Արտ ջան, ցավոք, աստրալը` գիտություն չի...Աթեիստ-ի խոսքերից
Ինչպես նաև` բազմատարածքայնությունը...(Ալֆ ջան, սա շատ մոտ է քո` կրկնվող վիճակի մասին պատմության բացատրությանը
Արտ ջան, ցավոք, աստրալը` գիտություն չի...
Ինչպես նաև` բազմատարածքայնությունը...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Վոլտերա (02.06.2014)
Ժող մի հատ բան ասեմ… սովորաբար պարանորմալ երևույթները պատմվում են "նկատի ունենալով" նպատակ, այսինքն ինչ նպատակի համար ա էդպես եղել… միստիկ պայմաններում միստիկ նպատակ… բնության մեջ որևէ երևույթ ինչ որ նպատակի համար չի արվում, նպատակ չկա… մի հատ անեկդոտ կա. երեխան հարցնում ա ծնողին՝ մամա ինչի՞ ա անձրև գալիս… ծնողն ասում ա որ ծառերն ու ծաղիկները ջրվեն… երեխան էլ հարցնում ա, բա մայթերին ինչի՞ ա գալիս…
անմեղ անեկդոտ ա, բայց բավականին բովանդակալից…
Գալը շատ լավ հարց էր բարձրացրել… հետո ի՞նչ եղավ էդ աղջկա հետ… ասենք թե Ուլանայի պատմածը բացարձակ փաստագրական ա ինչի՞ էդ աղջկա գլուխը դուրս չեկավ… ի՞նչ եղան հետագա դեպքերը որ էդ դեպքին միստիկ բնույթ ա վերագրում…
բնության մեջ չկա նպատակ, կա պատճառ և հետևանք… բայց պարանորմալ երևույթները աչքի են ընկնում հստակ նպատակի ակնարկով կամ դրա փնտրտուքով…
Alphaone (02.06.2014), Sambitbaba (02.06.2014), Վոլտերա (02.06.2014)
Նախ, անեկդոտդ իրոք շատ լավն էր, Մեֆ ջան...
Ու հետո, ամեն ինչ լավ ու շատ ճիշտ ես ասում:
Բայց պարտադիր չի, որ քո ճշմարտությունը լինի միակ ճշմարտությունը: Որովհետև անհնար է, որ քո միակ ճշմարտությունն ամեն ինչ բացատրի գոնե քեզ համար:
Նույնն էլ իմը` ինձ համար: Բյուրինը` Բյուրի համար: Գալինը` Գալի համար:
Իսկ եթե ես փորձում եմ իմ միակ ճշմարտությունը որպես գործիք ծառայեցնել գոնե միայն իմ կյանքում ինձ հետ կատարված հազար ու մի տարբեր բաներ բացատրելու համար, նշանակում է, ես ինձ զրկում եմ լիքը այլ ճշմարտություններից ու նոր բացահայտումներից:
Ալֆան ի՜նչ լավ հիշեց կոլեկտիվ անգիտակցության մասին... Իսկ եթե կա նաև կոլեկտիվ ճշմարտությու՞ն... և ոչ թե մեկն, այլ լիքը կոլեկտիվ ճշմարտություններ...
Իմ անձնական ճշմարտության մեջ, օրինակ, բնության մեջ էլ կա նպատակ, և եթե մենք չգիտենք, թե ինչ նպատակ է դա, պետք չէ հերքել այդ նպատկի գոյությունը:բնության մեջ չկա նպատակ, կա պատճառ և հետևանք… բայց պարանորմալ երևույթները աչքի են ընկնում հստակ նպատակի ակնարկով կամ դրա փնտրտուքով
Իսկ Այվիի բերած օրինակի մեջ, ես, իհարկե, չեմ հերքում նպատակի գոյությունն էլ, ուղղակի ասում եմ, որ որոշակի նպատակ կարող է նաև չլինել: Որովհետև, ըստ իմ գիտեցածի (գիտեմ, դա ձեր համար ոչ գիտելիք է, ոչ էլ, առավել ևս գիտություն), դա կարող է լինել նաև ընդամենը երկու տարբերտարածքային կյանքերի համընկնում, կամ հանդիպում, կամ խաչաձևվում, - չգիտեմ, ինչպես ճիշտ ասել, նման բաներ մեր գիտակցությանը խորթ են դեռևս...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սամ, ճիշտը մի հատ ա, ջոկու՞մ ես, ճշմարտությունը մեկն ա: Իմ ու քոնը չի: Ճշմարտությունն էն ա, որ կա էդ քո չսիրած ծանրության ուժ, կա կյանք ու մահ, կան տարբեր կենդանիներ: Իմ ու քոնը կարծիք ա, ընկալում ա, համոզմունք ա: Հիմա եթե խնձորը ծառից ընկնում ա, ճշմարտությունն էն ա, որ ծանրության ուժի ազդեցությամբ ա, բայց քո կարծիքով կամ քո ընկալմամբ, հոգիներն են գցել, մի ուրիշի ընկալմամբ խնձորն ընդհանրապես ծառից չի պոկվել, իսկ երրորդը նույնիսկ կպնդի, որ խնձոր չկա: Բայց ճշմարտությունն էդ մեկն ա. ծանրության ուժի տակ ընկավ:Նախ, անեկդոտդ իրոք շատ լավն էր, Մեֆ ջան...
Ու հետո, ամեն ինչ լավ ու շատ ճիշտ ես ասում:
Բայց պարտադիր չի, որ քո ճշմարտությունը լինի միակ ճշմարտությունը: Որովհետև անհնար է, որ քո միակ ճշմարտությունն ամեն ինչ բացատրի գոնե քեզ համար:
Նույնն էլ իմը` ինձ համար: Բյուրինը` Բյուրի համար: Գալինը` Գալի համար:
Իսկ եթե ես փորձում եմ իմ միակ ճշմարտությունը որպես գործիք ծառայեցնել գոնե միայն իմ կյանքում ինձ հետ կատարված հազար ու մի տարբեր բաներ բացատրելու համար, նշանակում է, ես ինձ զրկում եմ լիքը այլ ճշմարտություններից ու նոր բացահայտումներից:
Ալֆան ի՜նչ լավ հիշեց կոլեկտիվ անգիտակցության մասին... Իսկ եթե կա նաև կոլեկտիվ ճշմարտությու՞ն... և ոչ թե մեկն, այլ լիքը կոլեկտիվ ճշմարտություններ...
Իմ անձնական ճշմարտության մեջ, օրինակ, բնության մեջ էլ կա նպատակ, և եթե մենք չգիտենք, թե ինչ նպատակ է դա, պետք չէ հերքել այդ նպատկի գոյությունը:
Իսկ Այվիի բերած օրինակի մեջ, ես, իհարկե, չեմ հերքում նպատակի գոյությունն էլ, ուղղակի ասում եմ, որ որոշակի նպատակ կարող է նաև չլինել: Որովհետև, ըստ իմ գիտեցածի (գիտեմ, դա ձեր համար ոչ գիտելիք է, ոչ էլ, առավել ևս գիտություն), դա կարող է լինել նաև ընդամենը երկու տարբերտարածքային կյանքերի համընկնում, կամ հանդիպում, կամ խաչաձևվում, - չգիտեմ, ինչպես ճիշտ ասել, նման բաներ մեր գիտակցությանը խորթ են դեռևս...
Էսօր մի հոդվածում եմ կարդացել, չեմ հիշում՝ ով ա ասել, բայց լավ ա ասել: Ասում ա՝ գիտության կայֆն էն ա, որ ճշմարիտ ա, ուզում ես հավատա, ուզում ես չէ:
Mephistopheles (02.06.2014), Skeptic (02.06.2014), Մինա (03.06.2014)
Բյուր ջան, էլի խառնում ես ալիքները: Էսքան ժամանակ ես հոգիներից ի՞նչ եմ ասել. կարծես թե ոչ մի բան` գոնե քեզ հետ զրուցելիս: Իսկ դու` կրկնում ես արդեն քանիերորդ անգամ, էլ հոգիներ ես մեջտեղ գցում , էլ անդրշիրիմյան կյանք, էլ մահացած մայր... Ընդ որում, էնտեղ, որտեղ պետք էր խոսել էդ մասին, շատ ամոթխած լռցիր, ինչու՞: Իսկ էստեղ հարյուր անգամ արդեն տեղին-անտեղին կրկնում ես, իսկ ան-բանական` ինձ ես համարել...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սամ, ես էդ անուններով կոչում եմ ձեր բոլոր տեսակի պարանորմալ բացատրությունները: Չգիտեմ, ձեր շկոլաներն առանձին-առանձին չեմ ուսումնասիրել, որ իմանամ՝ որին եք հավատում, բայց դե էդ անդրշիրիմյան կյանքերի տեղում կարող ես տեղադրել այն, ինչով ինքդ կուզեիր բացատրել: Ինձ լրիվ մեկ ա:
Mephistopheles (03.06.2014), Sambitbaba (03.06.2014)
Ես էլ` բոլոր նեղաչքներին "ուզբեկ" եմ ասում. ինչ նման ենք իրար, Բյուր ջան...
Բայց որոշակի պրոգրես, այնուամենայնիվ, սկսեցինք ապրել: Տես արդեն համաձայնվեցիր, որ ես մի հատ չեմ. արդեն սկսել ես հետս բազ... չէ`հոգնակիով խոսել...
Հ.Գ. Ժողովուրդ, մի տեսակ կանխազգացում մտավ մեջս, որ շուտով էս ասածս բազմատարածքայնությունը հաստատվելու է գիտականորեն: Եկե՛ք առաջ ընկնենք գիտության մեջ ու մի նոր քերականական տերմին ավելացնենք, ի՞նչ կասեք.
Եզակի
Հոգնակի
Բազմակի
Հը՞ն...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սամ, ճշմարտությունն օբյեկտիվ ա… իմ ու քոնը չկա… դու կարաս "քո ճշմարտությունն ունենաս" ու մեջն ապրես որտեղ գրավիտացիա չկա, բայց դրանից գրավիտացիան չի անհետանա…Նախ, անեկդոտդ իրոք շատ լավն էր, Մեֆ ջան...
Ու հետո, ամեն ինչ լավ ու շատ ճիշտ ես ասում:
Բայց պարտադիր չի, որ քո ճշմարտությունը լինի միակ ճշմարտությունը: Որովհետև անհնար է, որ քո միակ ճշմարտությունն ամեն ինչ բացատրի գոնե քեզ համար:
Նույնն էլ իմը` ինձ համար: Բյուրինը` Բյուրի համար: Գալինը` Գալի համար:
Իսկ եթե ես փորձում եմ իմ միակ ճշմարտությունը որպես գործիք ծառայեցնել գոնե միայն իմ կյանքում ինձ հետ կատարված հազար ու մի տարբեր բաներ բացատրելու համար, նշանակում է, ես ինձ զրկում եմ լիքը այլ ճշմարտություններից ու նոր բացահայտումներից:
Ալֆան ի՜նչ լավ հիշեց կոլեկտիվ անգիտակցության մասին... Իսկ եթե կա նաև կոլեկտիվ ճշմարտությու՞ն... և ոչ թե մեկն, այլ լիքը կոլեկտիվ ճշմարտություններ...
Իմ անձնական ճշմարտության մեջ, օրինակ, բնության մեջ էլ կա նպատակ, և եթե մենք չգիտենք, թե ինչ նպատակ է դա, պետք չէ հերքել այդ նպատկի գոյությունը:
Իսկ Այվիի բերած օրինակի մեջ, ես, իհարկե, չեմ հերքում նպատակի գոյությունն էլ, ուղղակի ասում եմ, որ որոշակի նպատակ կարող է նաև չլինել: Որովհետև, ըստ իմ գիտեցածի (գիտեմ, դա ձեր համար ոչ գիտելիք է, ոչ էլ, առավել ևս գիտություն), դա կարող է լինել նաև ընդամենը երկու տարբերտարածքային կյանքերի համընկնում, կամ հանդիպում, կամ խաչաձևվում, - չգիտեմ, ինչպես ճիշտ ասել, նման բաներ մեր գիտակցությանը խորթ են դեռևս...
եթե չլինի օբյեկտիվ ճշմարտություն, ապա հնարավոր չի լինի բանավիճել… դու չես կարող վիճել ու ապացուցել… օքե՞յ…
թե չէ ինչի՞ շուրջ ես վիճում Սամ… որ "իմ ճիշտը քո ճշտից լավն ա՞" ավելի ճշիշտ ա՞…
դա աբսուրդ ա…
քո ասելով բոլորն էլ ճիշտ են… տենց բան չի կարող լինել եթե իրար հակառակ բաներ են ասում… բոլորը կարող են սխալ լինել, բայց ոչ ճիծտ եթե իրար հակառակ բաներ են ասում…
Նիլ դե Գրաս Թայսոն
Չգիտեմ ինչի, բայց ինձ թվում ա, որ հակառակ ճամբարից շուտով քվանտային ֆիզիկան ա շահարկվելու' Շրյոդինգերի փիսոյով, դիտորդ-միտորդով և այլն:
քվանտային ֆիզիկան էս թեմայի հետ շատ խիստ առնչություն ունի, բայց էնքանով, որ մարդավարի բացատրում ա լիքը բաներ, որ ժամանակին պարանորմալ են համարվել...Նիլ դե Գրաս Թայսոն
Չգիտեմ ինչի, բայց ինձ թվում ա, որ հակառակ ճամբարից շուտով քվանտային ֆիզիկան ա շահարկվելու' Շրյոդինգերի փիսոյով, դիտորդ-միտորդով և այլն:
Sambitbaba (03.06.2014)
Եվ այդ "օբյեկտիվ" ճշմարտությու՞նն է պատճառը, Մեֆ ջան, որ, երբ ես ասում եմ. "ինձ հետ տեղի ունեցած դեպք", ու պատմում եմ այդ մասին, - դու` և ոչ միայն դու, - գերադասում եք լռել: Ի՞նչն է պատճառը, Մե՛ֆ: Քո "օբյեկտիվ" ճշմարտության մեջ չի՞ տեղավորվում ասածս... Էն, միակի, որը որ կարծես թե պետք է իմն էլ լիներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով իմը չի: Կամ էլ ձե՞ռքդ չի գնում գրել, թե չես հավատում, թե ես սուտ եմ ասում... Չէ, էտ էլ չի, չէ՞... Վերջին հաշվով, դու էն մարդը չես, ով անհարմար կզգար նման բան գրելուց ու պետք է որ թքած ունենաս նման զգացմունքների վրա (ես էլ): Ուղղակի երևի ասածս "ստերը" մի քիչ շատ են սուտ լինելու համար, չէ՞: Այսինքն, դու հավատում ես, որ ես չեմ ստում, բայց չգիտես, թե դրա հետ ինչ անես: Եվ, ուզես թե չուզես, ստացվում է այլ "օբյեկտիվ" ճշմարտություն:
Ահա թե ինչու դու ճիշտ ես, եղբայր, բանավիճել չի ստացվում... Դու գերադասում ես լռել (մենակ թե, խնդրում եմ, նորից Լենոնի նկարը մի հիշիր...)
Լավ ու վատի հարց չի, Մեֆ, ես այդ չեմ ասում: Հարցը մեր տարբեր ճշմարտություններն են: Ու եթե ճշմարտությունները տարբեր են, ուրեմն, այո, բոլորն էլ ճիշտ են:թե չէ ինչի՞ շուրջ ես վիճում Սամ… որ "իմ ճիշտը քո ճշտից լավն ա՞" ավելի ճշիշտ ա՞…
դա աբսուրդ ա… քո ասելով բոլորն էլ ճիշտ են…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
դե որ չեմ հիշելու՝ չեմ գրի…Եվ այդ "օբյեկտիվ" ճշմարտությու՞նն է պատճառը, Մեֆ ջան, որ, երբ ես ասում եմ. "ինձ հետ տեղի ունեցած դեպք", ու պատմում եմ այդ մասին, - դու` և ոչ միայն դու, - գերադասում եք լռել: Ի՞նչն է պատճառը, Մե՛ֆ: Քո "օբյեկտիվ" ճշմարտության մեջ չի՞ տեղավորվում ասածս... Էն, միակի, որը որ կարծես թե պետք է իմն էլ լիներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով իմը չի: Կամ էլ ձե՞ռքդ չի գնում գրել, թե չես հավատում, թե ես սուտ եմ ասում... Չէ, էտ էլ չի, չէ՞... Վերջին հաշվով, դու էն մարդը չես, ով անհարմար կզգար նման բան գրելուց ու պետք է որ թքած ունենաս նման զգացմունքների վրա (ես էլ): Ուղղակի երևի ասածս "ստերը" մի քիչ շատ են սուտ լինելու համար, չէ՞: Այսինքն, դու հավատում ես, որ ես չեմ ստում, բայց չգիտես, թե դրա հետ ինչ անես: Եվ, ուզես թե չուզես, ստացվում է այլ "օբյեկտիվ" ճշմարտություն:
Ահա թե ինչու դու ճիշտ ես, եղբայր, բանավիճել չի ստացվում... Դու գերադասում ես լռել (մենակ թե, խնդրում եմ, նորից Լենոնի նկարը մի հիշիր...)
Լավ ու վատի հարց չի, Մեֆ, ես այդ չեմ ասում: Հարցը մեր տարբեր ճշմարտություններն են: Ու եթե ճշմարտությունները տարբեր են, ուրեմն, այո, բոլորն էլ ճիշտ են:
Է, ուրիշ բաներ հիշիր, ի՞նչ ա եղել... թարմ-թարմ գրած...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սխալվել եմ, պետք է գրեի "Այվ ջան"...(Ալֆ ջան, սա շատ մոտ է քո` կրկնվող վիճակի մասին պատմության բացատրությանը
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սամ, նայի: Ուրեմն գիտության մեջ ու ընդհանրապես բանական մարդիկ սենց են անում: Մի երևույթ երբ ի հայտ ա գալիս, տալիս են ամենահավանական, ամենաառօրեական բացատրություն: Էդ բացատրությունը չի տրվում մենակ էն դեպքում, երբ պարամետրերից մեկը չի բռնում: Հետո անցնում են մյուս ամենահավանականին ու տենց ամեն ինչ ժխտելով նոր կարաս մտածես հոգիների, ոչ մարմնական կյանքի ու այլ տարօրինակ բաների մասին:
Վերցնենք օրինակ: Մի կին գնաց բժշկի աջ աճուկային շրջանում ուժեղ ցավերով: Բժիշկը չի նստում, մտածում, թե էդ հիվանդի մեռած մաման էն աշխարհից ազդակ ա ուղարկում: Առաջինը պետք ա կույր աղու որդանման ելունի բորբոքումը հերքել: Հետազոտեց, պարզեց, որ էդ չի: Հետո անցնում ես ձվարաններին: Ձվարանների բոլոր տեսակի հիվանդությունները (ապոպլեքսիա, կիստա, բորբոքում, արտաարգանդային հղիություն և այլն) հերքելուց հետո անցնում ես որովայնի խոռոչում այլ օրգանների հիվանդություններին (օրինակ՝ ստամոքս, քիչ հավանական ա, բայց մեկ-մեկ ցավն էդտեղ էլ ա տեղակայվում): Երբ պարզում ես՝ որովայնում ամեն ինչ նորմալ ա, անցնում ես մյուս հավանականին. հոգեկան խանգարումներ, որոնք մարնականով են դրսևորվում: Եթե դա էլ ես ժխտում, հաջորդ հավանական տարբերակն էն ա, որ հիվանդդ խաբում ա: Եթե պարզվում ա, որ չի խաբում, նոր կարաս մտածես, որ իրա մահացած մաման ազդակներ ա ուղարկում կամ էլ այլմոլորակայինները վրան գիտական փորձեր են դնում:
Իսկ դու բոլոր դեպքերը վերցնում ես, հավանական բացատրությունները թողած միանգամից ընկնում ես մահացած մամաների ու չգիտեմ ինչերի հետևից: Եթե աշխարհը քո տրամաբանությամբ շարժվեր, էսօր ո՛չ գիտությունը կզարգանար, ո՛չ էսքան բան կիմանայինք տարբեր բաների մասին, այլ կշարունակեինք հավատալ, որ կայծակն աստվածներն են առաջացնում, չար ուժերը խնձորը ծառից գցում են, իսկ քաղցկեղն էլ սխտորով բուժվում ա:
Freeman (02.06.2014), Mephistopheles (02.06.2014), Sambitbaba (02.06.2014), Skeptic (02.06.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ