Ցմահ բանտարկյալներից մեկի մասին քննարկում

[Ուլուանա]

...Բայց անկեղծ չեմ հասկանում Ուլուանայի, Չուկի, Շինարարի քոմենթները իմ գրառումների մասին։

Արթ, չգիտեմ՝ ինչ գրառումների մասին ես ասում, կոնկրետ ես էս թեմայով էն առաջին երկար գրառմանդ մասին եմ գրել մենակ, որ շնորհակալությունս ամբողջ գրառմանդ չէր վերաբերում, այլ ընդհանուր ասելիքին։
Օրինակ.

- Ես ուղղակի ապշած եմ, որ իրանց ինտելիգենտ, խելացի ու ինտելեկտուալ համարող մարդիկ կարան էս աստիճան տափակ, քառակուսի մտածելակերպ ունենան

Արի համաձայնի, որ նշված բառերն ամեն դեպքում վիրավորական են։ Ինձ համար նման պիտակումները՝ անկախ նրանից, թե որքանով են համապատասխանում իրականությանը կամ անձամբ իմ կարծիքին, ընդունելի չեն՝ ով ուզում ա գրած լինի, ում հասցեին ուզում ա գրած լինի։

[Վիշապ]

Մի քիչ ուշացրած առաջարկություն, եթե թույլ կտաք:

Առաջարկում եմ թեման տեղափոխել հոգեբանության բաժին, հանել արհեստական սահմանափակումները, թույլ տալ բոլոր ցանկություն ունեցողներին արտահայտվել, ներառյալ Զաքարին, Jarre-ին, իրենց տակ շնորհակալություն դրածներին:
Կարա արդարադատության նախարարն էլ մասնակցի, խոսքի Հիսուս Քրիստոսն էլ կարող է գալ: Սատանային էլ դեմ չեմ:

Իմա՞ստը: Թեման մտավոր և հոգեբանական էսպերիմենտների ու մանիպուլյացիաների համար բարենպաստ վայր է, հնարավորություն կտա ճանաչել ինքներդ ձեզ ավելի արագ, առանց իրական փորձությունների մեջ ընկնելու ահնրաժեշտության:
Կամ ավելի քարկապ ընկնել, ում ոնց հարմար է: Կամ կստուգեք մանիպուլյացիաների նկամամբ ձեր դիմադրողականությունը: Զոռ տվեք երևակայությանը:
Սա մեկ:

Երկրորդ.
Մտածում եմ, Զաքարին ակումբից կտրելը ՀՀ բարդակի մեջ առանձնապես դրվածք չի փոխում, ինքը սենց թե նենց հնարավորություն ունի ուրիշ կայքերով տղա-աղջիկ կպցնելու, կամ ասենք պոռնո նայելու,
ինչի՞ չթողնել իրեն ակումբում ինքնաարտահայտվելու կամ իրեն վերագտնելու, մի քիչ կասկածում եմ, որ ինքը ակումբը միայն վատ մտադրություններով/դիտավորություններով է ընտրել:

Երրորդ.
Թեմայում կոլեկտիվ եզրահանգումներն ու արդյունքները թվում է թե շատերի համար գոհացուցիչ չէին, միարժեքությունն ու միավորվածությունը քիչ էր, վայթե շատ հարցեր մնացին բաց:
Առաջարկում եմ շտկել էս խնդիրը հոգեբանության բաժնում: Կարելի է իրար մեղադրել, բայց առանց անձնական վիրավորանքների ու բիրտ պահվածքի: Քնքուշ:

ՈՒ մի այսպիսի հոգեբանական խնդիր: Հնարավո՞ր է, որ մենք ինքներս մեր գիտակցության հետ արհեստական մանիպուլյացիա ենք անում դեպի ցանկալի ելք, ամեն մեկս մեզ համար
(տրամադրություն, ժամանակավոր շահեր, էմոցիաներ) ու հեռանում ենք օբյեկտիվ արդարությունից ու ճշմարտությունից (եթե կան այդպիսիք):

Փորձեմ կարճ կապել: Դիտարկենք հետևյալ մտքի վարժությունները (արհեստական գեներացված օրինակներ են, իմ իրական մտքերի հետ կարող են չհամընկնել):

Մտքի մանիպուլյացիա համար 1.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Հա ի՞նչ: Էնքան տենց դեպքեր կան: ՈՒ սա ամենասարսափելի դեպքերից չի աշխարհում: Նենց չի որ փողի, կամ անձնական շահի համար եղած դիտավորյալ դեպք ա:
Հարյուր տոկոս հոգեբանական խնդիր ա ունեցել Զաքարը, կարող ա մանկությունից մի դեպք երկու դեպք, ծնողների հետ ինչ-որ բան,
իսկ Տարոնը իր պահվածքով Զաքարին կարող ա հիշեցրել ա իր ներքին ինչ-որ չլուծված, բարդ պրոբլեմը ու կատաղություն ա առաջացրել:
Ջահել, անփորձ ու խակ Զաքարը չի կարողացել լեզու գտնել իր սեփական պրոբլեմի հետ, արդյունքում
ատելությունն ու անզորությունը աֆեկտի տեսքով թափվել ա խեղճ Տարոնի գլխին: Ստեղ վայթե ինքնահաստատման խնդիր չի, առանց մարդկանց ստորացնելու էլ կարելի էր ինքնահաստատվել, մի քիչ ուրիշ պրոբլեմ ա:
Ավելի շուտ դժբախտության ու հոգեբանական խորը խնդրի արդյունք ա սա, ուրիշ հանգամանքներում Զաքարը տենց բան չէր անի:
Մի քիչ դժվար ա, բայց կարելի է փորձել հասկանալ, օգնել:

Մտքի մանիպուլյացիա համար 2.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Բայց ինչ աստիճանի անուղեղ գազան կարելի ա լինել, որ հլը դու նայի՝ սահմանի վրա դու ստորացնում ու սպանում ես ՔՈ զինվորին,
որի հետ սահման ես իբր թե պաշտպանում, ու որի հետ ուս ուսի իբր թե պիտի կռվես ընդհանուր թշնամու դեմ, ու որը առաջին հերթին ՔՈ հայերնակիցն ա ու ՔՈ զինակիցը,
նոր՝ իրա համար տղա, որ կարող ա հոգեբանական խնդիրներ ա ունեցել իր ծնողների հետ, թե քո ի՞նչ գործն ա, արա: Դու էդ ի՞նչ աստիճանի մեծ լիազորություններ ես քեզ թույլ տվել, կարող ա՞ Ճշտի Աստվածն ես:
Դու որպես ուժեղ տղա (ք.մ քո պես «ուժեղ տղեն») փոխանակ հասկանաս, դաստիարակես, օրինակ ծառայես, զոռ ես տվել բլակներիդ ու դեմոտիվացրել ու բարոյազրկել ես սաղ բատալյոնը:
Սրանց նմանների պատճառով ա մեր բանակը անասուն տեղ, որ առողջ երեխեքը գնում, լավագույն դեպքում հոգեկան ու ֆիզիկական կտտանների են ենթարկվում ու աբիժնիկ դառնում սաղ ազգինց ու երկրից,
իսկ վատագույն դեպքում՝ մեռած գնում հայրենի գյուղում թաղվելու: Սենցներին բռնես նույն բաները անես (կամ մի հատ ռոբոտ ծրագրավորես, անի), ինչ իրենք իրենց զոհերին, տեսնեմ ոնց կզգան:
Ոսկե Կանոն՝ մի արա ուրիշին այն, ինչ չես ուզում քեզ անեն: Գրագետ տղա ես, չես կարդացե՞լ: Վաբշե սրանց նմաններին զինվորական տրիբունալ ա հասնում՝ պատերազմական վիճակում նման ստորությունների համար:

Ինքներդ Ձեզ հարց տվեք, ի՞նչն է ազդում Ձեր դիրքորոշման, մտքերի, որոշումների վրա:


Հ.Գ. Եթե առաջարկը մերժվում է, ապա առաջարկում եմ գոնե էս բազարը «Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ»-ից տեղափոխել նոր թեմա,
թե չէ Ակումբը դառավ չաթ անելու տեղ, մի հատ «թեմայից դուրս» թեմայով ու տասնքանի հազար գրառումներով:

[Chuk]

Գրառումները տեղափոխվելու են, Վիշ, բայց ոչ հոգեբանություն:

Ինչ վերաբերում ա արհեստական սահմանափակումներին, էդպիսիք չկան: Թերթիր, ու կհամոզվես, որ ով ուզում, ինչ ուզում գրում ա: Եթե ինչ-որ մեկը իրան սահմանափակված ա զգում, միայն ռեակցիայից վախենալով, այլ ոչ թե արհեստական սահմանափակման արդյունքում:

[Rhayader]

Համաձայնությունս վերաբերում էր հիմնականում երկու բանի՝ Զաքարի մասին կարծիքին և Բյուրի ասած էդ կոլեկտիվ վերաբերմունքին, որովհետև էդ երևույթը ես էլ եմ նկատել, ու շատ ակումբցիներ են տարբեր առիթներով դրա զոհը եղել։

Փաստորեն, սպանության ու մարդասպանի նկատմամբ բացասական վերաբերմունքը «թայֆիզմի» արտահայտում է: Իսկական ազատամիտը նման դեպքում պիտի երևի ասի «մարդ ա էլի, ում հետ չի պատահում»:

հաճախ է լինում, երբ, այսպես ասած, ալիքը բոլորին տանում է, սկսում են բոլորով հարձակվել մեկի վրա, ու էդ մթնոլորտում արդեն այլակարծություն սպասելը դժվար է, կամ թեկուզ այլակարծություն չէ, այլ, ասենք, իրավիճակին մի քիչ էլ քարկոծվողի տեսանկյունից նայելու փորձ։

Էս համեմատությունը նույնն էր, ինչ ասել, թե վույ ջանա, մա՞րդ ես սպանել, ոչինչ, ես էլ էն օրը չայնիկը գցեցի ջարդեցի, պատահում է: Լրիվ նույն կատեգորիայի համեմատություն է:

Ուրիշ բան է մարդուն տարբեր լինելու համար հալածելն, ուրիշ՝ մարդասպանի ներկայությունը կոնկրետ սոցիումում սահմանափակելը: Կներես, եթե իմ շրջապատում հայտնվի մարդ, ով դաժանորեն անպաշտպան մեկին է սպանել (ես մի քանի կարևոր գործոն նշեցի՝ սպանել, դաժանություն, անպաշտպան), ես, բնականաբար, չեմ մտածի այդ մարդուն իմ շրջապատի տված օգուտի մասին, այլ ամեն կերպ դուրս կմղեմ իմ շրջապատից, ինձ մոտիկ մարդկանց հետ իր շփումն էլ, ինչքանով կարող եմ, կսահմանափակեմ: Ինչու՝ որովհետև իմ շրջապատի մարդիկ ինձ համար էական են, իսկ ինչ-որ սադիստը, եսիմ, ես չէի սպանի, բայց եթե մահանար, դժվար շատ նեղվեի:

Նախ մի բան հստակեցնենք. Զաքարն ի սկզբանե չի պահանջել կամ նույնիսկ խնդրել հրապարակային հարցուպատասխան։ Պարզապես լսել էր, որ իրեն քննարկել են ինչ–որ հարթակում՝ ոչ հրապարակավ, ու նաև, որ ցանկություն է եղել իր մասին Ակումբում թեմա բացելու ու իրեն հարցեր ուղղելու, բայց Չուկն ինչ–ինչ պատճառներով համաձայն չէր եղել, և Զաքարն ընդամենը փոխանցել էր Չուկին, որ եթե նման հարցուպատասխան անցկացնելու ցանկություն կա, ինքը դեմ չի, պատրաստ է պատասխանել հարցերին, էդքան բան, ոչ թե որովհետև ուշքը գնում էր նման հրապարակային հարցուպատասխանի մասնակցելու համար։

Թեմայում բազմից կարծիք հնչեց, որ զղջում չկա, որ Զաքարի գրառումներից չի երևում, որ զղջում է և այլն։ Նախ որ սպանվածի անունը չտալը ներկայացվեց որպես զղջման բացակայության անհերքելի ապացույց, ըստ իս, արդեն իսկ նշան էր, որ ադեկվատ մոտեցման փոխարեն ունենք ամեն գնով, թեկուզ ոչ գիտակցաբար, բայց իրենց տեսակետն ամրապնդելու պատրաստ կատաղած մարդկանց բազմություն։

Կներես, բայց ստում ես:

Մի անգամ ինչ-որ մեկը նշեց որ սպանվածին «տուժող» անվանելն արդեն իր վերաբերմունքն արտահայտում է: Ու դա բնավ հիմնական արգումենտ չէր:

Հիմնական արգումենտներից էին՝ ինչու՞ էր ինքը որպես իր անմեղության ապացույց բերում ԴՆԹ փորձանմուշ չվերցնելը (ես նշել էի, թե որ դեպքում չեն վերցնում), ինչու՞ էր ինքը պնդում, որ իրեն ցմահ են տվել չհիմնավորված սեռական բռնության մեղադրանքի հիման վրա (ինչքան հասկացա, իրեն ընդհանրապես սեռական բռնության համար չեն դատապարտել, նման հոդված չկար), ինչու՞ էր ինքն իրեն ներկայացնում որպես անարդարության զոհ, պնդում, որ իր փաստաբանին սպառնացել են, որ գործը գլխին կոծկեն, ինչու՞ էր ինքն իր զոհին մեղադրում տեղի ունեցածի մեջ, ընդ որում՝ ուղղակիորեն: Ավելի կոնկրետ՝ «ինքը վատ բաներ էր անում, ես իրեն դրա համար պատժում էի», ինչը, մեր մեջ ասած, լավ էլ բռնում է մեղադրական կողմի ներկայացրածի հետ: Ու, ի վերջո, ինչու՞ էր ինքը համարում, որ մարդիկ պարտավոր են հավատալ հենց իրեն, ոչ թե մյուս վկաներին և ապացույցներին:

Ես մանրամասն գրել եմ, թե ինչ է Զաքարն այստեղ փնտրում ու ինչու է ժխտման փուլում: Ու, կներես, եթե դու «դատաիրավականից» այս աստիճանի ես հասկանում, նշեմ, որ իրավական տեսանկյունից իր ներկայացրածի կեսը սուտ էր, կեսն՝ անգրագետ: Ու, մյուս կողմից, ցույց էին տալիս, որ Զաքարը կամ կոմպետենտ չի խոսել իրավական տեսանկյունից, կամ ենթադրում է, որ օրենքից չհասկացող մարդկանց հետ է խոսում, ում աչքերին կարող է թոզ փչել (մեկը մյուսին չի հակասում):

Մյուս կողմից, «դատաիրավական տեսանկյունով» արդարացնել, որ մեկն իր սպանած մարդու մասին արտահայտվում է որպես «քոծ», «տուժող», եսիմ: Հաջորդ անգամ դատաիրավական տեսանկյունով ներկայացնելիս թող գլուխը պատով տա, ինքը ոչ քննիչի մոտ է, ոչ էլ դատարանում:

Մյուս «ապացույցը», որից մարդիկ եզրակացրել էին, որ չի զղջում, Տարոնին ծեծելու համար Զաքարի բերած պատճառներն էին։ Բայց ոչ մեկիդ մտքով չանցա՞վ, որ մարդն ուղղակի ներկայացրել էր, թե ինչ պատճառով էր ծեծել ԷՆ ժամանակ, ինչը բնավ չի նշանակում, թե հիմա էլ է նշվածները համարում նման պահվածքի համար ընդունելի պատճառներ, կամ որ դրանով արդարացնում է իր արածը։ Ընդամենը գրել էր, թե ինչն էր պատճառ հանդիսացել, որ իրեն էն ժամանակ էդպես էր պահել։ Ու դրանից շատերը որոշեցին, որ ինքը հիմա էլ նույնը կաներ, եթե իմանար, որ չի պատժվի։

Մեկը ութ տարեկան երեխա է բռնաբարում, մտնում է ֆորում, ու իր արարքը բացատրելուց ասում «Ախպեր դե թույն պ** էր, էդ կարճ յուբկեքով դեմովս անցնում էր, ուզում էի, ինքն էլ իրան թանկացնում էր, բռնի ****ի, կյանքիս ամենաապուշ բանն էր, որ արել եմ, էնքան եմ զղջում», հետաքրքիր կհնչի, չէ՞:

Ինչ վերաբերում է զղջմանն ընդհանրապես, դա, ըստ իս, էնքան բարդ ու ոչ միանշանակ պրոցես կարող է լինել՝ փուլերով, զանազան զարգացումներով ու դրսևորումներով, որ իրականում մենակ տվյալ մարդը գիտի՝ ինչքանով է ինքը զղջում։ Ձեզնից որևէ մեկը չի կարող դատել դրա մասին։ Դուք չգիտեք, թե մարդը ինչ ապրումներ է ունեցել, ինչ հաճախականությամբ է հիշում Տարոնին, ինչ երազներ է տեսնում և այլն։ Դուք ընդամենը մի երկու գրառումից դրել, վճռել եք, որ չի զղջում։

Սուրբ Անահիտ, ով երբեք աչքի չի ընկել մարդկանց չդատապարտելով ու ներողամտությամբ, ով հավատում էր վերջին տվյալներով նույնիսկ տելեգոնիայի գոյությանը, ես չեմ հասկանում հենց էս մեղսավորի նկատմամբ քո գթասրտությունը: Մոտիվացիան չեմ հասկանում: Բացի անձնական սիմպատիայից ուրիշ բան միտքս չի գալիս:

Հիմա մի քիչ էլ փորձենք պատկերացնել, թե ինչ պայմաններում են արվել էն գրառումները, որոնցում զղջում չի արտահայտվել։

Հավատա, անձամբ իմ դեպքում, եթե նույնիսկ իրա ոտքերի մատները դանդաղ իջացնեին եռացող ձեթի մեջ, ինձ համար լրիվ մեկ կլիներ: Իրա զղջումն իրան պակաս մարդասպան չի դարձնելու, ոչ էլ սպանվածին ա կենդանացնելու: Զղջումը զուտ ֆունկցիոնալ ա էստեղ՝ ռիցեդիվի հավանականությունը կանխատեսելու համար: Ասենք, ոնց որ շունը կծի մեկին, նայում ես, տեսնես երկրորդ անգամ պատրաստվու՞մ է կծել, թե՞ չէ:

Մինչ դուք բոլորդ, ձեր տներում հարմարավետ տեղավորված, պոպկորնը ձեռքներիդ, ձեզ համար սուր զգացողություներ ակնկալելով ու երևի ստանալով, ինչպես էսօր ընդունված է ասել, էքսկլյուզիվ լայվ շոու էիք նայում՝ պարբերաբար խիստ բացասական էմոցիաներ զեղելով Զաքարի հասցեին, Զաքարը յոթ ժամ անդադար (առանց չափազանցության) լարված ձեր հարցերին էր պատասխանում ու միաժամանակ կարդում իր անձին ուղղված ամենավերջին կարգի բացասական կարծիքներ ու վիրավորանքներ, էլ չեմ ասում, որ տրված հարցերից էլ շատ քչերն էին, որ չեզոք տոնով էին տրված ու իսկապես պատասխան էին ակնկալում, փոխարենը հիմնականում վիրավորող ու տեղը դնող կարծիքներ էին՝ հարցերի տեսքով։ Ու իրականում շատ քչերն էին եկել պատասխաններ լսելու։

Խեղճ մարդ, հալածված, մերժված հասարակությունից, լրիվ անարդար:

Իսկ հիմա պատկերացրու, որ ես մտնում եմ ֆորում, իմ ընկերներին հրավիրում եմ էստեղ, շփվում եմ մարդկանց հետ, առանց մտածելու, որ ֆորումում մանյակ պսիխոպատ կա, ով մարդ է տանջամահ արել: Ասենք պատկերացրու՝ երեխայիդ տանում ես մանկապարտեզ, մեկ էլ մի օր պարզում ես, որ ուսուցիչներից մեկը դատապարտված պեդոֆիլ է:

Խնդրում եմ, մի հատ փորձեք պատկերացնել, թե էդ մթնոլորտում, էդ պայմաններում, մարդն ինչ հոգեվիճակում կարող է լինել, ու ասեք, որ էդ վիճակում հնարավոր էր ճնշված, ոչնչացած զգալուց ու ինքնապաշտպանվելուց բացի, այլ բան արտահայտել, ինչպես, օրինակ, զղջում։

Մեր մեջ ասած, յոթ ժամ շարունակ ինտերնետից ազատ օգտվելը բավականին լուրջ կոմֆորտ է:

Ու նման պայմաններում մարդու արտահայտած զսպված ագրեսիան էլ, կարծում եմ, կարելի ա հասկանալ։ Կարծեմ ոչ մեկի չի վիրավորել, չէ՞, մինչդեռ իրեն ինչ ասես, չասեցին։ Պարզապես երբ տեսնում ես քեզ վրա եկող ահռելի քարը, էդ պահին, բնականաբար, մտածում ես՝ ուր փախչես կամ ինչ անես, որ էդ քարը գլուխդ չջարդի, չէ՞, ոչ թե՝ ընկնում ես փիլիսոփայական մտորումների մեջ, թե՝ արդյոք դու արժանի էիր, որ էդ քարը գար քո գլխին։

Փոքրիկ Ադոլֆիկին շատ էր հուզել Վերսալյան պայմանագրով Գերմանիայի ողորմելի վիճակը, բռնեց վեց միլիոն հրեա սպանեց գազախցիկներում: Ընդ որում, ոչ մեկին անձամբ չի սպանել: Մի խեղճ մարդ: Ամբողջ աշխարհից հալածված, վերջում ինքնասպանության հասցրեցին:

Ինչ վերաբերում է գրառման շարունակության լիրիկական զեղումներին, կներես, բայց ձենով խնդում էի:

Իսկ էն, որ դու չգիտես, թե ում մասին է խոսքը գնում (մարդկանց, ում մասին Սուրբ Անահիտն, ի տարբերություն Զաքարի, արհամարհանքով է խոսում), միգուցե ընդամենը քեզ բավականաչափ չեն վստահում, ու շատ արդարացի, որ պատմեն, որովհետև ինչքան հասկացա՝ ֆորումի կեսն արդեն գիտի, խոսքն ում մասին է:

[Գաղթական]

Գիտե՞ս, Զաք, քո փոխարեն ես ուրախ կլինեի Ակումբում մարդկանց գրառումների տակ շնորհակալություններ դնելու իրավունքից չզրկվելու համար էլ միայն...
...
Բայց ես շատ կուզենայի, որ քո մեջ ուժ գտնեիր վերականգնել հին կարգավիճակդ Ակումբում: Հասկանում եմ, դա ահավոր դժվար է լինելու հիմա, համարյա անհնար, բայց հիշիր, ես քեզ ասել եմ արդեն, որ անհհնար ոչինչ չկա ու այն ամենին, ինչին հասել էիր մինչև օրս, նույնպես դրա ապացույցն էր:

Անկեղծ ասած` ես էլ կցանկանայի, որ Զաքարը փոխեր իր որոշումն ու մնար Ակումբում..

Այսքան շատ կարծիքներ հնչեցին իր կատարած հանցագործության վերաբերյալ ու ավելի շատ կարծիքներ` իրարից տարբեր ու իրար հակասող, իր ներկա հոգեվիճակի վերաբերյալ..

Հիմա` հենց այս պահին, զղջո՞ւմ է արդյոք Զաքարը, պատրա՞ստ է արդյոք նա փոխվել..
Հարցեր, որոնց պատասխանները ընդհանրապես ոչ մի բան չեն փոխի այս թեմայի և ոչ մի մասնակցի կյանքում, բացի` Զաքարինից..

Ակումբցիների խաթր չէ` իրեն վստահող ու հավատացողների խաթր, իր ընկերների ու հարազատների խաթր, ու, առաջին հերթին, ինքն իր ես-ի խաթր`
նա այսօր հնարավորություն ունի մնալ այս հարթակում ու ցույց տալ բոլորին իր այսօրվա ես-ը...

անցյալն այլևս ետ չես բերի, բայց այսօր մենք, ավելի քան երբեք, հնարավորություն ունենք կերտել վաղվա օրը..

կցանկանայի, որ Զաքարն օգտվեր այդ հնարավորությունից ու ապացուցեր բոլոր իրեն քննադատողներին ու մնացածներին, որ ինքն էլ անհատականություն է ու ունի իր սեփական կարծիքը այս կամ այն հարցի վերաբերյալ..

կարծում եմ նա ուժեղ մարդ է եղել անցյալում (չլիներ այդպիսին` նրան չէր վերագրվի իմ կողմից այդքան ատելի թուրքերեն <յախշի> բառը)..
թող որ այսօր էլ իր մեջ ուժ գտնի ապացուցելու, որ ինքն ընդունակ է ուժեղ լինել ու փոխվել դեպի լավն ու բարին..
(ու դրան, ինչ խոսք, կարող են նպաստել Սամի ասած իր տված ու հավաքած <շնորհակալություն>-ները)
եթե ինքն, իհարկե, դա ցանկանում է...

[Շինարար]

Ռայ գրառմանդ համարյա ամեն կետի հետ համաձայն եմ։ Ավելի լավ չէր էլ կարող ասվել բացի Անահիտին ուղղված տոնայնությունից։ Մի քիչ առաջ դու էր մարդկանց կոչ անում չկռվել օրինակ Ժառի հետ ում գրառումն ի տարբերություն Անահիտի գրառման լի էր վիրավորական որակումներով։ Բան չեմ այ հասկանում։ Իհարկե պարտավոր չես պատասխանել։

Ես գրառման բովանդակային մասի հետ տառ առ տառ համաձայն լինելով երբեք ինձ թույլ չեմ տա լայքել այն, քանի որ իմ կողմից հարգված մարդու հանդեպ արհամարհական տոնայնություն ունի։ Էս էն մարդկանց համար ովքեր տենց զարմացել են որ լայքից կարելի ա վիրավորվել։

[Rhayader]

Ռայ գրառմանդ համարյա ամեն կետի հետ համաձայն եմ։ Ավելի լավ չէր էլ կարող ասվել բացի Անահիտին ուղղված տոնայնությունից։ Մի քիչ առաջ դու էր մարդկանց կոչ անում չկռվել օրինակ Ժառի հետ ում գրառումն ի տարբերություն Անահիտի գրառման լի էր վիրավորական որակումներով։ Բան չեմ այ հասկանում։ Իհարկե պարտավոր չես պատասխանել։

Ես գրառման բովանդակային մասի հետ տառ առ տառ համաձայն լինելով երբեք ինձ թույլ չեմ տա լայքել այն, քանի որ իմ կողմից հարգված մարդու հանդեպ արհամարհական տոնայնություն ունի։ Էս էն մարդկանց համար ովքեր տենց զարմացել են որ լայքից կարելի ա վիրավորվել։

Ժառն իմ ընկերն ա, Անահիտը՝ անձ, որի գոյության փաստը ես սովորաբար ձգտում եմ չնկատել: + Ժառը նեղված էր, կտրուկ էր, բայց գոնե ազնիվ էր: Անահիտի գրածը ծերից ծեր դեմագոգիա էր:

[Շինարար]

Ժառն իմ ընկերն ա, Անահիտը՝ անձ, որի գոյության փաստը ես սովորաբար ձգտում եմ չնկատել: + Ժառը նեղված էր, կտրուկ էր, բայց գոնե ազնիվ էր: Անահիտի գրածը ծերից ծեր դեմագոգիա էր:

Fair enough

[Rhayader]

Fair enough

Ես լրիվ հասկանում եմ քո ասածը, ու բնականաբար չեմ պահանջի, որ դու իմ վերաբերմունքը կիսես՝ ես իմ սուբյեկտիվ պատճառներն ունեմ:

Ընդհանրապես, եթե էս հարցն ինձ համար էական մարդու չվերաբերեր, ընդ որում՝ բավականին խոցելի մարդու, ես էս աստիճանի չէի էլ խառնվի:

Ես դատավոր չեմ, որ դատեմ Զաքարին: Մեզանից ոչ մեկը դատավոր չի էստեղ: Բայց մենք ունենք մեր վերաբերմունքը ձևավորելու ու արտահայտելու իրավունք: Պետք չի դատարանի որոշում, որ անհանգստանաս մարդկանց համար:

Երբ ինչ-որ վիճահարույց թեմայով քննարկումը փակվում էր թեմայի վիճահարույց լինելու պատճառով, ես ինքս առաջինն էի բողոքում դրա դեմ: Ու էս թեման էլ երևի պիտի քննարկվեր: Ոչ էս ձևով, իհարկե: Ոչ էմոցիոնալ դաշտում:

Բայց մի հատ վերադառնում ես ու դիահերձման արդյունքներն ես կարդում:

[Վիշապ]

Գրառումները տեղափոխվելու են, Վիշ, բայց ոչ հոգեբանություն:

Ինչ վերաբերում ա արհեստական սահմանափակումներին, էդպիսիք չկան: Թերթիր, ու կհամոզվես, որ ով ուզում, ինչ ուզում գրում ա: Եթե ինչ-որ մեկը իրան սահմանափակված ա զգում, միայն ռեակցիայից վախենալով, այլ ոչ թե արհեստական սահմանափակման արդյունքում:

Արհեստական սահմանափակումներ, նկատի ունեի իրար անմիջականորեն գրողի ծոցը ուղարկելը: Ինձ թվաց, որ ոմանց նյարդերը տեղի տվեցին, ու որի պատճառով այլոք ստիպված լռեցին: Կարող ա աչքի՞ս ա թվացել :Ճ
Բայց ինչի՞ չես ուզում տեղափոխել հոգեբանություն: Ինչքան հասկանում եմ, ստեղ որոշ խելացի ու զարգացած մարդիկ ինքնապաշտպանական բնազդի հետ պրոբլեմ ունեն: Հոգեբանը վկա:

[Sambitbaba]

Ժառ ջան

Քանի որ համաձայնվեցիր, որ բոլորի առջև պատասխանեմ հարցիդ, ես անում եմ այդ ուրախությամբ, որովհետև, փաստորեն, այս հարցը հենց բոլորին էլ վերաբերվում է, չէ՞, կամ գոնե ծնվել է բոլորի արձագանքներից...
Զգացված, ու նաև զարմացած եմ, որ տվեցիր այդ հարցը, ու նաև շնորհակալ եմ վստահելու համար, ու նաև վախենում եմ հիմա, կարո՞ղ եմ արդյոք դրա տակից դուրս գալ...
Իսկ ամենազարմանալին էլ այն է, որ իմ՝ պատասխանելու ցանկությունն ու քո՝ հարցնելու ցանկությունը, համապատասխանեցին իրար վայրկյանների ճշգրտությամբ:

Լավ: Երեխեքի գլուխը չտանելու համար, թույլ տուր մեջբերել հարցդ, որ ամեն ինչ պարզ լինի:

Սամ,
Ընկերական կարա՞ս բացատրես խի՞ ա սաղին թվում որ ես ագրեսիվ եմ, կոպիտ եմ, չար եմ։ Ես քեզ լրիվ անկեղծ եմ գրել։ Ես ուղղակի պարզ անկեղծ արտահայտվում եմ։ Մարդիկ ինչի՞ են էդքան վատ զգում դրանից

Ճիշտ ես, Ժառ ջան: Ստացվում է, որ հենց այդպես էլ կա. սաղին հենց այդպես էլ թվում է: Եվ ամենացավալին էլ, գիտե՞ս, թե որն է: Այն, որ բոլորը քեզ ճանաչողները, սիրող-հարգողներն ու քեզ վստահողները, - մի վայկյան անգամ չեն կասկածում, որ դու արտահայտվում ես, ինչպես ինքդ ես ասում, պարզ ու անկեղծ: Դա է, կարծում եմ, որ բոլորին իրոք վիշտ է պատճառում:
Ազնվորեն ասած, ես մոտավորապես մի այսպիսի քո գրառում էլ սպասում էի քեզանից այս թեմայում: Կներես, ինձ նախապատրաստել էր դրան նմանապես պարզ ու անկեղծ գրած քո "Երեսուն փաստը քո մասին"... Դե, վաղուց չէիր երևում Ակումբում, եկար ու շպպացրեցիր այդ "փաստերը": Ես , ազնվորեն ասած, շշմել էի: Կարծեմ չշնորհակալեցի անգամ... Անմիջապես երևաց, որ ինչ-որ բան փոխվել է կյանքումդ, մտածելակերպիդ մեջ: Մի պահ ուզեցա ասել քեզ այդ մասին, բայց հետո հասկացա, որ դժվար թե կարողանամ քեզ ապացուցել, որ ամեն փոփխություն չէ, որ դեպի լավն է տանում: Դե, երբ նախկինի ինչ-որ կարևոր բաներ սկսում են անհեթեթություն թվալ, երբ նոր արժեքներ ես ձեռք բերում, թվում է, թե վերջ... Այսինքն ինչ եմ ջուր ծեծում, դրանք դու ինձանից էլ լավ գիտես:

Բայց երբեմն...

Ակումբը ինձ ժամանակին ահագին բան ա տվել, ինչի համար շատ շնորհակալ եմ...
Ամենաթանկը դա մի քանի մարդիկ են...
Չուկը անձամբ...
Հետո եկավ ժամանակ...
...Այդ և այլ պատճառներով ես ինքնաբերաբար հեռացա Ակումբից։ Ու անգամ Ֆեյսբուքի ընկերներիս միջից ջնջեցի ակումբցիներից շատերին։

Ասածդ էս ամեն ինչը լիովին հասկանալի է, բայց քո սուբյեկտիվ կարծիքն է քո սուբյեկտիվ իրականության մեջ (կներես, ստորագրությունդ հիշեցի...) և օբյեկտիվ իրականության հետ ոչ մի կապ չունի: Բայց, նույնիսկ եթե քո սուբյեկտիվ իրականության մեջ էլ քիչ ավելի լրջորեն նայես հարցին, երևի թե կհամաձայնվես ինձ հետ, "Ժառ" ավատարդ կջնջես ու կվերցնես նորը՝ "Ակումբի Վամպիր": Որովհետև ստացվում է, որ եկար, ինչ քեզ պետք էր քամեցիր Ակումբից, իսկ երբ, եթե իրոք համարենք, որ Ակուբն ինչ-որ հարցերում աղքատացավ, սկսեց քեզ դուր չգալ, դու, փոխանակ ասելու. լավ, չէ՞ որ ես քիչ չեմ սնվել Ակումբից նեղ ժամանակներս, հիմա էլ Ժամանակն է պարտքերս վերադարձնել ինչ-որ դրական լիցքեր տալով Ակումբին, - դրա փոխարեն դու նրան համարեցիր քեզ այլևս անարժան և "ինքնաբերաբար հեռացա Ակումբից։ Ու անգամ Ֆեյսբուքի ընկերներիս միջից ջնջեցի ակումբցիներից շատերին"...
Չնեղանաս, խնդրում եմ, Ժառ ջան: Սա իմ կարծիքը չի: Սա՝ քո սուբյեկտիվ կարծիքի արտացոլումն է Ակումբի սուբյեկտիվ աչքերում:

Ու հիմա էս ամեն ինչը գրում եմ միայն մի պատճառով ՝ Զաքարի հետ կապված խոսակցությունների պատճառով։

Իսկ նախաբանիցդ հետո, որն արդեն իսկ շատ ցավալի էր բոլորի համար (համոզված եմ), սա արդեն սկսում է բարկացնել Ակումին: Եվ հարցն արդեն բոլորովին էլ Զաքարը չէ, այս պահին մենք Զաքարին մոռանում ենք արդեն: Ստացվում է, որ ակումբցիները քեզ հետ շփվելու երջանկությանն արժանի չէին և "միայն մի՝ Զաքարի հետ կապված խոսակցությունների պատճառով" էր, որ ժամանակ վատնեցիր...
Ուրիշ բաներ չեմ ուզում նորից թվարկել, առավել ևս որ Չուկը շատ իմաստուն մտքեր ասեց այդ ամենի մասին: Ու Զաքարի հարցին էլ չեմ ուզում անդրադառնալ այստեղ ու համաձայնվել կամ չհամաձայնվել քեզ հետ: Ընդամենը փորձում եմ կոնկրետ պատասխանել հարցիդ:

Ժառ ջան, ինձ համար դու ագրեսիվ չես, կոպիտ չես, չար չես: Ու լրիվ անկեղծ ես: Եվ արտահայտվում ես էլ պարզ ու անկեղծ:
Բայց տես, որ դրանից մարդիկ իրենց վատ են զգում...
Ինչու՞...

Բառերը...
Այնքան կարևոր են բառերը, Ժառ: Առավել ևս այն բառերը, որոնք միշտ մեզ հետ են...
Իսկ մենք հաճախ բարձում ենք այդ բառերը մեզ վրա ու տքնում ենք դրանց տակ, չհասկանալով դրանց կարևորությունը... Ու չնկատելով դրանց ազդեցությունը մեզ վրա...
Քո բեռը՝ քո հասցեն է, Ժառ: Հիշեցնե՞մ. "սեփական ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ իրականության մեջ": Այս դեպքում քո բոլոր արժեքները արժեքավոր են քեզ համար միայն, իսկ ՕԲՅԵԿՏԻՎ իրականության պայմաններում, դրանք հավասար են զրոյի: բացառությամբ այն դեպքի, երբ սուբյեկտիվը համապատասխանում է օբյեկտիվին: Եվ մեծ հաշվով, դա էլ հենց հանդիսանում է քո սուբյեկտիվ իրականության ամենամեծ քննությունը, - թե որքանով է այն ճշմարիտ:
Ըստ իս, երբ ստեղծում ես սուբյեկտիվ իրականություն, դա նույնն է, որ վերցնես ու հոսող ջրի դեմը կապես: Իսկ գյոլ կապած ջուրը, ոնց էլ լինի, մի օր սկսելու է նեխել: Որքան էլ ուզում է իրեն ազնիվ համարի:
Մի ընկեր ունեմ: Երբեք ոչ ոքու վատություն արած չկա: Բայց տես, որ շատ հաճախ մարդիկ նրան վատություն են անում: Սա էլ նեղվում է: մի օր հարցրեց. լսիր, ասում է, տեսե՞լ ես, որ ես մեկին վատություն անեմ, ինչու՞ են ինձ միշտ նեղացնում: Լռում եմ: Ինչի՞ ես լռում, ասում է: Հարցրեցի. իսկ երբևիցէ լավություն արած կա՞ս... Լռեց երկար, հետո ասաց. գ..դոնի մեկն եմ, պարզվում է...

Ազնիվ լինելը շատ քիչ է, հասկանում ես...
Երբ մարդ նոր հայտնություններ է անում իր համար, դա պետք է օգնի նրան ավելի սիրել իր շրջապատը, իրեն շրջապատողներին: Իսկ դու ավելի ու ավելի սկսում ես արհամարհել նրանց... Սա իմ կարծիքը չէ, Ժառ ջան, սա քո "սուբյեկտիվ" կարծիքն է ու դու ինքդ ես սա ասում քո գրառումներով:
Ի՞նչ ես դու փնտրում մարդկանց մեջ, և ի՞նչը չկարողացար ակումբցիների մեջ գտնել: Կատարելությու՞ն: Իսկ ինչպե՞ս ես դու այդ կատարելությունը պատկերացնում: Մարդ, առանց թերությունների՞: Բայց մի՞թե կատարյալ չէ այն միայն, ինչն իր մեջ պարունակում է ամեն ինչ: Այս թվում նաև թերություններ: Չէ՞ որ եթե մեկն անթերի է, նշանակում է, նրա թերությունը հենց թերությունների պակասն է: Եվ ուրեմն ինչպե՞ս կարող է նա կատարյալ լինել, եթե մի բանի պակաս այնուամենայնիվ ունի:

Չգիտեմ, կարողացա՞ հարցիդ պատասխանել, թե ոչ:
Բայց ես ցանկացա քեզ ասել նաև, որ Զաքարին իրոք հարգել ու սիրել կարելի է միայն այն դեպքում, երբ ընդունում ես, որ կատարելությունն այնպիսին է, ինչպիսին ես եմ տեսնում, այսինքն, պարունակում է իր մեջ ամեն ինչ: Աստծո պես: Այսինքն, պետք է համարես, որ մենք բոլորս կատարյալ ենք: Եվ ըստ այդմ էլ՝ աստվածներ ենք: Եվ մեզ բոլորիս էլ հնարավոր է սիրել ու հարգել:
Ես այս ամենն ընդունում եմ ու խորինս համոզվաած եմ դրանում:
Դու՝ ընդունու՞մ ես:
Եթե պատասխանես այս վերջին հարցիս, իմ պատասխանի կարիքն այլևս չես ունենա:

[Rhayader]

Մեկ էլ, էպիկ է, երբ «գեյ վառողների» համար մարդ տանջամահ անելը թույլատրելի արարք է, անուններ չտանք:

[Աթեիստ]

Քանի որ թեման չի փակվելու, համենայն դեպս ես որ դա չեմ ուզում, ես էլի արտահայտվեմ։

Չոր փաստեր։
Ունենք հանցագործ, որը դատապարտված ա ցմահ ազատազրկման առանձնակի դաժանությամբ սպանության հոդվածով։ Այսինքն ըստ երկրի համապատախան մարմինների որոշման, ինքը վտանգ ա ներկայացնում հասարակության համար։ ՑՄԱՀ։

Ունենք Ակումբ, որտեղ շատերն իրար ճանաչում ենմ, շատերը նաև իրական կյանքում, ու շատ հարցերում վստահում են իրար։
Հանցագործը արդեն երկար ժամանակ ա գրանցված ա Ակումբում, ու որոշ ակումբցիների նաև պատմում ա. որ նստած ա, տալիս ա հղումներ ու դրանք ներկայացնում սեփական մեկնաբանությամբ։

ժառի պատմածից (իսկ Ժառին ես վստահում եմ, ի տարբերություն մարդասպանի) իմանում ենք, որ ինքը նաև ավելի դաժան բաներ ա պատմում։

Էս մեկը էլի որպես փաստ պտի ներկայացնեն, թեև սա իրան հանդիպած ակումբցու խոսքերից եմ վերցրել։ Մարդասպանը ներկայացնում ա, որ Չուկը՝ Ակումբի ադմինը ամեն ինչից տեղյակ ա։

Սրանք արդեն փաստեր չեն, այլ տարբեր մարդկան սուբյեկտիվ գնահատականներ։
Ակումբցին, իմանալով որ Չուկը էդքանից տեղյակ լինելով, թույլ ա տալիս, որ մարդասպանը շփվի ակումբցիների հետ, տրամաբանորեն մտածել ա, որ Չուկն իրան վստահում ա, ուրեմն Չուկն էլ ա հավատում, որ դա անմեղ ա։
Մեղադրելու բան էլ չկա. մարդիկ Ակումբ մտնում են հենց միջավայրի համար։ Ստեղ ապահով ա, սա փոխոց չի, չի կարաս քեզ հանցագործը գա դայաղվի։

Հաջորդ սուբյեկտիվ գնահատականը։
Հանցագործը եկել ա ֆորում, բայց այն օգտագործում ա ավելի շատ մարդկանց հետ նամակներով շփվելու համար։ Եթե սա նորմալ մարդն աներ, իհարկե ես չէի անհանգստանա, բայց հանցագործի դեպքում ակնհայտ ա, որ ես լրիվ այլ կերպ են նայելու էս երևույթին։

Երբ վերջապես բացահայտ սկսում ա քննարկվել իրա գործը, հանցագործը սկսում ա դիմել մանիպուլյացիաների ու ստի։ Եթե ինչ-որ մեկը դեռ կասկածում ա, մի հատ էլ կարդացեք էդ օրվա իրա «փաստարկները», ու հակափաստարկները (թեկուզ իմ, շատ ագրեսիվ արվա գրառումները)։ Փորձեք զգացմունքները դնել մի կողմ ու նայել մենակ փաստարկները։

Իմ սուբյեկտիվ եզրակացությունը
Նույնիսկ եթե նա շարունակելու ա Ակումբում իրա մասնակցությունը, բոլորը, մանավանդ նոր գրանցվողները, պետք է իմանան, որ նա նորմալ մարդ չի, նա առանձնակի դաժանությամբ սպանության համար ցմահ դատապարտված ա, որի անմեղությանը շատ շատերը չեն հավատում, այդ թվում Չուկը։ Նրա ստերին շատերն ականատես ենք եղել, իսկ սպառնալիքներին դեռ քչերս են արժանացել։

Ու հենց էս եզրակցությանս պատճառով էս թեման չպիտի փակվի։

[Բարեկամ]

Քանի որ թեման չի փակվելու, համենայն դեպս ես որ դա չեմ ուզում, ես էլի արտահայտվեմ։

Չոր փաստեր։
Ունենք հանցագործ, որը դատապարտված ա ցմահ ազատազրկման առանձնակի դաժանությամբ սպանության հոդվածով։ Այսինքն ըստ երկրի համապատախան մարմինների որոշման, ինքը վտանգ ա ներկայացնում հասարակության համար։ ՑՄԱՀ։

Ունենք Ակումբ, որտեղ շատերն իրար ճանաչում ենմ, շատերը նաև իրական կյանքում, ու շատ հարցերում վստահում են իրար։
Հանցագործը արդեն երկար ժամանակ ա գրանցված ա Ակումբում, ու որոշ ակումբցիների նաև պատմում ա. որ նստած ա, տալիս ա հղումներ ու դրանք ներկայացնում սեփական մեկնաբանությամբ։

ժառի պատմածից (իսկ Ժառին ես վստահում եմ, ի տարբերություն մարդասպանի) իմանում ենք, որ ինքը նաև ավելի դաժան բաներ ա պատմում։

Էս մեկը էլի որպես փաստ պտի ներկայացնեն, թեև սա իրան հանդիպած ակումբցու խոսքերից եմ վերցրել։ Մարդասպանը ներկայացնում ա, որ Չուկը՝ Ակումբի ադմինը ամեն ինչից տեղյակ ա։

Սրանք արդեն փաստեր չեն, այլ տարբեր մարդկան սուբյեկտիվ գնահատականներ։
Ակումբցին, իմանալով որ Չուկը էդքանից տեղյակ լինելով, թույլ ա տալիս, որ մարդասպանը շփվի ակումբցիների հետ, տրամաբանորեն մտածել ա, որ Չուկն իրան վստահում ա, ուրեմն Չուկն էլ ա հավատում, որ դա անմեղ ա։
Մեղադրելու բան էլ չկա. մարդիկ Ակումբ մտնում են հենց միջավայրի համար։ Ստեղ ապահով ա, սա փոխոց չի, չի կարաս քեզ հանցագործը գա դայաղվի։

Հաջորդ սուբյեկտիվ գնահատականը։
Հանցագործը եկել ա ֆորում, բայց այն օգտագործում ա ավելի շատ մարդկանց հետ նամակներով շփվելու համար։ Եթե սա նորմալ մարդն աներ, իհարկե ես չէի անհանգստանա, բայց հանցագործի դեպքում ակնհայտ ա, որ ես լրիվ այլ կերպ են նայելու էս երևույթին։

Երբ վերջապես բացահայտ սկսում ա քննարկվել իրա գործը, հանցագործը սկսում ա դիմել մանիպուլյացիաների ու ստի։ Եթե ինչ-որ մեկը դեռ կասկածում ա, մի հատ էլ կարդացեք էդ օրվա իրա «փաստարկները», ու հակափաստարկները (թեկուզ իմ, շատ ագրեսիվ արվա գրառումները)։ Փորձեք զգացմունքները դնել մի կողմ ու նայել մենակ փաստարկները։

Իմ սուբյեկտիվ եզրակացությունը
Նույնիսկ եթե նա շարունակելու ա Ակումբում իրա մասնակցությունը, բոլորը, մանավանդ նոր գրանցվողները, պետք է իմանան, որ նա նորմալ մարդ չի, նա առանձնակի դաժանությամբ սպանության համար ցմահ դատապարտված ա, որի անմեղությանը շատ շատերը չեն հավատում, այդ թվում Չուկը։ Նրա ստերին շատերն ականատես ենք եղել, իսկ սպառնալիքներին դեռ քչերս են արժանացել։

Ու հենց էս եզրակցությանս պատճառով էս թեման չպիտի փակվի։

Մի հարց կարո՞ղ եմ տալ։
Իսկ ի՞նչ վնաս է կրել տուժված ակումբցին Զաքարի կողմից։
Դա մոտավորապես ասելը պիտի որ չբացահայտի այդ ակումբցու ինքնությունը։ Մոտավորապես՝ ինչ բնույթի վնաս։

[Աթեիստ]

Նախորդ գրառումն անելուց կողքից ուրիշ բան էլ էի անում, մտքերս շատ խառն էին։

Մի բանի վրա եմ ուզում հրավիրել ձեր ուշադրությունը։
Նախ հանցագործն ու նրա հետ անձամբ շփվողները պարտադիր նշում են, որ ինքը երբեք չի խնդրել իրան այցելել։ Սա ներկայացվում ա, որպես նրան արդարացնող փաստարկ։ «Մենք մեր կամքով ենք գնացել»։

Բայց ինքն ա նրանց պատմել իրա կարգավիճակի մասին (իհարկե սեփական տարբերակը)։
Հաշվի առնելով նաև իրա «անկեղծացումը» ավելի բարդ, ու մեզ անհայտ փաստերի մասին պատմելը, ցանկացած հոգեբան ձեզ կասի, որ սա հասարակ, պրիմիտիվ մանիպուլյացիա։

Եթե սխալվում եմ, թող ինձ ուղղեն ակումբի հոգեբանները։ Հետաքիրքիր կլիներ էս հարցում Այվիի, Բայանդուրի ու Բյուրի կարծիքը։