Նորից եմ ասում՝ եթե-ներով ապագա չեն կառուցում: Երկիրն ու ժողովուրդը փորձադաշտ չեն, որ այնքան բզբզենք, մինչև մի բան ստացվի: Այ հենց էտ եթե-ներն էլ բերում են անդառնալի հետևանքների:Chuk-ի խոսքերից
Սրան չեմ ուզում անդրադարնալ: 90-ականներին հասել էիք, է հետո՞...
Թոռանս համար ես էսօր աշխատում եմ, և ոչ թե աչքերս փակ գնում դեպի խավար այն հույսով, որ միգուցե խարխափելով ու շոշափելով գտնեմ լույսը միացնելու կոճակը:
Շնորհակալ եմ, որ պայքարում ես, բայց որ ես քո պայքարի պտուղները չեմ տեսնում ու հույս էլ չունեմ, որ կտեսնեմ /իհարկե քանի դեռ էս ոճով ես պայքարում/, էլ օգուտս ո՞րն է:Եվ մտածիր, թե այդ ինչու՞ ուրիշները պիտի իրենց բարեկեցությունը վտանգեն նաև քո բարեկեցիկ ապագայի մշուշոտ հույսի համար, իսկ դու ոտքդ ոտքիդ գցած տանը նստես: Ինչու՞
Այ եթե իրոք համոզես ինձ, որ սա է մեր պայքարի միակ տարբերակը և որ հենց այս պայքարով կհասնենք նպատակին, հավատա ես պայքարի դուրս կգամ քեզ հետ նույն ճակատով:
Մեջբերել
Էջանիշներ