Վայ Մեֆ, վայ... համ ասում ա չեզոք եմ պատասխանում, համ էլ ՀԱԿ-ի (չ)գործողություններն ա լղոզում... ապեր ես ՀԱԿ-ի մասին ինչ որ բան գրե՞լ եմ:
Բայց հեսա կգրեմ:
Այո: Եվ հատկապես սկսած գործը նպատակին հասցնելու իրական պատրաստակամություն: Հռետորաբանությունն ու շարունակաբար կրկնվող տաֆտալոգիկ քարոզները մի կողմ... Ունե՞նք սրա օրինակը:
Բացարձակ, ես ոչ արյան մասին էի ասում, ոչ էլ սրա նրա գլուխը ջարդելու: Վճռականությունը սեփական քաղաքական հայտարարություններին համարժեք, համապատասխան գործողությունների իրականացնում ա: Ունե՞նք նմանօրինակ քաղաքական ուժ:
Մեֆ, դու չգիտեմ ոնց, բայց ես սկզբունքը էս պարագայում այլ եմ պատկերացնում: Եթե դու գնում ես երեք գլխանի դևին «հիմնահատակ» (կոնտեքստի հետ չի բռնում, բայց էս բառը հատուկ եմ գրում) ոչնչացնելու, ու մեկ էլ սկսում ես էդ երեք գլուխներից մեկի հետ իբր խաղեր տալ, քեզ դու դիմացիններին համոզելով, որ եթե քեզ հաջողվի էդ գլուխներից մեկին էլ մնացածների դեմ լարել, ապա դա արդեն իսկ հաղթանակ է, էս արդեն սկզբույքայնություն չի: Էն երկու գլուխը կտրելու դեպքում էլ էդ դևը պակաս վտանգտավոր չի դառնում: Էս ա
սկզբունքը, որ եթե գնում էս էդ անտերին սատկացնելու, ուրեմն պիտի գնաս էդ անտերին սատկացնելու, ոչ թե սկսես բոլորին համոզել, որ դևը փիսո ա դառել էն երկու գլուխը կտրելուց հետո: Իսկ սա արդեն նշածս մյուս կատեգորիան ա, ազնվությունը, որ քաղաքական ուժը իր մեջ էնքան քաջություն ա գտնում, որ կարողանում ա իր ընտրազանգվածին մատուցի այն, ինչ ունի իրականում: Ոչ թե բարձրագույն մաթեմատկայով սկսում ա քողարկել իր իսկ խղճուկ կարգավիճակը:
Ապեր արի մի հատ գազի գործի մասին հիշեցնեմ ու անցնենք առաջ:
Նպատակին հասնում են բազմաթիվ այլ ենթանպատակները իրականացնելով: Բայց եթե քաղաքական ուժը խոսում ա գլխավոր նպատակի մասին, բայց ոչ մի կերպ չի նշում, թե ոնց, ինչ կոնկրետ քայլերով կարելի ա հասնել դրան, փոխարենը զբաղված ա միայն իրան հասկանալի «ռազմավարություններով» ու «մարտավարություններով», ապա մեկը ես հակված չեմ էդ ուժին վստահելու, նույնիսկ եթե չլիներ էն կանխատրամադրվածությունը, որը իմ դեպքում կա:
Քաղաքական ուժը պահանջում ա մարդկանց մասնակցություն, ՍՏԱՆՈՒՄ Ա էդ մասնակցությունը, բայց չգիտես ինչի իրեն միշտ մի 50 հազար հոգի պակասում ա՝ կիրտիկական մասսայի համար: Բայց հենց մարդ չի հավաքվում նստացույցի համար, տեղում սկսում են բողոքել մարդկանց սակավությունից: Տպավորություն ա ստեղծվում, թե էդ ուժը առանձնապես չի ձգտում էն նպատակին, վերջնական արդյունքին, որը ի սկզբանե հայտարարել էր: Իրան մենակ մարդկանց ներկայությունն ա պետք, որ մարդամեկը բավարարի Հայաստանի ամենահզոր ընդիմությունը լինելու ֆանտազիաները:
Ժողովրդի ակտիվությունը մենակ ժողովրդից կախված չի Մեֆ: Ժողովուրդը պետք ա գոնե կես տոկոս վստահություն ունենա, որ նույնիսկ մի հոգու մասնակցությունը շատ կարևոր ա: Բայց էսօր էդ կես տոկոսն էլ չկա, որովհետև ինչքան մարդ ուզում ա հավաքվի, մարդկանց ուղարկում են տուն՝ «հաջորդ հանրահավաքի ժամանակ, որը ի դեպ տեղի կունենա ******* -ին, մենք կդնենք վերջնական հաղթանակի սկիզբը»-ով ու «մենք գիտենք ինչ ենք անում, վստահեք մեզ»-ով: Էսքանից հետո ի՞նչ ակտիվություն ես ակնկալում Մեֆ: Կարա՞ս երեք անգամից գուշակես, թե քանի հոգի կավելանա վերջնական հաղթանակի սկիզբը դնելու արարողակարգին, եթե նույինսկ էդ հայտարարված արարողակարգի փոխարեն մարդկանց գլխին Վիքիլիքսյան բացահայտումներ են կարդում, որի մասին ժողովրդի կեսը կյանքում չի լսել, իսկ մյուս կեսի տանձին էլ չի:
Mephistopheles-ի խոսքերից
Մեջբերել
Ապեր, պատրաստի կերակուր ուտելուց ոչ մեկ էլ չի հրաժարվի։ Բայց էդ կերակուրը նախ և առաջ սարքել ա պետք։ Եթե ժողովուրդը մենակ կարողանար էդ կերակուրը սարքել, ինքը մի հատ մեծ փայտ կմտցներ էն ցանկացածի հետևը, ով կուզենար առանց մատը մատին խփելու օգտվել կերակուրից։
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Էջանիշներ