Իմ ստեղծագործությունները

[unknown]

2 տարի առաջ մի պատմվածք էի գրել որոշել եմ ձեր դատին հանձնել:Առանց վերնագիր կգրեմ վերնագիրը միասին կդննենք:

[Belle]

2 տարի առաջ մի պատմվածք էի գրել որոշել եմ ձեր դատին հանձնել:Առանց վերնագիր կգրեմ վերնագիրը միասին կդննենք:

սպասում եմ

[unknown]

Կյանքը շատ բարդ բան է և հաճախ,երբ մենք լավ բանի չենք սպասում մեր կյանքում այն լինում է,լինում է նաև հակառակը անվերջ մի լավ բանի ես սպասում ու այն չի գալիս:
Աստղիկը շատ դժբախտ էր,կյանքը նրան ծանր հարված էր պատճառել 1 տարի առաջ.ավտովթարից մահացել էր նրա սիրած էակը:Նա ոչ մի վարկյան չեր մոռանում իր վշտի մասին ու այդ դեպքից հետո բոլոր տղաներին մերժում էր:Բոլորը խորհուրդ էին տալիս նրան նորից սիրահարվել ու մոռանալ անցյալը,բայց Աստղիկը ոչ մի տղայի չէր էլ նայում:
Մի օր նա սովորականից շուտ վեր կացավ,հագնվեց ու զբոսնելով գնաց դասի՝ համալսարան:Նա քայլում էր փողոցով ու մտածում իր դժբախտ բախտի մասին:Նրա առջևից մի երիտասարդ էր գալիս,որը նույնպես իր մտքերի մեջ խրված,ինչ-որ բանի մասին էր մտածում:Նրանք բախվեցին իրար(կյանք այն լի է անակընկալներով):Տղան քաղաքավարի ներողություն խնդրեց Աստղիկից:Աստղիկը իր դեմքի թախծոտ ժպիտով ասաց.
-Ես եմ մեղավոր,շատ էի ցրված,կներեք:
-Ոչ ինչ եք ասում,ես էի մեղավոր չպետք է այսքան մտքերով տարվեի.ես առջևիս չեի նայում:
-Դե լավ ինչ որ է,2-սս էլ մեղավոր ենք:
Նրանք երկուսն էլ ժպտացին ու գնացին իրենց ճանապարհներով:
Այս հասարակ դեպքը դուրս չեր գալիս պատանու մտքից,նա օր ու գիշեր մտածում էր այդ աղջկա մասին:Ինչ անի,որ նրան նորից տեսնի,ամբողջ ժամանակ նա միայն դրա մասին էր մտածում:

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Շարունակելի…

[Մտահոգ]

2 տարի առաջ մի պատմվածք էի գրել որոշել եմ ձեր դատին հանձնել:Առանց վերնագիր կգրեմ վերնագիրը միասին կդննենք:

Շատ լավն էր, կարելի է վերնագրել
"Ճակատագրական բախում համալսարանի ճանապարհին"

[unknown]

Ու էլի մի օր նրանք հանդիպեցին,բայց այս անգամ աղջիկը ման էր գալիս պուրակում:Տղան նայեց աղջկան ու ժպտալով ասաց.
-Էլի հանդիպեցինք,ոնց եք?
-Այո հանդիպեցինք: Շնորհակալություն լավ եմ: Կներեք բայց ես շտապում եմ,-ասաց Աստղիկը ու գնաց:
Տղան հասկացավ որ աղջիկը խուսափում է իրենից: Ամեն օր հեռվից նա հետևում էր աղջկան:
Մի օր երբ Աստղիկը դասերից հետո նստել և մտածում էր իր դժբախտ կյանքի մասին, տղան մոտեցավ նրան ու ասաց.
-Բարև ձեզ
-Բարև,-ասաց Աստղիկը զարմացած,-էլի դուք?
-Այո ես եմ: Ինչպես ասում են կյանքը լի է անակընկալներով:
-Այո ճիշտ եք:
-Կարելի է նստել ձեր մոտ:
-Խնդրեմ,-Աստղիկը տեղ տվեց նրան:
-Ինչքան ժամանակ է մենք հանդիպում ենք իրար,իսկ ես ձեր անունն էլ չգիտեմ.կասեք ինձ ձեր անունը?
-Աստղիկ:
-Աշոտ,- ձեռքը մեկնելով ասաց տղան: Շատ ուրախ եմ ծանոթության համար:
-Ես էլ:
-Կներեք, իսկ կարելի է իմանալ թե ինչու եք միշտ այդքան տխուր?
-Ոչ չի կարելի և ինչ իրավունք ունեք դուք ինձնից ին կյանքի մասին հարցնելու, ձեր ինչ գործն է թե ես ինչու եմ տխուր,-ասաց Աստղիկը ու ջղայնացած գնաց:
Աշոտը չգիտեր ինչ մտածեր. նա շփոթվել էր:
Այս դեպքից հետո Աստղիկը ամբողջ ժամանակ մտածում էր Աշոտի մասին: Մտածում էր որ ինքը չպետք է իր ջղայնությունը այդ տղաի վրա թափեր: Նա ուզում էր ներողություն խնդրել Աշոտից, բայց չէր տեսնում նրան:

[Ambrosine]

Բա վերջը?

[unknown]

Մի օր Աստղիկը պատահաբար տեսավ Աշոտին պուրակում նստած:Աստղիկը իր մեջ ուժ գտնելով մոտեցավ Աշոտին:
-Բարև:
Տղան հանկարծակիի եկավ տեսնելով Աստղիկին:
-Բարև:
-Ոնց ես,-ասաց Աստղիկը:
-Ոչինչ դու ոնց ես?
-Ես էլ ոչինչ:Կարելի է նստեմ:
-Այո իհարկե
-Ես ուզում էի ներողություն խնդրել ձեզանից,որ այն օրը կոպտեցի ձեզ:Ես չպետք է իմ ջղայնությունը ձեզ վրա թափեի:Կներեք:
-Ոչինչ ես չեմ նեղացել,դուք այն ժամանակ ճիշտ էիք,ես չպետք է ձեզանից հարցնեի:
-Ոչ,գիտեք ես արդեն 4 օր է ձեզ ուզում էի տեսնել,որ ներողություն խնդրեմ,ես շատ եսասեր գտնվեցի,այդ պահին միայն իմ մասին էի մտածում:
-Լավ հերիք է ձեզ մեղադրեք,հաշվենք այդպիսի դեպք չի եղել:Անցանք:Իսկ դուք այս համալսարանում եք սովորում
-Այո
-Ինչ տարօրինակ է,ես էլ եմ այստեղ սովորում,բայց մինչև մեր առաջին հանդիպումը ձեզ չեի տեսել:
-Ես նույնպես:Դե լավ ես գնամ:
-Ինչու եք ուզում այսքան շուտ գնաք,մի քիչ էլ մնացեք զրուցենք:Եկեք իրար ավելի մոտիկից ճանաչենք ու ընկերանանք:Ինչ կասեք:
-Ընկերներ?Կներեք բայց ես ընկերությանը չեմ հավատում:1 տարի առաջ ես կորցրի իմ միակ ընկերոջը,հիմա ես էլ հույս չունեմ,որ կարող է ինչ որ մեկը լավ ընկեր լինի իմ համար:
-Ցավում եմ,բայց պետք չէ հուսահատվել :Իսկ ինչից է մահացել ձեր ընկերը
-Ավտովթարից
-Երևի դուք շատ եք տառապում,դա է պատճառը որ դուք միշտ տխուր եք լինում:
-Այո դուք ճիշտ եք նկատել:Գիտեք ես շատ եմ կարոտում նրան:
-Ես ձեզ հասկանում եմ:
-Իսկ դուք այն օրը ինչու էիք այնքան տխուր:Իմ պատճառը դուք արդեն իմացաք:

[Մտահոգ]

-Ընկերներ?Կներեք բայց ես ընկերությանը չեմ հավատում:1 տարի առաջ ես կորցրի իմ միակ ընկերոջը,հիմա ես էլ հույս չունեմ,որ կարող է ինչ որ մեկը լավ ընկեր լինի իմ համար::

Անուշ ջան, շատ հետաքրքիր պատմված է, անհամբեր սպասում եմ շարունակությանը, միայն չհասկացա թե դժբախտ պատահարից զոհված տղան ինչու կամ ինչպես պիտի խաթարեր երիտասարդ ու գեղեցիկ ուսանողուհու հավատքը ընկերության նկատմամբ՞

[unknown]

Անուշ ջան, շատ հետաքրքիր պատմված է, անհամբեր սպասում եմ շարունակությանը, միայն չհասկացա թե դժբախտ պատահարից զոհված տղան ինչու կամ ինչպես պիտի խաթարեր երիտասարդ ու գեղեցիկ ուսանողուհու հավատքը ընկերության նկատմամբ՞

Դե այդ աղջիկը մենակ եդ տղու հետ էր ընկերություն արել,ու հիմա վախենումա որ կարողա ես մեկի հետ էլ նույնը կատարվի:

[Գալաթեա]

Անուշ ջան...պատմությունդ շատ թախծոտ է ու սրտառուչ:
Բայց մի քանի դիտարկումներ անեմ, լավ?

Նախ, շատ ես ընկնում երկխոսությունների հետևից: Աշխատիր խուսափել`
-Ոնց ես:
- Լավ եմ:
- Բա դու ոնց ես
- Ես էլ նենց ոչինչ -ի կարգի մանր-մունր երկխոսություններից: Ռիթմը կորում է գրվածքիդ: Դրանք տեղին կլինեին, եթե պատմվածքդ երկար լիներ: Բայց դու առանց այն էլ փոքր հատվածներ ես տեղադրում ու ամբողջը` երկխոսություն:

Մի քիչ շատ ես ձգում պատմությունը: Բոլորս արդեն հասկացանք, որ Աստղիկը դժբախտ էր: Ու անընդհատ հանդիպում էր Աշոտին պատահականորեն: Պատկերն անընդհատ կրկնում ես: Փորձիր զարգացնել:

Ու մի բան էլ...կերպարներդ անշունչ են մի քիչ..չոր հարցուփորձը հանգեցրել է նրան, որ մենք կերպարներիդ գրեթե չենք տեսնում: Փոքր-ինչ արյուն ու կյանք հաղորդիր իրենց, համովացրու..

Հուսով եմ` չես նեղանում

[Գալաթեա]

Ի դեպ, մշակումները կարող ես տեղադրելիս էլ անել
Կապ չունի որ վաղուց ես սա գրել:

[Ambrosine]

Դե այդ աղջիկը մենակ եդ տղու հետ էր ընկերություն արել,ու հիմա վախենումա որ կարողա ես մեկի հետ էլ նույնը կատարվի:

բա վերջը երբ ենք կարդալու?

[unknown]

Գալաթեա
Ես կփորձեմ:Եսօր մինչև վերջ կտեղադրեմ,հետո միասին սխալները կուղղենք:

[Ambrosine]

սպասում ենք, սպասում

[Kuk]

Անուշ ջան, հետաքրքիր էր, բայց դեռ լրիվ չի հա՞, շարունակություն կա՞: