սեր և կյանք
Սիրտ իմ, դե լողա…
Անձրևի կաթիլ, անկանգ ու շարժուն,
Պարուրիր քո մեջ իմ սիրտը փխրուն,
Տար այն լուռ քեզ հետ, հասցրու այնտեղ,
Ուր նրա սիրտը իմին է սպասում:
Հասցրու սիրտս այն գետակի մոտ,
Որ օվկիանոսն է դեպի այն հոսում,
Որ տանի իմ սիրտն այն միակի մոտ,
Որ արցունքներ է ինձ համար թափում:
Օվկիանոս, իմ մեծ, կանգ առ դու մի պահ,
Դադարիր ցնցել կաթիլն անձրևի,
Թույլ տուր, որ պահի իմ սիրտը անմահ,
Թե չէ կարոտից հաստատ կմեռնի:
Սիրտ իմ, դե լողա, դե շարժվիր հիմա
Այս օվկիանոսի սառը ջրերում,
Տես, թե որքան է մոտ քեզ նա հիմա,
Ու տես, թե ինչպես պարզ է քեզ ժպտում:
Դե վերցրու նրան բաց քո գրկի մեջ,
Ու սիրիր նրան անհագ կարոտով,
Չէ որ դու արդեն նրա գրկի մեջ
Կապրես երջանիկ ու միշտ մեծ սիրով:
*********
Թե որքան ջրեր մեր մեջ հոսեցին,
Որքան կարոտով սիրտս գրկեցիր,
Որքան քնքշությամբ դու ինձ սիրեցիր,
Բայց մեր աչքերը` իրար կարոտած,
այդպես էլ երբեք չհանդիպեցին:
օվ կարող է ասել սերը ինչ Է նշանակում՞
մարդ սիրուցա տառապում թե կարոտից՞
և գրեք այնպիսի հարցեր վորոնք հետքրքրում են ձեզ մենք կքնարկենք աիդ թեմայի շուրջ և կգանք ընդհանուր հայտարարի
taqnvac axjik-ի խոսքերից
Էջանիշներ