Պարանորմալ երևույթներ

[Sambitbaba]

Սամ, լավ էլի... իսկականից լավ էլի: Ասենք էստեղ ի՞նչ պարանորմալ բան կա, չեմ հասկանում: Մամաս էլ որ գործից տուն ա գալիս, մեր կատուն արդեն դռան մոտ մլավում ա, իմանում ենք՝ մաման հասնում ա:

Սիրելի Բյուր ջան, ինձ համար ընդհանրապես գոյություն չունի այդպիսի հասկացողություն` "պարանորմալ": Ինձ համար ամեն ինչը նորմալ է, ուղղակի կան պատասխաններ, որոնք ես կամ գիտեմ, կամ ոչ: Ինչ չգիտեմ` կիմանամ, եթե համարեմ, որ ունեմ դրա անհրաժեշտությունը, և դրա պատճառն այն է, որ չգիտեցածս չեմ հերքում և համարում եմ, որ անհնարին ոչինչ չկա:

Սամ, դու պիտի որ իմանայիր, որ ի տարբերություն մարդկանց, կենդանիների մնացած զգայարանները՝ շոշափելիք, լսողություն, համ, հոտառություն, ավելի զարգացած են:

Նրանք, ովքեր գիտեն, թե ինչու է այդպես, լռում են ամոթից, որովհետև շատ լավ հասկանում են, որ այստեղ մարդկությունը հպարտանալու ոչինչ չունի:
Ի՞նչ ես կարծում, ինչու՞ է հենց մա՛րդը ղեկավարում այս աշխարհը...
Մի մտածիր իզուր, վաղուց արդեն կա դրա պատասխանը. որովհետև նա առավել է, քան մյուս կենդանի արարածները:
Առավել` նշանակում է ունենալ մի բան, ինչ մյուսները չունեն: Բայց միայն դա բավական չէ առավել լինելու համար: Սկզբում պետք է ունենալ այն, ինչ ունեն բոլորը, ու հետո նոր ունենալ մի այլ բան էլ: Այ, դա՛ է առավելությունը: Իսկ եթե դու ունես մի բան, իսկ ես` մի այլ բան, մենք առավել չենք մեկմեկուց, մենք ուղղակի տարբեր ենք:
Մարդն առավել է, որովհետև նախ և առաջ ունի այն ամենն, ինչ ունեն մնացած կենդանի արարածները, իսկ հետո նոր ունի մի առավել բան էլ, ինչ նրանք չունեն:
Ունի այդ ամենը, բայց մոռացել է այդ մասին: Այնքան է սկսել հպարտանալ իր ստեղծած գիտություններով (ինչպե՞ս կարելի է չհպարտանալ, երբ զգում ես, որ Արարիչ ես, չէ՞: Մի՞թե հրապուրիչ չէ Աստված լինելը...), որ մոռացության է տվել արդեն իսկ ունեցած գիտելիքները:
Եվ այս մասին իմացողները` լռում են ամոթից...

կատուն մամայիս ոտնաձայները հարյուր մետրից ա ֆիքսում, մենք՝ տասը

Եվ նա էլ, գնում է կայարան մորդ դիմավորելու՞... Եվ դու չես պատմում այդ մասին, որովհետև դա սովորական երևույթ է և լրիվ հասկանալի՞...

Դու գիտե՞ս ինչ ես անում: Դու սենց իսկական պարանորմալ երևույթներն էժանացնում ես:

Վրդովվածությանդ մեջ դու չնկատեցիր, Բյուր ջան, որ ես մեջբերեցի Ալֆայի պատմածն ու հիշեցի դրան նման մի բան ընդամենը: Էնպես որ, թե բան ունես ասելու, Ալֆային ասա:

Ամենասովորական առօրեական բանը պարանորմալի տակ ես ներկայացնում:

Եթե համարենք, որ ամենասովորական, առօրեական բան է մեքենայով գնալն ու ինքդ քեզ վերևից` մեքենայի մեջ նստած, ճանապարհով ընթանալիս տեսնելը, - դու էլ ամեն օր հեծանվով տանից գործի գնալիս հենց նույն այդ վիճակում ես, չէ՞:
Թե՞ դու սա ի նկատի չունեիր, սրանք դու ռետուշ ես անում...
Կամ սպասիր, մինչև Մեֆը մի բան կասի սրա մասին էլ, հետո կկրկնես:
Լենոնի նկարը վկա...

Կներես իհարկե, բայց քեզ նախնադարյան մարդու պես ես պահում:

Ես հենց այդպիսին էլ կամ, սիրելիս, ես լեմուրացի եմ...

[Sambitbaba]

Բյուր, համարյա նույն բանը ես լսել եմ բանակում: Պայմանագրային զինվորներից մեկի մորաքույրը կողքի գյուղում տուն ա առնում, ու որոշ ժամանակ անց քրոջ ընտանիքին (այդ թվում և զինվորին) կանչում տունը տեսնելու: Նախորդը օրը զինվորը երազում գնում ա էդ տունը, ետնամուտքից մտնում, տան ներսում սյունից կախված հին բանալիներ տեսնում: Հաջորդ օրը, երբ գնում են արդեն տունը տեսնելու, նա դրսից ճանաչում է, ասում, որ արդեն եղել ա էդ տանը, ու նույնությամբ գնում հասնում բանալիներին: Ընդ որում նա այդ գյուղում առաջին անգամ էր լինում:

Պատմություն իհարկե ցնցող էր, բայց էդ պահին ես կարդում էի հոդվածներ աստրալ ճանապարհորդությունների մասին, ու դա ընդունեցի որպես նորմա:
Մի քիչ կարդա, շատ հետաքրքիր ա, ու լրիվ բացատրում ա նման անհասկանալի դեպքերը:

Արտ ջան, ցավոք, աստրալը` գիտություն չի...
Ինչպես նաև` բազմատարածքայնությունը... (Ալֆ ջան, սա շատ մոտ է քո` կրկնվող վիճակի մասին պատմության բացատրությանը

[Freeman]

Սիրելի Բյուր ջան, ինձ համար ընդհանրապես գոյություն չունի այդպիսի հասկացողություն` "պարանորմալ": Ինձ համար ամեն ինչը նորմալ է, ուղղակի կան պատասխաններ, որոնք ես կամ գիտեմ, կամ ոչ: Ինչ չգիտեմ` կիմանամ, եթե համարեմ, որ ունեմ դրա անհրաժեշտությունը, և դրա պատճառն այն է, որ չգիտեցածս չեմ հերքում և համարում եմ, որ անհնարին ոչինչ չկա:


Նրանք, ովքեր գիտեն, թե ինչու է այդպես, լռում են ամոթից, որովհետև շատ լավ հասկանում են, որ այստեղ մարդկությունը հպարտանալու ոչինչ չունի:
Ի՞նչ ես կարծում, ինչու՞ է հենց մա՛րդը ղեկավարում այս աշխարհը...
Մի մտածիր իզուր, վաղուց արդեն կա դրա պատասխանը. որովհետև նա առավել է, քան մյուս կենդանի արարածները:
Առավել` նշանակում է ունենալ մի բան, ինչ մյուսները չունեն: Բայց միայն դա բավական չէ առավել լինելու համար: Սկզբում պետք է ունենալ այն, ինչ ունեն բոլորը, ու հետո նոր ունենալ մի այլ բան էլ: Այ, դա՛ է առավելությունը: Իսկ եթե դու ունես մի բան, իսկ ես` մի այլ բան, մենք առավել չենք մեկմեկուց, մենք ուղղակի տարբեր ենք:
Մարդն առավել է, որովհետև նախ և առաջ ունի այն ամենն, ինչ ունեն մնացած կենդանի արարածները, իսկ հետո նոր ունի մի առավել բան էլ, ինչ նրանք չունեն:

Այ էս ընդգծածս մասում տրամաբանական շղթան ավարտվում ա)
Սամ, դու զգացել ե՞ս, որ մեզ մեղադրում ես գիտությունով չբացատրվող բանը չընդունելու մեջ, իսկ ինքդ չես ընդունում գիտական բացատրությունները:

[Mephistopheles]

Ժող մի հատ բան ասեմ… սովորաբար պարանորմալ երևույթները պատմվում են "նկատի ունենալով" նպատակ, այսինքն ինչ նպատակի համար ա էդպես եղել… միստիկ պայմաններում միստիկ նպատակ… բնության մեջ որևէ երևույթ ինչ որ նպատակի համար չի արվում, նպատակ չկա… մի հատ անեկդոտ կա. երեխան հարցնում ա ծնողին՝ մամա ինչի՞ ա անձրև գալիս… ծնողն ասում ա որ ծառերն ու ծաղիկները ջրվեն… երեխան էլ հարցնում ա, բա մայթերին ինչի՞ ա գալիս…

անմեղ անեկդոտ ա, բայց բավականին բովանդակալից…

Գալը շատ լավ հարց էր բարձրացրել… հետո ի՞նչ եղավ էդ աղջկա հետ… ասենք թե Ուլանայի պատմածը բացարձակ փաստագրական ա ինչի՞ էդ աղջկա գլուխը դուրս չեկավ… ի՞նչ եղան հետագա դեպքերը որ էդ դեպքին միստիկ բնույթ ա վերագրում…

բնության մեջ չկա նպատակ, կա պատճառ և հետևանք… բայց պարանորմալ երևույթները աչքի են ընկնում հստակ նպատակի ակնարկով կամ դրա փնտրտուքով…

[Sambitbaba]

(Ալֆ ջան, սա շատ մոտ է քո` կրկնվող վիճակի մասին պատմության բացատրությանը

Սխալվել եմ, պետք է գրեի "Այվ ջան"...

[StrangeLittleGirl]

Սամ, նայի: Ուրեմն գիտության մեջ ու ընդհանրապես բանական մարդիկ սենց են անում: Մի երևույթ երբ ի հայտ ա գալիս, տալիս են ամենահավանական, ամենաառօրեական բացատրություն: Էդ բացատրությունը չի տրվում մենակ էն դեպքում, երբ պարամետրերից մեկը չի բռնում: Հետո անցնում են մյուս ամենահավանականին ու տենց ամեն ինչ ժխտելով նոր կարաս մտածես հոգիների, ոչ մարմնական կյանքի ու այլ տարօրինակ բաների մասին:

Վերցնենք օրինակ: Մի կին գնաց բժշկի աջ աճուկային շրջանում ուժեղ ցավերով: Բժիշկը չի նստում, մտածում, թե էդ հիվանդի մեռած մաման էն աշխարհից ազդակ ա ուղարկում: Առաջինը պետք ա կույր աղու որդանման ելունի բորբոքումը հերքել: Հետազոտեց, պարզեց, որ էդ չի: Հետո անցնում ես ձվարաններին: Ձվարանների բոլոր տեսակի հիվանդությունները (ապոպլեքսիա, կիստա, բորբոքում, արտաարգանդային հղիություն և այլն) հերքելուց հետո անցնում ես որովայնի խոռոչում այլ օրգանների հիվանդություններին (օրինակ՝ ստամոքս, քիչ հավանական ա, բայց մեկ-մեկ ցավն էդտեղ էլ ա տեղակայվում): Երբ պարզում ես՝ որովայնում ամեն ինչ նորմալ ա, անցնում ես մյուս հավանականին. հոգեկան խանգարումներ, որոնք մարնականով են դրսևորվում: Եթե դա էլ ես ժխտում, հաջորդ հավանական տարբերակն էն ա, որ հիվանդդ խաբում ա: Եթե պարզվում ա, որ չի խաբում, նոր կարաս մտածես, որ իրա մահացած մաման ազդակներ ա ուղարկում կամ էլ այլմոլորակայինները վրան գիտական փորձեր են դնում:

Իսկ դու բոլոր դեպքերը վերցնում ես, հավանական բացատրությունները թողած միանգամից ընկնում ես մահացած մամաների ու չգիտեմ ինչերի հետևից: Եթե աշխարհը քո տրամաբանությամբ շարժվեր, էսօր ո՛չ գիտությունը կզարգանար, ո՛չ էսքան բան կիմանայինք տարբեր բաների մասին, այլ կշարունակեինք հավատալ, որ կայծակն աստվածներն են առաջացնում, չար ուժերը խնձորը ծառից գցում են, իսկ քաղցկեղն էլ սխտորով բուժվում ա:

[StrangeLittleGirl]

Ժող մի հատ բան ասեմ… սովորաբար պարանորմալ երևույթները պատմվում են "նկատի ունենալով" նպատակ, այսինքն ինչ նպատակի համար ա էդպես եղել… միստիկ պայմաններում միստիկ նպատակ… բնության մեջ որևէ երևույթ ինչ որ նպատակի համար չի արվում, նպատակ չկա… մի հատ անեկդոտ կա. երեխան հարցնում ա ծնողին՝ մամա ինչի՞ ա անձրև գալիս… ծնողն ասում ա որ ծառերն ու ծաղիկները ջրվեն… երեխան էլ հարցնում ա, բա մայթերին ինչի՞ ա գալիս…

անմեղ անեկդոտ ա, բայց բավականին բովանդակալից…

Գալը շատ լավ հարց էր բարձրացրել… հետո ի՞նչ եղավ էդ աղջկա հետ… ասենք թե Ուլանայի պատմածը բացարձակ փաստագրական ա ինչի՞ էդ աղջկա գլուխը դուրս չեկավ… ի՞նչ եղան հետագա դեպքերը որ էդ դեպքին միստիկ բնույթ ա վերագրում…

բնության մեջ չկա նպատակ, կա պատճառ և հետևանք… բայց պարանորմալ երևույթները աչքի են ընկնում հստակ նպատակի ակնարկով կամ դրա փնտրտուքով…

Լրիվ համաձայն եմ Մեֆ: Եթե նպատակ լիներ, էլի կհասկանայինք, թե ինչ պատճառով տրամաբանական բացատրությունները չեն անցնում: Բայց երբ ասում ես՝ չէ, տենց չի, չէ, դա հավանական չի, պիտի առաջարկես նպատակ, թե ինչու ա պարանորմալ մի բան էղել: Ինձ էլ ա էդ աղջկա պատմությունն ահավոր հետաքրքրում:

[Mephistopheles]

ժող, կարա՞ք Բյուրի հետ չվիճեք… ճիշտ ա ասում սաղ… իմ համար շատ "ցավալի ա", բայց սաղ ճիշտ ա ասում…

[ivy]

ժող, կարա՞ք Բյուրի հետ չվիճեք… ճիշտ ա ասում սաղ… իմ համար շատ "ցավալի ա", բայց սաղ ճիշտ ա ասում…

Ուզում եմ հասկանալ էս ասածի «ինտոնացիան», բայց չի ստացվում։

[Sambitbaba]

Այ էս ընդգծածս մասում տրամաբանական շղթան ավարտվում ա)
Սամ, դու զգացել ե՞ս, որ մեզ մեղադրում ես գիտությունով չբացատրվող բանը չընդունելու մեջ, իսկ ինքդ չես ընդունում գիտական բացատրությունները:

Չէ, Ֆրիման ջան, ես չեմ հերքում գիտական բացատրությունները, ես շատ կողմ եմ գիտությանը, երբ այն վերջիվերջո բացատրում է մի բան ու հասնում է որոշակի արդյունքների:

Օրինակ, եթե ֆիզիկան (ֆիզիկա՞ն) ապացուցել է, որ հարյուր կիլոմետր արագությամբ փչող քամին կարող է պոկել կաղնու ծառի տերևը, ես կհավատամ անվերապահորեն, ու չեմ փորձի փչել հարյուր կիլոմետր արագությամբ, որպեսզի իմ աչքով տեսնեմ կամ իմ փորձով հաստատեմ:
Բայց չէ՞ որ գիտության այդ առաջխաղացումը չի կարող հերքել այն փաստը, որ տերևը կարող է ընղամենը չորանալ և իր իսկ ծանրության տակ պոկվել ծառից նաև առանց քամու:

Իսկ իրոք դեմ եմ այն բանին, երբ դուք ասում եք, որ եթե գիտությունը մի բան չի ապացուցել, ուրեմն այդ բանը չկա: Բայց այդ բանը կա, ուղղակի դեռևս ապացուցված չէ գիտության կողմից: Եվ մի՞թե գիտության դերը հենց դրանում չէ` ապացուցել չապացուցվածը: Քանզի եթե ամեն ինչ ի սկզբանե ապացուցված լիներ, ուրեմն ու՞մ էր պետք գիտությունը:

Շատ մեծ ուշադրության կարիք ունի այն համգամանքը, որ կան գիտութուններ, որոնք նույնպես ապացուցված չեն առայժմ ներկայիս ապացուցված գիտությունների կողմից և այդ պատճառով, իհարկե, հերքվում են ընդհանրապես: Բայց կարծում եմ, քեզ համար նորություն չէ՞ այն փաստը, որ մեր ամբողջ պատմության ընթացքում էլ այդ երևույթը շատ սովորական բան է:
Հիմա, եթե մենք այս խոսակցությունը վարեինք մի քանի հարյուր տարի առաջ, շատ հնարավոր է, որ դուք ինձ խարույկ էլ բարձրացնեիք: Բայց ժամանակն իր խոսքն ասում է և մարդիկ ավելի են բարիացել: Նաև իր դերն է խաղում առաջադիմությունը: Տես, օրինակ, գիտությունն ավելի առաջադեմ է, քան կրոնը, ճի՞շտ է: Եվ դրա ապացույցն է նաև այն, որ, ասենք, "Լուսամուտ" կրոնական կայքում նման խոսակցությունների համար ինձ հեչի պես շաբաթով կամ ամսով զրկում էին գրառում կատարելու իրավունքից ու ջնջում էին գրառումներս, իսկ ավելի առաջադեմ Ակումբում հեշտ ու հանգիստ կարող եմ այսքան բանավիճել: Սա նշանակում է, որ մեծ հույսեր ունեմ, որ կգա ժամանակ, երբ, եթե նույնիսկ չընդունես էլ ասածս (ինչը բոլորովին էլ պարտադիր չէ), գոնե չես մեղադրի ինքս ինձ հակասելում...

Ահա թե ինչու եմ այդքան սիրում Ակումբն ու ձեզ...

[Mephistopheles]

Ուզում եմ հասկանալ էս ասածի «ինտոնացիան», բայց չի ստացվում։

իսկապես ճիշտ ա ասում… էն կույր աղիքի օրինակն էլ ա ճիշտ ասում… ես լիովին իրա հետ համաձայն եմ էս հարցում…

[Freeman]

Չէ, Ֆրիման ջան, ես չեմ հերքում գիտական բացատրությունները, ես շատ կողմ եմ գիտությանը, երբ այն վերջիվերջո բացատրում է մի բան ու հասնում է որոշակի արդյունքների:

Օրինակ, եթե ֆիզիկան (ֆիզիկա՞ն) ապացուցել է, որ հարյուր կիլոմետր արագությամբ փչող քամին կարող է պոկել կաղնու ծառի տերևը, ես կհավատամ անվերապահորեն, ու չեմ փորձի փչել հարյուր կիլոմետր արագությամբ, որպեսզի իմ աչքով տեսնեմ կամ իմ փորձով հաստատեմ:
Բայց չէ՞ որ գիտության այդ առաջխաղացումը չի կարող հերքել այն փաստը, որ տերևը կարող է ընղամենը չորանալ և իր իսկ ծանրության տակ պոկվել ծառից նաև առանց քամու:

Իսկ իրոք դեմ եմ այն բանին, երբ դուք ասում եք, որ եթե գիտությունը մի բան չի ապացուցել, ուրեմն այդ բանը չկա: Բայց այդ բանը կա, ուղղակի դեռևս ապացուցված չէ գիտության կողմից: Եվ մի՞թե գիտության դերը հենց դրանում չէ` ապացուցել չապացուցվածը: Քանզի եթե ամեն ինչ ի սկզբանե ապացուցված լիներ, ուրեմն ու՞մ էր պետք գիտությունը:

Շատ մեծ ուշադրության կարիք ունի այն համգամանքը, որ կան գիտութուններ, որոնք նույնպես ապացուցված չեն առայժմ ներկայիս ապացուցված գիտությունների կողմից և այդ պատճառով, իհարկե, հերքվում են ընդհանրապես: Բայց կարծում եմ, քեզ համար նորություն չէ՞ այն փաստը, որ մեր ամբողջ պատմության ընթացքում էլ այդ երևույթը շատ սովորական բան է:
Հիմա, եթե մենք այս խոսակցությունը վարեինք մի քանի հարյուր տարի առաջ, շատ հնարավոր է, որ դուք ինձ խարույկ էլ բարձրացնեիք: Բայց ժամանակն իր խոսքն ասում է և մարդիկ ավելի են բարիացել: Նաև իր դերն է խաղում առաջադիմությունը: Տես, օրինակ, գիտությունն ավելի առաջադեմ է, քան կրոնը, ճի՞շտ է: Եվ դրա ապացույցն է նաև այն, որ, ասենք, "Լուսամուտ" կրոնական կայքում նման խոսակցությունների համար ինձ հեչի պես շաբաթով կամ ամսով զրկում էին գրառում կատարելու իրավունքից ու ջնջում էին գրառումներս, իսկ ավելի առաջադեմ Ակումբում հեշտ ու հանգիստ կարող եմ այսքան բանավիճել: Սա նշանակում է, որ մեծ հույսեր ունեմ, որ կգա ժամանակ, երբ, եթե նույնիսկ չընդունես էլ ասածս (ինչը բոլորովին էլ պարտադիր չէ), գոնե չես մեղադրի ինքս ինձ հակասելում...

Ահա թե ինչու եմ այդքան սիրում Ակումբն ու ձեզ...

Դժվար քեզ այրեինք, թեկուզ հարյուր տարի առաջ, հուսով եմ դու էլ մեզ չես այրի)
Ինչ որ ուզում էի հաջորդ գրառման մեջ ասեի, Բյուրն արդեն ասեց՝որ ամենահավանականից պիտի դեպի անհավանական գնաս, իսկ դու միանգամից վերցրնում ես ամենաանհավանական բացատրությունը:
Լուրջ չեմ հասկանում, թե խի ես էդքան համոզված խոսում)

[StrangeLittleGirl]

Չէ, Ֆրիման ջան, ես չեմ հերքում գիտական բացատրությունները, ես շատ կողմ եմ գիտությանը, երբ այն վերջիվերջո բացատրում է մի բան ու հասնում է որոշակի արդյունքների:

Օրինակ, եթե ֆիզիկան (ֆիզիկա՞ն) ապացուցել է, որ հարյուր կիլոմետր արագությամբ փչող քամին կարող է պոկել կաղնու ծառի տերևը, ես կհավատամ անվերապահորեն, ու չեմ փորձի փչել հարյուր կիլոմետր արագությամբ, որպեսզի իմ աչքով տեսնեմ կամ իմ փորձով հաստատեմ:
Բայց չէ՞ որ գիտության այդ առաջխաղացումը չի կարող հերքել այն փաստը, որ տերևը կարող է ընղամենը չորանալ և իր իսկ ծանրության տակ պոկվել ծառից նաև առանց քամու:

Իսկ իրոք դեմ եմ այն բանին, երբ դուք ասում եք, որ եթե գիտությունը մի բան չի ապացուցել, ուրեմն այդ բանը չկա: Բայց այդ բանը կա, ուղղակի դեռևս ապացուցված չէ գիտության կողմից: Եվ մի՞թե գիտության դերը հենց դրանում չէ` ապացուցել չապացուցվածը: Քանզի եթե ամեն ինչ ի սկզբանե ապացուցված լիներ, ուրեմն ու՞մ էր պետք գիտությունը:

Սամ, աչքս մտցրու, որ էս թեմայում տենց բան ասող ա էղել:

[Skeptic]

Սամ, աչքս մտցրու, որ էս թեմայում տենց բան ասող ա էղել:

Փաստարկ առ անտեղյակություն, դասական օրինակ:

[StrangeLittleGirl]

Փաստարկ առ անտեղյակություն, դասական օրինակ:

Սկեպտ, ես էս թեմայի մասին եմ ասում

Հա՜, տեսա, բարդ թեմա ա: