Chuk-ի խոսքերից
Մեֆ ջան, ծերից-ծեր եմ համաձայն, չկա մի բառ, որին առարկեմ:
Բայց հիմա գանք հերթով: Դաշնակներին մեղմ ասած չեմ վստահում, չեմ վստահում նաև ժառանգներին: Ավելին, սրանց էսօր չեմ համարում լուրջ քաղաքական ուժեր, չնայած որ դաշնակներն իրենց 3-4 տոկոս ստաբիլ էլեկտորատը շարունակում են պահպանել:
Ու նորից շարունակում ա, իսկապես, հրամայական մնալ ժողովրդի մեծ զանգվածի ակտիվության ապահովումը, լուրջ խնդիրների հասնելու համար: Դեռ 2008-ից էս խնդիրը կա: Ինչքան էլ, որ մեր Տրիբունն ու Վիշապը, ուրիշները գրեն, որ իբր ՀԱԿ-ը ամեն ինչ արեց, որ մարդիկ իրանցից «յան տան», իրականությունը լրիվ ուրիշ ա. ամեն ինչ արեցին, որ մարդիկ համախմբվեն, շատանան, հասկանան իրանց դերը, նշանակությունը ու տենց բաներ: Չէր ստացվում: Ու դեռ էն ժամանակվանից մարդկանց ոտի կանգնացնելու համար հնարավոր տարբերակներից մեկը համարվեց մյուս ուժերի հետ, ինչքան էլ որ անլուրջ ուժեր են, համախմբվելու, գոնե ինչ-որ հարցերի շուրջ, հնարավորությունը:
Դրա պատճառը շատ պարզ է: Ինչքան էլ, որ Ժառանգությունն առանձին վերցրած հզոր ուժ չէ, դաշնակները հզոր ուժ չեն, բայց ՀԱԿ-Ժառանգություն-ՀՅԴ հնարավոր համախմբումը ինչ-որ կոնկրետ հարցեր լուծելու համար կարող էր ժողովրդի ինչ-որ հատվածին ոգևորվելու առիթ տար, ինչը կբերեր իրանց ոտի կանգնելուն: Ընդ որում խոսքը չի գնում Ժառանգության կամ ՀՅԴ-ի համակրի մասին, այլ էն մարդկանց մասին, որ ոչ սրան, ոչ նրան, ոչ էլ ՀԱԿ-ին են համակրում, բայց երբ տեսնեին, որ սրանք մի սեղանի մոտ են նստում, կարող ա ոգևորվեին:
Էդ համախմբումը չէր լինում: ՀԱԿ-ը բազմիցս նման առաջարկներ արեց, պատասխանը նույն ձևի էր. «ՀԱԿ-ն ուզում ա պապա լինի, բայց մենք իրան պապա պռիզնատ չենք գալիս»: Իրա հերթին ՀԱԿ-ը չէր միանում սրանց էս կամ էն ակցիային (անկախ իմ վերաբերմունքից էդ ակցիաների նկատմամբ, արձանագրենք, որ չէր միանում), էս կամ էն պատճառաբանությունը բերելով կամ էլ ընդհանրապես չանդրադառնալով էդ հարցին:
Փաստացի էդ համախմբումը չէր ստացվում: Ի վերջ վերջերս ՀԱԿ-ը փոխեց իր քաղաքական գիծը, հնարավորինս բաց էս ուժերին ասելով. «Տղերք, նախաձեռնեք, ես եկող ու միացող եմ որպես հասարակ զինվոր: Պապա լինելու հավակնություն չունեմ:»
Հիշենք, դրանից կարճ ժամանակ առաջ ՀԱԿ-ը հանդես էր եկել ընտրությունների կազմակերպման ձևի նախաձեռնությամբ, դա կար նաև ՀԱԿ-իշխանություն երկխոսության սեղանին, դա հետո ավելի կոնկրետ հրապարակվեց առանձին տեսքով: Էդտեղ գլխավոր կետերից մեկը հենց մեծամասնականի բացառումն էր: Ժառանգների ու դաշնակների մի շարք ներկայացուցիչներ սկսեցին հանդես գալ հայտարարություններով, որ դա ժամանակավրեպ ա: Քանի որ ասվածը կրկնել շատերն են սիրում, էդ կարծիքը նաև էս ֆորումում հնչեցվեցին, չասենք ում կողմից, որպես սեփական կարծիք:
Բայց հետո, երբ ՀԱԿ-ը սկսեց «թասիբի գցել» ու ակնհայտ հայտարարեց, որ «ախպեր, համաձայն եմ պապա չլինել», հանկարծ դաշնակներն ու ժառանգները հանդես եկան համատեղ նախաձեռնությամբ, մոռանալով, որ դա ժամանակավրեպ ա: Ըստ էության ստեղծվեց պլատֆորմ, որ հնարավորություն էր տալիս ինչ-որ հարցի շուրջ համախմբվել էսօրվա ընդդիմադիր հիմնական խաղացողներին, բացի Ժիրոյի Սարդարապատից, որտև սրանք իրանց սխալ հաշվարկների պատճառով հայտարարել էին «ոչ մի ընտրություն» ու հիմա ինչքան էլ մանթո են, չեն կարող հակառակն ասել, սխալ կհասկացվեն: Էսպիսով դարձավ մի պլատֆորմ, որտեղ համախմբվել կարող էին ժառանգները, դաշնակները, ՀԱԿ-ն, ու ինչքան էլ որ տարօրինակ կարող ա թվալ, նորաստեղծ, բայց արդեն իրենից որոշակի բան ներկայացնող ազատ դեմոկրատներն, ինչպես նաև մի քանի մանր-մունր ուժեր:
Էս համախմբան հնարավորությունը կարող ա ստեղծի էնպիսի պայմաններ, որ հնարավոր լինի հասարակության ավելի լայն զանգվածների ոտի կանգնացնել:
Այսպիսով ես դեռ ընդամենը խոսում եմ հետաքրքիր զարգացումներին ու ակտիվության հնարավորության մասին: Կլինի դա, թե չէ, անհայտ ա:
Անհայտ ա, որտև օրինակ Տրիբուն ձյաս երկու օր առաջ խոսում էր, որ ՀԱԿ-ի միակ ճիշտ քայլը կլիներ էդ առիթով հանրահավաքներ կազմակերպելը, բայց հաստատ չի անի: Այսինքն թվում էր թե Տրիբուն ձյաիս ակնկալիքը հենց դա էր ՀԱԿ-ից: Բայց հիմա, երբ ՀԱԿ-ը ասում ա, որ անելու ա դա (ու անելու ա, էդ կոնկրետ իմ համար ակնհայտ էր նաև Տրիբուն ձյաի հակառակը ասելու դեպքում), նույն Տրիբուն ձյան խոսքը շուռ ա տալիս, ու ինքը հաստատ ոչ միայն չի մասնակցելու, այլև իր կարծիքով խոչընդոտելու է, այլ կերպ ասած իր համոզմունքները փորձելու է տարածել իր մտերիմ շրջապատում ու փորձի նպաստել, որ ուրիշներն էլ չմասնակցեն: Այ էսպիսի պարադոքսալ հասարակություն ունենք, պարադոքսալ հասարակություն, որտև նույն կերպ իրեն ոչ միայն Տրիբունն է պահում, այլ ուրիշ շատերը, հասարակության լայն զանգված:
Հետևաբար էսօր կանխատեսել, թե էս հետաքրքիր զարգացումների ինչի կբերեն շատ դժվար է: Բայց կարևորն այն է, որ էս պահին կա շանս, հնարավորություն, տարբերակ, ու դա լավ է:
Մեջբերել
Էջանիշներ