Ով ենք մենք իրականում

[Տրիբուն]

Այն տողերը, որ ընդգծել եմ, այ այդտեղ հոպ: Հարգելի Էրվին ես, ինչ ես, մենք հայերս կարդացել ենք Գյոթե, Բայրոն, Դոստոևսկի, Մարկես, բայց այ դուք չեք կարդացել Թումանյան, Տերյան, Մեծարենց, Շանթ, Չարենց, Սևակ, Մաթևոսյան, այսքանը հերիք է, ու մենք, որ ձեր պատմության կողքին ձեր ծիծաղը շարժող պատմություն ունենք, ահա այսպիսի գրական դեմքեր ունենք, որոնք ոչնչով չեն զիջում աշխարհի և ոչ մի գրողի, նույնիսկ Դոստոևսկուն, այնպես որ արտահայտություններիդ մեջ զգույշ, գրականությանը չկպնես:

Հարյուտ տոկոսո համաձայն եմ այս մտքի հետ: Ու այն որ մեջբերել եմ այս զրույցը բոլորովին չի նշանակում որ արդարացնում եմ Էրվինի թերի լինելը: Ինքս էլ հազար անգամ նշել եմ, որ մենք շատ ավելի շատ բաներ ունենք հպարտանալու ու ամբողջ աշխարհին ներկայացնելու, ու մեր ուժերն ու էներգիան պիտի ծախսենք հենց դրա վրա, որ Էրվինները իմանան, թե ով էր Նարեկացին, Թումանյանը ու ինչ ճարտարապետական գլուխգրոծոց էր Զվարթնոցը (սրանք ուղղակի պարզ օրինակներ են): Իսկ փոխարենը մենք ձգտում ենք ինչ-որ Էրվինների համոզել, որ մենք իր ու իր նմանների նախահայրն ենք, ու տաս հազար տարի առաջ սիրում էինք աստղերին նայել ու արևին երկրպագել: