Իսկ, օրինակ, ինչի՞ հիման վրա է որոշվում, թե որ հեղինակի գրածներին արժե լուրջ մոտենալ, որին՝ ոչ։ Ու մի՞թե քո գրածն էլ զուտ քո սուբյեկտիվ մոտեցումը չէ տվյալ հեղինակների նկատմամբ։Միգռո-ի խոսքերից
Ընդհանրապես համաձայն եմ, որ լեզվում բացարձակ բաներ գրեթե չկան։ Ես ինքս էլ շատ դեպքերում առաջնորդվում եմ սեփական հայեցողությամբ, քանի որ միակ ճիշտ տարբերակ ոչ միշտ եմ գտնում. շատ հարցերի վերաբերյալ լեզվաբանների տեսակետները չեն համընկնում, ու մնում է ընտրել դրանցից քեզ առավել ճիշտ թվացողը։ Այնպես որ ինձ համար ո՛չ Միրզոյանն է անքննելի, ո՛չ Ասատրյանը, ո՛չ էլ որևէ այլ լեզվաբան, պարզապես հաշվի առնելով լեզվի դինամիկ բնույթը՝ տրամաբանական է ենթադրել, որ որքան հին է աշխատությունը, համապատասխանաբար այնքան մեծ է հավանականությունը, որ այնտեղ գրված տեղեկությունը կարող է հնացած ու ժամանակավրեպ լինել, հետևաբար ինքս նախընտրում եմ վստահել համեմատաբար նոր հրապարակումներին՝ իհարկե, միաժամանակ չանջատելով տրամաբանությունս ու լեզվազգացողությունս։
Մեջբերել
Էջանիշներ