Կարմիրը և սևը

[ars83]

Կարմիրը և սևը. վարիացիաներ Մալևիչյան թեմայով
(Հեղինակ՝ ամերիկահայ գրող Ստեն Դալյան՝ Sten Dhalian)

Գործողության վայրը՝ Իտալական քաղաք Չուկանո
Ժամանակաշրջանը՝ մեր օրեր
Տարվա եղանակը՝ ձմեռ

Գործող անձինք

Չո՛ւկկո՝ (Հայաստանից Իտալիա վերջերս տեղափոխված) Չուկազյանների ընտանիքի հայրը, տաղանդավոր ձևավորող, ֆիզիկոս-մտավորական

Չուկե՛լլա՝ նրա կինը (զբաղվում է տնային տնտեսությամբ և իկեբանայով, մասնագիտությամբ՝ կենսաբան)

Չուկե՛տտո՝ նրանց որդին, ավելի հայտնի է Ռեդդի անունով, քանի որ սիրում է իրեն «կարմիր սատանիկ կոչել», սովորում է Չուկանոյի համալսարանի կիրակռական մաթեմատիկայի ֆակուլտետում, սիրում է նվագել կիթառ, չի սիրում գծային հանրահաշիվ, ֆուտբոլի մեծ սիրահար է

Սելե՛ստա՝ նրանց դուստրը, ապագա լեզվաբան, նրբազգաց էակ, սիրում է թիթեռնիկներ

Նո՛ննա՝ հարևանուհի, բոլորը կոչում են նրան Տատ, ունի մի քանի երեխա և թոռներ, ինչպես նաև՝ շալեներ՝ Ծվեյցարական Ալպերի տարբեր լանջերին, սիրում է դասական երաժշտություն՝ հատկապես Չեչիլիա Բարտոլիի կատարմամբ

Գալաթե՛ա՝ էքստրավագանտ անձնավորություն, Չուկկոյի վաղեմի ծանոթներից, փոքրերը նրան դիմում են «тетя Галя» (կամ «теть Галь», երբեմն էլ` «Գալյա տոտա»), սիրում է միստիկական դետեկտիվներ: Լատիներենի մեծ գիտակ և սիրահար:

Մա՛րկո-Սամուե՛լլե՝ Չուկկոյի ընկերներից, բժիշկ, շախմատի սիրահար։ Պնդում է, որ իր նախնիները մարկիզներ և մարկիզուհիներ են եղել, սակայն քչերն են նրան հավատում

Վարպե՛տտի՝ ընտանիքի բարեկամ, ներքին հոգևոր մեծությանը և խորությանը համապատասխանող չափերի տեր մարդ, գրականագետ, շախմատի սիրահար, զգայուն և բարի անձնավորություն։ Կրտսերները նրան կոչում են «дядь Ва»

Արտո՛ւրո՝ թափառական երաժիշտ, երգում է սերենադներ լուսնկա գիշերներին

Ուլյա՛նա՝ ընտանիքի վաղեմի բարեկամ, բնակվում է ԱՄՆ-ում

Ա՛յկօ՝ Չուկկոյի ընկերներից, լեզվաբան, տեխնոկրատ, դեմոկրատ, ֆրանսերենի գիտակ, ծխում է սիգարներ, ամեն ինչի մասին ունի սեփական կարծիքը

Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի՝ ծրագրավորող-կաբալիստ երաժիշտ-կիթառահար։ Համարում է ներկայիս հասարակությունը ծայրահեղ կրոնականացված և կոմպլեքսավորված, ձգտում է վերացնել նրա բարդույթները: Միշտ կրում է սև մայկա, որի վրա պատկերված է Ջորդանու Բրունոն՝ խարույկի մեջ այրվելիս, ներքևում գրված է՝ Я враг всякой веры!

Կանիբա՛լլո՝ մականունն է, իսկական անունը հայտնի չէ, Ռեդդիի ընկերներից, 17 տարեկան, հետաքրքրվում է միստիկայով:

Էլա՛մոս՝ հույժ պրակտիկ և ռեալիստ անձնավորություն, Չուկկոյի ընկերներից

Տրիբո՛ւնիս՝ Էլամոսի, Վարպետտի և Չուկկոյի ընկերն է, սիրում է ամեն ինչում հստակություն, առանց ավելորդ «զիզի-բիզի» բաների

Կորդելի Կոր (Корделий Кор)` Չուկկոյի ընկերը, սիրում է կուշտ ուտել, որի համար ընկերները նրան կոչում են Բգո

[ars83]

Մաս Ա
Տեսարան առաջին
Չուկկոն՝ նստած իր գրասենյակում համակարգչի առջև, գործ է անում: Լսվում է հեռախոսազանգի ձայնը: Չուկկոն վերցնում է լսափողը:

Չուկկո. - Չուկկո Չուկազիանի, լսում եմ:
Այո՛, պարոն Գլխավոր Դեկորատոր:
Շնորհակալություն, լավ եմ... ամենայն ուշադրությամբ: Պետք է ձևավորել քաղաքապետարանը և Մեծ հրապարա՞կը: Որ լինի յուրահատուկ և գրավի՞չ… ոչ բանալ... հասկանում եմ: Յուրահատուկ և մտածելու տեղիք տվո՞ղ... «սիմփլ, բըթ սոֆիսթիքեյթեդ», ինչպես հիմա ասում են /ժպտում է/ :
Հետաքրքիր առաջարկ է: Շատ խայտաբղետ չլինի... «քրդի տռուսի՞կ» /ծիծաղում է/… Պարզ է: Սենա՞տն է պատվիրել: /զարմացած/ Սենատը զբաղվում է դեկորացիաներո՞վ: Չե՞ք հարցրել... հասկանալի է: Ես կմտածեմ այդ ուղղությամբ, երկու օրից կառաջարկեմ նախագիծ:
Ցտեսություն, պարոն Գլխավոր Դեկորատոր: /հեռախոսափողը վայր է դնում և նորից անցնում գործի՝ քթի տքկ մռմռալով հատվածներ «Ռիգոլետո» օպերայից/

Հինգ րոպե անց: Հեռախոսազանգ:
Չուկկո /զայրացած/. Ա՜, դե թողելո՞ւ են՝ մարդ գործ անի:

Վերցնում է լսափողը
- Լսում եմ:
Այո՛, սիրելի՛ս /ժպտում է/: Աշխատանք, աշխատանք ու կրկրին՝ աշխատանք: Ի՞նչ եմ մոռացել, ես երբեք ոչինչ չեմ մոռանում: Գրեթե բոլորը եկե՞լ են: Ո՞ւր են եկել: Մեր տո՞ւն... /զարմացած/ Ինչո՞ւ: /ավելի զարմացած/ Ե՞ս եմ հրավիրել: Աաա՜, հիշեցի: Բայց այսօ՞ր էի հրավիրել, որ /քորում է գլուխը/: Պարզ է: Չէ, չէի մոռացել, իհարկե: /ժպտում է/ Փչանը դու ես: Կգամ, իհարկե, կես ժամից տանը կլինեմ: Չաո-չաո:

Վայր է դնում լսափողը: /մտածկոտ/
- Տեսնես, ո՞ր մոդելն է այստեղ ավելի հարմար կիրառել. ադիտիվը, թե սուբստրակտիվը... նույն բանն է, միևնույն է, բայց այնուամենայնիվ... «ադիտի՞վ, թե՞ սուբստրակտիվ», «ադիտի՞վ, թե՞ սուբստրակտիվ»....

Անընդհատ կրկնելով այս բառերը՝ հագնում է կուրտկան, գլխարկը և դուրս գալիս սենյակից

[Chuk]

Մոդերատորական. Թեման «Գրականություն» բաժնից տեղափոխվել է «Ստեղծագործողի անկյուն» բաժին:

[ars83]

Տեսարան երկրոդ
Չուկազյանների տան հյուրասենյակում հավաքված են հյուրերը, Չուկելլան թեյ և սուրճ է մատուցում հյուրերին

Չուկելլա. Ասաց, որ որ որ է կլինի, գործը շատ է
Կորդելի. /մի մեծ կտոր խմորեղեն վերցնելով/ Բան ուտում ա՞, թե տենց սոված-սոված էլ աշխատում ա:
Չուկելլա. /հոգոց քաշելով և Վարպետտիի բաժակը սուրճ լցնելով/ Եթե չհետևես, ամբողջ օրը կարող է սոված մնա, չի էլ հիշի, որ ուտել է պետք: Պատրաստում ես ամեն ինչ, դնում ես որ ուտի, մի տաս անգամ պետք է ձայն տաս, հիշեցնես, մի տաս անգամ էլ տաքացնես: Ամբողջ օրը՝ աշխատանք, աշխատանք:
Ուլյանա. Ինչքան ես նրան հիշում եմ, միշտ այդպիսին է եղել:
Կորդելի. /վերցնելով երկրորդ կտոր խմորեղենը/ Լավ չի, լավ չի: Էրեխեքի տեր մարդ ես, պիտի լավ ուտես, որ առողջ ըլնես, տուն-տեղ, ընտանիք պահես:
Չուկելլա. Հիմա էլ ինչ-որ նոր բառ է ընկել բերանը, ամբողջ օրը դա ասելով ման է գալիս: «Սուբա՞կցիա»... չէ, «սուբտրա՞կցիա»... չէ... չեմ հիշում
Նիդլետտո Ինայզի. Սուբլիմա՛ցիա
Սելեստա. Դա ի՞նչ է:
Մարկո-Սամուելլե. Դեռ փոքր ես, քո խելքի բանը չէ: Պապայիդ կհարցնես, կբացատրի:
Նիդլետտո Ինայզի. Խի՞ պապյին, մենք վա՞տ կբացատրենք: Էդ ի՞նչ կոմպլեքս է:
Մարկո-Սամուելլե. Հետո, Նիդլետտո, հետո:
Նիդլետտո Ինայզի. Ինչի՞ հետո: Ով գիտի այստեղ լիքը մարդ կա, որ ոչ էլ լսել ա էդ բառը: Սուբլիմացիան...

Գալիս է դռան զանգի ձայնը:
Սելեստա. Պապա՛նա /վազում է՝ դուռը բացելու/

Վարպետտի. Եկավ ախպերս, ուտեմ դրա հոգնած մռութը:

Միջանցքից լսվում է.
- Ուծյու, պստո ջան Ո՞նց ենք: Չե՞մ ուշացել:

Ռեդդի. /ուրախ/ Теть Галя-ն ա:
Վազում է դեպի հյուրասենյակի դուռը:

Հյուրերն աշխուժանում են: Ներս է մտնում Գալաթեան: Ուրախ անցկացնում է բոլորին հայացքով, ձեռքով անում Վարպետտիին.
Գալաթեա. Լրիվ մասյակա վիճակա:

Այկո. Գալաթե՜ա
Գալաթեա. Ուծյո՜ւ քեզ:
/հանում է վերարկուն և տալիս Ռեդդիին: Տակից երևում է նոր զգեստը/
Donnons du style à la vie! *

Հյուրերը տպավորված են
Այկո. /վառելով սիգարը/ C'est magnifique!**, Գալ
Վարպետտի. Լավնա, Գա՛լո
Գալաթեա. Մասյակայա, չէ՞, Վա՞

/անցնում է սենյակի կենտրոն. նստում սեղանի շուրջը/
Գալաթեա. Чукуль-ը տանը չի՞:
Ռեդդի. Հըլը չի եկել:
Գալաթեա. Ինչի մասին էին խոսո՞ւմ, պստոներս:
Նիդլետտո Ինայզի. Սուբլիմացիայի:
Գալաթեա. Полная масяка! Լավ թեմայա: Մի դետեկտիվի մեջ մեկը էդ սուբլիմացիայի պահին...

/հնչում է դռան զանգի ձայնը/
Չուկելլա. Ռեդդի, պապան է, մի հատ բաց արա:

===========================================
* Donnons du style à la vie! - (ֆր.) կյանքին ոճ հաղորդենք
** C'est magnifique! - (ֆր.) հրաշալի է

[*e}|{uka*]

Օօօօօօ ~, ինչ մտքի թռիչք... , դուրս ահավոր էկավ , լավնա

[Ռեդ]

Արս, , ես գիտեի որ դու վերջն ես

[Հայկօ]

Я требую продолжения банкета!!!

Ա՜րս, սըբանել ես : Մեռա՜: Մենակ «գործող անձինք» կարդալը ինձ հերիք էր, որ տրամս հելնի միլիոն : Չմեռանք՝ գործող անձ էլ դարձանք, թու-թու-թու, չար սադանա : Մտքից բռնած, իրականացումով վերջացրած ահավոր բեսամթ մի այլ կարգի շատ լավ բան ես սկսել գրել: Երևանում մի արկղ գարեջուր ուզես իրա թաշախուստով:


Շարունակություն եմ ուզում :

[ars83]

Տեսարան երկրոդ
Նույն մարդիկ և Չուկկոն

Չուկկո. Բարև, Ակու.. ժողովուրդ, ո՞նց եք:
Կորդելի. Լույս քեզ տեսնողին, լավ ենք, ախպեր, ասա դո՞ւ ոնց ես:
Գալաթեքա. Ուծյու, հըլը դրա հոգնած դեմքը նայեք:
Վարպետտի. Ուտեմ ես դրա հոգնած մռութը:
Մարկո-Սամուելլե. Բարեողջություն եմ ցանկանում ձեզ

Չուկկոն մի պահ դուրս է գալիս, լվանում ձեռքերը ու գալիս, նստում սեղանի շուրջը
Նոննա. Չուկկո ջան, ո՞նց ես:
Չուկկո. Լավ եմ Տատ ջան, լավ: Դո՞ւ ոնց ես:
Նոննա. /ծխելով/ Լավ եմ, Չուկկո ջան:
Սելեստա. /մեկնելով կոնֆետների տուփը/ Տատ, մի հատ կոնֆետ վերցրու:
Նոննա. Էդ ի՞նչ կոնֆետա, ջան:
Սելեստա. Ուկրաինսկիե, Տատ:
Նոննա. /զննում է տուփը/ աաա՜, Չո՞ւկեռկի:
Սելեստա. Նե չուկեռկի, ա ցուկեռկի, Տատ:
Նոննա. /անհամբեր/ բա ե՞ս ինչ եմ ասում, չուկեռկի:
Ռեդդի. Ախչի ի՞նչ ես էդ սութի բաները տալիս, Տատ, մի հատ էկլեռ:
Նոննա. Չէ, չեմ ուզում, ջան:
Այկո. Քից ստեղ, ջիգ:
Ռեդդի. Յո, բռատ:

Նիդլետտո Ինայզի. /կիսաձայն դիմելով Մարկո-Սամուելլեին/ Գիտեի՞ր, որ տանտրայի պրակտիկայի ժամանակ, օրինակ, ֆրիգիդ կանայք կարող են օրգազմ զգալ:
Մարկո-Սամուելլե Ոչ… Չգիտեի: Շնորհակալ եմ տեղեկացման համար:
Բայց ներիր, որ տանտրա ես ուսումնասիրել, դա չի նշանակում, որ համոզված կարող ես պնդել, որ իբր դու մյուսներից՝ տվյալ դեպքում ինձնից, լավ ես հասկանում…
Կանիբալլո միքիչ շոկի մեջ եմ

Գալաթեա. /ծխելով/ Ի՞նչ կա, Չուկկո:
Չուկկո. /չբացած կոնֆետը ձեռքում պտտելով/ Քաղաքն ենք դեկորացնում:
Սելեստա. թիթեռնիկներո՞վ, պապ:
Չուկկո. /գորովալից հայացք ձգելով դստեր վրա/ կարող է, ջանս, դեռ չգիտեմ:
Գալաթեա. /Սելեստային/ Ուծյո՜ւ, պստո

Ուլյանա. /կիսաձայն, Չուկելլային, շարունակելով խոսակցությունը/ ... Ավելացնեմ նաև, որ անձամբ ինձ նյարդայնացնում ու ձանձրացնում են ընդհանրապես հրապարակային սիրաքստիկները՝ լինեն դրանք «ուծյու»–ի, «տաչիկ»–ի, թե փաղաքշական այլ բառի կամ արտահայտության տեսքով, հատկապես անընդհատ ու ամեն պատահած մարդու նկատմամբ կիրառվելու դեպքում։

Ռեդդին ներս է մտնում սենյակ՝ ձեռքին երկու A4 ֆորմատի թուղթ՝ գունավոր տպագրությամբ:
Ռեդդի. Մի հատ հարց ունեմ բոլորիդ: /ցույց տալով գունավոր տպագրությունը, որի վրա երկու քառանկյուն է պատկերված, մեկը՝ սև, մյուսը՝ կարմիր/
Կազիմիր Մալեվիչի այս երկու նկարները գլուխգործոցներ «ե՞ն», թե «չե՞ն»

[Մանուլ]

Շաաաաատ լավն էր Ահագին ծիծաղեցի
Սկզբի մասը ավելի լավ էր ստացվել Գալաթեայինն էլ էր լավը

Բայց մի անհամեստ հարց կարելի՞ ա : Իրենց չճանաչեցի, ովքե՞ր են:

Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի՝ ծրագրավորող-կաբալիստ երաժիշտ-կիթառահար։ Համարում է ներկայիս հասարակությունը ծայրահեղ կրոնականացված և կոմպլեքսավորված, ձգտում է վերացնել նրա բարդույթները: Միշտ կրում է սև մայկա, որի վրա պատկերված է Ջորդանու Բրունոն՝ խարույկի մեջ այրվելիս, ներքևում գրված է՝ Я враг всякой веры!

Կանիբա՛լլո՝ մականունն է, իսկական անունը հայտնի չէ, Ռեդդիի ընկերներից, 17 տարեկան, հետաքրքրվում է միստիկայով:

[Ռուֆուս]

Շաաաաատ լավն էր Ահագին ծիծաղեցի
Սկզբի մասը ավելի լավ էր ստացվել Գալաթեայինն էլ էր լավը

Բայց մի անհամեստ հարց կարելի՞ ա : Իրենց չճանաչեցի, ովքե՞ր են:

Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի - Rhayader մասնակցի նախկին նիքն է (Needles In The Eyes)

Կանիբալլո - Cannibal անդամը

Մանե ջան, եթե բոլորին ճանաչել ես, խնդրում եմ ասա, թե Չուկելլան ով էր, մինչև հիմա ոչ մեկս չգիտի

[Մանուլ]

Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի - Rhayader մասնակցի նախկին նիքն է (Needles In The Eyes)

Կանիբալլո - Cannibal անդամը

Մանե ջան, եթե բոլորին ճանաչել ես, խնդրում եմ ասա, թե Չուկելլան ով էր, մինչև հիմա ոչ մեկս չգիտի

Աաա, շնորհակալ եմ

Ո՞նց, Հայկ, հիմա էլ չգիտե՞ք Էդ 9-10 ամիս առաջ էր, որ չգիտեիք, բա հիմա՞

[Ուլուանա]

Նիդլե՛տտո Ինա՛յզի - Rhayader մասնակցի նախկին նիքն է (Needles In The Eyes)

Needles In Eyes՝ առանց The–ի։

[Գուգօ]

Դզզեց
մալադեց Արսեն, չեմ ճանաչում ոչ մեկին, բայց հասկացա ակումբցինեի մասին էր, որոնք էլ գլխավոր դերում էին:
Լավ էր գրված

[ars83]

Մանե ջան, եթե բոլորին ճանաչել ես, խնդրում եմ ասա, թե Չուկելլան ով էր, մինչև հիմա ոչ մեկս չգիտի

Ուրեմն... միայն ու միայն Ձերդ Մեծության կասկածները փարատելու նպատակով՝ փորձում եմ շարունակել, «խաղացնելով» Չուկելլային Եվ ոչ միայն նրան

Նոր գործող անձինք.
Ռուֆաելլե. լեզվաբան-արվեստաբան-շնագետ: Ունի մի շուն՝ Պլանշ (Planche) անունով, որին սակայն նախընտրում է կոչել Բաքս (մանկությունն անցկացրել է ԱՄՆ-ում, ունի որոշ «ամերիկամետ» դրսևորումներ): Վերին աստիճանի օրինապահ և արդարամիտ անձնավորություն:
Կիտտի. Ֆրանսախոս օրիորդ, ընկերություն է անում Այկօ-ի հետ: Եվս շնատեր է. շան անունը՝ Կեռբերոս, սակայն, Ռուֆաելլեի նման, իր շանն այլ անունով է կոչում՝ Լոկկի: Սիրում է գինի: Ուղղախոս անձնավորություն:
Սիվիս. կերպարն արդեն նկարագրվել է Գալաթեայի կողմից: Ավելացնենք միայն, որ շատ հարգող
մարդիկ (օրինակ՝ Արսենիոն) կոչում են նրան Սիվիլուս Սիվիլիզատուս՝ ի շեշտումն վերին աստիճանի քաղաքավարության և քաղաքակրթվածության: Շուն չունի, փոխարենը, ասում են, լավ նրբերշիկի խորոված է պատրաստում (իմա՝ հոթ-դոգ):

Մաս երրորդ․ տեսարան երրորդ
Չուկկոն և Չուկելլան պառկած են անկողնում, քնած են։
Չուկկոն անհանգիստ շուռումուռ է գալիս անկողնում, խոսում, հանկարծ վեր է թռնում; Վեր է թռնում նաև Չուկելլան։
Չուկկո․ Անհեթեթությո՛ւն, մեզը՝ ծիածանագույն, ո՞վ է լսել նման բան։
Չուկելլա /վախեցած/․ ի՞նչ մեզ ա՛յ մարդ, հո չե՞ս գժվել։
Չուկկո․ Ո՛չ, սենյորա, այդ դուք եք գժվել, որ ձեր երեխայի մեզը հանճարեղ եք համարում։
Չուկելլա․ /տարակուսանքով/ ո՞ր մեկինը։
Չուկկո /սթափվելով/․ ո՛հ, ների՛ր, սիրելիս, հիմար երազ տեսա․․․
Չուկելլա․ Ասում էի, չէ՞՝ այդքան աշխատել չի կարելի, վերջը մի բան բերելու ես քլխիդ։ /Աչքերը լցվում են արցունքով, գրկում է Չուկկոյին/ Խոստացի՛ր, որ այդքան շատ չես աշխատի այլևս։
Չուկկո /գրկում է կնոջը/․ Մի՛ անհանգստանա, սիրելի՛ս, ամեն ինչ լավ կլինի․․․ ինչ տարօրինակ երազ էր․․․
Չուկելլա․ Սպասի՛ր մի հանգստացնող բան բերեմ․․․ /դուրս է գալիս սենյակից։ Քիչ անց վերադառնում է՝ բաժակը ձեռքին/․․․ ահա, խմի՛ր, կատվախոտի թուրմ է։
Չուկկո․ /ժպտալով/ Կատվախոտը թող կատուները խմեն։
Չուկելլա․ /ժպտում է ի պատասխան/ Մի կատու էլ դու էս, էլի։
Չուկկոն խմում է թուրմը, վեր է կենում անկողնուց, իացնում սեղանի վրա դրված լամպը, սկսում քայլել սենյակում։

Չուկկո․ Դու քնիր, ես մի հատ դուրս գամ պատշգամբ, մաքուր օդ շնչեմ, կգամ, կքնեմ։
Չուկելլա․ Լավ, լամպը մի հանգցրու։
Չուկկո․ Եղավ։ /դուրս է գալիս սենյակից/

Չուկկոն կանգնած է պատշգամբում, դիտում է աստղազարդ երկինքը։
Չուկկո․ Էս ա՞ստղը ինչու է կարմիր։ Երևի Մարսն է։ /Վախեցած/ Կարմիր աստղ՝ սև ֆոնի վրա Հանգիստ, Չուկկո, հանգիստ։ Սառնասիրտ եղիր․․․ ասենք՝ Ռուֆաելլեի նման։ Նստում է պատշգամբում դրված բազկաթոռին և խորասուզվում մտքերի մեջ։

[ars83]

Մաս երրորդ․ տեսարան չորրորդ
Տեսարանը ներկայացնում է մի բնակարան, որտեղ մահճակալի վրա քնած է Այկօն։ Կողքի սենյակում Կիտտին շորերն է դասավորում։ Կեռբերոսը քնած է Այկօի կողքին, Կիտտիի բարձի վրա։
Կիտտի /բարկացած/․ Ատո՛ւմ եմ էդ Դիլիջիանին։ Ամբողջ օրը՝ աշխատանք։ Ոչ հանգստանալ կա, ոչ կինո գնալ, ոչ թատրոն։ Հազարից մեկ՝ մի ռոք-համերգի։ Մի քիչ գինի պիտի խմվի․․․
Մոտենում է սերվանտին, որպեսզի գինի լցնի։
Կիտտի․ Է՞ս ինչ էր։ Ծաղկամանն է ջարդվել։ Լավ էլ ծաղկաման էր։ Այս ինչպե՞ս է ընկել, տեսնես։ Երեկ եմ մաքրել սերվանտւ, էլի հետքեր են․ հազար անգամ ասել եմ, ապակուն ձեռք մի տվեք․․․ Բայց էս ի՞նչ էր մարդու ձեռք չի․․․ Լո՛կկի։ Անշնորհք շուն, այս ի՞նչ ես արել։
Կիտտիի ձայնից արթնանում է Կեռբերոսը, հաչում է, վազում հարևան սենյակը։ Կեռբերոսի ձայնից արթնանում է Այկօն, դժգոհ դեմքի արտահայտությամբ ծանր նստում է մահճակալի վրա, տրորում աչքերը։

Լսվում է Կիտտիի բարկացած ձայնը․
Շատ էս լկստվել, հա՛։ Քեզ ո՞վ է թողել սերվանտի վրա թռնես։ Հիմա որ մի հատ մռութիդ ուտես, լավ կլինի՞։
Այկօ․ Արա դե լավ էլի, թողեք մարդ քնի։ Ի՞նչ սերվանտ, ի՞նչ մռութ։ Կի՛տտի, Կիի՜տտի։

Ներս է մտնում Կիտտին․
Ի՞նչ։
Այկօ․ Սոված եմ։
Կիտտի․ Այս ժամի՞ն։ Սպասի, գոնե լույսը բացվի։
Այկօ․ ժամն ի՞նչ կապ ունի․․․ ի՞նչ ունենք ուտելու․ պիցցայից, բանբանեռկայից-բանից։
Կիտտի․ Սպասի տաքացնեմ։ Պիցցա է։ /դուրս է գալիս սենյակից/
Վազելով ներս է մտնում Կեռբերոսը՝ բերանում մսի մի կտոր։ Վազում է Այկօի մոտ, միսը դնում նրա առաջ։
Այկօ․ Լավ էլ ապրում ես, Կեռբերոս։
Կեռբերոսն ուրախ թափահարում է գլուխը։
Այկօ․ չէ՞ դու քո փայը կեր, իմը հեսա տիրուհիդ կբերի։
Վերցնում է մահճակալի կողքին բազմոցի վրա դրված տաբատը, մոտեցնում լույսին։
Այկօ․ Կեռբերո՛ս, բայց դու ինչ ճղճիմ շուն ես, հա։ Դու ամոթ չարի՞ր, որ ինձ կծեցիր։ /ձեռքով տրտրում է նստատեղը/
Կեռբերոսը կախում է գլուխը և պոչը խաղացնում։

Ներս է մտնում Կիտտին․ մեր ծանոթներն էլի տափակ-տափակ դուրս էին տալիս։
Այկօ․ հա էլ էդ ա, էլի․․․ ի՞նչը դուրդ չի եկել։
Կիտտի․ ասում են Ռուֆաելլեի Պլանշը Լոկկիիս մի թափից կխեղդի։ Էն էլ ով-ով, էդ «պոլի փեդը»։
Այկօ․ Արա, դրանք ոնց որ խաչբառի հորիզոնական ու ուղղահայաց տողերը լինեն, որ միասին քայլում են /ծիծաղում է/
Կիտտի․ էլ մի ասա։ Լոկկիիս լավ ժիլետ ե՞մ առել։ /ցույց է տալիս մի ժիլետ՝ սև և կարմիր քառակուսիներով/
Այկօ․ շախմատի տախտակ ոնց որ լինի։ Կեռբերոս, կհագնե՞ս էս շորը։
Կեռբերոսն ուրախ թափահարում է պոչը։
Կիտտի․ /ժպտալով/ արի, հագցնեմ, Լոկկիս։
Այկօն դուրս է գալիս սենյակից, քիչ անց վերադառնում է պիցցայով և սրճով, նախաճաշում են։

Տեսարանը ներկայացնում է փողոցը, որտեղ Այկօն բացում է մեքենայի դուռը Կիտտիի և Կեռբերոսի համար։
Կիտտի․ Յա՛, մի տես ո՞վ է գալիս։

Փողոցով քայլելով մոտենում են Ռուֆաելլեն և Պլանշը։ Պլանշի թոկն ամրացրած է Ռուֆաելլեի ուսին։
Այկօ․ Բարլուս, Ռուֆ ջան։
Ռուֆաելլե․ Բարև ձեզ, ինչպե՞ս եք։ Ահագին մեծացել է Կեռբերոսը։
Կիտտի․ Հա՛, Պլանշն էլ ահագին երկարել է։ Թո՞կն ինչու ես ուսիդ գցել։
Այկօ․ Սովորություն ա, տաքսի նստելուց ամրագոտին ա գցում, սենց քայլելուց էլ՝ Պլանշի թոկը։
Ռուֆաելլե․ /առանց վրդովմունքի որևէ նշանի/ վատ չէր լինի, եթե դուք էլ ձեր շանը թոկով կապեիք, քաղաքային օրենքն արգելում է առանց թոկի շներին ման ածելը։
Կիտտի․ Ամեն շուն ու գել փողոցում առանց թոկի ման է գալիս․․․
Այկօ․ Ջիպերով․․․
Կիտտի․ ․․․իմ Լոկկին էր իրենց խանգարո՞ւմ։
Ռուֆաելլե․ Քաղաքային օրենքը․․․
Կիտտի․ Ղալաթ է անում քաղաքային օրենքդ։ Մի հատ նայի՝ սիրո՞ւն ժիլետ եմ առել Լոկկիիս համար։

Լսվում է գզվռտոցի ձայն, հաչոց։
Կիտտի․ Էս ի՞նչ արեց շունդ, Ռուֆաելլե։
Պաևզվում է, որ Պլանշը կրծոտել է Կեռբերոսի ժիլետը և թելերը գզել։
Ռուֆաելլե․ Բա՛քս, էս ի՞նչ ես անում, չի՛ կարելի․․․
Այկօ․․․ քաղաքային օրենքն արգելում է, վերջապես։
Ռուֆաելլե․ Մի մտածեք, ես կհատուցեմ։
Կիտտի․ Դե լավ, հիմա, բոլորն էլ շուն են, ում հետ չի պատահում․․․ Մի հատ նայեք ո՞վ է գալիս․․․

Քայլելով մոտենում է Սիվիսը․ ձեռքին մի տոպրակ։
/Ժպտալով/ Բարև, ժողովուրդ։
Բոլորը ժպտում են, ջերմորեն բարևում։
Կիտտի․ Բարի գալուստ։ Ինչպե՞ս անցավ ուղևորությունդ ԱՄՆ։
Ռուֆաելլե․ Really? ԱՄՆ-ո՞ւմ էիր։
Սիվիս․ Այո։ Ամեն ինչ լավ անցավ, բացի մեկնումից։ Փարիզում հինգ ժամ սպասեցի։
Կիտտի․ ինչո՞ւ։
Սիվիս․ Հիմա պատմեմ։ /դնում է տոպրակը մեքենայի վրա/