Իմ Փոքրիկ Ստեղծագործությունները

[Մանե]

Հավանածս տողերը

Շատ գոհեմ, ապրե'ս, ավելի լավ է մենակ «քարշ գալ» փողոցներով, քան թե «ընկերներիս»…:

Ինչու պետքա չհավատամ, ետ ինչու կարամ հավատամ "ՍԵՐ" կոչեցյալին, բայց չհավատամ Ձմեռ պապիկին:

Երևանցի աղջիկներ, հիմա կասեք, Երևանցի աղջիկները թերություն չունեն, բայց ոչ, գիտեք՞ որն է նրանց թերությունը, որ սիրում են Երևանցի տղաներին

Լացում է
Չհավանեցի
Միտք կար,բայց բանաստեղծության համար շատ քիչ էր թե հանգավորման տեսակետից,թե խոսքային առումով

Հ.Գ

Հեսա ելի կգրեմ...

Մեկ էլ երբեք չգրես մենակ գրելու համար

[Արամ]

Հավանածս տողերը




Լացում է
Չհավանեցի
Միտք կար,բայց բանաստեղծության համար շատ քիչ էր թե հանգավորման տեսակետից,թե խոսքային առումով

Հ.Գ

Մեկ էլ երբեք չգրես մենակ գրելու համար

Եսքան գրեցիր մեռած, մի հատ վարկանիշ տաիր

[Kuk]

Եսքան գրեցիր մեռած, մի հատ վարկանիշ տաիր

Սպանեց

[Արամ]

ես ել իմ սուբյեկտիվ կարծիքս ասեմ
"Իսկական ընկերները" միքիչ անկապ է սցենարը, Պատից կախված նկարը հաջոված էր,"Ես հավատում եմ Ձմեռ պապիկին" հագեցվելու տեղ ունի,Standart Settings մակերևույթային էր,"Լացում է" էհհ..

Չեմ սիրում երկար գրել, անհետաքրքիրա երբ երկարա, սիրում եմ որ ընթերցողը, "ինքը" իտոգը անի....բայց կփորձեմ ավելի ծավալուն գրեմ

[Արամ]

Սերյո=ան ու Լևոնչիկը
(հեքիաթ)

Մրջստանում ապրում էին 2 եղբայր՝ Լևոնչիկը ու Սերյո=ան(չդիմացա): Շատ համերաշխ ախպերներ էին իրանք...: Ամեն ինչ անում էին իրար հետ, իրար հետ արթնանում էին, նախաճաշում, գնում ֆուտբոլ նայելու, նույնիսկ քնում էին իրար հետ(Իրանց դարդից էլ ես թեման փագին...http://www.akumb.am/showthread.php?t=22469): Մի որ Լևոնչիկը ու Սերյո=ան որոշում են գնան որսի, բայց ընտանիքները նրանց չեն ների, ախր խոստացել էին զուգարան գնել, Լևոնչիկը ընտրում է Իդեալի զուգարանը, իսկ Սերյո=ան ընտրում է պապական զուքարանը: Լևոնչիկը ինքնամոռաց արջ էր մոռթում, իսկ Սերյո=ան դեռ փորում ու փորում էր: Բայց լավ պրծան...զուգարաները այդ օրը սարքեցին և որոշեցին մյուս օրը գնալ որսի: Առավոտյան Սերյո=իկը արթնացնում է Լևոնչիկին ու երկուսով գնում են որսի...: Հենց հասնում են անտառ, գտնում են մի հատ լավ տեղ, ու ադյալ են քցում խոտերի վրա պարկում ու սկսում կարտ խաղալ, հետո Սերյո=իկը տենումա որ լոքշա, իրա սունկից փոքրիկ տելեվիզռ ա հանում դնումա խոտերի վրա ու Մարյոա խաղում(չդիմացա): Լևոնչիկնել կատաղումա...ու գնումա տուն....: Իսկ Սերյո=ան դեռ խաղում ու խաղում էր: Վերջը Սերյո=ան իրա որսը պրծնումա մարյոով, ու գնումա տուն, տենումա Լևոնչիկը կատաղած նստածա դիվանին, Սերյո=ան էլ կատաղում ու նստում դիվանին(): Լևոնչիկը ասում որ մենք սենց ախպեր չենք կարա լինենք, արի բա=անվենք: Բայց Սերյո=ան սկսում համուզել Լևոնչիկին ու չեն բա=անվում: Բայց Լևոնչիկը կատաղածա մնում, ասում որ իրանք փող չեն աշխատում վաղ թե ուշ սովից կմեռնենք...: Սերյո=այի գլխին մի հատ լավ միտքա ծագում , որոշում են network.am-ի ար=եթղթերը գնել: Առնում են ար=եթղթերը ու տանը նստում....բայց ես Սերյո=ան շատ շուստռի գյադա ա լինում, վեկալում ա սաղ ար=եթղթերը ու թռնում....: Այդպես բա=անվում են 2 եղբայրները:
Մրջստանում ընտրություններ են: Նախագահի թեկնածուներն են՝ Սրեյո=ա Սարգիսովիչը և Լեվոնչիկ Տեր-Պետրոսովիչի ():
Վոպշեմ հոգնա էլ հավես չկա տուֆտելու

[Արամ]

Սերյո=ան ու Լևոնչիկը
(հեքիաթ)

Մրջստանում ապրում էին 2 եղբայր՝ Լևոնչիկը ու Սերյո=ան(չդիմացա): Շատ համերաշխ ախպերներ էին իրանք...: Ամեն ինչ անում էին իրար հետ, իրար հետ արթնանում էին, նախաճաշում, գնում ֆուտբոլ նայելու, նույնիսկ քնում էին իրար հետ(Իրանց դարդից էլ ես թեման փագին...http://www.akumb.am/showthread.php?t=22469): Մի որ Լևոնչիկը ու Սերյո=ան որոշում են գնան որսի, բայց ընտանիքները նրանց չեն ների, ախր խոստացել էին զուգարան գնել, Լևոնչիկը ընտրում է Իդեալի զուգարանը, իսկ Սերյո=ան ընտրում է պապական զուքարանը: Լևոնչիկը ինքնամոռաց արջ էր մոռթում, իսկ Սերյո=ան դեռ փորում ու փորում էր: Բայց լավ պրծան...զուգարաները այդ օրը սարքեցին և որոշեցին մյուս օրը գնալ որսի: Առավոտյան Սերյո=իկը արթնացնում է Լևոնչիկին ու երկուսով գնում են որսի...: Հենց հասնում են անտառ, գտնում են մի հատ լավ տեղ, ու ադյալ են քցում խոտերի վրա պարկում ու սկսում կարտ խաղալ, հետո Սերյո=իկը տենումա որ լոքշա, իրա սունկից փոքրիկ տելեվիզռ ա հանում դնումա խոտերի վրա ու Մարյոա խաղում(չդիմացա): Լևոնչիկնել կատաղումա...ու գնումա տուն....: Իսկ Սերյո=ան դեռ խաղում ու խաղում էր: Վերջը Սերյո=ան իրա որսը պրծնումա մարյոով, ու գնումա տուն, տենումա Լևոնչիկը կատաղած նստածա դիվանին, Սերյո=ան էլ կատաղում ու նստում դիվանին(): Լևոնչիկը ասում որ մենք սենց ախպեր չենք կարա լինենք, արի բա=անվենք: Բայց Սերյո=ան սկսում համուզել Լևոնչիկին ու չեն բա=անվում: Բայց Լևոնչիկը կատաղածա մնում, ասում որ իրանք փող չեն աշխատում վաղ թե ուշ սովից կմեռնենք...: Սերյո=այի գլխին մի հատ լավ միտքա ծագում , որոշում են network.am-ի ար=եթղթերը գնել: Առնում են ար=եթղթերը ու տանը նստում....բայց ես Սերյո=ան շատ շուստռի գյադա ա լինում, վեկալում ա սաղ ար=եթղթերը ու թռնում....: Այդպես բա=անվում են 2 եղբայրները:
Մրջստանում ընտրություններ են: Նախագահի թեկնածուներն են՝ Սրեյո=ա Սարգիսովիչը և Լեվոնչիկ Տեր-Պետրոսովիչի ():
Վոպշեմ հոգնա էլ հավես չկա տուֆտելու

Ես եսքան դեբիլ եմ եղե՞՞՞՞՞՞

[Yeghoyan]

Ես եսքան դեբիլ եմ եղե՞՞՞՞՞՞

լավա գոնե դու ասեցիր

Ձմեռ պապին էր լավը

[Արամ]

լավա գոնե դու ասեցիր

Ձմեռ պապին էր լավը

ուրիշ ոչմեկ ետքան չկա որ ինձ տենց բան ասի

[Արամ]

Այնքան ծանր է միջանցքից դուրս գալը: Երբ նյարդային համակարգդ էլ չի ենթարկվում քեզ: Մաշկիդ բջիջները կպնում են նրան ու վերջ: Վերջ` ծանր է: Ծանր է` չեմ ուզում դուրս գալ միջանցքից, ուզում եմ ևս մեկ անգամ համբուրեմ նրան: Գրկել եմ…: Միթե վերջին անգամ եմ տեսնում, այս շուրթերը: Ձեռքս բաց չի թողում…: Ինչպես գնամ, երբ ուզում եմ զգամ նրա ձեռքի ջերմությունը, ինչպես: Եթե չլսվեր վերելակի ձայնը, ես դեռ երկար կմնայի այնտեղ: Հավաքեցի ամբողջ համարձակությունս, թե վաղկոտությունս, և դուրս եկա: Չէ, ախր դիմացս բան չկա, ինչու չեմ կարողանում դուրս գալ այդ անիծյալ դռնից: Վերջին անգամ ասեցի հաջող ու գնացի: Աստված ինչու ես ինձ այսպիսին ստեղծել: Քո կողմից անիզված մարդը, քայլեց տուն, վերելակի ձայնը, դռան չխկոցը, սառը ջուրը և հոգիս մահացավ:

Հ.Գ. չգիտեմ, եթե այս գրառումը որպես ստեղծաագործություն արժանի չէ լինել ասյտեղ, խնդրում եմ մոդերատորներին տեղափոխել անկապ օրագիր

[Արամ]

Լացում է

Ես քեզ սիրում եմ, ինձնից շատ
Քո համար պատրաստ եմ
Աստղեր իջեցնել շատ,
Բայց դու նորից ինձ հրեցիր
Ու "են" աշխարհ ուղարկեցիր:

Տարի դեռ չբոլորաց
Դու տեսար ինձ նորից
Ու եկար իմ մոտ նորից
Ու ասեցիր որ սիրում ես ինձ…

Բայց չեմ ուզում, քեզ ոչ տեսենել
Չեմ ուզում, քեզ նորից սիրել
Չեմ ուզում քեզ նորից գրկել
Մ՛ի լացիր, խնդրում եմ քեզ
Ես էլ երբեք չեմ սիրի քեզ:

Նվիրում եմ John-ին ինքը կհասկանա

09.06.2008 14:36

[Sambitbaba]

Այնքան ծանր է միջանցքից դուրս գալը: Երբ նյարդային համակարգդ էլ չի ենթարկվում քեզ: Մաշկիդ բջիջները կպնում են նրան ու վերջ: Վերջ` ծանր է: Ծանր է` չեմ ուզում դուրս գալ միջանցքից, ուզում եմ ևս մեկ անգամ համբուրեմ նրան: Գրկել եմ…: Միթե վերջին անգամ եմ տեսնում, այս շուրթերը: Ձեռքս բաց չի թողում…: Ինչպես գնամ, երբ ուզում եմ զգամ նրա ձեռքի ջերմությունը, ինչպես: Եթե չլսվեր վերելակի ձայնը, ես դեռ երկար կմնայի այնտեղ: Հավաքեցի ամբողջ համարձակությունս, թե վաղկոտությունս, և դուրս եկա: Չէ, ախր դիմացս բան չկա, ինչու չեմ կարողանում դուրս գալ այդ անիծյալ դռնից: Վերջին անգամ ասեցի հաջող ու գնացի: Աստված ինչու ես ինձ այսպիսին ստեղծել: Քո կողմից անիզված մարդը, քայլեց տուն, վերելակի ձայնը, դռան չխկոցը, սառը ջուրը և հոգիս մահացավ:

Ինձ դուր է գալիս. ազնվություն և մաքրություն կա մեջը, ինչը որ իրոք մեզ շատ է պետք:
Բայց, Արամ ջան, ինձ դուր է գալիս նաև, երբ դու "տուֆտում" ես: Լեզուն չէ` հումորը: ՈՒրախ կլինեի, եթե կարողանաիր "տուֆտել" այս վերջին գործիդ լեզվով ու հին հումորով: Եթե ծանոթ չես Դանիիլ Խարմսին, խորհուրդ կտայի կարդալ. աշխարհի մեծագույն "տուֆտողն" է:

[Արամ]

Մեր կուրսի խխունջը

Նորից սեպտեմբեր, նորից պետք է նոր կուրսեցիների հետ մերվել, որը իմ մոտ վատ է ստացվում: Ինչու նորից, կպատմամ դրա մասին հետո: Մտա լսարան, ոչ մի արտառոց բան չկար, միանման մարդիկ, ամեն մեկը իր դժգոհ դիմակը "քաշել" է դեմքին և նստել` տիպա մենք լուրջ տղերք ենք: Գնացի նստեցի միակ ազատ նստարանին, քանի որ ինչպես սեպտեմբերի 1-ը, այնպես էլ բոլոր օրերը ` ուշանում եմ: Զգացի որ ինչ որ մեկը ինձ է նայում, գլուխս արագ շրջեցի նրա կողմ` տեղից վեր թռավ: Ուշադիր զննեցի նրան, տիպիկ գյուղացի քյառթ: Մազերը ժելեյով հետ սանրաց, գլխի վերևում ինչ որ խուճուճիկներ արած, դժգոհ դեմքով արարած: Ծանոթացեք ` մեր կուրսի խխունջը: Խխունջը տգեղ ևս մի անգամ տգեղ, տհաճ մարդ է : Բայց իր ինքնագնահատման սանդղակը, երևի սխալ է աշխատում, քանի որ հենց առաջին րոպեից սկսեց աղջիկ կպցնել: Կողքը աղջիկ էր նստած: Հենց դասախոսը ինչ որ բան է ասում միանգամից կրկնում է այդ աղջկա համար, ինչ որ խոսալու թեմաներ է ման գալիս: Բա նրա այդ տականք ժպիտը...: Սեպտեմբերի 2-ը, նորից իր դեֆորմացված հետույքը տեղադրել էր, ինչ որ աղջկա կողքը: Անընդհատ աղջիկը բրդում էր խխունջին, քանի որ խխունջը շատ էր մոտիկանում նրան, գագաթնակետն էլ եղավ այն ժամանակ, երբ խխունջը համբուրեց նրա ականջը: Այ սրա նման կղանքներից է, որ պետք է գնաս քրոջդ/ընկերուհուդ կուրսեցիներին/դասարանցիներին զգուշացնելու, սրա նման թափոններն են կեղտոտում մեր երկիր մոլորակը:

[Tianshi]

......Ես գիտեեեեեեեմմ Նա ՍԻՐՈՒՄ Է ՔԵԶ (շատ)