«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Նաիրուհի]

Եկեղեցու համար ուշքս չի գնում, բայց նման տհաճ հոդված վաղուց չէի կարդացել։
Եթե անգամ տեր Եսային ինքն է սադրել եհովայի վկաներին, հետո էլ փաստերը խեղաթյուրել է, մեկ է՝ ոչ մի կերպ չեմ կարող ընդունել սա գրողի ոճը, լեզուն, մոտեցումը, մեկնաբանությունները... Զզվելի է ուղղակի

Քահանա Եսայի Արթենյանը վատ տեղ չի աշխատում, հսկա Բանգլադեշում` երևի մի հարյուր հազար բնակչություն ու մի եկեղեցի` Սուրբ երրորդություն, ամիսը ինչքա՞ն մոմ կծախվի, քանի՞ կնունք, պսակ ու թաղում կլինի, քանի՞ մատաղ անող կլինի ու քանի՞սը տունը օրհնել կտա: Քյասար, մի հոգևորականը ամիսը ինչքա՞ն փող կառնի: Չես իմանա, ամբողջ շրջանառությունը ստվերային ա, հաշվարկը մենակ հոգևորականները գիտեն: Կենտրոնում հոգևորական կա, որ ամիսը հինգ հազար դոլար աշխատում ա: Ինչքան էլ ասեցինք, որ եկեղեցին հարկային դաշտ մտցվի, որ եկեղեցական ծառայությունները հարկվեն, բյուջե փող մտնի, լսող չեղավ

Եկեղեցու բիզնեսի լավն էն ա, որ համարյա ներդրում չես անում, բայց եկամուտը մշտական ա, մի հատ շենք ես սարքում, ու վերջ, փողը ինքը իրան գալիս ա: Էն էլ հո շենքը քո ջեբի՞ց չես սարքում, ով ա տեսել, որ Էջմիածինը եկեղեցի սարքելու վրա փող ծախսի, շենքն էլ բարերաներն են սարքում: Ուրեմն, կոպեկ չես ներդնում ու եկամուտը հոսում ա գրպանդ:

Բանգլադեշում էլ հազար տարի առաջվա Զվարթնոցի նմանությամբ, բայց թազա քարերով եկեղեցին բացել հոգևորականները փող են աշխատում, որ գործերը լավ գնան, եպիսկոպոս կդառնան ու ֆորդի տեղ Բենթլի կքշեն: Հո մարշրուտնի չեն նստելո՞ւ, բա ինչ, Քրիստոսը իրանցից պակաս տղա էր, որ էշով էր ման գալիս, իրանք էլ հո հարիֆ չե՞ն:

Մեկ էլ հանկարծ մրցակիցներ են հայտնվում ու Աստծոն բարեհաճ լինելու ոչ առաքելական, ուրիշ ձևեր են առաջարկում:

Հավատացյալ մարդն էլ, որ տեսավ Եհովայի վկան ավելի համոզիչ է իրեն մահից հետո փրկություն խոստանոում, նայում ա շրջազգեստ հագած հոգևորականներին, լսում իրանց գրաբար պատարգը բան չի ջոկում, հետո քարոզը, որ ավելի շատ ուրիշ կրոնների դեմ ա, քան խոսք թե ինչ անեն որ Աստծոն հաճելի լինեն, նայում արխայիկ ճարտարապետությամբ եկեղեցուն, աշխարհը առաջ ա գնացել, էս եկեղեցին մնացել միջնադարում, իրան հեչ բանի տեղ չի դնում, որ մի քիչ ժամանակակից շենք սարքի, մարդու մտնելը գա, ու հետո էլ նայում փողկապավոր, կոկիկ հագնված եհովայի վկաներին, լսում նրանց աստվածաշնչյան տեղեկությունները, նայում նրանց գունավոր ժուրնալներին, ուր հանրամատչելի հայերենով ասում են թե արմագեդոն կլինի ու քրիստոնյաները կփրկվեն, երջանիկ ու ուրախ կապրեն հավիտյանս դրախտում, չեն ծերանա, գիշատիչները էլ խոտակեր անասուն էլ չեն ուտի, առյուծ, գայլ ու գառ համերաշխ կապրեն, հնարավոր է էլ ոչ մոմ կվառի ոչ էրեխեքին կնքի, ոչ էլ առաքելականով պսակ ու թաղում անի, խի՞ իզուր ծախս անի, եթե կարա դրախտի դռանը մոտենալու ուրիշ ձևեր գտնել, մանավանդ եթե համոզվի էլ, որ մատաղ անելուն ու մոմ վառելուն աստված դեմ ա: Իսկ ոնց կհամոզվի՞. եթե իրան բացատրեն որ Աստվածաշնչի թազա վերսիայում(Նոր կտակարանում) ոչխար մորթելը հանվել է, իսկ մոմ վառելը էրկու վերսիաներում էլ չկա:

Առաքելականն էլ տեսնելով, որ մրցակցությանը չի դիմանում, սպառողները ձեռից գնում են, ինչ կանի՞. զահլա կա՞ ծառայության որակը բարձրացնի, որ շուկայում դիմանա, հեն ա պետությունը իրա կողմից ա, ի՞նչ շուկա, կրոնի վրա մենաշնորհը կպահի մրցակիցներին էլ տփելով կլարի: Առաջ լավ էր, սպարապետ Վազգեն Սարգսյանը իրանց տեղը տփում էր, 95թ. Վազգեն Սարգսյանի հրամանով երկրապահները ջարդուփշուր արեցին ութ կրոնական կազմակերպությունների հավատացյալների, ունեցվածքը թալանեցին, 15 հոգու տարան զինվորական ոստիկանություն: Կրիշնայական համայանքը արդյունքում վերացավ, համարյա բոլոր կրիշնայականները հեռացան Հայաստանից, երևի մի 200 հոգի: Դե նրանք էլ իրենց հարազատներին տարած կլինեն, ու մենակ կրիշնայականներին արյունլվա անելու արդյունքում, մի հազար հոգի գնացած կլինի երկրից:

http://www.tert.am/blog/?p=2028

Ներվերս չի հերիքում՝ թեկուզ էս մեջբերածս հատվածի ամեն հիմար մեղադրանքը մեկնաբանեմ... Ամեն ինչ ապրանք են սարքել...

[Monk]

Երեսուն արծաթի դիմաց ինչ ասես կգրեն, Նաիրուհի ջան: Ծանոթ ձեռագիր է, հեղինակին երկու նախադասությունից էլ կճանաչեմ

[Freeman]

Երեսուն արծաթի դիմաց ինչ ասես կգրեն, Նաիրուհի ջան: Ծանոթ ձեռագիր է, հեղինակին երկու նախադասությունից էլ կճանաչեմ

Տո հիմա մենակ երեսուն արծաթի չէ է,ուղղակի ինքնարտահայտվելու համար էլ գրեն

[Monk]

Տո հիմա մենակ երեսուն արծաթի չէ է,ուղղակի ինքնարտահայտվելու համար էլ գրեն

Էս մի հեղինակը միշտ երեսուն արծաթի դիմաց է գրում: Մի օր լիբերալ է, մի օր ազգայնական, մի օր աթեիստ, մի օր կրոնական փոքրամասնությունների ջերմեռանդ պաշտպան: Էլ չեմ ասում սեռականան փոքրամասնությունների պաշտպանի դերը ստանձնելը: Նայած ինչի դիմաց դրսից գրանտ կկպնի:

[Monk]

[Jarre]

Հոդվածը դիտմամբ չեմ կարդացել։ Մտահոգությունների պատճառը պարզ է։

Առանց խորանալու կամ անդրադառնալու թեմայի կրոնական մասին միայն մի բան ասեմ ու վստահ եմ ճիշտ կնկալվի։ Եթե ինչ որ կրոնական կազմակերպության մասին է պատվիրված և պրոպագանդիստական հոդված տպագրվում ու մենք ցնծում ենք՝ առանց խորանալու լկտի ոճի, սուտ տեղեկությունների և այլ երևույթների մեջ, ապա դա նշանակում է հավանություն տալ նման տակտիկային։ Հետո այդ հավանություն տվածը նման կերպով կիրառվում է յուրաքանչյուրի վրա։

Անպես որ ինչ որ երևույթի հավանություն տալուց առաջ հակավոր է գիտակցել բոլոր հետևանքները։

[Ambrosine]

«Ժամանակ». Եկեղեցու օլիգարխիկ հավակնությունները
09:52 • 28.04.11

Հայ Առաքելական եկեղեցին կրկին մարտահրավեր է նետում հասարակությանը: Աբովյան-Սայաթ-Նովա փողոցների խաչմերուկում ծրագրում են կառուցել Կաթողիկոսի երևանյան նստավայրը և նաև Սուրբ Աննա նոր եկեղեցին:

Ըստ երևույթին Հայ Առաքելական եկեղեցին չի ուզում հետ մնալ օլիգարխիայից ոչ միայն իր շարժական գույքով, ասենք Բենտլիներով, այլ նաև մայրաքաղաքի կենտրոնում ունեցած անշարժ գույքով: Համենայն դեպս համառությունը, որով Երևանի կենտրոնում փորձում է տեղավորվել Հայ Առաքելական եկեղեցու ղեկավարությունը, հարիր է ավելի շատ օլիգարխիայի, քան հոգևորականության վարքագծի: Երևանի ծայրամասերում կան բազմաթիվ հարմար տարածքներ, որտեղ կարելի է կաթողիկոսական նստավայր կառուցել, բայց եկեղեցին չգիտես ինչու որոշել է այն տեղակայել կենտրոնում, թեկուզ խաչմերուկի վրա: Բնական է, որ աշխարհիկ իշխանությունը եկեղեցու այդ մտադրությանը դեմ չի գնա, քանի որ եկեղեցին այդ իշխանության համար կարևորագույն գաղափարական շղարշներից և զենքերից մեկն է:

Tert.am

Սաղ հեչ, ասա Էջմիածնից Երևանի կենտրոն 20 րոպեի ճանապարհ ա (ավելի շուտ ես հասնում, քան թե Երևանի մյուս թաղամասերից): Էլ երևանյան նստավա՞յրը որս էր :

[հովարս]

Հայ Առաքելական եկեղեցին կրկին մարտահրավեր է նետում հասարակությանը: Աբովյան-Սայաթ-Նովա փողոցների խաչմերուկում ծրագրում են կառուցել Կաթողիկոսի երևանյան նստավայրը և նաև Սուրբ Աննա նոր եկեղեցին:

և Ի՞նչ վատ արարք է դա, ո՛վ ուզում է, ի՛նչ ուուզում է և որտե՛ղ ուզում է սարքում է ոչ մեկ չի բողոքում, բայց հանկա՜րծ ՀԱԵ-ն, բոլրը վրա են տալիս: Զարմանալի չի՜:???

Քյասար, մի հոգևորականը ամիսը ինչքա՞ն փող կառնի: Չես իմանա, ամբողջ շրջանառությունը ստվերային ա, հաշվարկը մենակ հոգևորականները գիտեն: Կենտրոնում հոգևորական կա, որ ամիսը հինգ հազար դոլար աշխատում ա: Ինչքան էլ ասեցինք, որ եկեղեցին հարկային դաշտ մտցվի, որ եկեղեցական ծառայությունները հարկվեն, բյուջե փող մտնի, լսող չեղավ

շատ ծանոթ ձեռագիր է, ասեմ որ ոչ միայն ''Եհովայի ''վկաներն'' կազմակերպությունն է օգտագործոձմ այս ձևը, այլ նաև մի երկու ''քրիստոնեական'' կազմակերպություններ:

[Ameli]

Ո՞վ կբացատրի ինձ մոմի իմաստը, Աստվածաշնչում դրա մասին խոսք կա՞

[հովարս]

Ո՞վ կբացատրի ինձ մոմի իմաստը, Աստվածաշնչում դրա մասին խոսք կա՞

Հնում սուրբ հայրերը իրեց աղոթքներում ասում էին «աղոթքս խնկի ծխի անուշահոտությամբ թող բարձրանա Քո առջև», կարծեմ Սուրբ Գրքում նմանօրինակ բան է ասվում:
Հիմա չգիտեմ, բայց առաջ եկեղեցու մոմերը խնկամոմեր էին, և կապված են աղոթքի հետ:

[Ameli]

Հնում սուրբ հայրերը իրեց աղոթքներում ասում էին «աղոթքս խնկի ծխի անուշահոտությամբ թող բարձրանա Քո առջև», կարծեմ Սուրբ Գրքում նմանօրինակ բան է ասվում:
Հիմա չգիտեմ, բայց առաջ եկեղեցու մոմերը խնկամոմեր էին, և կապված են աղոթքի հետ:

Եթե համարներ գտնեք Աստվածաշնչիս ասեք հա:
Իսկ ես այսպիսի մի բան եմ լսել, որ նախկինում վանականները, ճգնավորները գիշերներն աղոթելիս մոմի լույսի տակ էին աղոթում և ամբողջ գիշեր, պատկերացնու՞մ եք, ու այդ մոմերը այնպես էին պատրաստված, որ մի մոմը նախատսված էր մի գիշերվա համար, այսինքն մի մոմը մի գիշերվա մեջ լույս էր տալիս և սպառվում: Հիմա, երբ եկեղեցի եմ գնում , չեմ սիրում մտնել մոմը վառելու համար նախատեսված տեղը, ու էդտեղ մոմ վառելով աղոթել, նախ կարծում եմ, որ աղոթքը պետք է ծածուկ լինի, ու հետո դա մի տեսակ ավելորդություն եմ համարում, չգիտեմ:

[հովարս]

Եթե համարներ գտնեք Աստվածաշնչիս ասեք հա:

կփորձեմ,

Իսկ ես այսպիսի մի բան եմ լսել, որ նախկինում վանականները, ճգնավորները գիշերներն աղոթելիս մոմի լույսի տակ էին աղոթում և ամբողջ գիշեր,

իսկ հիմա մենաստաններում ջահ(լամբադա) են վառում, որը հավերժ է վառվում, ձեթով է:

Հիմա, երբ եկեղեցի եմ գնում , չեմ սիրում մտնել մոմը վառելու համար նախատեսված տեղը, ու էդտեղ մոմ վառելով աղոթել, նախ կարծում եմ, որ աղոթքը պետք է ծածուկ լինի, ու հետո դա մի տեսակ ավելորդություն եմ համարում, չգիտեմ:

եթե ներքուստ ցուցադրական չի աղոթքը, արդեն ծածուկ է, իսկ մոմ վառել երկրորդական բան է (փրկությունը մոմի մեջ չի) եթե չես հանդիմանվում :

[Ameli]

Մեկ էլ մի բան, երևի դա էլ է էն պատճառներից մեկը, որ մոմ վառել չեմ սիրում, չեմ սիրում ամեն տեսակի առևտուրը եկեղեցու ներսում ու շրջակայքում, հենց կոնկրետ մոմ, խունկ վաճառելը, այ այսպիսի բաներ են անում, որ լրագրողների բերանը լեզու են դնում, չէ որ Սուրբ գրքում էլ է ասված, որ եկեղեցին վաճառատեղի չդարձնենք

[Moonwalker]

Ո՞վ կբացատրի ինձ մոմի իմաստը, Աստվածաշնչում դրա մասին խոսք կա՞

Լավ, մի քիչ պատմեմ:
Մոմը փոքրիկ լույսի աղբյուր է, ճառագող լույսի: Հենց լույսի անջատումը մթությունից արարման առաջին փուլերից էր: Եվ ամենավերջում, ինքը Տերը կլինի լույս («Եւ քաղաքին պէտք չէին արեգակ ու լուսին, որպէսզի լուսաւորեն այն. քանզի Աստծու փառքն էր լուսաւորում քաղաքը ամէն ժամ, եւ Գառը ճրագ էր նրա մէջ» Հայտնություն 21:23) նոր արարման («Եւ գահի վրայ նստողն ինձ ասաց. «Ահա՛ւասիկ ամէն բան նոր եմ դարձնում» Հայտնություն 21:5):
Այդ իսկ պատճառով լույսի ու լույսի աղբյուրի թեման անցնում է ողջ Սուրբ Գրքով: Հատուկ պատրաստված լուսաանոթները ծառայել են հինկտակարանյան տաճարներում (նույն թվում նաև Երուսաղեմի հայտնի տաճարում): Այդ լուսանոթները, առաջին հերթին, խորհրդանշում է Աստծո սրբազան ներկայությունը («Դո՛ւ ես իմ ճրագը, Տէ՜ր, եւ դո՛ւ ես լուսաւորելու իմ խաւարը։» Բ Թագավորաց 22:29): Ճրագի կամ մոմի լույսը խորհրդանշում է նաև լուսավոր, ուրախ և ջերմեռանդ աղոթքն առ Աստված («Արդարի լոյսը պիտի վառ լինի յարաժամ, բայց ամբարիշտների լոյսը պիտի հանգչի։» Առակաց 13:9):
Հինկտակարանյան շրջանում որպես ճրագ գործածվում էին ոչ մեծ անոթներ՝ լցված ձիթայուղով: Մոմերի առաջացման ժամանակը որոշակի չէ: Ընդ որում դրանց պատրաստման մեթոդները աստիճանաբար փոխվում էր: Յուղով լցված խողովակի մեջ անցկացված թելից մինչև այժմյան մոմերը մի հարյուրամյակ չի անցել: Հույների ու փյունիկեցիների մոտ հնուց հայտնի էր մոմանյութի սպիտակեցման եղանակը (ջրի և արևի շողերի օգնությամբ): Այդ նյութը Պլինիոսը կոչում է cera punica՝ փյունիկյան մոմ: Հենց այդպիսի մոմերը մտան եկեղեցական գործածություն: Մոմանյութը լինելով մաքուր (իսկական մոմանյութը, իհարկե), փափուկ և անուշաբույր, մեղքերից մաքրված, աստվածային կամքին հնազանդ ու հոգեվոր սխրանքներով զարդարված քրիստոնեական հոգու խորհրդանիշն է:
Մոմն անսովոր է նաև իր ֆիզիկական հատկանիշներով: Հայտնի ֆիզիկոս Մայքլ Ֆարադեյը «Մոմի պատմությունը» դասախոսության մեջ նշում է. «Ես առաջին չէ, որ այս թեմայով զրույց եմ վարում, և եթե ամեն ինչ ինձնից կախված լիներ, ես հաճույքով կվերադառնայի սրան թեկուզ ամեն տարի. այնչափ հետաքրքիր ու այնչափ բազմազան են այն թելերը, որով այն կապված է բնագիտության տարբեր հարցերին: Մոմի վառվելու ընթացքում նկատվող երևույթի հետ կապված չկա մի բնության օրենք, որ այս կամ այն չափով արծարծված չլինի: Մոմը վառվելիս նկատվող ֆիզիկական երևույթների դիտարկումը իրենի մի լայն ուղի է ներկայացնում, ուղի, որ տանում է բնագիտության ուսումնասիրությանը...Կարող եմ միայն արտահայտել ցանկությունս, որ պատվով կրեք մոմի հետ համեմատությունը, այսինքն լինեք վառվող մոմ ձեր շրջապատում, և որ ձեր գործողություններում նմանվեք մոմի բոցի գեղեցկությանը»:
Եկեցեցական ավանդության համաձայն, դեռ առաքյալների քարոզչության շրջանում քրիստոնեական առաջին համայնքներում գործածվում էր մոմը: Այն ուներ, ոչ միայն աղոթա-խորհրդանշական նշանակություն, այլև գործնական. լուսավորում էր տարածքը, քանի որ քրիստոնեաները հալածանքների շրջանում հավաքվում էին գիշերով: նորկտակարանյան գրքերում հիշատակվող լապտեր-լույսի աղբյուրները կարող են մոմի նախատիպը համարվել («Եւ այն վերնատանը, ուր հաւաքուած էինք, բազում լապտերներ կային» Գործք 20: 8):
Աստիճանաբար ձևավորվում էր երկրպագության նորկտակարանյան ծեսը: Լույսի աղբյուրներ (այդ թվում մոմերի) գործածումը մտավ ծեսի մեջ: Միասնական եկեղեցու հայրերից Թերթուլիանոսը գրում է. «Մեր մոտ երբեք չի կատարվում երկրպագություն առանց լույսի աղբյուրների: Այն օգտագործում ենք ոչ թե խավարը ցրելու համար, արարողություը կատարվում է ցերեկով, այլ նրա համար արտահայտենք Քրիստոսին՝անարար լույսը, առանց որի մենք կխարխափեինք խավարում»:
Ու այնուամենայնիվ ասեմ պետք չէ տուրք տալ նման երկրորդական երևույթներին: Մոմը զուտ խորհրդանիշ է ու միայն այդքանը: Չէ որ ասված է.«Բայց կը գայ ժամանակը, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները կ՚երկրպագեն Հօրը հոգով եւ ճշմարտութեամբ, քանի որ Հայրն էլ իրեն այդպիսի երկրպագուներ է ուզում։ Հոգի է Աստուած, եւ նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն» Հովհաննես 4:23

Հ.Գ. Անձամբ ես դեմ ե եկեղեցու ներսում ցանկացած առուծախին:

[հովարս]

չէ որ Սուրբ գրքում էլ է ասված, որ եկեղեցին վաճառատեղի չդարձնենք

Հ.Գ. Անձամբ ես դեմ ե եկեղեցու ներսում ցանկացած առուծախին:

ճիշտ է, բայց եկեղեցուց դուրս (գավիթում) ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում և այսօր շատ եկեղեցիներ ունեն գավիթներ և շատերն էլ կառուցում են: