Ձեռք բռնելը

[Chuk]

Չգիտեմ, ճի՞շտ բաժնում եմ թեման բացում, թե ոչ։ Անհրաժեշտության դեպքում կտեղափոխենք։

Ժող, մարդիկ ինչի՞ են իրար ձեռք բռնում։ Ծնողը զավակի ձեռքը։ Ամուսինն՝ ամուսնու։ Սիրեցյալը՝ սիրած էակի։ Քրոջ կամ եղբոր ձեռքը։

Ընդ որում, ինչքան նկատում եմ, մարդիկ հաճախ են ուզում մտերիմի ձեռքը բռնել, բայց քանի մեծանում են, տղերքն ավելի քիչ են են համարձակվում բացի սիրած աղջկանից ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնել, ի տարբերություն աղջիկների։

Ի՞նչ ենք մենք ստանում ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնելուց։ Բացի ֆիզիկական շփումից, որը որպես կանոն հաճելի ա լինում, ի՞նչ ենք ստանում։

Մի ուրիշ հարց էլ. տղամարդկանց՝ իրար ձեռքով բարևելը, ձեռքը չբռնելու կոմպեսացու՞մ է, թե՞ չէ։

[StrangeLittleGirl]

Արտ, էս ինչ լավ թեմա ես բացել

Հստակ պատասխան չունեմ, բայց մի բան մենակ գիտեմ. մարդկային տեսակն ընդհանրապես կարիք ունի իր նմանին կպնելու, իսկ ձեռք բռնելն ամենահարմար տարբերակն ա: Նայի, նույնիսկ ծնվելու պահից էրեխեքին հանգստացնում ա իրանց մամայի մաշկին կպնելը:

Ձեռքով բարևելը չեմ կարծում, թե կոմպենսացնում ա: Բայց ձեռքսեղմումից լիքը բան կարաս հասկանաս դիմացինի մասին:

Մի դեպք եմ հիշում: Էստեղ մի դանիացի ընկերուհի ունեմ, իրան մի բան էի պատմում իմ կյանքից, բավական տխուր բան: Ինքն էդ ընթացքում ձեռքս բռնեց: Ու դա էմպաթիայի նշան էր ու էնքան սիրուն էր:

[Freeman]

Երևի ձեռք բռնելն ա ֆիզիկական շփման կոմպենսացիա: Մարդու մոտ կարիք կա ուրիշ մարդու (որի նկատմամբ սիմպաթիա ունի) հետ ֆիզիկական շփման մեջ լինել, ձեռք բռնելն էլ ամենահարմար ձևն ա լիքը հասկանալի պատճառներով:

[StrangeLittleGirl]

Երևի ձեռք բռնելն ա ֆիզիկական շփման կոմպենսացիա: Մարդու մոտ կարիք կա ուրիշ մարդու (որի նկատմամբ սիմպաթիա ունի) հետ ֆիզիկական շփման մեջ լինել, ձեռք բռնելն էլ ամենահարմար ձևն ա լիքը հասկանալի պատճառներով:

Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:

[Freeman]

Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:

ես "հասկանալի պատճառներ" ասելով էդ նկատի ունեի))
համ էլ ձեռքի շարժունակությունն ա մեծ, օրինակ ականջներով հպվելով փողոցով քայլելը անհարմար կլինի, բայց ձեռքը բռնած հեշտ ա)

[Ուլուանա]

Ի՞նչ ենք մենք ստանում ինչ-որ մեկի ձեռքը բռնելուց։ Բացի ֆիզիկական շփումից, որը որպես կանոն հաճելի ա լինում, ի՞նչ ենք ստանում։

Նաև ջերմություն (ոչ միայն ֆիզիկական), ապահովության զգացում, սիրելի մարդուն կապված լինելու զգացողություն։

Հ.Գ. Համ էլ ամբոխի մեջ լինելիս չկորելու լուրջ երաշխիք ա ։

[StrangeLittleGirl]

Նաև ջերմություն (ոչ միայն ֆիզիկական), ապահովության զգացում, սիրելի մարդուն կապված լինելու զգացողություն։

Հ.Գ. Համ էլ ամբոխի մեջ լինելիս չկորելու լուրջ երաշխիք ա ։

Աաաա, էս վերջինը լավ ասեցիր Մանավանդ երբ մարդաշատ տեղում հայտնվում ես մի էնպիսի մարդու հետ, որի հետ հարաբերություններիդ հարիր չի ձեռք բռնելը

[Chuk]

Ժող, մինչ շարունակելը մի քանի օրինակ բերեմ, որտև ձեր բոլորի գրածները մի ուղղությամբ են գնում, ոնց-որ:

Էս օրինակներս կարող ա չի կարելի տարածել ամենքի վրա, կարող ա սրա մասնավոր դեպքեր են:

1. Երբ ես հոգնած, ներվային գալիս եմ տուն, Ավետիսը քնած ա, հերիք ա իրա թաթիկը բռնեմ, միանգամից հանգստանում եմ:
1.1. Եթե Ավետիսը քնի մեջ անհանգիստ ա, ծանր ա շնչում, կամ ինչ-որ նման բան, իմ՝ իրա թաթիկը բռնելուց ինքն էլ ա միանգամից հանդարտվում, շնչառությունը հանգստանում ա:

2. Հիվանդ մարդուն, անհանգիստ քնած մարդու ձեռքը բռնում ես, միանգամից հանդարտվում ա:

Էս օրինակներիցս գոնե երկուսը մի ընդհանրություն ունեն: Մարդը քնած ա, ու եթե ինքը ինչ-որ բան զգում ա, դա ենթագիտակցորեն ա, կամ չգիտեմ ոնց:

[Վահե-91]

Նենց տպավորություն ա, որ ձեռքը բռնելուց ինչ-որ ինֆորմացիա ա փոխանակվում

[GriFFin]

Հետո մի բան էլ մտածեցի. ձեռքի վրա ավելի շատ ռեցեպտորներ կան, քան մաշկի այլ հատվածներում: Գուցե դա էլ իր նշանակությունն ունի, այսինքն՝ շփումը մաքսիմալ ա դարձնում: Պլյուս հասարակության մեջ ընդունելի ձև ա:

Ես էլ էի էդ ուզում ասել: Շատ ռեցեպտորներ կան մատների ծայրերին: Համ էլ կարելի ա էն պահը մտցնել, որ մարդը արտաքին աշխարհը ճանաչում ա ձեռքերի ու բերանի շնորհիվ:
Մեր հասարակությունում էդքանել ընդունված չի ըստ իս մարդուն կարեքցանքդ ձեռքը բռնելով արտահատելը: Ես սովորություն ունեմ մարդու ձեռքը բռնելու, երբ ինքը տխուր կամ հուզիչ բան ա պատմում, բայց նկատել եմ, որ դա միշտ զարմանք ու անհարմար իրավիճակ ա ստեղծում:

[GriFFin]

Նենց տպավորություն ա, որ ձեռքը բռնելուց ինչ-որ ինֆորմացիա ա փոխանակվում

Ինֆորմացիա ու քրտինք ^_^

[Chuk]

Ինֆորմացիա ու քրտինք ^_^

Էս բժիշկները որ չեն գալիս, ամեն ինչ փչացնում...

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ էի էդ ուզում ասել: Շատ ռեցեպտորներ կան մատների ծայրերին: Համ էլ կարելի ա էն պահը մտցնել, որ մարդը արտաքին աշխարհը ճանաչում ա ձեռքերի ու բերանի շնորհիվ:
Մեր հասարակությունում էդքանել ընդունված չի ըստ իս մարդուն կարեքցանքդ ձեռքը բռնելով արտահատելը: Ես սովորություն ունեմ մարդու ձեռքը բռնելու, երբ ինքը տխուր կամ հուզիչ բան ա պատմում, բայց նկատել եմ, որ դա միշտ զարմանք ու անհարմար իրավիճակ ա ստեղծում:

Հա, հասարակական վերաբերմունքը կա: Որ վերևում էդ աղջկա օրինակը բերեցի, ինքը նաև բոլորին գրկում ա: Ամբիոնում միշտ ասում են՝ տենց մի արա, պրոֆեսիոնալ չի: Իսկ ինքն ասում ա, որ մարդիկ գրկախառնության կարիք ունեն: Գրկախառնությունն էլ մարմնական կոնտակտի ձև ա ու հանգստացնում ա:

[StrangeLittleGirl]

Ժող, մինչ շարունակելը մի քանի օրինակ բերեմ, որտև ձեր բոլորի գրածները մի ուղղությամբ են գնում, ոնց-որ:

Էս օրինակներս կարող ա չի կարելի տարածել ամենքի վրա, կարող ա սրա մասնավոր դեպքեր են:

1. Երբ ես հոգնած, ներվային գալիս եմ տուն, Ավետիսը քնած ա, հերիք ա իրա թաթիկը բռնեմ, միանգամից հանգստանում եմ:
1.1. Եթե Ավետիսը քնի մեջ անհանգիստ ա, ծանր ա շնչում, կամ ինչ-որ նման բան, իմ՝ իրա թաթիկը բռնելուց ինքն էլ ա միանգամից հանդարտվում, շնչառությունը հանգստանում ա:

2. Հիվանդ մարդուն, անհանգիստ քնած մարդու ձեռքը բռնում ես, միանգամից հանդարտվում ա:

Էս օրինակներիցս գոնե երկուսը մի ընդհանրություն ունեն: Մարդը քնած ա, ու եթե ինքը ինչ-որ բան զգում ա, դա ենթագիտակցորեն ա, կամ չգիտեմ ոնց:

Արտ, նույնն ա: Մենք շատ ենք գիտակցականի վրա ֆիքսված, բայց ինֆորմացիայի մեծ մասը մենք առանց գիտակցելու ենք ստանում ու մշակում: Էս վերջերս խորացել եմ գիտակցության մեջ: Նույնիսկ արթուն ժամանակ ենք շատ բան առանց գիտակցելու ընկալում ու համապատասխան ռեակցիա տալիս, ուր մնաց քնած ժամանակ տենց չանենք: Քնած մարդը մեռած չի, ձեռքերին ունի նույն ռեցեպտորները, որոնք նույն կերպ են աշխատում, ինչ արթուն ժամանակ:

Ես էլ մի բան եմ հիշում: Մի մարդու հետ պիտի կարևոր խոսակցություն ունենայի: Էդ խոսակցության նախորդ գիշերը երազիս մեջ մենք մի տեղում նստած էինք, պիտի խոսեինք, ու ես իրան ասում էի, որ ձեռքս բռնի, որ ափերիցս դուրս չգամ: Որ արթնացա, մտածեցի՝ իրական կյանքում էլ նույնը կասեմ: Խոսակցությունը տենց էլ տեղի չունեցավ, բայց էդ պատկերը շատ ուժեղ ա տպավորվել մեջս:

[Chuk]

Արտ, նույնն ա: Մենք շատ ենք գիտակցականի վրա ֆիքսված, բայց ինֆորմացիայի մեծ մասը մենք առանց գիտակցելու ենք ստանում ու մշակում: Էս վերջերս խորացել եմ գիտակցության մեջ: Նույնիսկ արթուն ժամանակ ենք շատ բան առանց գիտակցելու ընկալում ու համապատասխան ռեակցիա տալիս, ուր մնաց քնած ժամանակ տենց չանենք: Քնած մարդը մեռած չի, ձեռքերին ունի նույն ռեցեպտորները, որոնք նույն կերպ են աշխատում, ինչ արթուն ժամանակ:

Մեռածը մեռած չի, բայց մի քիչ ինձ բացատրի էլի: Նայի, ես ինչքան հասկանում եմ, զգայարանների մի մասը քնած ժամանակ թուլանում ա, ասենք լսողությունը, հոտառությունը: Թե՞ չի թուլանում, ուղղակի մենք ստացած ինֆորմացիան ուրիշ կերպ ենք մշակում: Բայց ասենք ինչ-որ զզվելի բան, որ մարդու շուրթերին կպնում ա, զզվում ա արթուն ժամանակ, լինում ա որ ընկերները քնած ժամանակ հումորի համար քսում են ընկերոջ շուրթերին ու սրա հեչ վեջն էլ չի: Ինձ թվում էր, որ նույն կերպ ասենք շոշափելու զգացողությունները պետք ա թուլանան: Ես ոչ մասնագիտական տերմիններով եմ խոսում, իմ ընկալման սահմանում, որ ինձ ավելի «գիտական» բացատրես, շնորհակալ կլինեմ