Պարանորմալ երևույթներ

[John]

մի դեպք հիշեցի, որ տենց էլ բացատրությունը չեմ ունեցել. գուցե հեչ էլ պարանորմալ չի ու բացատրությո՞ւն փորձեք տալ )))
Բանակում է եղել: Ուրեմն սենյակ, կոմպ, կոմպի մոտ նստած զինվոր (էդ ես չեմ), կոմպով միացրած երաժշտություն, ես էլ հեռախոսով բզբզում եմ սենյակի մյուս անկյունում: Աչքովս ընկավ սեղանին դրված երկու լիտրանոց շշով սփրայթը: Ալարեցի բաժակ ճարել, տենց մի կում խմեցի, կանգնել էի միչև էդ, որտև սեղանը աթոռիցս հեռու էր: Կուլ տալուց ոնց որ օդ էլ լիներ հետը ներս գնալուց, հետո անջատվեցի, բան չեմ հիշում, մեկ էլ հիշում եմ, որ աչքերս բացեցի, գլուխս ուժեղ ցավում էր, շիշը դրված էր սեղանին, ես ծեփված էի պատին, ծնկներս ծալված էին ոնց որ թե ենթադրում եմ, որ գլխիս ցավը պատին խփելուց էր եղել: Երևի 2-3 վայրկյան էր տևել էդ откючкаյի վիճակը: Ենթադրում եմ, որ երաժշտության ձայնը խանգարել էր էն զինվորին լսելու գլխիս՝ պատին խփելու ձենը: Ու մեկ էլ որ ուշքի եկա, ինչ-որ բան էր խոսում էդ տղեն, շա՜տ հեռվից էր գալիս ձենը, չէի լսում նորմալ, հետո քիչ-քիչ լսելի դարձավ:
Ու տենց ընթացքում մոռացա էդ դեպքի մասին, էս թեման հերթական անգամ տեսնելիս հիշեցի

[Alphaone]

Բյուր, ակադեմիայում չէ, երկվորյակների վրա կատարած տասնյակ փորձեր: Կամ թեկուզ իմ աչքով տեսած ամենաաննորմալ դեպքը, որ տերը ՌԴ-ում մահանում ա, շունը ամբողջ գիշեր իրեն էստեղ խելագարի նման էր պահում, ոռնում, կաղկանձում... դեռ երբեք էդ խեղճ կենդանուն էդքան գժված չէի տեսել:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ակադեմիայում չէ, երկվորյակների վրա կատարած տասնյակ փորձեր: Կամ թեկուզ իմ աչքով տեսած ամենաաննորմալ դեպքը, որ տերը ՌԴ-ում մահանում ա, շունը ամբողջ գիշեր իրեն էստեղ խելագարի նման էր պահում, ոռնում, կաղկանձում... դեռ երբեք էդ խեղճ կենդանուն էդքան գժված չէի տեսել:

Սա դու գիտակա՞ն ես համարում: Երկվորյակների վրա կատարված ի՞նչ փորձ: Հղումնե՞ր

[Sambitbaba]

Աաա՜, ուրեմն Սամի համեմատությունները սպանում են Սպանում են իրանց անիմաստությամբ: Սամ, լուրջ եմ ասում, դու լրիվ տարբեր բաներ ես համեմատում: Շան անունը Ջեկո լինի, թե չէ, գիտական չի: Ճիշտ ա՝ հավանական ա, որ կարա Ջեկո լինի, բայց ամեն դեպքում կարող ա ինքը տասից էն մեկն ա, որը Ջեկո չի: Իսկ գիտության մեջ տենց չի: Մի երևույթ գիտական ա, եթե միշտ ա տենց: Նույնն ա, որ ծառից խնձորն ընկնի, ասես՝ հլը սպասի, կարող ա ծանրության ուժը չէր, անդրշիրիմյան կյանքից ոգիները էկան, խառնեցին իրար, գցեցին խնձորը: Չնայած քեզ իմանալով, դու էդ էլ կասես: Ջոն Լենոնի նկարը վկա

Էսօր առավոտ վեր կացա, տեսնեմ կոմպից ինչ-որ բան է ծորում: Ուշադիր նայեցի, տեսնեմ, Բյուր ջան, քո իմաստությունն է ծորում: Հետո էլ մի երկու հոգուց նամակ ստացա, որ իրենց կոմպերից էլ: Բյուր, համացանցում էլ չի տեղավորվում իմաստությունդ...
Ու էս գրառումդ էլ դրա վառ օրինակ է: Համենայն դեպս իմ անիմաստ ուղեղի մեջ տեղ չի անում, թե սրա, և ոչ միայն սրա` ամբողջ այս լրացրածդ էջերի, ո՞ր մասն է գիտական հավանականություն: Եվ արդյո՞ք քո "գիտությունը" քեզանից բացի որևէ մեկին էլ համոզեց իր հավանականությամբ:
Խոսքս այս մասին է, սիրելիս: Որովհետև քեզ համար գիտություն է միայն տասից իննը, այսինքն, Ջեկո շունն է միայն քեզ համար իրականություն, իսկ մնացած շներն ուղղակի չկան: Դա էլ, իհարկե, կարելի է մարսել: Բայց գիտե՞ս, թե ինչն է ցավալին: Որ իրականում Ջեկոն` տասից մեկն է միայն, և դա նշանակում է, որ քո "գիտության" հավանականության մեջ ամեն 100 շնից` դու միայն 10 շուն ես տեսնում` և նրանցից մեկը պատահաբար Ջեկո չի, - իսկ մնացած 90 շունը քեզ համար ուղղակի չկան... Կարելի է եզրակացնել, որ դու 90 տոկոսանոց կույր ես: Ինչպես նաև քո "գիտությունը"` ընդամենը 10 տոկոսի գիտություն է:

Ժամանակին մի ընկեր ունեի: Սա մի հատկություն ուներ. երբեմն իր ասած մի բան իրեն իսկ ինչ-ինչ պատճառով դուր էր գալիս, և սա անընդհատ կրկնում էր իր միտքը տեղին ու անտեղին: Նույնիսկ երբեմն, երբ տեսնում էի, որ հիմա նա ասելու է այդ բանն անտեղի ու փորձում էի հետ պահել նրան... անհնար էր, նա միևնույն է, պետք է ասեր: Եվ այդ պատճառով համ ինքն էր հիմար դրության մեջ ընկնում, համ էլ դիմացինը:
...Բյուր ջան, մոռացիր Արքիմեդին, ինչ կլինի...

Եթե ինչ-որ բան ունես ինձ ասելու ինչ-որ թեմայի վերաբերյալ, գնա այդ թեման ու այնտեղ ասա: Կամ էլ ասեիր, երբ ես բանավիճում էի այլոց հետ` ինչու՞ այն ժամանակ լռում էիր... Իսկ հիմա, նույնիսկ չգիտեմ էլ ինչ ասեմ: Բայց եթե դասատուդ լինեի, վարքից երեք կնշանակեի...


Հ.Գ.Ցանկանում եմ, ճշտել, որ ավելորդ անգամ այս մասին ջուր չծեծենք. ժողովուրդ, ես բոլորովին դեմ չեմ Գիտությանը: Ես դեմ եմ Բյուրի "գիտության" տիպի "գիտություններին":

ՀՀ.ԳԳ. Հա, Բյուր ջան, մոռացա ասել. եթե մի բանից տեղյակ չես, պարտադիր չի, որ ջանաս բացատրել այն: Հավատա, ոչ ոք քեզանից դրա համար չի նեղանա:
Ջեկոն ու Արքիմեդն էլ վկա...

[Alphaone]

Բյուր, ժամանակին տոնաներով էս մասին կարդացել եմ, հիմա ձեռքիս տակ հղումներ չկան, բայց խոստանում եմ, հենց ժամանակ ուեննամ, քեզ լիքը նյութ ուղարկեմ, երկրորդը համարում եմ ոչ թե գիտական ապացույց, այլ սեփական կենսափորձից բխող հետևություն + էլի լիքը մարդկանց պատմած նմանատիպ պատմություններ, որոնց չէի հավատում, մինչև ինքս ականատես չեղա: Ես գիտեմ, որ պարանորմալի վրա յանս տարած ա ու նման երևույթներ կարող եմ տեսնել անգամ էնտեղ, որտեղ չկան, բայց դե էնքան էլ անհույս վիճակում չեմ, որ չկարողանամ առողջ դատողությունն ու միստիցիզմն իրարից գոնե երբեմն տարանջատել...

[StrangeLittleGirl]

Էսօր առավոտ վեր կացա, տեսնեմ կոմպից ինչ-որ բան է ծորում: Ուշադիր նայեցի, տեսնեմ, Բյուր ջան, քո իմաստությունն է ծորում: Հետո էլ մի երկու հոգուց նամակ ստացա, որ իրենց կոմպերից էլ: Բյուր, համացանցում էլ չի տեղավորվում իմաստությունդ...
Ու էս գրառումդ էլ դրա վառ օրինակ է: Համենայն դեպս իմ անիմաստ ուղեղի մեջ տեղ չի անում, թե սրա, և ոչ միայն սրա` ամբողջ այս լրացրածդ էջերի, ո՞ր մասն է գիտական հավանականություն: Եվ արդյո՞ք քո "գիտությունը" քեզանից բացի որևէ մեկին էլ համոզեց իր հավանականությամբ:
Խոսքս այս մասին է, սիրելիս: Որովհետև քեզ համար գիտություն է միայն տասից իննը, այսինքն, Ջեկո շունն է միայն քեզ համար իրականություն, իսկ մնացած շներն ուղղակի չկան: Դա էլ, իհարկե, կարելի է մարսել: Բայց գիտե՞ս, թե ինչն է ցավալին: Որ իրականում Ջեկոն` տասից մեկն է միայն, և դա նշանակում է, որ քո "գիտության" հավանականության մեջ ամեն 100 շնից` դու միայն 10 շուն ես տեսնում` և նրանցից մեկը պատահաբար Ջեկո չի, - իսկ մնացած 90 շունը քեզ համար ուղղակի չկան... Կարելի է եզրակացնել, որ դու 90 տոկոսանոց կույր ես: Ինչպես նաև քո "գիտությունը"` ընդամենը 10 տոկոսի գիտություն է:

Սամ, դու վա՞տ ես: Ես վերևում ասում եմ՝ Ջեկոն ինչ կապ ունի գիտության հետ, դա գիտություն չի, սխալ համեմատություն ես անում, գիտությունն էն ա, երբ խնձորը ծառից ընկնում ա, ու էդ ծանրության ուժն ա, դու ասում ես մնացած 90 շունը քեզ համար չկան: Է հետո՞: Ի՞նչ ես ուզում դրանով ասած լինել:

Ժամանակին մի ընկեր ունեի: Սա մի հատկություն ուներ. երբեմն իր ասած մի բան իրեն իսկ ինչ-ինչ պատճառով դուր էր գալիս, և սա անընդհատ կրկնում էր իր միտքը տեղին ու անտեղին: Նույնիսկ երբեմն, երբ տեսնում էի, որ հիմա նա ասելու է այդ բանն անտեղի ու փորձում էի հետ պահել նրան... անհնար էր, նա միևնույն է, պետք է ասեր: Եվ այդ պատճառով համ ինքն էր հիմար դրության մեջ ընկնում, համ էլ դիմացինը:
...Բյուր ջան, մոռացիր Արքիմեդին, ինչ կլինի...

Եթե ինչ-որ բան ունես ինձ ասելու ինչ-որ թեմայի վերաբերյալ, գնա այդ թեման ու այնտեղ ասա: Կամ էլ ասեիր, երբ ես բանավիճում էի այլոց հետ` ինչու՞ այն ժամանակ լռում էիր... Իսկ հիմա, նույնիսկ չգիտեմ էլ ինչ ասեմ: Բայց եթե դասատուդ լինեի, վարքից երեք կնշանակեի...

Սամ, ստեղ Արքիմեդից ո՞վ ա խոսել: Լավ, որ իրան էլ հիշեցիր, այ ինքն էլ ա գիտություն, որ երբ մտնում ես վաննայի մեջ, քո ծավալի չափով ջուր ա թափվում, էդ որոշակի ֆիզիկական երևույթ ա, ոչ թե հոգիներն են գալիս, ջուրը թափում: Իրանից առաջ կարող ա տենց բացատրություն տված լինեին: Սամ, ստեղ դու ես հիմար դրության մեջ, որովհետև ինչ-որ անկապ Ջեկո բերեցիր, մեջ խցկեցիր, որը գիտության հետ ոչ մի կապ չունի:

Հ.Գ.Ցանկանում եմ, ճշտել, որ ավելորդ անգամ այս մասին ջուր չծեծենք. ժողովուրդ, ես բոլորովին դեմ չեմ Գիտությանը: Ես դեմ եմ Բյուրի "գիտության" տիպի "գիտություններին":

Հը՞ն Սամ: Ո՞րն ա իմ գիտությունը: Էդ ի՞նչ տիպ ա: Էն որ քո սաղ ֆոքուս-փոքուսները բացատրու՞մ ա: Սամ ջան, երկու հազար տարի առաջ էլ վաննայի ջրին պարանորմալ բացատրություն կտային: Բայց դե հիմա էլ ուղեղի մասին մի քիչ շատ բան ա հայտնի, քան քեզ թվում ա: Ու նավսյակի, մի քիչ ուսումնասիրի Արքիմեդը Նյուտոնից ինչով ա տարբերվում, կօգնի:

ՀՀ.ԳԳ. Հա, Բյուր ջան, մոռացա ասել. եթե մի բանից տեղյակ չես, պարտադիր չի, որ ջանաս բացատրել այն: Հավատա, ոչ ոք քեզանից դրա համար չի նեղանա:
Ջեկոն ու Արքիմեդն էլ վկա...

Նույնը քեզ Սամ: Եթե մի բանից տեղյակ չես, պարտադիր չի մտածել, որ հաստատ տենց չի: Մի քիչ ֆիզիկա ա, կենսաբանություն ա, նեյրոգիտություն ա, բան ա, ուսումնասիրի, պետք կգա:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ժամանակին տոնաներով էս մասին կարդացել եմ, հիմա ձեռքիս տակ հղումներ չկան, բայց խոստանում եմ, հենց ժամանակ ուեննամ, քեզ լիքը նյութ ուղարկեմ, երկրորդը համարում եմ ոչ թե գիտական ապացույց, այլ սեփական կենսափորձից բխող հետևություն + էլի լիքը մարդկանց պատմած նմանատիպ պատմություններ, որոնց չէի հավատում, մինչև ինքս ականատես չեղա: Ես գիտեմ, որ պարանորմալի վրա յանս տարած ա ու նման երևույթներ կարող եմ տեսնել անգամ էնտեղ, որտեղ չկան, բայց դե էնքան էլ անհույս վիճակում չեմ, որ չկարողանամ առողջ դատողությունն ու միստիցիզմն իրարից գոնե երբեմն տարանջատել...

Ահան Ալֆ, Սամի Ջոն Լենոնի նկարը վկա: Ի դեպ, գիտե՞ս որն ա գիտական: Որ, օրինակ, երկբևեռ խանգարում ունեցողները հակված են կապեր գտնելու որոշակի բաների միջև, որոնց միջև կապ չկա:

Իսկ իմ պատմած պատմությունը երկու սիրուն բացատրություն ունի.
1. Ղեկավարս զգաց, որ ինչ-որ բան էի ուզում ասել, չգիտեի՝ ոնց ասեի, իսկ ինքը գիտի, որ իմ նախկին ղեկավարն ինձ համար տհաճ թեմա ա, ինքը հարցրեց
2. Էդ մեյլը, որ ստացա, մի մեծ կազմակերպությունից էր, որը հինգ խմբերի ա բաժանված: Ես երկրորդ խմբի անդամ եմ նախկին ղեկավարիս հետ, ներկայիս ղեկավարը՝ հինգերորդ: Շատ հնարավոր ա, որ հինգ րոպե առաջ էլ իրա հինգերորդ խմբից ա մեյլ էկել, հիշել, հարցրել ա:

[StrangeLittleGirl]

Հատուկ Սամի ու մյուսների համար պատմեմ մեկ այլ պատմություն, որն իսկապես գիտական բացատրության չի ենթարկվում, ու էս թեմայի էն մանր-մունր սաղ բաներին ծալած ունի:

Ուրեմն իմ ընկերներից մեկը գնում ա Մալթա անգլերեն սովորելու: Դասատուի հետ հեռախոսով խոսում ա, սա ասում ա հասցեն, որ հաջորդ օրը գա: Էս մարդը գիշերը քնում ա, երազ ա տեսնում, որ էդ դասատուի տուն ա մտնում, աստիճաններով բարձրանում ա վերև, վերևում մի սենյակ ա լինում, կենտրոնում՝ դաշնամուր: Հաջորդ օրը սարսափած արթնանում, գնում ա դասի, դեռ շեմքին դասատուին ասում ա՝ ձեր տան ներսում սենց աստիճան կա, բարձրանում ես, սենյակ ա, կենտրոնում դաշնամուր: Դասատուն ապշում ա, ուղեկցում ծանոթիս, իրոք տեսնում ա, որ տենց ա: Հետո պատմում ա, որ էդ տուն նոր են տեղափոխվել, հին տերերն ինչ-որ տարօրինակ ու միստիկ բաներ են պատմել էդ տան մասին:

Օրինակ ստեղ ես բացատրություն չունեմ: Դեժավյուի ու դեպքերի հերթականության խախտման մասին խոսելը բացառվում ա, որովհետև եթե ծանոթս ճիշտ ա ասում, ինքը տան նկարագիրը տվել ա դեռ մինչև տունը մտնելը: Ինտերնետում փորփրելն ու չհիշելն էլ ա բացառվում, որովհետև դա եղել ա ութսունականներին, թե ավելի շուտ: Էդ տանն էլ նախկինում չի եղել:

[Sambitbaba]

Բյուր, ակադեմիայում չէ, երկվորյակների վրա կատարած տասնյակ փորձեր: Կամ թեկուզ իմ աչքով տեսած ամենաաննորմալ դեպքը, որ տերը ՌԴ-ում մահանում ա, շունը ամբողջ գիշեր իրեն էստեղ խելագարի նման էր պահում, ոռնում, կաղկանձում... դեռ երբեք էդ խեղճ կենդանուն էդքան գժված չէի տեսել:

Տարիներ առաջ Լենինգրադում լրագրերը քանի անգամ գրեցին այս պատմությունը:

"Մոսկովյան" անունը կրող կայարանին մոտ մի մարդ էր ապրում, ով հաճախ գնացքով Մոսկվա էր գնում գործուղման: Այս մարդու կինը պատմում էր, որ ամուսնու վերադառնալու օրը, ամեն անգամ, գնացքի գալուց քիչ առաջ, կատուն լուսամուտի օդանցքից թռչում ու գնում էր կայարան` դիմավորելու տիրոջը...




Նույն Լենինգրադում ես մի մեծ, մի քանի կորպուսներ ունեցող շենքում էի ապրում, որի բակն այնքան էր մեծ, որ իր մեջ ամփոփել էր հոկեյի դաշտ, մանկապարտեզ` իր ոչ փոքրիկ խաղահրապարակով, և ֆուտբոլի դաշտ:
Ամեն անգամ, երբ ես մեքենայով բակ էի մտնում` անկախ, թե որ կողմից եմ մտել, - շունս սկսում էր վնգստալ ու գնում-պառկում էր դռան մոտ:

Հ.Գ. Բայց այս պատմությունը չի եղել, որովհետև շանս անունը Լինդա էր, այլ ոչ թե Ջեկո, և այդ պատճառով մենք համապատասխան "գիտելիքներ" չունենք այս պատմութան համար:

[StrangeLittleGirl]

Տարիներ առաջ Լենինգրադում լրագրերը քանի անգամ գրեցին այս պատմությունը:

"Մոսկովյան" անունը կրող կայարանին մոտ մի մարդ էր ապրում, ով հաճախ գնացքով Մոսկվա էր գնում գործուղման: Այս մարդու կինը պատմում էր, որ ամուսնու վերադառնալու օրը, ամեն անգամ, գնացքի գալուց քիչ առաջ, կատուն լուսամուտի օդանցքից թռչում ու գնում էր կայարան` դիմավորելու տիրոջը...




Նույն Լենինգրադում ես մի մեծ, մի քանի կորպուսներ ունեցող շենքում էի ապրում, որի բակն այնքան էր մեծ, որ իր մեջ ամփոփել էր հոկեյի դաշտ, մանկապարտեզ` իր ոչ փոքրիկ խաղահրապարակով, և ֆուտբոլի դաշտ:
Ամեն անգամ, երբ ես մեքենայով բակ էի մտնում` անկախ, թե որ կողմից եմ մտել, - շունս սկսում էր վնգստալ ու գնում-պառկում էր դռան մոտ:

Հ.Գ. Բայց այս պատմությունը չի եղել, որովհետև շանս անունը Լինդա էր, այլ ոչ թե Ջեկո, և այդ պատճառով մենք համապատասխան "գիտելիքներ" չունենք այս պատմութան համար:

Սամ, լավ էլի... իսկականից լավ էլի: Ասենք էստեղ ի՞նչ պարանորմալ բան կա, չեմ հասկանում: Մամաս էլ որ գործից տուն ա գալիս, մեր կատուն արդեն դռան մոտ մլավում ա, իմանում ենք՝ մաման հասնում ա: Սամ, դու պիտի որ իմանայիր, որ ի տարբերություն մարդկանց, կենդանիների մնացած զգայարանները՝ շոշափելիք, լսողություն, համ, հոտառություն, ավելի զարգացած են, ու ասենք կատուն մամայիս ոտնաձայները հարյուր մետրից ա ֆիքսում, մենք՝ տասը: Դու գիտե՞ս ինչ ես անում: Դու սենց իսկական պարանորմալ երևույթներն էժանացնում ես: Ամենասովորական առօրեական բանը պարանորմալի տակ ես ներկայացնում: Կներես իհարկե, բայց քեզ նախնադարյան մարդու պես ես պահում:

Մի քիչ առաջ արև էր, էն էլ հանկարծակի անհետացավ: Էս ի՞նչ պարանորմալ բան էր

[Alphaone]

Ահան Ալֆ, Սամի Ջոն Լենոնի նկարը վկա: Ի դեպ, գիտե՞ս որն ա գիտական: Որ, օրինակ, երկբևեռ խանգարում ունեցողները հակված են կապեր գտնելու որոշակի բաների միջև, որոնց միջև կապ չկա:

Իսկ իմ պատմած պատմությունը երկու սիրուն բացատրություն ունի.
1. Ղեկավարս զգաց, որ ինչ-որ բան էի ուզում ասել, չգիտեի՝ ոնց ասեի, իսկ ինքը գիտի, որ իմ նախկին ղեկավարն ինձ համար տհաճ թեմա ա, ինքը հարցրեց
2. Էդ մեյլը, որ ստացա, մի մեծ կազմակերպությունից էր, որը հինգ խմբերի ա բաժանված: Ես երկրորդ խմբի անդամ եմ նախկին ղեկավարիս հետ, ներկայիս ղեկավարը՝ հինգերորդ: Շատ հնարավոր ա, որ հինգ րոպե առաջ էլ իրա հինգերորդ խմբից ա մեյլ էկել, հիշել, հարցրել ա:

Բյուր, հա, երբ դու էդ պատմությունը գրեցիր, իմ վարկածն էլ էն էր, որ նախորդ ղեկավարիդ հետ հինգ րոպե առաջ խոսել ա, էն էլ խոսքի մեջ ասել ա, որ քեզ գրել ա, էդտեղ բնավ էլ միստիցիզմ չկար բայց իրականում ես խանգարվածի մեկն եմ, քանի որ երբեմն էնքան աննորմալ զուգատիպություններ եմ տեսնում, էնքան աննորմալ դեպքեր են հետս կատարվում, որ արդեն ես էլ եմ սկսում էդ ոչ թե պարանորմալ իրականությանը վերագրել, այլ` աննորմալ ուղեղին

[Sambitbaba]

Սամ, դու վա՞տ ես:

Իրոք, վատ եմ արդեն...
Քո բուժումներն ինչ-որ վրաս չեն գալիս...

Սամ, ստեղ Արքիմեդից ո՞վ ա խոսել:

Դե, Նյուտոնի մասին քանի անգամ ասել էիր, ասեցի չկրկնվեմ, ու համ էլ Արքիմեդին էլ հիշեցնեմ, մի քիչ էլ նրանից խոսիր: Ինչպես տեսնում ես, չսխալվեցի...

Եթե մի բանից տեղյակ չես, պարտադիր չի մտածել, որ հաստատ տենց չի: Մի քիչ ֆիզիկա ա, կենսաբանություն ա, նեյրոգիտություն ա, բան ա, ուսումնասիրի, պետք կգա

Վերևում գրել էիր, որ ճանաչում ես ինձ, բայց պարզվում է, որ այդ հասարակ հարցում էլ... է՜խ...
Մի՞թե այս համարյա չորս տարիների ընթացքում ես որևէ բան հերքել եմ: Թե՞ հակառակը, միշտ պնդել եմ, որ անհնարին ոչինչ չկա...

Իսկ "Մի քիչ ֆիզիկա ա, կենսաբանություն ա, նեյրոգիտություն ա, բան ա", ուսումնասիրել եմ գոնե այնքան, որ հասկանամ, որ այս աշխարհում այնքա՜ն շատ բան կա, որոնց կողքով այս թվարկածներդ նույնիսկ չեն էլ անցել:

[Alphaone]

Հատուկ Սամի ու մյուսների համար պատմեմ մեկ այլ պատմություն, որն իսկապես գիտական բացատրության չի ենթարկվում, ու էս թեմայի էն մանր-մունր սաղ բաներին ծալած ունի:

Ուրեմն իմ ընկերներից մեկը գնում ա Մալթա անգլերեն սովորելու: Դասատուի հետ հեռախոսով խոսում ա, սա ասում ա հասցեն, որ հաջորդ օրը գա: Էս մարդը գիշերը քնում ա, երազ ա տեսնում, որ էդ դասատուի տուն ա մտնում, աստիճաններով բարձրանում ա վերև, վերևում մի սենյակ ա լինում, կենտրոնում՝ դաշնամուր: Հաջորդ օրը սարսափած արթնանում, գնում ա դասի, դեռ շեմքին դասատուին ասում ա՝ ձեր տան ներսում սենց աստիճան կա, բարձրանում ես, սենյակ ա, կենտրոնում դաշնամուր: Դասատուն ապշում ա, ուղեկցում ծանոթիս, իրոք տեսնում ա, որ տենց ա: Հետո պատմում ա, որ էդ տուն նոր են տեղափոխվել, հին տերերն ինչ-որ տարօրինակ ու միստիկ բաներ են պատմել էդ տան մասին:

Օրինակ ստեղ ես բացատրություն չունեմ: Դեժավյուի ու դեպքերի հերթականության խախտման մասին խոսելը բացառվում ա, որովհետև եթե ծանոթս ճիշտ ա ասում, ինքը տան նկարագիրը տվել ա դեռ մինչև տունը մտնելը: Ինտերնետում փորփրելն ու չհիշելն էլ ա բացառվում, որովհետև դա եղել ա ութսունականներին, թե ավելի շուտ: Էդ տանն էլ նախկինում չի եղել:

Բյուր, էս տունը, որ հիմա ապրում ենք ինձ մի անկապ պառավ ա նկարագրել, երբ 9 տարեկան էի ու դեռ Քյավառ չէինք եկել:
Բացատրությունը՝ էնքան խորն ա էդ պառավի նկարագրությունը նստել ուղեղումս, որ մերոնց հետ կռիվ եմ արել, որ իմ ուղեղի տեսլականի նման տուն գնենք:
Էդ իմ համար պարանորմալ չի, կարող ա պատմությանդ հերոսն էլ ուղղակի ենթագիտակցորեն զուհագեռ ա տարել իր ծանոթ տներից շատերի հետ, համընկել ա, կամ էլ կոլեկտիվ անգիտակացականը այնուամենայնիվ ճիշտ ա: )) Ինչ ասես կարող ես հիմնավորել քո ճանաչածի ու հասկացածի սահմաններում: Իմ ամբողջ ասածն էն ա, որ թե մեր զգայարաններն են սահմանափակ, թե մեր ուղեղի վերլուծական կարողությունները ու ամեն ինչ ամբողջության մեջ ընկալել ու վերուծել ուղղակի ֆիզիկապես մեզ համար հնարավոր չէ, գոնե էն դեպքում հնարավոր չէ, եթե հոգի կոչվածը բացառում ենք ու հենվում զուտ ֆիզիոլագիայի վրա:

[John]

մի դեպք հիշեցի, որ տենց էլ բացատրությունը չեմ ունեցել. գուցե հեչ էլ պարանորմալ չի ու բացատրությո՞ւն փորձեք տալ )))
Բանակում է եղել: Ուրեմն սենյակ, կոմպ, կոմպի մոտ նստած զինվոր (էդ ես չեմ), կոմպով միացրած երաժշտություն, ես էլ հեռախոսով բզբզում եմ սենյակի մյուս անկյունում: Աչքովս ընկավ սեղանին դրված երկու լիտրանոց շշով սփրայթը: Ալարեցի բաժակ ճարել, տենց մի կում խմեցի, կանգնել էի միչև էդ, որտև սեղանը աթոռիցս հեռու էր: Կուլ տալուց ոնց որ օդ էլ լիներ հետը ներս գնալուց, հետո անջատվեցի, բան չեմ հիշում, մեկ էլ հիշում եմ, որ աչքերս բացեցի, գլուխս ուժեղ ցավում էր, շիշը դրված էր սեղանին, ես ծեփված էի պատին, ծնկներս ծալված էին ոնց որ թե ենթադրում եմ, որ գլխիս ցավը պատին խփելուց էր եղել: Երևի 2-3 վայրկյան էր տևել էդ откючкаյի վիճակը: Ենթադրում եմ, որ երաժշտության ձայնը խանգարել էր էն զինվորին լսելու գլխիս՝ պատին խփելու ձենը: Ու մեկ էլ որ ուշքի եկա, ինչ-որ բան էր խոսում էդ տղեն, շա՜տ հեռվից էր գալիս ձենը, չէի լսում նորմալ, հետո քիչ-քիչ լսելի դարձավ:
Ու տենց ընթացքում մոռացա էդ դեպքի մասին, էս թեման հերթական անգամ տեսնելիս հիշեցի

-Թո՛մ, Թո՜մ...
Պատասխան չկա...
(c) Թոմ Սոյերի արկածները
մի բան կար էլի, որ քանի օր ա ուզում էի գրել, հետո փոշմանում էի

[Աթեիստ]

Հատուկ Սամի ու մյուսների համար պատմեմ մեկ այլ պատմություն, որն իսկապես գիտական բացատրության չի ենթարկվում, ու էս թեմայի էն մանր-մունր սաղ բաներին ծալած ունի:

Ուրեմն իմ ընկերներից մեկը գնում ա Մալթա անգլերեն սովորելու: Դասատուի հետ հեռախոսով խոսում ա, սա ասում ա հասցեն, որ հաջորդ օրը գա: Էս մարդը գիշերը քնում ա, երազ ա տեսնում, որ էդ դասատուի տուն ա մտնում, աստիճաններով բարձրանում ա վերև, վերևում մի սենյակ ա լինում, կենտրոնում՝ դաշնամուր: Հաջորդ օրը սարսափած արթնանում, գնում ա դասի, դեռ շեմքին դասատուին ասում ա՝ ձեր տան ներսում սենց աստիճան կա, բարձրանում ես, սենյակ ա, կենտրոնում դաշնամուր: Դասատուն ապշում ա, ուղեկցում ծանոթիս, իրոք տեսնում ա, որ տենց ա: Հետո պատմում ա, որ էդ տուն նոր են տեղափոխվել, հին տերերն ինչ-որ տարօրինակ ու միստիկ բաներ են պատմել էդ տան մասին:

Օրինակ ստեղ ես բացատրություն չունեմ: Դեժավյուի ու դեպքերի հերթականության խախտման մասին խոսելը բացառվում ա, որովհետև եթե ծանոթս ճիշտ ա ասում, ինքը տան նկարագիրը տվել ա դեռ մինչև տունը մտնելը: Ինտերնետում փորփրելն ու չհիշելն էլ ա բացառվում, որովհետև դա եղել ա ութսունականներին, թե ավելի շուտ: Էդ տանն էլ նախկինում չի եղել:

Բյուր, համարյա նույն բանը ես լսել եմ բանակում: Պայմանագրային զինվորներից մեկի մորաքույրը կողքի գյուղում տուն ա առնում, ու որոշ ժամանակ անց քրոջ ընտանիքին (այդ թվում և զինվորին) կանչում տունը տեսնելու: Նախորդը օրը զինվորը երազում գնում ա էդ տունը, ետնամուտքից մտնում, տան ներսում սյունից կախված հին բանալիներ տեսնում: Հաջորդ օրը, երբ գնում են արդեն տունը տեսնելու, նա դրսից ճանաչում է, ասում, որ արդեն եղել ա էդ տանը, ու նույնությամբ գնում հասնում բանալիներին: Ընդ որում նա այդ գյուղում առաջին անգամ էր լինում:

Պատմություն իհարկե ցնցող էր, բայց էդ պահին ես կարդում էի հոդվածներ աստրալ ճանապարհորդությունների մասին, ու դա ընդունեցի որպես նորմա:
Մի քիչ կարդա, շատ հետաքրքիր ա, ու լրիվ բացատրում ա նման անհասկանալի դեպքերը: