Աթեիզմ

[piacere]

Եթե չկա, ապա ու՞մ կողմից է ստեղծվում, սեռական ակտի՞, թե՞ ձեր աստծո. եթե աստծո, ապա արդյո՞ք ձեր աստվածը պոռնոգրաֆիայի սիրահար է ու ուշադիր հետևում է, թե երբ է պահպանակ պատռվելու կամ արդյո՞ք նա կողմ է բռնաբարությունից առաջացած հղիությանը:

Որոշ հավատացյալներ պնդում են, որ բռնաբարության հետևանքով առաջացած հղիությունն էլ ա աստծու կամքը, դրա համար դեմ են աբորտին:
Ըստ իրանց լոգիկայի երևի աստված ա պատռում պահպանակը ինչ որ անհայտ նպատակների համար:

[Sambitbaba]

Օհ.. ֆանտաստ և հավատացյալ հասկացությունները հավատա շատ մոտ են իրար:

Միգուցէ: Բայց ես ինչ-որ չեմ հասկանում, թե ինչու դու կպած ցանկանում ես ինձ երկուսի մեջ էլ տեսնես: Ընդ որում, ինչպես հասկանում եմ, դու չես ցանկանում, որ նույնիսկ իմ ստվերն անգամ քո կողքին լինի ու գերադասում ես ինձանից հեռու մնալ:
Նշանակու՞մ է սա արդյոք, որ դու հավասարապես հեռու ես թե հավատացյալից և թե ֆանտաստից:
Այդ դեպքում ամեն ինչ հասկանալի է: Որովհետև, եթե ես իմ կյանքում երբեք չեմ կերել թթու վարունգ և կծու պղպեղ, - ինձ համար ի՞նչ տարբերություն, թե նրանցից որն է թթու, և որը՝ կծու…

ԲԱՅՑ իմ գրառումն ուղղված էր քո այն հայտարությանը, որ դու քո ներկայությունը հավատացյալների շարքում ահավոր թանկ գնահատեցիր...

Իսկական ջան, տես, որ նորից սայթաքեցիր: Եվ կրկին նույն պատճառով. անտեղյակությունից: Իսկ ես քեզ սրտանց խորհուրդ էիր տվել, - հարցրու հավատացյալներից:
Կամ էլ գոնե քիչ ուշադիր կարդայիր գրածս… Էլ չեմ ասում, մի երկու այլ գրառումներս էլ կարդայիր:
Վստահ եմ, կտեսնեիր, որ ես քեզ ավելի մոտ եմ կանգնած, քան հավատացյալներին:

Ասեմ ավելին: Երբ սկսեցի հայերեն կայքեր փնտրել համացանցում, առաջին գտածս կայքը՝ քրիստոնեական էր: Այ, այնտեղ, այն բանի համար, ինչի պատճառով դու ինձ հավատացյալ ես համարում, - ինձ մի քանի անգամներ, շաբաթներ, նույնիսկ ամիսով զրկել են գրառում կատարելու իրավունքից, ջնջել են գրառումներս, որոնց վրա ժամեր եմ ծախսել, իսկ վարկանիշս էլ, եթե չեմ սխալվում, մինուս 13 էր: Ցանկանում եմ ասել, որ այն, ինչ դու գոռոզություն համարեցիր, միայն մեկ բան էր նշանակում. որ հավատացյալներն էլ ինձ իրենց կողքին տեսնել ցանկանում են գուցէ ավելի քիչ, քան դու:

Գիտե՞ս, ինչի համար եմ այսքան երկար-բարակ տանում քո և մյուսների զահլաները: Ուղղակի, ափսոսելով քո, իմ և մյուսների իզուր ծախսվող ժամանակը, ցանկանում եմ ասել, որ եկ ավելի իմաստալից ծախսենք այն: Չէ, իհարկե, դու կարող ես կոչել ինձ ինչպես կուզես, ես դրանից երբեք չեմ նեղանա: Իսկ վիճաբանել ինքս էլ դեմ չեմ յուրաքանրյուր հարցում, ինչից քիչ թե շատ տեղյակ եմ: Եթե տեղյակ չեմ, կարող եմ ընդամենը կարծիք հայտնել:

Ես հասկանում եմ քո մոտեցումը: Ըստ քո պատկերացման, ես քո բանակից չեմ, և էլ ուրիշ որտեղ պետք է լինեմ, եթե ոչ հակառակ բանակում: Բայց հավատա, ես այնտեղ էլ տեղ չունեմ, սիրելիս: Այնպես որ, քեզ մնում է. կամ համարել, որ ես չկամ, կամ էլ մի այլ բանակ փնտրիր:

[Mephistopheles]

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

[Sambitbaba]

Չէր հիասթափեցնի, էդ միանշանակ: Ուրախություն՝ չգիտեմ, ավելի շատ զարմանք, նոր բացահայտման հաճույք, ու ավելին իմանալու ցանկություն կառաջացներ:
Բայց մի թերություն ունի առաջարկածդ վարկածը: Էդ յոթ միլիարդ հոգու մի տեղ հավաքվելու համար անհրաժեշտ պայմաններ պետք է լինեին, ինչը էդ յոթ միլիարդ հոգուց կախված չէ: Վերջիվերջո դրանք երկնքից չեն ընկել չէ՞: Էդ յոթ միլիարդ հոգու միաժամանակ առկայությունը հարյուրավոր պատճառներ ունի, որոնց մեջ նրանց ցանկությունը՝ հենց այս պահին լինել այստեղ, բնավ էլ ամենակարևորներից չէ ;) Շատ էլ որ ուզում են, եթե փոքր լիներ ծնելիության մակարդակն ու մեծ՝ մահացությանը, ո՞նց էին էս պահին բոլորով էստեղ հայտնվելու:

Իսկ դու լսած կա՞ս միտքը, որ ոչինչ հենց այնպես չի լինում: Հիշիր, թե միայն քսաներորդ դարում որքան մարդ զովեց աշխարհի երեսին: Դրանից առաջ էլ քիչ չեն եղել պատերազմներն ու համաճարակները: Եվ ի՞նչ: Մարդկությունը միշտ էլ իր աճն ապրել է: Պատերազմներից հետո միշտ էլ ավելի շատ երեխաներ են ծնվել: Ես չեմ ասում, թէ պատերազմները վերացել են: Բայց դու նկատե՞լ ես, թե քանի դիկտատորների վերջը տվեցին միայն վերջին տարիներին: Իսկ քանի կին պրեզիդենտ կա այսօր աշխարհու՞մ: Իհարկե, ամեն ինչ էլ հնարավոր է, բայց ավելի շատ ո՞ր կողմ է հակված թեքվել կնոջ միտքը. դեպի պատերա՞զմ, թե՞ դեպի խաղաղություն: Թե՞ կարծում ես, դա էլ է պատահականություն:

Որքան էլ մենք դաժան համարենք մեր կյանքը, եկ չմոռանանք մեր ծնողների, պապերի, մեր նախնիների անցյալը: Խոսքս մոլագարների մասին չէ իհարկե, բայց դու կարո՞ղ ես համեմատել մեր դաժան կյանքը նրանց դաժան կյանքի հետ: Շրջապատումդ շատերի՞ն գիտես, ով մարդ չէ, գոնե հավ կարող է սպանել: Սա է՞լ է պատահականություն…

Իսկ եթե այս բոլոր "պատահականությունները", և շատ այլ "պատահականություններ" էլ, որոնք չհիշատակեցի, - հավաքենք մեկ տեղ, - կստացվի, որ մեր ամբողջ կյանքը, սկզբից մինչև վերջ՝ "պատահականություն" է: Դու ցանկանում ես այդպե՞ս համարել: Համարիր: Եվ ապրիր տիկնիկի կյանքով: Եթե դա ես ընտրում:

Բայց դու կարող ես նաև ընտրել՝ հերքել "պատահականության տեսությունը": Կարող ես ընտրել "պատճառականության տեսությունը": Կարող ես համարել, որ հնարավոր է, որ այս ամենն իրոք ինչ-որ պատճառ ունի, ինչպես նաև ես ու դու էլ ինչ-որ պատճառող ենք այստեղ և բոլորովին էլ պատահականություն չենք: Միգուցէ հենց ա՞յն պատճառով ենք տասնյակ հազարավոր տարիներ գտնվում այս հողագնդի վրա, որպեսզի հնարավոր դարձնենք այսօրվա յոթ միլիարդի ներկայությունն այստեղ, ինչը ոչ թե "պատահականություն" է դառնում այդ դեպքում, այլ մեր ջանադիր և գերազանց կատարած աշխատանքի արդյունքը:

Ուրախություն՝ չգիտեմ, ավելի շատ զարմանք, նոր բացահայտման հաճույք, ու ավելին իմանալու ցանկություն կառաջացներ:

Իսկ ի՞նչն է խանգարում քեզ վայելել բոլոր այդ դրական լիցքերը. իմ առաջադրած վարկածնե՞րը, թե ավելի ճիշտ, քո գիտեցած ստերեոտիպերը: Որ հազարավոր տարիներ մեզ այդ "վարկածներին" չե՞ն սովորեցրել:

Արեա ջան, իսկ ի՞նչ եթե ուղղակի գաղտնի են պահել…

[Sambitbaba]

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

Մոտավորապես նման հարց ես քիչ վերևում էի տվել և, ճիշտն ասած, ուրախ կլինեի, եթե դու էլ նրան պատասխանեիր, Մեֆ ջան.

Դու քեզ ինչպե՞ս կզգայիր, եթե հանկարծ պարզվեր, որ պատմածս գիտական ֆանտաստիկան՝ իրականություն է: Դա քեզ կհիասթափեցնե՞ր, թե՞ ուրախություն կպատճառեր:

Բայց քո չպատասխանելը բոլորովին էլ պատճառ չի, որ ես էլ չպատասխանեմ: Չնայած, ուրախ կլինեի պատասխանելուց առաջ մի բան ճշտել:
Դու լրջորեն համարում ես, որ Աստված չկա, ճի՞շտ է: Այսինքն, դու ինքդ Աստծոն ոչ մի կերպ չես պատկերացնում: Իսկ ի՞նչ կերպ ես պատկերացնում իմ պատկերացրած Աստծոն:

[piacere]

Միգուցէ: Բայց ես ինչ-որ չեմ հասկանում, թե ինչու դու կպած ցանկանում ես ինձ երկուսի մեջ էլ տեսնես: Ընդ որում, ինչպես հասկանում եմ, դու չես ցանկանում, որ նույնիսկ իմ ստվերն անգամ քո կողքին լինի ու գերադասում ես ինձանից հեռու մնալ:
Նշանակու՞մ է սա արդյոք, որ դու հավասարապես հեռու ես թե հավատացյալից և թե ֆանտաստից:
Այդ դեպքում ամեն ինչ հասկանալի է: Որովհետև, եթե ես իմ կյանքում երբեք չեմ կերել թթու վարունգ և կծու պղպեղ, - ինձ համար ի՞նչ տարբերություն, թե նրանցից որն է թթու, և որը՝ կծու…



Իսկական ջան, տես, որ նորից սայթաքեցիր: Եվ կրկին նույն պատճառով. անտեղյակությունից: Իսկ ես քեզ սրտանց խորհուրդ էիր տվել, - հարցրու հավատացյալներից:
Կամ էլ գոնե քիչ ուշադիր կարդայիր գրածս… Էլ չեմ ասում, մի երկու այլ գրառումներս էլ կարդայիր:
Վստահ եմ, կտեսնեիր, որ ես քեզ ավելի մոտ եմ կանգնած, քան հավատացյալներին:

Ասեմ ավելին: Երբ սկսեցի հայերեն կայքեր փնտրել համացանցում, առաջին գտածս կայքը՝ քրիստոնեական էր: Այ, այնտեղ, այն բանի համար, ինչի պատճառով դու ինձ հավատացյալ ես համարում, - ինձ մի քանի անգամներ, շաբաթներ, նույնիսկ ամիսով զրկել են գրառում կատարելու իրավունքից, ջնջել են գրառումներս, որոնց վրա ժամեր եմ ծախսել, իսկ վարկանիշս էլ, եթե չեմ սխալվում, մինուս 13 էր: Ցանկանում եմ ասել, որ այն, ինչ դու գոռոզություն համարեցիր, միայն մեկ բան էր նշանակում. որ հավատացյալներն էլ ինձ իրենց կողքին տեսնել ցանկանում են գուցէ ավելի քիչ, քան դու:

Գիտե՞ս, ինչի համար եմ այսքան երկար-բարակ տանում քո և մյուսների զահլաները: Ուղղակի, ափսոսելով քո, իմ և մյուսների իզուր ծախսվող ժամանակը, ցանկանում եմ ասել, որ եկ ավելի իմաստալից ծախսենք այն: Չէ, իհարկե, դու կարող ես կոչել ինձ ինչպես կուզես, ես դրանից երբեք չեմ նեղանա: Իսկ վիճաբանել ինքս էլ դեմ չեմ յուրաքանրյուր հարցում, ինչից քիչ թե շատ տեղյակ եմ: Եթե տեղյակ չեմ, կարող եմ ընդամենը կարծիք հայտնել:

Ես հասկանում եմ քո մոտեցումը: Ըստ քո պատկերացման, ես քո բանակից չեմ, և էլ ուրիշ որտեղ պետք է լինեմ, եթե ոչ հակառակ բանակում: Բայց հավատա, ես այնտեղ էլ տեղ չունեմ, սիրելիս: Այնպես որ, քեզ մնում է. կամ համարել, որ ես չկամ, կամ էլ մի այլ բանակ փնտրիր:

Վստահ եղիր կարդում եմ ուշադիր քո և մնացած գրառումներն էլ և նոր եմ մեկնաբանություն գրում: Պարզապես քո նկարագրած աշխարհը շատ նման է հավատացյալների պատկերացրածին, կամ թերևս մի քանի ընդհանրություն ունի: Համենայնդեպս ուրախ եմ, որ դու քեզ հավատացյալների դասին չես վերագրում:

[Տրիբուն]

Որքան էլ մենք դաժան համարենք մեր կյանքը, եկ չմոռանանք մեր ծնողների, պապերի, մեր նախնիների անցյալը: Խոսքս մոլագարների մասին չէ իհարկե, բայց դու կարո՞ղ ես համեմատել մեր դաժան կյանքը նրանց դաժան կյանքի հետ: Շրջապատումդ շատերի՞ն գիտես, ով մարդ չէ, գոնե հավ կարող է սպանել: Սա է՞լ է պատահականություն…

Իսկ եթե այս բոլոր "պատահականությունները", և շատ այլ "պատահականություններ" էլ, որոնք չհիշատակեցի, - հավաքենք մեկ տեղ, - կստացվի, որ մեր ամբողջ կյանքը, սկզբից մինչև վերջ՝ "պատահականություն" է: Դու ցանկանում ես այդպե՞ս համարել: Համարիր: Եվ ապրիր տիկնիկի կյանքով: Եթե դա ես ընտրում:

Պատահականությունը չգիտեմ, բայց ամեն ինչ ունի որոշակի տրամաբանակն բացատրություն: Էն որ մեզանից շատերը հիմա նույնիսկ հավ չեն կարող սպանել, նրանից ա որ սնննդի ոլորտը լիովին ինդուստրիալիզացված ա: Հիմա մարդը ստիպված չի ինքնուրույն կենդանուն մորթել, որ ուտի: Իրա փոխարեն դա անուն են ավտոմատները: Երեխաների մեծ մասը մինչև հասուն տարիքը չի էլ հասկանում, թե որտեղից ա հայտնվում միսը սուպերմարկետում: Իսկ իմանալուց հետո կարող ա սթրես տանի:

Մի անգամ, մի քանի տարի առաջ, ոտքս պատահականորեն շատ բարձր ավտոմատացված հավաբուծարան ընկավ: Ավելի դաժան բան երևի կյանքումս չէի տեսել: Հավերը հազարներով կանգնում են շարժվող լենտայի վրա, ու լենտայի վերջում մի հատ ապարատ ա, որը սխոդու մի քսան հավի ոտերից բռնում ա ու գլխիվայր կախում ա ներքև: Ու հետո մի հատ ուրիշ ապարատ տակից ռեսկի տանում ա էտ հավերի գլուխները: Ու էտ հավաբուծարանում րոպեում եթե չեմ սխալվում 3-4000 թռչուն էր գլխատվում: Մինչև հիմա հավերի աչքերի մեջ չեմ կարում նայեմ:

[Տրիբուն]

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

Մի անգամից դաժանանալու ենք, դուրս ենք գալու փողոց, ով ում հասնի սպանի, բռնաբարի, հում-հում ուտի ..

[Գալաթեա]

Մի անգամից դաժանանալու ենք, դուրս ենք գալու փողոց, ով ում հասնի սպանի, բռնաբարի, հում-հում ուտի ..

Ես՝ ինչքան վատ մարդու ուղղակի ասում էի՝ յախք զզվանք, սըբանելու եմ:

[Sambitbaba]

Վստահ եղիր կարդում եմ ուշադիր քո և մնացած գրառումներն էլ և նոր եմ մեկնաբանություն գրում: Պարզապես քո նկարագրած աշխարհը շատ նման է հավատացյալների պատկերացրածին, կամ թերևս մի քանի ընդհանրություն ունի: Համենայնդեպս ուրախ եմ, որ դու քեզ հավատացյալների դասին չես վերագրում:

Իսկ ես շատ ուրախ եմ, որ լսեցիր ինձ և հասկացար: Ճշմարիտն ասած, ես քիչ վախենում էի, թե հակառակը կլինի:
Որովհետև ամենակարևորն է, որ մենք կարողանանք լսել և հասկանալ: Մեր լույս աշխարհ գալու նպատակը հենց այդ է:
Ուրեմն, ցանկանում եմ մեզ ապագա հաճելի կռիվ-դավի, համաձա՞յն ես:

[Sambitbaba]

Պատահականությունը չգիտեմ, բայց ամեն ինչ ունի որոշակի տրամաբանակն բացատրություն: Էն որ մեզանից շատերը հիմա նույնիսկ հավ չեն կարող սպանել, նրանից ա որ սնննդի ոլորտը լիովին ինդուստրիալիզացված ա: Հիմա մարդը ստիպված չի ինքնուրույն կենդանուն մորթել, որ ուտի: Իրա փոխարեն դա անուն են ավտոմատները: Երեխաների մեծ մասը մինչև հասուն տարիքը չի էլ հասկանում, թե որտեղից ա հայտնվում միսը սուպերմարկետում: Իսկ իմանալուց հետո կարող ա սթրես տանի:

Ճիշտ ես: Եվ անմիջապես այդ սթրեսից հետո շատ երեխաներ ընդհանրապես դադարում են միս ուտել: Ես ինքս, օրինակ, լիքը դեպքեր գիտեմ:
Բայց օրինակդ, Տրիբուն ջան, ոչ թե հակասում է իմ ասած մտքին, այլ շարունակում է այն:

Հասկանում ես, եթե Հիսուս Քրիստոս ծնվել է խաչ բարձրանալու նպատակով, ուրեմն անպայման պետք է Հուդա էլ ծնվի, որ նա կարողանա իրականացնել այդ ծրագիրը:

Եթե մեր էվոլյուցիոն անցման հաջորդ աստիճանի վրա մենք պետք է գտնվենք հինգերորդ տարածքում, ինչը կպարտադրի մեզ վերափոխվել ոչ միայն մտավորապես, այլ, հնարավոր է ավելի շուտ՝ ֆիզիկապես, - և եթե այդ վերափոխումներից հետո մեր մարմինը, միևնույն ծավալի հետ մեկտեղ պետք է երկու անգամ ավելի թեթև լինի. նշանակու՞մ է սա արդյոք, որ այդ թեթև մարմնի խտությունը պետք է ավելի նոսր լինի: Իսկ ինչպե՞ս կարող է մարմինը կորցնել իր խտությունը, եթե մենք շարունակում ենք միս ուտել: Ու լիքը նման բաներ:

Թող հիմա ես քեզ նորից հեքիաթ եմ պատմում, թող մեր Արեայի համար գիտական ֆանտաստիկա լինի, թող Ռայի համար մագնիսական հրեշտակների կայֆերը լինեն: Ամեն մարդ ազատ է իր կարծիքների մեջ:
Իսկ պատմությունը ցույց է տալիս, որ հեքիաթները համարյա միշտ էլ իրականանում են: Իսկ այս վերջինը, եթե տրամաբանորեն ես նայում նրան, առավել մեծ հնարավորություններ ունի իրականություն դառնալու:

Տարբերությունն այն է, որ դու նախկին հեքիաթներին համաձայն ես իրականություն համարել, որովհետև ինչ-որ մեկն անցել է արդեն այդ փորձը և այդ փորձը դու էլ ես սեփականացրել:

Իսկ սեփական փորձն անցնելու համար… վախենում ենք պատասխանատվությունից, ճի՞շտ է:

[Դավիթ]

Կատակ բան չգիտեմ, բայց որ թույն գիտաֆանտաստիկայի սցենար ես առաջարկում, էդ փաստ ա
Մեծ հաճույքով էս թեմայով ինչ-որ գեղարվեստական գործ կկարդայի

Շատ շուտով կհայտարարվի:

[dvgray]

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

ու՞մ է ուղղված քո հարցը
աթեիստների՞ն, քրիստոնեյա հավատացյալներին՞... միգուցէ տերտերներին՞ կամ կաթողիկոսին՞:
...
իմ համար կարող եմ ասել, որ հավանաբար ոչինչ էլ չի փոխվի, որովհետև
նախ - իմ Աստծո գոյությունը բացարձակապես ապացուցելի փաստ չէ: հետևաբար նաև հերքելի փաստ չէ:

և - անգամ իմ ամենամատերիալիստական պատկերացումենրում, իմ ամենացինիկ ու ամենաաթեիստ պահերին անգամ, Աստծո գոյության փաստը համարում եմ միանգամայն հասարակականորեն արդարացված: այսիքն մտածում եմ կփոխվի հասարակական շարժառիթները: ու ամենաշատը ամերիկյան տիպի ցինիկ ու վուլգար հասարակաությունում, որտեղ միակ համեմատաբար զսպիչ մեխանիզմը դա Աստված է ու կրոնական կառույցները:

և վերջապես- այն մարդկանց, ովքեր երկար ժամանակ զբաղված են Աստծո գոյության հերքման մասին ղժղժալով, ուղղակի վերջին հաշվով խղճում եմ, իրանք իրականում շատ վախկոտ մարդիկ են: նրանք, վերջին հաշվով իրանց չհաջողված կյանքը փորձում են բարդել Աստծո վրա, նրա հետ հրապարակներում կռիվ տալով: կարճ ասած էնքան վախկոտ են ռեալում, որ իրենց "հերոսական կռվի" օբեկտը իրենց ռեալ շրջապատից տեղափոխում են դեպի իրենց համար թվացյալ անվտանգ տիրույթ:

[Դավիթ]

ու ամենաշատը ամերիկյան տիպի ցինիկ ու վուլգար հասարակաությունում

Մարդիկ դեռ էսպես արտահայտվու՞մ են: Պոլիտրուկիս հիշեցի, circa 1985.

[Sambitbaba]

ու ամենաշատը ամերիկյան տիպի ցինիկ ու վուլգար հասարակաությունում

Մարդիկ դեռ էսպես արտահայտվու՞մ են: Պոլիտրուկիս հիշեցի, circa 1985.

Մի հին անեկդոտ հիշեցնեմ, Հեթանոս ջան:

Հարբած Ղազարյանը կեսգիշերին գնում, սիրած աղջկա պատուհանի տակ սերենադ է սկսում երգել: Աղջկա հայրը կատաղած դուրս է գալիս պատշգամբ ու սկսում է հայհոյել Ղազարյանին:
- Ի՞նչ ես ինձ հայհոյում, չե՞ս տեսնում, որ ես Ղազարյանն եմ, - հարցնում է վրդովված Ղազարյանը:
- Քո հերն ու մերն էլ, Իշտոյանինն էլ հետը, - պատասխանում է աղջկա հայրը:

Հիմա Մեֆի պատճառով էս խեղճ Ամերիկան Դիվի ձեռին Իշտոյան է դառել. ինչ Մեֆը ասի, Դիվը մի հատ Մեֆին է կպնում, մի հատ էլ ձեռի հետ Ամերիկային է քրֆում:

Արի կլինի էս Մեֆին դեպորտ անենք պրծնենք…