1. Մայա Ավագյան. «Խոհեր մայրենի լեզվի մասին», «Լույս» հրատարակչություն, Երևան – 1982Morpheus_NS-ի խոսքերից
2. Վալերի Միրզոյան. «Հայերենը՝ անաղարտ» (լեզվասխալների վերլուծություն), «Գրիգոր Տաթևացի» հրատարակչություն, Երևան – 2005։
1. Մայա Ավագյան. «Խոհեր մայրենի լեզվի մասին», «Լույս» հրատարակչություն, Երևան – 1982
2. Վալերի Միրզոյան. «Հայերենը՝ անաղարտ» (լեզվասխալների վերլուծություն), «Գրիգոր Տաթևացի» հրատարակչություն, Երևան – 2005։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Չգիտեմ՝ նշածդ գիրքն ինչ հնություն ունի (ենթադրում եմ, որ կարգին հին է. ուսանող ժամանակ կարծեմ օգտվել եմ դրանից, բայց չեմ հիշում կոնկրետ տարեթիվը, միայն հիշում եմ, որ մեր գրադարանում մեծ մասամբ լավագույն դեպքում 60–ականների հրատարակության գրքեր էին), բայց 2005 թվականի գրքում –եցրեցի/–ացրեցի ձևը ներկայացված է որպես տարածված սխալ, իսկ –եցրի/–ացրի ձևը՝ որպես ճիշտ։
Համաձայն եմ։ Դրա համար էլ իմ գրառման վերջում գրել էի.Ինչպես հայտնի է, լեզուն ձգտում է հակիրճ բառաձևերի, հետևաբար գնահատեք ձևն ավելի գործուն է այսօր:
Ես ինքս էլ նախընտրում եմ կարճ ձևը։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 14.12.2008, 00:29:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուլուանա ջան, հնարավոր է, որ ես սխալվել եմ այն հարցում, որ «միացրի« ձեւ սխալ է, բայց իմ կարծիքով դու էլ սխալվում ես այն հարցրում, որ «միացրեցի» ձեւը միանշանակ սխալ է, սխալվում ես նաեւ «գնահատեցեք»-ի հարցում: Ամեն դեպքում հարցը ինձ շատ հետաքրքրեց. կփորձեմ Լեզվի պետական տեսչության հեռախոսահամար կամ մեյլ գտնեմ ու իրենցից ճշտեմ:
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
Հաշվի առնելով մինչև հիմա իմացածս, կարդացածս, լսածս ու նաև այստեղի որոշ գրառումներ՝ ես եկա այն եզրակացության, որ երևի «գնահատեցեք»–ը նույնքան ճիշտ է, որքան «միացրեցի»–ն, ուղղակի աչքիս երկուսն էլ հնացած կամ գոնե հնացող ձևեր են։ Համենայնդեպս, ես օդից չեմ վերցրել, ասածներս գրքերով ստուգված էին, ուրիշ բան, որ գուցե որոշ գրքերում ինֆորմացիան արդեն հնացած է։ Ինչևէ, ես ինքս էլ կցանկանայի մեկընդմիշտ պարզել, թե ներկա դրությամբ որքանով են ճիշտ «միացրեցի» ու «գնահատեցեք» ձևերը։ Իսկ «միացրի» ձևի ճշտությանը շարունակում եմ չկասկածել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
ես վաղուց էի այս բառի մասին հարցրել այ այստեղ
Ինձ ինչ որ մեկը կբացատրի՞ միանշանակ բառի իմաստն ու նշանակությունը, որքան տեղյակ եմ այն շատ պատահականորեն մտել մեր բառպաշար (թարգմանված է ռուսերենից, դա մի անգամ ասել է սովետական չինովնիկներից մեկը, մինչ այդ այդպիսի բառ չի եղել ոչ էլ ռուսերենում ), բայց այսպես ասած շատ լայն տարածում է գտել:Հայոց լեզվիս դասախոսը խիստ բարկանում էր, երբ այդ բառը միամիտ դուրս էր պրծնում մեկի բերանից… Ինչ՞ որ մեկը կարող է բացատրել այն և ասել, որ՞ դեպքերում է տեղին օգտագործել այդ բառը, եթե այնուամենայնիվ այդպիսին կա
Love has an enemy, but it is already defeated!
Կարող եմ ասել, որ հայերենում джентльмен բառին փոխարինում է <ազնվայր>-ը, իսկ прорех բառին` <բացվածք>-ը: Ձեր նշած տարբերակները գռեհկաբանություններ են:
Անդամ բառին կարելի է փոխարինել <ներկայացուցիչ>-ը, բայց և այնպես, անդամը ևս սխալ տարբերակ չէ: Անաղարտ հայերեն ունենալը մեծ հպարտություն է:
Վերջին խմբագրող՝ Anushiki: 15.12.2008, 16:23: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Հավաստիացնում եմ, որ Արցախյան բառբարը նման արտահայտություն չունի: Մենք օգտագործում ենք <կկարինք> ձևը: Այնպես որ Ձեր բառբառներում փնտրեք:
«Միանշանակ» բառի հետ կապված մեջբերեմ համապատասխան բացատրական հատվածը մի լեզվական գրքից (Վալերի Միրզոյան. «Հայերենը՝ անաղարտ» (լեզվասխալների վերլուծություն), Երևան, 2005), որում շոշափվում է նաև մեկ այլ տարածված սխալ (մեկ զարկով երկու նապաստակ ենք խփում, այնպես ասածես վաղուց էի այս բառի մասին հարցրել այ այստեղԻնձ ինչ որ մեկը կբացատրի՞ միանշանակ բառի իմաստն ու նշանակությունը, որքան տեղյակ եմ այն շատ պատահականորեն մտել մեր բառպաշար (թարգմանված է ռուսերենից, դա մի անգամ ասել է սովետական չինովնիկներից մեկը, մինչ այդ այդպիսի բառ չի եղել ոչ էլ ռուսերենում ), բայց այսպես ասած շատ լայն տարածում է գտել).
«Գրեթե ամեն օր կարելի է լսել. «Մենք կիսում ենք ձեր կարծիքը միանաշանակ», «միանշանակ մտածում եմ», «միանշանակ հարցը կլուծվի», «միանշանակ ձեզ հետ համաձայն եմ», «միանգամայն կիսում ենք այդ մոտեցումները» և այլն։
«Միանշանակը» բառարաններում բացատրվում է որպես միայն մեկ նշանակություն (իմաստ) ունենալու հատկանիշ (ածական), իսկ, որպես նորաբանություն, ձեռք բերելով «միատեսակ» լինելու նշանակությունը, այս բառը մի իսկական կոտորած է սարքել. խոսողները շրջանառությունից հանել են բազմաթիվ բառեր՝ անվերապահորեն, անվարան, անտարակույս, վստահաբար, լիովին, հաստատապես։
Ինչ վերաբերում է «կիսել» բառին, ապա այդ բայը հայերեն և ոչ մի բառարանից կարծիք կիսելու արտոնություն չի ստացել։ Այնինչ՝ «կարծիքը կիսել» օտարաբան բառակապակցությունը (սա ֆրանսերեն լեզվակաղապար է, որ ռուսերենի միջոցով թափանցել է մեր ոչ միայն բանավոր, այլև գրավոր խոսք) կարծես խստիվ արգելել է մեզ ասելու՝ «համակարծիք եմ», «համաձայն եմ», «միանում եմ ձեր կարծիքին», «հարում եմ ձեր կարծիքին», «նույն մոտեցումն ունենք» և այլն»։
Anushiki, ճիշտն ասած՝ չհասկացա, թե որ արտահայտության մասին ես խոսում։ Այս գրառումդ կարծես մեկ ուրիշ թեմայում գտնվող ինչ–որ գրառման պատասխանն է, բայց թե որ գրառման՝ անհայտ է, քանի որ չես մեջբերել։Հավաստիացնում եմ, որ Արցախյան բառբարը նման արտահայտություն չունի: Մենք օգտագործում ենք <կկարինք> ձևը: Այնպես որ Ձեր բառբառներում փնտրեք:
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 15.12.2008, 19:55:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շատ հետաքրքիր և կարևոր թեմա է: Կարդացի բոլոր գրառումները և բավականին շատ բան սովորեցի:
Մի քանի հարց.
- «հերն անիծած» արտահայտությունը ինչպե՞ս է պարզաբանվում
- համբույրը ինչպե՞ս կամ ինչո՞ւ է համբյուր դարձել խոսակցական հայերենում (հատկապես «ռաբիս» երգերում)
Շնորհակալություն:
Մարդ չպիտի էնքան քաղցր լինի, որ կուլ տան, չպիտի էնքան դառը լինի, որ թքեն:
Հրանտ Մաթևոսյան
Այդ արտահայտությունը բավական հետաքրքիր բացատրություն ունի, այն կարող ես գտնել «Բառերի խորհրդավոր աշխարհից» թեմայի գրառումներից մեկում։
Ընդհանրապես բազմաթիվ բառեր են աղավաղվում, ու շատ դեպքերում դժվար է ասել, թե հատկապես ինչու։ Կոնկրետ յու–ույ և ույ–յու սխալ փոխակերպումները հայերենում խիստ տարածված են։ Ընդունված է համարել, որ «համբույր» բառն առաջացել է «համ» և «բույր» (հոտ) բառերից, սակայն վերջերս իմացա, որ Աճառյանն այդ տարբերակը կասկածի տակ է առել, որքան հասկացա, առանց փոխարենը այլ տարբերակ առաջարկելու, այնպես որ թերևս մեզ մնում է հավատալ հենց այս տարբերակին, հատկապես որ բավական խելքին մոտ է թվում։- համբույրը ինչպե՞ս կամ ինչո՞ւ է համբյուր դարձել խոսակցական հայերենում (հատկապես «ռաբիս» երգերում)
Ի դեպ, հիշեցնեմ, որ արտասանական սխալները քննարկում ենք հատուկ այդ նպատակով բացված «Արտասանական սխալներ» թեմայում: Այնտեղ «համբույր» բառի մասին արդեն գրված էր։ Այսուհետև աշխատիր արտասանության հետ կապված հարցերն ու դիտողությունները գրել հենց այդ թեմայում։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 16.12.2008, 22:22: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շնորհակալություն Ուլուանա: Այդ թեմաներին ծանոթ չէի:
Մարդ չպիտի էնքան քաղցր լինի, որ կուլ տան, չպիտի էնքան դառը լինի, որ թքեն:
Հրանտ Մաթևոսյան
Ովքեր գիտեն վերոնշյալ բառերի հայերեն համարժեքը խնդրում եմ արձագանքել`
данкрат (մեքենայի անվադողի), фиеста, хадулик (մանկական), жештанчи, апликация, активист, электромонтер, лизинг (լիզինգային հիմունքներ արտահայտության մեջ):
Սփյուռք բառը վերջին ժամանակներս սկսել են գրել մեծատառով, այնինչ Ա. Ս. Ղարիբյանի և Գ. Ս. Շեկյանի <<Դպրոցական ուղղագրական բառարան>>-ում տված է փոքրատառով: Ինչ կարծիքներ կան:
Չէ, այդքան հին չէ` 1983 թ.: Ընդ որում, իր տեսակի մեջ համեմատաբար անկողմնակալ և հաջողված, հետևաբար` հեղինակավոր գրքերից է: Նույնը չի կարելի ասել Միրզոյանի աշխատության մասին: Նրա ամեն ասածին խորհուրդ կտամ լուրջ չմոտենաս, որովհետև նա սիրում է ամեն ինչ ճիշտ ու սխալի բաժանել, մինչդեռ լեզվում հարցերն ամենևին այդքան պարզ չեն:
Ճիշտը домкрат և ходунок է:
Իմաստ չունի գրավել համընդհանուր ուշադրությունը , եթե դրանից հետո առաջարկելիք չունես:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ