Համաձայն եմKatka-ի խոսքերից
А вот и нет!
Համաձայն եմА вот и нет!
Blessed the poison which brings the end
Հա գիտեմ,որովհետև ոչ մի կրոնի հետ,իմ կրոնը չէր բռնում...
տենց էլ կա… բայց իմ համար չէ
Հա մարդիկ կան, որ մենակ ջարդում վառում ու նեղացնում են, իրենց համար պարզ ա տենց չի լինի
Blessed the poison which brings the end
հա,համաձայն եմՀամաձայն եմ
Վոլտերա (27.05.2013)
А кто люди?Համաձայն եմ
Դե ասեցինք էլիА кто люди?
Blessed the poison which brings the end
"Իսկ աթեիզմը հանումա էդ սահմանափակումը", փոխարինելով դա՝ իր սահմանափակումներով, և դրանցից ամենակարևորը՝ Աստծո գոյության հնարավորության սահմանափակումը:
Այդ առումով աթեիզմը ոչնչով չի տարբերվում կրոնից: Նրանցից ամեն մեկը քարոզում է իր քաղաքականությունը: Ըստ այդմ՝ երկուսն էլ թերի են և սահմանափակ:
Յուրաքանչյուր կրոն սահմանափակում է Աստծոն իր դոգմաների մեջ և դրանցից դուրս անհնարին է համարում Աստծո գոյությունը:
Աթեիզմը սահմանափակում է կյանքը, անհնարին համարելով Աստծո առկայությունն այդ նույն կյանքի մեջ:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Հնարավորա որ սահմանափակումա, բայց առանց աստծո գաղափարի սահմաններն ավելի լայն են դառնում:
Ինքն էլ կյանքի ծագման կենսաբանական ուղինա համարում ճիշտ,հետևաբար չի սահմանափակվում:
Իսկ երբ էվոլյուցիան համադրում ես Աստծո գաղափարի հետ, սահմաննները էլ ավելի են լայնանում
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Rammstein (01.06.2013), Sambitbaba (28.05.2013), Varzor (29.05.2013), Վոլտերա (28.05.2013)
Ես ասածդ էսպես եմ հասկանում,հոգեկան աշխարհը աստվածնա ստեղծել,իսկ մարմինը էվոլյուցիանԻսկ երբ էվոլյուցիան համադրում ես Աստծո գաղափարի հետ, սահմաննները էլ ավելի են լայնանում
Կրոնը/աստված հոգևոր աշխարհի հետ որևէ առնչություն չունի… կրոնը և աստծո գաղափարը ստեղծված ա սահմանափակելու համար… դրա նպատակն ա հենց դա, ուրիշ, այլ բովանդակություն այն չունի…
Աթեիզմն առաջարկում ա կյանքին նայել առանց սահմանափակումների ու մարդկային գործողությունները հիմնել զուտ մարդասիրության ու ստեղծագործական բնույթի վրա… սերն ա շարժիչ ուժը ու երբ որ սիրուն "աստված" ես կոչում ու տալիս անտեսանելի բիձուկի կամ էակինտեսք ես տալիս որը քեզ սահմանափակում ա, դրանով տեղի ա ունենում սրբապղծություն… սերը կրոն չի…
Աստված էլ կրոն չի: Կրոնն ուղղակի խլել է Աստծոն մարդուց, իսկ վերջինս էլ հոժարակամ նվիրել է իր Աստծոն` կրոնին:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Կարելի է և այսպիսի ձևակերպում տալ, բայց մի ուղղում, ոչ թե հոգեկան, այլ հոգևոր:
Իսկ իմ համար հոգևոր աշխարհը նույնպես էվոլյուցիայի ենթակա երևույթ է: Ինկատի ունեմ մարդկային հոգևոր աշխարհը: ՈՒ քանի որ դա այդպես է, ապա իմ համար այս աշխարհում, ավելի ճիշտ այս կյանքում, չկա առանձին հոգևոր և առանձին մարմնական աշխարհներ /դրանից դուրս գուցե և կա/: Այ ստեղից է սկսվում բոլոր հակասությունները: Դա մի միասնական համակարգ է: Իմ համար անհոգի մարմին գոյություն չունի: Իսկ մարմինը՝ այսինքն նյութը հոգևորին հնարավորություն է տալիս ինքնադրսևորվելու և դրա միջոցով ինքնաարտահայտվելու ու ինքնաճանաչվելու: Այսինքն հոգին էլ առանց մարմնի մի սուբստանցիա է, որը այս կյանքի տեսանկյունից ոչինչ է, քանի որ չի դրսևորվում...
Մի քիչ խուճուճ ա ստացվում, բայց դա միայն առաջին հայացքից...
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Freeman (01.06.2013), Sambitbaba (28.05.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ