Իմ "խեղված" տարբերակը՝ եբրայական և հունական բնագիրներից թարգմանված, Հայոց Ավետարանական Եկեղեցու 150-ամակի հոբելյանական տպագրությունն է (1846-1996).Նետ-ի խոսքերից
Ահա անգլերեն "խեղված" տարբերակը. "And the people stood afar off, and Moses drew near unto the thick darkness where God was." Չգիտես ինչո՞ւ, բայց չի ասում "fog" կամ "fogness", այլ "խեղել" և ասում է "darkness"՝ անամոթաբար…
Նույնպիսի մի սրիկայական տարբերակ է նաև իմ ունեցած ռուսական տարբերակը /ընդ որում, թե գիրքը, և թե աուդիոգիրքը/. "И стоял весь народ вдали, а Моисей вступил во мрак, где Бог". Փոխանակ չխեղեին ու գրեին "туман":
Եվ ընդհանրապես, Նետ ջան, քո կասկածները ցրելու համար, եկ չսպասենք /դու սպասել սիրում ես/, ու սկսենք Աստվածաշունչը հենց սկզբից: Ընդ որում, կարող ես ընտրել թե քո չխեղված, և թե իմ խեղված տարբերակները: Դե ինչ, գնացի՞նք…
Գիրք Ծննդոց
Սկզբում Աստված երկինքն ու երկիրը ստեղծեց: Երկիրը անձև ու պարապ էր և անդունդի վրա խավար կար և Աստծո Հոգին ջրերի վրա կշարժվեր: Աստված ասաց. "Եղիցի Լույս" ու լույս եղավ: Աստված տեսավ, որ լույսը բարի է ու լույսը խավարից զատեց":
Խեղաթյուրա՞ծ կլինեմ, եթե ասեմ, որ հասկանում եմ հետևյալը.
Աստված, իր հավերժությամբ հանդերձ, միշտ էլ կար և կա, լինի դա սկիզբ, թե վերջ:
Բայց սկզբում, Աստծո հետ մեկտեղ, կար միայն խավարը, իսկ լույս դեռ չկար: Այսինքն, խավարը միշտ էլ Աստծո հետ է եղել. թե սկզբում, թե անցյալում, թե ներկայում և թե ապագայում: Իսկ այ, լույսը, ոչ միշտ է, որ Աստծո հետ է եղել… Ավելի ճիշտ, լույսը միշտ էլ Աստծո հետ է եղել, իսկ Աստված՝ ոչ միշտ է լույսի հետ եղել: Եվ դա հասկանալը շա հեշտ է, սիրելիս, քանի որ կար ժամանակ, երբ Աստված կար, իսկ լույսը դեռ չկար: Իսկ խավարը՝ միշտ կար: Ամենասկզբից:
Այս իրավիճակի ճշմարիտ ապացույցը գիտե՞ս, թե որտեղ է գտնվում… Մեր ուղեղում, մեր մտքում: Այնտեղ էլ, ինչպես արտաքին աշխարհում, ավելի շատ Խավար է տիրում, քան Լույսը:
Լույսը՝ մեր գիտելիքներն են, այն, ինչ տեսանելի է մեզ և ճանաչելի, և դրա մեջ մտնում է նաև մեր Ամենաստեղծ Արարչի մի փոքրիկ, տեսանելի և ճանաչելի մասն էլ, որին այնքան հայերեն անուն են տվել մեր նախնիները. Աս-տված, այսինքն՝ այս-տրվածը, այս-ամբողջ-մեզ-տրված-տեսանելի-ճանաչելի աշխարհը:
Շատ երկարեց: Լավ, ասեմ մեր տրամաբանության հակասականության մասին, ու՝ վերջ:
Ստացվում է, որ լուսը տրված է մեզ նրա համար, որ մենք տեսենք ու ճանաչենք:
Իսկ խավարը՝ մութ է և անճանաչելի:
Կրոնները, համենայն դեպս, քրիստոնեությունը, պնդում է, որ Աստված՝ անճանաչելի է: Եվ դրանով իսկ տեղադրում է Աստծոն խավարի մեջ, իսկ իրեն դարձնում է այն լույսը, որը պետք է որ մեզ տանի դեպի Աստված: Քա-ղա-քա-կա-նու-թյուն:
Իսկ իրականությունը, ըստ իս հետևյալն է.
Ամենաստեղծ Արարիչն ամենուր է. ավելի շատ՝ խավարում, այսինքն,մեզ անտեսանելի և անճանաչելի, իսկ ավելի քիչ՝ լույսի մեջ, այսինքն՝ տեսանելի և ճանաչելի: Եվ այս տեսանելի ու ճանաչելի մասի անունն է. Աստված՝ այս-տրվածը:
Մեջբերել
Էջանիշներ