Շատ հարազատ <<կանոններ>> են . Մի քնիսն էլ ես ավելացնեմ
Մարդկանց պետք է սովորեցնել այնպես , ասես նրանց չեք սովորեցնում : Եվ անծանոթ բաները պետք է մատուցել մոռացվածների նման:
Դեպի մարդու սիրտ տանող ամենաստույգ ուղին , նրա հետ զրույցն է այն բանի մասին , ինչը նա ամենից շատն է գնահատում :
Խրախուսեք մարդկանց ամենափոքր հաջողությունները և նկատեք նրանց յուաքանչյուր նվաճում :Եղեք անկեղծ ձեր գնահատականում և շռայլ` գովեստում: կարծում եմ այս մեկը կարելի է ոսկե կանոն համարել
Դեյլ Քարնեգի
Էջանիշներ