Արտ, ես գիտեմ, որ պետք չի շարունակել...իմ կողմից, համենայն դեպս...նայի ինչ եմ գրելChuk-ի խոսքերից
Նոստրադամուսիկ եմ, էԱրարված առաջին և վերջին
Արտ, ես գիտեմ, որ պետք չի շարունակել...իմ կողմից, համենայն դեպս...նայի ինչ եմ գրել
Նոստրադամուսիկ եմ, էԱրարված առաջին և վերջին
Ես ընդամենը հայտնում եմ իմ կարծիքը, որ աստիճանաբար դադարում է գործը «Վեներա» դառնալուց ու դա ապացուցել կամ բանավեճի մեջ մտնել ու հիմնավորել իմ ճշմարտացիությունը չեմ պատրաստվումՄարմարից տատս էլ Վեներա կսարքի, դու կարա՞ս՝ ցեխից կերտի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Որ էդպես է՝ ձեզի հագառա՛կ պիդի գրեմ (c):
DIXIcarpe noctem
Նիդլետտոյի պատկերը մի քիչ շատ էիք կապել էն տանտրայի թեմայի հետ))) էնդեղ ավելի խոխմա պրակոլներ էլ են եղել:
Բգոյի պատմվածքը վերջն էր
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Աաաաաաաաաաաա, բացել ա.....Երվանդես - Չուկազյանների ընտանիքի հին ընկերը, Չուկկոյի վաղեմի սաբուտիլնիկն ու գաղափարակիցը։ Սիրում է կատակել, մարդկանց հոգու հետ խաղալ, բայց նրանից ոչ ոք գրեթե չի նեղանում, քանի որ հարգված ու սիրված է բոլորի կողմից։ Մասնագիտությունն անհայտ է, բայց լեգենդներ են պտտվում, որ նա կապ ունի բարձր տեխնոլոգիաների հետ։
Արտակ ջան, ինձ թվում է, որ ընթերցողները /այդ թվում և դու/ գերագնահատում եք ստեղծագործությունը և ակնկալում նրանից ավելին, քան նախատեսված է: Այն ավելին չէ, քան այն, ինչ ասում է վերնագիրը՝ «կարմիրը և սևը. վարիացիաներ Մալևիչյան թեմայով», այսինքն՝ հիմքում ընկած է սև և կարմիր քառակուսիների քննարկումը, յուրաքանչյուր տեսարան այս կամ այն չափով իրենից ներկայացնում է հիմնական թեմայի վարիացիան: Նպատակը Ակումբի տարբեր քննարկումների և թեմաների միահյուսումը չէ, այլ թեմաները միայն «երկրորդական թեմաներ են»՝ որոշակի կոլորիտ և տրամադրություն հաղորելու համար: /ornamentation/Գովերգները շատ էին, քննադատության պահն է:
Շատ լավ, թեթև, սարկազմային ու գրոտեսկային ոճով ներկայացված պատմություն է, որի սկիզբը կարդալուց անկեղծ ժպտացել եմ, հաջորդ մասերում արդեն ոչ մի նորություն չլինելու, անընդհատ կրկնվելու պատճառով սկսել ձանձրանալ, իսկ վերջում արդեն մի բոլ հորանջում էի
Մի քիչ դրությունը փրկեց Գալաթեայի նորամուծությունները, բայց դրանք էլ ժամանակավոր են:
Անշուշտ կարելի է անվերջ շարունակել, սակայն ճիշտ տեղում կանգնելու որոշում կայացնելը կլինի իմաստուն որոշում: Պետք չի հասնել նրան, որ ձանձրանամ ոչ միայն ես, այլև մյուսները
Կարծում եմ, ավարտելու ժամանակն է:
Իսկ ընդհանուր գնահատականը՝ գերազանց եմ գնահատում հումորն ու շարադրանքը
Կրկնությունների հարցում համամիտ եմ քեզ հետ. դրանք չափից շատ են ստացվել: Պատճառը, երևի թե, այն է, որ ստեղծագործությունը գրվել է սպոնտան կերպով, առանց նախնական մշակման...
Ի սկզբանե նախատեսել եմ երեք մաս՝ յուրաքանչյուրը կազմված երեք տեսարանից, հետո դրանց քանակը մի փոքր ավելացավ: Մնացել է երկու տեսարան, այնպես որ շատ չի ձգձգվի:
Շնորհակալություն բոլորին՝ տված գնահատականների և արտահայտած կարծիքների համար:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Ես ընդամենը արտահայտում եմ իմ սուբյեկտիվ տեսակետը, առանց գերագնահատելու կամ թերագնահատելու: Ես ինքս այդ թերությունն ունեմ, երբ ստեղծագործությունն առավել ձգելով ձանձրացնում եմ ընթերցողին: Սա ընդամենը խորհուրդ է. շատ չձգել՝ այն էֆֆեկտը, որը ստեղծագործությունը թողել է, չվերացնելու համար
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
էս ի՜նչ հավես էր, ապրեն Արսենն ու Լիլը, ես նենց էի ծիծաղում, մամաս անհանգստացել էր. մարդ էլ նայի էդ ախմախ տելեվիզորին ու տենց ծիծաղի՞
ամենաշատը Արթուրի ու Գալաթեայի կերպարներն էին ուրախացնում, դե իմ քոմենթներն էլ ոնց որ իրոք ես արած լինեի
ԱՊՐԵՔ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Նոր թեման էլի ծերից ծեր կարդացի....
Մահ էր, ամեն ինչ տեղին տեղին նկարագրած էր....
Տրամադրությունս բարձրացավ
I may be paranoid but no android!
նախանձով հիանում եմ
բայց հեեեչ լավ չեղավ, որ Չուկկոն ամեն ինչ ճմռթեց ու շպրտեց մի կողմմի տեսակ անարդար էր՜
որպես նորեկ, ասեմ, որ շաաաատ օգնեց կազմել պատկերներ... լոլ կարդալուց նույնիսկ մի քանի հոգու իրականից ճանաչեցի =)
Всё за Тебя!
Ժողովուրդ, բայց հիմա, որ ավելի շատ մարդ գիտեմ, էս մասն էնքան հետաքրքիր էր կարդացվումԷս էլ իմ համեստ ներդրումը
Մաս Երրորդ, տեսարան Երկրորդ
Չուկկոյի և ընտանիքի ընկերների սիրած վայրերից մեկը՝ Վեստելլո։ Չուկազյաններն ու ընկերների մեծ մասը։
Մնացածը գալիս միանում են ընթացքում։
Ավելացել են նոր կերպարներ։
Արսենիո - Ընդհանուր ծանոթ։ Ոչ ոք կոնկրետ չգիտի՝ որտեղից է նա հայտնվել։ Բայց սիրված ու հարգված է շատերի կողմից։ Խելացի է։ Զուսպ։ Արդարասեր։ Ունի հումորի զգացում և շատ բաներ նկատելու նուրբ զգացողություն, որի համար վերջերս դարձել է շատերի սիրելին։ Հայա-հայա գալու է հայրենիք։ Էնտեղից էլ՝ Վեստելլո։
Երվանդես - Չուկազյանների ընտանիքի հին ընկերը, Չուկկոյի վաղեմի սաբուտիլնիկն ու գաղափարակիցը։ Սիրում է կատակել, մարդկանց հոգու հետ խաղալ, բայց նրանից ոչ ոք գրեթե չի նեղանում, քանի որ հարգված ու սիրված է բոլորի կողմից։ Մասնագիտությունն անհայտ է, բայց լեգենդներ են պտտվում, որ նա կապ ունի բարձր տեխնոլոգիաների հետ։
Իմփրեսսիո - Խորհրդավոր, շատերի համար անհասկանալի անձնավորություն։ Վարպետտիի մտերիմներից։ Շատերը նրանից խուսափում են, քանի որ չեն դիմանում սուր հումորի և աշխատում են նրա տեսադաշտից հնարավորինս դուրս լինել։ Գրում է։ Ասում են՝ լավ է գրում։
Սիվիս - թարգմանաբար՝ քաղաքացի։ Չուկազյանների ընտանիքի հին ընկեր։ Համեստ, լուռ երիտասարդ։ Շատերը նրան նմանեցնում են Փոքրիկ Իշխանին։ Իր համեստ կարծիքով՝ շատերը բնավ չեն սխալվում։ Նրա մասնագիտության մասին պտտվում է նույն լեգենդը, ինչ Երվանդեսի դեպքում՝ բարձր տեխնոլոգիաներ։
Նաև՝ Մարիետտա՝ Վեստելլոյի գեղեցկուհի և դարավոր մատուցողուհին։
Սյոմինյո՝ Չուկազյանների կողքի սեղանի անփոխարինելի տարր։
Արարված առաջին և վերջին
Չուկելլա - Տանը կնստեինք, հաց կուտեինք էլի նորմալ, տոլմա բան էի սարքել։
Ռեդդի - Ստեղ լավ ջերկի կա, մամ։
Չուկելլա - /խիստ հայացք նետելով/ դու՞ ինչ գիտես։
Սելեստա - Դե լավ, մամասկին, էդ նույնիսկ ես գիտեմ/սեղանին մատիկով նկարում է այս
Չուկելլա - /խիստ հայացքն ամուսնուն փոխանցելով/ Չուկկո..մեր երեխաները..
Բավականին զգալի շուխուրով ներս է մտնում Սյոմինյոն և նստում է կողքի սեղանին։ Չուկազյաններն ամեն կերպ փորձում են իրենց ձև տալ, որ իրենք Վեստելլոյում չեն։
Նոննա - Վարպետտիս ու Երվանդոս ու՞ր են, է՞։
Այկօ - Հանգիստ, Տատ, սըբանիր արդեն։ Կգան էլի հեսա։
Նոննա - Ես հանգիստ եմ ինչպես երբեք/մատի հրաշք վարդը խաղացկուն թափահարելով/։
Նիդլետտո - Էս Վեստելլոյի երաժշտություն ինձ սուբլիմացնում ա պո սամոե նիկուդա/ինքնամոռաց ծխելով/։
Տրիբունիս - Հոպ, բռատ, էրեխա կա նստած/հայացքն ուղղելով Սելեստային/։
Ուլյանա - Տիկին Դեփրուշի գուլպայախառը հոտն եմ առնում, ո՞վա վատ։
Արտուրո - Շուտ եմ ասել՝ ինձ չնայեք...թու..ուզում էի ասել՝ ծի տաաաաաա
Չուկկո - /գարեջրի գավաթը առանց աղմուկի ցած դնելով ու խորհդավոր ժպտալով/ Լսեք, բան եմ ասում։
Ռեդդի- Էն ես չէ ասելու պապ..էն քառա..
Գալաթեա - Վայ պստոս, արի մի հատ պաչ մաչ անեմ...մենակ սուս մնա էդ թեմայով։
Չուկկո- /հանգիստ/ Չէ, բալես, էդ չի։ Սեյնթ Սարքիսսոյի տարածքում լավ տուն եմ գտել...Նոր Տարին նշելու համար
Բոլորն ուրախ բացականչում են ու այդ պահին ներս են մտնում Երվանդեսը, Վարպետտին, Սիվիսը և Ինմփրեսսիոն։ Ողջունում են՝ բոլորին հերթով համբուրելով և տեղավորվում սեղանի շուրջ։
Այկօ - Վարպետտի, Արսենիոյից ի՞նչ կա։ Եկա՞վ։
Գալաթեա - Վայ, գալիս ա՞ էդ մասյական։
Վարպետտի - /ժպտալով/Հա, ես դրա մռ...թին հո չեմ տալու՛՛։
Երվանդես - Ինչի՞, ախպեր ջան։ Վռոդի կարգին տղայա։
Սիվիս - Հա, ինձ շատ ա դուր գալիս։ Ազնիվ ա շատ։
Նոննա - /գորովալից հայացքով Սիվիսին նայելով/ Petit Prince
Կորդելի - /հենց նոր սրահ մտած Մարիետտային/ կոնյակս ի՞նչ եղավ։
Մարիետտա - /Հմայիչ ժպիտով/Շյաս բուձիտ։
Կորդելի/խունջիկ մունջիկ գալով/Լավ Մառ ջան..վռազ չի..
Չուկկո - Տունը...
Երվանդես - /ժպտալով/ Հաա՛, ես էլ եմ տեսելլլ..հո տուն չիի՛՛։
Մարկո -Սամուելլե - Սանիտարահիգիենիկ կանոնները պահպանված ե՞ն։
Իմփրեսսիո - Եթե Կետիկո-Հայկիտոն չգա՝ հա։
Տրիբունիս - /Մարկոյին/Այ տղա դե մորթիր էլի..դու հոմ Առյուծելոն չես։ Չեղած բանի մասին եդքան կխոսա՞ն։
Սելեստա - Տոնածառ կդնե՞նք։ Թիթեռնիկնորով...հավես կլինի
Վարպետտի - Նոր Տարին էդ տանը նշենք...ու պարզենք թե "են" թե "չեն"։
Չուկկոյի դեմքը մթնում է։
Երվանդես - Ախպեր, նկատ ունի՝ խոզի բդերը որձի "են" թե "չեն"։
Իմփրեսսիո -/անհողդողդ տեսքով/ Ոնց եք պարզելու՞ որ, տարբերանշանը հետն ե՞ն ծախում։
Ընդհանուր ծիծաղ։
Չուկկո -/իր անփոխարինելի ժպիտով/ Լավ ա անցնելու
Բոլորը - Գիտենք, գիտենք../միթոմ էլի/
Վեստելլոյում հնչում է "Արդյոք ովքեր են, ինչ կտրիճներ են"
Ներս է մտնում Արսենիոն։
Արսենիո - Բոնժուղ, իմ հերոսներ
Բոլորն ուրախ ողջունում են Արսենիոյին։
Արսենիո - /ցույց տալով ձեռքի մեծ տոպրակը/Ինչ եմ բերել, կարո՞ղ եք ասել։
Բոլորի հայացքն ուղղվում է Արսենիոյի ձեռքի տոպրակին։
Այն կասկածելիորեն քառակուսի է։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Պատ. Կարմիրը և սևը
Շաա՜տ հավանեցի, կարևորը՝ կոլորիտը ստացվել է, լրիվ ակումբային է…
Արս, շնորհակալ եմ…
Լիլ, քեզ էլ շնորհակալ եմ...
Հավե՜ս էր…
Ու՜խխ...
Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 15.09.2009, 22:30:
ars83 (15.09.2009)
Շաաաաատ լավն էրԱհագին ծիծաղեցի
Սկզբի մասը ավելի լավ էր ստացվելԳալաթեայինն էլ էր լավը
Բայց մի անհամեստ հարց կարելի՞ ա
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի - Rhayader մասնակցի նախկին նիքն է (Needles In The Eyes)Շաաաաատ լավն էր
Սկզբի մասը ավելի լավ էր ստացվել
Բայց մի անհամեստ հարց կարելի՞ ա
Կանիբալլո - Cannibal անդամը
Մանե ջան, եթե բոլորին ճանաչել ես, խնդրում եմ ասա, թե Չուկելլան ով էր, մինչև հիմա ոչ մեկս չգիտի
I may be paranoid but no android!
Աաա, շնորհակալ եմՆիդլե՛տտո Ինա՛յզի - Rhayader մասնակցի նախկին նիքն է (Needles In The Eyes)
Կանիբալլո - Cannibal անդամը
Մանե ջան, եթե բոլորին ճանաչել ես, խնդրում եմ ասա, թե Չուկելլան ով էր, մինչև հիմա ոչ մեկս չգիտի
Ո՞նց, Հայկ, հիմա էլ չգիտե՞քԷդ 9-10 ամիս առաջ էր, որ չգիտեիք, բա հիմա՞
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ