Հայ ծնողների համախտանիշ

[StrangeLittleGirl]

SSS, նախ կայֆ ա որ հետ ես եկել ։Ճ
Իսկ ըստ թեմայի, քո գրածները կարդալով ինձ թվում ա ձեր տանը էդ պրոբլեմը չի եղել‎։ Դրա համար մի քիչ չես պատկերացնում թե դա ինչ ա։ Օրինակ, ձեր շենքի բակում բոլոր երեխեքով (մի քսան հոգի) սպասում եք, որ մութը ընկնի մի հատ հավեսով պախկվոցի խաղաք, բայց միայն դու պիտի տուն գնաս, որովհետև արդեն «մութն ընկնում ա»

Ներս, բայց մութն ընկնելու պահը մի քիչ ուրիշ ա, ավելի շատ «խիստ» ծնողներին ա հիշեցնում: Իմ ասածը մի քիչ ավելի գլոբալ երևույթ ա ու բնորոշ ա գրեթե բոլոր հայ ծնողներին, անգամ ամենալիբերալներին (ինչպիսին, ի դեպ, իմ մայրն ա): Այսինքն, որ ազատությունն ըստ էության չեն սահմանափակում, բայց անում են ինչ-որ բաներ, որ «լավ լինի»: Էսպես ասեմ. ոչ թե ազատությունն են սահմանափակում, այլ ինքնուրույնությունը:

[Vardik!]

Էդ դեպքում երևի թե ճիշտ կլիներ թեման կոչել չափն անցած ծնղների համախտանիշ, մի տեսակ ամեն ինչ էնքան ընդհանրացվածա

Ցավոք սրտի, երբեմն ծնողները իրենց հոգատարությամբ էնքան են տարվում, որ չեն էլ նատում, թե որ կետում չափերն անցան:
Իրանց կարծիքով, եթե իրանք երեխային պահել, մեծացրել են, ինչ-որ լուսավոր երազներ հյուսել, ապա երեխան պարտավոր է սրբորեն հետևել և իրագործել դրանք: Ու դժբախտոթւյուն ա, եթե երեխան չի իրականացնում դրանք:
Եթե ծնողն ամեն Աստծու օր իրան թույլ ա տալիս հետաքրքրվել ու թելադրել էն երեխային, ով արդեն ինքն ա երեխայի տեր, եթե ամեն հարցում իրանն ա թելադրում, իրա գրած սցենարը դեմ տալիս, դա արդեն լուրջ հիվանդություն ա: Ու հենց փորձես բուժել, ապերախտի ես նմանվում իրանց աչքերում: Իսկ որ քառասուն տարեկան մարդը կարա թեյի բաժակի նկատմամբ պատասխանատվություն չունենա, ինչ անենք, մաման ու պապա տեր են կանգնել:

[SSS]

Ցավոք սրտի, երբեմն ծնողները իրենց հոգատարությամբ էնքան են տարվում, որ չեն էլ նատում, թե որ կետում չափերն անցան:
Իրանց կարծիքով, եթե իրանք երեխային պահել, մեծացրել են, ինչ-որ լուսավոր երազներ հյուսել, ապա երեխան պարտավոր է սրբորեն հետևել և իրագործել դրանք: Ու դժբախտոթւյուն ա, եթե երեխան չի իրականացնում դրանք:
Եթե ծնողն ամեն Աստծու օր իրան թույլ ա տալիս հետաքրքրվել ու թելադրել էն երեխային, ով արդեն ինքն ա երեխայի տեր, եթե ամեն հարցում իրանն ա թելադրում, իրա գրած սցենարը դեմ տալիս, դա արդեն լուրջ հիվանդություն ա: Ու հենց փորձես բուժել, ապերախտի ես նմանվում իրանց աչքերում: Իսկ որ քառասուն տարեկան մարդը կարա թեյի բաժակի նկատմամբ պատասխանատվություն չունենա, ինչ անենք, մաման ու պապա տեր են կանգնել:

Երեխային կամք թելադրելը, երեսին արած չարածը շպրտելը...նու բոլոր կետերը որոնք դու գրել ես և դեռ որոնք էլ մտքումդ եղել են են և դու գրի չես առել հոգատարություն է?
Ես կրկնակի եռակի անգամ ավել դեմ եմ էդ ամենին քան ձեզանից շատերը, բայց ես չեմ հասկանում ,թե ինչու եք դուք դա հոգատարություն անվանում;ինքդ էլ նշել ես չափն անցան ինչ որ կետում...Կետից այն կողմ այլևս հոգատարություն չէ, չնայած նույնիսկ մինչև էդ կետն էլ ես դժվարանում եմ դա հոգատարություն կոչել: Չգիտեմ գուցե բառերից եմ կառչում, բայց ինձ համար աբսուրդա երբ երեխան կարա ասի ,թե ինքը զզվելա ծնողի հոգատարությունից

[Vardik!]

Երեխային կամք թելադրելը, երեսին արած չարածը շպրտելը...նու բոլոր կետերը որոնք դու գրել ես և դեռ որոնք էլ մտքումդ եղել են են և դու գրի չես առել հոգատարություն է?
Ես կրկնակի եռակի անգամ ավել դեմ եմ էդ ամենին քան ձեզանից շատերը, բայց ես չեմ հասկանում ,թե ինչու եք դուք դա հոգատարություն անվանում;ինքդ էլ նշել ես չափն անցան ինչ որ կետում...Կետից այն կողմ այլևս հոգատարություն չէ, չնայած նույնիսկ մինչև էդ կետն էլ ես դժվարանում եմ դա հոգատարություն կոչել: Չգիտեմ գուցե բառերից եմ կառչում, բայց ինձ համար աբսուրդա երբ երեխան կարա ասի ,թե ինքը զզվելա ծնողի հոգատարությունից

Էս թեմայում հաստատ զզվել բառը օգտագործած չկամ:

[Նիկեա]

Կարդացի մի քանի էջ ու սկսեցի մտածել, որ իմ ծնողները հայ չեն:Փոքրուց ինձ սովորեցրել են մտածել իննուրույն, կարծիք կազմել տարբեր երևույթների մասին:Հիշում եմ փոքր էի ու հոպարս տունն էր վերանորոգում:էդ մի քանի շաբաթը իմ կյանքի ամենահետաքրքիր շաբաթներից մեկն էր:Ինքը թողնում էր ամեն ինչին ձեռք տամ, պատասխանում էր հարցերիս ես էլ իմ մասնագետ հալով իրան ուղղումներ էի անում ու իրանց ննջասենյակի գույնը ես ընտրեցի:Պապիկիս հետ միշտ քննարկում էինք բոլոր հեքիաթները, մամաս էլ ինձ վստահեց խոհանոցը, երբ առաջին անգամ որոշեցի պատրաստել:Միշտ հակված եմ եղել անել էն ամենը ինչ ինձ արգելել են ու էդ պատճարով հիմա ինձ ոչինչ չեն արգելում:Բայց իրանք շատ ուշադիր են ընկերներիս նկատմամբ, որ յանի հանկարծ վատ շրջապատ չնկնեմ ու մեկ էլ ամեն ինչ անում են որ չմրսեմ:

[Գոգարիկ]

Ես մեկմեկ մտածում եմ որ մենք երկվորյակներ ենք ես էլ եմ քո պես

[StrangeLittleGirl]

Կարդացի մի քանի էջ ու սկսեցի մտածել, որ իմ ծնողները հայ չեն:Փոքրուց ինձ սովորեցրել են մտածել իննուրույն, կարծիք կազմել տարբեր երևույթների մասին:Հիշում եմ փոքր էի ու հոպարս տունն էր վերանորոգում:էդ մի քանի շաբաթը իմ կյանքի ամենահետաքրքիր շաբաթներից մեկն էր:Ինքը թողնում էր ամեն ինչին ձեռք տամ, պատասխանում էր հարցերիս ես էլ իմ մասնագետ հալով իրան ուղղումներ էի անում ու իրանց ննջասենյակի գույնը ես ընտրեցի:Պապիկիս հետ միշտ քննարկում էինք բոլոր հեքիաթները, մամաս էլ ինձ վստահեց խոհանոցը, երբ առաջին անգամ որոշեցի պատրաստել:Միշտ հակված եմ եղել անել էն ամենը ինչ ինձ արգելել են ու էդ պատճարով հիմա ինձ ոչինչ չեն արգելում:Բայց իրանք շատ ուշադիր են ընկերներիս նկատմամբ, որ յանի հանկարծ վատ շրջապատ չնկնեմ ու մեկ էլ ամեն ինչ անում են որ չմրսեմ:

Ես մեկմեկ մտածում եմ որ մենք երկվորյակներ ենք ես էլ եմ քո պես

Որ անչափահասները չեն խոսում էս թեմայում Ժող ջան, քանի դեռ անչափահաս եք ու քանի դեռ ձեր ծնողները պատասխանատվություն/իրավունքներ ունեն ձեր նկատմամբ, էս ամենը չեք հասկանա: Նենց չի, որ իմ ծնողներն ինձ ինքնուրույն մտածող կամ ազատ չեն մեծացրել ու նենց չի, որ կարում են հիմա ինձ ինչ-որ բան «չթողնել»: Բայց ասենք նույն մամայիս ես օրը հազար անգամ պիտի տեղյակ պահեմ, թե ոնց եմ, որտև ինքը «ինֆարկտ կստանա», «կվատանա»: Այ էդ առումով ազատ չեմ: Ու շատ այլ հայ ջահելներ էլ ազատ չեն:

[Գոգարիկ]

Որ անչափահասները չեն խոսում էս թեմայում Ժող ջան, քանի դեռ անչափահաս եք ու քանի դեռ ձեր ծնողները պատասխանատվություն/իրավունքներ ունեն ձեր նկատմամբ, էս ամենը չեք հասկանա: Նենց չի, որ իմ ծնողներն ինձ ինքնուրույն մտածող կամ ազատ չեն մեծացրել ու նենց չի, որ կարում են հիմա ինձ ինչ-որ բան «չթողնել»: Բայց ասենք նույն մամայիս ես օրը հազար անգամ պիտի տեղյակ պահեմ, թե ոնց եմ, որտև ինքը «ինֆարկտ կստանա», «կվատանա»: Այ էդ առումով ազատ չեմ: Ու շատ այլ հայ ջահելներ էլ ազատ չեն:

Բայց պետք ա հաշվի առնել որ ետ նույն անչափահասները ունեն անչափահասին բնորոշ ազատություն

[StrangeLittleGirl]

Կարդացի մի քանի էջ ու սկսեցի մտածել, որ իմ ծնողները հայ չեն:Փոքրուց ինձ սովորեցրել են մտածել իննուրույն, կարծիք կազմել տարբեր երևույթների մասին:Հիշում եմ փոքր էի ու հոպարս տունն էր վերանորոգում:էդ մի քանի շաբաթը իմ կյանքի ամենահետաքրքիր շաբաթներից մեկն էր:Ինքը թողնում էր ամեն ինչին ձեռք տամ, պատասխանում էր հարցերիս ես էլ իմ մասնագետ հալով իրան ուղղումներ էի անում ու իրանց ննջասենյակի գույնը ես ընտրեցի:Պապիկիս հետ միշտ քննարկում էինք բոլոր հեքիաթները, մամաս էլ ինձ վստահեց խոհանոցը, երբ առաջին անգամ որոշեցի պատրաստել:Միշտ հակված եմ եղել անել էն ամենը ինչ ինձ արգելել են ու էդ պատճարով հիմա ինձ ոչինչ չեն արգելում:Բայց իրանք շատ ուշադիր են ընկերներիս նկատմամբ, որ յանի հանկարծ վատ շրջապատ չնկնեմ ու մեկ էլ ամեն ինչ անում են որ չմրսեմ:

Ես մեկմեկ մտածում եմ որ մենք երկվորյակներ ենք ես էլ եմ քո պես

Որ անչափահասները չեն խոսում էս թեմայում Ժող ջան, քանի դեռ անչափահաս եք ու քանի դեռ ձեր ծնողները պատասխանատվություն/իրավունքներ ունեն ձեր նկատմամբ, էս ամենը չեք հասկանա: Նենց չի, որ իմ ծնողներն ինձ ինքնուրույն մտածող կամ ազատ չեն մեծացրել ու նենց չի, որ կարում են հիմա ինձ ինչ-որ բան «չթողնել»: Բայց ասենք նույն մամայիս ես օրը հազար անգամ պիտի տեղյակ պահեմ, թե ոնց եմ, որտև ինքը «ինֆարկտ կստանա», «կվատանա»: Այ էդ առումով ազատ չեմ: Ու շատ այլ հայ ջահելներ էլ ազատ չեն:

[ivy]

Տեսեք ինչ լավ թեմա եմ գտել, եկեք վերակենդանացնենք:
Դեռ ով կա, որ չի արտահայտվել էս թեմայով:
Կամ ով ինչ նոր բան ունի ասելու

[ivy]

Էրեկ մի ամերիկացու էս բլոգային գրառումն եմ կարդացել, որտեղ երևույթը բավական խտացված գույներով ա ներկայացվում:

Առնվազն էս հոդվածը "must read" ա

[One_Way_Ticket]

Ես չեմ արտահայտվել: Եկա արտահայտվեմ
Իմ կարծիքով նշված "ծնողների համախտանիշը" առանձին երևույթ չէ, այլ պարզապես ընդհանուր խնդրի մասնավոր դեպք է: Ծնողները իրենց հերթին ճնշման են ենթարկվում իրենց ընկեր-բարեկամների կողմից (տղադ քեզ ինչքան չի հարգում, որ չի ուզում հետդ ապրել):
Իսկ ընդհանուր խնդիրը ավանդական մշակույթի լիբերալացումն է: Ավանդական մշակույթը վատ բան չէ, բայց այն կարող է աշխատել միայն երբ բոլորն են ավանդույթներին հետևում: Այդ դեպքում մարդու մտքով էլ չի անցնում, որ կարելի է ավելի ազատ լինել, նա չի նեղվում դրանից: Ձեռքի հետ առնչվելով սեքսիզմի թեմային (որը նույնպես մասնավոր դեպք է), երբ աղջկա մայրը միշտ ճաշ է եփել, երբ նրա բոլոր ընկերուհիները ճաշ են եփում, աղջիկը չի գանգատվի, որ ինքն էլ պիտի ամուսնու համար ճաշ եփի:
Ասենք, ես ուսանող ու նույնիսկ հետուսանողյան ժամանակաշրջանում առանձնապես չէի նեղվում առանձին չապրելուց: Գրեթե բոլոր համակուրսեցիներս ու կոլլեգաներս նույն վիճակում էին, ու դա նորմալ էր համարվում: Արտասահմանցի ընկերներ էլ առանձնապես չունեի: Իսկ այստեղ եթե հանկարծ ստիպված լինեմ հայաստանյան կյանքով ապրել, ալկոհոլիզմը որպես մինիմում երաշխավորված է Որովհետև շրջապատս արդեն լրիվ ուրիշ է:
Հայաստանում էլ ժամանակի հետ բարքերը կփոխվեն (ու փոխվում են): Ինտերնետի դարում նոր սերունդը արդեն ոչ միայն (ու ոչ այնքան) ծնողներին է նայում, որքան լիբերալ աշխարհին: