Փաստորեն օրինակ Կոստանդնուպոլսի գրավումից առաջ բյուզանդացիները նորմալ հաշվարկ չէին արել, թե չէ կկոմպրոմիսեին ու սելջուկներն էլ չէին հարձակվի, հա՞: Օրինակ հայերս անցյալ դարի սկզբին կարող էինք նորմալ հաշվարկել ու կոմպրոմիսել թուրքերի հետ, որ չկոտորվեինք, հա՞: Է խումբ խումբ կոմպրոմիսում էին, Նժդեհին ֆաշիստ հանեցին, յան տվեցին Նժդեհից ու իրենց հնազանդությունը հայտնեցին թուրքերին, իրար էլ քարոզում էին, որ հանկարծ թուրքերի դեմ ագրեսիա չցուցաբերեք, կկոտորեն, ամա՜ն, թուրքերն էլ առանց որևէ լուրջ դիմադրություն ստանալու հնձեցին հայերին: Լավ հաշվարկված չէ՞ր Մեֆ: Հիմա Ալիևը մեռավ իր ժողովդրին խոստանալով, որ Ղարաբաղը երբեք անկախ չի լինի, ու Ադրբեջանի կազմից էլ դուրս չի գա (հի-հի...), հիմա մենք իրեն ի՞նչ առաջարկենք: Ապեր իսկ հնարավոր չի՞, որ ասենք լավ հաշվարկների արդյունքում պարզվի, որ ճիշտը պատերազմելն է:
Տրիբունը Իսրայելի օրինակն է բերում, որ սաղ վիճելի տարածքներ են, ալամ աշխարհը չի ճանաչել, իսկ Իսրայելը փաթաթած ունի, դու աղաչում ես Իսրայելի պատմությունը կարդալ ու դասեր քաղել իրենց շռայլ կոմպրոմիսային քայլերից: Ես վերջին օրինակն եմ բերում, որ ցույց տամ թե կոմրպոմիսի էլէմենտը ինչի բերեց, դու կոմպրոմիսի տեսությունն ես էլի կարդում:
Դու առահասարակ պատկերացնում ես ինչ-որ աներևույթ փայլուն դիվանագետներ, որոնք ինչ-որ աներևույթ հրաշալի կոմպրոմիսային առաջարկներ են անում, որ հավասարաչափ բավարարում է երկու կողմերին էլ, հետո ինչ-որ աներևույթ կոմպրոմիսային քայլեր են տեղի ունենում, ու բոլորը գոհ ու երջանիկ են: Կամ էլ ոչ այնքան: Համենայն դեպս երկնքից երեք խնձոր է ընկնում:
Տրիբուն-ի խոսքերից
Ոնց եմ սիրում չարաշահել Իսրայելի օրինակը
Մեջբերել
Ես էլ գիտեի,թե հայերի մասին բոլորը գիտեն,դե իհարկե ոչ բոլորը,բայց դե հարևան երկիրը հաստատ չպետք է ասեր "Հայաստանը էն չի,էն որ Ռուսաստանի մասա կազմում,նախկինում եղելա Թուրքիայի տարածք ու որ պետական լեզուն պարսկերեննա"
Էջանիշներ