Tig-ի խոսքերից
Ճիշտ ես Մեֆ ջան, բայց միշտ էլ ներքին թշնամու դեմ ավելի դժվարա պայքարել քան թե արտաքին թշնամու դեմ… Ու ցավոք սրտի մենք դեռ ներքին թշնամու դեմ պայքարելու ձևերը չենք սերտել… Թե սովորացնողի բացակայությունիցա… թե սովորելու ցանկության բացակայությունից… լավ չի…
Սպասումից ա, Տիգ:
Անընդհատ սպասումից:
Հեշտ փոփոխություն, ինքնիրեն փոփոխության սպասումից:
Գոնե ներքուստ էդ սպասումը կա: Արդեն դարեր շարունակ մենք նստած սպասում ենք... փրկչի:
Իսկ «փրկիչներին», այսինքն էն մարդկանց, ովքեր գոնե ինչ-որ բան կարող են անել՝ անտեսում ենք, չենք օգնում, ամեն ինչ թողնում ենք իրանց վրա:
Դեռ դարեր առաջ երբ կերտվում էր Սասունցի Դավթի էպոսը, էդ մտածողությունն արդեն կար ու հրաշալի արտացոլվում է էպոսում՝ մեր ժողովրդի մտածողությունը ներկայացնելով: Երբ Դավիթը գնում էր կռվելու թշնամու դեմ, ոչ մեկը դուրս չէր գալիս նրան օգնելու, նրա հետ գնալու:
•
•
Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Քաղքցիք հըմեն, կնիկ, հարսներ ժողվան,
Էկան Դավթի բոլոր բռնին,
Խաղով ասին,
— Դավիթ, մեր ախպեր, էրթալ քեզ չըլնի,
Դառնալ քեզ ըլնի,
Մինչև հիմա քեզ հարսնութեն չենք արեր,
Նոր տի քեզ հարսնութեն անենք,
Մինչև հիմա քո ձեոներ ջուր չենք լցրե,
Նոր տի քո ձեոներ ջուր լցնենք:
Մինչև հփմա քո ոտներ չենք լվացե, սոլ չենք դրե,
Նոր տի քո ոտներ լվանք, սոլեր դնենք,
Մեր ախպեր Դավիթ:
Դավիթ դարձավ, քաղքցոց ասաց.
— Ո՜վ քուրեր, ինձ քուրութուն եք արե,
Կացե՜ք բարով, կացե՜ք բարով.
Ով մերեր, ինձ մերութուն եք արե,
Կացե՜ ք բարով, կացե՜ք բարով.
Բարի դրկիցներ, կացե՜ք բարով,
Կացե՜ ք բարով մեծ ու փոքրով:
Դուռ–դրկիցներ, ձեր երես շատ եմ թռեր,
Ես կէրթամ ահա, ինձ հալալ արեք.
Տանտիկիններ, ինչ հաց կըթխեք,
Ձեր Դավիթ հիշեցեք.
Ջահելներ, թե որ քեֆ կանեք,
Ձեր Դավիթ հիշեցեք.
Քաղքցիք, մնացեք բարով.
Ես կէրթամ կռիվ,կըդառնամ,
Դուք ժիր մնացեք:
Էջանիշներ