝ այլ մարդ դառնա՞լը...
Գիտե՞ս, Զաք, քո փոխարեն ես ուրախ կլինեի Ակումբում մարդկանց գրառումների տակ շնորհակալություններ դնելու իրավունքից չզրկվելու համար էլ միայն...
Ուզում եմ ասել կարծիքս, թե ինչու այս ամենը հենց այսպես ստացվեց:
Երբ դու համարձակվեցիր մուտք գործել Ակումբ, դա այն ժամանակն էր քեզ մոտ, երբ սկսեցիր նոր աչքերով նայել կյանքին, բայց միայնակ անկարող էիր հաստատորեն համոզվել դրանում: Քեզ հավելյալ ուժ էր պետք, էներգիա: Իսկ այդ ուժի անունն է. կարեկցանք: Կարեկցանքը՝ ամենակատարյալ ուժերից մեկն է, Զաք, և այն հնարավորություն ունի նույնիսկ սարեր շուռ տալու: Իսկ Ակումբում դու այն ստացար, նույնիսկ ավելի, քան սպասում էիր: Ես համարյա համոզված եմ, որ քո ներսում դու գիտես, որ ամենին, ինչին հասել ես այսօր, առանց Ակումբի հասնել չէիր կարող, կարեկցանքի այդ էներգիան դու պետք է որ ֆիզիկապես զգացած լինես քո մաշկի վրա:
Բայց գիտե՞ս, ինչն է վատ, Զաք... Երբ մարդ նեղանում է իր Աստծոց ու փորձում է հրաժարվել նրանից, - իր կյանքում ինչ-որ հաջողությունների հասնելու դեպքում նա սկսում է ամենը վերագրել իրեն:
Ու երևի թե հենց այդ տեղի ունեցավ քեզ հետ, Զաք, և այդ պատճառով, երբ մարդիկ սկսեցին կարեկցել քեզ ու ներարկեցին քեզ դրանով, - քեզ սկսեց թվալ, թե մարդիկ արդարացնում են քեզ...
Եվ այդ ժամանակ Ակումբը դադարեց քեզ համար գեներատոր լինել:
Ակումբը քեզ համար դարձավ բեմահարթակ:
Որտեղ դու եկար արդարություն պահանջելու:
Ի՞նչ արդարություն, Զաք:
Ումի՞ց:
Քո ինչի՞ն է պետք իմ, Չուկի, Ռայադերի, Այվիի, Ժառի, Ուլուանայի՝ քեզ արդարացնելը:
ԴՈՒ ԻՆՔԴ ՔԵԶ ԱՐԴԱՐԱՑՐԵ՞Լ ԵՍ:
Մեղադրանքի ինչ-որ կետեր դու ընդունում ես:
Եթե ընդունածդ կազմում է ամբողջ թվարկածի գոնե տաս տոկոսը՝ ուրեմն մեղավոր ես:
Իմ կողմից.
Եթե թվարկած անթիվ-անհամար խոշտանգումների գոնե մեկ տոկոսը ճշմարտություն է՝ մեղավոր ես:
Եթե ամիսների փոխարեն զոհիդ րոպեներ ես մեկուսացրել ու կտտել՝ մեղավոր ես:
Եթե սպանել ես, անկախ նրանից, թե ինչպես, դու մեղավոր ես:
Եթե ակումբցիների սիրոն, կարեկցանքին, զարմանքին, տխրությանը, վշտին, ցավին, զայրույթին, ցասմանը, կշտամբանքին, արհամարհանքին՝ դու շնորհակալությունից բացի ուրիշ խոսք ես ասում, - մեղավոր ես, մեղավոր ես, մեղավոր ես:
Եթե նույնիսկ ես կամ մեկ ուրիշն էլ քեզ արդարացնի, դա անիմաստ է, Զաք: Դու ինքդ էլ քեզ արդարացնել անկարող ես: Արդարացման մասին ավելորդ է մտածել անգամ: Սպանությունն արդարացում չունի, եթե հանուն սիրո չի արվել:
Նորից եմ ասում. իմ կողմից քո հանդեպ ոչինչ չի փոխվել: Ցանկության դեպքում դու միշտ կարող ես գրել ինձ ու իմ Հայաստան ընկնելուց, Գալից հետո դու երկրորդ մարդը կլինես երևի, ում կուզեի հյուր գալ:
Բայց ես շատ կուզենայի, որ քո մեջ ուժ գտնեիր վերականգնել հին կարգավիճակդ Ակումբում: Հասկանում եմ, դա ահավոր դժվար է լինելու հիմա, համարյա անհնար, բայց հիշիր, ես քեզ ասել եմ արդեն, որ անհհնար ոչինչ չկա ու այն ամենին, ինչին հասել էիր մինչև օրս, նույնպես դրա ապացույցն էր:
Ուղղակի դադարիր պահանջել արդարացում:
Սկսիր նորից խնդրել կարեկցանք:
Եվ կստանաս:
Կարեկցանք միշտ էլ ստանում են, այդ ամենահզոր ուժը:
Երբ խնդրում են:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Իսկ իմ համար ահավոր ցավալի է էն փաստը, որ գրածս էդքան անձնական եք ընդունել։ Ագրեսիա, չարություն..... Էդ ո՞րտեղ եք էդքան բան տեսել։ Ամեն դեպքում լիքը ներողություն ձեզ համար վիրավորական թվացող մասերի համար.....
Ես Չուկին անձնական նամակով ներողություն խնդրել եմ, բայց քանի որ էդ ամենը տեղի էր ունեցել փաբլիք գրառման պատճառով ստեղ էլ եմ գրում, որ նենց չլինի թե վիրավորում եմ հանրության առաջ, ներողություն եմ խնդրում անձնական նամակով։ Բայց անկեղծ չեմ հասկանում Ուլուանայի, Չուկի, Շինարարի քոմենթները իմ գրառումների մասին։
Ներողության խնդիր չկա, Ժառ: Իսկ թեման չթարցմացնելու համար չեմ ուզում նստեմ ու գրառումիցդ մեջբերեմ բոլոր վիրավորական հատվածները: Համարենք թյուրիմացություն, անցնենք առաջ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ես ինքս շնորհակալ եմ եղել երբ անգամ ինձ կոպիտ կամ սարկազմով բան են հասկացրել Ակումբում։ Բայց ձեր ռեակցիան զարմանալի չի։
Իսկ իմ համար ոչ մի նորություն չկար իմ հասցեին հնչած վիրավորանքների համար։ Անգամ մարդկանց կողմից ովքեր կարծես «ընկեր են» եղել։
Միակ նորմալ ռեակցիան Ռայադերը և Բյուրը տվեցին։ Ու Սամը։
Ժառ, անկախ վիրավորական ձևակերպումներից ես համաձայն չեմ քո «հասկացրածին»: Ես համարում եմ դա իրականությունից կտրված գրառում: Ու համարում եմ, որ արված է զուտ ընկերոջը պաշտպանելու համար: Չնայած որ հասկանում եմ, որ ձևակերպումներիդ շատերին (կամ բոլորին) անկեղծ հավատում ես:
Բայց իրականությունը էն ա, որ դու եկել ու անվանարկել ես լիքը մարդու՝ բոլորին նույն հարթության մեջ դնելով, անվանելով իրանց տափակ ու քառակուսի, հոտային վարք դրսևորող, աղանդավորական սկզբունքով գործող, դոգմատիկ, կեղծավոր, մեղավոր (համեմատել ես առանձնակի դաժանությամբ սպանություն գործածի հետ): Այդ անվանարկումից հետո բնական է, որ քո համար չպիտի զարմանալի լիներ ռեակցիան: Դու փաստորեն վիրավորում ես քո ընկերներին կամ «ընկերներին», հաջորդ պահին հայտարարում, որ քո համար տարօրինակ չի, որ քո «ընկերները» քո հասցեին վիրավորանք են հնչեցրել: Ընդգծեմ նորից, խոսքն իրականում ոչ թե վիրավորանք հնչեցնելու, այլ քո վիրավորանքներին արձագանքելու ու հակադարձելու մասին է: Ինքս էլ վրդովված գուցե չափն անցել ու վիրավորել եմ քեզ, ինչի համար կներես: Բայց ուզում եմ հասկանաս, որ այդ գրառումները եղել են քո խոսքի հետևանք: Ինչպես Զաքարի նկատմամբ վերաբերմունքը ոչ թե մեր վատը լինելուց է, այլ իր վարքի (նախկին ու ներկա) օրինաչափ հակադարձում: Պատճառն ու հետևանքը խառնելով իրավիճակ չի կարող շտկվել: Հետևանքը շտկելու ջանքերի փոխարեն վատ հետևանքի նոր պատճառներ ստեղծելը իրավիճակ չի կարող շտկել:
Բազմիցս գրել եմ, նորից գրեմ: Մենք դատարան ու դատավոր չենք, մենք ընդամենը մեր վերաբերմունքն ենք կազմում՝ առկա ինֆորմացիայի հիման վրա: Առկա ինֆորմացիան նաև վարքն է, հենց այս պահի: Քո վարքն էլ է, որպես իր պաշտպան հանդես եկողիդ վարքը: Գալ շփացնել երեսներիս մեր իբր տափակ ու քառակուսի մտածելակերպը, աղանդավորությունը, դոգմատիզմը, կեղծիքը, հանցագործ լինելը խնդիր լուծող չեն, այլ ընդամենը լարում ստեղծող: Որտև հաշվի չեք առնում, որ դիմացներդ հասուն մարդիկ են, կյանքի որոշակի փորձ ունեցող, տրամաբանության որոշակի բարձր շեմով, գիտելիքի որոշակի բարձր քանակությամբ, ինֆորմացիան մշակելու որոշակի ունակությամբ ու եթե էդ մարդիկ ամեն մեկը մի համոզման է եկել, չի կարելի գալ ու իրանց վիրավորելով փորձել ցույց տալ, որ իբր բարիկադի մի կողմում հանդուրժողներն են, մյուս կողմում անհանդուրժողները: Որտև դա ի սկզբանե կեղծ բաժանում է, բայց որը քո գրառման շնորհիվ, թերևս ոչ դիտավորությամբ, բայց մեկ է, քո գրառման շնորհիվ կյանքի կոչվեց ու իսկապես բավական սուր բաժանում առաջացրեց մի պահ:
Դրա համար առաջարկս է շրջանցել այդ թյուրիմացության պահը, ու շարժվել առաջ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
CactuSoul (11.02.2017), Cassiopeia (11.02.2017), John (11.02.2017), Mr. Annoying (11.02.2017), Sambitbaba (11.02.2017), _Հրաչ_ (11.02.2017), Աթեիստ (11.02.2017), մարդագայլուկ (11.02.2017)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ