Ներգաղթ

[Շինարար]

Ես հլա ոչ մի տեղ ինձ երկրորդ սորտ չեմ զգացել։ Ինձ թվում ա նման զգացողությունը ավելի շատ պայմանավորված ա սեփական անլիարժեքության զգացողությամբ քան շրջապատի վերաբերմունքից։ Եթե մարդիկ կան ինձ տենց են վերաբերվում ես չեմ նկատում։ Կարող ա կողքից հուշեն նկատեմ բայց մեծ մասամբ չեմ նկատում։ Ինձ թվում ա մարդկանց մեծ մասը թքած ունի ով ով ա որտեղից ա։ Աշխարհը ոչ մեկիս շուրջ չի պտտվում։ Մյուս պատճառը որ մարդկանց թվում ա թե շուրջը բոլորն իրանց ստորադասում են հակառակ բարդույթն ա։ Մարդկանց թվում ա թե աշխարհի կենտրոնում իրանք են ու մարդիկ բան ու գործ չունեն մյուսներին սորտավորելով են զբաղվում։

[StrangeLittleGirl]

Ես հլա ոչ մի տեղ ինձ երկրորդ սորտ չեմ զգացել։ Ինձ թվում ա նման զգացողությունը ավելի շատ պայմանավորված ա սեփական անլիարժեքության զգացողությամբ քան շրջապատի վերաբերմունքից։ Եթե մարդիկ կան ինձ տենց են վերաբերվում ես չեմ նկատում։ Կարող ա կողքից հուշեն նկատեմ բայց մեծ մասամբ չեմ նկատում։ Ինձ թվում ա մարդկանց մեծ մասը թքած ունի ով ով ա որտեղից ա։ Աշխարհը ոչ մեկիս շուրջ չի պտտվում։ Մյուս պատճառը որ մարդկանց թվում ա թե շուրջը բոլորն իրանց ստորադասում են հակառակ բարդույթն ա։ Մարդկանց թվում ա թե աշխարհի կենտրոնում իրանք են ու մարդիկ բան ու գործ չունեն մյուսներին սորտավորելով են զբաղվում։

Շին, ստեղ ստորադասվելու կամ վերադասվելու, ոչ էլ աշխարհի կենտրոնում լինելու հարց չի, այլ զուտ կոնկրետ մշակութային միջավայրում լավ չզգալու։ Հիմա չթվարկեմ, թե հայկական առօրյայում որ երևույթներն էին ինձ հունից հանում ու ստիպում ինձ ահավոր վատ զգալ էդ միջավայրում, ինձնից էլ լավ գիտես էդ բոլորը։ Հասարակ մի բան․ Հայաստանում շաբաթը մի օր մի քանի ժամով բազմոցին վերընկնելու ու ոչինչ չանելու իմ իրավունքը ոչ ոք չէր հարգում, տնեցիք հետս կռիվ էին անում, ընկերներս՝ նեղանում, ու թվում էր՝ ինձ հետ մի բան էն չի, որ ծույլ եմ, էս եմ, էն եմ։ Բայց ֆունկցիոնալ լինելու համար ինձ էդ օդի ու ջրի պես պետք ա։ Իսկ հիմա ապրելով մի միջավայրում, որտեղ բոլորն են էդ նույն բանն անում, էլ ինձ սխալ տեղում չեմ զգում։ Ցուցակը սենց անվերջ կարամ շարունակեմ։ Դե գենդերային հարցերից էլ վաբշե չեմ խոսում։

[Գաղթական]

«Երկրորդ սորտ»-ի երևույթը գոյություն ունի ու շատ ավելի ծավալունա, քան երբ եկվորը տեղի մշակույթի հետ դժվարա հարմարվում:

Սրա վերաբերյալ ընդամենը 2 օրինակ նշեմ.

1.
Հայրս երեխայի ու կնոջս հետ զբոսնելիս ուզում է թոռան համար կոնֆետ գնել: Մտնում են խանութ ու անգլերեն լեզվով դիմում է վաճառողին՝ մատնանշելով, թե ինչ է ուզում:
Վաճառողը շրջվում է ու հոլանդերեն նետում, թե՝ «Եկել եք էստեղ՝ բարի եղեք հոլանդերեն խոսել»:
ՈՒ միայն ձևական ներողություն է խնդրում, երբ կինս է իր հոլանդերենով խառնվում ու «բացատրում», որ զբոսաշրջիկը պարտավոր չէ տեղի լեզվով խոսել:

2.
Աշխատանքի տեղավորման բյուրոներում գոյություն ունեն աշխատանք փնտրողների 2 տեսակի ցուցակներ, մեկը՝ միայն «կապույտ արյամբ» տեղացիների, մյուսը՝ օտար ու տեղացի խառը:
Գործատուն ինքն է որոշում, թե որ ցուցակից օգտվի:
ՈՒ սա նորություն չի և անգամ տեղացիներն են սրա մասին առանց կոմպլեքսավորվելու խոսում:
Բացի դա էլ՝ լիքը սոցիալական էքսպերիմենտներ են եղել փոփոխված անուններով նույն CV-ով նույն աշխատանքի դիմելու ու դրանց արդյունքները հրապարակվել են մամուլում:

Մարդու իրավունքներ, իրավահավասարություն բան..

[Բարեկամ]

Լրիվ համաձայն եմ ասածներիդ հետ։ Բայց սրա մյուս կողմն էլ կա․ Հայաստանում քեզ օտար, քո ամանի մեջ չզգալը։ Ինչքան էլ որ շատերը չուզենան հավատալ, ես Հայաստանում ինձ միշտ շատ ավելի օտար եմ զգացել, քան Դանիայում, նույնիսկ էն դեպքում, երբ Հայաստանում արտաքնապես առանձնապես չեմ տարբերվում մյուսներից, իսկ Դանիայում՝ շագանակագույն մազերս բազմության մեջ դուրս են ցցվում։

Ու երբ ասում եմ՝ ինչ պայմանների դեպքում Հայաստան կգամ, Տրիբունը ծաղրում ա, թե՝ Շվեդիա ես ուզում։ Բայց ես ո՞նց թողնեմ իմ հիմիկվա բավական հարմարավետ կյանքը, որտեղ ամեն առումով ինձ լավ եմ զգում ու գամ Հայաստան, որտեղ էն գործոնները, որոնք նպաստել են, որ արտագաղթեմ, դեռ կան։ Ես չեմ արտագաղթել Սերժիկի կամ մի ուրիշի պատճառով, այլ արտագաղթել եմ, որտև տեղս չէի գտնում թե՛ մասնագիտական, թե՛ հասարակական միջավայրերում։

Եվ կա մի երրորդ տարբերակ էլ՝ երբ ոչ այնքան Հայաստանում քեզ օտար, քո "ամանի" մեջ չզգալու զգացողությունն ա, այլ ուղղակի Հայաստանի ընդհանուր միջավայրը, երևույթները, որոնք քեզ ուղղակիորեն չեն կպնում, ընդհանուր առմամբ քեզ տհաճ են ու անհարմարավետ, թեև ամբողջ կյանքդ էդտեղ ես ապրել, օրինակ՝ մարդկանց խոսելաձն իրար հետ, "ավելորդ" ջերմությունը, հագուկապը, լսած երաժշտությունը, արժեքներն ու ձգտումները, ու էդ կարգի ընդհանուր մթնոլորտի բաներ։ Դա էլ ա հաճախ պատճառ արտագաղթի, որի արդյունքում եթե նույնիսկ քեզ շատ հարազատ էլ չես զգում արտերկրային միջավայրում, ապա գոնե զերծ ես մնում նախկինում քեզ տհաճ մթնոլորտից։ Բայց ես էստեղ, ճիշտն ասած, ողբերգություն եմ տեսնում․ անհայրենիք մարդ։ Ու չեմ կարծում, որ անհայրենիք մարդը լիարժեք երջանիկ ա զգում իրեն իր կյանքում։

Տրիբունի ասածն էլ ընդունում եմ․ Ինչու՞ Հայաստանում անհարմարավետ կյանքով ապրողները պիտի չարչարվեն, Հայաստանը հարմարավետ սարքեն, որ էդ անհարմարավետությունից փախածները հետ գան վայելելու՝ որպես մեծ ադալժենի ու հերոսություն, որ հետ են եկել։ Թող մնային կամ մինչև Շվեդիա դառնալը հետ գային միանալու միասնական չարչարանքին։

[Վիշապ]

Տրիբունի ասածն էլ ընդունում եմ․ Ինչու՞ Հայաստանում անհարմարավետ կյանքով ապրողները պիտի չարչարվեն, Հայաստանը հարմարավետ սարքեն, որ էդ անհարմարավետությունից փախածները հետ գան վայելելու՝ որպես մեծ ադալժենի ու հերոսություն, որ հետ են եկել։ Թող մնային կամ մինչև Շվեդիա դառնալը հետ գային միանալու միասնական չարչարանքին։

Էս տրամաբանությամբ, ես Նահանգներում, վերջին 5 տարում էնքան եմ չարչարվել ու էնքան հարկ եմ մուծել, որ սաղ մնացած կյանքս Հայաստանում դրա 10 տոկոսն էլ չեմ մուծել: Ասածս ինչ ա՝ Ամերիկա չերևաք :Ճ

Եթե լուրջ, կարծում եմ մակերեսայնացնում ենք, թե Հայաստան վերադառնալն ու թե Հայաստանից «թռնելը», սա ծավալուն ու լայն հարց է: Մարդիկ արտագաղթում ու ներգաղթում են բազմապիսի պատճառներով, որտեղ հայրենասիրությունը կամ հայրենյատությունը շատ ժամանակ հեչ կապ չունի, մարդկանց ներդրած չարչարանքները, երկրին տված օգուտների չափերն էլ հետը:
Քաղաքական կամ հայրենասիրական պատճառներով գաղթերը բացառիկ են, ու այդպիսի մարդիկ սովորաբար հայտնի հերոսներ կամ գլոբալ խնդիրներ լուծելու ջատագովներ են, օրինակ Մոնթե Մոլքոնյանը, կամ Ժիրայր Սեֆիլյանը, կամ մյուսները: Պետք չի շարքային քաղաքացիներին համեմատել ասենք Մոնթեյի հետ, բայց դե չի կարելի շարքային քաղաքացուն ստորացնել այն բանի համար, որ ինքը ասենք Աբրահամ Լինկոլն չի: Սովորաբար մյուսներին վերամբարձ քննարկողները հենց իրենք ինչ-որ ինքնահաստատվելու պրոբլեմ ունեն:
Միջինացված երևի ճիշտ կլինի ասել, միգրացիայի հիմնական պատճառը աշխատանքն է ու ապրելու գինը (cost of living), որի մեջ մտնում են տների գները, ուսման վարձերը, ուտելիքը, տրանսպորտը, հագուստը, հանգիստը ու էլի լիքը բաներ: Մյուս կողմից էլ, անպայմանորեն չի բոլոր պատրիոտները երկրին ավելի շատ օգուտ են տալիս, քան կոսմոպոլիտները, ու անպայման չի, որ երկրում գտնվողը երկրին ավելի շատ օգուտ է տալիս, քան երկրից դուրս գտնվողը, հլը Տիգրան Սարգսյանին ճարեք ու հարցրե՞ք :Ճ

[Բարեկամ]

Էս տրամաբանությամբ, ես Նահանգներում, վերջին 5 տարում էնքան եմ չարչարվել ու էնքան հարկ եմ մուծել, որ սաղ մնացած կյանքս Հայաստանում դրա 10 տոկոսն էլ չեմ մուծել: Ասածս ինչ ա՝ Ամերիկա չերևաք :Ճ

Եթե լուրջ, կարծում եմ մակերեսայնացնում ենք, թե Հայաստան վերադառնալն ու թե Հայաստանից «թռնելը», սա ծավալուն ու լայն հարց է: Մարդիկ արտագաղթում ու ներգաղթում են բազմապիսի պատճառներով, որտեղ հայրենասիրությունը կամ հայրենյատությունը շատ ժամանակ հեչ կապ չունի, մարդկանց ներդրած չարչարանքները, երկրին տված օգուտների չափերն էլ հետը:
Քաղաքական կամ հայրենասիրական պատճառներով գաղթերը բացառիկ են, ու այդպիսի մարդիկ սովորաբար հայտնի հերոսներ կամ գլոբալ խնդիրներ լուծելու ջատագովներ են, օրինակ Մոնթե Մոլքոնյանը, կամ Ժիրայր Սեֆիլյանը, կամ մյուսները: Պետք չի շարքային քաղաքացիներին համեմատել ասենք Մոնթեյի հետ, բայց դե չի կարելի շարքային քաղաքացուն ստորացնել այն բանի համար, որ ինքը ասենք Աբրահամ Լինկոլն չի: Սովորաբար մյուսներին վերամբարձ քննարկողները հենց իրենք ինչ-որ ինքնահաստատվելու պրոբլեմ ունեն:
Միջինացված երևի ճիշտ կլինի ասել, միգրացիայի հիմնական պատճառը աշխատանքն է ու ապրելու գինը (cost of living), որի մեջ մտնում են տների գները, ուսման վարձերը, ուտելիքը, տրանսպորտը, հագուստը, հանգիստը ու էլի լիքը բաներ: Մյուս կողմից էլ, անպայմանորեն չի բոլոր պատրիոտները երկրին ավելի շատ օգուտ են տալիս, քան կոսմոպոլիտները, ու անպայման չի, որ երկրում գտնվողը երկրին ավելի շատ օգուտ է տալիս, քան երկրից դուրս գտնվողը, հլը Տիգրան Սարգսյանին ճարեք ու հարցրե՞ք :Ճ

Վիշապ ջան, [ԱՄՆ-ի հետ կապված գրածիդ առումով]` էն տարբերությամբ, որ ԱՄՆ առանց քեզ էլ ծաղկած երկիր էր ու դու ոչ թե ջանացել ես, որ այն էլ ավելի շենացնես, այլ օգտվել ես իր ծաղկած կյանքից, իսկ հարկերը մուծել ես, որովհետև չէիր կարող չմուծել։

Ինչ վերաբերում ա երկրորդ պարբերությանդ, հետաքրքիր ա՝ որ գրել ես արտագաղթողներին ստորացնում են։ Կոնկրետ էս քննարկումներում ստորացնելու մասին խոսք չկա, բայց հետաքրքիր ա, որ դու էդպես ես ընկալում կամ սպասում։ Վերջին հաշվով՝ ինչքան էլ անունը դնես, որ դրսից անում ես հայրենիքի համար ավելին, քան մնացողները, էդ արածդ իմաստ չի ունենա, եթե հայրենիքդ մնա անբնակիչ։

[Վիշապ]

Վիշապ ջան, [ԱՄՆ-ի հետ կապված գրածիդ առումով]` էն տարբերությամբ, որ ԱՄՆ առանց քեզ էլ ծաղկած երկիր էր ու դու ոչ թե ջանացել ես, որ այն էլ ավելի շենացնես, այլ օգտվել ես իր ծաղկած կյանքից, իսկ հարկերը մուծել ես, որովհետև չէիր կարող չմուծել։

Յաա, վերջին 5 տարիները Ամերիկան իմ վճարած հարկերով ա ծաղկել Էդ որ ասում եք Հայաստանը շենացնել, էդ տեսնես ո՞նց ա լինում, չլինի ազգովի ծառ ու ծաղիկ տնկելն ա շենացնելը։

Ինչ վերաբերում ա երկրորդ պարբերությանդ, հետաքրքիր ա՝ որ գրել ես արտագաղթողներին ստորացնում են։ Կոնկրետ էս քննարկումներում ստորացնելու մասին խոսք չկա, բայց հետաքրքիր ա, որ դու էդպես ես ընկալում կամ սպասում։ Վերջին հաշվով՝ ինչքան էլ անունը դնես, որ դրսից անում ես հայրենիքի համար ավելին, քան մնացողները, էդ արածդ իմաստ չի ունենա, եթե հայրենիքդ մնա անբնակիչ։

Ես նկատի ունեմ, ճոռոմացվում է Հայաստան գալն ու չգալը, կամ Հայաստանում մնալը, շենացնելը, չարչարվելը, հարմարավետ ու անհամար ապրելը ու էլի չգիտեմ ինչը։

[Բարեկամ]

Յաա, վերջին 5 տարիները Ամերիկան իմ վճարած հարկերով ա ծաղկել Էդ որ ասում եք Հայաստանը շենացնել, էդ տեսնես ո՞նց ա լինում, չլինի ազգովի ծառ ու ծաղիկ տնկելն ա շենացնելը։


Ես նկատի ունեմ, ճոռոմացվում է Հայաստան գալն ու չգալը, կամ Հայաստանում մնալը, շենացնելը, չարչարվելը, հարմարավետ ու անհամար ապրելը ու էլի չգիտեմ ինչը։

Շենացնելը նրանով ա լինում, որ էդ վճարելիքդ հարկերը գնում ա Հայաստանի բյուջե, օրինակ։

Իմիջիայլոց, ճոռոմ խոսակցությունները կակռազ ամենաշատը արտագաղթյալներն են բարձրացնում, պատճառները փնտրեք ինքներդ
Թեման էլ ով ա բացե՞լ՝ բելգիաբնակ նախկին հայաստանցի, բացողի մականունն էլ ոնց ա՞ ․․․ ։ No offence, Գաղթական ջան

[Գաղթական]

Քաղաքական կամ հայրենասիրական պատճառներով գաղթերը բացառիկ են, ու այդպիսի մարդիկ սովորաբար հայտնի հերոսներ կամ գլոբալ խնդիրներ լուծելու ջատագովներ են, օրինակ Մոնթե Մոլքոնյանը, կամ Ժիրայր Սեֆիլյանը, կամ մյուսները:

Հետաքրքիր հարց ես արծարծում:

Էս անցնող 100 օրվա ընթացքում ում տեսել եմ (արևելահայերից)՝ վերադառնալու մասին էր մտածում ու դա կողքինների հետ քննարկում՝ կարծես համոզվելու համար, որ ինքը մենակ չի էդպես մտածում ու ճիշտ ուղղու վրա է:
ՈՒ կապ չունի, թե վերջնական արդյունքում նրանց որ մասը կվերադառնա կամ ով երբ կզգա, որ էդ պահն իր մոտ հասունացավ:

Հարցն էնա, որ վերլուծելով էս խոսակցությունները հասկանում ես, որ մարդիկ իրենց հերոս զգալու կամ հռչակելու համար չի, որ հայրենադարձության մասին են մտածում, այլ պարզապես նրանիցա, որ մարդը բոլոր զգայարաններով զգումա, որ դա է ճիշտը:
Հիմա հնարավորա սթափ տրամաբանությունը մարդուն հուշումա, թե չարժի էսքան չարչարանքը, ապրած կյանքը ու տարիներով ստեղծածը կյանքում առնվազն երկրորդ անգամ թողնել՝ նորից նետվելով անհայտության գիրկը ու սկսելով 0-ից:
Բայց, անկախ ամեն ինչից, մարդը դրա մասին մտածում ու քննարկումա իրեն նմանների հետ:

Կարծում ես ինքն իրեն Մոնթե զգալու համա՞ր..

Իսկ ես համոզված եմ, որ դա նրանիցա, որ էդ մարդը չուզենալովա արտագաղթել՝ մտքում հույս ունենալով, թե դա ժամանակավոր բնույթ կունենա...

Հ.Գ. ինքն է էսօր էդպես զգում ու մտածում.. վաղն իր երեխան լրիվ ուրիշ բան է զգալու ու մտածելու...

[Գաղթական]

Թեման էլ ով ա բացե՞լ՝ բելգիաբնակ նախկին հայաստանցի, բացողի մականունն էլ ոնց ա՞ ․․․ ։ No offence, Գաղթական ջան

Հլա տես ոնց ֆռցրեց է..
Դարձյալ ես մեղավոր գտնվեցա սույն պարագայեն մեջ )))

Իսկ մականունի առումով՝
ես մեղավոր չեմ, որ մականուն փոխելու դիմում-խնդրանքները տարիներով քննվում են :p

[Բարեկամ]

Հլա տես ոնց ֆռցրեց է..
Դարձյալ ես մեղավոր գտնվեցա սույն պարագայեն մեջ )))

Իսկ մականունի առումով՝
ես մեղավոր չեմ, որ մականուն փոխելու դիմում-խնդրանքները տարիներով քննվում են :p

Ինչո՞վ ես ուզում փոխել որ։

[Գաղթական]

Ինչո՞վ ես ուզում փոխել որ։

Ինչո՞վ խորհուրդ կտաս ))

[Վիշապ]

․․․
Հարցն էնա, որ վերլուծելով էս խոսակցությունները հասկանում ես, որ մարդիկ իրենց հերոս զգալու կամ հռչակելու համար չի, որ հայրենադարձության մասին են մտածում, այլ պարզապես նրանիցա, որ մարդը բոլոր զգայարաններով զգումա, որ դա է ճիշտը:
Հիմա հնարավորա սթափ տրամաբանությունը մարդուն հուշումա, թե չարժի էսքան չարչարանքը, ապրած կյանքը ու տարիներով ստեղծածը կյանքում առնվազն երկրորդ անգամ թողնել՝ նորից նետվելով անհայտության գիրկը ու սկսելով 0-ից:
Բայց, անկախ ամեն ինչից, մարդը դրա մասին մտածում ու քննարկումա իրեն նմանների հետ:

․․․

Բա ես ի՞նչ եմ ասում։ Ուղղակի դու էմոցիոնալ բառերով ես նկարագրում նույնը՝ մարդիկ գաղթում են հանուն աշխատանքի ու կյանքի պայմանների։
Իսկ գունավոր ձևով նկարագրված տառապանքները, անորոշությունները, 0-ից սկսելը ու էլի ինչ-որ այլ «դժբախտությունները» վերաբերում են աղքատ խավին (հայերիս մեծամասնությանը), որոնց համար ասենք Կիրովականից Երևան տեղափոխվելն էլ կարող է նույն կերպ բնորոշվել։ Հիմա նենց չի, որ Կիրովականից Երևան տեղափոխվածները պարտադիր շենացնելու են Երևանը, Կիրովականն էլ մնալու է անտեր, չէ՞։ Մարդ կա շենացնելու է, մարդ էլ կա՝ ավիրելու է, ուզում եմ ասել, պետք չի բոլոր գաղթողներին ու չգաղթողներին մի քանոնով չափել։ Ու բոլորը չի, որ տառապում են, մարդիկ կան, որոնց համար միգրացվելը հետաքրքիր ապրելակերպ է, նույն տեղում տարիներով ապրելն էլ ձանձրալի անորոշություն :Ճ

[Գաղթական]

Բա ես ի՞նչ եմ ասում։ Ուղղակի դու էմոցիոնալ բառերով ես նկարագրում նույնը՝ մարդիկ գաղթում են հանուն աշխատանքի ու կյանքի պայմանների։

Քո ասածի նույնը չեմ նկարագրում:
+ ես արտագաղթի մասին չէի խոսում, այլ՝ ներգաղթի ))

Հնարավորա դրանիցա եկել չհասկացվածությունը:

Բարեկամը յուրովի վերծանում էր Տրիբունի խոսքերը՝ ասելով «անհարմարավետությունից փախածները հետ կգան չգաղթածների շենացրածը վայելելու՝ որպես մեծ ադալժենի ու հերոսություն»

Սրան դու պատասխանում ես.

Քաղաքական կամ հայրենասիրական պատճառներով գաղթերը բացառիկ են, ու այդպիսի մարդիկ սովորաբար հայտնի հերոսներ կամ գլոբալ խնդիրներ լուծելու ջատագովներ են, օրինակ Մոնթե Մոլքոնյանը, կամ Ժիրայր Սեֆիլյանը, կամ մյուսները:

ՈՒ խոսքդ էլ ավարտում ես եզրահանգմամբ, թե միջինացված միգրացիայի հիմնական պատճառն աշխատանքն է ու ապրելու գինը:

Իսկ իմ պատասխանը՝ թող որ քո բնութագրմամբ էմոցիոնալ բառերով, վերաբերում էր այն երևույթին, երբ մարդիկ ինչ-ինչ պատճառներով արտագաղթել են, դրսում նոր կյանք սկսել, տեղավորվել-տնավորվել, իսկ հիմա էլ իրավիճակ է փոխվել ու նրանք լուրջ ծանրութեթև են անում ամենը թողնելն ու նորից հետ գալը:
Բայց էս մարդիկ, ինչպես ասում էի, ոչ հերոս կամ իրենց հերոսի տեղ դրած են, ոչ էլ՝ աշխատանքային միգրանտ կամ ավելի լավ կյանքի ձգտող:

Չափազանց հետաքրքիր հոգեբանական երևույթա՝ իմ տեսանկյունից ու հենց դրա մասին էր գրածս:

[Վիշապ]

... Իսկ իմ պատասխանը՝ թող որ քո բնութագրմամբ էմոցիոնալ բառերով, վերաբերում էր այն երևույթին, երբ մարդիկ ինչ-ինչ պատճառներով արտագաղթել են, դրսում նոր կյանք սկսել, տեղավորվել-տնավորվել, իսկ հիմա էլ իրավիճակ է փոխվել ու նրանք լուրջ ծանրութեթև են անում ամենը թողնելն ու նորից հետ գալը:
Բայց էս մարդիկ, ինչպես ասում էի, ոչ հերոս կամ իրենց հերոսի տեղ դրած են, ոչ էլ՝ աշխատանքային միգրանտ կամ ավելի լավ կյանքի ձգտող:

Չափազանց հետաքրքիր հոգեբանական երևույթա՝ իմ տեսանկյունից ու հենց դրա մասին էր գրածս:

Ինձ թվում է, էդ իրավիճակ փոխվելը հենց կյանքի որակին ու պայմաններին է վերաբերվում: Հոգեբանական երևույթը հիմնականում ազատ, արդար, քաղաքակիրթ երկրում ապրելու հաճույքն է, շարքային քաղաքացու համար հնարավորությունների շատացումն է, ուրիշ ի՞նչ: