ինձ թվում ա լուծումը եվրատեսիլի մեջ ա… սերոժի ու քոչի կնիկներին ենք ուղղարկում հայաստանը ներկայացնելու… անվտանգության երաշխիքի կարիք էլ չկա… թող "ղարաբաղցին" երգը երգեն… ուր էլ լինես իմ բարեեե՜՜՜կաաա՜մ
ինձ թվում ա լուծումը եվրատեսիլի մեջ ա… սերոժի ու քոչի կնիկներին ենք ուղղարկում հայաստանը ներկայացնելու… անվտանգության երաշխիքի կարիք էլ չկա… թող "ղարաբաղցին" երգը երգեն… ուր էլ լինես իմ բարեեե՜՜՜կաաա՜մ
հենց էտ ա որ կա, մնացել ա պռոսը կայֆը… մի կաթիլ մեղր ա դառել լրիվ… //Տրիբուն-ի խոսքերից
Պռոստը կայֆ ա
Դիվի ջան, սզբի համար պետք ա, որ գոնե ինքներս մեր համար պարզենք - իսկ մենք իրավունք ունե՞նք մարդ կոչվելու, թե ոչ:
իսկ մարդ ասելով ինչ՞ կամ ով՞ կամ ում՞ ինկատի ունես: հյումանը մարդ էր կոչվում նաև նախնադարում, ստրկադարում, ֆեոդարում, միջնադարում ու տարբեր ցածրումեծ դարերում…
/Մեֆի իրեք կետի /կամ իրեք մատի/ պատենդ եմ առնելու/
Varzor (20.01.2012)
բաքվեցիք տրադիցիոն լրիվ ուրիշ ԲԱՆ են սիրում: կարծում եմ ավելի լավ ա Տիգրան Սարգսյան - Արմեն Գևորգյան երկյակին ուղարկել, հետո էլ մի դաստա դամքաշի համար կոմայգու/՞՞/ միասեռներից…
Հին Հայկական կայֆերից է. քանդելու բան լինի` քանդենք.
- Եկենք սա քանդենք` լավը չի, քըխ է:
- Ինչով քանդենք, ոնց քանդենք ?
- Դե գըլը սկզբից որոշենք որ քանդելու ենք, հետո կտեսնենք ոնց ենք անում ու ինչով: Մի բան կճարենք: Մասնավորապես առաջին պոկած կտորով կխփենք մյուս կտոները կպոկենք: Դրա համար պետք է մի ձև առաջին կտորը պոկենք: Վերջի վարյանտ միասնական ուժերով` մեր առողջության հաշվին, միասնական ուժերով:
- Իսկ տեղն ինչ ենք սարքելու?
- Ավելի պուպուշ ու լավ բան:
- Բայց ինչով ու ոնց ենք սարքելու?
- Դե էն առաջին պոկած կտորի հիման վրա մեր առողջության հաշվին` միասնական ուժերով:
- Բայց էդ առաջին կտորը քըխ բանի կտորը չէր? Ոնց կալերի է դրա միջոցով պուպուշ բան սարքել?
- Ոնց են ուրիշները սարքել? Մենք էլ կսարքենք:
...
Իսկ այդ ընթացքում, որոշ մարդիկ փաթթած ունենալով քանդելու կամ չքանդելու անորոշ քննարկումը նստած սպասում են որոշակի գործիքների ու տեխնոլոգիաների զարգացմանը: Այ հենց էդ լավ օրերը գան` կքանդվի էլ, կսարքվի էլ
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Բարլուս ապերԷս էլ քո հերթական տիտանական կանխատեսման մասին.
Աղբյուր՝ 1inՀԱԿ համակարգող Լևոն Զուրաբյանն իր ելույթում ասաց, որ ՀԱԿ-ն իր ընտրական պլատֆորմում բարձրացրել է 100 տոկոսան համամասնական ընտրակարգին աննելու հարցը և մշակել է նաև իր ծրագիրը: Նա շեշտեց, որ ՀԱԿ-ը պատրաստակամ է աջակցել ՀՅԴ-ի և «Ժառանգության»` 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի անցնելու նախաձեռնությանը, և այն օրերին, երբ ԱԺ-ն քննարկելու է այդ օրենսդրական փաթեթը իրենք հանրահավաքներ են անցկացնելու:
Մեկ էլ ավելացնեմ, որ գրառմանդ էս պահը հրաշալին էր.
Կարճ, որովհետև երկար գրելն անիմաստ եմ համարում, արձանագրեմ, որ ՀԱԿ-ն ամեն կերպ թասիբի գցեց ժառանգներին ու դաշնակներին, որ էս քայլերն անեն ու ամեն ինչ արեց հնարավոր համագործակցության համար ու էսօր նաև դրա շնորհիվ հետաքրքիր զարգացումների ենք ականատես:ՀԱԿ-ը արդեն մանթոյա նրանից, որ էս նախաձեռնությունը արդեն շատ երկար ժամանակ ա Ժառանգությունն ու դաշնակները առաջ են քաշել, իսկ Զուրաբյանը սրա մասին մենակ մի ամիս առաջ խոսեց: Այսինք, նախաձեռնությունը էլ հայրուր տոկոսով ՀԱԿ-ի ձեռքը չի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Varzor (20.01.2012)
Մի նկատառում միայն… եթե ժողովուրդը չի աջակցելու էս գործընթացին, ոչինչ էլ չի լինի… էս քաղաքական ուժերն էնքանով են ուժ ինչքանով որ հետևներում մարդ կա կանգնած…
ըստ էության եթե ժողովուրդը հետաքրքրություն չի ցուցաբերում, ապա ՀՀԿ-ն ԱԺ-ում այնուամենայնիվ կդնի հարցը քվեարկման ու հաստատ չի անցնի անգամ եթե ԲՀԿ-ն էլ կողմ քվեարկի… ու դրանով հարցը կհամարվի փակված, մի պարզ պատճառով որ քաղաքական ուժերը ոչինչ էլ չեն կարող անել…
Հարցը վերջում գալիս է նրան թե Փետրվարի 17-ի հանրահավաքը ինչքանով է մարդաշատ լինելու, ինչքանով է ակտիվ լինելու և ինչ է ասվելու… Հայաստանի քաղաքական դաշտի ակտիվության ու քաղաքական ուժերի կարողության միակ բարոմետրը հանրահավաքներն են ու նրանց մարդաշատությունը… էսի ոչ ոք թող չփորձի ժխտել… ՀՀԿ-ում հենց սրան են նայում…
մյուս կողմից էլ "հավաքված" քաղաքական ուժերն (խոսքս էս վերջինի մասին է) ինչքանով են անկեղծ… դաշնակների ու ժառանգների անկեղծությանը ես մեղմ ասած կասկածում եմ… քանի որ նրանք ինչքան էլ անհամաձայնություններ որ ունեցան իշխանությունների հետ, մանդատները վայր չդրեցի հենց ձեր ասած Մարտի 1-ի ալիքի ժամանակ երբ ԱԺ-ի 15%-ը եթե մանդատները վայր դներ հաստատ էսօր քաղաքական լրիվ ուրիշ գործընթացների մեջ կլինեինք… էտի նաղդ էր, բայց չարեցին իրանց որոշակի ամբիցիաներից ելնելով ու էսօր ես երաշխիք չունեմ որ նույն ամբիցիաներից ելնելով նրանք վերջում՝ ընտրություններից հետո նույնը չեն անի… հենց մենակ էն որ նրանք էսօր որևէ ժողովրդական զանգվածի չեն տիրապետում ու ոչ էլ անհանգստացած են դրանով (եթե ունենային, հիմա փողոցում կլինեին, դրա փորձերը նրանք արել են) ինձ հիմք ա տալիս մտածելու որ իրանք մանդատային խնդիրներ են լուծում…
… ի վերջո, Մարտի 1-ից հետո դաշնակները կոալիցիա կազմեցին (մեր ամենախայտառակ ու արյունալի ընտրություններից հետո), իսկ կոալիցիայից դուրս գալն ամենևին էլ չառնչվեց երկրում տիրող ճգնաժամին… իսկ ժառանգությունը ոչ միայն մասնակցեց Սերժի թագադրմանը, այլև մի քանի անգամ հայտարարելով մանդատներից հրաժարման մասին ոչ միայն չհրաժարվեց, նույնիսկ Րաֆֆին իր հրաժարականի դիմումը հետ վերցրեց…
Chuk (21.01.2012)
Տիտանական կանխատեսումն ուժի մեջ ա: Քանի որ տիտանական կանխատեսումն ասում ա.Բարլուս ապեր
էս պահին տեսել ենք միայն Զուրաբյանի անմեղսունակ հարցազրույցը ու ՀԱԿ-ի հավայի հայտարարությունը, որոնք ի միջի այլոց ապացուցել ա տիտանական կանխատեսումն ամբողջությամբ, ըստ որի լինելու ա 1. ՀԱԿ-ի հայտարարություն; 2. Զուրաբյանի հարցազրույց; 3. Փետրվարին մի հատ միտինգն էլ կլինի էլի ու էտ օրն էլ կլսես ՀԱԿ-ի անիմաստ քաղաքական վերլուխությունները - արդեն օրն ու ժամը համարյա ասել են:
Ի՞նչ պրոբլեմ ես տեսնում ընգեր: Կարո՞ղ ա ինչ-որ իմ բան ուրիշ ձև ա եղել, ես խաբար չեմ:
Փաստը նրանում ա, որ իրական համագործակցություն ու ուժերի համատեղում չի լինելու: Իսկ գլխավոր կանխատեսումների կանխատեսումը, իրա չորս կետերով, հուսով եմ պատիցդ չես պոկել: Էս պահի դրությամբ ՀԱԿ-ի ԱԺ-ում տեղերի պրոգնոզս պահում եմ 7%-ի վրա: Դու այ էս տիտանական կանխատեսումից նեղվի:
Varzor (21.01.2012)
Լավ ա, գոնե ՉԻ-ն էլ ակսել մի երկու ռեալ բան գրել: Բայց դե իրանք էլ հասկանում, որ թուլամորթ եսասերները տենց բան մեկա չեն անի:
Միասնական հանրահավաքը հասունանում է
ԵԽԽՎ Հայաստանի հարցերով համազեկուցող Ջոն Պրեսկոտը փաստորեն Երեւանում կարգին գաստրոլներ է տվել։ Չէ, խնդիրն այն չէ, որ ՕԵԿ ներկայացուցիչները նրան հայավարի «ֆռցրել են», թե իբր հարյուր տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի անցնելու համար սահմանադրական փոփոխություններ են պետք, նա էլ հավատացել է ու հետագա հանդիպումների ժամանակ սկսել բռունցքներով թմբկահարել սեղանները։ Եվրոպացի չինովնիկները սովորաբար հեշտությամբ հավատում են միայն այն պնդումներին, որոնց ցանկանո՛ւմ են հավատալ։ Խնդիրն այն է, որ քնած ժամանակ պատահաբար ծառից ցած ընկած արջուկի կերպարանքով հերթական եվրոչինովնիկը ժամանում է Հայաստան, եւ ընդդիմությունը սկսում է դարդերը պատմել նրան` հետն էլ նեղանալով, որ նա պատշաճ ուշադրություն չի դարձնում իրենց գանգատներին։
Ընդդիմությունը (տվյալ դեպքում` «Ժառանգությունն» ու ՀՅԴ-ն) երեւի մտածում էր, որ իրադարձությունները կզարգանան հետեւյալ սցենարով. իրենք Պրեսկոտին բացատրում են, որ մեծամասնական ընտրակարգը «կեղծիքների բուն է», Պրեսկոտն իր հերթին ճնշում է գործադրում Սերժ Սարգսյանի վրա, վերջինս չարաչար զղջում է, դարձի գալիս, եւ Հայաստանում ժողովրդավարությունը միանգամից հսկայական առաջընթաց է արձանագրում։ Ցավոք` այդպես չեղավ. Պրեսկոտը շատ պարզ հասկացնել տվեց, որ իրեն բացարձակապես չի հետաքրքրում մեր խորհրդարանի ձեւավորման մեխանիզմը, եւ այդ հարցը Հայաստանի քաղաքական ուժերը պիտի որոշեն։ Մեծ հաշվով` ճիշտ է ասում։ Եթե ընդդիմադիր բոլոր ուժերը կողմ են մեծամասնական ընտրակարգի վերացմանը, բայց չեն կարողանում այդ հարցը լուծել, էլ ինչո՞ւ են հույսեր կապում առաջիկա ընտրությունների հետ, եւ ի՞նչ նշանկություն ունի, թե ինչ ընտրակարգով են անցկացվելու ընտրությունները։ Պարզ ասած` արտաքին ճնշումներով չէ, որ Հայաստանում պիտի ինչ-որ բան փոխվի։ Իշխանությունների նկատմամբ գործադրվելիք ճնշումը պիտի ներսից լինի։
Բայց ինչպե՞ս։ Շատ պարզ։ Ի՞նչն է խանգարում, օրինակ, որ առաջիկայում ընդդիմությունը բռնի ու միասնական հանրահավաք կազմակերպի այդ հարցով։ Ազգագրական համույթներն ու «տաշի-տուշին»` Դաշնակցության կողմից, ժողովուրդը` Կոնգրեսի կողմից, ժողովրդին ձեռքով բարեւելը` «Ժառանգության» կողմից, իսկ եթե «Ազատ դեմոկրատներն» էլ մասնակցեն` զուգարանների հարցն էլ կլուծվի, եւ այդ միասնական հանրահավաքի դեմն առնել չի լինի։ Շուրջօրյա պետք չէ (գիշերները իրար վնաս կտան), բայց միասնական հզոր հանրահավաքը հաստատ շատ ավելի մեծ օգուտ կբերի գործին, քան տասնհինգ Պրեսկոտ` միասին վերցրած։ Վերջին հաշվով` «Պապն ու շաղգամը» հեքիաթի իմաստը հենց այն է, որ շաղգամը հողից հանել հնարավոր է միայն համատեղ աշխատանքով` անկախ մասնակիցների «քաշային կատեգորիաներից»։ Այլ հարց է, որ այդ հեքիաթն ավելի շատ ոչ թե ժողովրդական իմաստության, այլ հիմարության մասին է (որովհետեւ կարող էին «էն գլխից» բոլորը միասին քաշել, եւ ոչ թե ամեն անգամ ձախողվելուց հետո նորանոր ուժեր ներգրավել)։ Ինչեւէ։
Այդ հանրահավաքն, ի դեպ, նաեւ հոգեբանական մեծ նշանակություն կունենար, եւ դրան հաստատ միայն ընդդիմադիր ուժերը չէ, որ կմասնակցեին։ Ինչո՞ւ։ Որովհետեւ ՀՀԿ-ից արդեն ձայներ են հնչում, թե իրենք որոշել են միայնակ մասնակցել ընտրություններին եւ հասնել բացարձակ հաղթանակի (այսինքն` 50 տոկոսից ավելի հավաքել)։ Այսինքն` օբյեկտիվ անհրաժեշտություն է առաջացել, որ ՀՀԿ-ից բացի բոլորը մի թեթեւ «ուժի ցուցադրում» կազմակերպեն։ Եթե իսկապես այդ ուժերը ցանկանում են, որ Հայաստանն անցնի հարյուր տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգի, այլեւս ձեւ չկա. միայն համաժողովրդական ճնշմամբ է հնարավոր այս իշխանություններին ինչ-որ բան պարտադրել։ Պահն էլ շատ հարմար է, հենց որ այդ հարցը մտնում է Ազգային ժողովի օրակարգ, ընդդիմությունն Ազատության հրապարակում հանրահավաք է կազմակերպում, ապա երթով շարժվում Բաղրամյան պողոտա` իր ձայնը պատգամավորներին լսեցնելու միանգամայն ազնիվ մղումով։ Հավատացնում ենք` հաստատ կլսեն։ Ու միանգամից գլխի կընկնեն, որ Սահմանադրությունը փոխելու կարիք չկա, պետք է ընդամենը օրենքում մի քանի կետ փոխել։
Միայն մի վերապահում. պետք է այնպես անել, որ այս ամենը հանկարծ Պրեսկոտի ականջը չընկնի։ Թե չէ մեկ էլ տեսար` բռունցքով հարվածեց սեղանին ու հայտարարեց, թե հանրահավաքները դեմ են ժողովրդավարական նորմերին, որովհետեւ Անգլիայում մի անգամ 17-րդ դարում այդպիսի հուզումներ են եղել, եւ արդյունքում իշխանությունը փոխվել է։
Դիվ ջան, հաստատ բիոլոգիական իմաստով ի նկատի չունեմ:հենց էտ ա որ կա, մնացել ա պռոսը կայֆը… մի կաթիլ մեղր ա դառել լրիվ… //
իսկ մարդ ասելով ինչ՞ կամ ով՞ կամ ում՞ ինկատի ունես: հյումանը մարդ էր կոչվում նաև նախնադարում, ստրկադարում, ֆեոդարում, միջնադարում ու տարբեր ցածրումեծ դարերում…
/Մեֆի իրեք կետի /կամ իրեք մատի/ պատենդ եմ առնելու
Մարդ՝ ժամանակակից իմաստով, որը հասկանում ա իրա իրավունքները ու պաշտպանում ա դրանք: Մենք հիմա էն փուլում ենք, երբ ընհամենը գլխի ենք ընկել, որ աշխարհիս երեսին նաև իրավուքներ կան: Մնաց նաև հասկանալը, թե ինչ ասել է իրավունք, ու հետո էտ իրավունքն իրացնելը դրանք պաշտպանելու միջոցով:
Բայց ընգերական փիլիսոփայելու ողջ ներուժս վաղուց վատնել եմ: Իմ համար հայկական հարաբերությունները հիմա շատ պարզ մակարդակի վրա են: Կան ղզլբաշներ ու կան հարիֆներ: Ղզլբաշնեչը հարիֆներին ճնշում են, բայց հարիֆները շատ են: Պետք ա շատով ղզլբաշների գլուխը ջարդել:
Ինչպիսի անիմաստ քվերակություն: Երեկ ՀՀԿ-ն հազիվ 2% էր, էսօր արդեն 32% ա: Մի օրում ում կարան քվերակացրել են: Ու սրա արդյունքներով ինչ-որ մեկը պիտի եզրահանգումներ անի:
Varzor (21.01.2012)
Մեր մոտ էն Բժիշկ Այբոլիտի մեջի տառականի սերիան է` իրականում թույլ, փոքր ու փոքրաթիվ միջատները ահաբեկել են ու իշխում եմ ավելի ուժեղ ու թվապես գերակշռող մյուս արարածներին: Ու տրամաբանորեն իրավիճակի ելքը գալիս է ոչ թե քանակական միավորումից, այլ ընդամենը մի միջատակեր ճնճղուկից` մեծ ու հզոր չի, բայց տեղին է ու սոված
Ոչ միայն անիմաստ է, այլև թերի` "ոչ մեկին չեմ տալու ձայնս, դրանց մերը քրիսթմս" տարբերակը բացակայում է:
Տիտանական կռուտիտ ու սեփական կանխատեսումների հաճախ սխալ լինելը տեսնելու քաղաքական կամքի բացակայություն
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Մեֆ ջան, ծերից-ծեր եմ համաձայն, չկա մի բառ, որին առարկեմ:
Բայց հիմա գանք հերթով: Դաշնակներին մեղմ ասած չեմ վստահում, չեմ վստահում նաև ժառանգներին: Ավելին, սրանց էսօր չեմ համարում լուրջ քաղաքական ուժեր, չնայած որ դաշնակներն իրենց 3-4 տոկոս ստաբիլ էլեկտորատը շարունակում են պահպանել:
Ու նորից շարունակում ա, իսկապես, հրամայական մնալ ժողովրդի մեծ զանգվածի ակտիվության ապահովումը, լուրջ խնդիրների հասնելու համար: Դեռ 2008-ից էս խնդիրը կա: Ինչքան էլ, որ մեր Տրիբունն ու Վիշապը, ուրիշները գրեն, որ իբր ՀԱԿ-ը ամեն ինչ արեց, որ մարդիկ իրանցից «յան տան», իրականությունը լրիվ ուրիշ ա. ամեն ինչ արեցին, որ մարդիկ համախմբվեն, շատանան, հասկանան իրանց դերը, նշանակությունը ու տենց բաներ: Չէր ստացվում: Ու դեռ էն ժամանակվանից մարդկանց ոտի կանգնացնելու համար հնարավոր տարբերակներից մեկը համարվեց մյուս ուժերի հետ, ինչքան էլ որ անլուրջ ուժեր են, համախմբվելու, գոնե ինչ-որ հարցերի շուրջ, հնարավորությունը:
Դրա պատճառը շատ պարզ է: Ինչքան էլ, որ Ժառանգությունն առանձին վերցրած հզոր ուժ չէ, դաշնակները հզոր ուժ չեն, բայց ՀԱԿ-Ժառանգություն-ՀՅԴ հնարավոր համախմբումը ինչ-որ կոնկրետ հարցեր լուծելու համար կարող էր ժողովրդի ինչ-որ հատվածին ոգևորվելու առիթ տար, ինչը կբերեր իրանց ոտի կանգնելուն: Ընդ որում խոսքը չի գնում Ժառանգության կամ ՀՅԴ-ի համակրի մասին, այլ էն մարդկանց մասին, որ ոչ սրան, ոչ նրան, ոչ էլ ՀԱԿ-ին են համակրում, բայց երբ տեսնեին, որ սրանք մի սեղանի մոտ են նստում, կարող ա ոգևորվեին:
Էդ համախմբումը չէր լինում: ՀԱԿ-ը բազմիցս նման առաջարկներ արեց, պատասխանը նույն ձևի էր. «ՀԱԿ-ն ուզում ա պապա լինի, բայց մենք իրան պապա պռիզնատ չենք գալիս»: Իրա հերթին ՀԱԿ-ը չէր միանում սրանց էս կամ էն ակցիային (անկախ իմ վերաբերմունքից էդ ակցիաների նկատմամբ, արձանագրենք, որ չէր միանում), էս կամ էն պատճառաբանությունը բերելով կամ էլ ընդհանրապես չանդրադառնալով էդ հարցին:
Փաստացի էդ համախմբումը չէր ստացվում: Ի վերջ վերջերս ՀԱԿ-ը փոխեց իր քաղաքական գիծը, հնարավորինս բաց էս ուժերին ասելով. «Տղերք, նախաձեռնեք, ես եկող ու միացող եմ որպես հասարակ զինվոր: Պապա լինելու հավակնություն չունեմ:»
Հիշենք, դրանից կարճ ժամանակ առաջ ՀԱԿ-ը հանդես էր եկել ընտրությունների կազմակերպման ձևի նախաձեռնությամբ, դա կար նաև ՀԱԿ-իշխանություն երկխոսության սեղանին, դա հետո ավելի կոնկրետ հրապարակվեց առանձին տեսքով: Էդտեղ գլխավոր կետերից մեկը հենց մեծամասնականի բացառումն էր: Ժառանգների ու դաշնակների մի շարք ներկայացուցիչներ սկսեցին հանդես գալ հայտարարություններով, որ դա ժամանակավրեպ ա: Քանի որ ասվածը կրկնել շատերն են սիրում, էդ կարծիքը նաև էս ֆորումում հնչեցվեցին, չասենք ում կողմից, որպես սեփական կարծիք:
Բայց հետո, երբ ՀԱԿ-ը սկսեց «թասիբի գցել» ու ակնհայտ հայտարարեց, որ «ախպեր, համաձայն եմ պապա չլինել», հանկարծ դաշնակներն ու ժառանգները հանդես եկան համատեղ նախաձեռնությամբ, մոռանալով, որ դա ժամանակավրեպ ա: Ըստ էության ստեղծվեց պլատֆորմ, որ հնարավորություն էր տալիս ինչ-որ հարցի շուրջ համախմբվել էսօրվա ընդդիմադիր հիմնական խաղացողներին, բացի Ժիրոյի Սարդարապատից, որտև սրանք իրանց սխալ հաշվարկների պատճառով հայտարարել էին «ոչ մի ընտրություն» ու հիմա ինչքան էլ մանթո են, չեն կարող հակառակն ասել, սխալ կհասկացվեն: Էսպիսով դարձավ մի պլատֆորմ, որտեղ համախմբվել կարող էին ժառանգները, դաշնակները, ՀԱԿ-ն, ու ինչքան էլ որ տարօրինակ կարող ա թվալ, նորաստեղծ, բայց արդեն իրենից որոշակի բան ներկայացնող ազատ դեմոկրատներն, ինչպես նաև մի քանի մանր-մունր ուժեր:
Էս համախմբան հնարավորությունը կարող ա ստեղծի էնպիսի պայմաններ, որ հնարավոր լինի հասարակության ավելի լայն զանգվածների ոտի կանգնացնել:
Այսպիսով ես դեռ ընդամենը խոսում եմ հետաքրքիր զարգացումներին ու ակտիվության հնարավորության մասին: Կլինի դա, թե չէ, անհայտ ա:
Անհայտ ա, որտև օրինակ Տրիբուն ձյաս երկու օր առաջ խոսում էր, որ ՀԱԿ-ի միակ ճիշտ քայլը կլիներ էդ առիթով հանրահավաքներ կազմակերպելը, բայց հաստատ չի անի: Այսինքն թվում էր թե Տրիբուն ձյաիս ակնկալիքը հենց դա էր ՀԱԿ-ից: Բայց հիմա, երբ ՀԱԿ-ը ասում ա, որ անելու ա դա (ու անելու ա, էդ կոնկրետ իմ համար ակնհայտ էր նաև Տրիբուն ձյաի հակառակը ասելու դեպքում), նույն Տրիբուն ձյան խոսքը շուռ ա տալիս, ու ինքը հաստատ ոչ միայն չի մասնակցելու, այլև իր կարծիքով խոչընդոտելու է, այլ կերպ ասած իր համոզմունքները փորձելու է տարածել իր մտերիմ շրջապատում ու փորձի նպաստել, որ ուրիշներն էլ չմասնակցեն: Այ էսպիսի պարադոքսալ հասարակություն ունենք, պարադոքսալ հասարակություն, որտև նույն կերպ իրեն ոչ միայն Տրիբունն է պահում, այլ ուրիշ շատերը, հասարակության լայն զանգված:
Հետևաբար էսօր կանխատեսել, թե էս հետաքրքիր զարգացումների ինչի կբերեն շատ դժվար է: Բայց կարևորն այն է, որ էս պահին կա շանս, հնարավորություն, տարբերակ, ու դա լավ է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Mephistopheles (21.01.2012)
Փորձը ցույց է տալիս, որ ինտերնետային նման հարցումների մեծամասնությունը իրական պատկեր ցույց չեն տալիս, կամ այլ կերպ ասած անիմաստ են, մի քանի պատճառով.
1. Քիչ թե շատ կարող են իրականին մոտ արդյունք ցույց տալ ակումբի տիպի կայքերի հարցումները, որտեղ կարող են քվեարկել միայն գրանցված ու որոշակի ակտիվություն ցուցաբերած մասնակիցները, այլ կերպ ասած կեղծ քվեարկությունը ավելի է դժվարանում: Բայց որպես կանոն նման կայքերը չեն ապահովում լայն հասարակական բաշխվածության պատկեր ու նման կայքերում քվեարկության արդյունքները, կոպիտ ասած, միայն սոցիալական որոշակի խմբի պատկերի արտահայտում են:
2. Կայքերի մի մասում հեշտ է ընդամենը տեխնիկական հնարավորություններով կեղծել քվեարկության արդյունքները, ու անկախ նրանից թե ով է կեղծում, մեկ է՝ պատկերը սխալ է:
3. Սոցիալական ու լրատվական կայքերում առաջարկված քվեարկությունները, փորձը ցույց են տալիս, որ հիմնականում արտահայտում են տվյալ քվեարկությունն առաջարկած խմբի, անհատի, կամ կայքի հիմնական ընթերցողի, շրջապատի կարծիքը, դիրքորոշումը, ինչը էականորեն տարբերվում է ընդհանուր հասարակական պատկերից:
4. Սոցիալական ցանցերում ու նման կայքերում առաջարկված քվեարկությունները երբ հայտնի են դառնում այս կամ այն քաղաքական ուժի որևէ ակտիվ համակրի, նրանք փորձում են անմիջապես սոցիալական ցանցերի հնարավորություններն օգտագործելով քվեարկացնել իրենց էլեկտորատին (մասնավորապես այդպես են անում ՀԱԿ-ն ու ժառնագությունը), կամ էլ դիմում են նաև այսպես կոչված ֆեյք փրոֆայլների (կեղծ հաշիվներ) օգտագործմանը (այդպես են, մասնավորապես, կարծես թե ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն):
Ու այս պարագայում կարծես թե իսկապես անիմաստ բան են դառնում ինտերնետում հարցումներն ու քվեարկությունները, սակայան մի շարք լրատվական կայքեր, մասնավորապես, այժմ նման հարցումները կազմակերպում են PR նպատակով, որովհետև դա հրաշալի տարբերակ է նոր ընթերցողներ կայք բերելու համար:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Տրիբուն (21.01.2012)
Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ