Quyr Qery-ի խոսքերից
Հենց այսօր սոց.մանակվարժության ժամին մի ֆիլմ տվեցին անապահով երեխաների կյանքի մասին,,,թե ինչպես են ապրում,,սնվում,,մուրացկանություն անում ու աշխատում...
Խոսում էր մի 11 տարեկան տղա,,, ով աշխատում էր կայարանում,, մարկանց իրերն էր տանում բերում.... ապրում էր հոր հետ,, իսկ մայրը թողել հեռացել էր.... հարցնում են ,,թե ինչի է աշխատում ու երեխան պատասխանեց.....
-Բա ինչ անեմ,,, պապաս չի աշխատում,,, գործ չկա...տուն չունենք,, փող չունենք.... ես էլ որոշեցի գնալ աշխատել,, մի կերպ մեզ պահել (զարմանալի է ,,որ էդ տարիքի երեխան նման մտածելակերպ ունի,, իր տարիքում շատերը ուղղակի կյանք են վայելում,,երջանիկ մանկություն,, միթե աստված չափազանց անարդար չէ՞՞).... ,, բայց պապաս ասեց չէ,, աստված մի բան կտա,, մի գնա աշխատելու,, է ես էլ մտածում եմ՝ ինչ կտա,, մինչև հիմա ինչ է տվել,,որ հիմա տա....
Է ասածս ինչ է,,, նախ աստված չկա,, իսկ հետո էլ եթե ես սխալ եմ ու կա մեծն տեր,, ապա ինքը հարգանքի արժանի չէ.... իմ կյանքւմ ինչի հասել եմ պայքարով եմ հասել կամ ծնողներիս օգնությամբ,, բայց ոչ աղոթքով... Ու ընդհանրապես,, երբ քննության են մտնում մի 2 օր պարապելու փոխարեն,,աղոթում են,,եկեղեցի են գնում,,վերջում էլ կտրվում են,, է լավ չէ նստեք պարապեք...
Մարդի՛կ,, դուք եք ձեր տերը,, և կապ չունի լավ թե վատ,, բայց ինչ էլ լինի ձեր կյանքւմ ,,,ինչ էլ ստանաք,, դուք եք անողը,, ոչ թե աստված....
Մեջբերել
Էջանիշներ