Ցմահ բանտարկյալներից մեկի մասին քննարկում

[Ծլնգ]

Ռազ որ «մի բան էլ ես ասեմ»-ի ալիք ա բացվել ես էլ մեջը ցատկեմ։

Իմ այս թեմայում ասածներին բան չունեմ ավելացնելու Զ-ի առումով, քանի որ վերջին էջերի և ոչ մի գրառում ասածներս չի հերքում կամ հարցի տակ դնում։ Չնայած որ շարունակում եմ զարմացած մնալ այն փաստից, որ մարդիկ ասում են «տուժած» բառը դատա-իրավական դաշտում ներկայացնելուց էր գալիս, բայց նեղվում են, որ այդ բանալիով զարգացած քննարկումների մեջ «մարդասպան» է անվանվել - է բա դատարանն ա իրեն մարդասպան գտել, այնպես որ դա էլ է դատա-իրավաբանական տերմին։

Իմ բոլոր գրածերը ոչ թե եղել են Զ․-ին ուղղված, այլ այն մարդկանց, որոնք համարել են, թե զղջում է եղել։ Համարեք դա փորձ մարդկանց ցույց տալու, որ Զ․-ի ասածները, մեղմ ասած, այնքան էլ դա չեն ցույց տալիս։ Բայց, ինչպես շարունակում ենք տեսնել, այդ փորձը ձախողվեց, ու այս պահին չեմ կարծում թե Զ․-ի գործը շարունակաբար քննարկելով կարող ենք այս ուղղությամբ նոր նվաճումներ ունենալ։ Ուրեմն մեկը ինձ համար Զ․-ի հարցը փակ է։

Հիմա նայենք բուն արմատներին, թե ինչու մարդիկ մանիպուլացվեցին (այն որ մանիպուլացվել են, կիլոմետրերից անզեն աչքով է երևում), և ինչպես կարելի է իրենց օգնել հետագայում այդ նույն ծուղակը չընկնել։ Ինձ համար ամենասկզբից էլ պարզ էր, որ իրենք գտնվում էին տեղեկատվական վակուումում։ Ու այդ տեղեկատվական վակուումը մեծ մասամբ գալիս էր «տեղեկատվական տգիտությունից» (lack of information literacy)։ Ուրեմն եկեք փորձենք ստեղծել պայմաններ մարդկանց հայատառ համացանցում տեղեկատվորեն կրթելու համար։ Թարգմանենք information literacy առցանց ուղեցույցներ, ցույց տանք տարբեր տեղեկատվությունների հավաստի և ոչ հավաստի լինելը, և այլն․․․ մեծ գործ է, բայց կարծում եմ շատ ավելի օգտակար կլինի, քան էս թեմայի վրա յուղ լցնելը։ Պատրաստ եմ օգնել ուրիշներին այս գործում, քանի որ համարում եմ կարևոր նախաձեռնություն։ Ի՞նչ կասեք։

[Chuk]

Քանի որ թեման չի սպառվում, գրեմ նաև իմ զայրույթի պատճառների մասին:

Զ-ի մասին ես իմացել եմ Ուլուանայից: Ինձ ինքը ներկայացվել է՝ որպես անարդարացիորեն իր պատիժը կրող ցմահ բանտարկյալ, որի գլխին սարքել են, ու որ մեծ հույսեր կան՝ մոտակա տարիներին այնուամենայնիվ կկարողանա դուրս գալ բանտից: Նորից եմ կրկնում՝ ինֆորմացիան չի եկել Զ-ից, այլ Ուլուանայից: Միայն լավ բաներ եմ լսել Զ-ի մասին, ու իմ մոտ էլ դրանից ինչ-որ ակնածանք ու համակրանք է առաջացել իր հանդեպ:
Նաև հենց Ուլուանայի միջոցով էլ ծանոթացել եմ Զ-ի աշխատանքներին: Իմացել եմ, որ ինքը բոլորին նվիրում է դրանք, բայց ես որոոշել եմ, որ կգնեմ, ու դարձել եմ իր առաջին գնորդը: Չէ, վրաս ոչ ոք ոչինչ չի սաղացրել, ես դա արել եմ սեփական կամքով, «լավ ու անմեղ մարդուն» օգնելու նպատակով:
Ինձ համար Ուլուանայի ասածները լրիվ հերիք էին՝ հավատալու համար: Ես գիտեմ, որ ինքը սուտ չի խոսում, որ ազնիվ մարդ է: Ի դեպ, մինչև հիմա էլ համոզված եմ դրանում: Այսինքն՝ համոզված եմ, որ ինքը համոզված է իր արածների ազնիվ լինելու մեջ:
Ու էդպես, քանի որ ինձ վստահված մարդոու կարծիքը հերիք էր, ինքս երբեք չեմ խորացել Զ-ի գործի մեջ: Գնումի հետ կապված մի քանի բառ եմ հետը փոխանակել, որ դասավորենք՝ ոնց, ինչ, որտեղը ու վերջ: Ավել չենք խոսել. իմ անձնական պատը շատ բարձր է զաքարների համար:

Եվ էս հեքիաթը էսպես սիրուն էլ կմնար, եթե Աթեիստը «չխորանար»: Ես իր դատավճռի հատվածները, ներառյալ՝ դատաբժշկի հատվածը, առաջին անգամ էս թեմայում կարդացի, ու մեղմ ասած, կափարիչս թռավ: Ես ինձ զգացի հիմարեցված, ու էդ զգացումը գուցե նույնիսկ չխորանար, եթե Զ-ն չգար ու շարունակեր «արդարանալ»: Այլ ասեր, հա՝ ք..ք եմ կերել, սխալ եմ արել, փոշմանել եմ, բայց ես էլ եմ մարդ, ինձ մարդու պես վերաբերվեք: Բայց ինքը եկավ ուրիշ տեքստերով: Ու տեղ արդեն հնարավոր չէր չզայրանալ: Որովհետև քեզ փորձում են շարունակել հիմարեցնել, եղածը դեռ քիչ էր փաստորեն:
Ինձնից հիմա մեծ ջանքեր են պահանջվում, որ վստահությունս ու լավ վերաբերմունքս Ուլուանայի հանդեպ չփոխվի: Ու կարծես թե ինչ-որ ձևով ստացվում է, որովհետև ես հավատոմ եմ՝ ինքը համոզված է, որ ճիշտ է անում: Բայց ես իրենից գոնե ակնկալում եմ, որ էստեղ որևէ մեկին «ոչ ադեկվատ» չկոչի, որովհետև որ կողմերից էլ նայենք, էս պատմության մեջ ամենաոչադեկվատն հենց իր վարքն է:
Իսկ Զ-ն էդքանից հետո ինձ անձնական մեսիջ գրեց՝ տխուր սմայլիկներով ու իմ հանդեպ իր հիասթափության մասին պատմող: Էլ ինչ ասես էդ մարդուն: Բլոք:

Մոտավորապես նույն վիճակում ես եմ եղել: Գործի մանրամասներին ծանոթացել եմ միայն վերջերս ու էդ համարում եմ իմ ամենամեծ սխալը էս ամբողջ պատմության մեջ:

[Ծլնգ]

Մոտավորապես նույն վիճակում ես եմ եղել: Գործի մանրամասներին ծանոթացել եմ միայն վերջերս ու էդ համարում եմ իմ ամենամեծ սխալը էս ամբողջ պատմության մեջ:

Չուկ ջան, ոչ մեկ էլ մեղավոր չի։ Միակ զղջալու բանը այն է, որ մարդիկ այնքան էլ տեղեկատվորեն զինված չեն, ու կարան օրինակ համարել, որ եթե ակումբում Ծլնգ կա, ապա ծլնգալը պաշտոնապես թույլատրվում ա․․․ դա է պետք լուծել, ոչ թե հեռախոսները արգելել (իմ վրա եմ օրինակը բերում, որ չասեն շարունակում եմ ինչ-որ մեկին վարկաբեկել)։

[Գաղթական]

Նույնիսկ էս մարդիկ չեն գիտակցում, որ իրանց ինչ որ վնաս ա հասցվել։

այ քեզ բան...
փաստորեն սա համատարած բնույթա կրո՞ւմ..

մի պրիմիտիվ հարց էլի..
ցմահ ազատազրկվածը ո՞րտեղա իր հեռախոսը լիցքավորում...
բոլորս էլ գիտենք սմարթֆոնների մարտկոցների շուտ լիցքաթափվելու խնդիրները...

[Chuk]

Այնուամենայնիվ, վերադառնամ գլխավոր թեմային՝ Զաքարին։
Նախ մի բան հստակեցնենք. Զաքարն ի սկզբանե չի պահանջել կամ նույնիսկ խնդրել հրապարակային հարցուպատասխան։ Պարզապես լսել էր, որ իրեն քննարկել են ինչ–որ հարթակում՝ ոչ հրապարակավ, ու նաև, որ ցանկություն է եղել իր մասին Ակումբում թեմա բացելու ու իրեն հարցեր ուղղելու, բայց Չուկն ինչ–ինչ պատճառներով համաձայն չէր եղել, և Զաքարն ընդամենը փոխանցել էր Չուկին, որ եթե նման հարցուպատասխան անցկացնելու ցանկություն կա, ինքը դեմ չի, պատրաստ է պատասխանել հարցերին, էդքան բան, ոչ թե որովհետև ուշքը գնում էր նման հրապարակային հարցուպատասխանի մասնակցելու համար։

Ան, սրա մասին նորից պետք է խոսեմ: Քանի որ այստեղ սխալ կա ասածներումդ:

Պատմության սկիզբն էն չի, որ ինչ-որ մարդիկ ցանկություն են ունեցել քննարկելու: Դա ընդամենը շարունակությունն է եղել, ոչ սկիզբը: Իսկ հիմա սկսենք «սկզբից»՝ իմ մեկնաբանմամբ:

Զաքարը տարիներ շարունակ ակումբում է: Սկզբից կեղծանունով, վախենալով իր ցմահ բանտարկյալի կարգավիճակից ու հնարավոր ճանաչումից: Հետո իր անունով, բայց մեկ է՝ գաղտնի պահելով իր կարգավիճակը, դա վստահելով շատ սահմանափակ քանակով անձանց: Օրինակ ինձ ընդամենը ակնարկել է, ոչ թե ասել, այն էլ, եթե հիշողությունս չի դավաճանում, նրանից հետո, որ պարզել է, որ իրեն ակումբի ճանապարհը ցույց տվողն ու խորհուրդ տվողը, որ գնա, գոնե էնտեղ նորմալ մարդկանց հետ շփվի, ընկերս է: Զաքարի մասին ավելի մանրամասն իմացել եմ քեզնից ու այդ ընկերոջիցս, ում անունը նպատակահարմար չեմ համարում տալ: Երկուսդ էլ գործը ինձ ներկայացրել եք էնպես, ինչպես Սամն էր գրել: Ես վստահ եմ, որ երկուսդ էլ հենց էդպես էլ համարում եք, հետևաբար ձեզ էդպես է ներկայացրել ոչ այլ ոք, քան Զաքարը: Պատճա՞ռը: Հավանաբար վախ, որ ամբողջ ճշմարտությունն իմանալու համար կդատափետեիք, գոնե սկզբնական շրջանում: Սա թողնենք, ես իրականում հիմա հակված եմ համարել, որ ինքը զղջացել է սպանելու ու դրա հետևանքով ազատազրկվելու համար, այլ ոչ թե իր անմարդկային վարքի:

Անցնում է ժամանակ: Մարդ կա տոն է տալիս իրա խոսացածին, մարդ կա՝ չէ: Օրինակ ես չեմ տալիս, պահպանելով որոշակի հեռավորություն, դու տալիս ես: Ուրիշները տալիս են: Էս մարդկանց ինքն աստիճանաբար ինչ-որ բաներ է պատմում, ընդ որում՝ ոչ ամբողջը: Ներկայանում է իր նոր կերպարով, լայնախոհ, տիեզերահայող, բնասեր, աշխարհն այլ հայացքով նայող: Ու աստիճանաբար տեսնում է, որ իրեն էդպես ճանաչողները սկսում են սիրել: Իրեն սկսում են օգնել, մեկը այցելում է, մյուսը իր ձեռագործների վաճառքն է կազմակերպվում: Ինքը միշտ կարող է մարդկանց հետ զրուցել ամենաինտիմ թեմաներով, էլ չունի շփման պակաս, թեկուզ պատերի ներսում ա, բայց գուցե առաջին անգամ իրան լիարժեք մարդ ա զգում:

Ես կարծում եմ, որ սա բերում ա նրան, որ իրան սկսում ա դուր գալ իրա կարգավիճակը՝ ցմահ բանտարկյալի կարգավիճակը: Համենայն դեպս դրա մասին ա խոսում իր գրառումը 30 փաստում: Էստեղ ինքն արդեն կապերը բաց ա թողնում, ոգևորված, որ էստեղ ով գիտի իր ցմահի մասին, կամ չեզոք են, կամ խիստ դրական իր նկատմամբ, կարծում է, որ արդեն ժամանակ է բոլորին ասելու: Ու դա անում է մի էնպիսի հպարտությամբ: Սկսում հպարտ պատումներից, որ 19 տարեկանում ձերբակալվել , ապա դատապարտվել ցմահի: Որ կարողացել է գոյակցել թմրամոլների ու ամենադաժան մարդասպանների հետ: Հետո անցնում իր կյանքի փոփոխություններին, ցույց տալով, թե ինչքան գոհ է ինքը հիմա, որ փոխվել է, իրեն նվիրել տիեզերքին, մի քանի գիրք է կարդացել: Բայց նորից գալիս է ցմահին, հպարտանալով, որ ամենաերիտասարդ ցմահ բանտարկյալն է, որ առաջին ցմահն է, ով օգտվել է հոգեբանական ծառայություններից:

Հենց էս գրառումն էր առաջին մարտահրավերն ու «պահանջը» քննարկում սկսելու: Չէր կարող սա ակումբում անդրադարձ չունենալ ու դա չէր կարող չհասկանալ հենց ինքը՝ Զաքարը: Ենթադրում եմ, որ դու ես համոզել ջնջել էդ գրառումը, ոչ թե հենց հեղինակի խնդրանքով ես ջնջել (ի դեպ քեզ թախանձագին խնդրում եմ, էս մի գրառումը ֆիզիկապես չջնջես, ինչպես վերջին օրերին ջնջել ես Զաքարի որոշ գրառումներ, ակումբում մենք էդպես չենք անում, իսկ սրանք բեքափներում մեկ է, պահպանված են): Բայց ջնջելու համար արդեն ուշ էր, մարդիկ տեսել էին, մարդիկ սկսել էին, ի տարբերություն ինձ, մանրամասն ուսումնասիրել գործը:

Ու քանի ուսումնասիրում էին, հարցերն ու զայրույթը ավելանում էր, ոնց կավելանար, եթե մի օր պարզեին, որ ասենք Բրեյվիկը մեր մեջ ա: Դրանից հետո նոր ինձ հարց ա տրվում, բացել թեմա, թե ոչ: Ինձ ներկայացվում են իրա դատական գործն: Իմ մոտ շոկ ա, ես սկսում եմ սեփական հետաքննություն: Սկսում եմ ինֆորմացիա հավաքել տարբեր տեղերից: Խնդրում եմ չբացել թեմա, որոշակի հիմնավորումներ եմ բերում: Հաջորդ օրը պարզվում ա, որ իմ ու մի քանի հոգու խոսակցությունը հասել ա Զաքարին: Կապ չունի ճանապարհը, տխրեցնող փաստ ա: Դու ես գրում ինձ, ասելով, որ Զաքարը համաձայն ա փակ նման քննարկման ու հարց ու պատասխանի: Դա ուղղակի համաձայնվել չի, թեման փակվելու էր ու գնար: Դա ուղղակի առաջարկ է ինձ այդ քննարկումը սկսելու: Ես առավել քան վստահ եմ, որ դա Զաքարի ցանկությունն էր, ինքը կուրացել էր որոշ վերաբերմունքից ու կարծում էր, որ նման քննարկման ժամանակ կկարողանա ներկայացնի այն կերպարը, որին այդքան սիրել են շատերը: Ես քեզ մերժում եմ հետևյալ ձևակերպմամբ, որ չեմ ցանկանում ակումբը դարձնել Զաքարի հերթական հերոսացման հարթակին: Ի դեպ այդ հերոսացման տենդենցը շարունակվեց, օրինակ երբ ինձ առաջարկում էր իրեն արգելափակել իրեն: Լավ տարբերակ կլիներ իր համար, ամեն տեղ կասեր, որ տեսնում եք, այ հենց սենց ինձ հալածում են: Իմ պատասխանը հստակ էր. սեփական խնդրանքով ոչ մեկը չի արգելափակվում, այլ միայն խախտումների հիման վրա: Իսկ էսպես ցանկացածն ազատ է չմտնել ֆորում:

Բայց էդ արգելափակումն ավելի ուշ էր: Քո միջնորդությամբ իմ կողմից մերժում ստանալով այդ թեման բացելու, Զաքարը մտնում է էս թեմա ու հրապարակային հաշվետվություն պահանջում Աթեիստից: Չնայած Աթեիստի գրածում իր անունը չկար, ու եթե անգամ հենց ինքն էր ակնարկված, մեծամասնությունը դա չէին հասկանալու կամ անտեսելու էին: Բայց Զաքարը պնդեց, որ իր անունը սևացնում են, ու պետք է հրապարակային քննարկվի:

Արի ինձ ու քեզ հիմարի տեղ չդնենք, Ան: Չէր կարող քննարկվել Աթեիստի գրառման մի դրվագ՝ առանց ամբողջության: Ու Զաքարի ուզածը հենց էս քննարկումն էր: Ինքը պատրաստվել էր հենց դրան, ինքը հենց էդ էր ուզում: Բայց էդ ժամանակ ես դեռ շարունակում էի շփոթված վիճակում լինել, չգիտեի, թե որն է ճիշտ, որ սխալ: Ես դեռ ուզում էի ամեն ինչ անել, որ թեման ակումբը շրջանցի: Արտակին ու մյուսներին խնդրեցի չպատասխանել: Իրեն կոշտ արձագանքեցի, որ արգելում եմ էդ քննարկումը: ԻՆքը պնդեց: Նորից փորձեցի կոշտ արձագանքել: Նորից պնդեց: Ինքն իր պատիվը պաշտպանելու պատճառաբանությամբ, հանգիստ ու հավասարակշռված, ձգտելով թեմայի հրապարակայնացմանը, ես էդ օրերի լարվածությունից ավելի նյարդային ու վատ տոնայնությամբ: Էնքան որ ինձ արդարացի սկսեցին մեղադրել խոսքի ազատություն սահմանափակելու մեջ:

Խոսակցությունները շարունակվեցին: Ու դրանցում կար Զաքարի նպաստը: Ի վերջո բարկացա ու որոշեցի տալ էն, ինչին ինքը էդքան ձգտում էր: Քննարկումը:

Ու կրկնում եմ, ողջ պատասխանատվությունն էս զրույցի իրենն է, առաջին պահից մինչև վերջինը:

[Ռուֆուս]

ՀԵնթադրում եմ, որ դու ես համոզել ջնջել էդ գրառումը, ոչ թե հենց հեղինակի խնդրանքով ես ջնջել (ի դեպ քեզ թախանձագին խնդրում եմ, էս մի գրառումը ֆիզիկապես չջնջես, ինչպես վերջին օրերին ջնջել ես Զաքարի որոշ գրառումներ, ակումբում մենք էդպես չենք անում, իսկ սրանք բեքափներում մեկ է, պահպանված են): Բայց ջնջելու համար արդեն ուշ էր, մարդիկ տեսել էին, մարդիկ սկսել էին, ի տարբերություն ինձ, մանրամասն ուսումնասիրել գործը:

Եթե նման բան է արվել, սա մոդերատորական դիրքի կոպիտ չարաշահում է:

[Chuk]

Եթե նման բան է արվել, սա մոդերատորական դիրքի կոպիտ չարաշահում է:

Անձնական հարթության բաներ են, օրինակ նկարներ, ինչպիսիք առաջին անգամ չի, որ հեղինակի խնդրանքով ջնջվում են, էնպես որ կոպիտ չարաշահում չի:

[Ռուֆուս]

Անձնական հարթության բաներ են, օրինակ նկարներ, ինչպիսիք առաջին անգամ չի, որ հեղինակի խնդրանքով ջնջվում են, էնպես որ կոպիտ չարաշահում չի:

Լավ, նկարները խնդիր չեն, ինձ թվաց էս թեմայից են գրառումներ ջնջվել:

[Ռուֆուս]

Համենայն դեպս լավ չի ջնջել, որովհետև Զ-ի նկարները որոշ թեմաներում դեռ կան:

[Շինարար]

Լավ, նկարները խնդիր չեն, ինձ թվաց էս թեմայից են գրառումներ ջնջվել:

Ես էլ ա եղել որ խիստ անձնական գրառումս խնդրել եմ ջնջել ու ջնջվել ա

[Ուլուանա]

Հենց էս գրառումն էր առաջին մարտահրավերն ու «պահանջը» քննարկում սկսելու: Չէր կարող սա ակումբում անդրադարձ չունենալ ու դա չէր կարող չհասկանալ հենց ինքը՝ Զաքարը: Ենթադրում եմ, որ դու ես համոզել ջնջել էդ գրառումը, ոչ թե հենց հեղինակի խնդրանքով ես ջնջել (ի դեպ քեզ թախանձագին խնդրում եմ, էս մի գրառումը ֆիզիկապես չջնջես, ինչպես վերջին օրերին ջնջել ես Զաքարի որոշ գրառումներ, ակումբում մենք էդպես չենք անում, իսկ սրանք բեքափներում մեկ է, պահպանված են): Բայց ջնջելու համար արդեն ուշ էր, մարդիկ տեսել էին, մարդիկ սկսել էին, ի տարբերություն ինձ, մանրամասն ուսումնասիրել գործը:

Արտ, գրառմանդ մնացած մասին ավելի ուշ կանդրադառնամ, բայց էս հատվածի հետ կապված հիմա եմ ուզում գրել՝ թյուրիմացությունները պարզաբանելու համար։

Նախ ասեմ, որ երեսուն փաստերի գրառումը ինքն ա ինձ խնդրել ջնջել, ոչ թե ես եմ իրեն համոզել, ինչպես դու ես ենթադրում։ Չնայած դա, ըստ էության, էս պահին կարևոր էլ չի, բայց ամեն դեպքում ասում եմ էն, ինչ կա։ Ինչ վերաբերում ա իմ՝ իր որոշ գրառումներ ֆիզիկապես ջնջելուն, ասեմ, որ նման բան չեմ արել ընդհանրապես, այսինքն՝ ոչ մի գրառում չեմ ջնջել ֆիզիկապես։ Նկարները ջնջել եմ իր խնդրանքով, բայց ոչ ֆիզիկապես։ Իսկ իր վերջին գրառումը որ արեց, նորմալ չէր երևում սկզբում, համ կիսատ էր երևում, համ էլ մեջն ինչ–որ անկապ սիմվոլներ կային ու արագ խմբագրելու բան չէր, դրա համար սկզբում թեթև ջնջեցի։ Հետո մտածեցի, որ մարդիկ անտեղի չկարդան էդ նույն բանը, ֆիզիկապես ջնջեցի էդ չհաջողվածը, հետո ինքը նորից դրեց՝ արդեն նորմալը։ Այսինքն՝ որևէ ինֆորմացիա փաստացի չի կորել իմ ջնջելուց։

[Chuk]

Արտ, գրառմանդ մնացած մասին ավելի ուշ կանդրադառնամ, բայց էս հատվածի հետ կապված հիմա եմ ուզում գրել՝ թյուրիմացությունները պարզաբանելու համար։
Նախ ասեմ, որ երեսուն փաստերի գրառումը ինքն ա ինձ խնդրել ջնջել, ոչ թե ես եմ իրեն համոզել, ինչպես դու ես ենթադրում։ Չնայած դա, ըստ էության, էս պահին կարևոր էլ չի, բայց ամեն դեպքում ասում եմ էն, ինչ կա։ Ինչ վերաբերում ա իմ՝ իր որոշ գրառումներ ֆիզիկապես ջնջելուն, ասեմ, որ նման բան չեմ արել ընդհանրապես, այսինքն՝ ոչ մի գրառում չեմ ջնջել ֆիզիկապես։ Նկարները ջնջել եմ իր խնդրանքով, բայց ոչ ֆիզիկապես։ Իսկ իր վերջին գրառումը որ արեց, նորմալ չէր երևում սկզբում, համ կիսատ էր երևում, համ էլ մեջն ինչ–որ անկապ սիմվոլներ կային ու արագ խմբագրելու բան չէր, դրա համար սկզբում թեթև ջնջեցի։ Հետո մտածեցի, որ մարդիկ անտեղի չկարդան էդ նույն բանը, ֆիզիկապես ջնջեցի էդ չհաջողվածը, հետո ինքը նորից դրեց՝ արդեն նորմալը։ Այսինքն՝ որևէ ինֆորմացիա փաստացի չի կորել իմ ջնջելուց։

Ան ջան, իրականում շատ էական էլ չի դու ես համոզել, թե ինքն ա ուզել։ Զուտ էնքանով, որ ավելի հակված էի կարծել, որ իրեն ինչ-որ մեկը հուշել ա, որ չափն անցել ա։

Գրառումները ջնջելու պարզաբանման համար էլ՝ շնորհակալություն։ Չնայած կարծես թե նկարների գրառումներն էլ են ֆիզիկապես ջնջված, բայց շատ էական չի։

Մնացածին էլ կուզես արձագանքիր, կուզես չէ։ Ես իմ մոտեցումն ու տեսակետը գրեցի, դժվար թե էնպիսի բան գրես, որ ուզեմ բանավեճի մեջ մտնել՝ տեսակետ համոզելու համար։ Կրկնում եմ, որ ես տեսակետս եմ գրել, ոչ թե փաստ։

[Ուլուանա]

Գրառումները ջնջելու պարզաբանման համար էլ՝ շնորհակալություն։ Չնայած կարծես թե նկարների գրառումներն էլ են ֆիզիկապես ջնջված, բայց շատ էական չի։

Արտ, կարծեսը ո՞րն ա, ստուգել հնարավոր չի՞։
Ու ընդհանրապես դու գիտես, որ ես միշտ, ցանկացած իրավիճակում դեմ եմ որևէ ինֆորմացիայի կորստին՝ անկախ ամեն ինչից։ Ինձ որ հարցնես, եթե արդե ջնջված անպիտան գրառումներից ֆորումը թեթևացնելու հարցը չլիներ, ես նույնիսկ դեմ կլինեի էդ ֆիզիկապես ջնջելու տեխնիկական հնարավորությանը։

[Chuk]

Ան ջան, իրականում շատ էական էլ չի դու ես համոզել, թե ինքն ա ուզել։ Զուտ էնքանով, որ ավելի հակված էի կարծել, որ իրեն ինչ-որ մեկը հուշել ա, որ չափն անցել ա։

Գրառումները ջնջելու պարզաբանման համար էլ՝ շնորհակալություն։ Չնայած կարծես թե նկարների գրառումներն էլ են ֆիզիկապես ջնջված, բայց շատ էական չի։

Մնացածին էլ կուզես արձագանքիր, կուզես չէ։ Ես իմ մոտեցումն ու տեսակետը գրեցի, դժվար թե էնպիսի բան գրես, որ ուզեմ բանավեճի մեջ մտնել՝ տեսակետ համոզելու համար։ Կրկնում եմ, որ ես տեսակետս եմ գրել, ոչ թե փաստ։

Հնարավոր ա, դրա համար պետք ա կոմպի մոտ լինեմ։ Երեկվա նայածովս տեսել եմ, որ ֆիզիկական ջնջված գրառումներ կան էդ թեմայում՝ քո կողմից։ Բայց քանի որ ես քեզ վստահում եմ, մտածում եմ, որ կարող ա ուշադիր չեմ եղել գրած ա եղել, որ «թեթև» ես ջնջել, ոչ թե ուղղակի (մոդերատորների գործողությունների լոգը նայելուց կա երկու գրելաձև՝ «գրառումը ջնջված է» և «գրառումը թեթև ջնջված է»։ Ուղղակի կներես, իմ համար մի քիչ շոկային էր, որ քո վերջին շրջանի գրեթե բոլոր մոդերատորական գործողությունները Զաքարի հետ էր կապված՝ խմբագրել, ջնջել, թեթև ջնջել։

[Տրիբուն]

Մի բան գրեմ, մենակ դեմքիս թռնել, քացու տակ քցել, էս կողմ էն կողմ տշել չլինի, ցինիկ ասել չլինի։

էն 30 փաստի մեջ որ կարդացի «ես ցմահ ազատազրկցած եմ», մեկ էլ մի օր տեսա «սիրուն նկարեր՝ իմ աշխատանքներով», ասեցի у парня есть чувство юмора․ Կարղ ա մի ղուրուշ էլ Շինարարի չսիրած լայքերից շարեցի: Բայց հորս արև, մտածում էի նոր տարվա կատակ ա: Արա, մեկ էլ հետո մանրից որ սաղ բացվան, մանրամասներով-բանով, ես սենց ..... ни хера себе !!!

Ժողովուրդ, Ծլնգը կասի ցինիկ եմ, բայց լսեք մեծերին, մանրից քնացրեք թեման։ Մի ամիս ա Ակումբում մենակ էս ա։ Հա շատ ակտուալ ա, վտանգավոր ա, նեղված ենք, բայց ես, բանից ամենաշատ բեխաբարս, գիշերները կաշմառնեմ եմ տեսնում։ Լիքը մարդ համոզված եմ բեշբեթար վիճակում ա։

Իմ համար երեք գլխավոր արդյունք պիտի լինի.

1) Չուկը պիտի որոշի արգելափակել թե չէ, ու եթե որոշի չարգելափակել, պիտի բոլորը տեղեկացված լինեն։

2) Վիշապն իմաստուն ա, ինքնապաշտպանական բնազդը մեջներս հո չի՞ մեռել, որ համ տեղյակ լինենք, համ էլ ոտներս ոտներս քցած քննարկենք թե ով ում ա ընկեր ու բարեկամ համարում, գուրգուրում ա, ուզում ա հոգեկան ներքնաշխարհը հասկանա։ Ով տենց շատ ա ուզում, կարա առանձին ինքը իրա համար հասկանա, իսկ հոգեբանական քննարկումները առանձնացրեք առանձին թեմա։

3) Ծլնգն իմաստուն ա։ Տեղեկատվորեն զինված լինելը կարևոր բան ա։ Եթե պարտավորվում ա զինել բոլորին, հատկապես վերջին զարգացումների լույսի ներքո, ես դա ողջունում եմ ու կարծում եմ պետք ա համաձայնվել։ Վերջին հաշվով մենք ենք միշտ գլուխ գովում, որ Ակումբը շատերիս նաև կրթել ու դաստիարակել ա։ Էկեք եք մի հատ էլ կոլեկտիվ կրթվենք ու դաստիարակվենք։