Բայց սա գեղարվեստական գործ չի, Աթեիստ ջան...
Սա նախաբանի պես մի բան է այն մասին, թե ինչպես եմ սարքում "Մատեան Երանությանը": Դե, քանի որ դրա հիմքում էլ ընկած է "Զրույց Աստծո հետ" գիրքը, ուրեմն ստացվում է, որ այդ բառից խուսափելն ուղղակի անհնար է: Իմիջիայլոց ասեմ, որ կոնկրետ ինձ համար ես օգտագործում եմ "Արարիչ" բառը, որն ավելի մեծ հասկացություն է, քան Աստված, և "Այս տրված" բառախաղով հենց դա եմ փորձում ցույց տալ, այն, որ Աստված` Արարչի մի փոքր մասն է միայն, "մեզ տրված" մասը, ֆիզիկական, տեսանելի, շոշափելի մասը: Իսկ Արարիչ` շատ ավելի մեծ հասկացություն է, ինչպես տեսանելին, այնպես էլ ոչ-տեսանելին ու ան-տեսանելին, և այս երկու վերջին մասերն անհամեմատելիորեն շատ ավելի մեծ են, քան առաջինը:
Ադամի մասին գործը` "Խնձորների Հոր Միտքը", գրել եմ "Նոր Դարից..." մոտ երկու, թե երեք տարի առաջ: Ու կարծեմ, այդ երեք բանաստեղծություններս տեղադրել էի այն պատճառով միայն, որպեսզի ցույց տամ, թե ինչ է նշանակում գրել զգայական մակարդակի վրա:
Կրոն-Աստված պահը:
Ճիշտն ասած, չեմ հիշում, որ խոսել եմ "բոլոր կրոնների միասնության մասին": Դա ավելի` թեոսոֆիստական թեմա է, կամ Յոգանանդայի ինքնառեալիզացման տեսության մասը: Եվ, չնայած ես շատ եմ հարգում թե Բլավատսկայային և թե Յոգանանդային, բայց և այնպես այդ թեման այնքան էլ իմը չի... Ես ավելի կողմ եմ բոլոր կրոններից ազատ լինելու մասին: Լինել կրոններից լիովին ազատ, ճիշտ այնպես, ինչպես Հիսուսն է եղել կրոններից ազատ, ճիշտ այնպես, ինչպես Արարիչ է կրոններից ազատ: Ես միշտ խոսում եմ ոչ թե Արարչին հավատալու մասին, այլ` նրան ճանաչելու մասին: Իսկ չէ՞ որ կրոնների "համար մեկ" պնդումներից մեկն է, ար Արարիչ` կամ Աստված, - անճանաչելի է:
Մի խոսքով, Աթեիստ ջան, դու էն մարդն ես, ում ինչ-որ բան ապացուցել ես ոչ ցանկանում եմ, ոչ էլ ի վիճակի եմ: Մենակ սխալ չհասկանաս. չեմ ցանանում այն պատճառով, որ ինձ թվում է, թե դու լրիվ ձևավորված ու ամբողջական մի կերպար ես, ով շատ լավ գիտի իր անելիքը: Բոլորս էլ դեպի ճշմարտությունն ենք գնում ու ամեն մեկն իր ճանապարհն է ընտրել: Կարևորը, որ ընտրած ճանապարհի մեջ մարդ անբավարարվածություն չզգա: Ու մի բան էլ է կարևոր ինձ համար. որ ընթերցողն ինձ ճիշտ ընկալի: Ինչպես Այվին: Ինձ կարևոր է, որ դու ինձ հավատացյալ չհամարես, քանզի ինքդ էլ հավատացյալ չես: Եվ հենց այդ պատճառով է կարևոր: Որովհետև դուք` աթեիստներդ, սովորաբար ցանկացած ոչ-աթեիստի կրոնի դիմակ եք հագցնում:
Ես շատ ուրախ կլինեի, որ դու ինձ դիմակազուրկ տեսնեիր: Ամենն, ինչ կարող էի քեզ օգնելու համար, փորձել եմ անել "Նոր Դարում..." Ավելին կարող է անել "Մատեան Երանությանը", բայց եթե "Նոր Դարը..." չի մղել քեզ դեպի այն, ես էլ չեմ անի:
Այս մասն անմիջական կապ ունի այն վերևի մասի հետ, որին պատասխանելու համար քո թույլտվությունն է անհրաժեշտ...
Անսահման ուրախ եմ և շնորհակալ, որ կարդացիր...
Մեջբերել
ivy-ի խոսքերից
) կարող է ճիշտ եզրահանգում անել, եթե փոքր ինչ լրջորեն է մոտենում հարցին. "Երկուսն էլ ի վերջ նույն բանն են": Որովհետև ամեն ինչ շատ պարզ է ու հենց ափիդ վրա... ու կարծում եմ, որ այս նույն պատճառով է, որ "ցնդեցիր լրիվ"... Այնպիսի զգացում է մոտս, որ նույնիսկ կուզենայիր գոնե մի հարց տալ, բայց չգիտես, թե ինչ հարցնես, քանզի ներսումդ գիտես, որ ամեն ինչ առանց այդ հարցի էլ արդեն պարզ է, ու դրանից ավելի ես "ցնդու՞մ"...
Էջանիշներ